NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
27t/ jaargang. No. 8270.
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG li JUNI 1910 A
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN A D V E R T E N TI ËN:
per drie maanden? Van 1—5 regels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem1.20 Haarlem van 1—5 regels/l.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regel.
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der B'j Abonnemcnt aanzienlijk rabat.
gemeente) 1.30 Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing:
Franco per post door Nederland,1.65 50 Cts. voor 3 plaatsingen h contant.
GfflhÖd Zondagsblad, 'voir 'nirlcm' I I I I '.M* jJrSZ3B0!$&% "edacUe en Administratie: Croote Houtstraat 53.
de omstreken en franco per post ,0.45 IntercoromonaalTelefooi]iiuninierderRedactie600enderAdniifiisfratie724.
Uitgave der Vennootschap Lonrens Cosffer. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem In dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat "678, Amsterdam. Telephoon Interc. 6229.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VEERTIEN BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD.
AGENDA
ZONDAG 12 JUNI.
Brongebouw: Concert Ilatmonleka-
pel van Velsen, 8 uur.
li de woonplaats van Velsens
nieuwen Bnrpemeester.
Baflo, 10 Juni 1910.
Tn t vredige dorpje Baflo zit 'k op
dit oogenblik mijn indrukken te ver
werken, die 'k in de laatste uren
kreeg op mijn tocht naar de woon
plaats van Mr. H. Ver Lr/ren van
Themaat, om 't een en ander te ver
nemen over den nieuwen Burgemees
ter van Velsen.
'n Journalist is zuiver-beschouwd
een stuk gedegen belangstelling: hij
Is de drager, van de gecondenseerde
Interesse van het publiek; zijn brein
de geestelijke huls a. h. w. van de
gecomprimeerde weetgierigheid zij
ner lezers, hun ganrne-weten-van-al-
les is in hem compact geworden, als
de bestanddeelen van 'n lekker soepje
In een bouillon-blokje van Maggi of
bi anderen weldoener der mensch-
heid. En naarmate de belangstelling
zich richt en verglijdt over 't altijd-
wisselende in het veelsoortig gebeu
ren, laat hij z'n aandacht zoeklichten
over de voorvallen nabij en ver, deze
beschijnend, om het merkwaardige
daarin aan den dag te brengen.
De belangstelling van de Velsena-
Ten is op dit oogenblik gericht op den
persoon var. den nieuwen Burge
meester, en, na 't geen gister van den
levensloop van Mr. Hendrik Ver Lo-
ren van Themaat in ons blad is mee
gedeeld, veronderstel 'k, dat ook de
andere lezers, dan die uit Velsen, wel
eens iets willen lezen over den nieu
wen Burgemeester.
Om deze redenen heb 'k een -reisje
gemaakt naar hier, waar de heer Ver
Loren van Themaat gedurende zes en
een half janr hoofd der Gemeente is
geweest.
Eerst iets over Baflo zelf ter ken
schetsing van den aard van 's Bur
gemeesters werkzaamheden.
Als je 't traditioneele zwarte land
kaartstipje, dat „hi kleiner-: gemeen
te' pleegt aan te duiden, zoo hoog
weggeschoven weet boven de stad
Groningen naar de Wadden toe, dan
denk je van hier we! uit over h Tand.
je van Nederland in de blauwende
wateren der Noordzee te kunnen zien,
maar als 'k hier eens rondkijk, van
uit het aardige verandaatjo van 't
weidsch-gedoopte Slati onskoffiehuis,
dan zie 'k niets dan groenende vel
den. De wind golft er In de hepluim-
de havervelden en de stugge a-ren der
roggeakkers rond. Want Baflo is een
landhouwdorp.
Zijn bewoners verbouwen behalve
de genoemde korensoorten, boekweit,
aardappelen en koolzaad, dat nu met
zijn gele blneisels vTeemd staat tus-
schen hei grijzige koren en de don
kergroene aardappel-stoelen, zoo
kleurig vert het de velden, dat je
een oogenblik denkt aan do schitte
rende-tulpenokkers van Kermemer-
land.
Uit dat groensel doemt Baflo op
met zijn huisjes, als 'n dooreengew-
pen hocpje veol-tintige vlakken. Als
*n boeketje kleur staan de huisjes
met een pruikje groen er om heen,
van ver kubusachtig vruchtjes in
groene loofhladeren.
Daarin wonen de ruim 2700 Ba-
flo'ere. vredig en kalm. Stille vrede,
eenzaamheid, dat is de overwegende
indruk, die je hier van alle dorpjes
Sn de omgeving krijgt. Zoover 'k tien
weg op en af zien kan, 59 er niemand
buiten. Als de trein eenige kee-ren per
dag hier stil houdt en de conducteur
met 't eigenaardige lange Friesche ac
cent Baavlo uitroept, dan komt er
maar een enkel menschenlichaam in
dat fameuse boemeltje Groningen
Sauwerd—Roodeschool in beweging,
en ook maar n enkel reiziger gaat
weer in den trein,
't Locaaltje puft weg en de bezoe
kers gaan 't dorp' in, of langs een
der buitenwegen naaT de omliggende
gehuchtjes.
Als hun voetstappen verklonken
zijn, is alles weer stil en zakt het
dorpje weerom weg La z'n monotone
rust.
En voor zoover 'k er over kan oar-
deelen, zijn die trein-aankomsten de
bedrijvigste momenten in den dag.
Het is dus een ldyllisch-rustig dorp
je, dat Baflo en de heer Ver Loren
van Themaat heeft dan ook In den
laatsten tijd van zijn verblijf een
storeloos-kalm leven gehad In zijn ge
meente.
In den laatsten tijd, want toen hij
er in 1904 als Burgemeester kwam,
was 't geheele dorpske in voortduren
de opschudding.
Onder het bestuur van zijn ambts
voorganger, waren nl. de financiën
van het dorpje In zeer desolaten toe
stand gekomen, doordat een deel
verduisterd was. Het werd een recht
zaak, waarin Burgemeester en ont
vanger gemoeid waren, maar er werd
geen voldoende bewijsmateriaal ge
vonden, zoodat de zaak niet tot een
bevredigende oplossing Is gebracht.
De burgemeester werd echter vervan
gen en Mr. Ver Loren heeft door een
zeer nauwkeurig en van accuratesse
getuigend beheer den toestand der
gemeente veel verbeterd. Men draagt
hem daarom te Baflo een algemeenc
achting toe.
En de Bailo'ers vonden 't dan Ook
wel jammer, dat Burgemeester heen
gaat. ook omdat, voegt een hunner
er practisch-nuchter aan toe, omdat
je nooit weet wat je er voor In de
plaats krijgt Die woorden beteek enen
geen kleineering van den tegenwoor-
digen functionaris, maar het verblijf
van Burgemeester Ver Loren te Baflo
is te kort geweest, dan dat er de
gemoedelijk-vertrouwelijke betrekking
tusschen hem en de gemeentenaTen
zou kunnen ontstaan, die soms bij
veeljarig vertoef tusschen het hoofd
van een plattelandsche gemeente en
de ingezetenen bestaat
Daarenboven merkte 'k gedurende
mijn vluchtige kennismaking met
Burgemeester Ver Loren, dat hij een
man van weinig woorden is, maar
een persoon van de impulsieve daad,
zooals het blijkt uit zijn tocht naar
Zuid-Afrika om daar met de Boeren
tegen de Engelschen te vechten, een
man die zich niet spoedig geeft, maar
als hij het doet ook zich geheel geeft
en geen halfheid kennend.
Ondanks dit een weinig stugge-
naar-het-uiterlijk is de nieuwe Bur
gemeester van Velsen een zeer hof
felijk en bijzonder voorkomend man.
Toen het telegrafische verzoek om
een onderhoud met hem te mogen
hebben, hem bereikte, willigde hij
aanstonds dat verzoek in en toen 'k
over hem zat in de Raadszaal van t
Gemeentehuis te Baflo, beantwoordde
hij, zooveel hij kon, mijn vragen op
zeer welwillende wijze.
Mr. Ver Loren is een slank man
van ongeveer 86 jaren, iemand van
een lenig-losse gestalte. Boven zijn
ietwat mager gezicht welft het bree-
de, hooge denkers-voorhoofd; daaron
der is de fijne neus, en de smallere
km met een blonden puntbaard er
rond gegroeid onder den straf-geslo-
len-mond, waarboven de naar om
laag gestreken fiksche snor. Zijn inne
mende oogen, die heel veranderlijk
zijn van uitdrukking, en soms iets
ver-wegs, iets vaag-droomerigs heb
ben, onder 't spreken, maar ook zee-r-
beslist kunnen oplichten uit t donker
der oogkassen geven iets van on
bewust e-sympathie aan zijn gezicht.
Bij deze persoonsbeschrijving heb
'k nog den sloppen grijzen deukhoed
te voegen om ook mr. Ver Loren's
buiten portret to geven. Zijn binnen-
portret heeft men alreeds aan 't
hoofd van dit artikel opgemerkt.
Maar k weet niet of ik wel be
noemd ben, zei mr. Ver Loren, toen
'k hem nader 't doel van mijn komst
te Baflo had meegedeeld. Officieus
heb ik ook nog niets gehoord,
wat ik omtrent mijn benoeming
weet is alleen dit, dat 'k een aantal
telegrafische gelukwenschen heb ge
kregen. Maar op t oogenblik, dat we
in Baflo zaten te praten, werd op de
Landsdrukkerij In Den Haag het bo-
noemingsboricht van Mr. Ver Loren
van Themaat reeds gezet, want de
„Staatscourant" van Vrijdagavond
vermeldt de officleelo mededeeling ln
de A'olgende bewoordingen:
„Bij Koninklijk besluit van 9 Juni
1910, no. 28 is, met ingang van 22
Juni 1910, benoemd tot burgemeester
der gemeente Velsen, mr. H. Ver Lo
ren van Themaat, met toekenning
van gelijktijdig eervol ontslag als
burgemeester der gemeente Baflo."
De nieuw-benoomde ls van de be
kende Utrechtsche familie der Ver Lo
ren's. Hij werd 27 Januari 1874 te
Hoorn geboren, waar zijn vader rech
ter was. Op 3-jarigen leeftijd verhuis
de hij met zijn familie naar Warns-
veld, toen de oude heer Ver Loren
tot rechter te Zutfen werd benoemd-
In deze laatste plaats bezocht hij het
Gymnasium en ging vandaar naar
de Universiteit te Leiden, waar hij in
1897 zijn meesterstitel behaalde.
Toen ls hij een poosje blijven door-
studeeren in de Staatswetenschap
pen, om ook den doctorstitel te ver
krijgen, en deze studie heeft hij
thans weer opgevat Verleden jaar
nonceerd tegenover elkaar staan en
vele besluiten z.g. links-tegen-rcchts-
stemmingen zijn.
Mr. Ver Loren ontveinsde zich de
moeilijkheden van zijn nieuw ambt
niet, trouwens er ls een groot ver
schil tusschen het dorpje Baflo en de
Gemeente Velsen met zijn dorpen-
complex en de belangrijke havenstad
IJmuiden.
De Burgemeester antwoordde ont
kennend op m'n vraag, of hij al eeni
ge studie had gemaakt van belang
rijke Velsensche aangelegenheden,
o.a. over de kwestie van de deeling
der gemeente in een stads- en dorps-
gemeente. Neen, in dit opzicht was
hij nog blank papier. Velsen zelf ken
de hij niet, en wist er alleen maar
van, wat hij er over gelezen had.
Over 's Burgemeesters Afrikaan-
schen tijd vind 'k een uitvoerige be
schrijving ln het boek „Twee jaren
in den Boerenoorlog", dat de latere
Mr. H, Ver Loren van Themaat.
verleende de Regeering Mr. Ver Lo
ren een verlof van een jaar in het
belang zijner studiën.
Tien maanden van dat verlof ge
bruikte hij, om een studiereis naar
Amerika te maken en de daar opge-
gaarde stof verwerkt hij ln zijn dis
sertatie, die hij thans bezig is te
schrijven.
Nevens het zeldzame geval van een
Kamerlid, dat eenige jaren geleden
examen ging doen de heer Ter
Laan, die toen de akte Nederland-
sche Taal M. O. behaalde hebben
we dus dit van den Burgemeester,
die examen gaat afleggen.
Mr. Ver Loren had reeds het plan
om zich in Zuid-Afrika te vestigen,
toen de Boeren-oorlog uitbrak. Hij
ging toen in 1899 naar Transvaal om
mede de Engelschen te bevechten.
Over zijn aandeel daarin wil 'k
straks iets zeggen. In April 1902 keer
de Air. Ver Loren naar Nederland te
rug.
Hij werd toen werkzaam gesteld op
de Griffie van Zuid-IIolland vanwaaT
hij in 1904 naar Baflo vertrok.
Zijn voornaamste werk is hier ge
weest, de gemeentc-financiën weer in
goeden toestand te brengen, hetgeen
hem ook gelukt ls. Verdere belangrij
ke voorvallen zijn er uit zijn tamelijk
kort burgemeesterschap niet te ver
melden.
Baflo is nog een primitief landelij
ke gemeente, waarop de nieuwe ge-
meeutebeheers-ideeën geen vat heb
ben, omdat men er de behoefte niet
aan gevoelt.
Over zijn politieke richting wilde
de Burgemeester zich niet uitlaten.
Mr. Ver Loren is ln zijn studenten
jaren den democratischen tijdgeest
niet ontkomen, naar 'k vernam. Maar
als gezegd, daarover wilde hij niet
spreken. Dat was niet van belang,
meende hij, bij een burgemeesters
benoeming. Dat is juist eem tegen
stelling met Amerika, waar alles po-
Ittiek is. Z. 1. behoort de politiek ook
vreemd te blijven aan de Gemeente
raadsverkiezingen. k Wees Burge
meester Ver Loren er op, dat hij in
dit opzicht te Velsen geen illusies be
hoefde te koesteren, want dat daar
de partijen nogal eens schorp-gepro-
Burgemeester van Baflo ln 1903 bij
de Haarlemsche uitgeversfirma H. D.
Tjeenk Willink en Zoon deed ver
schijnen. k Was in de gelukkige om
standigheid, van een oud academie
vriend van Mr. Ver Loren, den heer
Rutgers van der Loeff, onzen biblio
thecaris, een exemplaar van het boek
ter lezing te krijgen.
Het kost mij eenige moeite den
uiterst-vreedzamen Burgemeester van
Baflo voor te stellen als een man
met den mauser in de hand.
Maar 'k weee er al op, zijn ver
schillende gelaats-expressies toonen
vaak verschillende facetten van een
karakter. Maar toch zou mijn vluch
tige indruk bij de kennismaking mij
nooit geleid hebben tot een persoons-
teekening, gelijk Mr. Ver Loren van
Themaat van zichzelf geeft ln de vol
gende regelen, die 'k uit het eerste
hoofdstuk van zijn boek ontleen:
„Toen in het eind van het jaar 1899
de oorlogswolken zich meer en meer
samenpakten boven de twee kleine
Zuid-Afrikaansche republieken kwam
Ik tot het besluit, dat het niet aan
ging, wanneer men zooals ik van
plan was na afloop van de studie
da»r een betrekking te zoeken, nu
rustig in Leiden door te studeeren in
staatswetenschappen, om, wanneer
de strijd achter den rug was, mede
de vruchten van de overwinning te
plukken. Trouwens het zou me niet
goed mogelijk geweest zijn; mijn hart
brandde van haat tegen den laster de
schijnheiligheid, het aanmatigend
gezwets van het rapaille, dat aan de
overzijde van de Noordzee den baas
speelde en mijn hart zwol bij de ge
dachte aan dat taaie boerenvolk, dat
voortdurend verder voortdringend ln
de wildernis, plek na plek veroverde
voor onzen Ilollandschen stam.
Waarvoor te leven, als men geen an
der doel heeft dan te hengelen naar
een betrekking en de beste levensj:
Ten te verdoen in gewichtig dagdoo-
den, terwijl er een groote zaak is,
waard om zijn krachten en, zoo het
niet anders kan, zijn leven aan te
geven?
Wat mijn werk daar zou zijn, wist
ik niet, doch dit was van later zorg.
Waar de burgers allen den Manser
hadden omgehangen en met geest
drift waren uitgetrokken ter verdedi
ging van hun vaderland, was het
waarschijnlijk moeilijk genoeg men-
schen te vinden voor het administra
tieve werk, dat niet achterwege kon
blijven. Door hier in te vallen, zou
ik een ander, beter voor kommando-
dienst geschikt dan ik, de gelegen
heid geven naar het front te gaan."
Met drie te Leiden etudeerende
Transvalere maakte Mr. Ver Loren
het plan, om naar Kaapstad te gaan,
daar met een karretje achter de En
gelschen aan te trokken, om zoo bij
de boeren te komen. Maar dat plan
was te avontuurlijk, daarom vertrok
ken de vier vrienden in November
1899 met de boot, waarop het Hol-
landsche en het Duitsche Roode Kruis
waren, naar Delagoa. En hoewel de
boot door een Engelech oorlogsschip
gevolgd werd, ondervond men geen
moeilijkheden. Te Delagoa kwam
men 's avonds in stilte aan wal.
Na bij de administrati evan T Roo
de Kruis gewerkt te hebben, wilde de
heetgebakerde Hollander naar het
front.
Mr. Ver Loren schrijft hierover het
volgende impulsieve stukje in zijn
bock:
„Nu ga ik naar den heer Kretsch-
mar van Veen en stel me geheel te
zijner beschikking, bereid om elk
werk, waarvoor menschen noodig
mochten zijn, te doen, want ik ben
niet hierheen gekomen om in Pre
toria wat rond te slenteren. Later
zegt iemand tegen mij: als meester
in de rechten moet ik mij beter op
prijs houden en me niet zoo weg
gooien. Teekenend Is dit gezegde voor
den geest, die hier in Pretoria
heerscht. Hoe weinig zijn de meesten
hier bereid op te offeren ter wille
van hun vaderland, hoe klemmen zij
zich nog vast aan hun kleine persoon
lijke belangen; zich weggooien, nota-
bene, waar men wil doen, wat ge
daan moet worden, al ls het werk
nog zoo eenvoudig; zich op prijs hou
den, waar het voor een geheel volk
geldt erop of er onder. Ja, wel is
veel hier gansch anders, dan ik ver
wacht heb. Ik dacht, dat elke jonge
Transvaler verlangend zou zijn naar
het front te gaan en den mauser ter
verdediging van zijn vaderland op te
nemen. Hoe ver is dit van de werke
lijkheid: integendeel, velen zijn maar
wat blij een reden te kunnen opge
ven, om rustig hier in Pretoria te
kunnen blijven rondhangen. Wat
daar onder in Natal gebeurt, gaat
hen niet aan, zoolang zij het zelf
maar goed hebben. Ja, er zijn bur
gers, die zwierig door de straten rij
den, hun dogkar met opgekomman-
deesrde paarden bespannen. Meer en
meer begint het leven me hier tegen
te staan, Ik hunker om weg te komen
naar bet front."
Met de ambulance van dr. Juriaan-
se, een oud-academievriend, ging hij
nu den Vrijstaat in. Op gevaarlijke
punten in het Zuiden van den Vrij
staat hielp hij aan den ambulance
dienst; een gevaarlijk werkje, want
als hij de gewonden weghaalde,
barstten nu en dan bommen boven
zijn hoofd.
Zeer gevoelvol schrijft Mr. Ver Lo
ren over het leed van den oorlog en
er spreekt warm menschelijk gevoel
uit in woorden, wanneer hij het
heeft over de gewonden.
Maar eindelijk ging Mr. Ver Loren
toch „op kommando". Ilij schrijft
hierover
„Lang blijf ik echter niet meer bij
de ambulance, lk kan er te weinig tot
hulp zijn, heb nooit verbinden
leerd en versta als rauwe Hollander
bet werken met kaffers, ossen
paarden maar slecht. Om van dienst
te kunnen zijn, moet men wat meer
ondervinding van het leven te velde
hebben; in den beginne staan iemands
handen voor dit alles verkeerd; op
deze manier is het maar half werk.
Nog sterker is na dezen laatsten
tocht het vrije kommando-leven me
gaan aantrekken; ik heb nu gezien,
wat het waard is en hoe goed menig
Hollander, die voor den oorlog nog
maar zelden een geweer in handen
gehad heeft, of een paard opgeklom
men. zijn plichten vervult,
In het lager is een proponent utt
Steilenbosch; hij leidt de godsdienst
oefening, maar is gewapend en gaat
evengoed als een ander in de positie,
een zeer Juiste opvatting van zijn
plicht. Toch verkiest hii ambulance-
werk. Met hem ruil ik en, daar hij
zijn paard In de ambulance brengt,
kan ik het mijne op kommando mee
nemen. De kommandant voorziet mij
van een Lee Metford, waarvan echter
het magazijn niet goed meer wil wer
ken, en van een patroonband.
Zoo sluit ik mij aan bij het groepje
Hollanders, een vijftien man sterk."
Het avontuurlijke leven trok liem
wel aan, al had men nu en dan wel
gebrek aan voedsel en leed veel ont
beringen, zóó, dat zijn metgezel hem
zei „Nou, Hollandertjie, boe lijkt die
wereld nou voor jou, jij wou nou
maar, jij het bij die huis geblij in
Holland, né Maar zoo was Mr.
Ver Loren niet Bij Brandfort maakt
hij zijn eerste gevecht mee, en moest
op de vlucht met de Boeren, daar de
zen er van door gingen.
Zijn praetische kijk op de dingen
blijkt uit de volgende opmerkingen
over dit gevecht
..,Zoo is mijn eerste slag ach iet
den rug; ik had mij alles zoo andere
voorgesteld, vooral de vlucht als een
vreeselijke gebeurtenis. Hoe kalm is
alles in zijn werk gegaan. Voor het
eerst zie ik, dat het als -ruiter moge
lijk is zonder veel verlies te vluchten.
Ik ben volstrekt niet voornemens me
dapperder dan een ander te gedra
gen, ik vind het verstandiger éérst
wat meer in de vechtwijze der boeren
thuis te geraken. Als onervarene
loopt men toch al gevaar genoeg,
men behoeft dit werkelijk niet te zoe
ken, en met te sneuvelen voor een
goede zaak, helpt men deze al bil'.er
weinig vooruit."1
Bij Vetrivier maakte hij weer ge
vechten mee. 't Was de slechte -I
geworden voor de Boeren. Telkens
moesten zij terugtrekken. Zij werden
uitgescholden voor „lafaards" in da
plaatsen, waar zij doortrokken; maar
zij konden niet anders dan terug
gaan. Mr. Ver Loren was zijn paard
kwijt, zijn wit baatje ls vuil en ge
rafeld, met zijn broek durft hij zich
niet op een plaats vertoonen en zijn
schoenen zijn kapot. Blij is hij dan
ook met een nieuw baatje en een
sterke broek, maar nieuwe schoenen
kon hij niet krijgen.
Nu sloot hij zich aan bij het be
roemde verkenningskorps van Danie
Theron en zwerft met hem rond, soms
koude en gebrek lijdend, altijd met
de wapens naast zich slapend, onder
een hoop klceden en japonnen, om
zich te warmen.
Nu en don wordt er gevochten -Ie
Hollander komt er steeds goed af.
Dan gaat 't met De Wet den Vrijstaat
door. Vechten en rondtrekken van
plaats tot plaats. Mr. Ver Loren komt
de Kaapkolonie in. Als hij twee jaren
meegestreden heeft en nog een lang
durige querill a-oorlog te wachten
staat, besluit hij huis-toe te gaan.
Over zijn terugkeer ln het vader
land schrijft Mr. Ver Loren non het
eind van het boek
Den 29sten April stoomen we de VA-
be op cn den 30slen betreed Ik mini'
ouderlijk huls, waar ik allen geluk
kig weer terug vind, zooals ik hen
verlaten heb.
Is het mij niet, of ik niet w r
weesl ben en alles slechts de dr -m
was van één nacht? Toch lijkt m®
hier veel vreemd; hoe waterig schiüit
de lucht, het is alsof men steeds door
een spiegelruit kijkt, hoe ls zelfs bui
ten in de Geldersche bossclien da
lucht vervuld van onrust en geluid,
alsof men zich in een park van een
groote stad bevindt; hre bedrukt wo
nen de menschen hier opéén; te ver
geefs zoekt mijn oog een punt in de
verte, om op te rusten, en dit geeft
een gevoel van beklemdheid Zoo
werkt de Invloed van het verlaten
Afrikaansche veld met zijn volstrekte
stilte nog op mij na".
Tn het stille Bafflo eerst en nu in
de mooie rustige omgeving van Vel
sen vond en zal Burgemeester Ver
Loren vinden de vredige kalmte,
waarover hij hier schreef.
'Aan het uitgebreide verhaal va
Mr. Ver Loren, dat 851 bladzijden'
druks telt. zou 'k gaarne nog bet eert'
en ander ontleenen, maar hetgeen 'k
citeerde is, in verband met wat 'k
hierboven schreef, voldoende om een
denkbeeld omtrent rijn leven en denk
beelden te geven.
En daarom was 1 mij ln dit artike»
te doen
JAC C. M Jr.
