NIEUWS» en ADVERTENTIEBLAD.
28a Jaajgang. No. 8370
Verscfiijm dagefijits, buitalas op Mom m Feestdagen.
DONDERDAG 6 OCTOBER 1910 peiangrijke
HAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN A D V E R'T E N TIËN:
per drie maanden» Van 1—5 tegels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Builen het Arrondissement
Voor Haarlem120 Haarlem van 1—5 regelB /Ir—, elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regel.
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat
gemeente) 1-30 AdvertenüÉn van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per past door Nederland1.65 voor plaatsingen a contant
;S»* msoimimk ono© Boutstmt 53.
de omstreken en franco per pos! B 045 fatercomntfinaftl Telefoonnummer der Redactie 600 eo der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Cosfer. Directeur J. C. PEEREBOOM.Drakkerij: Zuider Biiitenspaarne 6. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad Is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
WarmoeBstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1219.
£911 reis om ile wereld.
VL
Hongkong, Swatow, Foochow, Amoy
is de reeks van plaatsen, die de
Nederiandsche fabrikant bezocht vóór
hij te Shanghai aanlandde, een stad
met een Euiropeeseh aanzien. Zoo
gaat het verder naar Peking. Van
Hankow uit is dat een spoorreis van
meer dan duizend kilometer, de lijn
weid door Belgen aangelegd en wordt
door hen geexploiteerd, waardoor al
les Fransch is. Niet begrijpelijk leed
vermaak constateert de schrijver, dat
hier de Engelschman nu eens niet
met zijn eigen taal terecht kan.
Klein en onooglijk zijn de stations,
die bewaakt warden door een troep
je Cliineescbe soldaten, gowapend met
geweren, maar zondier ammunitie,
die het geweer presenteeren, wanneer
ie trein binnenstocant W aartoe da*
machtsvertoon dient heeft onze reizi
ger niet vernomen. Hij heeft er nog
wat anders gezien, namelijk troepen
bedelaars van het meest afzichtelijke
uiterlijk ik spaar den lezer de be
schrijving van deze afschuwwekken
de lieden, die klaarblijkelijk tot de
melaatschen behooren. Deze men-
scbcn en de brug over de Gele Rivier
waren het eenige, dat op de reis
merkwaardig was.
De indruk dien Peking maakt is,
dat aJles er muur is: overal rij. je
tusschen muren, waarachter huizen
zich als 't ware schuilhouden. Dat
zelfde vond hij ook.bij tempels: tel
kens poorten, bij elk waarvan je weer
tien cents moet betalen en waarin
niet eens mooie dingen te vinden zijn.
Zijn totale indruk van China is, dat
het, zoodra het met behulp van stoom
en electriciteit, kruit en spoorwegen,
den indringer over de grenzen kan
zetten, dat niet nalaten zal te doen,
maar hoelang dat duren kan, weet
hij evenmin als een ander!
Toon naar Japan, 't Regende bij
Nagasaki, zoodat het veelbewonder-
de land zich niet op zijn voordeelïgst
voordeed. Zoo was "t ook in Kobe,
Algemeen wordt in Europa gemeend,
dat tegen de Japansche industrie,
tengevolge van de lage ioonen, die er
betaald worden, voor vreemdelingen
geen zaken zijn te doen. Ouzo wereld
reiziger ervaart evenwel in Kobe het
tegendeel, „trots de Japansche con
currentie", voegt hij er bij.
Een van de aardigste dingen, die
er te zien waren, is de schermschool
voor jongens en meisjes. Kleine ke
reltjes sloegen daar met mannen-
inspanning en kracht op elkaar met
bamboestokken in en dat met grooto
vlugheid en lenigheid. In een andere
localiteit werd door mannen gewor
steld, weer in een andere zaal ge
schoten met pijl en boog, waarbij een
oude heer van omstreeks tachtig jaar
de beste schutter bleek te wezen.
Te Yokohama trof onze reiziger
het, dat daar juist het vijftigjarig be
staan van de stad gevierd werd, dat
ovenals bij ons gebruikelijk is met
vlaggen, versiering, verlichting en
allegorische optochten werd her
dacht. Muziek was er in elk hótel,
vuurwerk op honderd© plaatsen,
waarbij vooral gewerkt werd met
kleurschakeeringen, zooals hij nog
nooit gezien had. Al de schepen in de
kaai waren langs hun lijnen eiec-
trisch verlicht, wat een schitterend
schouwspel was.
Te Nikko vindt hij, behalve prach
tige tempels, als merkwaardigheid
een gelakte brug, waarover alleen de
keizer en zijn familie mogen loopen,
een prachtig stuk lakwerk met ver
guld beslag, maar overigens vrij
doelloos, omdat aan den overkant
geen gebaande weg was, die ergens
heenvoerdel
En het regent maar toe. In zeven
dagen tijcLs geen tien minuten diroog
weer. Ziedaar nog wat anders, dan
een Nederlandsche stortbui, maar
geen wonder is het, dat onze reiziger
bij het verlaten van Japan er niet
verrukt over is, vindt dat 't met Java
in geen vergelijking komt. De Japan
ners zijn hem overigens niet sym
pathiek: zijn ze „Europeesch" gewor
den, dan zien ze met zekeren trots
op den vreemdeling neer, zijn ze Ja-
pa nnor gebleven, dan gedragen ze
zich kruipend beleefd. Over het alge-
uioen is Japan nog echt Aziatisch, de
Eüropeceche beschaving ligt er dun
als een goudvliesje op. De spoorwa
gens bijvoorbeeld zijn Pullman-rij
tuigen, Jn Japan gemaakt, de restau
ratiewagen heeft electrische waaiers
en allerlei andere Westersche go-
makken, maar de reizigers zijn en
blijven Aziaten. Zelfs due van de eer
ste klasse trekken*bij het binnenko
men hui^ schoenen uit, hun beenen
en voeren op de bank en zitten, als
apen neergehurkt, in hun hoekje. Of
hij ligt, als er ruimte voor is, languil
op de bank, wijdbeens en met opge
trokken knieën, naar Westerschen
smaak zeer ongemanierd. Na een uur
ziet de wagen er als een beestenstal
uit: de Japanner heeft er gegeten, ge
rookt en kranten gelezen. In de twee
de klasse gaat het nog een graadje
erger toe: daar worden huiselijke
tafereeltjes met de grootste ongege
neerdheid vertoond. Daarmee schijnt
de zindelijkheid in de huizen wel in
tegenspraak: „je kunt een echt Ja-
panschen winkelier niet boozer ma
ken, dan door met schoenen aan
naar binnen te loopen. Die behoort
men uit te trekken, er staan altijd
pantoffels klaar, ten gerieve van de
bezoekers. Voor Japanners is dat
geon bezwaar, zij loopen op een soort
klompschoentjes, van uiterst fijn wit
leer, of witte zijde of katoen en dra
gen in huis sandalen.
In een Japansche kamer zijn de ko
zijnen en verder houtwerk van onge
verfd, gladgeschaafd hout, de deuren,
een fijn witwerk van hout, zijn even
als de ramen met wit papier beplakt.
De vloer is belegd met op ramen ge
spannen matwerk, waarvan de ver
schillende stukken als een legkaart
in elkander sluiten. Aan een zijde
van de kamer is een holte, het best
met een fornuisgat te vergelijken,
waarin een vaas met bloemen staat.
Tegen den muur hangt een kokemono
of rolscherm, dat eiken dag verwisseld
wordt.
Voordat een en ander naar de
smaak van den Japanner goed ge
rangschikt is, kunnen er licht een
paar uur verloopen. maar dat komt er
in Japan minder op aan.
Zoo'n kamer vindt men ook in elk
theehuis, waar de bezoeker op kus
sentjes zit en hem de thee door Ja
pansche meisjes aangeboden wordt
Dat theedienen gaat in Japan door
voor de mooiste en schoonste plicht
van dc vrouw. Er zijn scholen, waar
het onderwezen wordt en bij een ech
te thee-ceremonie gaat er dan ook an
derhalf uur voorbij, vóórdat er iets
gedronken wordt.
Wat een Japanner mooi vindt, moet
ook een ander waardeeren. Wie een
artikel afkeurt, kan het in een win
kel zelfs niet koopen, maar wanneer
de kooper het prijst, maar het te
duur vindt, kan het gebeuren, dat de
winkelier het voor een spotprijsje af
staat, om ook een ander kunstgenot
te laten smaken."
Met de boot wordt de reis voortge
zet naar Honolulu, maar £>p T punt
van aan land te gaan, wordt in de
tweede klasse een Chinees ontdekt,
die lijdt aan pest. De gele vlag wordt
geheschen en niemand mag naar
wal. een groote teleurstelling voor on
zen reiziger, die den 6 dagen korte-
ren tocht over Vancouver niet geko
zen had, alleen om Honolulu te zien.
Dc goheele tweede klasse werd uitge-
zwaveld en al de passagiers daaruit
werden overgebracht naar het qua
rantainestation, om te worden ont
smet. En wat het ergste was een
quarantaine van zeven dagen moest
worden doorgemaakt en bij aankomst
te San Francisco was men zeer be
nieuwd, hoe het afloopen zou. Geluk
kig, na een geneeskundig onderzoek
van vier uur ging de gele pestvlag
neer.
Over dezo stad van drie jaar oud
(na de aardbeving) is de reiziger ver
rukt. Groote hotels en gebouwen,
breede straten met een spinneweb van
electrische trams, geven aan de stad
het aanzien, alsof die minstens 50
jaar oud was. Maar 't is er ook peper
duur. Ontbijten in 't hotel kost drie
gulden, een diner in de grillroom
voor drie personen, soep, viscn,
vleesch, een peer en een flescli Califor-
nischo wijn twaalf dollar, dat is tien
gulden per persoon.
J. C. P.
Buitenlandsch Overzicht
Da revolutie ln Portugal.
Thans zijn verschillende telegram
men ontvangen, die
mededeelen. Duidelijk blijkt, dat de
gevechten en onlusten reeds Dinsdag
middag begonnen zijn. Eerst waren
het gewone Straatrumoextjes, die
evenwel spoedig in een werkelijke
revolutie overgingen. De elementen
voor deze revolutie waren reeds lang
aanwezig, zoodat alleen een aanlei
ding noodig was, om het uitbreken te
bewerken. Een vonkje in 't kruitvat,.,
de ontploffing was er 1
Dat een groot deel van de marine,
de artillerie en de infanterie zich
spoedig bij de republikeinen aanslo
ten, weet men reed# uit,onze berich
ten van gisteren. Niet alle landsver
dedigers zijn evenwel bij den opstand
aangesloten. Een deel der troepen
bleef den koning trouw en begon een
gevecht met de revolutionairen.
Er is flink gevochten. De lucht da
verde van het kanongedonder en het
geweervuur. Natuurlijk bleven deze
geweldmiddelen niet zonder uitwer
king. Er zijn ongeveer
Nadat deze schatting gemaakt Is,
zijn weer nieuwe slachtoffers geval
len, zoodat de getallen nog vergroot
zijn.
In de straten van Lissabon rijdt
de Roode-Kruis-wagen. De dooden
worden naar de begraafplaats ge
bracht, de gewonden naar de zieken
huizen.
Eenige regeeringsgebouwen en
kerktorens zijn door het vuur der ka
nonnen beschadigd en vernield. Een
kerktoren is bijna geheel in puin ge
vallen.
Gisteravond is bet electrisch licht
in Lissabon niet ontstoken. In de
donkerte duurden de ongeregeldhe
den voort, zoodat het een sombere
toestand moet zijn geweest.
Straatgewelddadigheden en plunde
ringen hébben zich nog niet voorge
daan. De bankgebouwen worden door
matrozen bewaakt.
Gisteren tegen den avond bleken de
republikeinen in Portugal de baas te
zijn. De leider Eusebio Leao hield,
staande op een balkon van het stad
huis, tot de verzamelde burgers op
het marktplein een rede. Hij zei
„Ik beveel de zorg voor<ie handha
ving der orde in de stad aan de poli
tie en de burgers aan. Eerbiedigt den
algemeenen en particulieren eigen
dom en spaart het leven van allen,
wie ze ook mogen zijn. De republiek
is edel, grootmoedig en groot."
Het volk juichte den spreker luide
toe en riep herhaaldelijk Leve
republiek 1
Gisteravond seinde de Engelsche
gezant te Lissabon aan Londen, dat
DE REPUBLIEK UITGEROEPEN
is. De proclamatie werd met geest
drift ontvangen. Het volk, zich niet
de soldaten verbroederend, doorloopt
de straten onder het zingen van de
Portugeesche Marseillaise, die als
volkslied schijnt aangenomen te zijn.
Een ander telegram verzekert, dat
reeds een voorloopige regeering Ls
gevormd, als volgt samengesteld
Theophile Braga, minister-president,
Alfonso Costa, justitie, Bernardino
Machado, buiten!andsche zaken, Ba-
zili Elles, financiën, Antonio Louis
Gomes, openbare werken, kolonel
Barreto, oorlog, Antonio José Almei
da, binnenlandsche zaken, Amaro
Azevedo Gommes, marine, Eusebio
Leao, consul-gouverneur van Lissa
bon.
Van de regeeringsgebouwen, de ka
zernes en de oorlogsschepen in Lissa
bon is de republikeinsche vlag gehe
schen. Toen deze vlag voor het eerst
in den wind wapperde, werd ze door
de artillerie met saluutschoten be
groet.
De Spaansche gezant te Lissabon
beeft in uniform een bezoek gebracht
aan de republikeinsche leiders in het
stadhuis te Lissabon.
Toch blijkt, dat
GROOTE ONRUST IN LISSABON
heerscht, Vele menschen vluchten uit
de stad, omdat nog ernstiger onge
regeldheden verwacht worden. Een
q nog altijd
nog onzeker,
•hoe het einde van den strijd zal zijn.
Opmerkelijk is, dat de revolutie
zich tot heden alleen tot de stad Lis
sabon beperkt heeft De leiders der
republikeinen hebben dadelijk de te
legraafkabels verbroken, om inmen
ging der provincies te voorkomen. Nu
zijn de berichten der revolutie even
wel al tot de andere streken van Por
tugal doorgedrongen. De verwach
ting is, dat de koningsgezinden thans
naar Lissabon zullen oprukken, om
de oude regeering weer te herstellen.
In dat geval kan het nog
EEN BLOEDIGE STRIJD WORDEN,
want rben gelooft, dat ook vele gar-
nizoens uit de provincies genegen
zullen zijn, om voor de Monarchie
den strijd met de republikeinsche
troepen te aanvaarden.
Een telegram verzekert ook, dat
6000 gewapende boeren naar Lissa
bon oprukken.
Gisteren waren er nog in de hoofd
stad troepen, die den koning trouw
gebleven zijn. 's Middags is er nog
zelfs een gevecht tusschen deze en de
republikeinen geleverd. Als de ko
ningsgezinde strijders dus verster
king krijgen, kunnen er nog wed eens
verrassingen voorkomen.
Het is wel begrijpelijk, dat 't brand
punt der revolutie in Lissabon te vin
den is, want daar is ook het groote
machtcentrum der republikeinen. Ai-
leen Lissabon vaardigt 7 republikei
nen naar de Kamer af, meer dan een
derde gedeelte van alle republiket
sche afgevaardigden in heel 't land.
Dit laatste is een aandikking van
de kans, dat de provincies zich in
den strijd zullen mengen, want daar
hebben de republikeinsche beginselen
minder wortel geschoten.
Dit is niet duidelijk: de verschillen
de berichten spreken elkaar tegen.
Een bericht zegt, dat de koning op
een Braziliaanschen kruiser gevlucht
is, een tweede op een Portugeesche
torpedo, een derde op een Engelsch
oorlogsschip, een vierde, dat hij nog
in liet paleis is, en een vijfde, dat hij
met de koninklijke familie naar Ma-
fra is vertrokken.
Het waarschijnlijkst wordt geacht,
dat de koning zich op een Braziliaan
schen kruiser heeft ingescheept. Het
Braziliaansche oorlogsschip had
Onze Lachhoek
SPREKEND.
Vader Dit portret is sprekend mijnt
zoon 1 Heeft hij u betaald
Fotograaf (meesmuilend) Neen 1
Vader Sprekend mijn zoonl
MODERNE KUNST,
Uw schilderij bevalt meik wil
't wel koopen. Maar zeg, wat stelt 't
nu eigenlijk voor
Een zonsopgang.
Goed maar kunt ge mij uw.
eerewoord daarop geven
LIEVE DINGEN,
Marietje Mevrouw van hier tegen
over heeft vandaag iets heel liefs van
u gezegd, tante, ik luisterde 't af.
Tante (kleurend) En wat heeft ze
dan gezegd, lief kind
Marietje Zij zei, dat er bij slot van
rekening in de stad nog wel erge
re kwaadspreeksters waren dan u.,
SYMPATHIE.
Schoenmakers-leerjongen Vrouw,
ze vragen mo telkens of ik een zoon
tje van den baas ben.
Vrouw Ja Ik zou je danken t
Jongen Ja. zie-je, dat zeg ik ook
altijd.
Hij. Mag ik nóg blijven hopen,
mejuffrouw 7 Ik ben wel geen mooie
man, dat is waar, maar mooie man'
nen deugen niet.
Zij. Ja, mannen mogen leelijk
zijn, dat is zoo, maar u zult dan toch
wel wat al te kras gebruik ge
maakt hebben van dat privilegie 1
JUISTE WOORDEN.
Voor alles is het van belang bij
het spreken het juiste woord te ge
bruiken.
Ik dank je 1 Ik bon persoonlijk
een heel andere meening toegedaan.
Maar hoe heb ik 't met je
Eerst was ik ook van jouw mea
ning maar ik noemde gisteren
Poëten een leugenaar en kijk nu mijn
gezicht eens 1
Dinsdagavond maarschalk Hermes
de Foneeca naar Lissabon gebracht
Daarna heeft 't een stoombarkas voor
het koninklijk paleis aangelegd. Na
eenig tegenstribbelen stemden koning
Manuel en zijn moeder toe, te vluch
ten en begaven zich door de gelede
ren van de trouw gebleven troepen
in de barkas en vervolgens aan boord
van de Sao Paolo.
Het heet, dat de revolutionaire co-
mité's van deze vlucht welen en er
stilzwijgend in hebben toegestemd.
In Lissabon zijn verschillende
VREEMDE OORLOGSSCHEPEN
aangekomen. Gisteren arriveerden
reeds twee Engelsche kruisen uit
Gibraltar, en nu hebben o. a. een
Spaansch en eon Iialiaansch oorlogs
schip bevel gekregen, om naar Lissa
bon op te stoomen. Als de vreemde
lingen en de gezanten thans in de
revolutiestad gevaar loopen, kunnen
zo op de schepen een veilig toe
vluchtsoord zoeken. Tot heden heb
ben de buitenlanders evenwel nog
geen last ondervonden.
FEUILLETON
Na langen tijd.
Novelle van
MATTHIAS BLANK.
31
III.
En heb je niets anders tegen
haar gezeed
Deze vraag deed mevrouw Hohl-
feld, nadut baar broeder niedodeolïng
had gedaan van zijn bezoek bij Mar-
ga Sommersdorff.
Neen
Je had haar moeten zeggen, dat
je Karl vertellen zoudt, voor wie je
jo hand verloren hebt en in welk© be
trekking je tot haar hebt gesl-.iaa.
Benno stond aan t venster en keek
naar beneden i dc straat, hij draai
de zich langzaam om en zeide
Dat heb ik niet kunnen doen. Bo
vendien had het aan de zaak toch
niets meer kunnen veranderen.
Me,rouw Hohlfeld liep onophoude
lijk om de tafel, ze was opge wonden,
boos. Ze had zoo stellig op haar broe
der ge ekend tn nu liep het zoo af.
Ik zal hem beslist vrijmaken van
deze ko.-Ute, van deze
Gve.' wie nspreek-t u, mama?
Karl 1" hlfcld, de jongen, over wien
moeder en ->m zich bezorgd maak
ten, wa-, de kam o- bin.. -.ge'reden
op liet ee 'ste gezicht moest hij reeds
zien, dat er iets belangrijks voorgeval
len moest zijn. Daar hij direct geen
antwoord ontving, zijn oom zweeg en
met de schouders trok en de moeder
hetzelfde deed en met de hand naar
haar broeder wees, vroeg hij schert
send
Hebt u misschien een aanslag be
raamd
Mevrouw Hohlfeld was voor Karl
blijven staan.
We hebben over Marga Som-
mersdorff gesproken.
Dan kan het met iels slechts ge
weest zijn.
Niemand antwoordde.
Na een oogenblik begon Kar! Hohl
feld
- U weet, moeder, hoeveel ik van
haar houd. Waarom haat u haar En
wanneer u werkelijk beschuldigingen
tegen haar kunt inbrengen, dan moet
u dat in haar tegenwoordigheid doen.
Kunt u dal, moeder
Een oogenblik heersclite er een die
pe stiltedaarna antwoordde me
vrouw Hohlfeld na kort beraad
ik zal liet doen.
Mag ik baar dan hier brengen
Benno Rullenau was op zijn zuster
toegetreden en nam haar bij de hand.
Wil je de zaak niet laten rusten?
Neen Ik laat mij er niet afbren
gen. Ik wil mijn jongen terughebben.
Daarop richtte ze zich tot Karl
Je kunt baar hier roepen 1
En 11 zult zien, dat uw aanklacht
ongegrond zal zijn.
Met deze bijna hartstochtelijk© ver-
zekoring was Karl weggestormd.
Broeder en zuster waren achterge
bleven.
Benno zeide zachtjes
De aanklacht komt laat.
Maar ik wil daardoor mijn jon
gen terugwinnen.
E11 ik?
Ik dacht, dat jij je gelnk reeds
lang aan haar verloren hadt. Voor jou
zal dit uur vergelding brengen.
Benno Rutteuau zweeg en beiden
spraken niet weer over deze zaak tot
dat Karl Hohlfeld de deur opende en
Marga Sommersdorff de kamer bin
nenleidde.
In haar groote, zwarte oogen stond
een vragende verbazing to lezen, toen
zij met discrete terughouding me
vrouw Dora Hohlfeld begroette. Haar
groet werd even kalm beantwoord.
Benno Ruttcnau had zich in een
hoek der kamer teruggetrokken en
was daar blijven staan met de armen
over de borst gekruist.
.Mevrouw Hohlfeld bood Marga een
stoel ann.
Dauk u
Marga Sommersdorff ging zitten.
Zij voelde de haat van dez© vrouw,
ofschoon zij de oorzaak niet kende.
Mevrouw Hohlfeld kon de woorden
niet vinden om datgene tc zeggen,
wat op haar lippen brandde.
Mevrouw heeft mij verzocht om
hier tc komen. Dit zeide uw zoon mij
tenminste.
Karl kwam baar tegemoet
Zoo is het. liet heeft mij steeds
gehinderd, dat er tusschen moeder en
u iets was. En dat „iets" moet van de
baan. Het moet dag worden. Mijn
moeder heeft een aanklacht tegen u
en daar ik weet, omdat ik het voet,
dat gij onschuldig zijt, daarom zult
gij deze aanklacht aanhooren. Of zijt
ge bang
Jn deze vraag klonk bange verwach
ting.
Het is een vreemde wensch. Ik
moest het eigenlijk afslaan, doch ik
ben zelf nieuwsgierig om te vernemen
waarvan men mij beschuldigd.
Ik geloof niet. dat u iets nieuws
zult hooren.
Uit den hoek der kamer klonk de
stem van Benno Ruttenau
Lieve Dora, denk je niet, dat het
beter is goen oude koeien uit de sloot
le halen Y
Dan zal zij mij mijn jongen la
ten houden, riep mevrouw Hohlleld
opgewonden.
Ik neem hem niet. Ik heb bens
nooit gerocpan en hem nooit de ge
ringste hoop doen koesteren.
U geeft hem dus vrij
Marga lachte
Men kan alleen iemand vrij ge
ven, die in boeien ligt.
Met deze kunsten houdt u hem
vast. U weet, dat hij daardoor zooveel
te rcddeloozer in de macht uwer ko
ketterie valt.
Wanneer u haar met zulke woor
den pijn wilt doen, moeder, dan stoot
ge mij van u weg.
Karl Hohlfeld stond naast Marga,
alsof bij haar beschermen moest.
Marga Sommersdorff lachte nog.
Ge moet u om mij niet opwinden.
Nog kan ik mezelf verdedigen. Ik wil
het hooren lk geloof nu het recht te
hebben cm te vragen Waarom ben
is te slecht om door uw zoon bemio J
te worden Dat heb ik dikwijls ge
voeld, als onze blikken elkaar ont
moetten. Nu wil ik echter de reder»
weten. Zeg het tochWaarom ben ik
voor u te slecht?
Marga Sommersdorff was opge
staan haar wangen gloeiden en de
handen waren gebald.
Mevrouw Dora keek haar voorbij
ze sprak tot haar zoon
Het is een lange geschiedenis,
die ik je vertellen zal. Ze zal je ech
ter interesseeren. Je weet niet op wel
ke manier je oom zijn arm verloren
heeft. Hij zou het nu nog weigeren te
zeggen, als ik het niet noodzakelijk
achtte.
Benno Ruttcnau viel haar nog eens
in de rede
Je kunt er me mijn arm niet
mee teruggeven.
Mevrouw Dora schudde het hoold.
De oorzaak zal genoemd worden.
Je hebt het zelf gehoord zij wil het.
Goed 1 lk zal voor jou afrekenen.
Daarna sprak ze weer tot haar zoon
ln het duel heeft hij zijn arm verlo
ren, in het duel voor de eer van een
meisje, waarvan hij hield. En dit
meisje was Marga Sommersdorff.
ls het waar, oom
Benno Ruttenau knikte.
Marga Sommersdorff was bleek,
haar gelaat vaal, alsof alle bloeddrop-
piers er uit waren verdwonen. Met de
handen greep ze naar de leuning van
den stoel om daarop te steunen. Met
zachte stem antwoordde ze
Dat heb ik niet geweten. Dat
niet 1
Daarvoor dank ik u, oom ik had
het ook gedaan. Ik zou nu ook nief
anders kunnen doen.
Marga Sommersdorff was in haar
stoel teruggezonken en luisterde als
in een droom.
De blikken van Karl Hohlfeld gle
den vol ontzetting van zijn moeder
naar zijn oom en daarna naar Marga.
Het is twaalf jaar geleden. In
het gezelschap van je oom was een
hatelijk woord met betrekking tot het
meisje gevalleq, dat hij toendertijd
even innig lief had als jij haar nu
bemint. En dat meisie had hem zelfs
hoop gegeven. Hij beschouwde zich
als verloofde .Wanneer ik onwaarheid
spreek, moet je het hem maar vra
gen. Je oom daagde den beleediger op
pistool uit. Bij het duel werd zijn
rechterhand door een kogel verbrij
zeld en t gevolg was, dat de arm tot
aan den elleboog moest worden afge
zet. Maar hij heeft de smart gedra
gen hij heeft met geon woord ge
klaagd. En dat moet jo eerst goed
kunnen begrijpen. Je oom was een
kunstenaar op de piano. Begrijp je
nu, wat hii door dien kogel verloren
heeft Hij heeft toen over al die smart
gezwegen, want het was immers ge
beurd voor haar. die hii zoo beminde.
(Slot volgt.)
