VORST EN VRIENDSCHAP
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
29e Jaargang. No. 8688
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
DINSDAG 17 OCTOBER 1911 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
Voor Haarlem PER DRIE MAANDEN' - Van 1—5 re8els 50 Cts-! iedere reêei meer Cts. Buiten liet Arrondissement
Voor de dorpen" in' dén 'om'tre'k waar 'oei Agent 'geves'tlg'd is ('kom 'der' ""k™ '~6 Bif Abónneménfia^rim^aSt"""65
Pranco per post door' Nederland' 1 1 j «fêRSiXÏ&ï CU. per piaaUing;
Afzonderlijke nummers0.02 M V r n
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37}5 Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
de omstreken en banco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buiteuspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Bultenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALT A
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
OM ONS HEEN
N«. 1424
Gorteezje.
De Franschen spotten graag met hel
Belgische Fransch. Nog niet lang ge
leden heeft een van hun tooneelschnj
vers het type „Bculoin.ms" geschapen,
■don Vlaming, die zijn heelc leven door
gebrekkig Fransch piaat er is in
Parijs om zijn koddige woordvoeging
en bedenkelijke uitspraak geschaterd,
terwijl do Belgen van verre toeluister
den met een zuurzoeten glimlach.
De Brusselaar praat dan ook van
corteezje voor certé ge en hij
'doet het vaak, want hij houdt van een
optocht. „Als er tien officieele men-
echen in Brussel verwacht worden",
heb Ut eens een Nederlander hooien
spotten, „dan gaat de ontvangst-com
missie met hoog© hoeden en een paar
tamboers naar 't. station en maakt er
een corteezje van." Maar dikwijls doen
'do Belgen het grootsoher, lieel anders
dan wij het in Nederland gewend zijn,
wel niet zoo deftig, fraai en kostbaar,
als bij onze studentenfeesten, maar
vaker en vooral met veel grooter ge
moedelijkheid. Dio laatste eigenschap,
Vluamseh bij uitnemendheid, in weer
wil van de neiging naar Franschig-
heid, kwam al dudelijk om den hoek
kijken bij den optocht, dien ik Zon
dag 3October in Brussel heb bijge
woond. We houden een optocht? zoo
verklaarde het Comité du Commerce,
de Commissie voor den handel, in
rollende Fransohe volzinnen op liet
programma van den stoet, omdat hot
stil in de zaken is en Brussel, als we
reldstad, bezoekers lokken wil.
Ruiterlijke bekentenis Nauwelijks
was het negen uur op dien Zondag
morgen, of in de omgeving van het
Noorderslation schetterden trompet
ten de joligheid van den optocht in.
Dat waren do muziekkorpsen van de
vereeniginsren, die van elders waren
gekomen om aan de c o r t e e z j .e mee
te doen en een kansje naar do prijzen
te wagen. Tienduizend francs was do
voornaamste bekroning en er waren
er verschillende van geringer bedrag.
Misschien ook wel daarvoor, maar
zeker voornamelijk om de pret van 't
geval stroomden zo binnen, de man
nen en vrouwen uit Leuven, Antwer
pen, Mechclcn, Namen, Luik. Alost,
Grammont, Ougréc. Thienen en twin
tig andere Belgische gemeenten, tot
zelfs uit Frankrijk,- nu al. hoewel het
xog uren vóór den aanvang van den
optocht was. gedost in de wonderlijk
ste én kleurigste costumes, met val-
sche baarden, geschminkte wangen en
plechtig vooruitgcdragen banieren
Zoo trokken ze van het stationsplein
de boulevards op, de schetterende mu
ziek van hun korpson achterna, of in
verstrooide groepjes door de stad
zwervend, om nu eu dan een vriend
de hand te drukken, of in do ©staminet
vast een -otteke brune of la m-
bi e te verschalken, daar de wande
ling 'ff middags warm zou zijn en ver.
En overal staken de kleurige musko-
rndepakjes in fel rood, blauw en geel
af tegen de deftig donkere nnjaars-
klceren van de nieusehen, die wel
bleven slaan en soms ook lachten om
de vorkleederij, maar het niemand
lastig maakten. Waar is de Noord Ne
derlander. die vier uur van te voren
in zijn bonte optochtpakje zou durven
en kunnen rondwandelen, hier noten
koopend aan een wagen, daar andere
deelnemers begroetende met onge
dwongen vrolijkheid, als droeg hij
de kleercn van iederen dag 1
Aan het Brusselsehe abattoir was
de plaats van bijeenkomst. Daarheen
trokken te**en twaalven uit olie stra
ten en stegen van den omtrek de deel
nemende groepen, onder andereu dio
van de Vrienden der Rust. les Amis
du Repos, uit Dopniik. die Holland-
sclie boeren en boerinnen weuschten
voor te stellen, maar daarin helaas
weer eens niet geslaagd waren. Het
was operette-landvolk, dat langs ons
heentrok met zooveel andere „maat
schappijen". En het publiek taste zich
langs den weg opeen, rijen dik, zon
der veel moeite geordend en in be
dwang gehouden door politie te paard
en te voet. Op den hoek van don bou
levard du Midi vonden we op het ter
ras van een koffiehuis'nog een leeg
tafeltje en. wachtten op de dingen, die
komen zouden, te laat komen zouden
waarschijnlijk, daar de Belgen niet
den roep bezitten, .dat zij knap in het
organiseeren zijn.
•Dezen keer althans bleken zij beter
to zijn, dan hun reputatie, want tien
minuten vóór tweeën, neg vóór het
aangekondigde tijdstip, ratelde trom
melslag in de verte en kwamen de
eerste groepen in 't gezicht, voorbij
trekkende in een verscheidenheid, die;
ullc beschrijving tart. Na een poppen-)
groep, met -een reusachtige pop, die
haar verstijfden glimlach over de me
nigte liet rondgaan, een troep woeste
Bedouïnen uit Ixelles, Sioux, polichi-
nellcs, de molenaar van Sans So.uei,
een kostelijke groep wawelcnde moe
dertjes, Spanjaarden, de vroolijke in
tocht van koning Amanda Vygamatta,
een geest in het negerdorp Boma en
de dochter van den tamboer-majoor
en tientallen anderen.
Maar wat een opvatting van een op
tocht I Bij ons in Noord Nederland
deftig voorbijtrekken van al do deel
nemers, strak ale mochanieke steenen
beelden hier de jool en de pret door;
d) heele corteezje heen. Nauwelijks;
waren er vier vroolijke Vlamingen
voorhij, die een reusachtige pop om
hoog jonasten en handig weer opvin
gen of daar verschenen wilde lndia-
cn, die een vvoesten krijgsdans uit
voerden, onmiddellijk gevolgd door
men, vrouwen en kinderen in zo-
mercostuuuis. met breedgerande hoe
den op en blikken namuuk-zeisen over
den schouder, die, begeleid door hun
muziekkorps, een aardig oogstliedje
zongen.
Ja. die muziek in d/>« stoet ze
was talrijk en onvermoeid. Achttien
korpsen hebben we getold, groote en
kleine, maar alle blazende met een
plezier, of iedere muzikant juist van
daag verjaarde en rechtstreeks naar
zijn feestmaal marcheerde. Daartus-
schen door de stroom van den optocht
zelf, dio eindeloos scheen. Kinder
sprookjes uitgebeeld, de fabelen van
Lafontaino, Schotten, Mexicanen, een
gouden bruiloft, bierbrouwers, de
Breydelszonen uit Thienen. die in
oenden- en ganzeapakjes reclame
maakten voor hun groeten handel in
gevogelte, een heel circus, een ont
zaglijke groep Pierrots uit Leuven;
o, a. een triomfwagen, waarop een
paar dozijn kleine Pierrots tegen een
reusachtigen aardbol schenen to han
gen, omdat wij de bankjes waarop zij
zaten en de riemen, waarmee ze vast
gemaakt waren, niet konden zien.
Kostbare, komische, levendige. Jolige
groepen, met als eenige hinderlijke
bijzonderheid hier en daar de grove
wansmaak van mannen, die zich als
vrouwen gekleed hadden en anders
om.
En aan liet einde van den stoet, als
laatste van de tachtig nummers de
Dwaasheid, ©en bevallige greep
op een greoten zegewagen, omringd
door gelijk gecnatumeerden. Bovenop
den wagon pp een klein platform van
oen paar vierkante meters, een man
nenfiguur, dio als toonbeeld dei-
Dwaasheid spottend voor ons boog en
zich wendde en keerde, alsof hij enkel.'
veoren en scharnieren in het lichaam,
bad.
Het laatste muziekkorps was met
een schetterenden marsch voorbijga-
trekken, de toeschouwers verspreid
den zich en alleen ean een spieistijf
heid werd ik gewaar, dat ik anderhalf
uur boven op het smalle koffiehuis-
stoeltje had gestaan.
We wachtten een poos, voor we
terugkeerden naar de omgeving van
het Noorderstation, om den stoet te
laten wegtrekken en geen last te heb
ben van gedrang. Maar op den bou
levard was het niettemin overdruk,
liet bleek niet mogelijk te wezen, an
ders dan voetje voor vceijo verder te
komen, liet tramverkeer was ge
schorst, ri>tuigen en auto-taxis kon
den zich ternauwernood een weg ba
nen door de dichte menigto en vóór
de cafés on do trottoirs bleef in dezen
zoelen herfstmiddag geen sloel onbe
zet. En vóór ons uit, nu dichterbij,
dan weer wat verder af, zagen we
nog den zegewagen der Dwaasheid,
met de blauwe figuur in de hoogte,
die maai- voortdurend boog en wuifde.
Eindelijk, bij een splitsing van den
weg zagen wede kans schoon, in rus
tiger omgeving onzen weg te vervol
gen het laatste wat we van den op
tocht nog zagen was die onvermoeiba-
e Dwaasheid, die zijn spot tonden
groet toezond aan de menigte.
's Avonds dwaalde dut heelo jolige,
lachende, onbezorgde volkje in zijn
bc-nte kleeren door de stud.' totdat do
laatste trein de laatste groepen mee
nam naar huis. Maar inmiddels was
de wanklank in 't feeeigedruisch ge
slopen. De hoofdprijs van tienduizend
francs was toegekend aan den groep
der Pierrots en niet aan dien van de
Dwaasheid, zooals velen meenden, dat
behoorde.
Maand a/- vroegen Belgische couran
ten, of de keurmeesters zich wel goed
do oogen hadden uitgewreven en in
formeerden schamper, of niet de per
soon, die dezen greoten pros beschik
baar had eestetd, eerevoorzitter was
van de Leuvensche vereeniglng, die
den Pierrot-greep hadden vertoond....
J. C. P.
Buitenlandsch Overzicht
De oorlog tusschen Italië enTurkije
160 Turken ln een gevecht b(j Tripolis gesneuveld.
Turken en Ital'enen dingen om de gunst van de Arabieren,
't Turkscbe leger in Tripolls is gedemoraliseerd. 50 Turksche
seldaten, die zich wilden overgeven, zgn door hun eigen
lanitgenooten gefiislleerd. 150 Turkscbe olncieren hebben zich
aan de Italianen overgegeven en zijn nu krijgsgevangenen.
De bemiddeling.
Uit do telegrammen in liet vorig
nummer weet men, dat het perma
nente internationale vredesbureau to
Bern aan do mogendheden, die de
Haagscho Conventies onderteekeud
hebben, een schrijven heeft gericht,
0111 op bemiddeling, leidend t"t
scheidsrechterlijke uitspraak, aan te
dringen.
ARBITRAGE.
Uit Konatantuiopcl wordt bericht,
dat eon deputatie van'zes Turksdie
autoriteiten en afgevaardigden zich
naar aJle hoofdstellen van Europa
zal begeven om met den steun van
de „Interparlementaire Unie" een be
roep te «Joon op alle welgezind en oni
Italië.'de 'overreden hol. geschil mei
Turkije door het llpf van Arbitrage
te doen beslissen.
Of 't voel zal helpen
KEIZER WILHELM SCHIJNT VOOR
DEN VREDE TE GAAN
IJVEREN,
Z. M. heeft reeds een onderhoud van
twee uur gehad met den Italiaan
se hen gezant te Berlijn.
We hopen, dat de Keizer succes zal
hebbfen 1
Uit Konstantinopel wordt geseind,
dat
DE TURKSCHE MINISTER
RAAD
besloten hoeft, de diplomatieke on
derhandelingen voort te zetten, om
liet Tripolitaanscho geschil zoo spoe
dig mogelijk uit d*3 wereld te iiei-
pen. maar anderzijds, zorlong de
onderhandelingen duren, tegenstand
te bieden tegen «te Italianen. Op
grond van deze politiek zal de party
der Jong-Turken in het Kabinet mis
schien haar vertrouwen uitspreken.
Volgens het Turksche blaxl I k-
a in wil Turkije aan Italië slechts
concessies geven in Tripolis voor
spoor wogen, wegenaanleg, mijn-
exploitatie, ltave-.ihouw en liet ter-
sin voor een kolendepót.
Maar. de Italianen willen alle
macht op Tripolis, dusvoorloopig
no-g geen groote kans op vrede.
Op Tripolls.
Het blijkt, dat de ltaliaansch© re
geering met veel zurg de expeditie
hoeft voorboreid.
T JTAL1AANSCHE EXPEDITIE-
LEGER VAN ONGEVEER
60.000 MAN
voert alles met zich, waaraan 't be
hoefte zou kunnen "hebben van de
kleine Siciliaanscbe vraehtkarretjes
op twee wielen tot uitstekend ont-
schopingsmateriarl evenmin als
goed uitgeruste berg- en veldbatte-
rijen ontbreken do instrumenten om
artetisch© putten te boren. Een gro- t
aantal paarden en muilezels wordt
ontscheept, welke trekkrachten zul
len worden aan gevóld met kameeleii,
die van de bevolking zullen worden
gerequireerd.
Af en too hebben er ron<l de vesting
Tripolis
KLEINE GEVECHTEN
plaats gehad. Ook dezer dagen «leden
do Turken weer een aanval. Door dn
Turksehe regeering werd verzekerd,
dat daarbij slechts 3 doodèu aan hu i
zijde vielen, maar nu komt bericht
van de Italianen, dut de Turken min
stens 150 dooden hadden. Do
Turken namen hun «lóoden 'i.ice en
lieten een moderne mitrailleuse on 't
strijd veld achter.
Ook verzekert het Italiaansohe be
richt, dat de Turken zeer slecht scho
ten, terwijl het vuur dei Italianen
schitterend was.
Nu is het geheel e Italiaansclie leger
op Tripolis, zoodot «Ie act'© in het
binnenland nu wel spoedig bespanen
•zal
Van Italiaansclie zijde (dus men
moet het ouder voorbehoud geloovon;
wordt weer eens verzekerd, <L t
HET TURKSCHE LEGERTJE ZIC1I
WIL OVERGEVEN,
omdut het geen voldoende levensmid
delen heeft ou zich te zwak voelt, om
tegen het sterke Italiaansclie leger
op te trekken.
Dat de Turken 'L naar hebben,
wordt evenwel bevestigd door «ten Ita-
liaansclien sociaiistischen afgevaar
digde Felice, die den strijd van nabij
volgt. Ilij verzekert, «lat 150 Turksche
soldaten gewond liggen en dat 300
aan koorts lijdeu. Bijna alle soldaten
zijn in een beklagenswaardigen toe
stand.
Vijftig soldaten, dio zich aan de Ita
lianen w ilden overgeven, werden
GEFUSILLEERD.
Zelfs wordt beweerd, dat 150 Turk
sche officieren zich ter beschikking
gesteld hebben vun den Italiaunsehe.i
gouverneur, die bun wapenen liet
beslag neme» Hei is hekend, -Jat ver
scheidene andere Turksche officieren
uis Arabieren vermomd door de stad
zwerven, om te trachten tc ontsnap
pen. Zij worden door de Italiaansche
politie in het oog gehouden.
In tusschen komen zich in Tripolis
toch vele Turksche deserteurs aan-
Onze Lachhoek
De schilder Grasblauw, een over
tuigd tegenstander van huur beta
len, wordt door zijn huisbaas ge
dwongen om te verhulzen. Dit ge
schiedde niet dan na een heftige
woord oi i w isseli ng.
Eindelijk zette do miskende artist
een hooge borst en voegde den go-
voelloozeii „huisjesmelker" de woor
den too:
Nu zult ge mij de deur uitwer
pen, maar ik zeg u... over 20 jaar
zal in den gevel een gedenksteen
worden gemetseld en daarop zal Ie
lezen staan: „In dit huis heeft ge
woond de vermaarde schilder Gras-
blauw
Best, mogelijk, antwoordde de
slagvaardige huisheer, maar dan liet
ik dadelijk er vlak onder eeo. ande
ren gedenksteen inmetselen en daar
op zou te lezen staan:
„Gelukkig, hij woont er nu uiet
meer!"
ALS EEN DAME.
Een liefdadige aristocratische dame
in Londen gaf een tuinfeest aan ar
me kinderen. Een dor kleine genoo-
digde meisjes begon «jen gesprek met
de gastvrouw, terwijl zij zich te goe»I
deed aan thee en koekjes.
Drinkt uw man?
Wat zeg je? Neen natuur
lijk niet, is 't verbaasd geamuseer
de antwoord.
Hoeveel verdient hij?
Hij hoeft niet te werken, hij
heeft geld genoeg.
U maakt toch geeri schulden,
hoop ik?
Hoor eens kind...
Uw kleur ziet er heel natuur
lijk uit, blanketsel gebruikt u toch
zeker niet, wel?
liet wenl héusch 'n beotjo al te
g, vond de gastvrouw.
lloor eens, kind. wat bedoel je
eigenlijk met al die brutale vragen?
Brutaal? vroeg 't kleine meisje
verbaasd. Moedor zei, «lat ik me hier
gedragen moest als een dame en die
praten altijd zoo als ze bij moeder
kómen.'
melden, zelfs leden van den fanatic*
kon stam der Senocssi.
Maarhoe dit alles te rijmen
met do feiten, dat «ir bijna geen
nacht voorbijgaat, of <1© Italiaansclie
stellingen worden door de Turken
verwoed aangevallen
Do Turksche lezing omtrent de
houding der Sen<v->si is geheel an
ders. liet geestelijk hoofd van dezen
stam hoeft den Heiligen Oorlog tegeu
Italië doen prediken.
Geven do mannen gehoor arm de
zen oproep, dan zullen
MEER DAN 150 DUIZEND GEWA
PENDE MANNEN VOOR
TURKIJE
in het veld komen, waardoor de pos!-
tio der Italianen zeer hachelijk zou
worden. Het hoofd der Senoessi heeft
ook een millioen pond gedeponeerd
bij de Kgyptisohe bank, om in "tij l
van nood gebruikt te worden voor de
verdediging van het vaderland.
Als
Verzekerd wordt, dat
DE ARABISCHE BEVOLKING
steeds meer sympathie voor de Italia
nen betoont. Zien do Arabieren de
nederlaag der Turken komen
De AroJheren leveren (naiuuriijk
voor geld de geweren in en willen
PEUlLLb t ON
kt naar het Kngelsch.
5UJ
- Sftuhdors, zei hij schor, -—
Wij moeten den Koning redden. Pro
beer in de zwijgkaniéi te komen on
ik zal probecren om onze trouwen
uit Meissheim op te wekken. Geloof
mij, mijn taak is niet de minst g«v
vaarlijke yan de twee.
Ik nam zijn hand in de mijne en
keek hem rechtuit in liet gelaat. Hij
beantwoordde mijn blik niet de scha
duw van eon glimlach ©n draaide
toen z.ijn hoofd om.
Ik zou schatten willen geven
voor uw temperament, zei hij. --
Ga, waande vriend, ga, en doe wat
uw hart u ingeeft. I) zul uw stalen
zenuwen wel noodjff hebben, om in
de zwijgkamer te komen, maar liet
fortuin van den man met. de vier
kant© kin zaJ met u zijn.
En terwijl hij zich omkeerde, om
xijn wijden generaalsmuntel aan te
trekken, verliet ik hem. Zonder mij
«en oogenblik op te houden, liep ik
de trap op. en toen ik de gang bereik
te, die naar de zwijgkamer leidde,
zag ik dat do vijand nog bezi was,
zonder goed gevolg, de massieve deui-
le rammeien.
Zonder opgemerkt te worden, stoof
ik een andere trap c*p naar de verdie
ping er boven en haastte mij het luik
an het gangraam epen te gooien. De
halve maan gaf overvloed van licht
en liet bianenstrooimiu van versche
lucht gaf mij nieuwe kracht .oor mijn
gevaarlijke klimpartij. Ik merkte mot
schrik op. dat hot «lak waarlangs ik
naar beneden moest, veel steiler was
dan ik verwacht had, maar ik droeg
nog altijd mijn sneeuwsciioenen met
rubberzolen, en heel voorzichtig wist
ik langs den steilen kunt naar hene
den in de goot te komen,. Als de
sneeuw mei van hét dak was afge
veegd geweest, dan zou mijn taak veel
gemakkelijker zijn geweest, ofschoon
ik in dat geval moeite zou hebben e-
had om de ware pannen te onder
scheiden van een hedriegelijke
snoeuwop]looping. Nu lag ik in mijn
volle lengte niet mijn gelaat naar be
neden en tuurde over den rand in de
duizelingwekkende diepte daarbene
den, waarin ik door één misstap zou
kunnen neerstorten Aan het uiterste
einde rechts was iiol eind van een
looden rerenwaterbuis, en niet beide
handen de goot stevig vastgrijpend,
6prong ik naar beneden. Een oogen
blik bleef ik in do ruimt© slingeren,
loc» venilén mijn voeten de metalen
buis, en begon ik voorzichtig naar be
neden te zakken, evenals een matroos
langs een touw. Zoo gauw als mijn
voeten op gelijke hoogte waren met
den önderraiKl van het venster der
Zwijgkamer hield ik in. Door mijn
rechter vort zoo ver mogelijk uit te
strekken, kon ik do bewuste venster
bank niet ecus aanraken. Ik kon niet
terugkecreu en door mijn daling voort
te zetten, kwam ik weer buiten het
Rrun-varad terecht. Zooals Generaal
Meyer gezegd had, het metselwerk was
ruw en onregelmatig, en terwijl ik
mot den rechter voet eon steuiijiunl
zucht tusschen twee steenen, slingerde
ik mijn lichaam tegen het venster aan
en slaagde er in den bovenkant van
dc groene blinden, die vlak tegen den
muur rustten, te grijpen. Een volle
minuut lang hing Ut daar, mij bewust,
dat het grootste gevaar voorbij wus,
maar niet in staat om de laatste be
wegingen te doen, die mij in de be
trekkelijke veiligheid van de Zwijgka
mer zouden doen belanden. Mijn hart
klopt© hevig bijna lioorbaar en
ik hing daar tusschen hemel en aarde
in een toestand, die eerder geestelijke
ongevoeligheid dun ©ogenblikkelijke
vrees was. Mijn zenuwen hadden het
opgegeven .Iloo de herinnering daar
aan mij ook hindert, hoe vernederend
die bekentenis ook is ik moet eerlijk
bekennen, dat ik ten minste voor het
oogenblik ba«l opgehouden een ener
giek, zich zelf behoersehend sterveling
t© zijn. Wat mij weer tot mijzelf
bracht was evenmin schaamt© uls
wanhoop, nog minder vrees ik, een
herleefde bezorgdheid voor de veilig
heid van den Koning; maar de zuiver
zelfzuchtige en niet onbegrijpelijke
niigM, dat de Koning mijn aanwezig
heid buiten het venster zou opmerken,
en mij voor een \ij;uid aanziende zijn
revolver op mijn w eerloos lichaam zou
afschieten. Dat idéé werkt© op mij als
sporen in do flanken van een paard.
Zonder meer t© letten op mijii govaai
lijk© positie en op de duizelingwek
kende liooete, waari n Ik mij bevond,
slingerde ik mijn lichaam heen en
weer tot Ik voldoenden g ing had ge
kregen en toen mijn beide handen los
latend, wierp ik mij tegen het venster
aan. Mijn voeten kwamen op de ven
sterbank terecht, niet éen hand greep
ik stevig een der vensterstijlen vast,
terwijl ik de andere door e -n venster
ruit sloeg, en mij bloedend aan het
binnenkozi'ti vastgreep. Het gerinkel
van brekend glas bracht do Koning
dudelijk voor hot venster. 11 ij berken-
de nrij dadelijk en nog tot op dezen
dag herinner ik mij met oen glimlach
do uitdrukking van verbazing op zijn
gelaat. Het volgend oogenblik had hij
het raam verder geopend en trok hij
mij naar binnen. Toen nam hij zijn
zakdoek uit den zak en begon handig
en bijna loeder mijn gewond© hand te
verbinden. De verraders rammeiden
de deur, maar ofschoon het massieve
eikenhout kraakte in zijn hengsels,
scheen er weinig gevaar, dut het voor
dat geweld zou moeten bezwijken.
Heb ie Meyer naar Weissheim ge
zonden vroeg de Koning zoo luid mo
gelijk, otn zich boven het rumoer ver
staan haai- te maken.
Ju. sire, schreeuwde ik terug.
Goed I lk wist wel, dat hij mij
in elk geval niet in den stenk zou la
ten. Ilij heeft je zeker ook verteld hoe
je hierheen zou kunnen klauteren.
Juist, sire.
Hij kent hel Paleis op zijn duimp
je. Hij zal ons stellig de iieodige hulp
uit eissheim zenden. Maar laat mij
je eerst mijn plan do campagne ver
tellen voir 't geval, dat «Ie wolven
hier doorbreken, vóórdat er hulp i«
gekomen ln 't kort komt het hierop
neer. 1-let oogenblik, waarop de dein-
"neigiiig vertoont te- bezwijken, dalen
wij door middel viui de Tnovertafel
in de kamer hieronder af. Het k;ui
mogelijk zlin zoo door de donkere
gang te ontsnappen, maar waarschijn
lijker is het. dat de Groothertog, die
ook zijn Brun-varud kent, daur
iemand on schildwacht heeft gezet,
om ons tegen te houden. In elk geval
is dit to risquant en wij zijn veiliger
in de kamer hieronder dan dat wij
buiten het Paleis worden nagezeten
als opgejaagd wild.
Heeft u den toegang tot de bene
denkamer al goed gesloten zei ik nu
Ui ben al eens beneden geweest
en heb de deur, die even zwaar is als
deze, gesloten en gegrendeld. Nu
blijft voor ons nc«g over de lichten uit
to dooven, zoodat hun binnenstormen,
als het dan toch gebeuren moet. ln
verwarring zal plaats hebben.
Mijn metgezel ging nu voort met al
le lichten uit te draaien met uitzon
dering van het eene vlak boven ons
hoofd, en terwijl hij op een sloel ging
staan, schroefde hij alle glazen bal
lonnen éen voor éen los en wierp zo
onverschillig ln een hoek. Ik volgdo
zijn voorbeeld, en hot geluid van bre
kend glas met het voortdurend gebons
op de deur. deed werkelijk aan een
bloedig slagveld denken. Alle gesprek
was onder deze omstandigheden on
mogelijk, en toen wii alle lampen be
halve éen vernietigd hodden, ging do
Koning voorzichtig naar de deur om
haar stabiliteit te onderzoeken. Ter
wijl hij dat deed, hield het gehamer
juist ©p, eu wij keken elkaar hoopvol
aan, in de verwachting, dat het oogen
blik van verlichting gekomen was.
Een oogenblik later had er een hevi
ge ontploffing plaats, een dikke rook
zuil kwam tusschen den ondervoet van
de deur door. en hot onderste schar-
ricr werd uit het houtwerk gelicht.
(Wordt vervolgd).
