HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD,
ZATERDAG 9 JULI 1910
tlaarlemsclie
Handelsvereeniging
Goedgek. bij Kon. Btsl. Tan 12 Hor. 189U.
De Haariemsche HondeLavereenl-
.Jing hier ter stede, opgericht 10 Mol
'4892, heeft iu dea loop van den tijd
wel haar re^ht van bestaan bewezen.
In zeer velo gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
.waardeereu, door als lid der Vereent-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dal de Haariemsche Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haariemsche Handelsvereeni
ging beinoejt zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informaliên voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de Leden
het recht, liet hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook in procedural en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2o halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver-
eeuigmg zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan liugenholu en A. H. J. Menens,
Spaorne 91, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Ret bureau der Vereeniging is ge
vestigd J ons weg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van information naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 00 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tion naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretention op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 174S information en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geloopen jaar gegeven.
In April en Mei 1910 zijn 55 vorde
ringen tot een bedrag van 1768.18 1/2
betaald; 18 vorderingen worden afbe
taald, 14 vorderingen zijn uitgesteld
v Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seert aan het Bureau, dat geopend is
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V toch van haar Infor
mation kan bekome®, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
inform atiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informaliên op
bier ter stede woonachtige personen
nooit be tal mg mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CCXXXI.
Eerste axioma de steeds geduchter
wordende strijd om het bestaan schept
nieuwe beroepen.
Tweede axioma ln een wereldstad
als Parlj3 bestaat een betrekkelijk
groot aantal onbekende althans stille
genieën.
Die axioma's staan ln ouderling so-
ciaal-oeconomlsch verband. Ik behoef
er Bastiat niet op na te slaan.
Eerslo stil genie. Onder mijn ge
liefkoosde zomersche uitspanningen,
's Zondags, behoort het zwerven ln het
Bols de Meudon, om er volop van de
buitenlucht te genieten. Daarbij komt,
dat mijn oudste zoon, die tot dusver
de journalistiek als beroep niet dan op
eerbiedigen afstand bewondert en
zich oneindig meer aangetrokken ge
voelt door plant- en dierkunde, graag
in genoemd bosch herboriseert en en-
tomologiseert. Hij duikt er plantjes
en insecten op, die, naar hij beweert,
ln Holland of in het geheel niet of
hoogst zeldzaam voorkomen. Natuur
lijk zijn het geen brandnetels en mug
gen.
Op een dier Zondagen zagen wij
een J(inanspersoon", die al de allures
had van een Parijschen schilder uit
het Quartier Latin, ijverig zoeken
naar platte strandsteenen en schel
pen. Toen hij er een twintigtal bij el
kaar had, zagen wij hem de voorwer
pen bewerken met penseel en verf,
achteloos uit een zijner wijde zakken
te voorschijn gehaald.
Ik naderde en merkte niet zonder
verwondering, dat op het schelpje,
hetwelk hij onder handeu had, een
strandgezicht op het punt stond vol
eindigd te worden. Stuk voor stuk,
zonder de geringste tijdsonderbre-
king, ondergingen de andere steenen
en schelpen een gelijksoortige bewer
king. Aan elk strandgezicht besteedde
hij gemiddeld niet meer dan vijf mi
nuten schilderens. En lk kan u de ver
zekering geven, dat de schilderstuk
jes, waarvan geen twee geheel op el
kander geleken, er alle puik uitzagen.
Ongetwijfeld had onze man veel
smaak.
De volgende samenspraak vond er
plaats lusschen den Mesdag van het
Bois do Meudon en mijn persoontje.
Is u „peintre de marines"
Om u.te dienen.
Maakt u ook groote zeestukken
Een hoogst enkelen keer.
Waarom zoo weinig
Wel, omdat ik ar niet veel mee
verdien.'
Verdient u dan meer met die
schelpjes en steentjes
Zeker. Veel meer.
Ik bood hem een Hollandsche sigaar
aan, met vermelding van het land van
herkomst Dat maakte den man
spraakzamer. Ik heb opgemerkt, dat
Hollandsche sigaren op vele buiten
landers ongeveer dezelfde uitwerking
hebben als de diverse soorten spraak
water op ons.
Waar vinden die dingetjes dan
afzet
Bij een groothandelaar te Pa
rijs, in dergelijke snuisterijen. Die
verkoopt ze dan weer aan de klein
handelaren Ln de havensteden en zee
badplaatsen.
Dus de „souvenirs" van Havre,
Marseille, Brest, Trouville, Cher
bourg, Biarritz, Dunkerque enz. wor
den grootendeels to Parijs gefabri
ceerd?!
Pree lea.
Ah!
Wel, daar is Immers niets ver
wonderlijks ln. De stranden zijn bijna
overal koekoek één zang. De zee ver
toont bijna overal betzelfde gezicht.
Zoo stel ik het mij tan minste voor.
Hoe nu? Hebt u dan zelf nooit...
do zee gezien?
Neen!
Toen, met Iets ironisch ln stem
ming en gelaatsuitdrukking.
Maar lk heb Pierre Loti veel ge
lezen... En ik kan zoowat alle vis-
scheskcetuums en vaartuigen ter we
reld uit het hoofd teekenen en schil
deren. Aparte studie.
Gaan uw schelpen ook naar Os-
tende en naar... Sclrevendngen?
Ja, voor zoover lk weet. Ik heb
ten minste wel eens moeten schrijven
„Sbuvenlerr van Schervenlngen" en
„Souvenler van Ostende."
O zool En Zandvocn-t, en Katwijk-
aan-Zee, en NoordwIJk aan Zee, en
Egmwmd aan Zee, en Wijk aan Zee,
en...
Scheld maar uit die vreemde
namen ken lk niet
Hebt u veel concurrenten?
Waarschijnlijk wel. Maar, dat
kan me nlete schelen. Want ik ver-
Hoeveel, als lk u vragen mag?
's Zomers gemiddeld drie- h vier
honderd francs per maand, alleen
aan die snuisterijen. En ik werk er
nog geen drie uur per dag aan. Voor
mijn overig, serieus werk, waar ik
veel tijd en moeite aan besteed, moet
ik de koopers bij gelegenheid afwach
ten. Dat prutsige werk echter gaat
er als koek in.
Artistrek-sociaal-oeconomische vraag:
zijn er, voor de Hollandsche bad
plaatsen, niet ook Hollanders onder
de schelpen-Mesdagjes? En La het ont
kennend geval: waaroinlalen do Hol
landsche schilders te dien opzichte de
Parijzenaare rustig strandvonderen.
Tweede stil genie. Eerlang zal
te Parijs een tweede standbeeld van
Alfred de Musset onthuld worden.
Een vnj havelooze man, met de
trekken van iemand, die laug geleden
een zorgeloos leven heeft gekend,
kwam bij me binnen. Het scheen me
toe, dat een lichte drankgeor zijn
entrée vergezelde. Zonder omslag
sprak hij:
U. weet, dat er spoedig weer een
standbeeld von Alfred de Musset, on
zen grootsten dichter zal worden ont
huld. U zult misschien zeggen, dat
Victor Hugo gruoter of minstens even
groot was. Geen sprake van. Luister
maar.
En met schorre slem, doch vrij ar
tistiek In zegging, declameerde hij
eeirige gedichten van Alfred de Mus
set.
Nauwelijks was zijn declamato
risch werk ten einde, of hij vervolgde
met groote radheid zijn toespraak
Ik zou die plechtigheid graag
willen bijwonen, om mij aan den
Staat bekend te maken als een der
enkele overgebleven naaste familie
leden van onzen onsterfelijken dich
ter. Maar ik ben to arm. Ik moet wat
geld hebben, ook om me voor de be
wuste gelegenheid behoorlijk in de
kleéren te steken, lk weet een heelen
boel af van het leven van Alfred de
Musset, bijzonderheden, die weinig
of in het geheel niet bekend zijn, en
die een nieuw licht werpen op hem
en op sommige van zijn tijdgenooteu.
Die zal ik u vertellen, zoodat u er een
mooi artikel over kunt schrijven. U
geeft me wat, bijvoorbeeld een vijf-
francs-stuk, als bijdrage voor het
schoone doel. Met uw artikel verdient
u het tiendubbele van dat bedrag.
Dat is onderlinge hulp
Ik liet hem gaan. En terwijl hij uit
zijn verschillende zakken tallooze
vleze papiertjes haalde en ze mij ver
toonde met een razende snelheid, die
mij belette na te gaan, of daaruit in
derdaad zijn verwantschap met Al
fred do Musset viel op te diepen,
vertelde bij me alle mogelijke en on
mogelijke bijzonderheden omtrent
des dichters leven. Ik kan niet an
ders zeggen dan dat hij met smaak
vertelde en zelfs de grootste onwaar
schijnlijkheden min of meer aanne
melijk wist te maken.
Natuurlijk werd ik de volgende da
gen geleidelijkerwijze gewaar, dat hij
bij ettelijke letterkundigen, Journa
listen, tooneelspelers enz. vijf-francs
stukken had weten op te halen.
Een veteraan onder de „persmus
kieten" bracht me op de hoogte van
het feit, dat ik te maken had gehad
met den niet geheel onbekenden „des
cendant de statue" oftewel stand
beeldsnazaat, die dit geniale beroep
reeds een jaar of dertig uitoefent
Zoodra deze snaak die een onder
broken academische opleiding moet
hebben genoten verneemt, dat er
een standbeeld van een groot dichter
of schrijver zal worden opgericht,
besnuffelt hij in openbare bibliothe
ken en elders de werken van en over
den bekenden doode, combineert het
gelezene met „bijzonderheden 1 van
eigen vinding, leert eenige verzen of
passages uit het hoofd, verzint een
stamboom, waarvan hij een dor over
het hoofd geziene loten is, en speelt
daarna, met een „crênerie", een be
tere zaak waardig, zijn rol voor de
letterlievende mensclien, die li ij tevo
ren nog niet met een bezoek heeft
vereerd. Zoo moet hij zich in zijn
veeljarige loopbaan reeds aan ruim
de helft van do heroën der Fransche
literatuur hebben verwant.
Vagebondago van de intellectueele
soort
OTTO KNAAP.
Yan de Residentie en haar
bewoners.
LX1V.
Het nieuwe sportterrein „Houtrust"
dat hier onlangs geopend werd. is wel
ingericht door menschen met een op
timistische natuur, want aan het veld
is heel wat ten koste gelegd ea de
kans, dat aandeelhouders ooit rente
hun geld zullen krijgen, heel ge
ring.
Wat tot stand kwam, is werkelijk
te loven. In een paar maanden tijd
werd van een tamelijk hobbelige
duinvlakte een grasterrein gemaakt,
dat nog wel niet zoo glad en vlak als
een tennisbaan, maar toch heel goed
bruikbaar is, voor paardensport en
desnoods voor voetbal. De tribunes
zjin fraai en uiterst practlsch inge
richt, de restaurant fs ruim en doel
matig wat alleen afvalt zijn de
kleedkamers, welke, hoewel zeer vol
doende, niet geheel-kunnen wedijve
ren met al het andere.
De totale oppervlakte bedraagt liefst
11 H.A. en om een denkbeeld te geven
van deze oppervlakte is het best te
vermelden, dat op „Iloulrust" slaan
twee tribunes van 160 bij 100 nieter,
een veld van 150 bij 00, verder een
restaurant, tentoonstellingsgebouw,
kleedkamers en kantoor, een wugen-
locds, verder zijn er te vinden een
rolschaatsenbaan, zeven tennisvelden
en is er nog plaats voor twee voetbal
velden. Alles zoo ver uit elkander, dat
een tak van sport nooit overlast van
een ander zal hebben.
De kosten van inrichting bedroegen
totaal 100.000 en aan de Gemeente
wordt per jaar aan huur G0ö0 be
taald. De vaste baten, aan huur van
terreinen, die reeds alle bezet zijn,
beloven maar ƒ10,000 per Jaar. Hoeveel
het vlottende inkomen zal bedragen
is natuurlijk niet te zeggen, maar veel
kan het in geen geval zijn. Sportfces-
ten, waarbij het geheele terrein ver-
elscht wordt, zullen slechts zelden ge
geven worden en dan toch nog alleen
voor een paar dagen. Bedenken we
hierbij, dat het gezamenlijk salaris
van het groot personeel niet gerinf
kan zijn, dat aan onderhoud heel wa
ten lasto eelegd moet worden, dan
kunnen we wel zeggen, dat de gelde
lijke toekomst van „Houtrust" niet
rooskleurig ls, zelfs als we de af
schrijving nog buiten beschouwing
laten.
Nu zitten onder de oprichters zeker
menschen, die het niet alleen om het
geld deden, maar ook om een terrein
te hebben voor paardensport, noodig
geworden doordat van Zorgvliet geen
gebruik meer gemaakt kan worden.
Maar onder de aandeelhouders zijn er
ook, wien het zeker niet onverschillig
zal zijn, als „Houtrust" geen dividend
afwerpt.
We hebben echter een fraai sportter
rein gekregen, een als in geen enkele
stad van ons landje te vinden ii
daarop kunnen we rechtmatig trotsch
zijn.-.
Ingewijd is het teivein met het Con
cours hdppique.
Dat is altijd een week van groote
beroering, <Ee zeven dagen dat dit
feest voor paardenliefhebbers duurt»
Het is dè officieele. voorname verma
kelijkheid gedurende den zomer en
dat n>et geheel ten onrechte.
De sport, die geboden wordt be
hoort, vooral door het groot getal
Engelschen, die meedoen, tot de
de soort en daar van de vele gelegen
heden voor heerrijders om van hun
talenten te doen blijken, druk
bTu k gemaakt wordt, komt een goed
deel van hot publiek niet allee®
paarden, maar ook om de ruiters.
Herhaaldelijk heb ik van de misluk
te pogingen gewaagd, door de maat
schappij „Zeebad" aangewend om pu
bliek te trekken. Een paar jaar gele
den moeeten de menschen naar den
strandboulevard om automobielwed-
sirijdeu to zien; d. w. z. om het uur
reed 'n wagon 1000 meter hard. Een
jaar liep liet publiek ea' in; het tweede
bleef het weg en liet derde gaf geen
auto-gerij.
Toen zouden we gaan motorbooten,
maar wegens absolute afwezigheid
van booten, ging dit niet door,
Nu hebben we een prinsenfamilie,
een echte, en een oude. De Gotha-al-
manak geeft als groote verdienste op
dat een van de oervoorvaders een ge-
regelden postdienst in Tirol invoerde,
ik meen in 1640 en er komt een nog
grootore attractie: We gaan boksen.
Niet mei de prinsenfamilie, van
Duitseheu stam, maar met allerlei
wereldkampioenen, boksers, waar
Johnson en Jeffries maar kinderen bij
zijn
Zeebad'dat zich altijd zoo graag
opwerpt als altruïstische onderne
ming, en die ach en wee jannnert als
de gemeenteraad niet dadelijk goed
keurt wat zij In het belang van alle
menschen wil doen, geeft hiermee wel
een bewijs hoezeer de volksverede
ling haar ter harte gaat.
Bokswedstrijden hebben we hier
nog nooit gehad en in aanmerking
genomen de groote belangstelling, die
er in andere landen voor bestaat, is
het te verwachten, dat ook hier toe
loop zal komen om deze ontaarding
van een middel tot zelfverdediging
bij' te wonen. We zullen een heel wat
minder wulgelijke vertooning krijgen
dan zich daar in Californiê afspeel
de, waar de neger zijn tegenstander
in 45 minuten weerloos stompte, en
.ook is het niet geheel onmogelijk,
dat de boksers, evenals bij worstel
wedstrijden, per partij geëngageerd
worden en op commando moeten ver
liezen of winnen, maar dat neemt
toch niet weg, dat de voorstelling
verre van verheffend zijn zal.
Een aantal buitenlanders, waarbij
zlcii enkele Hollanders voogden, moe
ten te Scheveningen gaan vechten,
tot vermaak van het publiek I Nobel
vermaak, nobele ondernemer I
Bij den raad la een voorstel lng<?«
diend, dat in de toekomst nog heel
wat onaangenaamheid kan brengen.
Een der leden stelt voor, aan de Ie-
sn van de vaste commissies van bij
stand kaarten te verstrekken, waar
mee zij toegang hebbc-n tot alle be
treffende inrichtingen van de ge
meente, met andere woondende
raadsleden moeten hunne neuzen i i
de bedrijven steken, en «oo'n bec'j;;
directeurtje spelen.
Voor de betrekken directeuren i«
dat hoogst aangenaam Elk raadslid,
dat in een commissie gekozen wordt,
omdat hij van het bedrijf vermoede
lijk iets minder weinig weet dan zijn
collega's, heeft doorgaans van zijn
eigen kennis zoo'n denkbeeld, dat de
directeur gerust bij hem school kan
loopen, en daar de commissies uit i
leden bestaan, krijgt elk directeur -
voogden boven zich.
Hoe aangenaam dat zal zijn, L
grijpt ieder en dat van do bevoegd
heid tot binnentreden geen gepast g«
bruik gemaakt zal worden, is duide
lijk voor allen, die wel eens eene
raadsvergadering bijwoonden.
Misschien wordt het voorstel nk'.
aangenomen, misschien, heel mis
schien, want door dit te doen zouden
de leden, behalve een blijk van be-
scheidenheid, ook een van „onkunde
geven, immers valt uit afstemmen
niet de conclusie te trekken, dat do
leden meene®, dat zij daar toch niets
nuttigs kunnen uitrichten en tot
dit blijk van zelfkennis acht ik de:,
raad werkelijk niet ln staat
SINTRAM.
Esperanto.
MAANDELOKSCH OVERZICHT.
De regeering dar Ver. Staten van
N.-Amerika is voornemens de regee-
iringen van alle landen uit te nocii-
gen, afgevaardigden te zenden nacr
het 6e Internationale Esperantisten
Congres, dat van 1420 Augustus a.s.
ln Washington zal plaats hebben.
Du'tschland. Op het oog* -
blik wedijvert Augsburg met Dresden
om den grootsten vooruitgang van
Esperanto. Vooral in eerstgenoemde
stad breiden de groepen zich zeer «nel
uit en worden or wekelijks naeuv.e
cursussen opgericht.
Te Godesberg vindt men vele hotels
en pensions, waar Esp. gesproken
wordt en waar natuurlijk veel Espe
rantisten hun intrek nemen.
De Kamer van Koophandel te Kas
sei gaf aan de Esp. vereeniging al
daar' hare instemming to kennen met
het streven der Esperantisten. De
noodzakelijkheid en het nut van Esp.
voor den handel inziende, beloofde
genoemd lichaam de zaak der wereld-
hulptaal te zullen steunen
De groote Duitsche dagbladen too
rnen zich zonder uitzondering zéér
gunstig tegenover Esperanto.
Engeland. Hier wordt de pro
paganda Toor Esperanto onvermoeid
doorgezet. De vele clubs en groepen
in Londen organiseeren geregeld pro-
paganda-lezingen, feesten en tentoon
stellingen.
Esperanto werd op het leerplan ge
plaatst bij Yerscheklene inrichtingen
in Durxhigton, H udders field, Stock-
port en Dublin. Voor de Nationale
Vereeniging van Onderwijzers, die
haar vergadering in Plymouth hield.
erden twee lezingen over Esperanto
gehouden. Het grootste gedeelte van
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
In de vergadering van de Provin
ciale Staten van Noord-Holland,
waarover ik den vorigen keer schreef,
beu ik Woensdag eens 'n kijkje gaan
neuren liet is altijd een college,
waar je voortdurend nieuwe gezich
ten ontmoet, want waar de kiezers in
politieken strijd niet voor mutatie
zorgen, neemt de dood die taak wel
op zich. Dut er aldus menigeen uit
valt uit een vergadering van zeven
en-zeventig* leden is geen wonder,
vooral niet omdat er vroeger een on
geschreven wet scheen tc bestaan, dat
Iemand hier geen lid moest worden,
vóirdnt hij zekeren bezadigden leef
tijd had bereikt.
Nu is dat anders. Aan alle kanten
zitten jonge menschen met zwarte
haren en blonde bollen zonder zilver-
strepen, waaraan we zien kunnen,
dat ze nog ver gebleven zijn onder
de vier kruisjes, het moment dat de
meesten in onzen snel levenden tijd
beginnen te grijzen. Ook de kleeding
Is zoo ernstig niet meer, als weleer,
toen het niet lukken zou, een andere
kleur dan zwart te vinden onder de
Jassen van dé leden. Die stemmigheid
is nog in den zwarten rok en de witte
das van den griffier bewaard geble
ven, maar de leden hebben zich ge
ëmancipeerd en zelfs een aanstaand
lid van Gedeputeerde Staten als
Pref. Van Hamei, verschijnt ter ver
gadering in een colbertje, terwijl an
deren zich hebben gedost In het lichte
grijs, dut in een theetuin zoo plezierig
aandoet.
Wat in deze vergadering den onbe
vangen toeschouwer nog verder treft,
is het Lezen van de notulen. Nauw
lijks heeft de voorzitter den griffier
verzocht, daarmee te beginnen en is
Mr. Land aangevangen, of aan alle
kanten breken de gesprekken los.
Nooit en nergens heb ik zoo weinig
eerbied voor de notulen aan den dag
zien leggen, als in de Staten van
Noord Holland. In de verte, van de
publieke tribune af, zien wij de lip
pen van den griffier bewegen, maar
geen geluid wordt ver-nomen. Wel
worden we nog een andere beweging
gewaar, het vallen van de vellen,
naarmate ze zijn afgelezen en het is
merkwaardig met welke snelheid dat
gebeurt. Een voor een vollen de bla
den, als groote sneeuwvlokken, uit
des griffiei's hand naar beneden en in
een minimum van tijd is het werk af-
geloopen en gaat de voorlezer weer
zitten, waarna de voorzitter, met een
paar duchtige hamerslagen, de verga
derden weer tot gehoorzame aan
dacht terugbrengt.
Voor de diverse stemmingen voor
leden van Gedeputeerde Staten was
Woensdag meer attentie. De doordrin
gende stem van den voorzitter van
het stembureau las al de briefjes één
voor één voor, met voorletters en ti
tels er bij. Professor Meester D. P. D.
Fabius, Meester J. Kappeyne van de
Coppello, Professor Meester G. A. van
Hamel.... we kregen ze alle, in hun
volle lengte te genieten bestond er
een middel om een vouw, een kras,
een inktvlek van papier af te lezen,
de voorzitter van het stembureau zou
ons die zeker niet bespaard hebben.
Maar allerkoddigst was het, toen hij
bij de eerste van de zes stemmen een
echo vond. Wanneer hij, na een brief
je ie hebben opgelezen, dat aan zijn
buurman, medelid xan het stem
bureau, gaf, betschouwde deze het als
zijn taak, den naam nog eens te her
halen. M e e s t e r J. A. S 111 e in,
zei de voorzitter, Meester J. A.
S i 11 e m, herhaalde de buurman en
daar de eerste een hooge en de tweede
een zware stem bezit, werd deze echo
nog kluchtiger. Had een van de leden
alleen den achternaam opgeschreven,
dan zei de voorzitter S111 e m, en
herhaalde de ander S i 11 e m. Als
vanzelf nam de een van den ander
zelfs de intonatie over en deze heele
stemming veroorzaakte bij de verga
dering een waar lachsucces, uitge
zonderd natuurlijk voorzitter en grif
fier, die onbewogen bleven. Het eigen
aardige was, dat je in de war raakte
bij het turven. Deze manier van stem
oplezen was Al te degelijk, ze over
stelpte. Bij de tweede stemming las
de voorzitter dan ook alleen. Dc
echo was blijkbaar door een vriende
lijke opmerking van een der collega's
afgesloten.
Natuurlijk werden de nieuwbenoem
de leden van Gedeputeerde Staten ge
feliciteerd en even natuurlijk namen
zij dien geluk wensch aan, ook Mr.
Kappeyne van de Coppello, goed
moedig lachende. Het was toch een
openbaar geheim, dat hij, wat men
gewoonlijk noemt, den stoel van den
heer RoëU warm zal houden, totdat
deze weer, Indien het den kiezers be
haagt, in de Provinciale Staten te
rugkeert. De gelukwenschen nam hij
dus zeker bij voorbaat per procuratie
De gebeurtenissen te Amsterdam in
het eleelriseb gemeente-bedrijf hebben
zeker een dramatise hen kant, die dan
ook door de Raadscommissie ln de
lengte en in de breedte besproken en
blootgelegd ie. Maar ze hebben ook
een komische zijde, waarop tel dus
ver, geloof ik, de aandacht niet geves
tigd werd. Ik denk er niet aan, dat
dei* Commissie kwalijk te nemen.
Een Commissie kan en mag niet hu
moristisch wezen, anders wordt haar
gebrek aan ernst verweten. Eu welk
verwijt zou nu in ons deftig land
doodelijker kunnen zijn dan dat
Aangezien ik evenwel geen Commis
sielid ben en ook overigens op het
welwichtig instituut van den Ernst
niet hoef te passen, zou lk wel eens
willen vragen, of het'niet komisch is,
dat jaren lang dergelijke misstanden
in een gemeentelijk bedrijf bestaan
kunnen, zonder dat het gemeente
bestuur er iets van merkt. Daar heb
ben we het nu, na jaren van strijd,
van principieel debat, van massaas
bedrukt papier om er bang van te
worden, zóóver gebracht, dat exploi
tatie van water, gas, electriciteit,
tram en nog enkele dingen, met
groote meerderheid van de meenia-
gen aan de gemeente wordt toegewe
zen en nu blijkt, dat zoo'n bedrijf on
der den neus van al de Raadsleden,
om van B. en W. nog maar niet te
spreken, kan worden beheerd op een
manier, die Iedereen afkeurt. Ik weet
niet, lioe in Amsterdam de Raads-
commissièn voor de gemeentebedrij
ven heelen Commissie van beheer,
van uitvoering, van toezicht of wat
dan ook, maar hoe haar naam ook
wezen mag, dut de toestand in het
eleclrische bedrijf aan haar aan
dacht ontsnappen kon, vind lk ko
miek. Misschien zal de Amsterdam-
sche Commissie zich bij dit geval wel
bijzonderlijk afvragen „is het een
Commissie van buitenstaanders
eigenlijk wel m o g e 1 ij k, een zoo
scherpe conlróle uit te oefenen, dat
dingen als deze niet, of althans niet
lang. kunnen gebeuren
Op deze vraag kan zij met neen of
met ja antwoorden. Is het ja, dan
doet zij zichzelf natuurlijk geen ge
noegen, en moet maar haastig op den
zoek naar verbetering, is het neen,
dan komt ze er gemakkelijker af,
maar dan raakt toch het beginsel
van gemeente-exploitatie leelijk in 't
gedrang, want als een goede con
trole niet mogelijk is, dan is feitelijk
de heele exploitatie door gemeenten
ontoelaatbaar
Nu heb ik meteen, voor liet geval
dat het antwoord j a mocht wezen,
een verontschuldiging voor de Com
missie klaar. Het geval is namelijk
hoogst zeldzaam. In het tweede deel
van het werk Modern gemeen-
tebeheer, dat door onzen stadge
noot, den heer JaA Gerritsz, met me
dewerking van een viertal andere
deskundigen, wordt uitgegeven, wor
den vijftien bezwaren tegen gemeente
exploitatie opgesomd, maar wat er te
Amsterdam is gebeurd, staat er niet
in. De redactie zal dus een zestiende
bezwaar aan de lijst moeten toevoe
gen, dat bijvoorbeeld zou kunnen
heetenHeerschxucht uit
liefde tot het bedrijf. Zij is
mans genoeg, om er zelf een weerleg
ging voor te vinden, want ik ver
gat het nog te zeggen al de vijftien
bezwaren legen gemeente-exploitatie
worden in het boek ook netjes uit den
weg geruimd Ik vertrouw, dat dit
aan voorstanders van die exploitatie
een liart onder den riem zal steken.
Overigens schoot me, bij het door
bladeren van dit boek, nog Iets an
ders te binnen, Het is een aardig en
leerzaam werk, bij uitstek geschikt
voor leden van den Raad, die van
verschillends aangelegenheden op de
hoogte willen komen en blijven, en
waaruit natuurlijk vrij sterk de per
soonlijkheid van den redacteur naar
voren komt.
Hel boek is dan ook, tengevolge
vad een speciale colportage, door tal
van Haariemsche Raadsleden ge
kocht.
In vroeger jaren was de redacteur
meermalen candidaat voor den ge
meenteraad, maar heeft het nooit tot
de benoeming kunnen brengen.
Zijn adviezen zijn dus nooit in den
Raad gehoord, maar zijn meeningen
Worden nu door de leden gelezen. Wie
was het ook weer, die zei, dat het er
weinig toe duet, uf iemand binnen
komt door de voor-, dan wel door de
achterdeur
Ik heb een mededeelirrg gekregen
van een kleermaker, dat de nieuwe
dessins in tropicals en saxcM'
n y s door hem ontvangen zijn.
Wat tropicals zijn, weet ik nief,
maar ik kan er naar raden. We spre
ken van de tropen èn van tropische
hitte, misschien zijn tropicals dus
stoffen, bestemd om bij groote hitte
te worden gedragen.
De saxony s evenwel zijn run
een raadsel gebleven. De meest be
kende specialiteiten van Saksische^
oorsprong zijn het Saksisch porce
lain en de Saksische kanarievogels,
maar geen van de beide artikelen
kan Je bij een kleermaker verwach
ten.
Het is natuurlijk vreeset ijk dom,,
dat ik het niet weet, maar zoo staat
de zaak nu eenmaal en ik zou bijzon
der verplicht wezen aan wie me wil
zeggen, wat saxonya toch zijn.
FIDELIO,
