•#-
Een sluwe oplichter.
Op een regénachtigen avond tegen
tien uu'r betraden twee heeren ei\
eefti dume in oen naar het scheen
zeer opgewekte stemming het voor
naamste, m de hoofdstraat der 'resi
dentie gelegen café „Austria" en
namen aan een der vrij geworden
tafeltjes plaats. De dame, een rijzi
ge. slanke verschijning met oen ge
laat vol uitdrukking was de wereld
beroemde zangeres Lola Matero, die
toentertijd met een zeer groot succes
in de hoofdstad optrad. Men dong
naar haar gunst, maar niemand
was het tot dusver gelukt, deze
vrouw, die even rijk aan talenten als
terughoudend was, te veroveren.
Eerst in don allerlaatsten tijd
scheon het hart der schoone
niet meer vrij te zijn. Hier in
eidentie was zij met een zeer rijken,
jongen eigenaar eenor fabriek in
kennis gekomen, die op het eerste
gezicht verliefd op haar was gewor
den en daarna met ernstige huwe
lijksplannen toenadering tot haar
had gezocht. En de kunstenares
toonde zich niet alleen zeer ingeno
men met de haar bewezen hulde,
muur ze liet ook bij verschillende
gelegenheden duidelijk zien, dat ze
voor den opënliartigeh, beininnelij-
keu Heinz Benkens een meer dan
vluchtige genegenheid gevoelde. Bij-
ha eiken dag der vorige week had
men haar, trouwens steeds in bijzijn
van haar impressario of haar moe
der, in gezelschap van den jongen
fabrikant gezien en daarom verwek
te haar verschijnen in het café „Au
stria", ook thans weer algeraeene be
langstelling.
Ongeveer tien minuten mochten
verloopen zijn, toen Lola Matero op
eons bemerkte, dat ze haar kostba
ren sigarettenkoker in de auto waar
mee men naar het café was gereden,
had laten liegen.
Heeft misschien een van u toe
vallig het nummer van de auto ont
houden, meneeren? vroeg ze thans,
blijkbaar door het verlies zee'r on
aangenaam verrast. Ik zelf weet al-
leon maar, dat de wagen licht ge
verfd was. En dit kenteeken zal wel
niet voldoende zijn om hem te mid
den van de vele andere te vinden.
Maak u toch maar niet al te
on gemist, juffrouw, zei de fabrikant
haastig. U zult den sigarettenkoker
in elk geval terugkrijgen, daarvoor
sta ik u bo"rg. Als u 't mij vergun
zal ik, die met de toestanden alhier
het best vertrouwd ben, de noodwen
dige stappen dezer zaak voorberei
den. Voor 't oogenblik kunnen we
niets anders doen dan bericht aan
de politie sturen en aan de ochtend
bladen een advertentie zenden.Want
op goed geluk in de straten uaar de
auto te zoeken, waarvan wij niet
eons het nummer kenhen, zou een
onbegonnen werk zijn, afgezien nog
hiervan, dat roeds lang een derde,
'die na ons in het rijtuig is gestapt,
het kostbare voorwerp, dat maar zoo
op het kussen lag, bij zich kan heb
ben gestoken.
Ik neem uw aanbod gaarne aan
meneer Benkens, en u hebt gelijk:
men moet voor de ochtendbladen een
advertentie klaar maken, waarin
den eerlijken vinder een aanzienlijke
belooning wordt beloofd. U weet, de
koker is een kostbare herinnering
aan den onttroonden sjah van Per-
zië, voor wien ik voor 2 jaren op 'n
particuliere soïrde in Parijs iets
mocht zingen. Het best is misschien,
dat men hem, die het kostbare stuk
terugbrengt, dadelijk een belooning
vnn twee duizend mark belooft Zulk
een som is voor ieder verleidelijk en
verhindert naar ik hoop, dat men de
brillanten uit het deksel breekt en
het goud smelt, daar de koker in
zijn tegenwoordig© gedaante wel
moeilijk verkoopbaa'r zou zijn.
Zooveel? vroeg de fabrikant
eenigszins verbaasd. Heeft de koker
werkelijk een zoo groote waarde,
dat deze belooning gerechtvaardigd
is?
Hij is op vijftien duizend mark
geschat, mengde signer Kalzani, de
impressario zich thans in het ge
sprek.
Ileinz Benkens liet dadelijk schrijf
gereedschap komen en men ontwierp
gemeenschappelijk den tekst voor
het bericht aan de politie en de ad
vertentie in de bladen, waarmee
men succes hoopte te hebben.
Juist toen de fabrikant den kell-
ner het schrijfgereedschap bestelde,
stond aan een tafeltje in de buurt
een elegant gekleed heer met in 't
oog loopend gele gelaatskleur en
zwaren zwarten knevel op, legde het
geïllustreerde blad, vvaa'rin hij tot
dusver met ijver gelezen had, op een
ledigen stoel, betaalde en verliet 3e
zaal, terwijl hij ondertusschen lang
zaam zijn handschoenen aantrok.
Nauwelijks echter was hij op straat
gekomen, of hij verhaastte zijn tred
aanmerkelijk. Eii terwijl hij de pa-
ropluie, die hij had opgezet om zich
t.'gen den fijnen motregen te be
schermen, zoo laag mogelijk hield,
zoodat zijn gezicht geheel bedekt
was, snelde hij in de richting van het
dichtbij gelegen operagebouw voort.
Ondertusschen mompelde hij onop
houdelijk zachtjes en lachte soms
ook luid en spottelijk.
Belachelijk! Ieder inwoner, die
maar half gewoon is de oogen open
te hebben, moet weten, dat alle au
to's, welke om dezen tijd gasten
naar bet café „Austria" brengen,
daarna naast elkaar voor het opera
gebouw blijven staan, tot de voor-
I stelling afgeloopen is en de rijtui
gen geregeld werk krijgen.
Intusscben had hij de staanplaats
der auto's bereikt.
Het (gejukte ihem ,w ér kei ijk den
rechten chauffeur te vinden.
Mijn vrouw heeft namelijk in
mv auto haar sigarettenkoker laten
liggen, die veel waarde heeft, zei hij
op v erklarenden toon tot dezen Hebt
g© den koker misschien gevonden?
Neen, zei de man. Doch hij zal
I nog wel wezen. "Meneer moet
inaar eens gaan kijken ik heb
dien tijd geen passagier gehad.
De sigarettenkoker lag werkelijk
in eén hoek op het kussen. Blijkbaar
zeer verheugd overhandigde de on
bekende den chauffeur, die ér niets
van begreep, een groot geldstuk en
verwijderde zich toen weer haastig.
In een der nauwe stegen, welke op
de hoofdstraten uitloopen, staat eén
kleine winkel, voor welles laag uit
sta Ivenster slechts goedkoope on
echte versierselen liggen, hoewel
boven de deur van hot armzalige
winkeltje een bord hangt met het
hluffige opschrift: „Ernst Meinas.
juwelier".
Ernst Meinas verheugde zich se
dert lang in de bijzondere belang
stelling der Hamburger politie, die
hem sterk verdacht van zijn beroep
van goudsmid slechts te gebruiken
als dekmantel voor een zeer uitge
breide werkzaamheid als helér.Maa'r
tot dusver had men den ouden, wei
nig sprekenden vrijgezel, niets ten
laste kunnen leggen, wat geschikt
zou zijn om hem met de strafwet in
conflict te brengen.
Het wa3 even voor acht uur des
avonds, en Ernst Meinas had zoo
juist de dikke houten luiken voor
uitstalvenster gehangen, toen eén
slanke, in een lichtgrijze» ulster ge
kleed heer haastig door de donkere
steeg kwam en voor den kleinen,
mismaakte» man slaan bleef.
Goeden avond, Meinas! zei de
vreemde kort. Laten we gauw naar
binnen gaan. Het is juist niet noo-
dig. dat iemand mij hier ziet.
De goudsmid had eerst wantrou
wend opgekeken. Maar daarna
kwnm er een trek op zijn gerimpeld,
baardeloos gezicht, die bewees, dat
hij den aa'ngokomene herkend had.
Ga maar vooraan, zei hij op
den heeschen fluistertoon, welken
hij zich in de laatste jaren aange
wend had. In mijn woonkamer
brandt licht. Ik wil neg alleen maar
de winkeldeur op slot doen.
Weldra zaten de twee in het kleine
vertrek bij het schijnsel van een pe
troleumlamp aan de wankele tafel
togonover elkaar.
We hebben elkander in langen
tijd niet gezien. Ernesto, begon de
oude. Als ik 't mij goed herinner,
waart ge twee jaren geleden voor
de laatste man! bij me.
Dat komt uit. En den dag daar
na arresteerde men mij in Altona.
Ik heb een jaar moeten brommen.
Leelijke tegenvallerl En dat om oen
ellendige brieventosch met nauwe
lijks vierhonderd mark! Maar laten
we daar niet verder over spreken.
Het was mijn eerste straf en ze is
mij in 't geheel niet bevallen.
Meinas knikte glimlachend.
Ik heb haast. V» ~nl men is hier
nooit zeker, dat niet in het volgende
oogenblik de speurhonden aanklop
pen.
Ik heb gisteravond 'n gouden, met
brillanten bezetten sigarettenkoker
buitgemaakt. Do nadere bijzonder
heden behoef ik niet te vertellen. Het
staat alles nauwkeurig in dit num
mer van het Residentieblad. Lees
het artikel maar eens door.
Meinas, schoof dichter naar de
lamp en las haastig het béricht.
Daarop vouwde hij de courant wéér
dicht en gaf ze aan Carlitta terug.
Laat mij den koker eens zien.
Als hij werkelijk zooveel waard is,
als men uit dat blad schijnt te moe
ten opmaken, ben ik gaarne bereid
er een fatsoenlijken prijs voor te be
talen.
Hier is hij. Doch ik kail u hem
slechts onder één voorwaarde over
laten. Ge moet, mij van dezen koke'r,
binnen den ko'rtst mogelijken tijd
drio volkomen nauwkeurige copieën
maken, welke In de kleinste bijzon
derheid, in elkön kras op het deksel
in elke letter van den aan den bin
nenkant gestempelde» naam der Pa-
rijsche firma eu van de opdracht,
die aan den achterkant staat, met
het origineel overeenstemmen; al
leen moet ge onedel metaal en on
echte steenen gebruiken. Denkt ge
dat te kunnen doen?
De oude man beschouwde den kost
baren sigarettenkoker éérst heel
nauwkeurig, voor hij ahtwoordde:
Een moeilijk, tijdroovend stuk
werk. Maar onmogelijk is het niet.
En heel goedkoop zal het zaakje ook
niet worden. Ik moet heel goede si-
milisteenen gebruiken, als de na
bootsingen bedriegelijk zullen uit
vallen.
Noem mij den prijs. Zooals ge
zegd is, ik moet drie stuks hebben
eh die moeten uiterlijk binnen twee
weken klaar zijn.
Na eenig los en en bieden kwamen
zo tot een accoord, en Meinas, die
voor den koker zes duizend vijf hon
derd mark geboden had, telde Car
litta bedachtzaam vijf duizend mark
in papiergeld toe. De rest van den
overeengekomen koopprijs hield hij
er als werkloon en voorschot voor
de noodzakelijke uitgaven af.
Ileinz Benkens, de jeugdige eige
naar van de machinefabriek Saxonin
bewoonde in de industrieele buiten
wijk der residentie een klein villa,
die met haai" op een park gel ij ke n -
den tuin aan het fabrieksterrein der
in de gausche wereld bekende firma
grensde.
Up zekeren morgen zat hij in zijn
ontbijtkamer aan de koffietafel en
los zeer oplettend een artikel, in een
der bladen, over de vermiste siga
rettenkoker.
Daarin stond o.a.:
Juffrouw Mutero, die op 't oogen
blik in een nabijgelegen stad een
reeks gastvoorstellingefci geeft, ver
zoekt om ér op te wijzen, dat ze de
belooning voor hem, die den koker
terugbrengt, tot twee duizend vijf
honderd mark verhoogt. Wij maken
daarom op de desbetreffende annon
ce in 't bizonder opmerkzaam. Naar
we hopen laat zich de „eerlijke vin
der" door de verzekering, dat de
kunstenares zijn naam zal verzwij
gen, en ook geen verder gevolg aaïi
de zaak zal geven, bewegen om zijn
buit eindelijk terug te geven. Boven
dien zijn we nog in staat onzen le
zers een interessant nieuwtje mee te
doelen. Juffrouw Matero heeft na
melijk alle aanbiedingen voor enga
gement zonder nadere redenen op te
geven geweigerd, waaruit men mis
schien zal rnogén opmaken, dat de
kunstenares haar naam weldra zal
ruilen voor dien van een in onze re
sidentie zéér bokondeu eigenaar van
groote industrieele ondernemingen.
Een uur later Heinz Benkens
wilde zich juist naar do fabriek be
geven werd een man bij hem aan
gediend, die hem in een uiterst drin
gende uangelegénheid wenschte te
spreken. Ofschoon de bezoeker aen
knecht zijn naam niet had genoom 1,
liet Beukens hem tooh in zijn stu
deerkamer roepen.
De binnentredende was niemand
anders dan Ernesto Carlitta, maar
hij had zijn anders altijd zoo ele
gunt uiterlijk in overeenstemming
met de rol, welke hij dacht te spelen,
zeer handig veranderd. Hij droeg
een erg versleten zomer-overjas met
voel te korte mouwen, o'ndér welke
jas een pantalon voor den dag kwam
die evenveel behoefte aan reparatie
had en op een paar gescheurde laar
zen neerviel. Zijn dikken, zwarten
knevel had hij zich laten afscheren,
en zooals hij thans voor den fabri
kant stond, bootste hij in houding en
gelaat uitstekend een armen smee-
keling na, die door het lot erg was
getroffen.
Ge wenscht? vroeg Heinz Ben
kens, nieuwsgie'rig, nadat hij de be
klagenswaardige gestalte van den
man met een enkelen blik had opge
nomen.
Ernesto Carlitta slaakte eerst een
diepen zucht, voor hij hortend eu
stootend begon:
Ik kom om u een bekentenis te
doen, meneer Benkens. Mijn naam
doet niets tér zake. Ik ben musicus
eh wel violist. Voor twee maanden
verloor ik door een plotseling opge
komen ziekte de betrekking, welke
ik tot dusver bekleedde, en moest
zelfs geopereerd worden, waardoor
mijn weinige spaarpenningen geheel
werden verbruikt. Na mijn herstel
trachtte ik te vergeefs weer een
plaatsje bij een kapel te krijgen.
Op zekeren avond in de vorige
maand nu kwam ik mijn fatsoen
lijke kleeren lagen toen nog niet in
de bank van leening! het café
„Austria" voorhij. Eu kwam plotse
ling de onweerstaanbare begeerte
bij mij op oui eens weer tusschen fuU
soeniijk gekleede mensehen te zit
ten, én mijn ellende, al was 't slechts
voor een uu'r, te vergeten. Ik had bo
vendien juist mijn horloge verpand
eu een paar mark in den zak. Ik
huiverde van het gure weer en zoo
ging ik dan het café binnen, bestel
de me eén glas grog en vloog de ad
vertenties in de bladen door, waar
in betrekkingen werden aangeboden,
in de hoop, dat ik iets zou vinden,
wat voor mij paste. Na een poos gin
gen twee heeren en een dame aan 't
tafeltje naast het mijne zitten. Ik
heb steeds oen goed gehoor gehad en
zoo kon ik duidelijk elk woord ver
staan, dat zo met elkander spraken.
Ik luisterde eigenlijk slechts, omdat
ik mij verveelde. Doch later begon
men te spreken over een sigarettén-
koker, die de dame in een auto had
laten liggen.
Weer slaakte de man een droeven
zucht.
Verder verderI drong Heinz
Benkens aan. Hij vermoedde, wat ér
nu zou komen.
Ja, en toén toen ben ik, arme
drommel, voor de verleiding bezwe
ken, ben ik voor den eersten keer in
mijn leven van het rechte pad afge
weken.
Hoe ik mij van den koker meester
maakte stond in alle couranten.
De gewaande musicus zonder be
trekking richtte zich thans fierder op.
Nu, een spitsboef hen ik toch
niet geworden! Nauwelijks had ik
den koker in den zak, of ik had ook
reeds bitter berouw. Langen tijd heb
ik er over nagedacht wat ik nu moest
doen. Ik wilde het kostbare stuk
reeds anoniem aan juffrouw Matero
terugzenden. Maar ik durfde het niet
omdat ik bang was daarbij door het
een of ander toeval in handen der
politie te vallen. Ik had letterlijk
mijn hoofd verloren. Steeds zweefde
mij het schrikbeeld vap de gevange
nis voor oogen. Ik had een gevoel,
alsof ik overal door vervolgers om
geven was, en waagde mij nauwelijks
meer op straat. Zoo verliepen onge
veer drie weken. Daar las ik gister
avond in de courant, dat juffrouw
Matero de belooning voor hem, die
den koker terugbrengt, nog verhoogd
en daarbij beloofd heeft, tegen don
zoo hard veroordeelde, die zich het
kostbare stuk wist toe te' eigenen,
niet verder op te treden. Die woor
den waren voor mij een verlossing,
lntusschen had ik nu ook vernomen,
dat u, meneer Benkens, tot de dame
in nadere betrekking staat. Wijl mij
nu de middelen ontbraken voor de
reis, om aan juffrouw Matero per
soonlijk haar eigendom ter hand to
stellen, heb ik het gewaagd hij u te
komen in de hoop, dat u medelijden
met mij zult hebben en mij niet aan
de politie zult overleveren. Hie"r is
de koker. Ik dank den hemel, dat ik
hem op deze wijze weer kwijt raak.
Met deze woorden ovorha'ndigde
hij den fabrikant oen voorwerp, dat
in verschillende lagen vloeipapier
was gewikkeld.
Ongeduldig scheurde Benkens het
omhulsel uit elkander. Er was geen
twijfel aan het was de gezochte
koker.
In zijn blijdschap aarzelde Heinz
Benkens ook géén oogenblik om den
berouw hebbenden zondaar de vast
gestelde som van tweeduizend vijf
honderd mark uit te betalen. Slechts
één gedachte bezielde hem: Welk een
verrassing voor Lola, als ik haar den
koker overhandig, waaraan haar
klein, ijdel vrouweuhartje zoo zeer
hangt!
Om van deze verrassing zoo spoe
dig mogelijk te genieten, besloot hij
dadelijk met den eersten trein naar
de Saksische residentie te gaan, web
ke hij in drie uur kon bereiken. Den
musicus, die zich uitputte in danMx»
tuigingen, liet hij vertrekken met de
boste, oprecht gemeende wénschen
voor diens toekomst.
Des namiddags van denzelfden dag
schelde Benkens aan do deur vau 't
voorname vreemdelingenpeDsionaat
waarin Lola Matero met haar moe
der voor den duur van haar verblijf
ih Dresden drie elegant gemeubi
leerde kamers bewoonden. En weini
ge minuten later was de overgeluk
kige Heinz bij zijn verloofde.
Nadat de eerste blijdschap over 't
weerzien wat bekoeld was, begon
Benkens op gemaakt ernstig© toon:
En nu, schat, ga daar nu als Je
blieft, eens in dien stoel zitten.
Gehoorzaam zijn, als je blieft! Zoo...
Men zegt, dat teergevoelige dames
soms ten gevolge van een blijde ver
rassing omve'r vallen, en dat zou ik
gaarne willen voorkomen. Ik heb
namelijk een verrassing voor je, een
groote. groote verrassing zelfs!
Wat, jij ook, Heinz? Stel je
voor, vanmorgen heb ik je een brief
gezonden en je daarin verzocht zoo
spoedig mogelijk te willen komen. Ik
wilde je namelijk met iets verrassen.
En nu ben jij om dezelfde reden hier
gekomen. Is dat niet komisch?
Zekerl Maar, lieve Lola, geloor
me, wat ik je kan laten zien, zal toch
waarschij'nlijk wel de meeste waaTde
hebben. Kijk, alsjeblieft, eens, wat er
in dit pakje zit!
Een oogenblik! Lola Matero
ging haastig naar de aangrenzende
kamer en kwam terug met een vrij
wel even groot pakje, ook een voor
werp, dat in papier gewikkeld was
Zie zoo, Ileinz, zei ze lachend, nu tel
ik tot drie. Bij „drie" maken we
beide onze pakjes open. Eén twee
driel
Zelden hadden twee menschen el
kaar met meer verbluft© gezichten
aangezien. Beiden hadden een siga
rettenkoker in de handen; ze gele
ken precies op elkaar en op beide
deksels stond de naam van de diva
in brillonten.
De eerste, die zich zoover herstel
de, dat hij ten minste weer iets kon
zeggen, was Heinz Benkens. Met
doffe stem en droeven blik zei hij be
deesd:
Ik vrees, schat, dat ik een be
drieger in handen ben gevallen.
Of ik.
Maar wie heeft je dat ding toch
gebracht?
Lola had den koker van denzelf-
den man met bijna dezelfde .woonden
ontvangen als Heinz.
Nu begrijp ik alles, zei de ver
loofde op grimmige» toon. De schurk
heeft ergens twee sigarenkokers la
ten maken, die natuurlijk bijna geen
waarde hebben, maar spiekend op
den echten gelijken, eu toen heeft hij
gewacht op een gelegenheid om zijn
slag te slaan. Hij achtte deze gele
genheid gekomen, toen hij gisteren
onze advertentie las. Nu, nog is hij
niet met zijn buit in veiligheidl Wij
hebben immers zijn nauwkeurig
signalement en met behulp daarvan
gelukt het misschien dezön even
vindingrijken als brutalen oplichter
hier of daar op te sporen. Ik zal in
elk geval dadelijk naar het politie
bureau gaan en aangifte doen. Het
beste is, dat je meegaat. Wij zouden
dan immers ook nog gauw even bij
oen juwelier kunnen iuloopen en de
beide kokers laten onderzoeken. Mis
schien is oen ervan toch de echte, of
schoon ik het haast niet durf ge-
looven.
Toen het verioofde paar een uu'r
later zeer teleurgesteld terugkwam
het onderzoek der kokers bad na
melijk aan 't licht gehracht, dat bef-
de slechts zeer nauwkctirige naboot
singen waren, gemaakt van een me
taal, dat op goud geleek, en van sl-
milisteonen vond Lola Matero een
aan haar geadresseerd lang tele
gram uit de residentie, hetwelk tot
haar nieuwen schrik aldus luidde:
Zooeven uw sigarettenkoker,
dien iït van uw laatste verblijf in ons
hotel wel kendo, van e©n armen, bo-
rouwhobbenden musicus tegen do be
loofde belooning terugontvangen.
Meende in uw geest te handelen
door den man, die mij vertelde, dat
hij eerst meneer Benkens, die op
reis was, had opgezocht. Was mij
bulténdien een genoegen voor de
hooggeachte kunstenares de som te
mogen voorschieten. Laat u den ko
ker nog heden doo'r een vertrouw
baar persoon bezorgen. Met de
meeste hoogachting uw dienstwillige
Mittler, directeuir van 't hotel Bris
tol.
De derde kreunde Heinz Ben
kens.
En ik hoop de laatste a'nders
wordt ik door deze ongelooflijke op
lichterij nog arm, voegde Lola Ma
tero ér in komischon wanhoop bij.
Ernesto Ca'rlltto bleef spoorloos
verdwenen. Waarschijnlijk had hij
het tooneel van zijn werkzaamheid
naar een ander werelddeel ver
plaatst.
Lola Matero kreeg van haar echt-
gonoot op den morgen na hun trouw
dag als morgengave een sigaretten
koker welke de vierde copic van 'taan
denken aan den sjah van Perziè was,
doch met dit onderscheid, dat hij
nog Vrij wat meer waard was dan
het origineel.
N. v. 't N.
PETROLEUM IN BLOKKEN.
Een Londensche petroleuinmaat-
schappij brengt petroleum in blokken
in den handel. De uitvinder van het
procédé beweert, dat een automobiel,
met dit materiaal gestookt het
neemt namelijk weinig plaats in
1200 K.M. aan één stuk zal kunnen
afleggen De blokken bestaan voor 80
pCt. uit olie, voor ettelijke procenten
uit ©on bepaalde zcepmassa, terwijl
1 pCt. van een geheim middel is toe
gevoegd, dat de vastheid geeft aan 't
materiaal
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek
betreffende, gelieve men te richten
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat
34. Telephoon 1543.
Probleem N. 243 toegezonden onder
het motto „FRANS."
irt
1 3 4
in
m
5
m
15
m
H
25
JÉi
'JM
m
m
35
m
m
m
45
ill
IS
SS
46 47 4» 4a 60
Wit
Zwart schijven op: 2, 5, 7, 9, 10, 12, 13, 16, 18, 19, 20, 88, 31, 32. 35
38.
Wit schijven op: 11, 21, 29,, 34, 39, 43, 45, 48, 49 en 50.
PROBLEEM No. 244 van
J. VERDONER, Amsterdam.
Zwart schijven op: 7, 8, 9, 11, 13, 15, 16, 17, 18, 19 en dam op 14.
Wit schijven op 20, 22, 24, 26, 27, 28 29, 30, 32, 33, 34, 40, 41, 48 en 49,
Dit laatste probleem hebben
overgenomen om d
mooie afwikkeling, hoewel de stand
aan een fantaieie-probleem doet den
ken.
Oplossingen van beide p'rohlemen
worden gaarne ingewacht aan boven
genoemd adres, uiterlijk Dinsdag 11
April a.s.
Oplossing van probleem No. 239,
van den auteur: Wit 27 - 22, 38 - 33,
37 - 31, 24 - 20, 29 9, 43 21, 44 2
2 - 8, 42 - 88, 48 30, 49 51
Oplossing van probleem No. 240,
van den auteur: Wit 26 21, 16 - 11,
34 - 30, 28 - 22, 50 - 44, 37 48, 44
Van Probleem No. 239 ontvingen
wij alleen een goede oplossing van
de heeren K. Siegerist en W. J. A.
Matla.
No. 240 werd goed opgelost door
de heeren: R. Bouw, D. G. Koning,
J. Lycklama, W. J. A. Matla, J. van
Mill, P. Ottolini, F. Th. Timmer, C.
Serodini, K. Siegerist.
SLAGZET IN DE PARTIJ.
In onderstaande stelling ontwik
kelt zwart een fraaien darnslag ajs
volgt: zw. 26 - 31, 14 - 20, 23 32,
20 48, wit 48 - 42 of? zw. 49 - 43.
wit 42 - 38, zw. 43 32, w. 27 38,
zw. 16 27 met een schijf winst, a»
vermoedelijk ook de partijl
j§§ p?
r,
m
1
m p
M
m
m
m
ê&A M
m
m
\m'l
i_
Wv//.
m
m
m m
«SS?
J
m
3
m
b a
Zwart schijven op 3, 6, 9, 10, 13, 14, 15. 16, 19, 21, 23. 25, 26 en 27.
Wit schijven op 24, 28, 30, 32 33, Si, 35, 36, 37, 38, 40, 43, 45 en 48.
De Haarlemsche Damclub houdt
hare bijeenkomsten lederen Maan
dagavond van 8 tot 12 uur in het Ge
bouw „de Nijverheid", Jansstraat
85. alhier.
Liefhebbers van het damspel tfjtt
daar steeds welkom.
