NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
28e Jaargang. No. 8354
^srschijnt dagelijks, behatve op Zon- en Feestdagen. zaterdag 17 september 1910 c
HAARLEM S DAGBLAD
abonnementen
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlem1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)1.30
Franco per post door Nederland,.1-65
Afzonderlijke nummers0.02H
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37M
„de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
ADVERT ENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer 0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
50 Cts. voor 3 plaatsingen A contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
DERDE BLAD.
Lsiitenlandsch Overzicht
DE GRIEKSCIIE NATIONALE
VERGADERING,
üie thans bijeenkomt, toont niet veel
van de eenstemmigheid en van 't ver
langen tot kalme beraadslaging,. die
door den koning bij de plechtige ope
ning zijn nanbovolen. Integendeel
Ecu kort telegram uit Athene verze
kert, dat de discussies uiterst ver
ward zijn.
De revisionnisten wilden den eed af
leggen, de constitulionnolisten verzet
ten zich evenwel daartegen.
De eedsaflegging is uitgesteld en
men is begonnen niet do besprekingen
over de bevoegdheden der Kamer.
'Jen slotte wordt ook nog gemold,
dat al 18 afgevaardigden van de na
tionale vergadering in hechtenis ge
nomen zijn.
Dat kan daar dus nog wat worden
De vertegenwoordigers van de vier
beschermende mogendheden te Athe
ne, hebben do Helleensche regcering
in vriendelijke bewoordingen den
raad gigeven maatregelen te nemen
om te voorkomen, dat er gedurende
de zitting van de Nationale Vergade
ring iets gebeurt, dat zou kunnen lei
den tot ecu conflict met Turkije.
Te Athene meent mon, dat de mo
gendheden hiermede hebben te ken
nen willen geven, dat het hun aan
genaam zou zijn, wanneer de vtgrkie-
ziug van de Kretensers Michelidakis,
Kondoeros en Papamslorakis niet be
krachtigd zou worden. Dat dc Natio
nale Vergadering zich aan dat ver
zoek zal houden, valt echter met het
oog op den geest, die onder de leden
heerscht, ernstig te betwijfelen.
DE GRIEKEN IN TURKIJE
hebben 't in deze dagen lang niet ple
zierigDonderdag werden weder vijf
afgevaardigden ter Nationale Verga
dering van liet patriarchaat te Kon-
Btantinopel in hechtenis genomen.
De Turkscho minister van binnen-
landsche zaken moet hebben ver
klaard, dat uiie Ottomuansche Grie
ken, die aan de constitueerende ver
gadering hebben deelgenomen, voor
sen krijgsraad terecht zullen staan.
De gevangenen huizon in groote ka
mers in het ministerie van oorlog,
waar zij zich eten kunnen laten bren
gen en zich kunnen bezig houden met
hetgeen hun goeddunkt. Bladen wor
den hun evenwel niet verstrekt. Het is
hun geoorloofd bezoeken te ontvan
gen, zij mogen echter met hun bezoe
kers alleen Türksch spreken.
worden gedaan door den llussischen
geleerde Mosjkof, die pas een nieuw
hoek heeft laten verschijnen. Hij
schrijft., dat met het jaar 1012 een
nieuw tijdperk van Ruslands geschie
den^ zal aanbreken, evenals in 1812.
Dikmaal zal het een tijdperk van on
derdrukking en bureaucratie worden,
dat eindigen zal in een fiuancieolen
chaos en in een revolutie. Het zal een
tijd worden, gekenmerkt door voort
durende stijging van dc prijzen der
levensbehoeften, welke zul leiden tot
verhongering van hot volk. Dc gevol
gen zullen niet te keeren zijn, want
niets zal den toorn des volks tegen
dc regcering kunnen tegenhouden. De
bureaucratie zul in de algeincene ver
warring komen te vallen en vóór het
eind der eeuw zal Rhsland ophouden
td bestaan als een politieke macht
opgeslokt als hot zal worden door de
„barbaren"
Inderdaad, sombere voorspellingen.
Toch is 't voor hem, die de toestanden
in Rusland in de laatste jaren aan
dachtig gadegeslagen heeft, niet ge
heel onwaarschijnlijk, dat or in het
land van Vadertje binnenkort wel
eens verrassingen kunnen voorkomen.
Of deze evenwel zot) donker en drei
gend zijn, als Mosjkof voorspeld, is
eon tweede on nog belangrijker vraag
die alleen in dc toekomst beantwoord
zal kunnen worden.
DE VERKIEZINBEN IN 'T VER-
EENIGD ZUID-AFRIKA
trekken wol belangstelling. Tot dus
verre zijn gekozen 52 nationalisten,
36 unionisten, leden dor arbeidspar
ty en 10 onafhankelijken.
Do uitslag der verkiezingen iA ver
schillende districten is nog niet be
kend ;men verklaart, evenwel, dat do
vermoedelijke uitslag voor het goheele
land zal zijn 66 nationalisten, 38
unionisten, 4 leden van dc arbeiders
partij, 13 onafhankelijken, van welke
9 feitelijk tot de unionisten bobooien.
Bij dc verkiezingen ging de strijd
in hoofdzaak tusschcu de partij van
Botha, die zich dc nationalistische
noemt, en die van dr. Jameson, die
de progressieven van Transvaal, de
constitulionalisten van don Oranje-
Vrijstaat en de unionisten van Kaap
land samenvat onder den naam van
unionistische partij.
Dr. Jameson en de zijnen hebben
gedurende de goheele verkiezingscam
pagne aan Botha en zijn vrienden ver
weten, dat zij den ouden rasse&strijd
weder in het leven zouden hebben ge
roepen, terwijl de unionisten er inte
gendeel op uit zouden zijn, dien ras-
senstrijd te lutcn rusten en een re
gcering wenschten van de besten in
den lande, onverschillig tot welk ras
ij belmoren.
De Daily Mail schreef o. a.
„De waarheid is, dat de program
ma's der verschillende partijen min
der invloed hebben op de stemming in
den lande dan de oude rasseh-quaes-
tie. Ontken liet, zooveel ge wilt, het
feit blijft beslaan, dat de rassen-
quaestie in Zuid-Afrika nog niet dood
is en "dat dc verkiezingen zeker er tce
hebben bijgedragen den levensduur
van dat vraagstuk te hebben verlengd.
Stemt Engelsch is nog steeds de
raad, die eonerzijds gegeven wordt,
terwijl het stemt Hollandsch natuur
lijk weerklank vindt in vele platte
lands-districten."
En wie heeft nu gewonnen
Zooals men aan den bovengemcl-
den voorloopigen uitslag kan zien,
zijn de nationalisten in de meerder
heid, maar van een volstrekte meer
derheid zijn ze evenwel nog niet ze
ker. Do hoop is nog op de districten,
waarvan de uitslag nog niet bekend
Als dc nationalisten 't werkelijk bij
de-zen stembusstrijd winnen, dan zal
dit in Zuid-Afrika vreugde geven. En
in Nederland, bij de stamvei wanten
der Iiollaudsch-voelende Zuid-Afrika
ners, zeker ook
VORSTELIJKE BEZOEKEN.
Een Belgisch blad meldt, dat de
Duitsche Keizer den 27en October
naar Brussel komt. Hij zal de ten-;
toonstelling nog bezoeken: deze blijft
opengesteld tot na het vertrek van
den Keizer.
Het tegenbezoek van president Fal-
lières wordt niet voor de lente van
1911 verwacht.
Uit diplomatieke bron verneemt
men, dat de koning van Engeland,
keizer Wilhelm en de Tsaar van Rus
land op het eiridc dezer maand elkan
der te Wiesbaden zullen ontmoeten.
Brusselsche Koot.
CCCXLV.
Wij Hollanders weten wat het zeg
gen wil als men in het buitenland de
meest zotte dingen omtrent ons ver
telt cn meermalen hebben laitdgenoo
ten zich dan ook verdienstelijk ge
maakt door de vreemde pers beter in
te lichten. Beter nog dan door het
woord kan men door een plaatje een
meening over het een ander versprei
den en dat is in deze dagen zeker
vooral op de prentbriefkaart van toe
passing. Niemand kan zoo jokken als
de vervaardiger van een prentbrief
kaart, of het zou de ondernemer van
een bioscopethenter moeten zijn. En
het mooiste \oor hun beiden is dat
onwaarheid zoo moeilijk te bewijzen
is. Het recept is zoo eenvoudig: zoo
veel gram waarheid en zooveel gram
fantasie en men heeft een drankje
waarvan het emotiegirage publick
srauit. Wie onzer heeft niet eens
prentbriefkaarten ontvangen van bij
na onbekende negorijen, die er zoo
smakelijk uitzagen dat men er wel
direct naar toe zou willen vliogen,
maar oh, hoe bitter was dc teleurstel
ling als men do werkelijkheid' aan
schouwde. En dan denk ik ook aan
do clichés van handige adverteerders,
die vooral wanneer zij' op een hoek
huis wonen door perspectief hun bo
scheiden winkel doen voorkomen als
ware „Tietz" in de rue Neuve te Brus
sel er maar een snoepwinkeltje bij.
Maar het omgekeerde is ook mogelijk;
©en plaatje moot schril zijn, wil het
op groote belangstelling kunnen reke
nen en met de waarheid behoeft de
ervaardiger het zoo nauw niet te ne
men. Welk onzinnig moois op dit
gebied b.v. door Le Petit Journal het
publiek voor de oogen wordt ge
bracht, is helaas te algemeen bekend,
ir ook van de tentoonstellings
brand is een zaakje gemaakt door de
prentbriefkaart-fobricage en met vrij
moedige eenzijdigheid door hot her
haald met kleine wijziging in beeld
brengen van dezelfde verbrande stuk
ken hout vestigen dezen bij duizen
den de overtuiging dat er m Brussel
eigenlijk niets meer te zien is. Geluk
kig worden honderdduizenden door
do pers beter ingelicht, maarer
blijven flog altijd velen over die wel
plaatjes kijken, maar geen kranten
lezen. Ik veronderstel dat die brund-
prentbrxofknurten in het buitenland
dan ook nog wel opgeld doen; hier
Brussel worden ze nu op straat
kocht dertig voor een stuiver, nie
mand kijkt zo meer aan. Intusschcn
juist voor het buitenland heeft een
der Birusselsche bladen van haar
standpunt het goed) denkbeeld gehad
een prentbriefkaart te laten maken,
waarop naast wat verbrand en wat
weesr opnieuw in aanbouw is, de ver
schillende paviljoens zijn aongogc 1
ven, waar het thans iederen dag nog'
zoo stampvol is en zooveel belangwek
kends is te zien.
Men zal niet van mij vergen dat ik
geregeld verslag geef van de feesten
die bijna dagelijks op de tentoonstel
ling plaats vinden. Het eene is vaak
nog niet afgeloopen of het andere
begint weer.
Zoo had Zondag j.l. nog op een dcol
van het terrein de vaandeloptocht
plaats, toen men bij do feestzaal den
optocht van brievenbestellers uit
Duitschland, Frankrijk, Nederland en
België kon aanschouwen. Het was
eerst al aardig geweest die vreedza
me uniformen in groote parade langs
de boulevards te zien (rekken, maar
op de tentoonstelling zelf was toch het.
brandpunt van het feest. Daar hield
de tachtigjarige oud-minister Becr-
naert, de eeuwig jonge, de feestrede
en sprak ook de tegenwoordige minis
ter van Posterijen. En g<l.V in
Frankrijk alles eindigt met een „chan
son", is iy Belgiè geen feest bestaan
baar, als er geen muziek eu koorge
zang bij te pas komt. Nu dc vreemde
postbeambten werkten hiertoe broe
derlijk met hun Belgische collega's sa-
nen. Eerst kregen we de postfanfares
it Amsterdam te hooren en daarna
de post-zangvereenigfng uit Aken...
Onder de vele praatjes, die zoo al
de ronde doen in Holland behoort
ook, dat men overal wordt afgezet en
handen vol slecht geld krijgt. Een uit
gever van een vakblad uit het Nooi-
ueo des lands vestigde hierop mijn
aandacht. Maar onmiddellijk moeter
bij verteld worden, wie zoo iets soms
zeggen. Iemand, die bijna niet lezen
of schrijven kon, was b.v. ook naar
Brussel gegaan, llij had gewoond in
een hotel, de straat wist hij niet meer,
maar het was bij de „baulevarl" cn
er stond „restaurant" op de deur, dat
was dus makkelijk genoeg. Het was
er heel mooi, maar éc-n ding was lam:
zo konden hem „nijt verstaon"; Ver
moedelijk zal dio mijnheer wel met
©enigszins gemengde gevoelens Brus-
>1 verlaten hebben.
Wat verder die afzetterij betreft,
als iemand voor het eerst in een groo
te stad komt, de taal niet verstaat en
niet weet waar heen te gaan, is dc
kans altijd groot, dat hij een veer
moet laten. Dat mij zelf in tal van
Europeesche steden ook geschied, zon
der dat er tentoonstelling was, maar
overigens bestaat, cr geen wereldstad,
ar men zoo billijk rond kan komen
als hier.
De hotelprijzen zijn nog altijd hoog,
al zijn ze in de laatste veertien dagen
wel iets lager geworden. En wat het
geld betreft, misschien kan het wel
zijn nut hebben als ik nog even aan
stip wat wel en wat geen gangbare
munt is. Dat ik het niet vroeger ge
daan heb, ligt hieraan, dat ik meen
de, dat liet wel algemeen bekend was.
Ik ontving nu echter een verzoek het
nog eens te willen vermelden, die het
dus reeds weten, moeten excuseeren,
dat ik voor hen oud nieuws ga
vertellen. Goud geld kan men altijd
accepteeren, een Oostenrijksch achi-
florijnsluk heeft ook wettelijk koers
voor twintig frank en oen dito zestien-
florijngtuk mag gerust geaccepteerd
worden voor Fr. 40, doch men is niet
verplicht dit aan te nemen. Vijffrank-
kkcu van Belgic, Frankrijk, Italië,
Zwitserland en Griekenland zijn alle
geldig, onverschillig van welken kei
zer, konin-r of republiek. Daarentegen
zijn niet meer geldig de geldstukken
van minder waarde dan vijf frank
(dus 2, 1 of een halven frame) met
Franse he koningen of Napoleon zon
der krom, allo ltaliaansche en Griek- 1
sclie stukken en de Zwitsers met een
zittend vrouwtje. Wat Marken, shil
lings, gulden, enz. betreft, dat zijn
natuurlijk vreemde munten, ,-ils ge ze
aan wilt nemen is het uw zaak, maar
als men ze wil inwisselen in kleine
hoeveelheid verliest men altijd ecnigs-
zins op de nominale waarde, liet een
voudigste is nog dit aan een station
te doen. Verder moet men «enigszins
opletten geen beschadigde geldstuk
ken aan te nemen, vooral ten opzichte
van de vilftig-centiemstukken willen
sommigen ten opzichte van een onnoo-
zel krasje nog wel eens lastig zijn,
maar het moet al heel erg wezen als
men ze niet kwijt raakt.
Behalve de eigenlijke tentoonstel
ling worden er nog tentoonstellingen
gehouden op Tervucren (koloniale
tentoonstelling) en in het Palais du
Cinquantenaire, daar zelfs twee; de
tentoonstelling van schoone kunsten
on van oude kunst (17e eeuw) voor
deze beide laalstc moet entree betaald
worden, maar vooral wil ik opmerk
zaam maken, dat een deel van dit
zelfde Palais du Cinquantenaire een
museum is van kunstwerken en anti
quiteiten, dat gratis toegankelijk is
en dat niet minder een bezoek waard
is, dun een tentoonstelling. En als
men eenigszins tijd heeft, laat men
dan ook een bezoek brengen aan -het
koninklijk (schilderijen) museum in
de koninklijke straat.
's Avonds is het nog meer l'cmbar-
ras du choix, die u kwelt. Maar hoe
wel er nu veertien theaters spelen,
moet men er nog vlug bij zijn, om een
plaats te krijgen Want 't is gewoon
onbegrijpelijk hoe stampvol het er is.
En cr zijn zalen bij, waar niet een
dorp, maar een kleine stad in kan
(Palais d'été on Kiralfy's theater!.
Uuk de „Monnuie" of in goed-
Vlaamsch de Muntschouwburg is
weer geopend, daar kan men de ope
ra hooren en dezer dagen waren ook
de koning co de koningin, eenvoudig
in het zwart gekleed zonder het min
ste ceremonieel, aanwezig, om van
„Aidu" ie genieten. Van dezen, den
voornaamsten der Brusselsclié
schouwburgen, hoop ik spoedig een
nadere beschrijving te geven.
In het kleine, maar zoo in-chiqne
theater du Vaudeville in dc Galerie,
woonde ;k onlangs de première bij
van „Le Papa du Régiment". Wat zijn
hier toch ©en artisten. Het stuk is dén
geest en grappigheid, maar aan de
vertolking is toch ook voor een reu-
zfcnaandecl het succes te danken. Do
Hollander, die Fransch verstaat, moet
zeker hier een avondje doorbrengen.
Hij zal er zich uitmuntend amusce-
ren. Zoo tc zien spelen, daarvoor >s
bij ons nu eenmaal geen gelegenheid.
Zelfs op de kleinere theaters is dit
van toepassing. Zoo liep ik dezer da
gen de Walhalla eons in, geëxploi
teerd door de ook in Amsterdam niet
onbekende familie Poppelsdorf, een
theater in de Bergstraat, dat in de
laatste weken inwendig gelicei ver
nieuwd is. Welk een programma
wordt den bezoekers hier aangeboden.
In de eerste plaats een tooneeistuk-
je uo Bloedvlek, uat zóo oerkomisch
gespeeld wordt, dat men moe is van
het lachen als het doek valt en vervol
geus een paar eerste-klassc variéte-
nummers, als dc Amsterdamsclie
jongleur Humberty en een Franschc
komiek F. Merael, die onuitputbaar
is in droge, met Engelsch accent en
Engelsehe manieren voorgedragen
moppen en parodiën. Er loopt een
man met een bord langs dc boulevards
waarop staat, dat Brussel na elf uren
dood is en dat men daarom wordt
uitgenoodigd na dien tijd een bezoek j
te brengen in een Duitsche cabaret,
Onze lachhoek
NIEUWE SPORT.
In het Vondelpark spelen eenige
jongenszij speelden roovertje,
scheen mij. Maar op het oogenblik.
dat de roover op een bank wilde klau
teren, viel hij en werd door zijn ver
volger met de tanden beetgepakt in
dat deel der broek, die moeders door
het spoedige verslijten altoos ©enig#
zorg baart.
Ik vroeg „Zeg, jongens, wat spelen
jullie eigenlijk
Waarop liet antwoord volgde: „Wij
spelen politie-hond".
(„Ilbld.").
Simplicissimus genaamd. Nu is dit on
waar. De meeste theaters en variétés
spelen tot half twaalf en tot één uur
is er zelfs muziek in sommige groote
cafés hij de Nord. Maar ai zou het
waar zijn, dat orn 12 uur het Brussel-
sche leven was geëindigd, dan heeft
de bezoeker van 's morgéns v roeg tol
middernacht zooveel te genieten ge
had. dat hij op dat uur heusch wel een
beetje rust uoodig heeft.
H. HENNING Jr.
Stadsnieuws
T. C. NIEPHAUS.
Het moet voor den lieer T. C. Niep
haus, secretaris der Kon. Liedertafel
Zang en Vriendschap, een aangena
me gewaarwording geweest zijn, ter
repetitie van gisteravond te ervaren,
dat de leden hem hoogachten cn waar
deeren en daarvan op dat oogenblik
wilden getuigen, toen zij hunne er
kentelijkheid konden toonen door
hem te huldigen als jubilaris.
Veertig jaren achtereen was de
heer Niephaus lid der liedertafel,
waarvan het laatste 25-tal h^ar secre
taris. Van de plichtsbetrachting en
toewijding, waarmee de jubilaris zijn
vrijwillig op :Jch genomen taak had
vervuld, getuigde de voorzitter Dr.
Broese von Groenou in eene geestige
toespraak tot den heer Niephaus.
Als stoffelijk blijk van dankbaar
heid werd hem namens de werkende
leden eene fraaie, eikenhouten boe
kenkast aangeboden, vergezeld van
eene op kunstvaardige wijze uitge
voerde oorkonde.
De heer Niephaus dankte in welge
kozen bewoordingen voor de hem ge
brachte hulde, die hij aanvaardde als
een bewijs van warme vriendschap
zijner medezangers, toch roods zoo
vele jaren door hem ondervonden.
Aan de drukbezochte repetitie werd
ten slotte nog een gezellig uurtje aan
geknoopt.
Baden.
In het douchebadhuis aan den Kou-
denhorn zijn at de afgeloopen week
1121 baden genomen; in dat aan het
Leidscheplein bedroeg dit 1075.
MUSEUM VAN KUNSTNIJVERHEID
Op de Aigemeene en Internationale
Tentoonstelling te Brussel werd het
werk der aan het Museum verbon-
FEUILLETON
Naar het Engelsch
door
CHARLES GARVICE.
HOOFDSTUK XXXVIII.
„N o r a I"
Intusschen liep Nora met koorts
achtige haast het tuinpad op en neer
Z had natuurli'k niet geweten, dat
Eliot in Moorcroft zou komen en had
nog maar juist tijd gehad om uit de
kamer te ontsnappen, toen zijn naam
werd aangekondigd. Wat zou zij
doen Zij ging tot dicht bij liet ven
ster cn keek naar binnen, en toon zij
hem daar zoo vriendschappelijk cn
hartel«k met juffrouw Deborah zag
zitten praten, begon haar hart sneller
te kloppen van verlangen, om bij
hem te zijn, zijn stem te hooren, zijn
hand aan te raken. Maar hij zou
haar immers óf als Nora, öf als Cy
ril herkennen misschien wel als
beide.n.
Hoe kon zij zichzelf verbergen Zij
kon zoggen, dat zij hoofdpijn had
maar Eliot zat daar, alsof hij niet
Van nlan was vooreerst on to stan-
pen zij zatten daar als moeder en-
zoon bij elkaar.
Zij ging het huls binnen en sloop
de gang doorze kon zijn diepe,
ernstige slem hooren en strekte haar
armen vol verlangen naar do deur
uittoen snelde zij de trap op cn
dood de deur op slothaar liefde
voor Eliot aan den eenen kant, en de
vrees voor ontdekking aafi den ande
ren, braclil haar nu weer tot dit, dan
tol dat besluit.
Nu hoorde zij de deur van dc zit
kamer open gaan juffrouw Deborah
kwam er uit, riep haar nanm, en
kwam daarna dc trap op.
Ben je daar, Ada vroeg zij.
Ja, antwoordde Nora op
zwakken toon. Ik heb zware
hoofdpijn en daarom ben ik wat gaan
liggen.
Dat spijt mij, lieve, zei juffr.
Deborah. - - Er is hier iemand, aan
wie,n ik je graag zou willen voorstel
len een oud vriend. Kom beneden
als je kunt, lieve, als jc je wel ge
noeg voelt.
"Nora besloot, dat zij voor hel ver
dere van den avond in haar kamer
zou blijven opgesloten misschien
zou hij vroeg in den morgen vertrek
ken maar zij kon niet ritsten, zii
kwam weer overeind en ging voor
den spiegel staan zou hij haar her
kennen Zij was zeer veranderd,
sinds hij haar op het Huis gezien
had. Het verlangen. om naar bene
den en naai- hem toe te gaan, was bij
na niet te weerstaan. Zij deed de
deur zachtjes open, liep even ge-
ruischloos de. trap af, bleef een
oogenblik staan voor de deur der eet
kamer, maakte haar toen open, en
stond daar als in een lijst, met bleek
gelaat en opeengeklemde lippen, in
haar poging om kalm, zich zelf ge
heel meester en beleefd onverschillig
te schijnen.
Eliot zat achterover te leunen in
den ouden armstoel, met een cigarct
tusschen de lippen, en juffrouw De
borah zat dicht bij hem naar hem te
luisteren, met een glimlach', die een
nieuwe uitdrukking van levendige be
langstelling en opgewektheid scheen
te dragen.
Eliot keek op, zag de gestalte in de
deuropening cn stond met een blos
op zijn gelaat op, terwijl hij haar
met verbazing, twijfel en een onbe-
schrijflijke uitdrukking in zijn oogen
bleef aanstaren.
Nu draaide juffrouw Deborah zich
om c-n zag Nor if
O, ben je daar zei ze. Kom
binnen. Waarom sta je daar als een
standbeeld Dit Ls miin trouwe hulp.
zei ze tot. F.liot. Maar wat praat
ik Je hebt elkaar immers al eerder
ontmoet. Natuurlijk, jc hebt met
haar gedanst 1
Nora kwam de kamer binnen,
maakte een lichte hoofdbuiging Voor
F.Hot ©ri terwijl zij langs de tafel lieu.
draaide zij de lamp lager en mom
pelde
De lamp walmt 1
Eliot stond daar nog steeds met
zijn oogen op haar gevestigd.
Deze heer is Mr. Eliot Graham,
de zoon van den man van een heel
dierbaren vriend van mij, zeide
juffrouw Deborah bevend. Hij blijft
hier voor heel langen tijd, hoop ik.
Och ja, ik moet het nog tégen Jacob
zeggen.
Zij stond op en ging naar -to deur.
Ik zal wel gaan, zeide Nora
haastig.
Neen, neen, zeide juffrouw
Deborah. Ik zal zelf zorgen, dat
hem niets ontbreekt.
Zij knikte, glimlachte tegen Eliot,
cn liet de jongelieden alleen. Nora's
zelfbohcersching dreigde haar tc be
geven en zij begon tc beven.
Wil u niet gaan zitten zei
Eliot kalm. Ik hoop, dat uw hoofd-
pijn heter is. Het is eigenaardig, dat
w ij elkaar zoo weer ontmoeten
vreemd dat wij onlangs samen dans
ten, dat u toen geweigerd heeft, mij
uw naam te zeggen, en dat ik hem
op (leze wijze te weten kom. Ik ben
heel blij, dat n beneden is gekomen,
juffrouw- Morton, omdat ik zoo graag
iets wilde weten omtrent uw bloed
verwant, den jongen Cyril.
Nora zorgde er voor, buiten den
lichtkring van do lamp te blijven,
zoodat hij haar gelaat niet duidelijk
kon zien zij hield één hand op de
tafel geklemd, met de andere speelde
zij zenuwachtig inet de kantgarnee-
ring van haar japon.
Hij was een groot vriend van
mij, zei Eliot, eigenlijk waren
wij do beste kameraden. Ilij heeft mij
op het eiland Lonaway het leven ge
red. Plotseling vertrok hij eu de boot,
waarin hij wegzeilde, leed in een
mist schipbreuk. Een tijd lang dacht
ik, dat hij verdronken was cn ik
trok het mij heel erg aan. Later bleek
dat hij gered was, opgepikt door een
passé erend schip, maar hij is ver
dwenen, en ofschoon ik alle moeite
heb gedaan om hem terug te vinden,
is mij dat niet mogen gelukken Heeft
u hem nog kort geleden gezien Heeft
u van hem gehoord Ik zou hem zoo
graag nog eéns willen zien.
Hij lachte kortaf, als om zich tc
verontschuldigen.
Ik ben werkelijk bil zonder op den
jongen gesteld en ofschoon ik bang
ben. dat de vriendschap maar van
één kant komt, zou ik heel blij zijn,
hem weer terug, te zien.
Cyril is volkomen in orde, zei
Nora met zachte stem.
Dat doet mij pleizier, zeide
Eliot. Wil u zoo vriendelijk zijn,
tc gaan zitten en mij alles van hem
te vertellen Wat is het hier don
ker in dc kamer Mn" ik deze kap
van do lamp nemen
Ilii nam hem cr af. terwiil hii
sprak en keek haar over de tafel heen
aan toen uitte hij een kreet, sprong
naar haar toe cn omvatte haar met
zijn armen.
Nora
Ilij hield haar zóó stijf omklemd,
tot het haar pijn deed, met doods
bleek.gelaat hijgde zij naar adem.
Nora herhaalde hij. Ben
jij het? Jij hier Ben jij Ada Merton
de dame van den ..Nacht" liet
meisje waarmee ik danste Hoe
komt het, dat je hier bent Waar
kont je vandaan Waar zijn stem
beefde waar Ls je echtgenoot
Zijn hand viel van haar arm, en
een sombere uitdrukking kwam op
zijn gelaat.
Zij liet zich in een stoel achterover
vallen en mompelde bijna onhoor
baar
—Ik heb geen echtgenoot.... Ik ben
niet getrouwd
Weer kleurde oen donkerroode blos
zijn gelaat, en hij leunde met uitge
strekte huuden nuar haar over; zij
merkte, zelfs op dat oogenblik, op,
dat zij beefden.
Niet niet getrouwd 1 riep
hij schor uit. Dusdus die
vrouw loog 1 Maar waarom deed zij
datwaarom ben j© verdwenen
waarom al dien tijd weggebleven
Wil je mij dat niet zoggen Nora
Want zn zweeg en zijn stom werd
zachter.
(Wordfc vervolgd).
