NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
DE GOUVERNANTE
28e Jaargang. No. 8580
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 13 JUNI 1911 B
JAARLEM'S DAGBLAD
ABONNEMENTEN AD VERTENTIËN:
perdriemaanden: van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem-120 Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel ineer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd Is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)1.30 W Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederland1.65 50 Cts' voor 3 Plaatsinêen k contant.
GeïHusfreercf Zondagsblad, 'voor Haarlem* ",037M Redacüe en Administratie: Groote Hontstraat 53.
n_ de omstreken en franco per post 0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. v><aè Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1368
Zondag op Zandvoort.
Sommige menschen gaan bij voor
keur naar een badplaats of andere
openbare gelegenheid tot uitspanning,
wanneer ze zeker weten, dat er veel
heel veel menschen zullen zijn. Een
deel van hun genoeeen bestaat in het
reizen in lange treinen van volle cou
pés, in het zien en loopen tusschen
drommen menschen en in het terug-
keeren met zoo'n zelfde legertje als
waarmee ze zijn heengegaan. Hun
ideaal zijn de Pinksterdagen. Maar
andere menschen, die gedrang juist
geen noodzakelijke bijdrage tot hun
geluk vinden, noch het als in optocht
langs de zee wandelen een aangena
me verpoozihg, gaan liever een week
later, wanneer het door de noodzake
lijk© reactie na Pinksteren rustig is
en kalm.
Er gingen Zondag nog wel men
schen naar Zandvoort, maar bestormd
werden <le trams niet en ledereen kon
mee. Zelfs raakten we onderweg aan
Aerdenhout en Bentveld zóóveel pas
sagiers kwijt, dat hef maar een be
scheiden groep was. dio te 'Zandvoort
aankwam. Dan begint de optocht.
Achter elkaar stappen we langs het
grasveld met het leelijke houten hek
er om heen, waarlijk geen fraaie en
tree voor Zandvoort, naar de eigen
aardige Kerkstraat, waar een groot
gedeelte van Zandvoorts leveranciers
van dagel:!ksche behoeften zijn opge
propt. En dan bovenop, bijna plotse
ling, komt de zee in 't gezicht.
Dezen keer was 't vloed, het strand
was smal, de honderde badstoelen wa
ren zooveel mogelijk achterwaarts ge
zet. Toch zaten de menschen nog dicht
bij het water. Er moet liever eb we
zen, zoodat een eerbiedige afstand
blijft tusschen die reusachtige, onver
anderlijke zee en de voortdurend ver
anderende kleine menschen. Zooals
een Zwitsersche berg majestueuser is, j
wanneer je dien van een afstand be
kijkt, dan als je aan den voet staat,
Misschien denken anderen er zoo niet
over, bijvoorbeeld, het gezelschapje
naar bun tongval te booren. Zuid-
Nederlanders, die het niet aardig vin
den. dat hun badstoelen voor bet op
dringende water achteruit moeten
worden gezet. Maar de stoelenver-
huurder maakt geen omslag en plant
eenvoudig dc stoelen eenige meters
verder weg. Er ontstaat een moeilijk
heid, wanneer een jonge man in 't
gezelschap in diepen dommel geraakt,
'geen plan schijnt te hebben wakker te
worden. ..Oom, oom", roepen de kin
deren en de vader ..sta dan toch op,
zulle 1" Oom trekt zich van 't geval
evenwel niets aan, ook niet wanneer
de stoelenman hem met forsche
Zandvoortsche knuist eenvoudig bij
jtijn kru"" uit den stoel ophijscht en
hem eenige passen verder, als een zak j
zand weer daarin deponeert. Oom 1
zet zijn slaapje voortlaat ons ho
pen, dat het alleen de zeelucht is, die
hem bevangen heeft.
Die zeelucht heeft op de meest en
een heel anderen invloed. De men
schen ondergaan er een verjongings
kuur. ManHen. die om hunne grijze
haren best grootvaders kunnen we
zen, wandelen er rond met blauwe
petten, als salon-zeekapiteins en wit
te broeken met breed omgeslagen
vouw. Hunne pendanten, de groot
moeders, snazieren heen en weer met
wit wollen mantels, omdat inderdaad
de wind wat koud is en op het hoofd
een tule mutsje of een baretje. dat
haar kleindochters zoo goed zou
staan. Ik mag die vrijheid blijheid
wel zien. Dezelfde matrone, die in de
stad waar ze woont, een half uur voor
den spiegel staat om angstig na te
gaan, of ze er wel tip top naar de
nieuwste mode-voorschriften uitziet,
zet aan 't strand een of ander dingie
op haar hoofd en de oude heer is zoo
blij als een kind, dat hij den hoogen
zijden, die in dagelijksche omstandig
heden bij zijn waardigheid past, voor
de gemakkelijke pet verwisselen kan.
Weliswaar gelden deze toiletartike
len op het strand als een onderschei-
dingsteeken, het kenmerk van den
badgast. Let eens op. hoeveel trot-
scher en zelfbewuster de houding van
den badgast is, dan die van het dog-
jesmensch. De eene voelt zich als
rechthebbende op strand en zee. bij
na als iemand, voor wiens genoegen
die daar zoo zijn aangelegd. Hij kan
wonen in het Grand Hótel of in een
klein achterkamertje in 't dorp, hij
behoort tot de klasse der badgasten.
Voor vier of zes weken is Zandvoort
hem en de dagjesmenschen zijn zeer
stellig in zijn oogen van lagere soort.
Het is, of die dat op hun beurt ge
voelen. Bescheiden rondkijkend wan
delen zij tusschen de badstoelen, in
keur van met het strand strijdige
costuums. Let op die dorpsjuffrouw,
die haar aandacht nauwelijks tus
schen de zee en de badstoelen weet te I
verdeelen en die, dank zij haar naai
ster, een middel heeft gekregen bree
der dan haar schouders op de twee
paren uit Amsterdam (je hoort het,
als ze voorbiigaan) die gewichtig pra
ten over de gezondheid, die je aan zee
kunt opdoen op het stuntelige oude
mannetje, dat, aan den arm van zijn
zoon. moeilijk door het losse zand
stapt, maar met blijheid in 't oog. dat
hij dit ook eens zien kan.
Jongelui dames en hoeren, trachten
wel een met de omgeving vertrouwd
gezicht te zetten, maar wie goed toe
kijkt. ziet hun de. dagjesmenachen
aan zij hebben niet dat zelfbewuste,
dat in bezit nemende, niet dien echten
strandgang noch de ware houding
neen, wij dagjesmenschen zijn ande
ren, dan de badgasten.
Sedert een paar jaar zijn de gele
genheden waar dranken gebruikt kun
nen werden, ook in Zundvoort in de
letterlijke beteekenis vun het woord
op den voorgrond gekomen. De bcde-
ga's voor. het bemiddelde publiek en
de tentjes voor de lieden met kleinere
beurs hebben om zoo te zeggen op het
strand zelf plaats genomen en bieden
de gelegenheid, den dorst te lesschen.
Ik denk, dat het langdurig zien van
die uitgestrekte watermassa een sug
gestieven invloed heeft, in zoover dat
de toeschouwer behoefte krijgt aan
iets vloeibaars inwendig. Maar op de
zen dag, dien stillen Zondag na Pink
steren. hebben zij weinig te doen.
In de Passage is wel een publiekje,
ook niet al te groot, voor het strijkje
van vier personen, dat daar muziek
ten beste geeft. Het zijn een eerste
viool, een tweede viool, een contrabas
en een soort van piano van ouder-
\yetsch model, die evenwel niet met
de vingers maar door des muzikan
ten vingers met hamertjes wordt be
speeld. Oppervlakkig beschouwd is
dit een instrument van een vroeger
tijdperk, daar de tegenwoordige piano
zelf de hamertjes bevat, die door des
spelers vingerdruk worden bewogen.
Maar ik behoor dit onder voorbehoud
te zeggen wellicht is het instrument
beter, voller, kortom merkwaardiger
dan de gewone piano ,om twintig re
denen, die niet tot mij zij'n doorge
drongen.
En het viertal brengt door de ge
woonte van samenspel grooter geluid
voort, dan we wel zouden denken en
wat er mogelijk aan kracht zou ont-
breken, weet de eerste viool te vergoe
den door smeltende klank. Met zijn
donkore type van Hongaar of Roeme-
niër, zijn opgedraaide knevels, is
hij wel de man, om in de smachtende
walsen voor te gaan. of in een wild
rhytmus vreemde melodiën te laten
hooren.
Als we langs den straatweg naar
de tram terugkeeren, snort er toch
mog een enkele auto voorbij. Op do
deuren van het groote Olympia staat
aangekondigd, dat het binnenkort
weer zal worden geopend met iets to
taal nieuws, neen. dat raadt ge niet,
met een bioscoop. En als we aan 't
vertrekpunt van de tram komen, doen
de schapenhokken geen dienst ja
zijn er haast geen menschen op 't em
placement zoodat ieder een plaatsje
kan vinden op zijn gemak. En het
eenige wat aan drukte denken doet
is, wanneer de tram op Bentveld met
moeite en te Aerdenhout in t geheel
niet meer de passagiers, die zich
daar aanmelden, behoorlijk een
plaats kan aanbieden 't Balcon is
evenwel geduldig en officieuse staan
plaatsen in den wagen zijn er ook.
Wanneer zullen eens speciale wagens
de reizigers van Bentveld en Aerden
hout *s middags terug gaaa halen
J. C. P.
Duiieniandscti Overzicht
DE BETOOGING TEGEN DE BELGI
SCHE SCHOOLWET
is Zondag te Antwerpen toch doorge
gaan, ook al had ze nu na den val
van het ministerie een andere be
teekenis gekregen.
Over de betooging seint de Ant-
werpsche berichtgever van de „TeL"
o. a.
De stoet had bijna een uur noodig
om voorbij te trekken. Het was een
leger van zeker 15.000 man, met een
20-tal muziekkorpsen en 200 vlaggen,
blauwe en roode Ongeveer een vier
de van den stoet bestond uit socialis
ten. Al de politieke mandatarissen,
liberalen en socialisten, van Antwer
pen stapten aan het hoofd.
Een reuzen-meeting werd gehouden
in het Hippodroompaleis, dat 5000
personen kan bevatten Zij werd ge
presideerd door den heer Desguin,
wethouder van onderwijs.
Sprekers waren de lieeren Hijmans
en Franck, liberale volksvertegen
woordigers, Vandervelde, socialis
tisch volksvertegenwoordiger, en
Cools, socialistisch wethouder van
Financiën, te Antwerpen
Hijmans, Franck en Vandervelde
hebben verklaard, dat
LIBERALEN EN SOCIALISTEN BE
REID ZIJN, OM SAMEN HET
BEWIND OP TE NEMEN.
Hijmans zeide Om het vaderland
te redden, ltebben de liberalen en de
socialist en ten overeenkomst aange
gaan, die Hijuians, bij donderend ap
plaus, een „entente cordiale" heette.
De socialist Vandervelde bracht een
eindeloos toegejuichte hulde aan den
koning, „die door zijn kranig optre
den een omwenteling heeft weten te
bezweren". Dan aan don heer Woeste,
die deu door de regeering beraam
den staatsaanslag belet heeft, voor
een klein deel uit principe, voor een
ander klein deel uit voorzichtigheid,
maar voor een groot deel uit wrok
tegen den heer Schollaert.
Dan vergeleek hij de liberalen en
de socialisten niet Blvicher en met
Wellington na den slag van Water
loo, al wilde nij daarom Schollaert
niet met Napoleon vergelijken.
De „Nieuwe Gazet" geeft een uit
voerig verslag van de rede van den
socialist Vandervelde, handelend over
EEN LIBERA AT.-SOCIALISTISCH
BLOK,
waaraan we hot volgende ontleenen
„Niets is gevaarlijker dan de krach
ten zijner tegenstrevers te onder
schatten. Om te overwinnen, zal het
niet te veel zijn, het verbond tus-
sciien liberalen en socialisten, dat ons
oen eerste overwinning bezorgd
hoeft, in ai zijn ai acht te laten be
staan. Wij zuiien dat verbond nog
steviger maken. Moeilijkheden kun
nen opdoemen, ornaat onze partijen
verschillende en somtijds tegenover
gestelde belangen voorstaan, doch
desniettegenstaande zullen wij zij
aan zij, schouder lan schouder blij
ven kanipe.n.
Behouden wij wederzijds ongeschon
den ons programma. Dat ae „beralen
aan oe socialisten met vragen, hun
republikein scire en collectivistisch©
gedachten op te geven, zooals de so
cialisten hun niet zullen vragen, hun
koningsgezinde- en hun eigeudouis-
principen op te offeren.
Laat ons alleen m acht nemen .liet
te overdrijven wat ons scheidt on uiet
te vergeten wat ons gemeen is.
\V ij zullen trachten die gemeen
scliapspunten te vermeerderen, een
basis van hervormingen, die wij sa
men zullen kunnen verwezenlijken.
Wij willen allen de bescherming
van den kinderarbeid het verplich
tend onderwijs met schoo'cantinen,
dat een einde moet maken aan de on
wetendheid, vooral in onze Vlaamse he
dorpen de werkmanspensioenen, die
den versleten werkman zullen toela
ten, rustig en in waardigheid zijn
laatste dagen door te brengen het
zuiver algemeen stemrecht, waarvoor
de Belgische democratie reeds een
halve eeuw strijdt. Dat zal het regee-
ringsprogramma zijn van 't liberaal-
socialistisch blok", zoo besloot Van
dervelde.
Over
DE OPLOSSING DER KABINETS
CRISIS IN BELGIë
is nog geen beslist nieuws. Wel wor
den er veel namen genoemd, maar
zeker is nog niets. De bladen voor
spellen de volgende combinatie De
Broquevllle, spoorwegen, kabinets-
hoofd geldwezen, de heer Levie
rechtswezen, de heer De Lantsheere
arbeid, de heer Hubert oorlog, gene
raai Hellebautkoloniën, de heer
Renkin landbouw en binnenland -
sche zaken, de heer Van de Vyvere of
de heer Pollet wetenschappen en
kunsten, de heer Carton de Wiart
buitenlandsche zaken, de heer Da-
vignon.
Luitenant-generaal Hellebaut, die
eerst een portefeuille weigerde, heeft
toegestemd te blijven, op voorwaarde:
lo. dat hij over de noodige credie-
ten moge beschikken voor de liervor-
nhng der artillerie
2o. dat men zijn ontwerp van her
vorming der militaire pensioenen
steune.
blijft natuurlijk vefel belangstelling
trekken. Vooral in de Frauscho pers
I De Fransche bladen protestveren, en
j geven luide hun ongenoegen te ken-
I nen. Dit geschiedt in verschillende
j toonaarden. De Echo de Pans is het
slechtst te spreken en gewaagt van
met veel minder, dan van het afbre
ken der diplomatieke betrekkingen,
i Zoo erg is het gelukkig nog niot
De mopperende redacteurs putten
i uit de Acte van Algeciras en andere
verdragen en overeenkomsten liet
bewijs, dat Spanje zijn boekje te bui
len gaat. Betoogd wordt, dat de
Spaansche regeering tegen elk begrip
van recht, voorzichtigheid en wat
dies meer zij, in handelt.
De Temps" toont zich ook buiten-
gewoon heftig en wil Europa over
deze Spaansche onrechtmatigheden
laten oordeëlen. Een nieuwe confe-
rentie O wee
i Maar daar willen de andere bladen
niet van hooren. Het „Journal des
Débats" verzekert, dat een regeering,
die in een aanval van waanzin Euro
pa zou laten rechtspreken over Span
je geen twee dagen de algemeene
ontstemming zou kunnen stand hou-
den.
1 Intusschen dient erkend te worden,
dat de storm in de pers ietwat aan
hot luwen is. Er gaan stemmen op,
die van kalm overleg en afwachten
gewagen. Ilel denkbeeld van een cou-
llict met spanje, dat aanvauKelijk is
opgekomen, raakt op den achter
grond, en men begint na te denken
over de wijze, waarop de belangen
der beide landen m overeenstemming
gebracht kunnen worden.
De vraag wat Duitschland van de
Marokko-zuak denkt, is aan deze
kalmte niet vreemd. Maar Duitsch
land zwijgt. De staatssecretaris van
buitenlandsche zaken drinkt bron
water te Kissingen en heeft juist zijn
voornemen te kennen gegeven, zulks
tot 20 Juni voort te zetten
De bladen, die van regeeringsin-
zichten plegen te getuigen, geven niet
veel anders dan het nieuws, dat hun
correspondenten weten mede te dee-
len
Alleen het „Berliner Tageblatt"
durft wat te schrijven Het spot met
de verdachtmakingen, dat Duitsch-
Onze Laciiaoek
Stap. Hoe kom je toch aan zoo'n
schunnige paraplu
Stop. üp een heel bijzondere ma
aier zelf gekocht 1
't ls een beroerde wereld, zegt
Jan, je kunt je beste vrienden niet
vertrouwen.
En nog erger is, valt Kees hem
in de rede, dat je beste vrienden je
zelf ook niet vertrouwen.
GEEN W ONDER.
Een jong ijverig redenaar verliet
na zijn rede net podium en keerde
naar zijn plaats in de zaal terug.
Vele aanwezigen kwamen hem de
hand drukken en een compliment we
gens zijn welsprekendheid maken.
De spreker worstelde echter door de
om hem heen geschaarde menigte en
begaf zich naar een man, die stil was
blijven zitten.
Ik kom u bedanken, zei hij,
voor de aandacht, waarmede gij mijn
betoog gevolgd hebt- Uw onafgebro
ken vol opmerkzaamheid naar mij ge
wend gelaat spoorde mij aan, omdat
ik er op las, dat u mijn rede ten zeer
ste interesseerde, en u haar de groot
ste opmerkzaamheid waardig vondL
Ik geloof niet, dat gij zelfs één oogen-
blik uwe oogen van mij hebt afge
wend.....
Joa, dè kan best, klonk het met
een goedig lachje, ik heb een ergen
stijven nek
ONBESCHAAMD.
Ik heb zoo juist Meier ontmoet,
die op weg was je een rekening te be
talen. Maar nu komt hij niet.
Zoo, en waarom niet
Omdat ik het geld van hem heb
geleend.
land de politiek van Spanje onder-
steu nt.
De schrijver de bekende journa
list Theodor Wolff, die vroeger als
Parijsch correspondent van dit blad
veel geijverd heeft voor eene goede
verstandhouding tusschen Duitsch
land en Frankrijk betoogt, dat
Duitschland feitelijk de partij van
Frankrijk moet kiezen, maarook
met eigen belangen rekenen, Duitsch
land moet tot een zakelijke schikking
met Frankrrik komen, om aan de val-
sche en perfide Marokko-politiek een
einde te maken.
Wolff meent, dat „het geschreeuw
van de All-Deulsche bladen de alge
meene politiek niet verder helpt. We
idut is de Duitscüersj moeten, vóór
het te laat is en vóór dat Frankrijk
Marokko met toestemming van En ge-
huid en onder het onverschillig toe
zien der undere mogendheden an
nexeert, zaken doen. Mei een koel
hoofd, maai- met een vaste hand. Er
moet thans positief ingegrepen wor
den."
Ook de Engelschen zijn slecht te
spreken over de politieke avontuur
tjes van Spanje. De Engelschen wa-
j-en met de Fransche politiek al wei
nig ingenomen, maar het oordeel
over de Spaansche politiek is nu nog
veel scherper.
In Spanje zelf stuit de huidige poli
tie.-; der regeering ook al op verzet.
Dat Villanueva, «ie oud-minister van
Buitenlandsche Zaken, die de bepa
lingen van de geheime Fransch-
Spaarisclie Marokko-overeenkomst be
kend heeft gemaakt, er niet voor te
vinden is, zal niemand verbazen. De
ze ongerechtvaardigde landing, be
toogde hij aan ee:i medewerker van
het Purijschc „Journal", kan ons in
FEUILLETON
door Headon Hill.
15)
Kom, leg het er niet al te dik op,
Ravenscar. zei hij met een komisch
optrekken van zijn loslippigen mond.
Als je er niet zoo plechtig uitzag als
een aanspreker, dan zou ik zeggen,
dat ja een loopje met mij nam. Oude
en gewaardeerde huurder, wel, wel
Het beste, wat ik sinds langen tijd
gehoord heb.
Huurders worden niet altijd al
leen gewaardeerd nuar hetgeen zij be
talen, antwoordde Ravenscar beleefd.
Maar, hoe dit zij, kapitein Vaughan,
u zal nuj veel moeite m deze kwestie
besparen uls u pen eii inkt wilt nemen
en een lijstje maken van de repara
ties, die u noodig oordeelt.
De inhoud van de tumbler verdween
in de keel van den veteraan, en met
eenige verwenschingen aan het adres
van den jichtigeu voet bracht hij
zichzelf in een zittende houding. Te
gelijkertijd stak hij een hand uit en
keek vol berouw hoe zij beefde als een
iepenblad.
Een gevolg van de Jicht, vertel
de de oude snoodaard zonder te blo
zen Ik kan zoo geen letter schrijven,
dat snapt u. Schrijf het maar op, tor-
wijl ik dicteer.
Maar de secretaris zei, dat hier
geen sprake van kon zijn. Als het ver
zoek met 'ün handschrift was ge
schreven, dan zou Lord Manksilver
denken, dat hij zoo eigenmachtig ge
weest was om zelf te bepalen, wat er
gedaan moest worden, en er was niets
waartegen mylord meer op zou ko
men. Het was misschien zelfzuchtig
van hem, maar ter wille van den kn-
nitein zelf. moest hij weigeren als
handlanger op te treden.
Een schaduw verduisterd© de deur
opening en het expressieve gelaat van
kapitein Vaughan helderde op.
Daar is juist de rechte man, die
als secretaris op kan treden, om maar
niet te spreken van een Pharizeeër of
een huichelaar, riep hij meer plagend
dan moedwillig beleedigeud uit. Kom
binnen, buurman en toon je eens echt
buurmanschappelijk door een lijstjo
te maken van hetgeen ik je zal dic-
teeren. Want de nieuwaangekomene,
die daar aan de deur stond, was
Elisha Capwe, met zijn klein hoofd
een beetje scheef, als wendde hij zijn
beste oor den spreker toe. Sinds de
kapitein zijn doebter had verloren,
had Mr. Crowe zijn antipathie onder
drukt en zich aangewend om zijn on-
matigen buurman eenige koeren per
deg te bezoeken.
'.eer verplicht, bromde hij, met
een iioiite buiging aan het adres van
Ravenscar. met wien luj in een hai'
dozijn jaren nauwelijks evenveel
woorden had gewisseld. Hij had een
intuïtie, die misschien heel dicht bij
de waarheid was. dat de secretaris
an den viscount hem met minachten
de onverschilligheid beschouwde. Ka
pitein Vaughan maakte met veel
dankbetuigingen gebruik van zijn
aanbod, en wees hem aan. waar hij
schrijfbenoodigdheden kon vinden,
toen Ravenscar weer een tegenwer
ping had,
't Spijt mij tusschenbeiden te moe
ten komen, zei hij flink, maar het
schrift van Mr. Crowe zou zeker even
weinig succes hebben als het mijne,
kapitein. Mijn instructies luidden, dat
de lijst mij door u zelf geschreven,
moest worden ter hand gesteld, en
als u het niet doen kunt, zal de zaak
onbepaald moeten worden uitgesteld.
Hij stond op, terwijl hij sprak als
of hij nu het laatste woord over deze
zaak gezegd had en daardoor dwong
hij den kapitein tot daden over te
gaun. De laatste vroeg brommend
aan Elisha of deze hem papier, pen
en inkt wilde brengenwaarna hij
zoo goed en zoo kwaad als het ging
een lust opmaakte van hetgeen hij
wenschte .terwijl hij haar bevend on-
derteekende.
Toch zoo'n slechte hand nog niet.
zei hij bewonderend, voordat hij lie'
aan Ravenscar gaf. Maar wat bote--- i
kent die handteekening eigenlijk. Ik
wou maar dut zij zooveel waard was
als men dikwijls van handteekeningen
kan verwachten laten we zeggen
onder een chècjue voor een paar dui
zend pond.
Zorgvuldig het document in zijn
borstzak wegstekend, bleef do afge
zant ven Lord Monksilver alleen
maar even wachten om enkele opmer
kingen te maken over het weer. en na
zoodoende het slecht bij elkaar pas
sende paar menschen van een onder
werp voorzien te hebben, liet hij
lieu aan eikuar over, om ue discussie
Voort le zeitei.. Aiu&r dozen uioigeii
was Eiisna in een uiear peiiizenue en
zwijgende Stemming don gewoonlijk,
en neeJeinuai niet geschikt voor het
eigenlijke doel van zijn bezoek, het
opvroolijken van ziju buurman. Mo
gelijk was de oorzaak hiervan, dal de
stemming vun den kupitein geheel
veranderd was inet het weer vullen
van zijn tumbler, en dat hij nu even
moedeloos was als hij eerst ongeloo-
vig was geweest omtrent den zooge-
naamden dood van zijn dochter.
Ik ben een arme, eenzame, oude
man, Crowe, zei hij met trillende stem.
terwijl zijn t>ezoeker opstond om heen
te gaan. Ik hield mij dapper tegen
over dat huichelachtig© gezicht van
-Wonksilvar s secretaris en /.ene een
gezien t alsii ik met. gelooide, dat
myitis d^od is. Maar inet jou is liet
mts anuêiË. Tegenover jou ben ik met
van pian er doekjes om te winden, jij,
die haar al van nuar vroegste jeugd
af gekend hebt. Ik geloof met. dat zij
«.icnzelf verdronken heeft, maar ik ge
loof ook niet, dat zij nog leeft. Zij is
veel te zachtmoedig om haar ouden
vader in zoo n vreesdijke onzekerheid
te laten. Naar mijn overtuiging ont
moette Chaloner Wenslade huur dien
morgen de rotsen en heeft hij haar
in den aferond geslooten, omdat zijn
zoon een oogje op haar had. Als dc
jonge Dick daar achter gekomen is,
dan zou dat de reden kunnen zijn
van Hetgeen er m de studeerkamer
van M uiislude is gebeurd. Elisha Cro
we scheen die vreemde theorie ern
stig bij zichzelf te óverwegen, zijn
klem gelaat vertoonde duizend rim
peltjes. Ik ben er hoelcmual niet ze
ker van, hoe alles op 't oogenblik ook
tegen hem pleit, dat Mr. Richurd
Wenslade zijn vader vermoord heeft,
antwoordde hij eindelijk. Maar als hij
het wei deed in de omstandigheden,
waarop u doelt, dan kan u toch niet
kwaad tegen hem gezind zijn. Ik zou
die overtuiging maar - voor mijzelf
houden als ik u was. kapitein. Insjvec-
teur Pearman snuffelt rond. eu de
jonge man zal genoeg te antwoorden
hebben bii het voorloopig onderzoek.
zonder dat hij nog lastige insinuaties
van zijn vrienden noodig heeft.
Hoe denk jij dan. dal mijn doch
ter aan haar einde kwam vroeg
Vaughan. Zichzelf vermoord uit vrees
van gearresteerd te worden, omdat
zij dien ring stal opperde hij.
F.er ik zoo laag zou zijn om dat
te denken, zei Elisha met een blos van
woede. Zooals ik j© van den beginne
af gezegd heb, denk ik, dat als uw
dochter dien morgen om het leven
kwam, haar ecu ongeluk is overko
men. en «lat als zij in leven is het on
der den indruk kan zyn, dat zij met
zich te verbergen een ander be
schermt.
Maar de oude soldaat 6chudde zijn
hoofd, ofschoon hij gerustgesteld was
door het tegenspreken van hetgeen hij
als zijn overtuiging had uitgespro
ken. Ik ben bang, dat jii het niet bij
het rechte eind hebt, Crowe, je bent
geen detective, zei hij. Zij zou nie
mand anders kunnen besehermen, om-
dut er niemand genoemd is met be
trekking tol den ring. En het kan
niets te maken hebben met den moord
op Charles Wenslade, omdat hij pas
vier en twintig uur na haar verdwij
nen vermoord werd.
(Wordt vervolgd).
