HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 28 JANUARI 1911
den, beschouwde hij elke openbaar
making al» de logische wijding van
oen verkregen resultaat, da mededee-
ling van een geheel van feiten of van
begrippen, op heldere wijze begrepen
of in onderling verband gebracht.
Hij liet zich nooit verleiden tot het
doen van haastige openbaarmakin
gen, bestemd om een dagteekening te
stellen, want hij rei en dacht oprecht,
dat de hoedanigheid van het werk be
langrijker is dan de naam van den
werker»
Wanneer men hem over kwesties
van daeta aard «prak, antwoordde hij
rustig:
Wat d-oet het er toe, dat ik dat
werk niet heb geopenbaard, als een
ander het doet?
Welnu, madame Curie la de waar
dige, roo misschien n!et geheel even
waardige, opvolgster van beur over
leden echtgenoot, en het feit, dat man
de nheer Branly verkoren heeft bo
ven haar, zal haar stellig geen uurtje
nachtrust, laat staan den lust tot ver
der werken, ontnemen.
Toen er, ruim een halve eeuw gele
den, sprake van was, dat George
Sand rich candiidaat zou stellen als
lid van de Académie Francais©, bib-
bendeh ettelijke onsterfelijke ouwe
paaien, wier namen reeds gansche-
lijk vergeten rijn, van angst George
Sand stelde rich niet candidaat, rich
bij haar vrienden op geestige wijze
verontschuldigend, dat de druiven
haar te... rijp waren.
Wij rijn thans gelukkig een p
stapjes verder gekomen. Indien ma
dame Curie 6lechts tijd van leven
heeft, komt zij ten slotte wed, en dan
mot slaande trom en vliegende vaan
dels, in de Académie des Sciences! De
eerwaardige meneer Bétolaud eh an
dere muffe traditionalisten zouden
dat oogenblik misschien niet overle
ven doch dat zou er geen steek op
„Dem Verdienste seine Krone"
on de rest is „lak".
Dit heeft o.a. de Académie de Gon-
court begrepen, toen ze ze een paar
maanden geileden do voortreffelijke
schrijfster Judith Gautler, dochter
van Theopliile Gautler geëerder na
gedachtenis en eerste, gescheiden
vrouw van wijlen Catulle Mendès, in
haar midden opnam.
„Les idéés marchent'' langzaam
wol, maar niettemin...
OTTO KNAAP.
Yan de Residentie en haar
bewoners.
LXXXXIIÏ.
Kort na het jubileum van Bouw
meester te Amsterdam heeft zich ook
hier een comité van hulde gevormd
de plannen werden reeds aanstonds
genoemd serenade en fakkellicht en
huldezangen.
Sinds dien is verschillende malen
vergaderd eerst door het voorloopig,
later door het definitief comité met
tot dusver negatief resultaat.
Op de eerste „openbare" vergade
ring waren 7 personen aanwezig, op
die waarin de commissie geconstitu-
tioneerd werd, 12 de vereenigingen,
die zich verder tot deelneming opga
ven, behooren nu juist niet tot de
meest bekende en er waren er ver
schillende ouder, die met tooneel ab
soluut niets te maken hadden.
De jongste vergadering ls al eeni-
gen tijd geleden en geen enkel bericht
werd bekend gemaakt. Van een goed
opgezet plan, een pogen om de feest
viering algemeen te maken, geen
spoor.
Wel is "©meld, dat tijdens de voor
stelling den jubilaris een huldeblijk
zat worden aangeboden en dat later
op den avond een serenade uiting zal
geven aan de algemeen® bewonde
ring, maar dat bericht kwam niet van
het huldecoroiló.
De „galerij is uitverkocht", werd
onlangs geadverteerd en dat teekent
meteen de belangstelling.
Trad Bouwmeester nu op mot hel
Nederlandsch Tooneel in den Schouw
burg, dan bestond de kans, dat
„men" er heen ging en klapte, omdat
dit nu eenmaal bij een jubelavond
hoort. Thans zal hij wel een volle
zaal hebben, maar waar het betere
deel van de schouwburgbezoekers ge
heel vreemd aan zal zijn. Het „Ge
bouw", de „auspiciën" en de herinne
ring, die hem hier altijd brengt te
midden van een klungeltroepje, zul
len hun uitwerking niet missen.
Voor een Jubileum van Bouwmees
ter bestaat evenveel belangstelling on
der de „officieele men" ais voor het
optreden van Henri Albers, die voor
een kwart bezette zaal zong. Hij
dan ook een Hollander I
Trouwens een goed deel van de
menschon heeft op het oogenblik wel
wat anders te doen. dan meefuiven
op een tooneelfeestavond.
De inachrijvingsbiljetton van de
nieuwe Inkomstenbelasting zijn ver
zonden en die bezorgden menig vol
bloedig Hagenaar een indigestie
Er wordt ook nogal wat gevraagd I
Wel is het antwoorden bij eenig na
denken gemakkelijk genoeg, maar
aan de moeite om dat te doen en de
gave om het te kunnen, mangelt het
nog wel eens en vandaar, dat de nieu
we bureaux bestormd werden door
belastingplichtigen.
Tot 22 Januari kwamen er naar
:er matige schatting 7200 en als we
bedenken, dat er heel velen zullen
zijn, die hun biljet niet invullen, niet
inkijken zelfs, omdat het van de be
lasting komt, en wegbergen totdat ze
lastig gevallen worden, dan lijkt het
getal vrij groot.
De ambtenaren mogen wel een en
gelengeduld hebben, want iedere
nieuwe vrager koint in 9 van de 10
gevallen hetzelfde informeeren als
zijn voorganger. De biljetten kunnen
tevens worden ingevuld en wat
ziel-bezitten-in-Iijdelijkheid daar
toe noodig is, kan men zich voorstel
len. als men maar bedenkt wat het
vaak moeite kost, de meest eenvou
dige feiten van onontwikkelde perso
nen te weten te komen.
Nu vergeten de meesten, dat de
hoegrootheid van hun inkomen in
veel gevallen gelijk zal zijn aan dat,
waarnaar ze aangeslagen zijn in de
Bedrijfsbelasting. De eventueele ka
pitaalrente, enz., komt er wel bij,
maar de beroepsinkomsten, die soms
lastig te taxeeren zijn, ioopen natuur
lijk parallel met die voor de Rijks
belasting.
Kwesties doen zich bij honderden
voor.
Een Juffrouw, bij wie eiken dag
heoren kwamen eten, vroeg of ze net
totaal bedrag, dat ze ontving /7200
als inkomsten moest opgeven.
Houttors van kosthuizen deden de
zelfde vragen, ponsion-juffronwon
kwamen met gelijke moeilijkheid.
Zooals reeds gezegd, moesten bij de
invoering van de Bedrijfsbelasting
dezelfde moeilijkheden overwonnen
worden, maar nu geldt het een ge
meentebelasting, en dat doet het
groote publiek meer vertrouwelijk
naar de informatiebureaux ioopen,
dan als het een Rijks-dito geldt.
De wethouder van financiën, bij
wien de voorloopig onontwarbare
guaestics in hoogste ressort komen,
heeft dan ook de laatste twee weken
vrijwel niets anders kunnen doen.
Eén vraag is te eigenaardig, om
die niet te vermelden.
Een man, die geen rooden duit be
zit, heeft een vordering van duizen
den op een ander, die mot hem af
sprak, elk jaar een gedeelte te vol
doen. De man leeft daarvan en nu is
de quaestie moet die uitkeering be
schouwd worden als een periodieke,
en dan is er belasting van verschul
digd. of eet de schuideischer zijn ka
pitaal op, waarvan hij de rente niet
teniet in welk geval hij van beta-
en vrijgesteld zou zijn.-
Alles hangt natuurlijk of vqn de'
bewoordingen van de schuldvorde
ring, en deze zijn niet zoo gesteld, dat
voor tweeërlei uitlegging geen kans
zou bestaan.
De belasting valt lot dusver mee
wat de aangifte betreft, en zoo be
staat dus kans, dat we minder te be
talen krijgen, dan de bepalingen van
de verordening zouden aoen vermoe
den.
In de verschillende klassen toch
wordt een ander percentage geheven
en elk jaar zal de raad bepalen met
welk getal dit cijfer vermenigvuldigd
moet worden. Dit is noodig omdat de
nieuwe belasting evenveel moet op
brengen als de afgeschafte hoofdelij
ke Omslag en bleef de som van de
voorloopige aanslagen er nu beneden,
dan bestaat geen ander middel om
de opbrengst gelijk te maken dan re
gelmatige verhooging van de onder
scheiden percentages van aataslag.
Nu echtCT de aanslagen meevallen ls
veel kans dat het tegenovergestel
de plaats zal vinden: vermenigvuldi
ging ya"n de percenten met een getal
kleiner dan één en gebeurt dit dan
zullen heel wat rekenaars, die vost en
heilig In hun eigen uitkomst geloof
den omdat te het zelf berekend
hadden vreemd opzien. De Ge
meente kwam tot een andere som! Die
ls echter kleiner en de reclames blij
ven dus achterwege.
Voor meergegoeden is de belasting
minder aangenaam. De Hoofdelijke
Omslag pakte ze alleen naar de huur-
aarde, onverschillig of hun inko
mens f 20.000 of f 100.000 bedroegen,
nu wordeü ze plotseling aangeslagen,
de volle som van het te verle
ren bedrag.
Prettig zal het daarom voor hen
zijn, dat aan openbare liefdadigheid
dit seizoen zoo goed als niets gedaan
wordt; dat koint te pas in deze benar
de iijdenl
Het schijnt wel dat de vereenigin
gen, die andere eiken winter een lief
dadigheidsvoorstelling organiseeren,
om het tekort in kas aan te vullen,
alle plotseling vermeerdering van in
komsten gekregen hebben! Geen en
kele exploitatie van publieke liefda
digheid is tot dusver aangekondigd cn
we schrijven toch al bijna Februari.
Vermoedelijk zit de reden hierin,
dat het „Gebouw" niet te krijgen is
ie andere zalen sis ie klein, niet
genoeg opbrengen. Een van die chro
nisch noodlijdenden gaat het weer
eens met een sneeuwbal probeeren:
het ongelukkige plaagmïddëj van een
15 jaar geleden. Daarbij toch eischt
men van de menschen niet alleen
geld, maar draagt hun ook beursle-
diging van anderen op.
Waarom werken de bloedarmoed'-
vn toch niet samen en organiseeren
één voorstelling, tegen hooge prijzen?
Als het publiek vooruit weet, dat het
maar éénmaal geplukt wordt, betaalt
liet die wel en de opbrengst kan dan
in evenredigheid naar de diverse te
korten gedeeld wordenl
Gebrék aan samenwerking? Of Ja
loezie in de weldadigheid?
Het kan beideh; maar ik geloof
meer aan het laatste alleen.
SINTRAM.
BEDRSVERSLAB
van
MERENS TIELEMAN,
Damstraat 23 (Kaasmarkt), Haarlem.
27 Januari 1911-
De Amerikaansche markt heeft ook
deze week door lichte reacties heen,
blijk gegeven van een zeer vasten
tendenz. Wilde men de industrie in
de Unie thans tot grondslag aanne-
Eiaarlemsclie
Handeisvereeniging
Goedgek, b1J Kon. Beal. r»a IJ Kor. 1899.
De Haarlemsche Handelsvereni
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892. heeft In den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
Succès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat ls niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
Worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare hand vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniglng
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe Jaarlijksche
contributie van 8.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zich ln de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en informatiön voor hen in te
.winnen. Bovendien hebben de leden
het recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereenlgiug te vragen,
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor ben optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half Jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad I 1 75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs" der Ver-
eeuiguig zijn de hoeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz on A. EL J. Merens,
Bpaarue 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der VereenIgLng is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor Incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pet. dar vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten 1e Innen.
Do kosten van Informatiön naar
bullen de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoed mg. Jnforma-
tien naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretentiën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer niet 10 ets. voor porto-
verguedmg is toegevoegd.
Ruim 1748 informatieu en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geIoopen Jaar gegeven.
In October en November 1910 zijn
60 vorderingen tot een bedrag van
f 1184,14 betaald; 11 vorderingen wor
den afbetaald, 16 vorderingen zijn
uitgesteld.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
eeert aan het Bureau, dat geopend i»
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
De jachthond van een vroeger en
stadgenoot, die even over onze grens
is gaan wonen, is dezer dagen aan
vergif bezweken. Dat hebben om een
stout beeld te gebruiken booze han
den, die het dier een kwaad hart toe
droegen, op hun geweten. Het was
een kostbaar dier en afgescheiden
daarvan is het natuurlijk altijd een
leelijk ding, een beest op die manier
aan zijn einde te brengen. Voor de i
omgeving moet het een hinderlijke
buurman zijn geweest. Hij ls deeeni-
ge viervoeter niet, welbemind bij zijn
eigenaar, maar die den haat van zijn
maasten" heeft opgewekt. Er zijn tal
van honden, die hun exclusieve gene-
genhoid voor hun meester niet beter
weten to toonen, dan door tegen an
deren te blaffen en te grommen.
Maar waar zou het heen, wanneer
we alles, dat ons bij onze buren hin
dert, aan den dood gingen wijden
Ik zio het al voor mijn oogen, hoe
als dat gewoonte werd 's nachts
menigeen uit zijn huis sloop, met een
looper iu de tijdelijk verlaten woning
van de buren doordrong en daar met
woetfendo bijlslagen de piano ver
nielde. die hem onder d© onmuzikale
handen van de jongste dochter dage
lijks de wals uit Norma voorjank-
te, met onveranderlijk dezelfde fouten
op dezelfde plaatsen. Als we niet be
rustten in do geluiden bij onze buren
zou geen enkele hond meer veilig we
zen, daar het eenmaal een vreemd
maar vaststaand feit Ls. dat je van do
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toch vqn haar lnfor-
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiön door haar worden ver
strekt, en dat voor informatiön op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CCLX.
Neem een hoop liberale, zéér libe
rale, uiterst liberale, radicale, ultra-
radicale mannen bij elkaar ferme,
intellektueele, intelligente koereis
dus, om-den-dood geen ouw© paaien,
geen aftandsche trekschuiters man
nen, dl© den dood hebben gezworen
aan alle conservatisme, aan traditie
en conventie en dergelijke begrippon
meer....-
Hebt gij ze bijeen
Best. Laat nu die mannen, die zoo
bijster vooruitstrevend zijn en min
achtend neerzien op alwat maar
eenigszins naar ouderwetschheid lijkt,
laat nu die mannen eens oordeelen
over en vooral handelend optreden
ten opzichte van de.... maatschappe
lijke positie der vrouw en ge zult,
in 99 van de 100 gevallen, tot uw
groote verrassing gewaarworden, dat
de heeren bij voorkomende gelegenhe
den nog wel degelijk intellectua-
liter per trekschuit reizen.
En zoolang dat het geval is, heb ik
altijd wel iets ter verontschuldiging
aan te voeren voor de malle buiten
sporigheden van sommige felle femi
nisten.
Voor de. door den dood van den
heer Gernez, opengevallen plaats in
de Académio des Sciences, afdeeling
algemeene physica, is den 23slen Ja
nuari 1.1. niet de geniale, universeel
bekende madame Curie gekozen, doch
een geleerde van den tweeden of der
den rang, met name de heer Branly.
Daar is, naar aanleiding van ma
dame Curie's candidatuur, heel wat
gekletst en gezwamd over de verkies
baarheid van vrouwen als lid van een
der Académies, die het lnstitut de
France samenstellen. En de uitslag
der stemming van de Académie des
Sciences is door de „intellectuels"
met de grootste belangstelling afge
wacht geworden. Helaas I madame
Curie is niét gekozen....
Eenige dagen vóór de verkiezing
kwamen de vijf Académies plechtig-
lijk bijeen om ernstiglijk te beraad
slagen over de verkiesbaarheid van
vrouwen in het lnstitut de France. De
vergadering was druk bezocht 153
van de 268 leden waren present.
De heer Lev'asseur, van de Acadé
mie des Sciences morales el poliü-
ques, geeft een statistisch overzicht
van de wetten en reglementen der ge
leerde instellingen in verschillende
landen, en komt tot de slotsom, dat
vrouwen moeten geweerd worden uit
de tempels van kunsten en weten
schappen.
Daarop geeft de heer Violet, van de
Académie des Inscriptions et Belles
lettres, een gelijksoortig statistisch
overzicht, waaruit hij evenwel de con
clusie trekt, dat vrouwen wel degelijk
verkiesbaar zijn en moeten worden
toegelaten.
Men kan daaruit zien, dat men met
statistieken allerlei goocheltoeren
kan verrichten, die voor de zooveelste
maal vaststellen, dat de axithmetica
eer onder de schoone kunsten dan on
der de „exacte" wetenschappen ge
rangschikt dient te worden. Knappe
handelslieden geven dit trouwens grif
toe.
Daarna kwamen achtereenvolgens
de heeren Einile Pic-ard, Apj>el en
Henri Polncaré opzetten, die alle drie
de verkiesbaarheid der vrouw bepleit
ten, en, volkomen logisch, de stelling
verdedigden „Slechts met het werk
dient rekening te worden gehouden
het geslacht van den arbeider komt
er heelemaal niet op aan."
Dooh toen stond de ouwe, aftand
sche heer Bétolaud moeizaam, met
knikkende knieën, op, en betoogde,
dat, aangezien tot nog toe geen en
kele vrouw zitting in het Palais Ma-
zarin had mogen nemen, het ln net
welbegrepen belang van het ganse he
lnstitut de France zou zijn, de antie
ke traditie stlptelijk te volgen en de
poorten te sluiten voor den neus van
madame Curie.
Persoonlijk had meneer Bétolaul
gelijk, want naast madame Curie
merkt geen sterveling een zier van de
geleerdheidsknobbels des heeren Bé
tolaud.
Enfin, ten slotte werd met 88 tegen
52 stemmen besloten, dat de veree-
nigde Académies naar de vroede tra
ditie de schoone sekse buiten de deur
zou houden. Bij the bye 52 stemmen
tegen 88 de verhouding valt meé.
Ik wist waarlijk niet, dat er nog
betrekkelijk veel geleerden waren, die
bulten hun vak om behoorlijk en met
onbevangenheid konden denken.
De Académie des Sciences kon zich
echter gerust buiten den invloed
houden van het votum der vereenigde
acadómiclons. Zo kon dat votum be
schouwen als een vriendelijk ad-vies
van een familieraad.
Er bestond alle kans, dat op den
grooten dag, den dag der verkiezing,
kranige geleerden als Emile Picard,
Henri Poincaxé en Appel zich met
alie energie zouden stellen aan de
zijde van madame Curie. Dios werd
de dag van den 23sten Januari Li.
mot spanning tegemoet gezien.
Ziehier de stemming.
Eerste opneming
Aottal stemmers 58; yolstrekte
meerderheid 30.
De heer Branly 29.
Mevrouw Curie 28.
De heer Brillouln 1.
Tweede opneming
De heer Branly 80.
Mevrouw Curie 28.
Madame Curie ls dus met slechts
twee stemmen minder geslagen. Eu
al is het natuurlijk nog wel schande
lijk, dat zij plaats heeft moeten ma
ken voor een mededinger, die nau
welijks waard is, haar schoenriemen
aan te binden voor wie er van
overtuigd is, dat allo goestes-evolutio,
zelfs in geleerde gezelschappen, wan
hopig langzaam gaat, is het een
vreugdig feit, dat, op een „pietsie"
na, de helft der slemmenden den
moed had. de mummie-achüge tradi
tie met voeten te treden, en poogde,
,,dem Verdienste 6eine Krone" te
geven.
Of de uitslag der stemming veel
teleurstelling heeft berokkend aan
deze kranige vrouw, de vroegere me
dewerkster van wijlen haar beroem
den echtgenoot Pierre Curie, in ver
eeniging met wien zij het radium
heeft ontdekt en er do wonderbaar
lijke eigenschapj>en van heeft vast
gesteld. Ik geloof hot niet.
Van wijlen haar man schreef «ij
zelve
„De wetenschappelijke voortbren
ging was voor Pierre Curie een be
hoefte, en de conceptie, die hij er
van had, was bijzander zuiver en
verheven.
Er mengde zich geen enkele neven
gedachte bij, noch van loopbaan, noch
van succes, zelfs niet van eer en
van roem.
HIJ werd bébeerscht door de be
hoefte om over een vraagstuk te den
ken, er de oplossing van te zoeken,
zonder zich tijd noch moeite te be
sparen, zich die oplossing langzamer
hand te zien ontwikkelen en precd-
8©eren en eindelijk te komen tot
een reeks van zekere resultaten, die
eon da ad werkel ij ken vooruitgang uit
maakten in de kennis van het vraag
stuk.
Er zich in het geheel niet om be
kommerende, stoffelijk voordeel uit
zijn werken te trekken of genoegdoe
ningen van eigenliefde te ondiervin-
schiet onze fantasie te kort. De ouder-
wetsche gracht Is niets meer dan een
rij van doodnuchtere huizen, sommi
ge zoo onsierlijk als een Juffrouw,
die nooit ander» dan geblanket uit
gaat, maar nu verzuimd heeft zich te
schilderen. Maar het huls van den
Commissaris der Koningin maakt
door zijn breede lijnen nog een goe
den indruk.
A(s iemand, die een flinken knevel
heeft en naar zijn kappor geweest is
en daar zijn snor heeft laten afsche
ren, zóó ziet nu ook de Nieuwe Gracht
er uit
Aan den noordkant staan de stam
men nog. Maar over een dag of wat
zullen ook zij gesneuveld zijn en dan
staren de twee ontboomde grachtkan
ten elkaar bleek, kaal en weemoedig
aan.
Ik klaag niet over te veel hakken.
Ichgrolle nichtauch wenn
daa Beilmichbricht. Maar
ik heb éen verzoek. Er zullen in de
plaats van deze boomen geen sprieten
komen, maar flinke, jonge, boomen,
die al een eind in hun groei zijn.
Halfwassen zoo ais ze op de werk
plaats zeggen. Ik hoop nu maar, dat
deze remplaqanieu niet «uilen zijn
van de familie dar boomen op de Ge
dempte Oude Gracht, want die laten
te wenschen over. Deze familie name
lijk schijnt me wat zwak en tering
achtig toe. Als etr boomentuberculose
bestaat, dan kunnen zij die hebben.
Eerlijk gezegd jammer ik dan ook
minder over wat er valt, dan over
wat we weerom krijgen.
En toch, hoe kort zal het duren of
de Nieuwe Gracht heeft den knevel
weer laten groeien, lk bedoel: heeft
weer een rij van kostelijk groenende
boomen. Heeft niet dezer dagen
iemand, die nog geen tachtig ls, mij
gezegd, dat hij deze zelfde boomen al
eens meer had zien vallen Voor on6
mag het dus een voldoening wezen,
dat wij, ai hakkende en vellende,
sparen voor het nageslacht.
Dat doen we ook in ander opzicht.
Haarlem is niet alleen de stad aan
het Sparen, maar ook van het spa
ren. We voldoen aan de verplichting,
die deze waternaam ons oplegt., Ik
spreek nu niet van de duizenden, die
sparen door te betalen in een begra-
fenlsbos, in een levensverzekering of
Iets dergelijks, maar alleen van de
menschen, die gebruik maken van de
drie spaarbanken, welke in Haarlem
bestaan.
De rijks-postspaarbank is de groot-
sta, maar niet de oudste, die van het
Nut Juist andersom en die van den
Volksbond (de Stuiversspaarbank) ls
wel de kleinste, maar verkeert even
eens, zooals we in het pas uitgebrach
te verslag kunnen lezen, in toenemen-
den bloei. Als Je dat nagaat en be
denkt, dat er telkens meer commis
sionairs in effecten zich te Haarlem
komen vestigen, dan vraag Je je af,
hoe het toch eigenlijk geschapen staat
met die slechte tijden en dat alge
meen e geldgebrek. Het gaat in 't Nuts-
gebouw zoo, dat je de heerlijkheid
van nummer een te wezen, maar
moeilijk deelachtig kunt worden. Ben
van mijn kennissen kreeg No. 5-4, toen
hij eon kwartier na de opening kwain
en den volgenden keer. toen hij pre
cies op tijd, bij het slaan van zevenen,
de deur instapte, kreeg hij hot volg
nummer achttien. „Heb je wel opge
merkt", vroeg mij dezer dagen Hop-
ma. die in het begin van 't jaar tegen
den tijd van het loskomen van de re
keningen, wel eens een zwaarmoedi
ge bui heeft, „heb je wel opgemerkt,
dat een ander in een file altijd de eer
ste is. een ander een lintje krijgt een
ander den prijs trekt in de lote-
rfj r
„Speel je dan in de loterij vroeg
ik.
„t Is waar ook, neen", geeft me
die alias ten antwoord.
Zoo zijn de menschen, ze klagen
over tegenspoed en sjielen niet
ln de loterij. Begrijp wel, dat lk het
niet aanbeveel breng dan liever jo
geld naar de spaarbank, waar het
weinig rente opbrengt, maax altijd
beschikbaar is. Zoo denkt er blijk
baar ook een ambtenaar van de post
spaarbank over, van wien de spaar
ders zeggen, dat hij veel vriendelijker
1». wanneer Je komt brengen, dan als
je komt halen. Die man ls, als ik goed
begrijp, een fijn opvoedkundige, hij
wil in dit verschil van houding doen
uitkomen, dat de deugd niet ligt in
halen, maar in brengen. En wie over
onvriendelijkheid mocht klagen, moet
het nu ©ens andersom probeexen, met
geld inbrengen, Inbrengen, telkens
maar inbrengen ik wed, dat de amb
tenaar goedkeurend gaat glimlachen,
dan vroolljk lachen, dan schateren
van pure pret.
Iemand moet met hart en ziel aan
zijn vak verknocht wezen, de zaak
van zijn patroon behartigen of het
zijn eigen was. Dat doet onze ambte
naar. naa<r lk zeker geloof.
FIDELIO.
familie wezen moet om het geblaf van
't lieve dier aantrekkelijk te vinden.
En hoewel een kat een rustiger beest
is, kan ook haar nachtelijke muziek
hinderlijk genoeg wezen voor wie niet
al ie vast slaapt Erger nog treft hij
het, die in een keuken in de buurt een
jong vrouwelijk wezen heeft hulzen,
dat de deun van den dag zoo'n gan-
schen middag uitgalmt een halve oc
taaf hooger dan haar stem hoe ze
't gedaan krijgt, begrijpt niemand.
En zou je dan zoo'n vroolijke ziel in
je verbolgenheid zelfs maar kwaad
toewenschen dat nooit
lk heb iemand gekend, die in een
modern huis woonde, zoo een, waar
je precies hooren kunt wanneer je
bovenbuurman zijn tanden poetst
't Was een rustig man, die van stilte
en kalmte hield. Maar toen ik op ze
keren dag bij hem kwam, draaide hij
aan een orgeltje, dat muziek maakte
met een geweldigen neusklank.
Ik vroeg hem, of hij dat mooi vond.
„Heel leelijk", zei hij, met den na
druk der overtuiging.
„Waarom doe je h6t dan 7"
Toen logde hij de roerselen van zijn
ziel bloot „Naast me", zoo zei hij,
„woont Iemand, die een hond houdt.
Als dat beest niet blaft, huilt het en
omgekeerd. Alleen 's nachts «wijgt
hij, maar dan slaap lk en heb er dus
geen plezier van. Dat eeuwige geblaf
en gehuil werd ten slotte zóó hinder
lijk, dat ik op "t punt stond met den
man ruzie te gaan maken. En dat ik,
die een vreedzaam man ben I Toen
heb lk er dit op verzonnen ik heb
een orgeltje gekocht en zoodra de
hond me nu te veel hindert, laat ik
mijn orgeltje Janken. Dat moet hem
vervelen. En zoo zijn we quitte, want
ik bedenk dan, dat ik hem zijn hond
niet kwaliik mag nemen, wanneer ik
hem hinder met mijn orgeltje."
Hoe 't afgeloopen ls. weet ik niet
Het eenvoudigste zou zijn geweest,
hond en orgel te gelijk af te schaffen,
maar zulke eenvoudige oplossingen
komen in burengeschillen maar zel
den voor. Daarvoor wordt op den
duur zoo'n zaak door verbittering
over en weer te ingewikkeld.
Ik Zal evenwel niet beweren, dat er
ook niet dingen zijn. die buren één
lijn doen trekken in vreugde of droef
heid. Ik bedoel minder een gezamen
lijke straatversiering, die vooral bij
de afrekening meer ongenoegen ople
vert, dan een voorbijganger, die de
aantrekkelijke geur en kleur op
merkt, wel denken zou. Maar neem
nu bijvoorbeeld de Nieuwe Gracht tus-
schen Jans- en Kruisbrug. Daar moe
ten de bewoners wel verkeeren in een
gezamenlijke sympathlelijn van on
derlinge deernis, wegens het vallen
van hun boomen. Als Je op de Jans-
brug naar het westen kijkt, staan
daar de huizen aan den zuidkant van
de gracht in al hun kaalheid. De groo
te boomen aan den waterkant gaven
hun iets deftigs en gezelligs meteen,
zooiets dat denken doet aan vroeger
eeuwen, zelfs iu den winter, wanneer
ze toch kaal waren. Ik heb wel eens
gedacht, dat wij een plek met boomen
nooit, zelfs niet op den aliersomber-
ston winterdag, zóó kaal kunnen zien,
als die workelijk is. omdat we ln on
ze gedachten ons altijd do boomen
voorstellen in de volle fleur van hun
bloei.
Helaas, nu «iln do stammen weg en
