HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG 15 JULI 1911
itaariemsctie
Handelsvereenigiog
Soadgek. by Kon. Baal. ran 13 Nov. 189».
De Haariemsche Handelsvereeni-
glng hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wel haar recht van bestaan bewezen,
In zeer veie gevallen, «aken van ver
schillenden aard betreflende, Ie xij
opgetreden en dikwijlB met groot
succès. Jammer echter, dat men alge
meen niet meer blijk geeft, dit
waardeeren, door als lid der Vereenl-
ging toe te treden. Er rijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, Ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten gevoe
len, dat men het werk op prijs stelt,
dal de Haariemsche Haudelsvereeni-
ging steeds opneemt, als doende, wat
hare band vindt om te doen.
De voordeelen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover de geringe J aarlij ksche
contributie van 8.50, die gevraagd
wordt.
De Haariemsche Handelsvereeni
giog bemoeit zicb In de eerste plaats
er mede, de belangen van bare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor ben tot betaling aan
manen en information voor ben ln te
winnen. Bovendien hebben de leden
hei recht, het hun gratis te verstrek
ken advies van den rechtsgeleerden
adviseur der Vereeuigiug te vragen,
die ook ln proceduren en faillisse
menten gratis voor heu optreedt, na
tuurlijk alleen voor zaken betreffende
den handel en bet bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar warden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
Ivan 1 November tot en met 30 April)
ad I 1 75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver-
eemg ng zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. H. J. Merena,
Spaarne W, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 24 uur des na
middags zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging ls ge
vestigd Jansweg 11.
Voor Incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt een vast
recht van 5 pcL der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te Innen.
De kosten van Informatiën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. par informatie, plus
vijf ceuts porto-vergoeding. Jnformo-
Uun naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Preteullbn op bullen de stad wo
nende personen worden niet behan
deld. wanneer niet 10 ets. voor purto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 Informatien en rechts
geleerde adviezen werden ln het af-
geloupeu jaar gegeven.
In de maanden Mei en Juhi 1911
zijn 56 vorderingen tot een bedrag
van f 1570.85 betaald; 14 vorderingen
worden afbetaald, 11 vorderingen
zijn uitgesteld.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres
Beert aan het Bureau, dat geopend ls
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid -Ier H. H. V toch van haar infor
mal en kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor Informatiën op
hier tor Btede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Van onzen Relzenden
Redacteur.
DE JONGE MAN.
Of het dan ook niet door dien an
deren. meer stiller maar in stilte
krachtig werkenden geest van naasten
liefde gaat? Of het noodzakelijk is,
dat de verbetering van maatschap
pelijke toestanden, altoos moet ver
gezeld gaan van bitterheid, weder-
zijdsch wantrouwen verzet en geweld
van boven en geweld van beneden?
Of in het maken van wetten van
buiten, in 't aanwenden van staals-
dwang het eenige middel is te zoe
ken om tot harmonischer samenleven
gerakenI
Uit Amerika, uit dat ultra-mate
rialistische maar dan toch ook wel
practische Amerika komt deze nieu
we geestelijke beweging, die der
Jongemannen-vereen! gin;, m, welke
een voortzetting is van onze oud-
vuderlandsche christelijke Jongelings-
vereenigingen. Wij hebben, ongenoo-
digd en onverwacht, een bezoek ge
bracht aan het vacantie-verblijf te
Doorn, nabij Driebergen en Zeist ln
de .provincie Utrecht, waar in een
ledigstaande villa van den heer F.
Labouchère, in een bosch van naald
hout ter grootte van 7 H.A., een vijf
tigtal jongelieden, allen leden van de
Amsterdamsche Jon Bemannen vereeni
ging, een vijfdaagsche zoinervacan-
tie doorbrachten. Een der aanwe
zige heeren, de heer M. Benschop Jr.
bouwkundige uit Amsterdam was
zoo welwillend ons rond te leiden en
onze wagen te beantwoorden.
„Onze Jongemannenvereeniging is
opgericht naar Amerikaansch voor
beeld," aldus deelde de heer Ben
schop ons mede. „Ouzo leider, de
heer J. van Bommel, heeft verschei
dene Jaren in Amerika doorgebracht
en daar het vereen! gin gsleven bestu
deerd. Wli bezitten een gemeenschap
pelijk orgaan ,,De Jonge man", dat
f 0.60 per jaar kost. Administrateur
is de heer J. C. Doyer, HeerengTacht
255. Ons ideaal ls. dat wij een eigen
gebouw zullen krijgen, dat centrum
van den vereenigings-arbeid. kan
worden. Het doel van onze vereeni
ging is jongelieden van alle standen
bijeen te brengen en door wederzijd-
sche opvoeding, onder leiding van
ouderen, elkaar geestelijk te steunen
en te verheffen. Dit Zomerhuis is
slechts een begin van onzen arbeid
en toch zijn wij met de resultaten al
zeer tevreden.
Van 1 Juli tot 13 September komen,
telkens voor vijf dagen een aantal
jongelieden, hoogstens ruim 70, zeven
>loegen voor jongemannen van 17-30
arigen leeftijd, de overige voor Jon
gens van 14rl7 jarigen leeftijd hiecr ap
't Zomerhuis logeeren. De kosten zijn
per persoon 6.— plus de reiskosten
die op zijn minst 1.60 bedragen".
Terwijl de heer Benschop, zelf een
an de logeergasten ,ons dit vertelde,
oegden zich andere jongelieden bij
ons en vulden nu en dan de mede-
deelingen aan. Zij zouden juist dezen
avond na een vjifdaagsch verblijf,
weder naar Amsterdam teruggaan.
Zij voelden zich zeer tevreden, zagen
er gezond, gebruind en levenslustig
uit.
„Wilt u ons Zomerhuis niet eens
bezien?"
Wij begonnen met de slaapzalen te
bekijken. De groote, luchtige villa-
kamers waren voorzien van eenvoudi
ge stroomatrassen. Op elke matras ligt
netjes opgevouwen oen wollen slaap
zak. Een slaapzak is gekozen omdat
daarbij het 's nachts zich blootwoelen
voorkomen wordt. Elke logé brengt
zelf een sloop voor zijn peluw en een
handdoek mede. Telkens na een vijf
daagsche periode wordt het Zomer
huis twee dagen voor den grooten
schoonmaak gesloten. De slaapzakken
worden uitgestoomd, de matrassen
geklopt., de vloeren gedweild.
Daarna bezochten wij het lees-pa-
viljoen, waar eenige jongelieden be
zig waren brieven naar familie te
schrijven. Er legen couranten en ook
hier haastien de jongelieden zich ons
uit hunzelf, hun groote tevredenheid
te betuigen. Midden in den tuin be
zochten wij de groote eettent, waar
de maaltijden gemeenschappelijk wor
den gehouden en men 's avonds ge
noeglijk bijeen ls. Er ls ln deze. tent
een podium en men had de beschik
king over twee seraphine-orgels en
een piano.
Een andere, kleinere ronde tent,
schertsend het circus der A. J. M, V.
genoemd, diende voor gemeenschap
pelijke feestjes. Juist hing er een aan
kondiging dat een blijspel „De Ge
fopte'' door de jongelui was opge
voerd. Entrée vijf cent ten voordeele
voor arme kinderen, die naar buiten
moeten. (Trein 8.28). Er is in den
tuin gelegenheid voor croquet-9pel,
er staan gymnastiek-werktuigen en
do jongelui "hebben gelegenheid om te
dammen, domino te spelen, te scha
ken enz.
Voornamelijk wordt bij goed weer de
tijd echter met groote wandelingen
of fietstochten in de prachtige om
streken doorgebracht en in 't nabu
rige Werkhoven was gelegenheid om
to zwemmen. Wij bezichtigden de
waschgelegenheid, werden er op
merkzaam op gemaakt, dat er over
vloedig heerlijk welwater op 't Zo
merhuis te krijgen is en toen wij
naar de keuken vroegen, roemden de
jongelieden ais om strijd den heerlij
ken, gezonden kost, dien zij genoten.
Mej. Van Bommel voegde er glimla
chend aan toe, dat haar gasten zul
ke „bergen" eten naar binnen wisten
te werken en de waardeering waar
mede over den kok werd gesproken,
die in hagelwitte koks-kleedij voor
de keuken stond, bewees dat „la
reconnaissance de l'estomac" geen
sprookje is.
Ook vertelden de jongelui ons, dat
aak vriendschappelijk gezinde bewo
ners en bewoonsters van Doorn vruch
ten zonden of blóemen om de eetta
fels te versieren. Oök werden de jon
gelui wel door aanzienlijken uit den
omtrek tot een bezoek uitgenoodigd.
Op Huize Doorn hadden zij de tuinen
van douairière Hamstra mogen be
zichtigen. Zij waren voor den volgen
den Zondag op huize Zonnehouvol bij
gravin Randwijk gezioodigd. Op dit
oogenhlik waren een twintigtal jon
gelui op een fietstocht in den omtrek
onder leiding van ds. Van Hoogen-
huyze. De jongelui op hun beurt, ge
voelig voor al deze zorgen en vrien
delijkheid waken er onderling voor,
door oppassendheid, de sympathieën
van de Doornsche bevolking te blij
ven behouden. Er is een donkere ka
mer op 't Zomerhuis, voor degenen
die photografeeren en er is steeds
een rij wiel reparateur aanwezig.
De dagindeeling is als volgt: To zes
uur opstaan. Te zeven uur ontbijt. Te
halftwe© middagmaal. Te vier uur
theedrinken. Te zeven uur avond
maal. Te tien uur naar bed. Door 't
geheole huls is 's avonds electrlsch
licht.
Tweo keer daags heeft een gods
dienstoefening plaats, die echter nie
mand gedwongen is bij te wonen.
Want hoewel men voor een christe
lijk au geest onder de iongelieden
ijvert, wenscht men geen bekrompen,
dogmatische levensopvatting aan te
kweeken en alle richtingen en geloo-
ven zijn welkom.
De jongelieden waren er zelfs een
beetje trotsch op, dat ook eenige
Roomsche en Joodsche Jongelieden
met groot genoegen onder hen ver
toefd hadden.
„Uit welke kringen worden uw le
den gekozen?"
„Iedereen is welkom. Wij zijn zéér
tegen clubeeest. Ons doel is juist door
zooveel mogelijk alle rangen en stan
den in de jeugd samen te brengen,
het groote doel van harmonische
maatschappelijke en geestelijke sa
menleving te verkrijgen. Zoo tellen
wij onder onze groep van deze perio-
da een student in de theologie, maar
ook eenvoudige arbeiders".
„Vreest u niet voor slechte elemen
ten?"
„Slechte elementen voelen zich op
den duur niet onder ons thuis. Maar
ij beijveren ons, om voor zoover dat
in ons vermogen staat, uit. de slechte
elementen, goede te -maken".
Juist toen wij Doorn woder verlie
ten, kwam da groep wielrijders van
een tocht huiswaarts. Allen zogen er
gezond en gebruind uit. Men las den
levenslust en de tevredenheid op de
gezichten. De gezondheidstoestand
laat trouwens niets te wenschen over
en de kok hooft heel wat meer te
doen, dan de beide doctoren, die bij
voorkomende gevallen geneeskundige
hulp zullen verleenen.
Inlichtingen omtrent de A. J. M. V.
(een der Jongelingen heeft de aardige
lettor-speling „Alle Jaren Meer Vreug
de" gevonden!) verkrijgt men aan 't
bureel Heerengracht 255 te Amster
dam.
liet spreekt van zelf, dat de jonge
lieden. die hier een vijftal dagen sa
men genieten en verkeeren op een
leeftijd, waarop de onbevangenheid
des harten ons nog vol idealen voor
de toekomst doet zijn, kameraadschap
en vriendschap sluiten, die voor het
leven wellicht, zal duren. En dat de
opleiding tot wederztjdsch hulpbe
toon niet nalaten zal, later in de
maataeh&opij, goede vrucht te dra
gen.
Wil hebben den indruk mede geno
men, dat hier een uitstekend maat
schappelijk werk verricht wordt.
Parijsche Brieven
CCLXXXIV.
„In deze dagen van groote hitte",
schreef Gustave Téry onlangs, „moet
je, als je dorst hebt. geen cider drin
ken of. als je wèl cider drinkt, zorg
er dan voor, dat je geen druppels van
dien drank op hemd laai vallen,
Want een rechter van instructie met
een speurhondennatuur zou er zeer
goed bloedvlekken aan kunnen her
kennen, en meer is er niet noodig om
je van moord te betichten en je naar
het bagno te zenden
Dat sloeg op het geval van den ar
men drommel Michaut. die deze week
door de rechtbank te Bourges onschul
dig werd verklaard en door de jury
vrijgesproken, na 17, zegge zeventien
jaar, onschuldig ln de gevangenis te
hebben gezeten en dwangarbeid te
hebben verricht.
Den 20sten Augustus 1893 vond men
te Mornat (Creuse), vermoord in zijn
hui$, een grijsaard van 78 jaar, ge
naamd Francois Tixier. Het slachtof
fer had men den hals afgesneden.
Naast hem, vond men, geopend en
met bloed bevlekt, zijn eigen mes,
aarmede de misdaad was bedreven.
Voorts legde men de hand op een
door den moordenaar achtergelaten
das.
Er rezen vermoedens tegen. Mi
chaut, gewezen mijnwerker te Leva-
veix, die, sedert Sept. 1892, in de ge
meente van Mornat met zijn
en
zijn schoonmoeder een afgelegen
huis bewoonde. Getuigen beweerden,
dat de das hem toebehoorde. Voorts
werd bij een huisonderzoek bij Mi
chaut bevonden, dat een zijner vesten
op drie plekjes met bloed bevlekt was,
en een zijner hemden twee of drie
vlekjes vertoonde, waarvan men noch
de afkomst noch de geaardheid ver
mocht vast te stellen.
Michaut verklaarde, dat de das hem
niet toebehoorde, vlekken op het
vest van een neusbloeding waren ge
komen en op het hemd ciderdruppels
waren gespat.
Men geloofde hem niet en zond hem,
na hem tot levenslangen dwangar
beid veroordeeld te hebben, naar
Guyana.
Daar vernam hij, die zich voorbeel
dig gedroeg, dat een zekere Francois
Latour. veroordeeld tot acht jaren
dwangarbeid wecen* diefstal met in
braak, aan verscheidene personen
verklaard had, de moordenaar van
Fixïer te zijn.
Hij vroeg om revisie.
Verschillende dwangarbeiders ge
tuigden. dat Latour him een dergelij
ke confidentie had gedaan. Een hun
ner voegde er aan toe, dat de moor
denaar hem tevens had gezegd
„Maar lk geef het niot aan, want ik
vind Michaut een mispunt." En La
tour zelf erkende, wel een6 bedoelde
uitlatingen te hebben gedaan, zich
intusschen wel voor wachtende, die
verkluringen te bevestigen.
Lutour s straftijd liep spoedig daar
op ton einde, en de boef verdween
spoorloos. èl bekwam liet hem
want het voorgezet onderzoek bracht
aan het licht, dat Latour zich den
nacht van de misdaad in de omstre
ken van Mornat had bevonden
goede sier had gemaakt met tallooze
goudstukken, die het slachtoffer had
den toebehoord. Bij Michaut daaren
tegen had men geen spoor van buit
gevonden, terwijl van wraakoefening
niet de minste sprake kon zijn.
Het Hof van Cassatie gelastte revi-
sie van het vonnis.
Michaut werd onschuldig verklaard
en vrijgesproken.
Dezo „rechterlijke dwaling" zou al
op zichzelf verschrikkelijk zijn. Want
al heeft men Michaut nu ook 30,000
frs schadevergoeding toegekend,
weegt dat bedrag, weegt al het geld
ter wereld op tegen het door Michaut
als onschuldige, doorstane l6ed af
gescheiden nog van het zij'n vrouw en
zijn schoonmoeder aangedane on
recht?
Doch er is meer.
De rechter van Instructie, die in
1893 als bet ware de beschuldiging
legen Michaut opende en leidde, was
een lap, die met de getuigen dronk
en die later wegens laster en schur
kerij excusez du peu oneervol
Uit zijn betrekking werd ontslagen.
En ook het is werkelijk een
„comble" de officier van Justitie,
die den anderen recnterlijken ombte-
- aai- een handje hielp, is later we
ens schurkerij uit den drenst ge-
aagd.
Doch er is meer.
De Justitie mag nooit volledig in
het ongelijk worden gesteld. Want
daardoor zou zij immers haar pres
tige verliezen. Reden waarom de
advocaat-generaal, die dezer dagen
ter zake aan het woord kwam, in zijn
requisitoir verklaarde, dat uit het
dossier geenszins was gebleken, dat
Michaut onschuldig was. Hij kon
slechts getuigen, dat Michaut's
schuldigheid niet wettig en overtui
gend was bewezen. Alsof dit niet
reeds meer dan voldoende was om
ten deze een gerechtelijke fout „daar
te stellen"..., Overigens wist de advo-
kaat André Hesse de jury en alle
andere toehoorders wel degelijk te
overtuigen, dat Michaut niet den
moord had begaan, kon hebben be
gaan zelfs.
Den pro-dood straffers zij de vraag
gesteld, hoe de justitie, de onfeilbare
justitie zich zou bezoedeld hebben,
indien indertijd de doodstraf over
Michaut ware uitgesproken
En sceptisch vraagt menigeen zich
ii nog af, of Michaut ditmaal zou
zijn vrijgesproken na 17 jaar lij-
dens. indien de instelling der jury-
niet bestond.
Het is een geluk voor Michaut, dat
hem een schadevergoeding is toege
kend, die hem in staat stelt verder,
al of niet mei de zijnen het is mij
niet bekend, of zijn vrouw en zijn
schoonmoeder nog in leven zijn
rond te komen. Want anders zou de
vrees gewettigd zijn, dat het hem
slecht zou vergaan. Juist, hoe para
doxaal het ook klinken moge, juist
omdat hij onschuldig is bevonden en
in zijn eer hersteld. Charles Dickens
vertelde eens ^an Jules Simon, dat
een arme drommel warm was aan
bevolen bij een invloedrijken per
soon, die er een philantropische in
richting op nahield. De ellende van
den stakkerd was ontroerend, zoodat
hij met open armen werd ontvangen.
Het volgende gesprek ontspon zich
tusscheu den weldoener en den have-
looze
En waartoe ben je veroordeeld
geweest
Ik Ik ben nooit veroordeeld ge
weest
Nooit?
Neen.
Des te beter voor li, maar dan
kan ik niets voor u doen. Ik bescherm
alleen maar boosdoeners.
Charles Dickens besloot zijn ver
haal met den uitroep
Laten wij ons bezighouden met
de rechtschapen rnenschen 1
All right 1 Doch zonder het exclu-
sivlsmc van boven bedoelden philan-
troop na te volgen, kan op goe
de gronden de meaning zijn toege
daan, dut niet zelden boosdoeners
oorspronkelijk rechtschapen men-
schen waren, waarmede men zich
niet genoeg heeft bezig gehouden.
OTTO KNAAP.
Tan da Residentie en haar
bewoners.
CXVII.
Zou het bezoek van president Fal-
lières den Hagenaars zoo aangepakt
hebben, dat zo geen belang konden
stellen in de comeenteraadsverkie-
zing, welke bijna een week later
plaats greep Of is het zich onthou
den van openbare propaganda door
de kiasvereenigingen oorzaak geweest
•an het slechte opkomen van de kie
zers? Hoe het ook zij het slechte
opkomen heeft gevolgen gehad en zal
leiden tot versterking van het element
van de uiterste linkerzijde in den
raad. Het groote bezwaar hiervan is,
dat de door de S. D. A. P. gestelde
candidaten mannen van absolute on
bekendheid zijn en de kans is groot,
dat zij een paar van de weinige wer
kelijk verdienstelijke raadsleden zul
len vervangen. De heer Warr.eke, bet
Schevenlngscho lid, dat voor district
1 zat, een man, die een practisch oor
deel heeft als slechts weinigen en di
recte hulp verkiest boven zwaar dog
matisch getheoretiseer de heer
Warneke, de eenige in den raad, die
op tijd eens deed lachen, komt niet in
herstemming. De verrassing was
groot, daar de publieke opinie hem
juist een groot aantal stemmen had
toegezegd.
Is dit praktisch raadslid al voor
de gemeente verloren, de heer Treub,
het bekc-nde vrijzinnig-democratisch
Kamerlid, kon het slechts en dan nog
op het randje af tot herstemming
brengen. De reden hiervan is, dat de
coalitie, die minder candidaten stelde
dan er plaatsen waren, het advies gaf
alleen eigen candidaten te stemmen,
hoewel in II de liberalen tegenover don
aftredenden wethouder De Wilde en
den nat.-liistorischen heer Lisman
geen candidaten gesteld hadden en in
III, het overwegend linksche district,
zelfs den christ.-historischen heer
Hoog en raad steunden, met het gevolg,
dat een man van rechts in een vast
iinksch district met het hoogste aan
tal stemmen uit de bus kwam.
De afloop van de stemmingen
brengt in I 4 socialisten in herstem
ming met 3 coalitie-mannen e:i 1
vrijz. -democraat Onder de eersten is
de heer Van Liefland, de bekende
grondspeculant, die eenige jaren gele
den heel wat moties van afkeuring
over zijn hoofd voelde gaan. Zijn
kans om zijn plaats te behouden is
vrij groot, want het niet stemmen van
hem, is het steunen van een socialist
en daar zullen de mannen van rechts
wel niet toe te bewegen zijn.
Voor den raad zou het een groot
ve'rlies zijn als mir. Treub het niet zou
halen. Er bestaat echter eenige kans,
dat steun van rechts geboden zal
wo"rden, nu zijn tegen-candidaat van
de S. D. A. P. is. Wethouder De Wil
de, die Dinsdagavond in het gebouw
van den R. K. Volksbond, waar de
coalitie een vergadering hield, het
woord voerde, wees daar ten minste
op het gevaar van een herstemming,
d!e mogelijk maakte dat een man als
prof. Treub het veld zou moeten rui
men voor een candidaat als de KI eer,
iemand van zoo"n bekendheid, dat
zijn naam niet eens in het adresboek
voorkomt
Loopen de herstemmingen af als
verwacht wordt dan zal de raad be
staan uit: 18 liberalen, 5 vrijz.-demo
craten, 5 socialisten, 4 nat histori-
schen (een partij die alleen in de re
sidentie kan tieren) en 13 coalitie
mannen, waaronder drie katholieken
met tamelijk democratische neigin
gen. De liberalen verliezen dan 2 ze
tels, de anti-revolutionairen 1, welke
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVOND-PRAATJE.
In het nummer van Haarlem's Dag
blad van Vrijdag heb ik gelezen, dat
J. C. P. het ongepast vindt in deze
warme dagen te schrijven over eenig
onderwerp dat het warmtegevoel bij
do rnenschen zou kunnen vermeerde
ren. Daar ik hem sinds vele jaren
goed ken, zoo goed als mij zelf zou ik
zesgen, ben ik onmiddellijk bereid,
aan deze wenk te voldoen. Ik zal dus
niet schrijven over de gloeiende
geestdrift, die hier en daar geheerscht
heeft ten opzichte van de verkiezin
gen, noch over den huiselijken
haard, waar de mensch in deze
dagen maar het veiligst is: mijn on
derwerp voor heden zal zijn: het
«rate r.
Het water en gros en en dé
tail. Eerst dan maar en détail. Een
paar dagen geleden vertelde een ken
nis, dat hij in een koffiehuis was bin-
nengeloopen en daar een glas water
gevraagd had: met verbazing werd
de bestelling aangehoord, met eenigen
tegezin het glas gebracht en toen hij
betalen wou, niets aangenomen. Had
hij een fleschje mineraalwater ge
vraagd, dan zou dat met een opge
wekt gezicht geleverd zijn en zeker
zou er ld voor zijn aangenomen.
Hieruit volgt, dat water in 't klein
alleen mac worden geleverd in fles-
schen, op koolzuur. Gewoon duin-
water schijnt in koffiehuizen als eon
bijzonder verachtelijke dronk te wor
den beschouwd.
Nu het water als uitwendig mid
del. Wasschen is goed, baden is be
ter, zwemmen is het best, wordt op
de propaganda-biljetten verkondigd.
Het moet onlangs zijn voorgekomen,
dat eeü oude boer uit do Meer over
die raadgeving de volgende beschou
wing hield: „Zwemmen ls het beste,
maar zwemmen kan ik niet, afgeloo-
pen. Wasschen en baden zou wel
gaan, maar dat is veel minder goed
dan zwemmen, en ik heb altijd in
mijn leven het beste genomen, anders
kocht ik in 't geheel niets..." Zoo
redeneerendo besloot hij, ook het was
schen en baden maar na te laten.
De jongelui, die Zondag een zwem
feest hielden in de school aan de
Heutvaart, kenden de kunst dan wel.
En toch is er nog een in 't water ge
vallen! Deze mededeeling, hoe een-
vemdig ook, klinkt onbegrijpelijk.
Natuurlijk vielen er in 't water, tien
tallen raakten te water, de bedoeling
was te water te raken. Met uw wel
nemen, er is een groot verschil tus-
schen te water gaan en te water ra
ken: het eerste neemt opzet aan. het
tweede toeval en nog wel ongewenscht
toeval. Dat was het ook inderdaad,
toen 's morgens, lang vóórdat de eer
ste toeschouwer een voet in de zwem
school zette, een van de organisato-
met de bekende platboomde
schuit in het bassin rondvoer en er
plotseling uitrolde. Voor verdrinken
was geon nood, maar het Zondagschc
pakje was onbruikbaar en de rest der'
ijverige bemoeiingen moest in de
daagsche plunje gebeuren.
Het is volstrekt niet noodig nog
eens na te vertellen, wat er dien mid
dag op het zwemfeest alzoo is ver
toond Alleen over het springen zou
ik het wel even willen hebben Een
half dozijn eprin"*r<= klom op een be
paald moment op den toren en be
gon daar met dat nummer. Putsch
maakte er een een salto, patsch een
ander een schroefsprong, patsch een
derde een dubbele salto... en ieder die
ghsprongen had, zwom weer naar den
kant en klauterde opnieuw naar bo
ven om klaar te wezen voor den
volgendon sprong. Gekleed in een
uiterst dun zwempak sloegen ze, bo
ven op dien toren, de armen over de
borst en bibberden, bibberden zacht
jes, bibberdon harder, maar bibber
den zeker, daar de wind nog frisch
was en langzamerhand neuzen en
wangen paars schijderde.
Nu zou ik met gepaste bescheiden
heid willen vragen: is dat springen
en dan weer wachten en dan weer
springen en weer staan wachten, wel
gezond? Of ik weet er niets van. of er
wordt aitiid aan aankomende zwem-
mertjos geraden: „blijf er niet te lang
in, en als Je er uitkomt, loop dan
niet met je natte body rond. maar ga
je dadelijk afdrogen en aankleeden."
Komen ze op het zwemfeest, dun
zien ze, dat het zoo heel erg niet ge
meend is: boven op den toren staan
ervaren zwemmers die er nu in, dan
er weer uit gaan en dat in de goed
keurende tegenwoordigheid van de
jury, de lury die het weet.
Is dat, wil ik maar gevraagd heb
ben, nu wel een goed voorbeeld? Of
moeten we wachten op de overdekte
zwemschool, om deze zaak te regelen
en wel bijvoorbeeld aldus, dat de jon
gelui uit het bassin komende, onmid
dellijk een petroleum kacheltje in de
arinen te knellen krijgen, waarmee
ze naar boven loopen en dat ze aan
hun borst blijven drukken, totdat
hun beurt gekomen i3 om weer te
6pringen?
Die overdekte zwemschool ls er nog
niet, zullen de rnenschen denken.
Heel waar, maar ze moet nu toch wel
gauw in den Raad komen. Bij ge
ruchte verneem ik, dat de heer Van
de Kamp, uit dankbaarheid voor zijn
herbenoeming, zich in dezen geest
moet hebben uitgelaten: „nu zal ik
toch zorgen, dat het rapport van de
Raadscommissie binnen een jaar
klaar komt!" Maar er gaan zoo veel
praatjes, dat ik er niet voor wil in
staan, dat de heer Van de Kamp dit
wel inderdaad zóó gezegd heeft.
Hiermee heb ik- afgehandeld met
het water en détail, daar ook de
inhoud van een zwemschool nog
maar een geringe waterplas mag
worden genoemd en ga over tot het
water en gros, dat natuurlijk
nooit anders kan wezen, dan de zee.
Heel merkwaardig is 't, dat de jon
gelui van de Haariemsche zwemschool
die veel meer met land, dan met wa
ter to maken hebben, leeren zwem
men, terwijl matrozen, bij wie de
verhouding precies omgekeerd is,
die kunst gewoonlijk niet verstaan
Er is wel eens aan zoo'n zeevaarder
gevraagd, waarom hij niet gezorgd
had, dat hij zwemmen had geleerd.
„Hoor eens hier", zei de man, „de
zee is vreeselijk groot en ik ben maar
beel klein. Wanneer ik in zoo'n wa
terplas val, dan helpt zwemmen toch
niet meer". Een redeneering, die om
een toepasselijk beeld te gebruiken,
natuurlijk kant noch wal raakt. De
ware reden is, dat de rnenschen zich
in hun jeugd er geen moeite voor ge
ven, als ze wat ouder zijn geworden
hoelomaal niet, en komen ze nog wat
meer op leeftijd eerst recht niet. Merk
waardig ls het, dat de Staat der Ne
derlanden die hoopen halfnutte of
nuttelooze wetten de wereld inzendt,
niet de uitstekende bepaling maakt,
dat personen beneden een zekeren
leeftijd niet op een schip aangemon
sterd mogen worden, wanneer zij
niet een diploma voor behoorlijk af
gelegd examen in het zwemmen kun
nen vertoonen.
Dan zou niet behoeven te gebeuren,
wat onlangs voorvieL Toen een bootje
met een Hollandsch matroos er in bij
het voortvaren van de Edgar
QuUet omsloeg, moesten twee
Franscho 'matrozen van de booge
verschanst - naar beneden springen,
omdat de Hollander niet zwemmen
kon. Ze pikten hem op, terwijl het
nog tijd was, want do mail zou an
ders stellig verdronken zijn.
We hebben gelezen, dat toen de
twee ferme kerels weer op hel schip
kwamen, president Fallières en de
commandant hen feliciteerden en ze
een cadeau in geld ontvingen.
Nauwelijks was de Edgar Quinet
in Frankriik terug, of de Nederland-
sche gezant verzocht den comman
dant hem deze twee matrozen te zen
den, omdat hij hun iets tor hand te
stellen had. Denkende aan een nieuw
geschenk in jreld, stepten de twee
vroolijk naar het huis van den ge
zant en waren niet weinig verrukt,
toen ze daar ontvingen de eereme
daille van de Oranje-Nassau-ordo in
zilver. „De Noderlandsche regeering",
zoo verklaarde de gezant, „heeft hier
mede hulde willen brengen aan de
internationale deugden van moed en
menschenliefde".
„Vive la Hollande!" riepen iÏ6
twee zeebonken, met tranen in de
oogen. En de Fransche bladen maak
ten met erkentelijkheid gewag van
deze daad van spontane fijngevoelig
heid s
Neen maar, nu moet ik toch excuus
maken, daar is, wat me anders nooit
gebeurt met Perry 120, mijn pen op
hol gegaan. Er is namelijk niets nan
van dat verhaal van den gezant en de
Nassau-medaille, de regeering hooft
niet van internationale deugden ge
sproken. ook niet van moed en ment
schenliefde kortom de Nederland-
sche Regeering hoeft Niets Ge-
