AARLEM'S DAGBLAD.
1
TWEEDE BLAD»
KONINGIN HELENA
DONDERDAG 23 MAART )91i
OM ONS HEEN
No. 1330.
Kamer rail Arbeid Toor dn
Bouwbedrijven.
Onze lezers weten al, dat de poging
van den Chr. Besluurdcrsbond, om de
Regeering te bewegen tot wederop
richting van de Kanier van Arbeid
voor de Bouwbedrijven, met goeden
uitslag is bekroond. Het besluit is in
dc Staatscourant verschenen en in
verband daarmee hebben B. en W.
van Haarlem, zoonis men in het vo
rige nummer heeft kunnen lezen, een
->fficieele aankondiging gedaan om
trent de lïisten van de arbeiders in de
verschillende bedrijven, die de pa
troons verplicht zijn in te leveren.
Ik geloof, dat de poging van den
Bestuurdersbond met waardeering
mag worden begroet. Wie do oproe
ping van B. en W. gelezen hebben,
zullen allicht hebben ingezien, dat een
zoo groot aantal vakken toch niet lan
ger zonder Kamer van Arbeid behoor
den te blijven. De bouwbedrijven om
vatten immers meer dan een dozijn
vakken, die ons door B. en W. wor
den opgesomd timmerlieden, metse
laars, steenhouwers, stukadoors,
beeldhouwers, lood- en zlnkwerkers,
schilders, stoffeerders, behangers,
beiers, mandenmakers, aard workers,
straatmakers, personen die geleidin
gen leggen voor electriciteit, gas en
water en die bouwplannen ontwer
pen of toezicht houden bij de uitvoe
ring daarvan.
Een eenigszins bonte rij, die haast
al te lan~ is en wel in twee Kamers
zou kunnen worden verdeeld. Nu dat
niet gebeurd, maar alles wat met de
bouwbedri'ven rechtstreeks of indirect
te maken heeft bij elkaar gevoegd
hebben wij het zoo als het daar ligt
te aanvaarden, al rijst de vraag, in
welk verband stoffeerders, manden
makers, ja zelfs beeldhouwers wel
staan tot het bouwbedrijf.
De voorbereiding tot de nieuwe Ka
mer van Arbeid begint nu met de sa
menstelling van de kiezerslijsten en
zijn die eenmaal vastgesteld, dan kan
aan de verkiezing zelf worden begon
nen. Van de manier waarop c
plaats heeft, hangt zeker wel grooten-
deels zoo niet geheel en al, de moge
lijkheid van welslagen van de Kamer
8f. De geschiedenis deelt in dit op
zicht nuttige lessen uit. Het Is bekend
genoeg, dat de vorige Kamer van Ar
beid bezweken is, oindat do leden-pa
troons en de leden-werklieden altijd
ïn een gesloten phalanx tegenover el
kaar stonden. Op deze manier kon
een gemeenschappelijke vergadering
nimmer baten. Zal een Kniner van
beid iets tot stand brengen, dan be-
hooren de leden zich voor te nemen,1
te trachten naar waardeering van el
kanders ineeningen en naar het zoe
ken van wat daarin goed en nuttig
is. Zoodra zij zich gaan verbeelden,
dat hunne kiezers hen afvaardigen
om door dik en dun hun eigen opinie
te verdedigen en vol te houden, wordt
het leven van een Kamer van Arbeid
ernstig bedreigd. Niet propaganda is
het, wat vooral vereischt wordt,
maar overleg en dat maakt noo-
dig, dat men toegankelijk zij voor an
dermans bezadigd woord. Dit is zoo
verklaarbaar, dat we ons afvragen,
hoe het ooit anders heeft kunnen zijn.
Toch is de historie van de eerste Ka
mer van Arbeid voor de Bouwbedrij
ven daar, om ons te leeren, hoe deze
fout indertijd begaan werd. Wie zich
daaraan voornamelijk schuldig maak
ten behoeft hier niet meer uitgeplo
zen, partijen zullen, zooals dat ge
woonlijk gaat, elkander daarvan we
derzijds wel beschuldigen. Het schip
op strand moge hier zijn als een ba
ken in zee.
Wie er verkozen worden is dus van
het grootste belang. De patroons, die
in Haarlem inderdaad zeer sterk zijn
georganiseerd, zullen zeker dezer da
gen wel vergaderen om hun houding
in deze vooraf te bepalen. Ik meen wel
te hebben opgemerkt, dat voorul wie
in de eerste Kamer van Arbeid heb
ben gezeten, niet met overgrooten
geestdrift bezield zijn voor do tweede.
Naar ik hoop zal een zeker optimisme
Intusschen de overhand behouden.
Vroeger heb ik er al op gewezen, dat
de verhoudingen minder gespannen
zijn. In de jaren die verloopen zijn
sinds de eerste K. v. A. bezweek heb
ben partijen de kunst van overleggen
allicht beter geleerd, zoodat er geen
roden is om aan te nemen, dat men
zich, minder snugger zelfs dan de
ezel, tweemaal aan denzelfden steen
zal stooten. Moge de keuze van de le
den-patroons, die stellig wel vooraf
in do patroonsvergadering zal ge
schieden, een goede wezen, ln zoover
vooral, dat zij zullen worden afge
vaardigd, die den ruimsten blik heb
ben en die gemoedelijkheid, die toe
gankelijk maakt voor anderer overwe
gingen en bezwaren.
Evengoed mag dat van de werklie
den worden verwacht. Hier is vanzelf
het gevaar groot, dat uitsluitend de
aandacht wordt gevestigd op de vlot
ste sprekers, op hen, ,,die het wel eens
flink zullen zeggen." Dom zou het na
tuurlijk wezen, om af te vaardigen
wie als het er op aankomt met den
mond vol tanden zitten, maar dat niet
alleen de beste „praters" moeten wor
den verkozen ligt voor de hand. Zij
zijn het juist, die gevaar loopen door
hun eigen woorden zóo tc worden op
gewonden. dat zij anderer argumen
ten niet kalm meer kunnen overwe
gen en zoo star en strak blijven bij
hun eigen betoog. Er Is aan deze ma
nier van kiezen nog een ander gevaar
verbonden, namelijk dat verschillen
de vakken te veel op den achtergrond
raken en andere te sterk worden ver
tegenwoordigd. Hebben wij niet bij
de verkiezing voor de Kamer van Ar
beid voor de voedings- en genntmid
delen de dvvaashe'd beleefd, dat al
de gezellen sigarenmakers waren
Met den besten wil konden zij toch
niet de zoo uiteenloopende voedings-
en genotmiddelen vertegenwoordigen!
Als rnen zóó te werk gaat, kan men
evengoed zeggen „wij willen de Ka
mer van Arbeid niet" en zich verder
<ie moeite besparen.
Is deze tweede phase, die van de
verkiezingen, naar wensch afgeloo-
pen, zijn er een aantal patroons en
werklieden benoemd, die hunne
denkbeelden geenszins opgevende
toch tot kalm overleg bereid zijn, dan
kan van deze K. v. A. voor de bouw
bedrijven zonder twijfel nuttig werk
verwacht worden. Ik wensch do in
stelling volstrekt niet boven haar ver
dienste te prijzen, de onmacht waarin
zij verkeert om strijdende partijen
voor zich te doen verschijnen, de ha
telijke bepaling, dat een lid dat weg
blijft, automatisch den invloed van
een ander lid wat stemmingen aan
gaat, uitschakelt, zijn gebreken, die
volstrekt niet moeten worden ver
bloemd. Maar het voordeel van de
Kamer van Arbeid is dan toch, dat
daar binnenskamers, dus rustig, een
gelegenheid bestaat tot het bespreken
tusschen patroons en arbeiders, van
de belangen van vakken en haar be
oefenaars, zooals dJe nergens anders
wordt gevonden.
Het is een oude waarheid, maar wij
Nederlanders, critisch aangelegd als
we zijn. mogen die toch nog wel eens
voor oogen houden, dat olko zaak,
ook de allerbeste, kan worden ver
moord, wanneer de gebreken die
haar aankleven altijd en altijd weer
naar voren geschoven en op hun
breedst uitgemeten worden. Licht ont
staat er (en ik vrees, dal we daar niet
heel ver van af zijn) een soort van al-
geineene opinie, dat er in zoo'n zaak,
in dit geval dus met de Kamers van
Arbeid, weinig of niets te beginnen is.
Inderdaad is de werkzaamheid van
deze en gene K. v. A. in 1-luarloin ge
ring. Ligt dit wel geheel en al aan de
wijze van instelling of kon het ook
zijn, dat bij de p e r s o n e n de wa
re lust ontbreekt Leerzaam is in
dat opzicht, wat wij zien van de Ka
mer voor de Confectiebedrijven, die
voortdurend zeer goede dingen doet
en nu onlangs weer een vakschool
vcor kleermakers totstand heeft ge
bracht, waarvan Iets goeds te ver
achten is. Al moge het waar wezen,
dot in sommige vakgroepen een K. v.
A. meer gelegenheid tot optreden
heeft dan In andere, de beteekenis der
personen moet toch niet worden voor
bijgezien.
Dat er in de zoo uitgebreide bouw
bedrijven wat te doen zal zijn, is wel
zeker, dat het goed gedaan zal wor
den moeten we hopen. We zijn nu nog
wel pas aan de eerste phase, die van
't opmaken der kiezerslijsten, maar
weldra komt de tweede periode, die
van de verkiezing en dan moeten be
langhebbenden behoorlijk voorbereid
zijn. Daarom heb ik gemeend, nu
reeds in enkele woorden de aandacht
te moeten vestigen op do zaak als
patroons en gezellen straks overhaast
moeten vergaderen om candidal en te
stellen, slaat het te vreezen, dat de
meest geschikten niet worden geko
zen en dat, als gevolg daarvan, do
tweede Kamer van Arbeid voor de
bouwbedrijven weldra naast haar
oudere zuster, in het groote graf van
verijdelde hoop en teleurgestelde ver
wachting zal worden bijgezet.
J. C. P.
Cuitenlandsch Overzicht
DE ENGELSCHE POLITIEK
wordt weer druk besproken.
De „Daily News" maakt melding
van een bericht, dat er in parlemen
taire kringen gaat, namelijk, dat het
Parlement met Pinksteren voor een
volle maand zou uiteengaan, name
lijk van 26 Mei tot 27 Juni.
Zoo'n verdaging, zegt de „Daily
News", zou de unionisten stijven en
de liberalen ten zeerste ontmoedigen
Ook de „Westminster Gazette"
toont weinig geestdrift voor het plan
om het parlement dien tijd naar huis
te laten gaan. Het blad l>etoogt, dat
de regeering de afhandeling van dc
vetowet door het Hoogerhuis niet tot
het najaar kan nf mag verdagen, om
dat zij dan de geheele qunestie weer
op losse schroeven zou zetten.
De „Westminster Gazette" acht het
natuurlijk, dat de afgematte wetge
vers met vreugde het denkbeeld van
een maand vacantie ln Juni begroe
ten, maar een herfstzitting met de
veto achter den rug is toch verre te
verkiezen.
Eenige unionistisch" bladen daar
entegen steunen het plan. Zij vinden
het beter, de politieke crisis in de
kroningsmaand te laten rusten. Bo
vendien zou die maand vacantie de
partijen in de gelegenheid stellen te
overwegen, of ten slotte niet een ver
gelijk mogelijk zou zijn.
Spoorweg-belangen zijn veelal nauw
verwant aan
INTERNATIONALE POLITIEK,
vooral, wanneer er landen nis Tur
kije en Perzié en andere zwakke broe
ders in het spel zijn. Het blijkt nu
weer duidelijk met den Bagdad-spoor
weg.
Deze cpiaestie is gisteren zelfs in
het Engelsche Hoogerhuis besproken.
Het woord was aan I.ord Morley, die
verklaarde, dat het effect van de o
ecukomst, te Konstantinopel gesloten
tusschen Turküe en de mnatschamvi
voor den Bagdad-spoorwes, zal zijn,
dat de Turksche regeering binnen ze
kere grenzen haar vrijheid van han
delen ten opzichte van het gedeelte
spoorweg tusschen Bagdad en de
Golf van Perzië herkrijgt.
„Wanneer wij nu kunnen rekenen
op een voor Groot-Briltanniè aanne
melijke regeling van de spoorweg-
puaestie in Mesopotamia*, zouden wij
niet alleen van onzen invloed op den
sjeik van Iiovveit gebruik maken
om dezen te bewegen, onder zekere
voorwaarden toe te staan, tot eind
punt te nemen de uitstekende haven,
die hij bezit maar levens zou het
voornaamste bezwaar, dal Engeland
thans heeft, tegen de verhooging van
de Turksche invoerrechten vervallen"
i zoo zei de minister,
i „De regeering wenscht van harte,
dat, een regeling tot stand komt, die
i een einde maakt aan do bezorgdheid
omtrent den Britsclien liandel, en die
den nevel van verdenking en wan
trouwen, die de quaestie dikwijls
heeft verduisterd, zal wegvagen en
allo vrees zal wegnemen, dat de Bag-
dad-spoorweg en zijn eindpunt mis
schien aanleiding zullen geven tot i
wrijving tusschen de belanghebbende
partijen.
Aan elke schikking voor dit doel
ecliter moet Duitschland, dat do oor
spronkelijke concessie had, zijn goed
keuring hechten.
Wij meenen de te Konstantinopel
getroffen schikkingen te mogen be
schouwen als een flinken stap in de
goede richting en Groot-Brittanniê
zal hij de verdere onderhandelingen
zich laten leiden door het streven, om
alle mogelijke aanleiding tot inter
nationale wrijving uit den weg te rui
men. onder bevordering van alle Brit-
sche belangen zoowol voor het heden
als voor de toekomst."
Als de overeenkomst nu maar door
Duitschland wordt goedgekeurd. Zoo
zeker is dit nog niet, want als Eng
land zijn belangen goed gediend
acht. zou het wel wonder zijn, als de
Duitschers ook geheel tevreden zijn.
Hoe Perzié er over denkt, daarover
bekommeren de heeren der hooge
politiek zich weinig
UIT PORTUGAL
ordt weer eens over een complot
tegen de republikeinsche regeering
bericht.
Te Lamego, een plaats ten Oosten
van Porto, moet een monarchistische
samenzwering onder* het garnizoen
ontdekt zijn.
Een aantal soldaten zijn in hechte
nis genomen.
Een korporaal heeft verklaard, dat
liet meerendeel der troepen in het
noorden van het land in het complot
betrokken zijn-
Volgens een particulier telegram
^an de „N. R. Ct." schijnt deze sa
menzwering ernstige afmetingen aan
genomen te hebben en door de gehee
le provincie verspreid te zijn. Er zijn
verschillende documenten ontdekt.
Een majoor is in hechtenis geno
men.
De zoogenaamde algemeene staking
te Lissabon is geëindigd. Alleen de
schippers hebben, tot groote schade
van havenverkeer en handel, den
arbeid nog niet hervat
Over
DE MINISTER-CRISIS IN
ITALIë
wordt officieus bekend gemaakt, dat
Giolitti het aanbod tot kabinets
formatie heeft aangenomen. De offi
cieels aanvaarding zal eerst na 27
Maart, den datum van de inaugura
tie der groote jubileumsfeesten, plaats
hebben. Luzzatti zal dus nog alle
plechtigheden leiden, daar zijn opvol
ger onvoorbereid is. Het nieuwe kabi
net zal vermoedelijk steunen op de
meerderheid van Giolitti en de uiter
ste linkerzijde. Eenige portefeuilles
zouden dan wellicht aan socialisten
komen, die voorloopig echter nog be
zwaren hebben.
DE VROUWELIJKE AFGEVAARDIG
DE IN DE NOORWEEGSCHE
STORTHING,
mejuffrouw Rogstad, hield gisteren
haar maidenspeech en wel bij de be
groeting van oorlog.
Zij verklaarde dat zij, als voor
standster van den vrede, het stelsel
van scheidsrechterlijke beslissingen
zal voorstaan en dat zij hoopt, dat,
evenals het vuistrecht vervangen is
door het recht der wet, ook de oorlog
en het krijgswezen eens uit de we
reld zullen verdwijnen.
Desondanks zal zij niet tegen de
oorlogsbegrooting stemmen.
ren van zijn paleis waren komen be
stoken.
De Sultan is, zooals uit Tanger
wordt geseind, van plan de portode
van rust. die nu vermoedelijk zal
aanbreken, te gebruiken om zijn le
ger te versterken, zoodat hij behoor
lijk voorbereid is, wanneer weder een
opstand mocht uitbreken.
DE VEREEXIGDE STATEN KN
MEXICO.
Naai* uit New-York gemeld wordt,
heeft de Mexicaanse he regeering te
Washington geprotesteerd tegen de
verzameling van troepen aan de
grens en de vraag gesteld, hoe lang
Amerika nog van plan is. de groote
troepenmacht te San Antonio te la
ten.
Tevens wordt gemeld, dat president
Taft uit vrees de staten van Zuid- en
Midden-Amerika tegen de Vereenigde
Staten in het harnas te jagen, beslo
ten heeft, de troepen zoo spoedig te
rug te roepen, als slechts kan geschie
den, zonder afbreuk te doen aan de
waardigheid van het land. De terug
trekking zal niet zoo haastig geschie
den als die van de oorlogsschepen,
die in de Mexicaansche havens lagen,
maar de troepen zullen wegmanoeu-
vreeren van de grens af, in plaats
van daarnaar toe.
OPROERIGE MIJNWERKERS
hebben in Zuid-Wales veel opschud
ding gebracht. In de mijnen van Cly-
dach wordt, zooals bekend is, nog
steeds gestaakt. Gisteren zijn de
mijnwerkers zeer rumoerig geworden,
hebben de mijngebouwen verbrand
in een schermutseling met politie
agenten met steenen geworpen, waar
door dienaars der wet gewond wer
den.
De politie heeft thans van elders
versterking gekregen, omdat voor
herhaling der gewelddaden gevreesd
wordt
nam de Fransche ministerraad ken
nis van het rapport van commandant
Marnrin. hoofd van de Fransche mis
sie in Marokko, waarin een overzicht
gegeven wordt van de krijgsverrich
tingen van de troepen des Sultans.
Hel rapport stelt den toestand voor
als zoo gunstig mogelijk.
Gisteren meldden we al, dat de op
roerige stammen der Beni M'Tir hun
onderwerping aan den Sultan hebben
aangeboden. Moelay Hafid maakte
daarop de voorwaarden bekend,
waarop hij hen weer in genade wilde
aannemen. Hij heeft het nu, op raad
van wijze adviseurs, den Beni M'Tir
niet al te moeilijk gemaakt, daar hij
inzag, dat zijn belang medebrengt al
les te doen, wat kan leiden tot vrede,
al zal deze vermoedelijk slechts van
zeer tijdel ij ken aard zijn.
Daarom werd dus, boven de roo-
kende ingewanden van voor dit doel
geslachte stieren, een „eeuwigdu
rend" verbond gesloten met hen, die
hem nog kort geleden onder de mu-
Amsterdamsche Kout
CCCLXXV.
Ik las deze week in de Parijsche
correspondentie van Haarlem s Dag
blad een vermakelijke beschrijving
van een bezoek, dat de heer Otto
Knaap gehad had van een vertegen
woordiger van een huis in adellijke
titels, die hem er toe had willen be
wegen, er wat geld voor op te offe
ren, om ook bij de „noblesse" te wor
den opgenomen.
Ook hier hebben we wel eens ge
hoord. dat menschen van geld circu
laires ontvingen uit het buitenland,
waarin hen de gelegenheid werd ge
opend. het zij tot baron, enz., te wor
den benoemd, het zij een of andere
orde te ontvangen, waarvan zij de
versierselen zouden mogen dragen.
Minder bekend is het misschien,
dat ook hier voor deze zaken wordt
gewerkt door agenten en sub-agenten, i
Toevallig is mij een eevnl bekend.
Er woonde hier een makelaar, dien ik
X znl noemen. De man is nu ter zie
le. Hi.i was een eenvoudige burger
jongen, met weinig schoolwijsheid,
een lood verstand, een pond brut,ali-1
teit en een kilo geluk. Zóó wns hii
benoemd t.ot Hinkelaar in meubilair,
wat nogal gemakkelijk scheen te
gaan, maar was vooral specialiteit in
het verkoopen van café s en winkels.
Of het nu juist wel de vele zaken
waren, die hij verkocht en of het niet
meest het voorschot op provisie was
voor de te maken onkosten, waaraan
hij zijn voorspoed te danken had, laat
ik in 't midden. Op zekeren dag had
hij nog het geluk, een compagnon
aan den haak te slaan, die in ba or
geld een groot bedrag in zijn onder
neming stortte. Mijnheer vond
toen. dat hij zich wel eens iets extra's
kon permitteeren en deswege wendde
•hij zich tot zijn inspecteur D.. een
ouden rakker, die op velerlei terrein
het klappen van de zweep kende.
Ja. D. wist wel iets voor hem. Zou
mijnheer X. geen lust hebben, in den
adelstand te worden verheven Een
pracht-idee, maar wat kost het
Voor twintig duizend is u hertog,
voor tien duizend graaf, voor v.jf dui
zend baron,
t X. beet zich eens op zijn knevels.
het denkbeeld lachte hem wel toe,
maar zóó duur had hij het zich toch
niet gedacht. Of hij niets goedkoopers
I wist O ja, D. wist wel een Belgische
ridderorde voor hem te krijgen, en
die kostte hem niet meer dan I 4U0.
Dat was eerst recht een koopje, want
het lintje leek precies op het Legioen
j van Eer, en bovendien kreeg hij het
I insigne plus «Ie oorkonde, „in fraaie
lijst gevat", franco thuis.
I Op zekeren dag ontmoette ik X.,
dien ik toen nog maar heel oppervlak
kig kende. Met van vreugde stralend
gezicht haalde hij een telegram uit
zijn zak. zeggende
„Och, mijnheer H.. doet u mij het
pleizier, en vertaalt u mij dit oven
ik weet wel ongeveer wat er in slaat,
maar u kent beter Fransch dan ik."
Ik kon hem feliciteeren met zijne
benoeming als broeder in een Belgi
sche ridderorde.
.Zou er geen kans bestaan, dat dit
vanavond nog in de krant stond 7"
„Ik denk het wel", was mijn ant
woord het telegram werd op het
rc<l ar tie-bureau van een der grootste
dagbladen getoond en dienzelfdeu
avond was de voor hem zoo roemvolle
tijding overal bekend.
Waaraan hii die onderscheiding te
danken had O, ik heb laatst l*i
Brussel een kind uil een brandend
hnis gered, maar ik dacht niet, dat
ik er ooit meer iets van zou hooren.
X. had n<rg nooit een voet in België
gezet. Offic'eele ridderorden, dl°
door den Koning verleend worden,
rijn hier niet te koop. daarvoor nvel
men naar de Balkan- of Zuid-Ameri-
kaansche Staten gaan, maar wel „on
derscheidingen" van tal van rerc-ni-
gingen, die vaak onder officieel pro-
lectoraat staan. Evenals in Nederland
bij do leden der Internationale Artl=-
tenloge is het daar gebruik, dat nis
men broeder (lid) is van zoo'n veree-
niging. steeds uiterlijk daarvan een
kenteeken te dragen, dus een lintj"
Het aantal gedecoreerden, dat men in
België tegenkomt, is dan ook groot.
X. Heeft intusschen niet veel nlez.lar
gehad van ziin onderscheiding. D.,
die nog al eens een bittert ie- «D'-nk.
kon ziin mond niet honden Hii bod er
maar f 100 aan verdiend, went bij
was maar snb-n^ent voor bet hoofd-
kontoor in Den Hang en h"d o- «milt
van dat bü niet ir«»r gevraagd had.
't Gevolg van 'teen en onderwas dat
Y door 7''n vrienden in de „veiling"
ewnnmen \ve<*d en bef Untie veer u'f
het knonnce.it verdween Allee,-, do
oorkonde in fraaie liist heeft lang
haar eerenlaats boven den lessenaar
behouden.
Een klein voordeeltje, dot de 'Drank
wet zeker bracht, was, dot aan bet
scharrelen in vergimnin"S7aVen een
eind word gemaakt. On ander g*b!nd
ziin echter veol <"ndern«mingen ont
ken is. In de eerste pluats de vele lo
terijen, die trekken eigens het plan
der Staatsloterij. Ik wil „Lutisico"
enz. nog builen bespreking talen,
maar als paddenstoelen bij een re-
geuuchtigen dag zien wij nieuwe lo
terijen uit den grond oprijzen, waar
in men tegen denzelfden prijs als bij
de Staatsloterij een twintigje krijgen
kan, maar de zekerheid ontbreekt, dat
als men eens een hoogen prijs zou
trekken, die ook werkelijk zou wor
den uitgekeerd.
Zoo werd mij gisteren een strooibil
jet van een loterij-onderneming in de
hand gestopt, waarop noch directie-
naam, noch waarborgkapitaal waren
vernield. Wel naam en ."«Ires van den
drukker van 't strooibiljet (in den
Jordaon) en een stempelafdruk van
oen naam en adres van iemand, die
vermoedelijk als „collecteur" op
treedt en in een steeg op Uilenhui g
woont I
't Is natuurlijk alleen de onvoldoen
de exploitatie der Staatsloterij, de
moeite en teleurstelling, die velen on
dervinden. wanneer zij zich een brief
je aanschaffen, waardoor dergelijke
gewaagde ondernemingen clientèle
kunnen vinden.
Ik wiel hierbij nog op een ander
soort loterijen de aandacht vestigen,
nl. de prijsraadsels in de dagblad
annonces, Zoo vond ik er thans weer
een van den volgenden inhoud: „Ie
der die de fout ïd deze advertentie
vindt en met 25 ets. aan postzegels
opzendt, ontvangt een mooi cadeau.
De le een kostbaar Feiligheids scheer
mes, de 2e een portretalbum enz.
Adres enz." Het spreekt van zelf dat
er honderdduizenden zijn, die nog
niet dom genoeg zijn om niet te we
ten, dat veiligheid niet V en niet met
F geschreven moet worden. Daaron
der zijn duizenden, die meenen daar
mee het buskruit te hebben uitgevon
den en als een klein gedeelte daar
van een kwartje inzendt behoeft men
niet te vragen, welke reusachtige
winst er op die prullen gemaakt
wordt, zelfs al gaat het eerlijk to©
De loterïjwet is er niet in geslaagd
de menschen tegen eigen onverstand
te beschermen. Zal de zedelijkheids-
wet ditmaal gelukkiger zijn? En als
dat niet hielp, zou men 't dan niet
eens met een wet tegen de domhoiil
kunnen probeeren?
FEUILLETON
door
Morice Gerard.
8)
Houd toch op met al je
Bertram, en zeg ons haar naam. Zij
is d e belle van de stad
Wees toch niet zoo ongeduldig.
Je weet, dat je zelfs dien kunt niet
.niag uitkijken, Prins! Nu. ik zal het
je vertellenhet is L'lrike Lowenfels.
De prins keek hem in de grootste
verbazing aan.
Wat. toch niet de dochter van
'den geldschieter Lowenfels mijn
•vriend, voegde hij er grimmig bij.
Juist
Maar waar is zij al dien. tijd ge
weest vroeg de nog steeds verbaas
de Alexander. Hoe komt het, dat wij
haar vroeger i»joit gezien hebben
Zij is in Parijs op school geweest,
'geloof ik, en is nu pas voor goed naar
thuis terur"*ekeerd.
Jij schijnt in korten tijd aardig
/wat te weten zijn gekomen omtrent
•die beautv Bertram.
Enkel om uw Hoogheid een ge
noegen te doen, zei Hensen spottend
eerbiedig. Het kwam in mij op, dat
als het vangen van Helena van Troye,
ik bedoel Helena van Amphalië, eens
met mocht gelukken, een verbintenis
met Ulrike Lowenfels een oplossing
van uw moeilijkheden zou zijn. Prins.
Alexander fronste de wenkbrauwen.
Je vergeet jezelf. Baron. Mijn
familietradities verbieden een huwe
lijk met iemand uit die kringen.
De baron haalde de schouders op en
deed met een drnkje van zijn ge
spoorde hakken zijn paard steigeren,
om zijn ongeduld te verhelen.
Toch vermengden zich in Prins
Alexander's geest de woorden van
zijn vriend met het pas-ontvangen
beeld van die volmaakte gestalte en
dat schoone gelaat, terwijl hij lang
zaam terugreed naar de kamers, die
hij m Dettinen bewoonjje.
Ik heb nooit meer zoo'n gestalte
gezien en het gelaat wedijvert er mee,
zei hij tot zichzelf, terwijl hij een
groom onverschillig de teugels toe
wierp. Ik ben besloten eens nader met
onze mooie Ulrike kennis te maken
maar haar trouwen de dochter
van dien ouden bloedzuiger Lowen
fels Himmel 1
De Prins dacht weinig onder welke
omstandigheden hij en Ulrike Lowen
fels elkaar weer zouden ontmoeten.
HOOFDSTUK V.
De Minister van Buiten 1.
Zaken schrijft aan den
Amphalischen Gezant.
De Engelsche Ambassade te Durs-
dorf was als een plioenix uit haar
asch verrezen na den grooten brand,
waardoor zij geheel verwoest was aan
het einde van de regeering van wijlen
den gezant, Sir Hickman Lightfcot.
Het was nu een van de prachtigste
gebouwen in de hoofdstad van Am
phalië, en de groote natie waardig,
wier vertegenwoordiger daar gehuis
vest was, en zooals met ziin positie en
de Groote Macht, die hij represen
teerde, overeenkwam. Sir Douglas
Musgrove, de tegenwoordige houder
van de veel benijde waardigheid, hud
hel plan voor den bouw in elkaar ge
zet, er het opzicht over gehouden, en
het resultaat was een <ler meest vol
maakte officieel© huizen van dat
soort, waarschijnlijk zelfs het vol
maaktste. De bureaux waren afge
scheiden van het woninggedeelte,
maar door een overdekte gang waren
beide gedeelten aan elkaar verbonden,
zoodat de officieele en maatschappe
lijke zijden van de gezantschapsfnne-
ties duidelijker van elkaar gescheiden
waren dan tot nu toe. Ook was door
die verandering do woning veel rui
mer geworden. De eetkamer was aan
den linkerkant van den hoofdingang,
daardoor de ruimte innemend van de
kantoren, der attachés en klerken.
zoowel als van de voormalige eetzaal,
die van te geringe afmeting was voor
de gasten, die hier zoo rfu en don
ontvangen moesten worden. Op de
eerste verdieping, vanwaar men het
uitzicht had op de breede, rustige
straat, het kanaal aan de overzijde, en
in een hoek op de masten, zeilen en
stoompijnen van de verwijderde sche-
peh, was het boudoir van Lady Mus-
grove. een vriendelijke kamer, waar
in zij haar intieme vrienden ontving
en afternoon tea schonk en hier zat
zij met haar echtgenoot 's avonds na
het diner op de avonden, dat zij al
leen waren en niets hen noodzaakte
uit te gaan. Het overige van de eer
ste verdiening werd gebruikt voor
slaap- en kleedkamers, behalve dat
de nieuwe balzaal de geheelo lengte
van het gebouw aan den achterkant
in beslag nam. Dit majestueuze nieu
we gedeelte van de ambassude zou nu
voor het eerst gebruikt worden, en
het aanstaande feest vormde het on
derwerp van discours van alle krin
gen in Amphalië. Dit werd gevoeld
als het vieren van een nieuw tijdperk
en hoe belangrijk het ook zijn zou,
dat het een voorlooper zou wezen van
nog grooter gebeurtenissen in later
tijd. werd maar door heel weinigen
vermeed. De verschillende gezant
schappen van Europa hebben haar
onderscheidingsteekcn, hoofdzakelijk
meer door de tradities van de plaats
dan. zooals men zou kunnen vermoe
den door de grillen cn voorkeur van
speciale gezanten.
Eenigen zijn bekend wegens hun
politieke belangrijkheid, en anderen
meer, doordat zij maatschappelijk op
den voorgrond treden. In sommige
opzichten is de vrouw belangrijker,
dan de echtgenoot. Het eene gezant
schap is bekend om zijn politiek, het
andere om zijn wijn. Merkwaardig
genoeg was Dursdorf altijd beschouwd
als het terrein van een krachtig man.
Amphalië is een staat van den twee
den rang in Europa, die een eerste-
kiasse man noodig heeft. De reden
daarvan is, dat te Dursdorf groote be
langen om zoo te zeegen op onzijdig
terrein samenK^men. De v uorloopige
corlogsbedreigingen en de hangmue
kwesties van de groote Mogendheden
onderling of in eigen boezem, worden
niet zelden in de hoofdstad van Am-
phalia te niet gedaan of ten minste
tot een schikking gebracht. Als alle
wegen naar Rome leiden, dan is het
ook waar. dat alle politieke wegen
door Dursdorf gaan. Zelfs Parijs ont
ving niet vaker de vorsten der aarde,
en in Dursdorf kwamen zij met een
heel andere boodschap dan in de
vroolijke wereldstad der republiek.
Om deze redenen was de geaant van
het hof van Amphalia altijd vóór al
les diplomaat en staatsman geweest.
De maatschappelijke zijde van zijn
positie was altijd in de tweede plaats
gekomen, en tjjdons de laatste jaren
van het leven van Sir Ilickman Light-
foot, die al vroeg oud en zeer zieke
lijk was creweest, had men ternan-
lood partijen gegeven.
Sir Douglas en Lady Musgrove,
ooral misschien de laatste, luidden
zich voorgenomen hierin verande
ring te brengen. Het diplomatieke le
ven zou stellig niet achteroitroin on
der de sterke handen van den gezant,
en zijn vrouw was van plan ie zor
gen, dat de maatschappelijke ziido
van zijn groote waardigheid niet ver
onachtzaamd werd. In dit besluit
werd zij gesteund door haar echtge
noot en niet weinig geholpen door do
schitterende inrichting van hun
prachtige woning. Zelfs in de laatste
dagen van hun gedeeltelijke afzon
dering tengevolge van den rouw,
eerst voor Sir Hickman Lightfoot mi
daarna voor Lord Musgrove, had do
ontvangkamer van Lady Musgrove in
hoog aanzien gestaan, en de kleine
dinertjes in het prachtige geznnt-
schapspaleis werden door de g< o-
digden zeer op prijs gesteld en ge
waardeerd. Om de waarheid tc zeg
gen had Lady Musgrove tegelijk lmar
vrienden in verrukking gebracht en
haar vijanden als zij die had in
elk geval zij, die haar critiseerden
een teleurstelling bereid. Het huwe
lijk had in haar met betrekking tot
het gezelschapsleven een groote ver-
I andoring ten goede gebracht
(Wordt vervolgd).
