HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 11 MAART 1911
Haarlemsche
Handelsvereeniging
Qoedgek. b(j Kon. Heal. van 13 KoT.lSÖü.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging hier ter slede, opgericht 10 Mei
1802, heelt In deo loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betredende, ls xij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dal men alge
meen niet meer blijk geelt, dit te
waardeeren, door als lid der Vereent-
ging toe te treden. Rr zijn wel aieer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten gevoe-
'iea, dal men hei werk op prijs stelt,
dat de Haarlemsche Handelsvereeni
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare baud vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe jaarlijksche
contributie van f 3.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereeni
ging bemoeit zicb in de eerste plaats
er uiede, de belangen van bare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen lot betaling aan te
manen en lulormatieu voor ben ln te
winnen. bovendien hebben de leden
bet recht, het hun gratis te verstrek
ken tulvma van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeutgmg te vragen,
die ook Ln proceduren en faillisse
menten gratis voor beu optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den liauuel en hel bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half Jaar worden aan
genomen, doch slechts hel 2e halfjaar
(\an 1 November Lot en met 30 April)
ad I 1 75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
ering ng ziju de beeren Mrs. Th. de
Hun ij liugeiiholtz en A. H. J. Marens,
Spaarue 34, alhier, die voor de leden
eJkeu werkdag van 2—4 uur des na
middags zijn te spreken.
Hei oureuu der Vereeulgtng is ge
vest. gd Jansweg 11.
Voor incasso s door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pel. der vordering bere
kend.
bovendien moet 10 cent voor port
steeds wurden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocateu te Innen.
De kosten van luforniutiön naar
builen de stad woonachtige personen
bedragen bO ets. por iniormaue, plu»
Vijf cents porto-vergoeümg. Informa
tion naai baineii de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Pretention up buiten do stad vvo-
neude personen worden niet behan
deld, wanneer uiei 10 cis. voor porto-
/ergooduig is toegevoegd.
Huim 1)43 information on rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geiuopen ja'u gegeven.
ln de maanden December 1910,
Januari en Februari 1911 zijn 79 vor
deringen tot een bedrag van f 3352.33
betaald; 17 vorderingen Worden afbe
taald, 21) vorderingen zijn uitgesteld.
Nieuwe Leden voor 1911/12 kunnen
nu reeds tot de Vereeniging toetreden
eu gemeten alsdan lot 1 Mei e k. al
le voorrechten als een gewoon lid.
Volgons art. 7 dieui het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
seert aan het Bureau, dat geopend ls
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dal men, hoewel geen
lid der H. H. V toch van haar infor-
matièn kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatlën door haar worden ver
strekt, en dat voor lnformalièn op
hier ter stede woonachtige peu-sonsn
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Yan de Residentie en haar
bewoners.
IC.
Het koperen Kroningsfeest van de
Koningin is hier gevierd met groote
hartelijkheid. De deelneming aan de
aubade merkwaardige aubade, die
's middags om half 4 gehouden wordt
en het défilé was van het oogen-
blik van bekend worden af, groot,
misschien grooter dan wel gewenscht
was, want het getal muziekkorpsen,
dat zich had opgegeven, was vrijwel
gelijk aan dat van de niet-muziekver-
eenigingen en daar de blazers ln de
buurt van en vóór het Paleis natuur
lijk hun uiterste best deden, gebeur
de het vaak, dat do Koningin ont
haald werd op de oorverscheurende
geluiden vun drie of vier kapellen,
die tegeliik verschillende deuntjes
bliezen.
Het had dan meer van een kermis,
dan van een hufdedéfilé. De bedoeling
was echter goed en als Je nu eens mu
ziek mag maken voor de Koningin,
dan doe je dat ook goed.
We moeten wel de bedoeling begrij
pen van den optocht, want veel meer
dun een voorbijtrekken van mannen
in slecht-zittende zwarte jassen en
van vrouwen in witte japonuen, die
haar niet pusten, was het geheele
defdé niet. De huldiging werd er ech
ter niet minder om en aan harlelijk
heid liet de betooging dan ook niets
te wenschen. Had het zingen in
plaats van een half uur, een minuut
of tien geduurd, geen enkele aanmer
king zou te maken geweest zijn Nu
begon zich langzamerhand een zekere
verveling van de toehoorders meester
te maken .vooral omdat vun het ge
zongen woord niets te verstaan was.
Maar dat zijn slechts kleinigheden
bij het welslagen van het geheel. In
zoover werd de betooging ook van be
lang, dat zij het volk in staat stelde
de geheele Koninklijke familie: Ko
ningin, Koningin-Moeder, Prins Hen
drik en Juliaantje, vereenigd te zien.
Dat komt hier haast nooit voor en nu
kon men bijna een uur lang het vier
tal aanschouwen.
De heer Van Steln, die eenigen tijd
geleden aan den Raad huizen bij de
Groenmarkt aanbood voor een nieu
wen verkeersweg en die zijn voorstel
zonder debat door den Raad zag af
gewezen, doet opnieuw een gelijklui
dend bod.
Voor anderhalf mlllioen het „nog
wat," dat een vorige maal dil bedrag
mogelijk zou vermeerderen, is thans
weggelaten wil hij een aantal per-
ceelen aan do gemeente kwijt om een
weg te maken Buitenhof—Kerkplein,
waaraan zoo goed als geen behoefte
bestaat. Het mooiste is dat in aan
sluiting van „zijn" weg, hij, dwars
door alles heen de rechtste ver
binding is immers de kortste een
aantal straten projecteert en de kos
ten daarvan wijselijk onbesproken
laat. Zoo wil hij de Schoolstraat 1
breeden, waartoe B. en W. den Raad
geen voorstel wilden doen wegens de
hooge kosten.
Onze heer Van Stein wil nog meer;
voor den grond.die op de Groenmarkt
zal overblijven als besloten wordt het
raadhuis daar niet te zetten, doet hij
reeds een*'bod, ook anderhalf mllli
oen en gaat dan voort, „waardoor de
nieuwe weg de gemeente dus nage
noeg niets kosten zou"... behalve dan
de millioenen, noodig voor den te ont
eigenen grónd voor de geprojecteer
de straten.
Dat bod van 1 milltoen voor 800
vierk. M. Groenmarkt mag er anders
zijn; het komt toowat neer op ruim
1 1800 de vierk. M. en als we nu be
denken dat een paar jaar geleden de
gemeente weigerde na het afbreken
van hotel Toelast een etukje grond
aan de Groenmarkt te koopen, om
dat f 500 de vierk. M. haar veel te
duur voorkwam, dan weten we met
een wat we van de f 1800 denken moe
ten.
8inds ruim een week is In den Die
rentuin een tentoonstelling van voe
dingsmiddelen en kookkunst geopend,
die, evenals haar voorgangster, een
Jaar of 5 geleden, een enormen toe
loop geniet. De smakelijkheid, die
over een uitstalling van beste kwali
teit natte en droge eetwaren ligt, is
daar de oorzaak van. De toegangs
prijs is daarbij laag, de muziek ani-
meerend en de consumptie best, zoo
dat het geen verwondering baart, dat
avond aan avond stroomen bezoekers
er heen trekken.
Hert groote gebrek: dat de taal te
vol ls en de wandel ruimte daardoor
te klein, laat zich dan ter dege voe
len, maar de stemming werd nog
geen oogenblik verstoord.
Evenals haaT voorgangster tal ook
deze tentoonstelling wel met ee>n ba
tig saldo sluiten. Zondag werd, alleen
aan entrees f 2000 ontvangen. Het
genoegen ls dan ook goedkoop: een
volledig diner is met de oogen te ver
slinden, dat kost mets en de Hage
naar zal later wonderen van dat Lu-
cuilesmaal vertellen.
SINTRAM.
Binnenland
Stadsnieuws
ARTEMIS COLONNA.
Dezer dagen zal de bekende danse
res Artemis Colonna ook de Haar
lemmers van haar prachtige kunst
doen genieten.
„Land en Volk" schrijft van haar
o.m.:
„Wat bij deze danseres bovenal
treft, is de gelaatsmimiek, die inet
name ln de Marclie funebre, van Cho
pin, vol expressie was Zij vertolkt
hierin de smart van een Jonge bruid
die bloemen brengl op het graf van
haar geliefde. Dit nummer was wel
een van de schoonste.
Verder danste zij twee gedeelten
uit de Iphigénie en Aulide van Glück
en Valse brillante van Chopln, een
wals uit Gounod's Faust eu tot slot
de bekende wals van Slrauss ,,An den
schónen blauen Donau". Al deze dan
sen op zich zelf zeer bijzonder en ge-
geheel en al in het karakter der mu
ziek."
HOFBERICHTEN.
H. M. de Koningin-Moeder is voor
nemens Maandag een bezoek te bren
gen aan het gerestaureerde panora-
rna-Mesdag ln de Zeestraat te 's-Grar
venhage.
ARBEIDSVOORWAARDEN RIJKS-
WERKLIEDEN
Naar Het Volk verneemt, zal de
Minister van Oorlog een commissie
benoemen, waarin ook rijkswerklle-
den zitting zullen krijgen, oin te on
derzoeken, op welke wijze de nadee-
len van de loonregelingen van 1906
en 1907 voor de rijkswerklieden aan
de Hembrug kunnen worden wegge
nomen, nog voor de Staatscommissie
van 19 Mei 1908 haar werk beëindigd
heeft. Ook de achturige werkdag en
de loonregeling te Delft zullen in het
onderzoek betrokken worden
De commissie zal haar onderzoek
na 3 maanden moeten volbracht heb
ben en alsdan den Minister van Oor
log rapport uitbrengen en voorstellen
hebben te doen.
AMBULANTISME.
De gemeenteraad van Leiden beeft
Donderdag behandeld 'n verzoek van
de afdeeling Leiden v. d. Bond van
Nederlandsche Onderwijzers om het
hoofd der nieuwe Bchool 2de klasse
aan de Heereustraat aldaar het on
derwijs in een klus op te dragen.
De raad heeft het verzoek mat 20
tegen 3 stemmen afgewezen.
WIJZIGING DER ARBEIDSWET.
Door de heeren Teenstra, Dolk,
Drucker. Ketelaar. Roessingh, Rood-
huyzen, Smeenge en Vorsterman van
Oven i_s een amendement voorgesteld,
om art. 3 der Arbeidswet aldus te
lezen
„Een kind beneden dertien jaar. of
nog leerplichtig, mag geen arbeid
verrichten.
Een kind beneden dertien jaar. of
nop leerplichtig, mag geene werk
zaamheden in of voor een landbouw-,
tuinbouw- of bosriibouwonderne-
ming. eene veehouderij of eene veen
derij verrichten.
Door de negeering ia voorgesteld,
dit art- 3 alleen te doen luiden
„Een kind beneden dertien jaar. of
nog jeerplicnug, mag geen arbeid
verrichten."
VUILVERBRANDING TE AM
STERDAM
De Tel. verneemt, dal de commis
sie van plaatselijke werken in zake
vuiivermetigmg adviseert, een nader
onderzoek ui te stellen, alvorens de
zaak, in den gemeenteraad aan do or
de te stellen
ZOO'N VLEGEL!
Een twaalfjarig meisje, IJ. K. ge
naamd, te Amsterdam, kreeg op de
Prins Hendrikkade van een opscho
ten Jongen zulk een vuistslag in het
gezicht, dal ze bewusteloos neerviel.
Per rijwielbrancard werd het kind
naar het Binnengasthuis vervoerd,
waar opneming noodzakelijk bleek.
OP HEETERDAAD BETRAPT.
Gisternacht omstreeks half drie be
wogen zich een tweetal ongunstig uit
ziende personen op verdachte wijze
heen en weer voor perceel Nieuwen-
dijk 181 le Amsterdam, waar een
bontwinkel is gevestigd. Eeu agent,
die vlak daarbij iu een portiek stond,
hield ze in het vizier, en zag, dat plot
seling een van de mannen met een
hevigen trap een gat in de winkelruit
schopte. Terwijl de stukken glas op
het plaveisel rinkelden, stak vliegens
vlug nummer twee zijn aTm ln de éta
lage en haalde er eenige bonten en
handmoffen uit. en meteen zette het
tweetal het op een loopen. Ze vlogen
echter in de armen van den agent en
van een waker der Ned. Bewaking-
Maatscha-mij, die op het gerucht v.m
het vallende glas was toegesneld. Van
don anderen kant kwamen ook agen
ten aanloopen, en de dieven gaven
zich <ian ook aanstonds over. liet zijn
oude bekenden van de Justitie.
EEN BRUTAAL BEDROG MET
MEEL.
We lezen in "t Maandblad tegeo ver-
v&lscbingen
Hel was tot nu toe veelal de ge
woonte van handelaars of fabrikan
ten, die abnormale bestanddeelen bij
hun waren voegden, ten einde onzui
vere winsten te maken, een uf ande
ren fantasienaara te kiezen, geschikt
om het publiek op een dwaalspoor te
brengen. Zoo had men „melange-
boter", waarbij margarine de hoofd
zaak was, „beurrine" van dezelfde sa
menstelling, enz.
Gelukkie heeft onze Boterwet, door
het woord „margarine" te eischen op
de verpakking, een einde aan deze
practijken gemaakt.
Waar onze wetten ten opzichte van
andere handelswaren nog geen derge
lijke eischen gesteld hebben, beeft
men het nu eenvoudiger geacht, om
in het geheel geen vermomming aan
te wenden, doch stoutweg een arlikel
met een gróót bedrag van een goed-
koopere stof te mengen en het den
naam te geven van de duurdere wasr.
Wij kochten nl. in een onzer win
kels te Amsterdam „Aardappelmeel",
geëtiketteerd als zoodanig, voorzien
van de initialen E. F. S. en precies
gelijkend wat de verpakking betreft
op het zuivere artikel. Dit z.g. „Aard
appelmeel" bestond voor een zeer
groot gedeelte uit m a T s m e e 1. De
fabrikant is blijkbaar te „bescheiden"
geweest om zijn naam en woonplaats
voluit op de etiketten te doen druk
ken, ook misschien ten einde zoodoen
de een gerechterlijke vervolging te
ontgaan, doch waar door deze pu
blicatie de winkelier gewaar
schuwd is tegen deze vervalsching,
kan hij niet beweren onbekend met
den aard der waar te zijn en is hij der
halve strafbaar bij verkoop daarvan
(volgens art 330 van ons Strafwet
boek).
Wij verzoeken de perg bekendheid
aan deze geconsta'eerde vervalschinjr
te geven, daar alleen daardoor bij
geb-ek aan een behoorlijke wet het
publiek gevrijwaard kan worden to
gen een dergelijk bedrog, wuardoor
ouzo zoo belangrijke aardappelmeel-
indusirie ten zeerste schade lijdt, liet
mengsel immers wordt tegen vcol la-
geren prijs dan aardappelmeel ver
kocht hetgeen het goedkoopero
maïsmeel natuurlijk mogelijk maakt j
zoodat de eerlijke industrie onmo
gelijk hiertegen concurreeren kan.
WAARSCHUWING,
De Hoofdcommissaris van Politie
te 's-Gravenhage bericht, dat W. A.
van Dolder, zich noemende directeur
van het Centraal Bureau van Admi
nistratie. Newtonplein 27, te 's-Grar
venhage, tegen wiens practijken ge
waarschuwd werd in het Politieblad
van 29 December 1910, thans aan hetr
zelfd» adres zijn bedrijf voortzet on
der den firmanaam Metz en Co.
WAARSCHUWING.
De Commissaris van Politie te En
schedé vestigt er de aandacht op, dat
het wenschelijk is, alvorens aan K.
G. Kooldrik en Zn., zich noemende
timmerlieden en aannemers aldaar,
goederen op crediet te leveren, eerst
inlichtingen omtrent die personen in
te winnen.
Onze Lachhack
GETROEFD.
Op een bal vraagt een jmigmensch,
die niet in al te schitterende positie
verkeert, een voorname jonge dame
om een dans.
Zij kijkt hem uit de hoogte aan ca
keert zich dan van hem af met de
woorden:
Het spijt me, maar ik ben nog
al kieskeurig met betrekking tot mijn
dansera
Werkelijk? was het kalme ant
woord. Ik ben juist heeleinaal niet
kieskeurig daarom vroeg ik u.
DE BELEEFDE WERKMAN.
Dank u wel, zei een oude dame
tot een werkman, die haar zijn plaats
in een volle tram aanbood, dank u
zeerl
Niet noodig, mevrouw, was het
antwoord.
En toen de dame ging zitten, voeg
de de ridderlijke werkman er aan
toe;
Ziet u, ik vin maar, dat eau
man een vrouw nooit mot laten stoan.
Je hebt van die maniie, die d'r ploas
alleenig an *n dame geve as ze mooi
is, maar u ziet wel, dat ik doar niet
noar kijkl
INVOER VAN VEE IN BELGIë,
De Invoer van runderen en geilen
in België over de kantoren Achel en
Hamont en over de kanturen langs
de grens van Nederlandsch Limburg
is verboden, alleen dat voor de slacht
bank bestemd is, wordt toegelaten.
EET SMAKELIJK!
Aan „De Middenstandsbond" ont
leenden wij onlangs een artikel van
de hand van den heer J S. Meuw-
sen, waarin de aandacht gevestigd
erd op den smokkelhandel in on
deugdelijk vieesch van uit een nabu
rige gemeente naar Amsterdam. En
wij voegden er bij, dat met die ge
meente vermoedelijk Diemen bedoeld
was. De heer Meuwsen deelde mede,
dat in de gemeente, die hij op bet
oog had, slechts één veldwachter was,
zoodat men er tegenover dien „vuil-
handel" machteloos stond.
't Hbld heeft deze zaak eens on
derzocht en schrijft nu o.a.:
De eenïge veldwachter van Die-
men (we rekenen den rijksveldwach
ter, die er gestationneerd is, niet me
de, omdat deze herhaaldelijk wegens
dienst aan het parket te Amsterdam
afwezig is) heeft dus wel degelijk ge
legenheid om tegen het verkoopen of
vervoeren van ondeugdelijk vlewch
te waken. Buitengewoon scherpzin
nig, een Diemer Sherlock Holmes, be
hoeft hij daarvoor niet te wezen,
want volstrekt niet al het minder
deugdelijke vieesch wordt clandestien
Amsterdam binnengevoerd. Dikwerf
geschiedt dit openlijk, overdag. En
ver te zoeken behoeft hij ook niet
om te weten, waar het vieesch op
geladen wordt, naar Amsterdam.
Aan den rechterkant van den Rijks
weg door Diemerbrug, aan het eind
van het dorp staat een laag huisje
met verweerd pannen dak, en groene
luikjes voor de ramen. Daar is de
slachtplaats. Daarheen korneu van
alle kanten van de zijde van Muiden
en Weesp, uit de richting van Abcou
de, wagens met zieke koeien en kal
veren. die er dan geslacht worden,
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
„Je mag zeggen wat je wilt", zei
mevrouw Hopina, „rnnar in den te-
genwoordigen tijd heeft iedereen een
stamboom en daarom wil ik er ook
een hebben I"
„Ik heb daar meer van gehoord",
zei Wouter nadenkend. ..maar waar
voor zoo'n ding moet dienen, heb-ik
nog niet goed begrepen. Was 't een
boomstam, dan kon je er in den zo
mer schaduw van hebben en ais hij
dood was, hem voor brandhout ge
bruiken. Maar een stamboom
wat doe je met zoo'n papier Vorste
lijke families hebben zooiets, wat ik
voor de historie heel nuttig vind, hoe
wel ik vun mijn leven al die takken
en zijtakken nooit uit inijn hoofd heb
kunnen leeren. Maar wat moeten wij,
hurgermenschen, met een stamboom
doen
Mevrouw Hopma zette na deze toe
spraak een boos gezicht. Zij heeft ln
de bu.-rt een verren neef wonen, die
een a -tomobiel heeft, waarmee hij,
kis zJjn vrouw en kinderen geen lust
In een ritje hebben en het weer niet
al te best ls, Hopma en ziju vrouw
wel eens komt afhalen. Die auto is
mevrouw Hopma een beetje naar het
hoofd gestegenna dien tijd praat ze
althtns voortdurend over familie en
afkomst en zoo meer.
„Er zijn menschen", zei ze, „die
too maar onverschillig voortleven en
ilch om hun familie niet bekomme
ren ik noem ze egoïsten, die nooit
aan een ander denken. Ik wil dan
wel weten, wie mijn voorvaderen zijn
geweest
„Het ls heel vreemd", antwoordde
Wouter, ..dat de menschen alleen om
hun voorvaders wat schijnen te ge
ven, om hun voormoeders malen ze
niet. Zoo sprekeD we ook altijd van
naneven en niet van nanichten. Kan
mevrouw Hopma. die zoogoed op de
hoogte schijnt te wezen van stamro
zen, ik wil zeggen stamboomen, me
daarover ook inlichten
Maar mevrouw Hopma deed of zij
het niet hoorde en het was tante
Ivoosje, Wouters vrouw, die antwoord
gaf. ,,'t Zal duaraun liggen", zei de
brave ziel, „dat do vrouw in zulke
dingen niet wordt meegeteld de
mannen hebben haar altijd achteraf
geschoven, vroeger en tegen
woordig."
Dit was zoo'n rechtstreeksche aan
val op Wouters bekende tirannieke
neigingen, dat mijn goeie vrouw aan
leiding vond om lusschenbeide te ko
men „Hoor eens", zei ze, „de een
heeft liefhebberij in dit en de ander
in heelwat anders. Als mevrouw Hop
ma nu precies wil weten, wie tot haar
vroegere familie hebben behoord, dan
behoeft ze daarover volstrekt niet ge
kapitteld te worden de menschen
zijn lang dood. Wouter, en kunnen
jou dus niet meer hinderen."
„Heel goed, hoor antwoordde de
nooit verslagen Wouter. „Als me
vrouw Honma al haar nichten en ne
ven van honderd Jaar geleden wil
rangschikken en ze komt er een paar
te kort, dan wil ik (zoo edelmoedig
ben ik dan) wel een paar dozijn van
de mijne aan haar afslaan. Wal ik al
leen niet begrijp, is hoe kweek Je
zoo'n stamboom Van een gewonen
boom begrijp Ik het je plant een
stekje, je begiet en bemest het en bin
nen een Jaar of wat is het een boom
geworden."
„Daar zijn deskundigen voor", ant-
woordde mevrouw Hopma, „dat noe
men ze hoe heet die groote, Ame-
rikaansche krant ook weer T'
„The Sun, the World, the Tribune,
the
„The Herald", zei ze, „ik wist het
ook wel ze noemen dat heraldiek.
Diezelfde menschel) zorgen ook voor
je familiewapen."
Hier zette Wouter zulke groote
oogen op, dat ze verlegen bleef zwij
gen
„Toe nou, Wouter" zei mijn vrouw,
die met haar te doen kreeg, „laat
haar nu uitspreken."
„Maar dat wil ik Immers ook", ant
woordde hij, met een gezicht als de
vermoorde onschuld. „Alleen zou ik
maar willen weten, welk wapen die
heraldieke man geleverd heeft. Ik
heb in de slaapkamer een grooten
gummistok hangen, dat is mijn fami
liewapen ais een inbreker durft te
komen, zal hij er leelijk keunis mee
maken. Mjjn huurman lacht daar
wat mee. „Noem je dat een wapen
vroeg hij me, „noen, dun heb ik hier
heelwat unders om mijn familie te
verdedigen" en daar houdt de ke
rel me een revolver onder den neus,
met zes kogels geladen, zoodat ik ver
schrikt achteruit stoof."
„Och, zoo'n wapeu bedoel ik toch
niet", mompelde mevrouw Hopma
boos.
„Wat dan
„Een familiewapen, nu Ja een wa
pen, dat de familie voerde ja, ja
voerde en dat het hoofd van de
familie afdrukte op de lakken, waar
mee hij zijn brieven sloot."
„Juist", zei Wouter, „nu begrijp ik
het, een vorst, of een raadpensiona
ris, of de burgemeester van een groo
te stad of zoo iemand
Mevrouw Hopma keek hem aan.
alsof ze hem had willen verslinden,
wanneer hij minder oud cn tuui was
geweesL Toen bedacht zo zich, zelfs
kwam er een lachje op haar gezicht,
alsof ze toch de sterkste zou blijken
te wezen. „De man van de heral
diek". zei ze triomfantelijk, „heeft
drie voUe maanden werk gehad, om
te zoeken ln oude papieren in archie
ven en op stadhuizen, geloof ik. Toen
heeft hij aan mijn man geschreven,
dat de familie Hopma dateert uit de
dertiende eeuw
„Begon de familie toen zoo maar
op eens vroeg Wouter, „ik dacht
zoo, dat elite vader weer een voorva
der heeft arehad."
„Verder kon hij niet zoeken, er wa
ren geen vroegere aanwijzingen."
„En wat was de eerste Hopma T'
vroeg mijn vryjiw vriendelijk.
„Die was", zei mevrouw llopina, en
keek den kring vol triomf rond, die
was" en ze wachtte weer een
poosje, om tocb vooral Indruk te ma
ken voor wat ze zeggen ging, „die
was een Friesche graaf."
Mijn vrouw, tante Koosje en ik ke
ken welwülend belangstellend. Wou
ter vroeg
„En wat voerde bij uit
„Niets."
„Dan is je man nuttiger, die is ma
kelaar in tabak 1"
„Vertel ons maar verder", noodig-
de tante Koosje medelijdend
„De familie heette toen van llopma
tot Doniawerstai". verleide mevrouw
Hopma, gelukkig dat zij belangstel
lende toehoorders vond en Wouter to
taal voorbijziend. „Naderhand hebben
zij hun landgoed naar 't schijnt ver
loren. zijn arm geworden en hebben
het van niet meer geschreven. Dan
zijn er ook veel geleerden in de fami
lie geweest en burgemeesters van
groote gemeenten. Wij denken er
over, ons weer van Hopma te laten
noemen, het familiewapen wordt op
nieuw geteekend, in drie kleuren
cch. het is zoo aardig, Jelui moest het
ook eens probeeren."
„Dank je wel", zei Wouter, „ik ben
maar een eenvoudige burgerman en
ais ik hoorde, dat mijn voorvader een
hertog geweest was, zou ik tegen mij
zelf zeggen je bent er niet op vooruit
gegaan, vriend, en dat zou ik niet ple
zierig vinden. Maar misschien denkt
Koos er anders over."
Tante Koosje lachte eens en kleurde
wat en zei eindelijk..Och, ik geef er
niet om, maar mijn goeie moeder
placht altiid te zeggen „als 't goed
wordt pit-rezocht, kind, dan zijn wij
van heel deftige familie."
„Haar vader", zei Wouter, „heette
Willinsrdon en diens grootvador moet
een geboren Engelschman zijn ge
weesL Van hem is nog een brief be
waard, waarbij de d van den naam
in de onderteekening precies op een t
gelijkt en op de eerste i van W il is
geen stip gezet, zoodat die aan een e
deuken doeL"
„En wat zou dat dan beduiden
vroeg mijn vrouw.
„Begrijo je dat niet zei tante
Koosje, een beetje beleedigd. „De
na&m wordt dan immers W ellinglon
en dan stammen we misschien van
den beroemden generaal af."
Wouter lachte dut hij schudde, hoe
verwijtend zijn vrouw hem ook aan
keek. Daar kwam Hopma de kamer
binnen.
„Goeien dag, van Hopma", zei
Wouter en maakte een diepe bui-
giag-
„Ik was al bang. dat mijn vrouw
over die geschiedenis gesproken had",
zei Hopma mismoedig en keek hoofd
schuddend zijn vrouw aan.
„Wat bedoel je vroeg zij.
„De heraldicus schrijft me juist een
brief, dat onze heele stamboom op een
vergissing berust Hij schijnt in ar
chiefstukken een blaadje te ver te
hebben omgeslagen, enfin, goed be
grijpen doe ik het niet, maar dat is
zeker we stammen niet uit de der
tiende eeuw en een graaf was onze
stamvader ook niet,"
„En wat is dan wél w'aar
vroeg zijn vrouw angstig.
„Verder dan 1820 gaat mijn stam
boom niet", zuchtte Hopma, „toon
was er een Hopma
„Wat dan
„Overzetter bij een Friesche vaart."
Er heerschte een oogenblik algemee-
ne stilte. Mevrouw Hopma had wel
onder de tafel wiUen kruipen. Wouter
deed zijn mond open om iets te zeg
gen, maar tante Koosje was hem
voor. „De menschen ovor een vaart
roeien is oen heel nuttig werk", zei
ze, „beter overzetten dan afzetten.
Dat van den hertog van Wellington
zal ik ook maar uit mijn hoofd zetten
och, familiewapen en stamboom
zijn eigenlijk alleen goed voor groote
lui wij burgermenschen moeten ons
daar maar liever niet mee Inlaten."
„Misschien", opperde mevrouw Hup
ma koppig, „ben Ik wel van deftig»
afkomst", maar haar man viel haar
in de rede ..dank je wel, vooreerst
heb ik geld genoeg uitgegeven. Als jij
kosten wilt maken, moet Je er maar
voor gaan sparen
FIDEILIO.
