m
m
m
m
fl
m m
m
0
m
m
M
m
m
m
m
m m
m
m
m
m
m m
m
W\
m
H
m
a
m
a
'•m
m
sa
u
m
3
M
toen de wilden op het geluid van het Mevrouw Stedham en de jonge-1 ka hob verlaten, rfep Southwood, T Drie weken waren u vortoopen,
vuren, om de bungalow heen naar damee Stedham zijn er, Uw Lord- laat mij nu eens beginnen. toen Southwood op ©en namiddag de
h-ui u>© kwamen loopeu Ze weten datfioliaP. kwam de bottelier zoggen, j Zoo sprekende nam hij twee kopjes gouvernante op den weg naar bet
u.> »vr ntal tr, »ur. a-oi i-».verlangen Uw Lordschap te thee en overhandigd© die aan Ellti en 'dorp tag.
1 spreken. j Gertrude, die beiden met een gemaakt Zijn hart sprong op en hij haastte
kent een wedloop om ons leven. Spijtig lichtte de Jonge lord zijne vertegen lachje dankten. Ais Miss i zich baar tegemoet to gaan.
Ze hodden con voorsprong van bij- voeten van den schoorsteenmantel en Stewart haar de kopjes bad aange- Miss Stewart, riep bij, wat een
na honderd meter op hun vijanden en ijlde naar zijn kamer, om zich voor reikt, zou zij hoogstens een hoofd-geluk I Wat ben ik blij u te zien I
hielden die gedurende ©enig© oogen-do ontvangst van zijn ©erste bezoe- knik hebben ontvangen of meer Zij zou nog wel geweten hebben,
bl.kken. Maar de wilden waren sterk kers «eryitJ makc:^ waarschijnlijk nog hadden de jonge- dat dit bet getal was, al bad hij niets
Het doet ons veel genoegen, u te dames haar met geen blik verwaar-
uitmoeten, Lord Southwood, zei de digd.
snelvoetig en gewoon zich met groot©
snelheid te bewegen over het ruwe mevrouw Stedham buitengewoon
gras en door de struiken die overal vriendelijk. Wij waren mei uw
groeiden. Gestadig wonnen zij op de overleden oom op zeer goeden
tchtelingeta, voortdurend speren
werpend, terwijl zij liepen, en huilen
de ais een troep hongerige wolven.
Eindelijk, uitgeput als ze was, strui
kolde Edith, en ze zou gevallen zijn,
todden Hemry zijn arm niet om haar
middel had geslagen.
Ik kan niet vorder, red ze, naar
adem snakkend. Verlaat mij. Ik zal
dit moeten gebruiken, en ze lichtte
haar revolver omhoog, als een laatste
toevlucht.
Hij sidderde, want hij wist, dat zij
eich 1 ierver zou doodschieten dan lo
vend in de handen dor wilden te val
len.
Ik zal n dragen, zei hij, haar in
zTjn armen nemende, en ais de dood
komt zullen we dien samen vinden.
Met een lieflijke glimlach keek ze
hem aan, evenals een vermoeid kind,
en haar lippen openden zich. Hij boog
het hoofd om d© woorden op te van
gen.
Voor we sterven, fluisterde zij,
wil ik zoggen dat Ik achterbleef, om
dat gij hier waart. Begrijpt gij mij?
Hemry staarde haar in de oogen,
Waggelend als een dronken man, ter
wijl zijn adem zijn borst snel op en
neer deed gaan.
Ge zijt om mij achtergebleven!
zeide hij. Dan hebt gij...
Ja, ik heb u lief. Duisterde zij.
daar hij niet kon spreken. Ik behoef
mij niet te schamen u dit te zeggen,
nu de dood nabij is. Ik kon zonder
uw Lefde niet leven.
De wilden waren nu vlak bij hen,
zoo zelfs dat Hemry het geluid van
heigras onder bun voeten kou houren
en. een kreet van wanhoop eu geluk
slakend, kuste hij Edith's lippen.
Eu terwijl hij dit deed, niet anders
Een beter man bestond ©r ij lek, daar
ben ik zeker van.
Ja, Ik geloof ook. dat ik niet ln
zijn schaduw kan staan, mevrouw,
antwoordde zijn lordschap open
hartig.
Dat was ©en domme zet van mij,
dacht de Lady.
Ofschoon dat wilde ik er bij
voegen. zoo ging zij voort, hij
vele eigenaardigheden had. Maar wij
hebben allen onze eigenaardigheden.
0, mama, rlejien Ella en Ger
trude in koor, met de bedoeling uit
zijn lordsohaps geest de meening te
verdrijven, alsof zij ook haar eigen
aardigheden hadden.
Mevrouw Stedham erkende haar
tweeden onhandigen set au trachtte
dezen te herstellen.
Er zijn echter uitzonderingen,
sprak zij. terwijl zij glimlachend ©en
veelbeteekenenden blik op haar doch
ters wierp. En nu, vervolgde zij,
vertrouw ik, dat ge ons niet zult
vergeten, nu ge op uw kasteel en zoo
dicht bij ons woont, Lord Southwood.
U weet niet, hoe vervelend wij het
vonden, dat het kas tooi onbewoond
was. toen ge nog in Australië
waart.
Californië, verbeterde South
wood.
O ja, ik wist, dat het op 16 ein
digde, flapt© mevrouw er triom
fantelijk uit. Ge hadt daar zeker
ook een landgoed
Ja. zoo iets, antwoordde
Southwood mei een glimlach. Ik
bad een soon boerderij. Ik fokte
meest varkens.
Hoe aardig, riep Ella
Hoe snoezig, voegde Gertrude
Na zijn vertrek des avonds verge
leken de jonge dames Stedham de
vorderingen, die zij gemaakt hadden.
Heb je gezien, hoe lord South-
wood mij anikeek I vroeg Ella
lk heb het niet opgemerkt,
antwoordde Gertrude scherp, maar
het zal dan om dezelfde reden ge
weest zijn, waarom ik je aankeek, en
dat was. omdat Je een zwarte vlek op
je wang had. lk heb wol opgemerkt,
dat hij mij het eerst de thee aanreik
te op het tennisveld.
Zeker, lieve, hij kon wel zien, dat
Je ouder bent dan ik, meesmuilde Ella
Gertrude was ©enige oogenblikken
stil.
De arme lord scheen geducht sla
ferig, hernam ze plotseling Al den
ijd, dat ge hebt gezongen en piano
gespeeld, had hij de grootste moeite
om niet te geeuwen. Eerst toen Ik een
gesprek met hem begon, dat Zeer in
teressant werd, ging bet beter.
Zoo, en wat waa bet thema van
dat interessant© gesprek i Varkens
zeker
Ja, en jou muziek, die boo ren bij
elkaar.
Wei te rusten.
Wat e©n ellendig vervelende par
tij Dut was bet ©enige, wat lord
Southwood zei, toen bij dieu avond
thuis kwam.
Maar niettemin bracht hij de vol
gende datzen en weken menigvuldige
viel les op de „Deuneboomen", zoo
druk zelfs, dat de buren begonnen te
vragen, wie de toekomstige gravin
zou zijn, Elia of Gertrude.
Ook de beide zusters bespraken de
ze vraag, soms. wei drie-, viermaal
daags en gewoonlijk eindigde (lez©
discussie met tranen.
Dp zeaeren dag was de familie
"sïithwood keek de jonge dames 1 Stedham Per aum naar eeu ver var
kens fokken Vr ijuerden hoes. van bel graafschap
op bezoeü geg&an,
verwonderd aan. Varkeus fokken
was hem nooit aardig of snoezig voor
gekomen hij had het vuil en moei
lijk werk gevonden maar voor-
deelig. da* stond uij voor bet hek
- moet ons eens spoedig komen 5 Deiiiietioomen en boorde uaar met
bezoeken, - hernam mevrouw Sted- 1 8"«ü geveinsde verbazing vun den
deukende dan dat oen snélle dood zou '>uin. - Mijn echtgenoot verlangt er bolu-'ll"f' Uul da ,.a
er naar u te loeren kennen. Dau wu ik locü tvcu naai ue
De heer Stedham, een echte boeken- kindereu gaan zien. Palmer, zet hij.
gezegd, want zijn oogen schitterden
en lachten, men bij baar aanzag. Zij
gaf hem de band, mompelde een of
ander alledaagsch praatje en wild©
toon verder gaan.
Miss Stewart, gprak hij ernstig,
ga niet lieen. Ik neb ai zoo dikwijls
verlangd u te zien. Ik heb u iets te
zeggen.
Plotseling begreep zij de oorzaak
van zijn schitterenden blik eu zij was
verbaasd. Toen wilde zij, echt vrou
welijk, de vraag trachten te ontwij
ken.
Ik heb groote haast, lord South-
wood, sprak zij zenuwachtig.
Ach, luister asjeblieft even naar
mij, smeekte hij. Ik wensch, dat ge
mijn vrouw wordt, Molly. Ik bemin u
zoo zeer.
Hij stond voor haar met uitgesto
ken handen, terwijl zijn oogen zich op
haar gelaat richtten en hij angstig
wachtte, wat zij zeggen zou. Eenige
oogenblikken draalde zij, terwijl haar
gelaat met een gloeiend rood overto-
gen werd.
Ik kan niet Ik kan niet Zl)
hield op en zag smeekend naar hem
op. 0, ik bid u, lord Southwood, laat
mij gaan.
Het gelaat van den Jongen man
werd bleek en treurig. Hij trad ter
zijde en nam groetend den hoed af.
Vaarwel, fluisterde zij.
Vaarwel, herhaalde hij wanho-
En zij ring heen, hem ln de diep
ste moedeloosheid achterlatend, ter
wijl ze zelf slechts een gevoel van
droevige, troostelooze verlatenheid
ondervond.
Aan den avond van den dag zat
Molly Stewart in haar kamertje, de
oogen badende in tranen
Ik bemin hem, fluisterde zij,
en toch ik mag niet. hij staat zoo ver
boven mü. Het zou nooit graan, nooit.
Lord Southwood scheen plotseling
veel ouder en ernstiger te zijn gewor-
het scnuen, dut deu Ue scbok> door Mollyf Stewart's
volgen op deze bekenteuis, die bij
1 l'.V I OICIIJJJU, 1collie u-.^ivou-
tournier gedacht bad van haar bp-. wurm, verlangde in bet minst nlel Die zijn zeKtr op bet tennisveld 1
lord ter oore waa gobomeu. weigering ontvangen, scheen te groot j
Alliums m <teu namiddag vun uien j ieJfs om in K,üs de van ^jn
ongeluk te kunnen beseffen.
Den volgenden dag was zijn verdriet
bijna ondraaglijk en hij meende, dat
hel lioui zou troosten, als hij liaar
schreef. Derhalve zond bij baar den
volgendon brief:
Waarde Miss Stewart!
Vergeef mij, dat ik u schrijf, maar j
mijn leed is te groot Ik moest u
zeggen, dat ik altijd om u zal den
ken, dat ik u altijd zal liefhebben,
en als ik u ooit zou kunnen helpen,
moet g© niet aarzelen mij te schrij
ven. Als ge ooit zoudt gevoelen, dat
ge van mij kunt houden, dan hebt
ge maar één woord te spreken:
„Kom", en al was lk aan het andere
eind der aarde, ik zou tot u snel
len.
Ik wil u niet -meer lastig vallen,
maar lk zal in de hoop leven, dat
ik eens u van dienst zal mogen zijn.
'pen te zullen hooren, schudde een uaar de kennismaking met Lord Ja. Milord, met Miss Stewart,
geweldige ontploffing de aarde. Hoog Southwood. ilij deed echter altijd' Geeu spiei bewoog ui bet geiaat
ln de lucht vloog eeu machtige vlam nauwkeurig, wat zijn vrouw verloog- van deu bottelier, toen Southwood
meedingend uil elkaar geslagen met.j J«- - zjrf,de M .Hem «uw» M*i»| "1" lurdscnnp
r* Speelt u tennis, vroeg Ella wandelde op, nieuwsgierig ol Puluier
selv ork eu meuschelijke lichamen, plotseling, dat Southwood schrik- hem neg:©pen aad.
hemel en aarde mijlen in bet rond I Miss Stewart waa zeer verrast en
bel verlichtend. Ook Gertrude was door dezen on- i zeil» ontsteld, toen Southwood ver-
Het buskruit! riep hij. Wij zijn verwachten aanval uit bet veld geste- scheen, want zij kende de bijzonder©
gered! tte". evenals Southwood, maar zo eigenaardigheden van haar meeste-
No in de bungalow US liin doors»-1 LaraloMe ucn suellor. .iiidauu haar rw» "naar al te goed Toen de lord
i spel niet wilde verbezen, Zij nam l neb echter in een stoel liet vallen en
drongen, hadden dc wilden een be-i 2ich achter in stilte voor, het Ella zoo natuurlijk mogelijk melde kinde-
xoek gebracht aan dei. kelder waar; betaald te zetten, dat zij het eerste ren beguu te babbelen, kwam zij
do vaten buskruit bewaard werdien, I schot op de vesting gelost had, 6n langzamerhand weer op baar gemak,
en in hun zorgeloosheid hadden zij hut toen. nog voor Southwood had j Southwood was echter een slimme
d© ontvlambare stof ontstoken, daar- kannen antwoorden, haar gescnut kiant. Hij wist de beide kinderen te
door zichzelf en hei hum ,vn no-i s')elen- verwijderen door het verzinnen van
k. i Ti I Houd u van vroeg zij. wedstrijden in het hardluopen. Ze
genbltkkeïijke verwoesting prijs ge- Southwood, die zich juist begon te moesten om het hardst loopea naar
vend. Zij die de vluchtelingen achter-herstellen van den eersten aanvai, j den vorsten boom, die van bet veld ean haar lippen, maar zij beantwoord
volgden, stonden etü en wierpen zich raakte door deze tweede bestorming af wa8 en terug, en die de boni niet.
op hun gelaat ter aarde, half krank- j «efieel van zijn stuk en wist niet wat het woü kreeg eeu sliülmg En benieuwen, mompel-
te antwoorden. daar geld nu i^t Djet overvloe- Southwood, of ze mij zou nfg©-
Wij hebben een korfbalclub op- dig voorhanden was op ,,De Den- 1 "-ezen hebben, als ik een gewoon
gericht. j neboomen' waren de kinderen dub- j a,sI(lk weer arm werd.
Wij hebben een mooie kaats- M verzol op deai wedstrijden en zou- - En het zou mij nog meer benieu-
baan laten maken. I den geloopeu hebben, tot zij er bij w«b bi'. er/P toon bij
Ella en Gertrude deelden deze be-Da uitkomst van dit liuni- of de lui in het graafschap, en
langrijke nieuwtjes zóó gelijktijdig „euse van Southwood was ech- vooral de familie Stedham, mij in dat
mede. dat Southwood geen van beide t d/t hij van de twee uren. dat hij Zela\ 5°«, ?°ude°UI1
verstond. t de kfnderen speelde", meer dan H©t denkbeeld bleef hem bij, hij kon
c- Tl,fl «e - mevrouw 'dri0kwart doorbracht in een genoeg-Jet niet k*-yt worden. Telkens weer
Stedham.Ujk geflprek met Stewart. j da(*t. "J °™.r ten laatste vorm-
Mevrouw Sedham en haar dochters j
hij de uitdrukking daarvan niet kon
waarnemen,
Gaal g© nu .weer terug naar
Amerika?
Ja, Molly,
Geen van beide sprak gedurende
©enige oogenblikken
Wanneer gaat gij? vroeg zij
zacht.
Nog niet zoo spoedig.
0, riep zij, lk dacht, dat ge
dadelijk zoudt gaan.
Plotseling deinsde zij vol schrik te
rug. Haar kracht begaf haar. Alleen
de gedachte aan zijn aanstaand ver
trek en haar bezorgdheid voor hem
hadden haar bewogen te echrijv
Nu begreep zij, dat zij onbescheiden
geweest was en zij zag hem angstig
aan.
Mollv, houdt ge van mij? vroeg
hij. Wflt ge, dat lk gaf
Niet alleen, fluisterde zij.
0, mijn lieveling.
Hij drukte haar in zijn armen.
Maar zijt ge bereid, een varkens-
fokker te huwen, Molly, vroeg hij met
een glimlach.
Ik ben bereid, je te huwen, wat
je ook zijn mag want lk lk be
min je, antwoordde zij zacht,
Dan wil je me dus ook huwen, ol
was lk een lord, vroeg hij snel.
Wat meen je? vroeg ze, hem v«r-
wonderd aanziende.
Molly, vergeef mij, sprak hij ne
derig, maar ik wild© u niet verlie
zen en ik meende dat mijn rang al
leen je had doen weigeren.
Toen vertelde hij haar van het plan
dat hij had ontworpen.
Maar nu ben je de mijne, voegde
hij er bij. Je hebt hetbeloofd, Mol-
iy-
Dadelijk keerde Molly naar „De
Denneboomen" terug om de familie
Stedham nvet haar engagement be
kend te maken. Met spottend gelach
werd haar mededeeling ontvangen.
Zult ee nu de varkens helpen voe
deren, vroeg Ella op verachtelijke©
tcon.
!n helpen schoonmaken, viel
Gertrude ln met poerend© eenstem
migheid.
Molly antwoordde niet, maar toen
zij het vertrek verliet, volgde haar het
spottend lachen der beide Jonge da
mes.
Twee maanden waren verloopen,
sedert de nabuurschap Molly Stewart
en haar aanstaande uit liet oog wa
ren verloren. Southwood Castle waa
nog verlaten en men wachtte met ver
langen de komst van den nieuwen
lord Southwood, terwijl Ella eu Gor-
truda nieuwsgierig waren, of hij te
oud zou zijn om nog over een huwe
lijk te denken.
Op jien morgen van den dug, waar
op het jaariijksche officieele bal bij
den gouverneur van het district plaats
had, reden mevrouw Stedham en
haar dochters naar het dorp. Onder-
Sou th wood trachtte zijn kalmte
krijgen.
zinnig van vrees, en tien minuten la
ter hadden Hemry en Edith 't strand
der baai bereikt.
Met volle stoom zette een Enged-
»cJ»e kruiser koers naar het eiland.
Vroeg in den avond te Pearl town
aangekomen, wa© het schip onmid
dellijk naar het eiland gezonóen.
Hemry riep en wuifde met zijn armen
als een krankzinnige, en een gejuich
werd als antwoord van het dek van
het oorlogsschip gehoord. Een boot
wrd neersotaten, ra esr «-nine riünu! 2,™,^ ilTvarteralokkor
ten waren voorbijgegaan, bevonden de autwooi dde hij.
vluchtelingen zich te midden van
hun vrienden en bloedverwanten.
Ze waren ontsnapt aan de afschu
welijk© gevaren die hen omringd had
den, maar diezelfde gevaren hadden
hun beiden het geluk gebracht. Zij
waren gegaan door de vallei van d«n
dood, maar daarachter lag het le
ven. Voor belden, niet alleen, maar
te zamen.
(U. Dagbl.)
Mevrouw aeuiiaiii eu uuai uvuikii
g'imlnrhlen met Pniit en woede to I Het ee,rs1e 8evol8 hiervan was, dat
Het spijt mij, dat lk geen tijd d vernamen wat er °P der volgende dagen een groot
had om aan golf, tennis of tuffen te 'hp..rf1' a_ eJ Mollv Stewart gaf, diner °P Southwood Castle word ge-
i gebeurd was, en Molly Stewart gaf,
otu liet onweer van haar eigen h<.-o!'d p.,ve", !cn pr e knn8 van keurig
af 1© wenden hoog op van de piet, 1 "^gedost© gasten zat aan in de groo-
woag: die ae kfuivenl^Z^ gehad I to De faraili? T*
Geheel toevallig was hel ook. dat P^sent en in de harten der
m paar dagen later lord Southwood ,h^ch e(de"?
d© gouvernante ontmoette, toen z© ^Id- Ieder dacKhV dat, h,et d,ner
met haar leerlingen een wandeling ^ve" W"<1) 1?Pt d°4el' hu" en?^
door de bosschen maakt©. De lieve ment P"b»ek
i i a .1 ,nt, inrd i Ik heb u iets nieuws mede te
trill ««dl..-raltoVdïïISS 5'Shfl
toevallige ontmoetingen plaat© had
den bij een aantal gelegenheden, tot
ze plotseling onmogelijk werden ge
maakt.
Ik ben nieuwsgierig, of lord
Southwood dezen middag komen zal,
zei Ella op zekeren morgen.
Neen. hij komt niet, riep Gwen-
deline, de oudste der beide kinueren.
Hoe weet jij dat? vroeg Ella ver
baasd.
Wij ontmoetten he mvanochtend
en hij zei. dat hij paarden ging koo-
De nienwe lord.
Is het geen tijd om een visite te
Snaken ln Lord Southwood, mama?
Vroeg' Ella Stedham.
Ja, mama, voegde Gertrude
8todl ani er bij, wij moeten de
©ersten zijn.
Nu. dat kan wet stemde me
vrouw Stedham toe. Lord South-
wood is nu ai verscheidene dagen op
hf kasteel. Ja. wij zullen ©r dezen
middag heen rijden.
Met ongeduld en vol verwachting
Maai- wat deed u don
Gertrude verbaasd.
Den meesten tijd werken, ant
woordde hij ernstig Des avonds eieu
speelden wij gewoonlijk kaart.
Dun had ge zeker aardige buren,
vroeg mevrouw Stedham.
Southwood lachte spottend.
Het
hij. Ik geloof niet, dat een van hen
ooit een linnen boord ha/1 gedragen.
En ge gingt met hen om I Hoe
aardig van u. Wat moeten zij tegen
u opgezien hebben.
Southwood lachte weer. maar ant
woordde niet. Hij dacht aan de sma
lende minachting van zijn buren,
toen hij besloot naar Engeland terug
t© keeren en lord te worden.
Toen zijn bezoekers vertrokken wa
ren, lachte Southwood zacht in zich
zelf.
Ze zagen er niet kwaad uit. die
jong© dames, en waren fijn gekleed,
mompelde hü Maar hemel, wat
een bekrompen hersens.
Hu had ©en uitnoodiging ontvangen
aangenomen, om „De Denneboo-
op. om een uur door brengen met
de overweging van de vraag, welk
toilet zij zouden kfezen.
De leden van de familie Stanley
Morton, de lords Southwood, war an
bekend door hun voorliefde voor
reizen. Toen de laatste eigenaar van
Southwood Castte stierf, stonden de
uitvoerders van het testament voor
©cn groote moeilijkheid, duar zij niet
wisten, waar de erfgenaam zich op
hield. Eindelijk ontdekten zij hem in
California en eenige maande taier,
nadat hij de lajciSg hud omvangen,
dat hij Lord Southwood was gewor
den, kwam hij op Southwood Castle
aan.
Tot groote blijdschap van de onge
huwde jonge dames in het district, en
van haar moeders, werd het bekend,
dat Lord Southwood vrijgezel was, j nieren,
en nog geen dertig jarer. oud. En ge
ëngageerd wee hij ook niet
Zoo gebeurde het dan op dien be-
«rusten namiddag, dat Richard, Lord
IBouthwood, in zijn rust gestoord
werd. Hij zot in ©en gemakkelijken
Stoel met ©en oude Jas aan zijn voe
ten in nog oudere pantoffels gesto-
Toen je met miss Stewart uit was,
bedoel j©? vroeg Gertrude zeer ont
hutst.
T "en kwam de geschiedenis der toe
vallige ontmoetingen aan den dag en
Eila «u Gerlruae drongen bij mama
volgende week. Het programma be-aan op onmiddellijk ontslag vat miss
vatte la wii-tennis, afternoon tea en 1 Stewart. Mevrouw Stenq.ini had geen
diner. I audere aansporing nood tg, z© zou ei-
Prompt op den bepaalden tijd was keu bodieude of eik© dienstbode heb-
hij ook aanwezig, maar hij begon zien beu weggezonden, ai© ze daarmee de
:hten de beide zusters haar kamers men" te bezoeken, zooals de villa der
- j•- Stedh&ms heette ln hel begin der
v, ilea../!, c- L: Ua( nr.TirrnniniA rw>.
al spoedig te vervelen, toen er ean
nieuw element in liet gezelschap
kwam, in den persoon van Miss Ste
wart. de gouvernante van twee jes-
ger© kinderen der Ste^iiams, kleine
'-topjes. Beze kinderen vond hij vrij
wel onuitstaanbaar, maar Miss Ste
wart - dat was zijn Ideaal van een
bekoorlijke lady.
Ofschoon zij armoedig gekleed wa©,
zich zeer beschroomd voordeed en
voortdurend achteraf werd gehou
den. deed dit allee geen afbreuk aan
haar beschaafd uiterlijk en goede ma
kan© van een barer doch te re gravin
te zien worden, bad kunnen verg roo
ien,
Ella «i Gertrude zorgden er boven
dien voor, dat Molly btewart nog
een zeer onaangenaam kwartiertje
had.
Schaamt gij u niet f vroeg Ella,
in jonkvrouwelijk© zedigheid, ten
diepste beleedigd.
Wat een onbeschaamdheid, voeg
de Gertrude hierbij. Je zelf zoo aan
zijn lordschap op t© dringen, «n dat
voor eeu gouvernante.
Een bediende hracht d© the© op Molly Stewart antwoordde ntet z« op haar toesnelde, verwonderd en
het tennisveld en werd toen door me- j gevoelde zich ter neer g- *gen en brandend van verlangen, stak zij hem
j... -Ji-gj -- beide handen toe.
Ik heb het slechte nieuws juist
gehoord, sprak zij. Ik ben zoo be
zorgd over u.
Hij sprak niet, maar zijn oogen
gleden langs haar sierlijke geatalte,
haar bleek bekoorlijk gelaat en zoch
ten haar blik op te vangen. Zij echter
hield de oogen neergeslagen, zoodat
in den salon verzameld was. Het
spijt mli, u te moeten zeegen, dat men
tot de ontdekking gekomen is, dat ik
niet ben Lord Southwood, aangezien
er een erfgenaam is gevonden, die
oudere rechten heeft dan ik.
0, ge schertst toch zeker, riep
mevrouw Sedham, die het eerst van
haar verbazing bekomen was.
Vrij kortaf herhaalde hij, dat hij
niet meer was lord Southwood, maar
eenvoudig Richard Morton. Het
nieqws wag als een donderslag bij
helderen hemel onder zijn gehoor
neergekomen, maar geen waren er
meer verslagen dan de familie Sted
ham. Zij beschouwden het bijna als
een persoonlijke beleediging.
Mijn beste kerel, zei een zijner
vrienden, hem de hand toestekende,
het spilt mij zeer. Wat zult g© nu
gaan doen?
Ik denk weer naar Californië te
gaan, antwoordde de ex-lord. Daar
op voerde hij er kalm en duidelijk
bij: Ik zal weer varkens gaan fok
ken.
Hoe vies sprak Ella.
Hoe walgelijk, zei Gertrude.
Southwood verstond de woorden en
lachte spottend
Den vol-enden dag ontving hij een
brief Der© was zeer kort, maar dreef
hom het bloed naar zijn gelaat en een
schitterend licht Ld zijn oogen, die
zoo dof en treurig hadden gt-staan.
Vijf minuteu later snelde hij dwars
over de velden naar de plaats, waar
Molly hein had afgewezen Zij stond
hem daar op te wachten, en toen hij
rij
vrouw Stel ham weggezonden. ontmoedigd. Geruim en tijd was
- Mlae Stewart zal de thee rond- buiten betrekking geweest, vóór
dienen. j °P d® „Denneboomen" gekomen was,
Do gouvernante zag er bleek en ver- - tn nu stond dit weer te wachten,
noeid uit, maar op een teelten van Zoo geschiedde het, dat lord South-
nevrouw Stedham kwam zij naderbij wood miss Stewart niet meer bij tee
lt'n, rustten op den iogen schoor- om dit dienstbodenwerk te doen. val ontmoette, als hij op „De Denne-
steenmantel, terwijl hij kalm zijn j Ik donk, dat ik zouwat nog niets i hoornen" kwamzij wa© nerg©n© te
ei in rookte en een boek los. 1 nuttio» gedaan heb, sedert lk A marl-zien
weg achterhaald© hen een groote,
sierlijke .auto, waarin een hoer en
een dame zaten; de laatste boog en de
eerst© aam groetend den hoed uf. De
dames Stedham zaten als ©teenen
beelden, recht voor zich uit te sturen.
De personen in de auto waren IU-
bard en Molly.
Wat een onbeschaamdheid, sprak
mevrouw Stedham. Mijn vroegor©
gouvernante, waarlijk
lk ben nieuwsgierig, af zij zich
in (te buurt zullen laten durven zien,
riep Ella.
In een auto nog wel, voegde Ger
trude er bij. Zeker door den chauf
feur medegenomen ln afwezigheid van
zijn meester en meesteres, vermoed
ik.
's Avonds reden de drie dames naar
het kasteel van den gouverneur, de
beide zusters begeerig plannen ma
kend© hoe' zij de meest wenachelijke
verovering zouden maken.
De balzaal was een en al lie -
kleur en vroolijkheid. Elia en Gi
trude zaten daar met hun pro; im
gereed, vriendelijk lachende tegen
hoeren eu op zachten toon ©poiic
opmerkingen makende over de toil-
ten der andere jonge dames.
De graaf en de gravin van South
wood
De schelle stem van den lakei dronj
door tot de plaats, waar de dame
Stedham zaten en bewoog hen, me!
een zekere haast op te staan.
Gravin, hijgde Gertrude. Ded
i© hij getrouwd.
Een rauwe, ongearticuleerde kreet
kwam van Ella's lippen.
Goede hemel, stotterde zij. Het
is de varkensfokker
Juist toen zij ln verwarring naar
hen uitzagen, bracht de vrouw de?
huize© Richard en Molly bij de fami
lie Stedham.
Ge zijt oude vrienden, sprak zij.
Doet het u geen genoegen te veroe.
men, dat het een abuis was dat lord
Southwood zijn titel zou verliezen?
Genoegen, mompelden de drie
lady's in koor.
Dank u, Molly zou mij helpen op
varkens te passen. Zij is gelukkig
er aan ontsnapt, zei Richard ©iinoozel
toen zij zouden heengaan. U moet
ons eens op het ka&teel komen bezoe
ken.
De oogen der dames Stedham wa
ren als gekluisterd aan Molly's prach
tig Punjsch toilet en hun pieizier was
voor dien avond volkomen bedorven.
En te moeten denken, dat. mylady
mijn vroegere gouvernante is. Drom
de' mevrouw Stedham.
De jonge dames waren sprakeloos.
Ze schenen niet in hun schik te
zijn over het een of ander, fluisterde
Richard Molly toe. Ik ben nieuws
gierig wat het was: jij, ik, of de var
kens.
(„Centr."-
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSE HE DAMCLUB.
Alle correspondentie, dez© rubriek
betreffende, gelieve men te richten
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat
34. Telephoon 1543.
PROBLEEM No. 223.
1
-PT-
®v
n
a
§s
01
Zwart schijven op 2, 3, 5, 7, 9, 10.14, 16, 20 en dam op 19.
Wit schijven op 18, 21, 23, 27, 28, 29, 3i. 40, 44. 47 en 49
PROBLEEM No 224
vaD P. J. Eype.
m
SÈÖC
Sr
v.
Zwart schijven op 2, 4, 7, 10. 19, 21,
Wit schijven op 11, 15, 17, 26, 80,
Oplossingen van dez© problemen
worden ingewacht aan bovengenoemd
adres, uiterlijk Dinsdag 81 Januari
1911.
Oplossing van probleem No. 219,
van den auteur Wit 25 - 39, 42 - 37,
27 - 21. 37 - 32. 32 1
Oplossing van probleem No. £20,
van den auteur Wit 35 - 30, 48 - 42,
86 - 31, 30 - 24, 25 43, 38 9, 44 33!
Be We problemen zijn goed opgelost
door do neoren R. Bouw, P. J. Eype,
Th. S. Germans, J. Jacobson Ara., J.
Lycklama, W. J. A. Matla D. G. Ko
ning. P. Ottolinl, C. Serodinl. F. Th.
Timmer- K. Slegeriai
24. 29, 85 en dammen op 23 en 49
32, 33, 37, 38, 45, 50 en dam op 48.
CORRESPONDENTIE.
K. S. De stand van wit ls niet
18 - 13 - 50, doch 18 - 48 - 50.
Wanneer zwart spoelt 19 - 24,
24- 29, speelt wit 18 - 12, 12 - 7, en
wat zwart dan ook laat volgen, wit
speelt gemoedelijk 7 - 2 en ia van da
winst verzekerd 't Is wel de moeit©
loonend doz© variant eens te de ver
schillende ondervariantea uit te wer
ken.
Toch la er ook remise-kans voor
zwart en dez© variant verzuimden
wij vroeger uit te werken, n.L
Zwart iS - 24. 28 - 32
Wit 18 - 12
en de remise ls niet meer togen w»
houden.
