HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD.
ZATERDAG JUEI 1911
Haarlemsche
Haodelsvereeniging
(Goedgekeurd bij Kon. Beal. van 12
Nov. 1899.)
De Haarlemsche Handelsvereeni-
ging hier ter stede, opgericht 10 Mei
1802, heeft in den loop van den tijd
wel haa'r recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver
schillenden aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. JammCr echter, dat men alge
meen wiet meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni
ging toe te treden. Br zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten ge
voelen, dat men het werk op prijs
stelt, dat de Haarlemsche Handels
vereniging steeds opneemt, als doen
de. wat hare hand vindt om te doen.
De voordoelen, die de Ve'reeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden
b.edt, zijn zeer vele en zeer groote
tegenover da geringe jaarlijksche
contributie var. 1 8.50, die gevraagd
wordt.
De Haarlemsche Handelsvereni
ging bemoeit zich in de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en information voor hen in te
winnen. Bovendien hebben de leden
het recht het hun gratis te verstrek
ken advies der Vereeniging te vragen
d-.e ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor hen optreedt, na
tuurlijk alleen voor zakön betreffende
den handel en het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaan nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad f 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
een ging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugenholtz en A. II. J. Merens,
Spaarne 94, alhier, die voor de leden
eiken werkdag van 2—4 uur des na-
middas zijn te spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeiriging wordt een vast
recht van 5 pCt. der vordering bere
kend.
Bovendien moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te innen.
Do kosten van informaliën naar
buiten de stad woonachtige personen
bedragen 60 ets. per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informa-
tiën naa'r binnen de stad wonende
pe'rsonen worden gratis verstrekt.
Pretentiën op buiten de stad wo
nende personen worden niet behan
deld, wanneer met 10 ets. voor porto-
vergoeding is toegevoegd.
Ruim 1748 informatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
goloopen jaar gegeven.
In de maanden Mei en Juni 1911
zijn 56 vorderingen tot een bedrag
van f 1570.85 betaald; 14 vorderingen
worden afbetaald, 11 vorderingen
zijn uitgesteld.
Volgens art. 7 dient het geheim der
lijsten van wanbetalers ongeschon
den te blijven.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres-
seert aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuu'r heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V,, toen van haar infor
mation kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor informatiën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CCLXXVI.
Velen mijner lezers, die ook maar
«enigszins op de hoogte zijn van de
Fransche literatuur, zal liet reeds
bekend zijn, dat men den 28sten Mei
laatstleden in den Jardin du Luxem
bourg een standbeeld heeft opgericht,
zegge onthuld, voor Paul Verlaine,
den grootsten modernen dichter zeker
van Frankrijk, waarschijnlijk zelfs
van de gansche wereld. Dat stand
beeld, vervaardigd door Niedernliau-
sem-Rodo, was reeds in 1901 klaar.
Tien jaar lang moesten de vrienden
van Verlaine werken, wroeten en
wringen, om eindelijk een behoorlij
ke plaats machtig te worden voorde
buste van den allerónofficieelsten
poëet, dien Frankrijk in de laatste
vijftig jaar heeft voortgebracht. En
fin hoewel tien jaar een betrekke
lijk groote tijdsruimte is, het stand
beeld s t a a t er nu dan toch, terwijl
in Duitschland een monument voor
Heinrich Heine en in Holland e<
voor Multatuli... Brisons la-dessus.
Hoort men de oude vrienden van
Verlaine herinneringen betreffende
„pauvre Lélian" zooals hij, niet
een wèlgevonden lelterkcc-r, zichzelf
noemde verhalen, dan komt men
tot de slotsom, dat deze geniale poëet
in het leven van alledag een heel
tre snuiter moet zijn geweest.
Dezer dagen hebben F. A. Cazals
en Gustavo Le Rouge een portret van
Verlaine geschetst, een literair por
tret, dat allen .anderen vrienden van
den gestorven dichter den uitroep
heeft ontlokt „C'est bien lui I"
Het zij mij vergund, aan de hand
van dat tweetal schrijvers een paar
episodes uit Verlaine's leven le ver
tellen.
Wacht even.... iaat mij Verlaine's
work „Les Poèlcs maudits" open
slaan en daaruit de laatste twee
alinea's aanhalen van hetgeen hij
over „pauvre Lélian", zichzelf dus,
heeft geschreven
„Hij heeft veel andere plannen. Al
leen is hij ziek, ontmoedigd een
beetje, en vraagt hij u verlof, naar
bod te gaan.
Ahdaarna, good hersteld,
schrijft hij en gaat of wil, wat het
zelfde is, B o a t i t n d o leven."
Welnu, weet go, wat volgens de
twee bovengenoemde vrienden, zijn
ideaal was? Wel. hoog gingen zijne
aspiraties niet. Hij zou niets liever
willen dan opgenomen te worden in
een behoorlijker hospitaal dan dat,
waarin hij, ziek naar licliaam en ook
wel naar ziel, af en too verblijf had
moeten houden. En in zoo'n staats
inrichting, die voorts ver gelegen
moest zijn van kroegen, zou hij naar
believen rusten of werken, wetend
naar beliooren verzorgd te worden.
In 1892, kort na zijn terugkomst
uit Holland waar hij, zooals men
weet, 'n twee weken lang de gevierde
gast der Nieuwe-Gidsers is geweest
besloot hij te trachten, dat desi
deratum te verwezenlijken.
Men zag hem de café's niet meer
bezoeken, waar hij gewend was zijn
azen absinth op te slorpen. Daaren
tegen gedroeg hij zich allerzonder
lingst op straat op luiden toon
sprak hij onsamenhangende zinnen
uit, hij stampte met zijn dikken stok
hard op liet plaveisel, fronste de
borstelige wenkbrauwen en keek de
nieuwsgierige omstanders met woes-'
te blikken aan.
De schijn vrienden van den grooten
dichter lieten deze gelegenheid niet
voorbijgaan, om schijnheiliglijk het
diepste medelijden met den meester,
die zoo ongezouten de waarheid kon
zeggen, voor te wenden. „Daar heb
je 't nou Dat is liet einde Hij is
krankzinnig 'I Was wel te voor
zien. Wal jammer van zoo'n genie."
De liefderijke heertjes vergisten
zrich. Verlaine speelde komedie, maar
met een bepaald doel. Moê van de
agelijksche kibbelarijen met uitbui
tende, inhalige uitgevers, en afkeerig
als hij was geworden van de slecht
ingerichte en onwelriekende hospita
len, solliciteerde hij naar een plaats
je in een krankzinnigengesticht.
Zoo'n hoek in een gekkenhuis moet
echter „verdiend" worden vandaar
Verlaine's publiek tooneelspel.
Slechts enkele intimi had hij te
dien aanzien ingelicht.
Een plaats als gek is niet wat
men er gewoonlijk van denktEr
Is, moeten jullie begrijpen, in mijn
berekening geen spra.kc van de dou-
che, noch van het dwangbuis. De
douche kan er nog meê door, maar
het dwangbuis Neen, ik wil een
vreedzame en goed aangeschreven
gok zijn, kortom een redelijke gek.
De intimi begonnen te begrijpen.
Goedig glimlachend vervolgde Ver
laine
Het zaakje zal vanzelf gr
Dank zij mijn relaties, zal het spoe
dig zijn beslag krijgen. En naeenige
bedrieglijke, welgeslaagde manifesta
ties van hersenverweeking zal ik
spoedig gepromoveerd worden tot
huurder van een lief en luchtig ver
trekje, uitziend op de tuintjes, die
zoo goed worden onderhoudc-n door
do officieele gekken, belast met den
tuinbouw
Helaas! tot de volvoering van zijn
plan behoorde een te groote volhar
ding. Verlaine werd al te spoedig
beu van het komediespel, waarvan dc
resultaten op zich lieten wachten en
gaf den zonderlingen strijd op.
Ik ben, ze! hij ten slotte, een
miskende gek Zooveel ik wil kan ik
vertering op vertering onbetaald la
ten. men weigert mij „au serieux" te
nemen, liet zou anders toch zoo be
koorlijk zijn geweest!... En wat een
moo en titel zou ik niet hebben kun
nen laten graveerên op het blanke
papier van een visitekaartje:
PAUL VERLAINE,
Krankzinnige,
Parijs.
Maar ik heb altijd gewanboft... Ik
ben een „poète inaudit".
Pauvre Lélian! Anderen worden te
gen hun wil in een gekkenhuis ge
stopt, en gij solliciteerdet er te ver
geefs ïiaarl
In weerwil van zijn a'rmoedo en
ellende verloor Verlaine nooit zijn
vroolijkha.d, zijn goed humeu'r en
zijn zorgeloosheid.
Eens zag hij een sonnet van hem
opgenomen in een geïllustreerd tijd
schrift. Hij nam vreugdig een rij
tuig om het honorarium te gaan ha
len. Dit bedroeg, titel en onderteeke-
ning elk voor een regel gerekend en
elko 'regel met een sou betaald... 80
contimcsl Verlaine kwam woedend
van zijn expeditie terug:
Met een glas bier, dat ik ge
dronken heb, en den rit kom ik er
bekaa.d afi Voortaan lever ik goon
enkel sonnet voor minder dan 100
francs.
Pauvre Lélian! De heeren uitgevers
hebben mee'r dan het tienduizendvoud
verdiend van hetgeen zij u hebben
betaald.
Een anderen keer hracht hij een
gedicht naar het tijdschrift „Art et
Cr.tique". Men betaalde hem er da
delijk 5 francs vooV. Den volgenden
dag kwam de dichter toornig op het
redactie-bu'rean terug.
Mijnheer, voegde hij den secre
taris der redactie toe, u hebt mij
gisteren een valsch geldstuk in de
hand gestopt en dat is zeer onaange
naam.
Cher mait're, dat is niets Hier
hebt u een ander vijffrancsstuk, dit
maal echt, zooals u ziet. Mag ik u
mijn spijt betuigen over de onopzet
telijke vergissing?
Verlaine deed het geldstuk achte- j
loos in zijn vestjeszak, waarna 't ge
sprek tusschen hem en den secreta
ris over litteratuur liep.
Op het oogenblik, dat Verlaine af
scheid nam, Vroeg do secretaris hem
schroomvallig:
O ja, wat hebt u met het val-
sche geldstuk gedaan?
Deksels! antwoordde de dichte'r
ecnlgszins verlegen, ik heb het uitge
geven en ik kan u de verzekering ge
ven, dat hot mij moeite heeft gekost!
En zijn vilten hoed afnemende,
ging hij met hooghartige waardig
heid heen.
Ta, ta, ta, eerbare en eerzame le
zers, hoovelen uw'er hebben nooit
eens, willens en wetens, een valsch
geldstuk verde'r in omloop gebracht?
Ec'rlijk opbiechten, asjeblieft. En wat
het behouden van het tweede vijf
francs-stuk betreft men vergete
ni et, dat indien Verlaine géén hon
ger had te lijden en dus arm zalige
aanbiedingen kon afslaan, de uitge
vers oneindig veel scheutiger te zij
nen opzichte zouden zijn geweest, wel
wetend, „qu'on mangea.t du Verlai
ne", niet slechts de fijnproevers,
doch zelfs een niet gering deel van
het groote publiek.
Hierboven maakte ik terloops ge
wag van Verlaine's verblijf in Hol
land. De d chter René Ghil jonger
tijd en strijdgenoot van den mees
ter niet wien ik dikwijls over
„pauvre Lélian" van gedachte wissel,
vroeg dezen na zijn terugkomst uit
Nederland, hoe hij het land vond.
Zijn geheugen raadplegend, gaf
Verlaine tot bescheid:
Het js een plat land.
En ve'rder?
Verder? Wat verder? Het is, zoo
als ik je zeg, een plat landLes
Pays-Ras sont en tmóme temps un
pays plut.
En van onze dichteren-phalanx had
hij niet één naam, zelfs niet dien van
Willem Kloos, onthouden. Och, och,
och...
OTTO KNAAP.
Van de Residentie en Jiaar
i)ewonar8.
Zooals te verwachten was heeft het
afzonde'rlijk werken van de partijen
bij de gemeenteraadsverkiezing gun
stig resultaat geleverd voor de socia
listen. Zij zien hun getal leden van
3 op 5 gebracht; de nieuwe, de heeren
Bleeker on Dr. Oldeboom, zijn min
of meer beroeptsverwantl iDc eerste
is apotheker, de- laatste dokter bij de
VoHia'rdmg. Ilct verlies wordt gele
den door de liberalen, die hun aan
tal van 17 tot 15 zagen dalen.
In district II werd de aftredende
liberaal gekozen evenals de katholiek;
do derde, plaats, ingenomen door den
nationaal-historischea heer De Bas,
is door zijn partij aan de katholieken
gelaten, dio daar het Kamerlid den
heer Van Vuu'ren Inbrachten.
- In 1 viel de heer Van Liefland.
Na alles wat gepasseerd is, kan dit
niet anders dan gelukkig genoemd
worden; de plaatsen doo'r hem, mr.
Treub en de liberalen Schroot en
Warneke ingenomen, worden bezet
door de socialisten Oldeboom en Blee
ker, den christelijk-h:sto"rischen dr.
Ankermon,, het Kamerlid, en den
antirevolutionnairen hee'r Schale-
kamp. De plaats door den heer Vegtel
ingenomen werd echter veroverd
door de vrijzinnig^democraten, die
dr. R om bouts gekozen zagen.
De raad bestaat nu uit 6 R. K., 6
anti-revolutionnairen, 3 Ch'ristelijk-
historischen, 3 nationaal-htstorischen
3 vrij-liberalen, 15 Unie-liberalen, 4
vrijz. democraten en 5 socialisten,
zoodat de linkerzij zondtfir de socia-
1 sten, de meerderheid kwijt is.
Mr. Treub is gevallen; wethouder
Simons zal verheugd zijn, maar of
de gemeente hier ook reden voor
heeft?
De houding van den wethouder van
financiën deed wel eens een zeker
wantrouwen krijgen, niet in zijn eer
lijkheid, maar in zijn beleid en waaT
mr. Treub de eenige in den 'raad is,
die den heer Simons aankon wat fi-
nancieerkunst betreft, schijnt er re
den zijn verdwijnen te betreuren.
De opkomst van de kiezers is weer
treurig geweest; even 50 pCt. ging
tel' stembus en aan welken kant do
thuisblijvers waren, blijkt het besto
hieruit, dat in hot bureau Terwesten-
straat, de roode buurt van Den Haag
van de 1300 kiezers er 1200 stemden!
Bij deze verkiezing is het weer
eens 11 uur geworden, voordat de
u.tslag bekend we'rd.
In andere plaatsen geschiedt dit
altijd veel Vroeger; Den Haag houdt
in dit opzicht zeker het record van
langzaamheid. De oorzaak daarvan
is bij de voorzitters te zoeken, d,
dikwijls geen notie hebben van het
geen ze doen moeten.
Ook de andere leden toonen soms
verwonderlijke staaltjes van onbehol
penheid. Zoo zag ik eens een stem-
opnemer, die in de allereerste be
ginselen van de schoone kunst, die
„turven" heet, nog niet ingewijd
scheen en alie streepjes achter elkaar
zette, tot een paar honderd toe. Toen
zag zijn collega het, die vroeg hoe
veel stemmen een candidaat had.
Er moest natuurlijk opnieuw begon
nen worden.
Ook het tellen en oplezen gaat dik
wijls met een tergende langzaamheid
ln een bureau las eens de voorzit
ter toen de heeren Mackay en Streng
elkaar een zetel botw.s'.en, uit den
treu're op mr A. E. baron Mackay en
J. C. Streng en dat terwijl er geen
andere candidaten waren.
aarom worden als voorzitters
tocli geen gemeenteraadsleden of se
cretarie-ambtenaren benoemd'? Dan
heeft men meer houvast en weet v\ie
men krijgt.
De schoone collectie stucadoors,
schoolmeesters, decorateurs en meu
belmakers, die nu het presidium voe
len, houden de boel maar op door het
gevoel van waardigheid, dat hen ver
plicht alles langzaam en daarbij na
tuurlijk verkeerd te doen.
Dan zouden ook tafereelen als on
langs niet meer voorkomen toen een
voorzitter aan een agent last gaf, een
man die op straat vóór hot stemlo
kaal briefjes afgaf aan dc kiezers,
weg te jagen, of als liet volgende,
toen na afloop van het tellen niemand
van het bureau wist waar het hoofd
bureau van dat district gevestigd was
zoodat de biljetten maar naar het
stadhuis gebracht werden, terwijl
men op het hoofdbureau er al een
paar uu'r op zat te wachten.
De'rgelijke voorvallon gebeuren al
leen in Den Haag. Wordt het nu
heusch geen tijd, hierin eens veran
dering te brengen?
Voor den nieuwen burgemeester is
het niet bijster pleizierig, dat de be
handeling van het Wcrkl.edenregle-
ment niet hard opschiet. Hij valt tfr
nu midden in en vooral voor een
euwelipg is deze materie, hoe be
langrijk ook, niet aantrekkelijk, de
ijze waarop verschillende raadsle
den meenen de artikelen te moeten
bespreken, draagt daar niet weinig
toe bij. De goede kant hiervan is dat
als mr. Van Karnebeek zich illusies
gemaakt mocht hebben omtrent den
raad en zijn leden, hij die illusies na
één zitting als de jongst gehouden
wel zal opbergen.
SINTRAM.
Esperanto.
INTERNATIONALE
CONGRESSEN.
VL
BARCELONA EN WASHINGTON.
Het vijfde congres te Barcelona in
September 1909 was eveneens een
groot succes. Koning Alfonso XIII was
eerepresident, de regeeringen van Bel
gië, Noorwegen en de Vereenigde Sta
ten zonden officieele vertegenwoordi
gers de stedelijke overheid van Bar
celona en de Catalonische regeering
organiseerden feesten ter eero van de
Esperantistenvijf Spaansehe ee-
meentebeeturen zonden speciale af ge-.'
vaardigden eu de kapitein der bur
gerwacht van Barcelona leerde Espe
ranto met versclieidenen zijner onder
geschikten om de congressisten van
nut te zijn. Evenals in vorige congres
sen werden alle zakelijke aangelegen
heden gekarakteriseerd door merk
waardige hartelijkheid en gemak van
handelen. Elke bijeenkomst, in 't al
gemeen of van specialisten, concerto»)
toonecluitvoeringeu, godsdienstoefe
ningen, alles dank zij Esperanto, ver
liep zonder eenige stoornis.
Ook het congres te Washington,
Sept. 1910 heeft aan de verwachtin
gen ten volle beantwoordhet is op
merkelijk, hoe enorm snel in dezen
korten tijd de Esperanto-beweging in
Amerika heeft veld gewonnen. Wat
betreft de officieele vertegenwoordi
ging was dit congres belangrijker dan
alle vorige. Dertien regeeringen zon
den een specialen afgevaardigde, het
geen duidelijk bewijst, dat Esperanto
reeds overal wordt ontvangen als een
onwankelbaar en benuttenswaardig
levend feit. Regeeringen houden zich
in den regel niet met chimères bezie!
O p liet oogenblik zijn de voor
bereidingen voor het zevende congres
in Antwerpen (20—27 Aug. 1911' ^1 in
vollen gang. Dit congres in onze zoo
onmiddellijke nabijheid zni, naar wo
hopen, ook vele Hollanders nader
brengen tot deze wereldbeweging, dio
zoo'n belangrijke stap is in de rich
ting van wereldvrede en ulgemeene
broederschap.
De uitspraak der wereld.
Elkeen, die do vraag onpartijdig be
studeert, kan slechts tot één conclusie
komen hoe gauwer Esperanto offi
cieel erkend is door eiken bestaanden
bond, vereeniging of congres, des te
beter zal het zijn voor de progressie
der geheele wereld. Al. wat de Espe
rantisten vragen, is, dal ieder, die op
eenigerleï wijze in internationale be
wegingen belang stelt, de zaak alleen
maar eens even rustig in overweging
neemt. Zij vragen louter de zorgvul
dige aandacht van den scepticus voor
dc feiten, wel wetend, dat, wan
neer hij gezien heeft, hoe eenvoudig
Esperanto is, hoe welluidend het is.
welk een merkwaardige vorderingen
het gemaakt heeft, de verbazende toe
neming van zijn pers en literatuur,
zijn snelle uitbreiding ouder specia
listen van allerlei aard, hij zeker
overtuigd zal zijn len gunste van Es
peranto.
Vele internationale vereenigingen
besloten reeds het Esperanto als con
grestaai te bezigen, waarbij telkens
het gemak, waarmee hun zaken be
handeld werden op verrassende wiizo
afstak bij dé onvermijdelijke lastige
onderhandelingen der veeltalige af-
deelingen. Vooral wa3 cht het geval
op het congres te Budapest, waar
meer dan 200 doctoren Esperantisten
bijeen kwamen voor rnedeaeelingen
en besprekingen.
W ij v r a g e n u w m e d e w c r-
kiiiz in d e z e w e r e 1 d b e w e-
ing.
Iedereen kan op de een of andeie
manier helpen. Over de hcele wereld
werken al duizenden met ons voor do
verbreiding der internationale hulp
taal, we! wetend, dat zij zoodoende op
een zeer practifc-he manier den inter
nationalen vrede, de broederschap en
vooruitgang bevorderen. We vertrou
wen, dat ook vele lezers zullen voe
len, dat Esperanto uw steun niet on
waardig is. Zelfs wanneer gij niet
den tijd hebt om persoonlijken arbeid
bij te dragen, dan zult cc toch wel
herhaaldelijk gelegenheid hebben, in
den loop van uw professioneele plich
ten en maatsehappelïjkon omgang.
haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Ontloopen kun je 't niet. Ga naar
Zandvoori of kruip in do nosschen,
verschuil je in den kelder, het haat
alles niemendal. Reis per spoor of
per boot, het helpt niet en zelfs de
fiets levert hior geen soulaas. Op geen
enkele manier kunt gij ze ontvluchten
maar wie dan toch, vraagt ge,
ze schuldeischers soms of 't belasting
biljet Wel neen, de warmte.
De oude menschen herinneren zich
niet, dat we in korten tijd zooveel
'droog, warm weer hebben gehad, wat
zooals ik reeds vroeger het voor-
'recht had op te merken niets bijzon
ders is, omdat de oudste menschen
het meeste dat hun overkomen is. al
weer vergeten zijn. Een hunner heeft
mij verzekerd, dat hei ook in 1863 zoo
buitengewoon warm geweest is, wat ik
mij had moeten herinneren, omdat ik
in Mei van dat jaar geboren ben. Aan
vankelijk was ik geneigd, voor deze
zwakheid van memorie verontschuldi
ging to vragen ©n daaruit af te lei
den. dat ook minder oudore dan de
oudste Iets vergeten kunnen hebben,
maar dat plan heb Ik laten varen,
toen ©en andor van de alleroudste
mij verzekerde, dat 1862 het bijzonder
warme jaar was geweest en dat het
ln 1863 Juist zoo hard had geregend.
Of ik dat niet meer wist
De oude jaartallen doen ook weinig
ter zake, de vraag is maar, hoe we
ons tegen de nu heerschonde hitte
zullen beschermen. Aanvankelijk had
ik een paar extra vacantiedagen voor
alle inwoners van de gemeente willen
voorstellen daar het toch voor alles
slappe tijd is en een beetje aigemeene
werkloosheid dus geen kwaad kan.
Daarvan ben ik evenwel teruggeko
men, omdat de meeste menschen, wan-
neor ze in deze warme dagen geen
bepaalde bozigheid hebben, stil ln een
gemakkelijke» stoel gaan zitten en
puffen van de warmte Nu is dit een
onloochenbaar feit. dat het voortdu
rend warmer wordt, naarmate je
meer ovor do warmte klaagt. Wie dat
niet gelooft, moet het maar probee-
ren. Je gaat zoo gemakkelijk mogelijk
zitten en zegt mot nadruk ,,Pf
wat is het warm 1" Dadelijk schijnt
een warme golf jo te omgeven, ,,'t Is
vreeselijk. zoo'n warmlo 1" Er ver
schijnt een zweetdrunnel op je voor
hoofd. ,.'t Lijkt wel een Indische tem
peratuur 1" Do druppel zakt naar Je
neus af en wordt door een tweeden
gevolgd. „Ik hou het niet meer uit
Van alle kanten barst het uit je po
riën.
Dat doet de warmte, maar niet hee-
lemaal, dat komt voor een groot deel
door het gepraat over de warmto. de
auto-suggestie van hilto.
Dit is hot weer voor de bierbrou-
wors en d© directies van do bronnen
voor natuurlijk en onnatuurlijk kool
zuurhoudend water. Het is denkelijk
niet de idea!© temperatuur voor twee
meisjes, die den heelen dag ln ©en
kappers-étalage op stoelen zitten, om
hun lang hoofdhaar te laten bewon
deren, dat het gevolg heet te wezen
van een nieuw haarmiddel. Mij dunkt,
dat de reclame wat to onpas geko
men is.. Het meerendeel van de vrou
wen, die mot de mode wenschen mee
te gaan, kcopt de helft van heur
hoofdhaar, omdat de moderno hoed
een menigte haar noodig maakt. D©
spreekwijs met huid en haar is
verouderd en dient voor de vrouw
van den modernen tijd te worden ver
vangen door m ethocd en haar,
Maar waarom, zoo wil ik maar vra
gen, zou je met moeite en zorg door
middel van haarmiddelen je eigen
hoofdhaar gaan kweeken, als Je het
in iedere kleur naar hartelust bij
iederen kaoper kant en klaar koopen
kunt Neen, de tijd is voor een haar
middel weinig geschikt. Dat gaat bo
te zoodra de kleine hoedjes weer
in de mode gekomen rullen zijn en
do vrouwen in verband daarmee, aan
haar eigen haar genoeg bobben en
dus een afkeer gekregen van het dra
gen van andersvrouws hoofdhaar.
Zonder -©vaar is deze dracht onder
sommige omstandigheden niet. To-
reoht laat de exploitant van 't Vroo-
lijk Rad in bet Brongebouw vrouwe
lijke personen, die aan do draaipret
willen meedoen, vooraf d© hoeden af
zetten, omdat anders de hoedenspel-
den, langer en scherper soms dan
dolken, in de grillige slingeringen,
waarmee de draagster van het rad
wordt afgesmeten, licht een buurman
een oog uitboren souden. Ik vrees,
dat deze maatregel van voorzorg de
liefhebber» van de \rouw voor het
Vroolijk Rad niet zal verhoogen, om
dat Hoed en Haar meestal een bouw
stuk uitmaken, dat met groote zorg
en veel opoffering van tijd thuis voor
den spiegel is gesticht.
Rn Pu ik dan toch ovar het Bronge
bouw spreek, moet ik even melding
maken van klachten, geslaakt door
abonnós over het toelaten van publiek
voor eon kwartje per keer. Is die
klacht wel billijk Als een gezins
hoofd lid wordt, betaalt hij tien gul
den voor ziclilzelf. een rijksdaalder
voor zijn vrouw en een daalder en
een gulden voor volgende bijkaarten,
samen vijftien gulden. Dat maakt, ge
deeld door een kwartje, zestig keer.
Is het nu niet een schrikkelijke ad
ministratie om uit to rekenen, hoe
veel keer i© daarvoor gaan kunt, als
het telkens per persoon een kwartje
kost Een abonnement is dan toch
voel gemakkelijker, dat je bovendien
recht geeft om door een afzonderlijk
tourniquet te gaan en door den heer
Munk vriendelijk begroet te worden,
welke voorrechten het kwartjespu-
bliek dan toch maar missen moet. En
als do abonnés klagen, dat personen
van, naar bun meening, geringeren
stand naast hen komen zitten, dan
kan do Directie antwoorden „mis
schien heeft u vroeger, zonder het te
weten, in de Bron wel eens naast een
Russiachen prins of een Duitschen
graaf gezeten dat komt dus weer
overeen uit f'
Halen wat er van te halen is, zie
daar tegenwoordig het parool bij
zoo'n exploitatie. Wie op Zondag
avond niet tot de eersten hoort, krijgt
geen zitplaats meer en kan, als een
wanhopige cirkelganger, den heelen
avond ln de paden ronddraaien, tot
verhooging van zijn eigen genoegen
en voorts van dat der zittende», die
nu de muziek te hooren krijgen met
begeleiding van grintgeknars. Er
gaan. zegt het spreekwoord, veel mak
ke schapen in oen hok, maar hoeveel
er wel in een tuin gaan heeft nooit
iemand durven becijferen. Misschien
is het dus nóg voordeeliger, om er
nóg meer menschen in te stoppen en
dan tegen een dubbeltje entree. Wie
geen stoel vindt, blijft dan maar
staan daar heeft hij zijn beenen
toch voor gekregen I
Wel verre van aan de directie een
verwijt te maken, moest zij worden ge
prezen voor haar streven tot bevorde
ring van do gezelligheid. Gezelligheid
beteekent immers voel menschen
welnu, dan is de Brontuin buitenge
woon extra-ordinair gezellig. Jongens
die buiten het hek staan en om de
een of andere goede reden geen kwart
je entree kunnen of willen betalen,
klimmen om ook die gezelligheid deel
achtig te worden, over het hek. Ster
ker bewijs van 'gezelligheid kan lk
toch niet geven weluou. wat kla
gen de menschen dan
Halen wat er van to halen is, zei
ik zooeven. Dat doet ook do fiscus, in
zijn drievoudig© gedaante van rijks-
provincie- en gemeente-belasting
gaarder. Alleen heeft het me verwon
derd, dat hij, hoe snugger ook, neg
maar nooit op de gedachte gekomen
is, om een heel eenvoudige zaak lo
belasten, en wel de namen. Niet de
achternamen, daar iemand om hein
van zijn buurman te onderscheiden,
toch een van dient te hebben, maar
de voornamen.
Iedereen kan met één voornaam toe,
bestaat er dan nog kaas van verwar
ring, dan kan hij zich Jz. of Jr. noe-t
men. Een tweede 'voornaam is weelde,
een derde, een vierde, een vijfde kun
nen bijna balddadige verkwisting war
den genoemd. Wat is er nu tegen, om
iemand één voornaam gratis toe to
staan en voor de volgende een oploo
pend tarief te berekenen Het incos-
seeren, groot struikelblok voor alle
andere belastingen, i s hier dood
eenvoudig. Als iemand de gehoor-
te van een kind komt aangeven
en de namen noemtWillem Fredo-
rik Karei Albert, dan is Willem gril*
tis, Frederik kost een rijksdaalder,
Karei vijf gulden en Albert een tlett-
Uje, samen zeventien gulden vijftig
cents. In onzen democratische» tijd
is de ijdelheid zoo groot, wordt elke
gelegenheid om boven een ander uit
te schitteren, zóó gaarne aangegré-'
pen, dat naar mijn meening deze bo-,
lasting stellig een dikke som zou op
brengen.
De fiscus moet, als hij dat kan bit
deze warmte, er maar eens een nacht
je over slapen*
FIDELIO
