SÉ
5
a
9
e
S
ft
3
a
a
H
ro
K
Hl
1ܧ
ari
4*:
6
fjj
M
ta
Él
16
I
«t
ai
8
B
igf
Si
ft
n
li-
fig
ÉU
i
Él
erfgenaam was Tan een oom, dio op
ijf mill.oen dollars werd geschat.
Doch niemand onzer wist, dat hij
verzamelaar was geworden op zoo
groote schaal.
Na trokken de wolken samen boven
mijn onschuldig hoofd. De heerlijk»
echo, sedert door de geheele wereld
bekend als de Groote Koh-i-noór of
Berg der Herhalingen, was ontdekt,
't Was een juweel van vijf-en-zestig
karaats. Als men er een woord sprak
werd het een kwartaar lang terugge
kaatst, als 't een kalme dag was.
Maar z,e. een adder nieuws werd
terzelfder tijd bekend; er was nog
een echo-verzamelaar in 't veld. De
twee snelden toe om een koop zonder
weerga te sluiten. De eigendom be
stond uit een paar kleine heuvels
met een ondiep dal er tusschen, er
gens in eeii achterhoek van den staat
New-York. Beide mannen arriveer
den tegelijk op het terrein, en de een
wist van den ander niet af. De echo
behoorde niet aan één persoon; zeke
re Williamson Bolivar Jarvis was
eigenaar van den oostelijken heuvel,
en zekere Harbison J. Bledso van den
westelijken, het dal was de scheiding
En terwijl mijn oom Jarrio heuvel
kocht voor 3.258.000 dollars, kocht
de andere partij Bledso's heuvel
voor een bagatel meer dan 3 mil-
lioen.
Ge begrijpt wat hiervan 't gevolg
moest worden? De heerlijkste collec-
t.e echo's van de wereld was
eeuwig incompleet, wijl ze mai
helft had van den koning der echo's
van 't heelal. Geeta van de twee was
tevreden met zijn gedeeltelijk eigen
dom, en geen van de twee wilde het
verkoopen aan een ander. Er werd
getwist, gezucht, getreurd... En ten
slotte begon men met gemeenheid,
als enkel een verzamelaar kan uitha
len tegenover een mensch, een broe
der, zijn heuvel af te gravenl Nu hij
de echo niet kon krijgen, mocht geen
ander die hebben. Als zijn heuvel
weg was, zou er niets zijn om mijn
oom's echo te weerkaatsen. Mijn oom
protesteerde, maar de man ze
Ik bezit 't eene eind van de
echo; ik heb lust, dat eind kapot te
maken; pas u maar op uw eigen.
Mijn oom begon een proces en wc
het. De ander appeleerde en gooide
het hooger op. Zoo ging t tot aan het
Opperste Gerechtshof. Dat gaf een
last zonder einde. Twee van de rech
ters meenden, dat een echo roerend
goed was, omdat ze te zien noch te
tasten was en toch koop- en verkoop
baar en bijgevolg te taxeeron; twee
anderen mee'nden, dat 't reëel grond
eigendom was, klaarblijkelijk ver
bonden aan het land en niet te ver
plaatsen; andere 'rechters vonden,
dat een echo in 't geheel gee'n eigen
dom was.
Eindelijk we'rd beslist, dat de echo
eigendom was; dat beide heeren af
zonderlijke en (Onafhankelijke eugo-
naans waren elk van zijn "heuved,
maar gemeenschappelijk bezitter van
dc echo; dat de tëgenpartij ten volle
vrijheid bezat om zijn heuvel te
Biechten, maar drie millioen dollars
moest deponeeren als waarborg voor
het mogelijk nadeel, dat er uit kon
voortspruiten voor mijn oom's helft
van de echo. Deze beslissing verbood
mijn oom tevens, gebruik te maken
van de"n heuvel der tegenpartij, om
zijn deed van de echo terug te kaat
sen, zonder toestemming van den
eigenaar, hij mocht alleen zijn eigen
heuvel gebruiken; als zijn deel van
de echo 'niet wilde werken onde'r die
omstandigheden was het natuurlijk
treurig, maar 't hof kon Cr niets aan
doen. Eveneens verbood het hof de
tegenpartij, gebruik te maken van
mijn oom's heuvel zonder toestem
ming. Ge begrijpt was t gevolg was!
Geen van heiden wilde toestemming
geven, en zoo moest die verbazing
wekkende, alleredelste echo ophou-
ien zijn macht uit te oefenen, Sinds
"die dag is de magnifieke bezitting
onverkoopbaar.
Een week voor mijn trouwdag,
toen men van heinde en ver bijeen
kwam om ons huwelijk te veree'ren,
kreeg ik bericht, dat mijn oom over
leden was, benevens het afschrift van
zijn testament, dat mij tot eenig erf
genaam maakte. Helaas. Mijh dier
bare weldoener was niet meer! Die
gedachte drukt mij zelfs nu nog, na
zooveel jareai. Ik gaf het testament
over aan den lo'rd; ik kon niet lezen,
verblind als ik was door tranen. De
lord las het; toen sprak hij op stren
gen toon:
Mijnheer, noemt ge dat rijkdom?
Zeker doet men dat in uw blufferig
land, go zijt erfgenaam van een col
lectie echo's, wijd en zijd verspreid
over het hcelo Amerikaansohe vaste
land. Dit is 'niet alles, mijnheórl Go
zit tot over de ooren in de schuld; er
is geen echo bij, waarop geen hypo
theek staat. Ik ben geen hardvochtig
man, mijnheer, maar ik moet letten
op het belang van mijn kind. Hadt ge
maar een echo, die ge eerlijk uw
eigen kon noemen; hadt ge maar een
echo vrij en onbelast, waarheen ge
kondt gaan met mijn kind om ze
door ncdrig moeizaam werk te be
bouwen en te verbeteren en er zoo
een levensonderhoud uit te putten,
dan zou ik geen neen zeggen, maar
ik kan mijn kind niet uithuwelijken
aan een bedelaar. Verlaat zijn zijde,
lieveling. Ga. mijnheer, neem uw ver
hypothekeerde echo's op en verdwijn
uit mijn gezicht voor altijd!
Mijn edele Celestine klemde zich
aan mij vast met liefhebbende armen
•n zwoer, dat zij gewillig, ia gedwee
mij zou trouwen al had ik gocn echo
In de wereld. Maat t kon niet zijn;
wij werden van elkander gerukt
zij om te lijden en binnen het jaar
sterven ik om de lange levensreis
eenzaam e» alleen voort te zetten.
Zioi, mijnheer, als gij deze kaarten
en planden, hier in mijn portefeuille
ev en walt inkijken? Ik kan u een echo
verkoopen voor lager prijs dun ieder
ander, die in 't artikel doet. Deze bij
voorbeeld, die mijn oom dertig jaar
geleden tien dollars kostte en ee'n der
mooiste dingen in Texas is, kan ik u
laten voor
Verschooning, dat ik u in
rede val, zei ik. Beste vriend, ik heb
vandaag geen rust gehad van colpo'r-
leurs. Ik heb ee'n naaimachine ge
kocht, die ik niet noodig had; ik heb
ooiio kaart gekocht, die in geen
kei opzicht deugt; ik heb eene klok
gekocht, die .niet wil gaan; ik heb
mottan-vergif gekocht, dat de motten
prefeeren boven eiken anderen drank
ik heb een hoop nuttelooze uitvind
sels gekocht; en nu heb ik genog van
d.e malligheid. Ik zou geen echo van
u willen hebben, al wildet gij mij die
tot geschenk even. Ut zou u hier niet
eens in huis dulden. Ik heb altijd 't
land gehad aan lieden, die mij echo's
probeerden te verkoopen.
Ziet ge dat geweer? Neem uw col-
lect.e en hoepel op; laat er geen bloed
vergoten worden.
Doch hij glimlachte slechts, een
droeven, zoetigen glimlach, en haal
de nog meer teekeni ngeu voor den
dag. Ge begrijpt heel goed, wat het;
gevolg was; want ge weet: als ge een
inaal de deur geopend hebt voor een
colporteur, dan is het onheil juist ge
schied en moet ge de nederlaag lij
den.
Ik lcwara met dien man tot een ver
gelijk na een onduldbaar uur. 11c
kocht twee dubbelloops echo's in
goede conditie, en hij gaf er nog een
op den koop toe, die hij niet kon
kwijt raken, wijl ze enkel Duitsch
sprak. Hij zei:
Ze was eens volmaakt alle ta
len meester, maar haai- verhemelte
is op een of andere manier verzakt.
MARK TWAIN.
„Centr."
Strijd.
Een vrouw stond aan den rand van
hot hooge klif, starend in do diepte,
ir de zee kookte. De Maartsche
wind deed haar slanke gestalte buigen
nis rietmaar zij lette daar niet op.
Do sombere, wilde zee trok haar aan
met toovermacht.
Hoe gemakkelijk zou 't zijn, hier de
rust to vinden, die zij zocht. Eén stap,
een val en het zou gedaan zijn. Nie
mand zou ooit de waarheid weten
zooveel ongelukken waren hier al ge
schied En hoe zoet zou de rust zijn
na al haar strijd.
Hoe heel anders had de wereld haar
geleken, nog slechts één week gele
den Toen had de zon geschenen, er
was lente in de lucht en hoop. Zij had
hier gespeeld met het kind, dut aan
haar zorgen was toevertrouwd, 't Was
moeilijk voor haar geweest, een be
trekking te vinden, zij was niet mooi,
niemand werd aangetrokken door de
zachte, doch flinke trekken van haar
onregelmatig gezicht en de melancho
lische grijze oogenzij was dertig
jaar, en diploma's bezat zij niet. De
dwaze, wereldsche vrouw, die haar
aannam als kinderjuffrouw, had haar
een barmhartige engel geschenen.
Dio vrouw had haar meegenomen
naar het zeeplaatsje, in het eenvoudig
hctel. Zij had groote verteringen ge
maakt en inkoopen gedaan cn was
toen plotseling verdwenen met haar
kind. De proote koffers, dio zo achter
liet, bloken leeg of gevuld met rom
mel.
En 't meisje stond daai', zonder een
penning on zak.
Mirjam zuchtte en deed langzaam
een stap voorwaarts.
Daar klonk plotseling de stem van
een man. waarschuwend
Pas op 't Is daar onveilig 1
Zij keerde zich om. Een man in reis
pak, flink en voornaam von uiterlijk,
kwam haastig op haar af. Toen hij
vlak bij was, groette hij.
U is hier zeker vreemd 1 't Is
duur gevaarlijk loopen... Dan keek hij
eensklaps verrast op.
U u hier Eindelijk Ik heb u
jaren gezocht. O. waarom ging je
hc-en zonder een woord te zeggen,
zonder te schrijven? Je zag toch dien
avond, dat ik je liefhad je meende,
dut je mij ook lief had Kijk, ik heb
dit al die jaren bewaard als een
schutHij liet haar een verdroogd
roosje zien. Weet je niet Dien avond
le Monaco?
O. Mirjam Die avond staat
nog voor mij. Je tante was dien dag
zoo vervelend geweest en je schreide,
teen je op de veranda kwam 1 't Was
er zoo heerlijk dien avond. Herinner
jo niet, lieveling Ik begon te spre
ken, en terwijl je luisterde, plukte je
een roos. Toen belde je tante en je
moest naar binnen, maar jo gaf mij
do roos en een blik, die mij zei, cfat
je mij lief hadt.
Hij zweeg, overmeesterd door aan
doening. Terwijl hij gesproken hud,
woelde het in haar hoofd Hij hield
haar voor een andere dat was dui
delijk een vrouw, dio óók Mirjam
heette- Zou ze hem uit den droom hel
pen of.... Ilij had een prachtig ge
zicht, vond zij, een gezicht, dat aan
trok en vertrouwen gaf. 't Was als
een gezicht, dat zij dikwijs in haar
droomen had gezien, 't gezicht van
een man, dien zij kon liefhebben. Hij
scheen een man van middelen, dat
zij aan de eenvoudige, maar solide
Meeding er was een atmosfeer van
welstand om hem. Zou zij de kans
aanvaarden, die 't toeval haar bood?
Een blik op het smeekend gezicht be
sliste
lk herinner mij... fluisterde zij
zucht.
En ik vergiste mij niet
Tot antwoord stak zij hem de hon
den toe.
i De vreemde sloot haar In zijn armen.
Liefste! Hoe dikwijls hob ik ge-
idroomd van deze ontmoeting 1
Met een zucht vlijde ze haar hoofd
tegen zijn schouder. Zalig voelde zij
den steun van die sterke armen.
Wat doe je hier, lieve vroeg hij,
terwijl ze langzaam voortliepen.
Zij had snel haar plan gemaakt-
Mijn tante had mij met je ge
zien. Wij vertrokken den volgenden
dag en zij liet mij geen tijd, jé te
schrijven. Ze was zóó boos, dat ze er
ziek van werd. Je weet, ze had een
hartkwaal.
Ja... en. verder?
Zij' stierf kort nadat wij in Enge
land terug waren.
't Verwonderde haar zelf, zoo vlot
en gemakkelijk als de leugens over
haar lippen kwamen, 't Was haai', of
ze een ander hoorde spreken...
had nooit eer gelogen.
Arm kind I En zo liet je niets
na?
Geen penning I
Toen verhaalde zij haar wezenlijke
avonturen gedurende de laatste drie
jaren hoe ze naar Londen was ge
gaan, om werk te zoeken, hoe bitter
de si rijd om het bestaan wus geweest
en ton slotte haar laatste teleurstel
ling.
En nu wij elkaar gevonden heb
ben. wil je nu met mij trouwen Laat
je niet door valsche schaamte weer
houden. Je weet, ik ben rijk ik kan
een „special licence" koopen, en we
kunnen over twee dagen getrouwd
zijn. En dan gaan wij samen naar die-
zonnige kust, waarvan je zooveel
houdt
Ik heb geen keuze, antwoordde
zij, opziende tot hem. Doch zij sloeg
dc oogen weer noer. toen ze zijn blik
ontmoette.
Ze wandelden naar het stadje te
rug, hij druk pratend, zij luisterend
Aan 't kleine hotel gekomen, vonden
ze den eigenaar aan de deur staan.
Hij deed lomp tegen Mirjam en zei,
dat hij haar niet binnen wilde laten.
Doch haar geleider sprak een paar
woorden met den man, waarbij hij
rammelde met de hand in zijn zak
't klonk als goud.
Ik heet Sothern. Ralph Sothern.
U kunt overal naar mij informeeren
Ik. heb te Dover gelogeerd in 't Royal
Hotel. Zoo meteen wil lk u nog even
spreken... Kom nu, Mirjam.
Ik heb je nog niet erteld, dat ik
mijn naam veranderd heb. sprak zij
gejaagd.
O, dat is goed. 't Hindert niet. Ik
wacht je hier dan kunnen we thee
drinken.
In haar slaapkamer stapte Mirjam
op cn neer. 't Lot had haar hulp ge
zonden en zij besloot, den dingen hun
loop te laten.
Werd haa'r bedrog ontdekt, daii
kon zij er niet erger aan toe zlin dan
nu. Zij maakte haar donkerbruin
haar op, t'rok haar beste blouse aan.
een oude, van Witte zij. Dan ging zij
naar bededen, naar den man dien
zij misleidde.
Sotbom was alleen in do gelagka
mer. Hij ontving haar met. een blij
den glimuach; zij glimlaelite ook. het
droeve lachje van iemand, die bijna
vergeten was, wat Vreugde is.
Een tafel stond gedekt, maar zij
was te ontroerd om te genieten van
alle keuriee dingen, die hij voor haar
had besteld.
Liefste, zei hij, er begint nu een
nieuw leven voor ja Vergeet al wat
gebeurd is, al je leed. Wij zullen er
nooit meer over praten.
Zij zuchtte verlicht 't Bedrog wórd
haar gemakkelijk gemaakt.
Met groote kieschheid stelde hij
haar voor, morgen mee naar Londen
om te koopen wat ze noodig
had en drong haar, eenig geld van
hem aan ten nemen, voo'r 't geval
zij dadelijk 't een of ander moest
hebben.
Dus je gaat morgen mee?
Ja... Ralph...
Wat was ze blij! Dien avond brach
ten ze door in do zitkamer, die hij
gehuurd had en ze luiste'rdo hoe hun
toekomst zou zijn. Toeu hij merkte,
dat zij moe werd, drong hij zacht dat
ze naar haar kamer zou gaan.
Den volgenden dag scheen de zon
heerlijk. Ze gingen naar Londen en
hij bracht haar van den eenen win
kel naar den anderen. Zoodra hij be
merkte, dat zij iets mooi vond, kocht
hij 't terstond. Hij nam appartemen
ten voor haar in een prachtig hotel.
Daar maakte zij, voor 't eerst van
haar leven, toilet voor het diner. Een
avondjapon was gezonden uit een
magazijn, ze paste haar uitmuntend,
en met behulp van een kamenier was
zij spoedig gekleed.
Zij verbaasde zich, toen ze voor
den spiegel stond en haar eigen beeld
zag. Ze was nu bijna mooi; vrede en
geluk begonnen te stralen uit de grij
ze ooged; de zorg was van haar ge
vlucht en het geluk verhelderde haar
trekken.
Sothern was vol bewondering en
zij lachte tevreden, toon hij haar
hand op zijn arm legde.
Dien avond zat MLrjam peinzend
haar slaapkamer.
Morgen zou haalr trouwdag tzijn.
Haar hart klopte l)ij 't gericht van al
den overvloed rondom haar. Het ver
leden was vergeten, haar leven werd
nu een droom van rijkdom en weel
de. Dat was alles het werk van dien
éénen man, die'n zij toevallig ont
moete, en die haar leven omschiep
als een toovenaar.
Nu zij haar hart kende, scheen 't
haar bijna Ongeloof el ijk, dat ze duen
man had gewonnen door list. Ze
voelde zich zóó innig aan hem ver
bonden, zoo volkomen één met hem...
en toch was ze een bedriegster; door
misleiding had ze hom er toe ge
bracht, haar te trouwen. Zij was niet
de vrouw, die hij had gekozen boven
alle anderen; zij was een onderkruip
ster, die hem had ontstolen aan zijn
wa're Liefda
1 Hoe kon *IJ houden, wat as op too
oneerlijke wijze had verkregen? Als
hij "t bedrog eens bemerkte als...
hij die andere vrouw ontmoette!...
Zij stelde zich zijn minachting
voor, als hij ontdokte, hoe hij bedro
gen was.
Neeui, dal mocht niet! 't Zou haar
hart breken, hem te verlaten; maar
zij durfde niet leven in dagelijks te
rugkeerenden angst.
Hoewel haar hart hem behoorde,
kon er geen vrede vóór haar zijn aan
zijn zijde Zij moest gaan; ze moest
hem de waarlieod zeggen en hem ver
laten, voor altijd.
Zoo besloot zij in een slapeloozen
nacht, en 's morgens, toen 't sche
merde, stond zij op, kleedde rich
in huivering van ochtendkoelte
en angst, en schreef een langen
brief aan Ralph, waarin zij ver
belde, wat baar leven was gewe
waarom ze hem had bedroge en waar
in ze hem vaarwel zegde.
Da meiden van 't hotel keken haa'r
n.suwsglerig na, toen zij vluchtte
langs de corridors, doch zij lette er
niet op. Ze vond de voordeuropen
en was op straat.
Dit gedeelte van Londen kende zij
niet. Op goed geluk af snelde zij
voort, als een vervolgde, door een la
byrinth van straten. Waarheen?
Waarheen anders dan naar de ri
vier? Wat schoot haar anders te doen
over dan wat ze dno dagen geleden
op t punt geweest was te doen?
Doch toen zij 't donkere, vuile, troe
bele water zag, deinsde zij terug.
Aarzelend deed zij eend ge stappen
vain de'n oever af. Een politie-a.gent
slenterde aan; zij durfde niet blijven
staan.
Zijn verbaasde blik maakte, dat zij
voor 't eerst acht sloeg op de japon,
die zij droeg. Mirjam begreep, dat zij
hier verdacht moest voorkomen: vrou
wen, zoo elegant gekleed, wandelden
op dit uur met lndgs de Theems. Zij
drentelde wat en wachtte tot de agent
weg was. Toen nam zij een besluiit
en keerde zich naar de nivie'r
Iemand hield haar van achteren
aan haar kleed vast.
Neen, neen riep zij woest, zon
der om te zien. Laat mij begaan!
Zij worstelde om vrij te komen.
Mirjam, liefste, kom toch mee!
Keer terug. Ik verlang zoo naar je!
Zij zag in de oogen van haar ver
loofde. Weerloos liet zij zich door
hem lelden, liaar arm in den zijnen.
Kind, ik vond den brief en ik
hen zoo blij, dat jij mij de waarheid
ve'rtelde Maar ik wist het al.
Hoe! Je wist? Wanneer? En waar
om joeg je mij niet weg?
Omdat ik je lief liacL Maar kom
mee; mijn auto wacht ginds.
Hij hielp haar In de auto, en ter
wijl deze voortgleed langs de nog
eenzame straten, vertelde hij:
*t Was toeu ik op je wachtte,
voor een winkel. Een vrouw kwam
naar mij toe, eerst dacht ik, dat jij
't-was. Maar 't was de andere. Zij
was veranderd, geheel veranderd.
Als ik jou niet pas gezien had, geloof
ik niet, dat ik haa'r herkend zou heb
ben. Zij sprak mij aan en ik ko'n niet
begrijpen, dat ik haar ooit had lief
gehad. Toen jij terugkwam, zag ik
het onderscheid... Ik wist, dat je mij
misleidt hadt, maar ik wist ook, dat
ik je liefhad, jou alleen. Ik wilde,
dat je mij ook lief zoudt hebben en
eerst dan zou ik je vertellen, wat ik
wist.
Toen ik vanmorgen bemerkte, dat
je weg was en je brief las, dwóng ik
mij tot kalmte, om na te denken. De
meiden ve'rtelden mij welken kant je
was uitgegaan. Ik nam gauw een
auto en kwam aan de rivier ik
vermoedde wat jo wilde doen. God
dank, ik was bijtijds.
Dus,., vergeef je mij, Ralph?
Waar liefde is, is gec'n vergif
fenis noodig, vrouw! sprak hij teeder,
en zij legde hot moede hoofd tegen
zijn schouder.
„Prov. Gr. Gt"
EEN PHILATELIST1SCHE
ZELDZAAMHEID.
Op een der duizenden prentkaarten,
die tijdens de Pinksterdagen verzon
den werden, ontdekte een scherpzin
nig postambtenaar oen merkwaardig
heid. en wel een blauwe postzegel van
5 pfennigs, die feitelijk groen moest
zijn. De prentkaart werd wel naar
do plaats van bestemming gezonden,
maar niet aan den geadresseerde over
handigd. Slechts mededeeling van den
inhoud der kaart werd gedaan, met
■erzoek tevens den naam en het adres
van den afzender te vermelden. De
geadresseerdo vokleed aan dit verzoek
en toen bleek het, dat de afzender een
bekend chemicus was.
Bij dezen werd nu huiszoeking ge
daan, wijl men hem verdacht van het
vervaarduren van valsche postzegels.
De postadministratie meende name
lijk, dat do postzegel op de prentkaart
was nagemaaktzij kou zich alleen
niet verklaren, waarom de man. die
juist blauw in plaats van groen had
gekleurd, wijl de vervalsching overi
gens prachtig was gelukt.
Bij den scheikundige werden wer
kelijk nog 80 stuks zulke blauwe post
zegels gevonden maar ze waren niet
valsch Hij bad aan het postkantoor
een vel groene 5 pf. postzegels ge
haald, en die in zijn laboratorium
neergelegd, zonder verder acht op
te elaanmaar nu wanen die zegels
door de chemische dampen in het la
boratorium, Verkleurd, van groen
prachtig blauw geworden.
De man kreeg voor zijn 80 blauwe
zegels echte groene in de plaats, en
de zeldzame blauwe postzegels om te
weten te komen, boe die zoo van
kleur veranderd zijn en op welke
wijze in den vervolge zulke kleurver
anderingen zijn te voorkomen.
Maar inmiddels zijn 19 der verkleur
de zegels oo brieven of briefkaarten
geplakt dé aandacht der postamb
tenaren ontsnapt, en vormen nu een
philutelistische zeldzaamheid, die
weldra blijken zal voor liefhebbers
heel wat waard te zijn.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek'
betreffende, geliovo men te richten
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat
34. Telephoon 1543.
PROBLEEM No. 265,
m
9
m
5
m
M
m
9
15
m
m
m
m
j
96
m
v
m
Tja-
W:
36
9
m
46
Zwart. Schijven op 4, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 17, 20, 21, 45 en dam op 18.
Wit. Schijven op 25, 30, 31, 32, 33, 39, 40, 41, 42, 43, 46, 49 en dam op 2R.
PROBLEEM No. 266.
van
M. C o e.
m
m
m
m
26
,A
m
36
M
45
!JÈ
e
«L
Zwart. Schijven op 7, 8, 12, 13, 14, 17, 18, 19 en dam op 48.
Wit. Schijven op 15, 21, 25, 28, 29, 30, 34, 38, 43 en 44.
Oplossingen van beide problemen
worden gaarne ingewacht aan boven
genoemd adres, uiterlijk Dinsdag 27
Juni a-s.
Oplossing van probleem No. 261,
van den auteur Wit 25—20, 2923,
47—41. 40-35, 39-33, 35:44, 45—39,
Oplossing van probleem No. 262,
van den auteur Wit 30—24, 2217,
26-37, 33 4
Beide problemen zijn goed opgelost
door de heei'en P. Ben it, M. ten
Brink, P. J. Eype, W. J. A. Matla,
P. Mollema, P. Ottolini, C. Serodini.
F. Th. Timmer.
BLADPROBLEEM van M. C o e.
47 49 tv ou
De oplossing geven wij in de vol-gen de rubriek.
EEN AARDIGE EINDSTAND.
Zwart. Schijven op 20 en 35.
Wit Schijven op 40, 45 en 48.
Wit speelt en wint als volgt
Wit. 40—34 48—43, 43—39 39—34, 45 34
Zwart. 35-40 a,b, 40 29, 20—24 of 25, 29 40.
Wit 48-43, 43-39, 39—34, 45 34
Zwart a. 20-24, 35—40, 40 29, 29 40,
48-43, 43—39, 39-34, 45 34 1
irt b. 20-25, 35-40, 40 29, 29 40.
De volgende eindstand wordt den
liefhebbers ter ontleding gegeven
Zwart. Schijven op 11, 26, 35, 40
45.
Wit. Schijven op 22, 27, 28, 39 en
dam op 8.
UIT DE DAMWERELD.
Maandag, tweeden Pinksterdag,
hield hot Utrechtsch Damgenootschap
een ééndaagschen wedstrijd in drie
klassen, verdeeld over groepen van
vier spelersHoofd-, le- en 2e klas.
Er namen 22 sj>elers aan den wed
strijd deel, waaronder eenige bekende
krachten. De uitslag was
HoofdklasseC. H. Schroder,
Utrecht, le prijs B. Ofman, Amster
dam, 2e prijs; respectievelijk met 5 en
8 punten.
Eerste klas. Groep I R. Hoogland,
Utrecht, le prijs met 6 punten C.
Breedijk, Waddingsveen, 2e prijs met
4 punten.
Groep II P. Schokker, Amsterdam,
le prijs met 5 punten A. Fokkeir,
Breukeion, 2e prijs met 4 punten.
Groep III A. vau Eeuwen, Wad
dingsveen, le prijs met 3 punten
Pliilidor II, Haren bij Groningen, 2e
prijs met 2 punten.
lil deze groep waren 3 deelnemers.
Tweede klas. Groep I A. Oltevan-
rr, Leerdam, le prijs met 6 punten
Olrce, Zandvoort, 2e prijs met 4
punten.
Groep II C. Kortlever, Leerdam,
le prijs met 3 punten L. v. d. Lee,
Bnarn, 2e prijs met 2 punten.
In deze groep waren 3 deelnemers.
De Haarlemsche Damclub houdt
hare bijeenkomsten iedereu Maan
dagavond van 8 tot 12 uur, in het ge*
bouw „De Nijverheid", Jausstraat 85,
alhier.
Liefhebbers van het damspel zijn
daar steeds welkom.
Zij, die lid wenschen te worden,
kunnen zich bij het bestuur aanmel
den.
