HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 22 OCTOBER 1910
H&arlemsche
Handeïsvereenïging
Goedgek. bij Kon. Be»l. van 12 Nov. 1899.
De Haarlcinsche Handelsvereetil
ging h.er ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft In don loop van .den tijd
wel Naar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van
•chi' lenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
•uccès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
gliig toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dal is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moeeten lid
worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men hot werk op prijs 6telt,
dat de Haarlemsche Handelsvereeui-
ging steeds opneemt, als doend6, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeeten, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vela en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van 3.50, die gevraagd
woidL
De Haarlemsche Handelsvereeni-
giug bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatiön voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies vaa deu rechtsgeleerden
adviseur der Vereeniging te vragen,
die ook in proceduren on faillisse
menten giatis voor hen optreedt, na
tuurlijk alieen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der ledeu.
Als proef kunnen voortaan niouwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
Ran 1 November tot en met 30 AprilJ
ad I 1 15 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver-
eeuig ng zijn de beeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. H. J. Menens,
Spaarae 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jausweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pcL der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
De kosten van Informatiön naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tion naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretention op buiten de stad wo
nende personen wofden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
ltuim 1748 information en rechts
geleerde adviezen werden ln het ai-
geloupen jaar gegeven.
In Augustus en September 1910 zijn
81 vorderingen tot een bedrag van
f 1596.86 betaald; 14 vorderingen
worden afbetaald, 15 vorderingen
zijn uitgeste-dL
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
Beert aan het Bureau, dat geopend is
iagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H V., toch van haar Infor
matiön kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk (er kenniB
dat alieen aan leden der Vereeniging
information door haar worden vol
strekt, en dat voor informatiön op
bier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CCXLVL
De staking an het spoorwegperso
neel heeft den oprnerkzamen toe
schouwer veel geleerd veel, dat de
verzuchting doet slaken, dat „there
is something rotten in the state".
Vauvenargues zei terecht,,Het
volk en de grooten der aarde hebben
noch dezelfde deugden, noch dezelfde
ondeugden". De waarheid van deze
stelling is bij de onderhavige staking
ten duidelijkste gebleken.
De oorzaak van Clémenceau's val
was, meer onmiddellijk dan men wel
dacht, zijn houding bij de herhaalde
poststakingen. Dezelfde man, die, in
zijn tijd van opkomst, onder heel veel
meer met fel sarcasme had geschre
ven „Wanneer de ellendige recla
meert, beukt men hem wanneer hij
zwijgt, vergeet men hem" dezelfde
man nam later, toen hij aan het be
wind was gekomen en de eerste
machthebber van Frankrijk wus ge
worden, zelf, zonder blikken of blo
zen de vroeger door hem gewraakte
houding aan ten opzichte van, niet
slechts personen, doch ook gansche
corporaties, die, door een tijd lang
het werk néér te leggen, meenden op
den duur hun bestaan te kunnen ver
beteren. Het publiek belang, ook en
vooral financieel ten duohtigste ge
schaad door het gemis van schrifte
lijke gedachtenwisseling, ging hem
veel minder na aan het hart dan het
„coöte que coüte" onderdrukken van
hetgeen hij een opstand tegen de
maatschappelijke orde geliefde te
noemen. Het aanhooren en onderzoe
ken van de geuite grieven was hem
een zaak van veel minder gewicht
dan gezagsuitoefening en zelfs ge-
zagsverioon. Het poet-despootje, dat
terecht het „béte noire" der stakers
was, met name de heer Simyan,
werd door den minister-president
hardnekkig verdedigd. Ende de sta
king hield aan, zóó, dat zelfs de
onverschilligsten er ongeduldig door
werden. Toen kwam, als gevolg van
zware bedreigingen in dikke woor
den. de „rentréè". Vervolgens her
haalde staküig, wegens geschonden
beloften. Eindelijk de „rentrée" voor
goed, eigenlijk meer door den toe
stand van geestelijke en moreele af
matting der stakers, dan door ver
trouwen in de nakoming van de op
nieuw gedane beloften.
Kort daarop, deed een onbeduiden
de interpellatie over een gansch an
der- onderwerp dan de poststaking
het ministerie vallen. liet vertrou
wen, ook van de zijde zijner- aan
hangers, in het beleid van den pro-
mier was duchtig geschokt, en eene
kleine woordenwisseling, lang ver
wacht, in de Kamer volstond om hom
het mandaat op te zeggen. Clémen-
ceau verdween voorgoed van het po
litieke tooneel. En Simyan is nu een
duisterling, wiens naam den moesten
menschen reeds geheel ontschoten is.
Bij deze staking nu, die der „che-
minots", herinnerde Aristide Brian cl
zich op een gegeven oogenblik, na
een paar dagen van misplaatste
hooghartigheid en duiinendik ge-
zagsvertoon, het antecedent Clémen-
ceau. En al trachtte hij tegenover de
buitenwereld den schijn van heer-en-
meesterschap te redden, hij achtte
zich toch, om het behoud van zijne
positie, genoodzaakt, gehoor te lee-
nen aan de grieven der stakers. De
„entente" kwam geen „entente
cordiale" intusschen, maar 'n nood
gedwongen vergelijk.
Te drommel waarom niet eerder.
waarom niet al dadelijk den „che-
minots" het minimum-salaris van 5
francs per dag toegestaan, waa
zij al een jaar lang hebben gerecla
meerd Of de eisch was alleszins
billijk en dan luid men dien dadelijk
moeten inwilligen, of hij was ón-
billijk, en dan....
Het is merkwaardig en leerrijk te
vens, dat Briand, evenals Cténieii-
ceau, vroeger aan de andere zijde
der barricade stond.
De eerste theoreticus van de alge-
meene staking was Fernand Pellou-
Uer, de men moge zijn idee an al
of niet deelen eerlijke en kranige
schrijver van „La Vie ouvriere en
France Doch de welbespraaklste en
ijverigste propagandist van die theo
rie was juist Aristide Briand.
Reeds in 1898 staakte het spoor
wegpersoneel. Den 16den October
van dat jaar verscheen in het dag
blad „La Petite République" de vol
gende dagorder
„De organisatoren, de gekozenen
cn de dagbladen der socialistische
partij, vereenigd op den 16den Octo
ber, bevestigen, dat in de hachelijke
omstandigheden, waarin de Repu
bliek verkeert, alle socialistische en
revolutionnaire krachten vereend,
besloten en gereed zijn om zich tegen
alle gebeurlijkheden schrap te zet
ten.
De gansche socialistische partij
protesteert tegen den sloot, toege
bracht, aan de vrijheid der arbeiders
syndicaten en aan het stakingsrecht,
en, in weerwil der fouten van de
burgerlijke regeeriug, rekent ze op
het gansche proletariaat, om de Re
publiek te verdedigen.
Zij zal der militaristische samen
zwering niet toestaan, te raken aan
de al te zeldzame repubhkeinsche
vrijheden, en zij zal de straat niet
overlaten aan de reactie en licur ge
welddaden.
Uit dien hoofde heeft zij een per
manent comité van werkzaamheid
gevormd, dat alle georganiseerde so
cialistische krachten vertegenwoor
digt.
Leve de sociale Republiek 1"
Dat manifest droeg o. a. de hand-
teekeningen van Aristide Briand,
Alexandre Millerand en René Vivioni.
thans achtereenvolgens minister-pre
sident, minister van Openbare Wer
ken en minister van Arbeid.
Zou het niet hoogst vermakelijk
zijn, indien het met zoo diep treurig
ware
is er geen zeldzame ironie in liet
feit, dat dezèlfde Briand thans de
zelfde „cheminots" heeft uitgemaakt
voor- en behandelt als redeiooze op
standelingen en hun leiders zijn
ex-collega's en ex-partij genooten 1
vervolgt en inkerkert
Is de bijzonderheid niet meldens-
waard, dat Toffin, de als spoorbe
ambte, ontslagen president van de
„Fédération des mécaniciens", op
hoog bevel van Briand gearresteerd
werd aan dezèlfde schrijftafel op het
bureau van „L'Hunianité", waaraan
voorheen de tegenwoordige minister
president zijn socialistische stakings-
propagonda zat op te stellen
De métamorphose is wèl groot,
zéér groot
Toen, jaren geleden, Aristide Bri-
and tijdens de verkiezingscampagne
in het 13de arrendissemenl den afge
treden gedeputeerde Clovis llugues
(die levens een talentvol dichter was)
tot mede-candidaat had, laschte hij
in zijn redevoeringen tirades ale de
volgende
Burgers 1 Kameraden de man
nen van de pen, de intellektueelen,
zullen u altijd verraden. Wat het volk
noodig heeft om het met ernst en op
rechtheid te vertegenwoordigen, dat
zijn, ziet u, de handeuarbeiders.
Zendt dien beminnelijken grappen
maker, die Clovis Hugues heet, naar
zijn poëzie terug. Stemt op mij, die,
evenals gij, behoor lot de proletari
sche klasse. Laten wij ons, als ge-
exploiteerden, vorecnlgen en schrap
zetten tegen de exploiteerenden 1"
Dat vermeldt een stenographisch
verslag uit dien tijd I De man. die
aldus sprak, was toen nog maar een
handig en bekwaam advocaat, die
zéér intelleklueel was, en niet aan
handenarbeid deed. Hij pleitte en
schreef.
Ah de geschreven letters hebben
menigeen ten val gebracht I Scripla
ruanent. Verba volant is tegenwoor
dig niet roeer geheel waar, iteor de
gramophones en de stenographic.
Er is in den nacht van den lCden
op den 17den dezer een dynamiet-
bom gesprongen vóór de woning van
Emile Massard, directeur van het
dagblad „La Patrio". Gelukkig richt
te het helsche werktuig geen andere
dan wat materieele schade aan. Mcn-
schenlevens vielen er niet te betreu
ren. Op de deur vond men hel vol
gende plakkaat„Eerste waarschu
wing aan den heer Massard „La
Patrie"
Ik heb een afschuw van het bom
men wernen cn andere misdadige
aanslagen, óók omdat ze gewoonlijk
un schuldigen treffen. Doch zeker
moet het er in het geweten van Ernilc
Massard niet rustig zijn als hij
een geweten heeft.
Den 16den te voren had hij in zijn
blad geschreven
„Wat te denken van de menschen,
die niet ophouden met te spreken
over „maatschappelijke rechtvaardig
heid", broederschap en menschel ijk-
heid, en die om hun programma te
verwezenlijken, dynamiet onder de
rails plaatsen en treinen in de lucht
trachten te doen vliegen, dat wil zeg
gen honderden onschuldige reizigers
te vernietigen
Uitstekend. Elkeen zal die woorden
gaarne onderschrijven, elkeen, be
halve dan de misdadige dynamitisten
zei ven.
Maar hetzelfde heerschap tapte
eertijds, toen hij nog redacteur van
„Le Crï du Peuple" was, uit een
gansch ander vaatje. Den 2dcn Ja
nuari 1884 uitte hij zich als volgt
„Men heeft de verlangens van de
massa's kunnen terugdringen door
het kanon men zal spoedig geen
weèrstand meer kunnen bieden aan
onderdrukte groepen, die, geen
andere toevlucht dan het dynamiet
hebbende, niet aarzelen voor ontplof
fingen, des te verschrikkelijker naar
gelang de onderdrukking geweldiger
is geweest... En dal men niet spreke
over de geweldigheid der middelen
de strijd is al ongelijk genoeg. Be
kommeren de soldaten der orde zich
om de dwalende kogels In alle veld
slagen zijn er gekwetsten, die tot geen
enkel kamp behooren. En verder, zijn
het wel de roovers en de fusilleerdcrs
die over uitplunderingen en moord
partijen mogen spreken
Zou je zoo'n doortrapte huichelaar
nu niet kielhalen Want men bc-
grijpe het goed Emile Massard is
niet iemand, die op rijperen leeftijd
eleidelijkerwijze zijn wilde liaren
iceft verloren, doch een „Streber",
die den koers van zijn meeningen
rioht naar de kompasnaald van zijn
geldelijke en andere behoeften.
„There is something rotten in the
state". De rottigheid komt evenwel
meer'van de bovenste, dan van de
onderete laag der maatschappij. En
de bovenste heeft noch den honger,
noch gebrek aan ontwikkeling tot
verontschuldiging.
Vijf francs als minimum-salaris per
dag voor de „cheminots" toch
zoo'n enorme eisch niet voor men
schen, die hard werken, wel Cijfers
zijn somtijds welsprekend. Om bij de
Compagnie du Nord te blijven, waar
de staking zich het eerst en het vol
ledigst heeft voorgedaanin die
„Maatschappij" zit een tiental ha
rens en lords Rotlischild, adellijke
sinjeurs, wier stamboom, zooals mon
weet. in het proletariaat wortelt. De
oandeelen, aanvankelijk betaald met
400 francs, zijn nu 1680 francs waard.
Verleden jaar is er 18 pCt. dividend
uitgekeerd.
Het spoorwegpersoneel zal zijn pa
troons heusch niet rumoeren, zélfs
niet kunnen rulneeren, ook al
wilde het dat wel.
„Het volk en de grooten der aarde
hebben noch dezelfde deugden, noch
dezelfde ondeugden
A la bonne heure
OTTO KNAAP.
Van de Residentie en baar
bewoners.
LXXIX.
In de gemeentelijke inkomstenbe
lasting, die we hier al lang en breed
i:i veilige haven waande, is plotse
ling nog verandering gebracht.
Minister Heemskerk bleek zich roet
verschillende artikelen niet te kun
nen vereenigen en daar nu eenmaal
bepaald was, dat de belasting met 1
Januari 1911 zou gaan werken, bleef
don raad niets anders over dun te
buigen voor 's ministers wil. Uitstel
of onderhandelen had toch stellig
zoo'n vertraging meegebracht, dat
van in werking treden van de nieuwe
)xilasting met 1 Januari niets zou ge
komen zijn en in dal geval moet de
zoo terecht afgekeurde hoofdelijke
omslag natuurlijk met één Jaar ver
lengd worden.
Dat verkoos men, terecht, niet,
maar nu bleef ook niets anders over
dan te slikken wat opgedrongen werd.
Twee bepalingen, door den raad,
tegen advies van B. en W. in. in de
verordening gebracht zijn daaruit
thans weer geschrapt.
Inkomens uit bedrijf en uit vermo
gen zullen gelijkelijk belast worden
de raad had de laatste hooger
aangeslagen.
Verder is de ongelimiteerde aftrek
van 50 voor elk kind ook verdwe
nen.
De f 500, als noodzakelijk levens
onderhoud bleven onaangetast, maar
voor ten hoogste 3 kinderen dus
totaal f 650 mag afgetrokken wor
den.
B. en W. luidden indertijd voorge
steld tot f 700 te gaan, maar de Mi
nister vermeende beter met Ilaagsche
toestanden op de hoogte te zijn dan
het dagelijksch bestuur en keurde
f 150 voldoende.
Behalve als feit van ministeriecle
residenteifs kennis is dit ook nog
uit een ander oogpunt merkwaardig.
De ongelimiteerde aftrek voor kin-
de.rea was door den raad in de ver
ordening gebracht op greotendcels
ethische gronden en nu verklaart een
minister zichdaartegen.
We hebben verschillende raadsle
den, die ook in de Kamer zitten en
het moet al vreemd loopen als mr.
Heemskerk met betrekking tot deze
inconsequentie niet nog eens het een
i ander te hooren krijgt.
Met dat al heeft de raad om de j
reeds vermelde reden echter ge
bogen voor 's ministers wil; de „vaan
van de autonomie" werd een oogen
blik gestreken.
Op denzelfden dag dat de raad deze
pil slikte, werd het voorstel behan
deld om onze openbare leeszaal oen
ruim hulpgeld te geven. Ruimer zelfs
dan gevraagd was.
Naar aanleiding van de protesten
van zekere zijde gericht tegen het
voorstel van Minister Heemskerk tot
ondersteuning van verschillende der
gelijke inrichtingen, was het te ver
wachten dat ook in den raad stemmen
i.n pretest zich zouden doen hooren.
Daarin ligt op zichzelf niets
vreemds. Wel is het dwaas dat tie
heftigste tegenstander van hel hulp
geld... een van de oprichters der bi
bliotheek was, en die thans nog con-
tribueertl
Hij redde zich handig uit deze
eigenaardige positie. Vroeger was hij
voorstander geweest, maar de lijd
had hem overtuigd dat de uitwerking
van dergelijke bibliotheken op het
volk niet gunstig was, en dat hij
thans nog betaalde, kwam alleen als
dank omdat hij van de bibliotheek
geestelijk voordeel had genoten.
.Eerlijk is eerlijk en beter ten halve
gekeerd dan ten heole gedwaald,
snaar zou deze omzwaai ook vertoond
zijn als ec-n minder sterke actie tegen
het Heemskerk-voorstel gevoerd werd.
De antireiolutionnaire wethouder
De Wüde verdedigde 't steun verle
nen aan de openbare leeszaal met
kracht, óók tegen eenigo partij genoo
ten en het eind bracht hem een
schitterende overwinning.
In dezen tijd van partijdiscipline
dient dit optreden wei gememoreerd.
Komende week beginnen de be-
grootingsdebatten, dat loopt gev. oon-
lijk in de eerste dagen niet af en er
is geen enkele reden om thans anders
te verwachten.
Wordt de memorie van antwoord
van B. en W. vlijtig bestudeerd dan
zouden heel wat algemeene beschou
wingen achterwege kunnen blijven,
maar behalve dat dit lezen tijd vor
dert en dien hebben sommige
raadsleden niet, wei? leest het
groote publick de binnenkamers ge
maakte opmerkingen niet en als goe
de volksvertegenwoordigers, die o
zoo graag zich in het oog van haar
kiezers verdienstelijk maken, zullen
zeker verschillende raadsleden zich
geroepen achten nog eens te vragen,
wat in de memorie al lang beant
woord is.
Wc hebben hier roerige dagen mee
gemaakt. De Uiieslagersrage had de
Hagenaars danig te pakken.
tip het veld, waar gevlogen werd,
kwamen cte inenscheu niet aJkiu
uren te vroeg wat a; veiTC vaa
Hègsch is - maar toonde de menigte
een geestdrift, klunk zulk een gejuich
dat het de grenzen van het onfatsoen
lijk bijna overschreed.
Het stèkt toch niet, je zoo opgevvon-
d- n te toonen
Hét fascinerende dat elke vliegen
de machine heeft, zeker niet het minst
als zij zoo kranig bestuurd wordt als
door Olieslagers, zegevierde echter
over de Haagsche kalmte.
Ook de politie raakte ondor den ia-
vloed maar in dit geval niet van
alcohol want anders is baar
vreemdsoortig optreden absoluut on
verklaarbaar.
Toen de machine Zondag na tcü
prachtige vlucht daalde, verbraken
de menschen ac afscheidingen cu
holden naar de machine toe. in
plaats dat de politie, weike deze me
nigte van zeker een 20.600 opgewon
den menschen toch niet kou houden,
dezen ren kalm toeliet de geeft-
driftigen zouden Aniwerpschen J.io
toch niet opeten? kreeg zij een
aauva] van gezagsfanatisme.
Da sabels en gummistokken wenloa
getrokken en er op los getimmerd.
Een bereden agent, galoppeerde te
gen de menigte in en reed een paar
menschen tegen de vlakte Niets luclp
echter; de politie moest wijken.
Ze heeft haar aanzien door dit op
treden zeker verhoogd. Enfin, wc
zullen maar denken dat de vliegma-
n:e ze in den bol zat.
Daar had niet alleen de politie last
van!
Olieslagers werd hier bestormd.
Toen hij zich in een zijstraatje liet
scheren, liep niet alleen dodelijk de
winkel vol, maar stroomden zoovelen
toe dat in de hoofdstraat de tranu
niet rijden konden en naast den kap
per de ruiten werden ingedrukt:
Op aj die herrie was hij niet bi. -- t
gesteld, want hij was niet gehe.i .n
orde; een lichte influenza had hem te
pakken. Het is daarom te waard;-®-
ren dat hij den laatsten dag nog op
steeg. Hij verdiende er niets mee.
Afgesproken was dat hij f 3500 zoo
krijgen, ook als het weer al de da reu
vliegen onmogelijk zou maken. Steeg
hij slechts éénmaal op, dan lfretg hij
dadelijk f 3500 meer.
Dat hij, na reeds twee dagen gevlo.
gen te hebben, den derden bJi krach
tige» wind en terwijl hij zich vei re
van lekker gevoelde, toch ops;
Pleit voor hem.
Hij beschouwt ten minste het vlie
gen niet als eon znivere goïdmak
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Woensdag, toen het geregend had,
was het in onze voornuamste winkel
straten zóo modderig, dat het wel leek
alsof de banketbakkers, die daar in
grooten getale wonen, een concours
hadden gehouden in het maken van
chocoladevla en daarop de werkstuk
ken buiten de deur hadden gesmeten.
Het was er lekker pappig, brijig,
bruin. In de kuileu tusschen de stcenen
lagen van die gezellige halfdikke, holf-
slappe sopies, die somtijds plotseling
waren verdwenen, namelijk wanneer
een voorbij-dravend paard er zijn zwa-
ren poot midden in zotte. Dan spatte
het papje naar allo kanten heen, gelij
kelijk en zonder aanzien des persoons,
de menschen versierende met spatten
op kleeren en gezicht. Een nieuwe fir
ma aan den uoodlottigen oostkant
van de straten, waar de paardentram
langs komt, heeft wel een half dozijn
keer de vieze, vuile spatten van zijn
ruiten laten vegen, totdat hij den ho-
peloozcn strijd opgaf en evenals zijn
buren de boel maar zitten liet.
Daar nu iedereen wat van den mod
der meedroeg en daarmee wat nieuws
invoerde, namelijk de coöperatieve
straatreiniging, zou men denken, dat
de stralen weer gauw schoon waren,
maar dat leek er niot naar. Door de
drukke passage groeide de hoeveel
heid brij haast even gauw aan, als ze
afnam, zoodat de officieele gemeente
reiniging een goed werk deed, toen
rij den volgenden dag deze straten
ömt een paar slangen op de waterlei-
diug schoonspoot.
Ik noem dat een straaltje op zijn
pas. We hebben nu weer eens gerion,
dat je met water niet enkel vuur,
maar ook modder kunt overwinnen.
Intusschen heeft het veel water ge
kost, zoodat ik in overweging zou wil
len geven, een goedkooper middel toe
te passen, namelijk asphalt te leggen,
dat veel gemakkelijker schoon te ma
ken is, omdat het geen kuilen heeft en
oen gladde baan vormt.
Overigens moeten we, naar het
schijnt, voorzichtig wezen met gladde
paden. Althans de gemeenteraad van
Deventer heeft in dit opzicht tegen
Haarlem gewaarschuwd. Tot dusver
zijn de Haarlemmer Halletjes en de
Deventer koek goeie vrienden ge
weest, omdat ze elkaar niet hinder
den, met elkaar niets te maken had
den. Helaas, die stemming staat te
worden verstoord. Er is strijd van
belangen ontstaan. Deventer wil de
Middelbare Koloniale Landbouw
school en Haarlem wil die. Boide ge
meenten bieden dezelfde voordeden
aan. Minister Tal ma, die niet op
Haarlem gestold schijnt te wezen,
daar hij de rijkstuinbouwschool lie
ver in het achterafplaatsje Lisse ge
vestigd heelt, wil nu Deventer geluk
kig maken met de Koloniale Land
bouwschool, hoewel Deventer precies
evenveel connectie heeft mot Indische
belangen en aangelegenheden, als een
oude schoen met een hoogen hoed.
De Deventer gemeenteraad nu ziet
in de vestiging van de school te Haar
lem gevaar voor de zedelijkheid en
acht Deventer in dat opzicht dan ook
veel veiliger. Deze bewering doet me
denkeu aan een Deventenaar, die me
op zekeren dag verklaarde „lk ken
bier alleen brave menschen."
.Wat riep ik, ln onthutste be
wondering uit, „zijn er in Deventer in
't geheel geen booze lieden
„Ja wel", zei de Deventerschman,
„maar die w i 1 ik niet kennen 1"
Verleiding is overal, mijneheeren
van den Deventer gemeenteraad. Ten
uwent bijvoorbeeld, om zich te buiten
te gaan aan koek. Hoe zal het hart
van de middelbare koloniale leerlin
gen niet kloppen, wanneer zij het
land van de koek naderen. Hoe groot
zal de verleiding zijn, om zich daar
aan te buiten te gaan en daarmee de
jeugdige magen (ze zijn er juist voor
op deu leeftijd) voor langen lijd te be
derven.
En dan de rivier „Excellentie", zal
ik aan Minister Talma vragen, zoodra
hij de Bakkerswet achter den rug en
dus weer wat plezier in zijn leven
heeft, „Excellentie, heeft u wel ge
ducht aan den IJsel? Als een kolo
niaal-middelbare leerling op den kant
loopt en in de rivier waait en niet
zwemmen kan, terwijl er niemand in
de buurt is om te heipen, dan wordt
de ongelukkige landbouw-koloniaal
wis en zeker door den stroom meege
sleept en heeft bee! Deventer, op den
oever geschaard, het nakijken Wij
in Haarlem Excellentie, hebben geen
enkel stroomend water. Zelfe het
Spaarne staat zoo stil als laat
ons zeggen de regeeringsmachlne 1"
Derhalve is Haarlem veel minder
gevaarlijk, dan Deventer, dat voelt
ieder. En voor wie nog niet overtuigd
mochten wezen, heb ik nog heel ando
re argumenten. De Deventer Raad
wijst er op, dat in do nabijheid van
die stad groote verscheidenheid van
bodem wordt gevonden klei, bosch,
heide, zandgrond, veengronden enz.
Mnar is daar een staolwaterbren
Neen, die Is er niet. Km wat moeten
wij ln Indié hebben Wat anders, dan
kerels mei merg in de knokken, kerels
om zoo te zeggen van ijzer en staaL
Nu, dat staalwater kunnen ze. op vrije
Woensdag- en Zaterdagmiddagen,
desnoods met de heele school tegelijk,
aan de bron ln de Haarlemmermeer
gaan drinken I Wat kan Deventer
dnar tegenover stellen Niemendal
En dan de zee. Hoe moet een leer
ling van de school in Indië komen?
Natuurlijk over zee. Vroeg of laat, al
naar hij knap of dom is, zal bij zich
op zee moeten wagen, om zijn be
stemming in Indië to bereiken. Voor
afgaande kennismaking met de zee is
dus hoogst gewenscht. Welnu, wan
neer de school In Haarlem gevestigd
wordt, kan hij aich langzamerhand op
deze zeereis voorbereiden, door met
een retourtje van zeven stuivers (bij
aanschaffing Yan een boekje nog min
der) per eiectrische tram naar Zand-
voort te gaan. Maar ln Deventer ziet
hij de zee nimmer, hoort er zelfs niet
over spreken. Verbeeld je, dat hy af
gestudeerd Is, te IJmulden komt om
aan boord te gaan en dan ontsteld
uitroept: ..moet ik die groote is
over, nee hoor, dat doe ik niet I" Hem
daar zoetjes aan te wennen kan ge
beuren, wanneer de school te Haar
lem wordt gevestigd.
Er zijn nog zeventien andere argu
menten, die ik evenwel onnoodlg acht
nog aan te voeren.
Slechts één meen ik aan mijn lezers
verplicht te wezen. De aanstaando
middelbare koloniale landbouwspecla-
lileit heeft voor zijn vak noodig broe-
do opvattingen en een ruimen blik
waar haalt hij die vandaan, indien
zijn gezichtskring, telkens wanneer
hij Deventer binnenkomt en verlaat,
wordt beperkt door het schuurtje, dat
daar spoorwegstation wordt genoemdl
Aha, dit argument heeft men in De
venter niet verwacht. Wanneer B. en
W. er met stomheid door geslagen
worden, zal dat mij niet verwonderen.
Maar ik wil hun ongeluk niet en hoop
van harte dat ze er sP°edig van zul
len bedaren. Evenwel het blijft er bij
de middelbare, koloniale landbouw
school krijgen ze niet 1
Daarover niet getreurd. Menigeen
krijgt niet, waarop hij in do wereld
hoopt. Toen Woestduin op Zondag
niet meer mocht open zijn voor hot
publiek, stichtten belangstellenden
een vereeniging, ter bevordering van
het paardenras, waaraan dus na dien
alleen noe maar de leden getuigen
mochten wezen.
Hoewel in den loop van den zomer
aldus talrijke pogingen voor pa&rden-
verbetering zijn gedaan, is dit door
een onvoldoend aantal leden niet op
zijn rechte waarde geschat. De onder
neming heeft slechte resultaten opge
leverd en het volgende jaa millen de
paarden, helaas, zoo onverbeterd moe
ten blijven als ze nu eenmaal zijn.
Althans op Woeetduin zal daaraan
door de bookmakers en den totalisa-
tor niet meer worden gewerkt.
En dat juist nu, in een tijd, dat hot
paard gebukt gaat onder de schrikke
lijke mededinging van den auto en
vliegmachine. Finis cavalerie,
zouden we willen uitroepen, waarmee
bedoeld wordt, dat het met de paar
den gedaan is. Alleen zijn, naar ik
vernomen heb, tal van beurzen, kleine
beurzen vooral, die vroeger te voel tot
de verbetering van het paardenras bij
droegen, nu zelf verbeterd, wat zonder
twijfel ook een voordeel is. Jc kon er
als leek namelijk niet goed oog op
houden. Pas had je gehoord, dat de
verbetering van 't paardenras in in t
paard X. zijn hoogtepunt had bcrcr-.t
en stortte uit blijdschap daarover ccn
rijksdaalder bij den totalisator. En
wat gebeurt? Paard IJ vuil, was 1 os
klaarblijkelijk nóg grondiger verbe
terd. Een volgenden keer stel je na
tuurlijk al je vertrouwen op paard IJ.
Alweer mis, winner is paard Z- P-.mrd
IJ. komt het laatste binnen.
Een van mijn kennissen gaf het na
een paar van deze oudervindingen op.
„Een bloem of plant verbeteren",
meendo hij, „gaat goed. Een kat ver
beteren is mogelijk, een hond verbete-
ren niet ondenkbaar zeifa kun je, on
der sommige omstandigheden, een
medemensch verbeteren, maar die
verbetering van 't paardenras is voor
mijn domme verstand een te ingt-v. ik-
keld vak. daar zie ik liever van af."
Verstraeten is na de Haarlemsche
vliegdagen naar zijn woonplaats Me-
chelen vertrokken en heeft vandaar
bericht, dat hij te Twello niet zou
komen vliegen.
Hij voelde zich namelijk niet al le
fikseh en liet den dokter halen, die
hem wat vermoeid en overspannen
vond.
„Hoe kan ik weer beter worden,
dokter vroeg Verstraeten.
„Ge moet maar veel de lucht in",
zei de dokter.
FIDELIO.
