BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6.
Op
28a Jaargang.
ZAÏSRDAC 21 JANUARI1911
No. 8491
HAARLEM'S DAGBLAD KOST
H.20 PEB 8 MAANDEN
OF 10 CENT PEB WEEK.
ADMINISTRATE GROOTE HOUTSTRAAT 5^
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZIJN
ADVERTEWT1ÊN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT.
Rubriek voor Vrouwen
BRUIDSTOILETTEN, SLUIERS,
BLOEMEN, TOILETTEN VOOR
BRUIDSMOEDERS.
In het begin van een nieuw Jaar
«uilen vele lezeressen voor het feit
«taan .binnen korten tijd haar voor
genomen huwelijk te zien voltrekken.
Zij breken zicb dag aan dag het hoofd
over de inrichting der jonge huishou
ding, do samenstelling van haar uit
zet, maar bovenal over haar bruids
kleed.
Iedere jonge bruid wil er op den dag
van haar huwelijk zoo voordeelig mo
gelijk uitzien; want haar toiletzorgen
gelden hoofdzakelijk den man harer
keuze, aan wien zij haar jong leven
voor altijd gaat verbinden.
Ik zeg daar, dat iedere jonge bruid
er op den huwelijksdag zoo voordeelig
mogelijk wil uitzien, dat wil dus niet
zeggen zoo mooi, zoc sierlijk moge
lijk, want een opgesierde bruid is in
mijn oogen verre van mooi.
Het bruidskleed moet bovenal uit
munten door soberheid en klassieke
schoonheid. Die schoonheid te zoeken
in materiaal en lijnenharmonie, ls
een eerste vereischte en getuigt van
goeden smaak.
Het mooiste materiaal voor een
bruidstoilet is ontegenzeggelijk echte
kant; die echter meestentijds niet
voor de gelegenheid gekocht wordt,
doch in sommige families van groot
moeder op moeder en kleindochter
overgaat. En zoo ziet men vaak een
kanten jabot op het bruidskleed ecner
Jonge bruid, die eertijds als berthe op
de trouwjapon van haar grootmoeder
dienst deed! Heeft men veel van die
oude, echte kant ;dao blijft er niets
anders over dan een fourreau van
witte liberty of crêpe de chine te ma
ker, en daarop de kant volgens de
mode van den dag te garneeren.
Doch we willen ons liever bezig
houden met de toiletten van minder
bevorrechte brulden; die alhoewel
door de mode geïnspireerd, hun klas
siek karakter niet inboeten en toch
binnen het bereik van bescheiden
beurzen blijven.
Vraagt men mij wat feitelijk mode
is, dan moet ik zeggen do voetvrije
japon! Doch aanraden wil ik haar
niemand, omdat ik het als een excen
triciteit beschouw het bruidskleed den
sieep te ontnemen; en een bruid moet
alle excentriciteit vermijden; zij moet
bovenal eenvoudig ziin, want haar
eenvoud ls een waarborg voor de toe
komst. Een Oud Hollandscii spreek
woord lee-rt ons immers, dat eenvoud
het kenmerk van het ware iel
Voor bruidsjaponnen heeft men de
keuze tusschen liberty-satijn, crêpe de
chine en cachemire. Een rechte rok,
jie van achter een lange sleepbaan
heeft, is van onderen in drie breéde
opnaaisels genaaid. De sleep is zui
ver vierkant gesneden volgens de
heerschende mode. Het gladde lijfje
Is ingericht met een inzetstuk van
tule of kant en een ruime ceinture
van hetzelfde weefsel als de japon.
Een eigenaardig soort kleine boléro,
die de buste omsluit en met smalle
bretelles over de schouders gaat, den
inzet der mouwen bedekkende, wordt
in den rug geheel sluitend ingericht
en getailleerd, om als een breede zwa
luwstaart over een gedeelte van den
sleep te vollen en daar een soort over
sleep te vormen. Deze oversleep, die
eveneens vierkant wordt bijgesneden
V rondom met een kanten entredeux
öf geborduurd zijden galon gegar
neerd en aan de twee hoeken zijn pas
eement kwasten aangebracht, die den
oversleep eenigszins zwaar doen neer
hangen. De bretelles, evenals het bo
léro over de bu3ie, zijn met hetzelfde
entre-deux gegarneerd.
De tule sluiers worden zeer ruim
genomen; men hoeft minstons 4 meter
dubbele breedte noodig. Men kan den
sluier op velerlei manieren opsteken.
Het mooiste is evenwel een kroontje
fijne oranjebloesem met myrthe takjes
rondom het hoofd te bevestigen, dus
achter de crêpé van den kuif en daar-
onder den sluier aanbrengen.
Zeer fijn ls het om van hetzelfde
fijne groen inet wit de bovenste op-
naaisel van den rokrand af te werken.
Op de corsage wordt geen bloesem
meer gedragen.
De mouwen moeten nauwsluitend
zijn en ander den elboog met een en
tredeux afgewerkt worden. Schoenen
en handschoenen neemt men bij voor
keur van peau de suede; glacé leder
kan oveneens dienen. Dames die het
hierboven beschreven model in plaat
wenschen te zien; ben ik gaarno be
reid het zelve In bruikleen af te staan
tegen toezending van postzegel voor
frankeer kosten.
len slotte willen we even onze aan
dacht wijden aan het toilet der bruids-
moeders. Voor haar is het eene schoo-
ne gelegenheid om oude, zwarte kant.
van welke soort die ook zijn moge, te
benutten .Men maakt daarvan steeds
de mooiste toiletten. Een onder japon
van witte, of mauve zijde, gegarneerd
met oen tuiikjuc van zwarte chantil-
ly-kant bijvoorbeeld, kleedt buitenge
woon rijk.
Tot de maand Mei in het land komt,
kan oen bruidsmoeder ook fluweel
dragen
Dezer dagen zag ik een bruidsmoeder
die re bijzonder rijk uitzag in een toi
let van oud-blauw fluweel. De rok,
die aan de linkerzijde was oponge
knipt, vertoonde een inzet van gouden
kant, terwijl het inknipsel aan weers
zijden met oude guipure was afge
werkt en verder den rokrand om
zoomde.
Dezelfde guipure was reversgewijze
op de taille aangebracht, met dien
verstande, dat de linker revers veel
korter was dan rechts en het garni
tuur in den rug een vierkanten kraag
vormde. Aan het einde van de linker
revers, waren twee groote zijden ro
zen gehecht.
MARIE VAN AMSTEL.
Het vroolijkst worden nu de vogel- getij tegen. Er ia geen minuut te ver-
troepjes, die 's winters zoo graag ge- liezen.
z amen] ijk op jacht gaan. i De blik van zwakheid en beslui te-
Het is, alsof zij voelen, dat de loosheid, die op het geiaat van Har
scheiding op handen ls en, in hun ry Farncombe was verschenen, maak-
blijheid over de naderende lento, 1 te plaats voor een blos van schaamte
stoeien en dartelen zij van tak tot tak. j Zijn gevoelens waren goed, maar zijn
Meezen vormen de meerderheid en wil zwak; de Liefde tot het leven, en
in hun gevolg ziet men boomkruipers al de goede dingen die het leven hem
goudhaantjes en vinken. j had aan te bieden, sterker dan zijn
Het Rijke Natuurleven
HET RIJKE NATUURLEVEN.
LENTEBODEN.
Er zijh maar weinig jaren, dat niet
van alle kanten berichten over vroe
ge Lenteboden naar de verschillende
bladen worden gezonden, maar als t
zoo doorgaat met het weer, zal 1911
nog het record slaan.
Hier viiwit men nestelende, daar
reeds broedende zangertjes, ginds
ontmoet men een groote troep terug
gekeerde spreeuwen en zelf heb ik bet
laatst van December een vleermuis in
mistige vier-uunschemering zien rond
fladderen. lleusch, dat was een groo
te bijzonderheid, wel waard om er een
berichtje vaii te maken, maar diaar
het vroege verschijnen van dezen ge-
b&mzinulgen avondvüegar evengoed
m verband kon staan met het veiieü
van oude boomen In omze omgev.
in welker holten de vleermuizen
graag hun winterslaapje houden,
met het zachte winterweer, heb ik de
vroege waarneming maar niet als
een blijde lenteboodscbap, den volke
laten verkonden.
Intusschen heeft het allen schijn,
dat de voorboden waarheid hebben
gesproken.
Tot genoegen van den natuurmtn-
ne'nden wandelaar begint het v<
Jaar hier en daar reeds duidelijke toe-
kenen van zijn komst te geven.
De luwe slootkanten, linke van dan
Overveehscheuweg, prijken ai weer
als van ouds met de vochtig-witte
madelief jee en het frissche groen
speenkruidplonten.
Heel wat win ter jasmijn planten heb
ben hun vroeg ontstoken geel lichten
de lampjes reeds zien verwelken en
half brutaal, half schuchter, staken
de sneeuwklokjes hier en daar hun
transparante wiegel kelk] es tusschen
geelbruine bladeren omhoog.
Hazelaars «taan nu in vollen Woei.
Steeds meer wordt er op gelet dnt
in dezen tijd vooral zooveel boomen
hoogtij vieren, hoewel het niet valt te
ontkennen, dat het groote publiek
meer houd vnn kleuriger bloemenkin
deren.
Voor velen ls zoo'n teer katje, ryth-
inlsch bewogen door den zoeten adem
van den \ochtigen voorjaarswind, als
bloeoicomplex erg onbeieekenend; zij
vergeten, dat er behalve bloemen-
scboon ook bloemenpoezie is en i
nu pxnzwoeft de voorjaarskatjes van
hun eerste schuchter onluiken of tot
hun plotselingen val.
Als dikke druppels traag neersijpe
len langs de als in verlatenheid uit
gestoken zwarte takken dor boomen,
n.ls het woud nog vervuld is van de
vochtige, doordringende lucht dar
half vergane bruino hladmassa's, aks
een geest van weemoedige rust nog
door de struiken waart, beginnen de
hazelaars met hun zachte lichtgroene
klokjes van ontluikend leven te fluis
teren en langzaam verlengen zich de
bioemcyliüidertjes, die van alle twij
gen afhangen.
Hot kleinste zonnestraaltje doet
enkele bloempjes rijpen en iedere
meeldraad werpt zijn bevruchtende
korreltjes in de rugholte van het la
ger gelegen bloemental.
Ziet gij daar die karmijnen punt
jes uit enkele kleine knoppen kijken?
Geduldig wachten zij het oogenblik
al, diat de wind de verzamelde hoe
veelheid stuifmeel in fijne gele wolk
jes zal opblazen.
Duizenden, millioenen korreltjes
gaan verloren, maar enkelen belan
den op de kleverige agaatkopjes en
doen door hun levenwekkende ener
gie een wondere verandering plaats
hebben in de eitjes, die diep verbor
gen in de knopaonkerte wachten op
het geheimzinnige protoplasma.
Ook in de vogelwereld begint het te
leven-
Wal nemen de meeste zangertjes
nog een gereserveerde houding
zoodat zij bij een plotseling invallen
den vorst weer hun gewone winter
leven kunnen voortzetten, maar toch
pinken de meezen vroolijker, toch
vliegen de merelB met meer kracht
door de nog kale heesters
Ze zal nu denkeu aan Farncombe,
mompelde hij, terwijl hij zich om
wendde en luugzaam van aen inham
naar de bungalow wandelde, die tot
nu toe aan de vernieling ontsnapt
was.
Hoe blij en dankbaar zal zij zijn
wanneer hij in deu morgen Pearltown
bereikt! Ik zou wel eens willen weten
of zij mijn succesvolle pogingen om
hem te overreden het eiland te ver
laten, op prijs zal stellen? Ik zou
In vereeniging met de genoemde j moed. Per slot van rekening, overleg- j gaarne willen sterven, als ik kon ge-
haa'ntjes ziet men vooral pimpelmee- i de hij haastig bij zichzelf, was er
zen. Het liefst leven deze vogels
die dennen waar zij tusschen de ruige
naaldkruinen weinig opvallen.
Vaak kost het heed wat geduld e!n
inspanning om zoo'n clubje gevleu
gelde lilliputters te bespieden, maar
lukt het, dan loont het ruimschoots
de moeite.
Gewoonlijk verraden de goudhaan
tjes zich door huil fijn muzikaal
stemmetje, dat zij haast bij iedere be
veel waars ln hetgeen Hemiry gezegd
had, en het zou onzinnig zijn om zijn
leven te wagen onder zulke omstan
digheden.
- Ik zal mij zelf verachten, Hemry,
zei hij, wanneer U iets overkomt,
maar indien ge werkelijk van mee-
aing zijt dat ik gaan moet
Dat ben ik, viel Hemry hem kort
ln de rede. Zeg er niets meer van.
maar ga ln de boot en roed weg. De
weging laten weerklinken. Teer als zwarten kunnen elk oogefcblik hier
de diertjes zelf is ook hun gepiep, teer zijn.
ook is het kleine kuifje dat zoo fier Na ta hebben plaats gênpmen op 111U1 um,
kan worden opgezet als de een of on- de eenige bank in de kleine boot, d:e best gedaan de plaats tégen ie
dere emotie moet worden geuit. I wei wat leek op een platboomde ka-1 val te verstei lom Er waren schiet -
Over enkele maanden begint de on- no. duwde Farncombe vnn het strand gaten in de dikke luiken, die hern in
rust onder d)at volkje te komen. Dan af m bracht de riemen buiten boord. staat zo.uden stellen de wilden met
zoeken de paartjes een veilig plekje j Goed en krachtig roeiend, had hij geweervuur terug te drijven zonder
to mMdm dfir vinnig- uitstotende j d6u hoek van den langen, óia.aK,.Tvjul ®'nU imtïS Kot
mtaldaptertlo. «n onve™d werken („ham, die een arm ven de had Wj verwijderd. Hij had drie
die dieren aan het nestje voor het toe- baai vormde, bereikt, en toen hij geweren, twee revolvers en een groote
plotseling uH. het gezicht verdween, 1 hoeveelheid patronen tot zijn beschlb-
overviel Hemry een dieD gevoel van kin?> in den kelder onder de stee-
eenzaamheid er, atamdm-mg. «K* h"ngalow bevonden
tt:: K,i.„ zich twee vaten buskruit, een gedeelte
Hl, was alleen, de eenige blanke van handelsvoorraad,
op hot eJand, maar te midden Ze ra!lcn n!et iu ,taat
zijn. zich
honderden wilden, die weldra overdag binnen honderd meters van
looven dat zij voortaan vriendelijk
aan mij zal denken.
Hij glimlachte droevig en haalde de
schouders op; maar niettemin trilden
zijn lippen een weinig en een ver
moeide blik kwam in zijn oogen Hij
had Edith Wynne liefgehad met een
gevoel, dat te sterker en dieper was
uiiKlai hij nooit mei een enkel woord
haar er over gesproken had, en
slechts de dood kon den vrede en het
vergeten brengen, waarnaar hij te
vergeefs hunkerde.
Bij de bungalow gekomen, stapte
hij binnen de deur achter zich slui
tende en grendelende.
In den korten tijd, waarover hij te
beschikken had gehad, had hij zijn
aau-
komsti ge kroost
Het zijn edele vogels, die goudhaan
tjes en daarom kunnen de jongen niet
worden opgevoed in een ruw ge
bouwd nest
Met groot geduld worden do fijnste j v<
sprietjes, veertjes en strootjes verza- j naar Z;jn leven zouden dorsten. Op hier te bewegen, dacht hij bij zichzelf
meld en eerst na twee a drie weken oogenbl5k waren ze kalm, hun roes terwijl hij rondkeek naar de dikke mu
is de bolvormige woning gereed. I na de plundering van het ren< maar 20 2>Jn slini<
l>e «J» in dit <MM «V» ns» hdiutolsstation, welk, rooke,,-1 "fk/Z SS £2'
- I geloof, dat het mot ver meer daarvan Farncombe verkozen op het eiland
dekte wiegje worden gelegd, zijn zoo; overblijfselen een afschuwelijke I "is
teer en klem, dat het wijfje met do vlek vorm<ten midden van het na-1 Door een gat In eon der luiken richt-
ultorste voorzichtigheid moet gaan tuurschoon van een der prachtigste te hij den blik on den donkeren zoom
broeden. Dlaatsen der wereld: maar Heirnrv van hot woud, die grensde aan de
het hnndelsstation ge
staan had. Een onheilspellende stilte
zoudt zijn om in de sloep te vertrek
ken.
De sloep is verbrand, antwoord
de Hemry, en Farncombe is weg.
Het meisje keek een oogen blik een
andere richting uit, en daardoor zag
hij niet de flikkering van toorn in
haar oogen.
Ik weet het, zei ze kalm, want
ik zag hem in de boot weggaan. Hoe
hemi barstte ze los. O, hoe
kon hij u verlaten, zijn vriend
om het hoofd te bieden aan een ge
vaar als hetgeen ons thans bedreigt!
Hemry keek haar strak aan, ter
wijl zijn hart snel klopte, en gedach
ten die hij niet onder woorden durf
de brengen, zijn hoofd bezighielden.
Ik overreedde hem te gaan. juf
frouw Wynne, zei hij, want ik wist
det gij hem lief hndt, en dat het
beter was dat ik mijn leven zou wa
gen dan hij. De boot kon maar een
van ons besden bergen, ziet u.
Ze opende haar mond om te spre
ken, en toen, van plan veranderend,
stapte ze naar het dichtstbijzijnde
schietgat en keek naar buiten.
De wilden gaan de bungalow be
stormen, geloof ik, zei ze met won
derlijke koele stern. Ze verzamelen
zich bij de boomen aan het ednd van
den tuin. We zullen een heel werk
hebben om ze af te slaan. Hebt u nog
een geweer over voor mij?
Hij wees naar een, dat tegen den
muur stond, en zij nam het op en
duwde den loop door het schietgat.
In stilte volgde Hemry haar voor
beeld, want het was nu tijd om te
handelen, en niet om de uitlegging te
vragen. d:e zijn geest brandend ver
langde te weten Had zij ter wille
van haar gToote liefde voor Harry
plaatsen der wereld; maar
Zoodra de kleinen uitkomen heb-1 wist, dat zoo spoedig de
ben de ouden volop werk.
ondergegaan, het werk van wilde en
Hemry
zijn I
te hlijven? Dat kon niet, want ze had
Farncombe een lafaard genoemd, om
dat hij ziin vriend had verlaten.
Een koor van kreten en een krank
zinnige wedloop van gewapende man-
De kleinste diertjes zijn haast nog dierlijke' verwoestten onnieuw zou en vrede. schenen er boven te han- nen door den tuin. maakten plotse
ver verwilderden horlion en viel de H,1 &hw vuurden
j hadden de weinige „a,m0.nn,.c ec nacb«
Üïf füSüL'1 plotseling hoorde hij den luiden grond. Maar de zwarte golf
oridllt.UTUUC C.V11MGOI.I.IIJ1 ALULCI UI
met graote moeite worden eitjes van Zoodm I ver verwi1derdeil horizon en viel o,
vdihders en ander klem gedierte ver- ha<Mea de W€il blank^ hajuieiaa.s P^elinge duisternis van een tropl-1 telkens weer, en b.j elk schot tuimel-
zameld. 1 K*
Ook hun vrienden de pimpelmeezen
zijn in dien tijd met hun nestje druk
in de weer en om het noodige voedsel
te bemachtigen wagen zij meer don
anders.
Zoover zijn wij echter nog niet ge
vorderd.
Eenzame roodborstjes zwerven nu
hazelaar bloeit, het voorjaar is voor 1
den natuurvriend, begonnen.
H. PEUSENS.
hei eiland
Uit het Engedsch.
de een krijschende wilde op den
uvv.vo ...j uvu .««.vu grond. Maar de zwarte golf rolde
stoomboot, die toevelbg voor kjial van een pistoolschot, verbijste- j VOort. zonder ophouden, tot aan de
anker lag. Farncombe en Hemry rend dicht bij, en daarna een wilde mureD van de bungalow, en de spe
achterlatende. <i.e later in een sloep uitbarsting van kreten. IIii luisterde,
«ouden volgen. Maar terwijl de twee ""iet inspanning. Het geluid kwam uit n 'J t--
mannen druk bezie waren met het- richtln" van het bnsch en naderde vensters a.s nage.steenen.
en dichter, hem duidelijker - Gebruik een revolver, zei Hem
l i Z€Reend dan woorden het hadden ry rustig. Die hoeft meer uitwerking
dan een geweer op zulk een korten
afstand.
Ze glimlachte, terwijl ze het wapen
aannam, dat hij haar in de hand
drukte. Er was geen spoor van vrees
in de uitdrukking van haar gelaat.
bezoek ge- kt innen doen, dat de zwarten een
wilden plotseling
Eseu&uuu? ivuuuuraijia svvtji vtm uu -"
nog rornt tn om. lij- "f?"* f '«■ven en atle booten. vluchWtng achtervolgden,
te» eti koperwieken hebben nog druk j 7"™"'
werk om tusaeben de vochtige blade- he ,bosch "ï®1; e
ren hun voedoel te toeken moor de! Eto taot "'hW.
lnhia,m, ontsnapte i
huil ojimork-
zijn? vroeg hij zich ver
anderd af Alle blanken behalve hij
zelf v^pren weggegaan Het moest een
inboorling zijp die aan het twisten
was geraakt en nu om
J lY'"o rviuoai oil ,im vuil /-uil leren J 111 UT? aivut v Cl 11 ucxtvt ua^J'CJ.Clt.
•aamlund en bet was hierm dat Fam vluchtte. De geluiden kwamen al E„ was daarin te kien de moed. die
combe vertrokken was. Hij had oen dichter bij, en eindelijk was Hemry iu
lange reis vóór zich, want Pearl- staat in het donker den omtrek te
town de naam van het naastbij- i onderscheiden van een gestalte die
De boot kan ear maar één hou
den, Farncombe, en gij moet er ln
gaan!
Wat, weggaan en u aan een wis
sen dood ten prooi geven. Ik zou een
groote lafaard zijn, indien ik zoo Iets
deeal Neen, Hemry, we zullen dit
zaakje samen opknappen, hoe bet ook
loopt.
George Hemry schudde het hoofd.
Ge moet gaan! zei hij vastbeslo
ten. Luister Farncombe, vervolgd®
hij, toen de ander wilde protesteeren.
De zaak is voor ons beiden niet gelijk.
Niemand behalve ik zelf bekommert
zich om wat er met mij gebeurt- Wan
neer ik van avond door de zwarten
gedood wordt, zal niemand mij mis
sen, en ik zal dan dood ingaah, we
tende dat Ik mijn plicht gedaan heb
door hier te blijven.
Maar met u is het geheel wat an
ders. Gij zijt rijk, hebt vele velenden,
en Edith Wynne bemint u. Ge moet
het eiland verlaten, al zou 't alleen
maar zijn ter wille van haar geluk.
Ik kan niet, antwoordde Farn
combe haastig. Ik zou het mij nooit
vergeven, indien lk weg ging en gij
door de ellendelingen werd gedood.
Het ls heeJemaal mijn plan uiet
om gedood te worden, zei Hemry
vroolijk, alvorens braaf om mijn le
ven gevochten te hebben! De bunga
low is goed gebarricadeerd, en Ik heb
een goeden voorraad kruit en patro
nen. Het is lang niet onmogelijk dat
er vanavond van Pearltown hulp
komt opdagen, en mocht g>e onderweg
een ter bevrijding uitgezonden troep
ontmoeten, dan kunt ge daarmee te-
rugkeeron. Maar nu moet ge gaan.
zijnde handeisstation,
bonderdvijftig mijlen ver.
zee was spiegelglad en het getij
zijn voordeel, en zonder bijzondere
tegenspoeden zou hij zijn bestemming
den volgenden morgen vroeg berei
ken.
Het was mogelijk, dat hij onderweg
een schip zou ontmoeten, dat een be-
vrijdingstroep naar het eiland terug
voerde, hoewel Hemiry weinig op de
ze mogeilijkheid hoopte. Daar zij wis
ten dat hij en Farncombe van plan
waren hen te volgen in die sloep, zou
den de vluchtelingen er niet aan den
ken om hulp te zenden, eer het te laat
Als er hulp kwam, zouden de
wilden Hemry reeds ontdekt en ge
dood hebben.
Toch vreesde hij weinig den dood,
die naar hij hee-1 goed wist, dicht in
zijn nabijheid was. Hij was bereid
hem dapper en zonder vrees te trot
seer en, want zijn toekomst was geen
lichtende. De hoop, die hij eenmaal
bijna 1 vluS naar de bungalow liep Het vol-
Maor de £e"de oorenblik wankelde hij terug
van het venster, een lulden kreet van
verbaziug slakend, want de gestalte
was die van een meisjel
Een geladen revolver grijpend, snel
de hij naar de deur. opende die, en
sprong naar buiten op de veranda.
Het meisje kwam naderbij, maar
iemand nooit ontbreekt, wanneer hij
zich geplaatst ziet tegenover het
grootste gevaar, 011 een vreemdsoor
tige vreugde, waarvan Hemry de be
teeken ts niet kon doorgronden. Zij
aan zij vochten ze, kalm en onbe
vreesd, terwijl de zwarten huilden als
demonen.
Twee of drie van de vensters wa
ren nu open. en de speren suisden de
juist toen zij de rij palm boomen had kamer binnen, de dappere verdedigers
bereikt, die den tuin der bungalow met wonden en dood bedreigende. Nog
scheidde van het land er om heen, j l.mger daar te blijven zou noodlottig
strekte dan immM» een h„„ d],
kolossale hand uit en greep haar bij -
den schouder.
De kreet, die zij uitte, werd gevolgd
door den knal van Hemry s revolver
en de groote zwarte tuimelde op den
grond met een kogel ln het hoofd.
Zijn metgezellen, vlak achter heiu,
slaakten kreten van woede, maar
Hemry, het meisje iu zijn sterke ar
men nemende, rende terug met haar
in de bungalow.
Een dozijn speren begroeven hun
punten in de buitenste paneelen der
deur terwijl hij die sloot, en de kre
ten der woedende wilden vermengden
zich met de sombere muziek der krijgs
trommen en hoorns. De aanval
UDUÜilTU Oil UUU11U. HO OdU ,'J IT HO
gevoed had, dat Edith ynne, de fyj.g0mien. Maar. voor het - ogenblik
dochter van den voornaams ten han- dacht Hemry niet aan het onmiddel-
dalaar op het eiland, iets om hem j lijko gevaar dat hem bedreigde. Be-
zou gaan geven, was vernietigd (Im vend van verwachting, streek hij een
de ontdekking, die hij gedaan had, i"cife}' ""V ®n, 8^a.li h'J de,,Iai£ip 'jf
dat zij Harry Farncombe liefhad. J°,en ke61'de hij zien urn 82£eek naar
t J vill i het gelaat van het meisje dat hij vau
In de bitterheid van zijn wanhoop deQ dood g6red had.
voegde hij er bij, anders hebt ge het boid der validen.
en teleurstelling had hij besloten zijn
werk op het eiland neer te leggen en
naar Engeland terug te koeren, maar
alvorens hij dit plan ten uitvoer kon
brengen, was de opstand der inboor
lingen uitgebroken. Den vorigen dag
waren de bandelaren vetrtrokkken»
hunne huizen achterlatend ais een
prooi der vlammen, en toen hij en
Farncombe de stoomboot nastaarden,
die de vluchtelingen over d>e baai
voerde, hod Hemry in stilte uit diep
gevoelde dankbaarheid een gebed ge
stameld, nu hij wist dat Edith veilig
waa voor de meedoogeniooze wreed-
Dat meisje was Edith Wynne.
Gij jufrouw Wynne! riep Hem
ry. terwijl een woeste, onbedwing
bare vreugde zich mengde met de ver
wondering en ontsteltenis die hem
hadden aangegrepen. Hoe komt u
hier?
Ik Weef achter, zei ze, met iets
als een glimlach op de lippen, want
ik wist dat gij en Mr. Farncombe
achterbleven. In de haast en de
verwarring van liet vertrek misten
mijn vrienden mij niet toen de stoom
boot vertrok, en sedert dat oogen blik
heb ik mij verborgen gehouden in
bet bosch, wachtend tot ge klaar
held lag in een terugtocht -door
achteruitgang der bungalow, indien
die weg om te ontsnappen nog open
Misschien kunnen we de kust be
reiken en ons In de rotsen verschui
len, zei Hemry. mnar ik ze^r u dat we
groot gevaar loopen van te worden
omringd en gedood, zoodra we buiten
komen. Wat zullen we doen" Hier
blijven en tot het laatste vechten, of;
trachten de kust te bereiken? lk Iaat
het aan u over om te beslissen.
We zullen gaan, antwoordde ze
vast besloten, en Hemry had het kun-
uitschreeuwen van bewondering
voor haar moed en kalmte.
Ga dan mee, zei hij, haastig de
ledige kamers van <le revolvers vul
lende, en moge de hemel ons behoe
den.
Vlug, maar voorzichtig verlieten
zij het huis en stapten naar buiten.
Het was nog donker, ofschoon een
rand der maan boven de ver
verwijderde lijn van den horizon ver
scheen, en geen wilde was te zien.
Een breedo strook open terrein over
stekende, dompelden zij zich in de
schaduwen der boomen. Op dat 00-
genhlik sprongen twee zwarten, die
daar verborgen geweest waren, luid
schreeuwend op hen toe. Bijna tege
lijkertijd knalden de revolvers en de
wilden vielen slap en levenloos ter
aarde.
Houd mijn hand vost! zei Hemry.
