NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
RAPHAEL DECRÖIX
29e Jaargang No. 3716
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG 18 NOVEMBFR 1911 C
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
,r pep drie maanden: Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem - - - <Cr:'Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regeL
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente) AdvertentiGn van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
Franco per post door Nederlandl.fo W;-, W TV 50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant v
Afzonderlijke nummers0.02H V 3«f> wkl£i££iË2 2&\ 5T n„.« 4 j - n
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37J4 Redactie en Administratie: Groote Hoofstraat 53.
de omstreken en franco per post '0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALT A
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
DERDE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1444
De zaak Tan der Brsggen
Over het droevig geval van den zoon
van den heer Van der Breggen te
Blocmendaal hebben wij in dit blad
zoo uitvoerige mededeelingen gedaan,
dat ieder nu wel weet hoe deze jonge
man. als milicien in het kamp te Nun-
speet, in de maand September daar
appendicitis (ontsteking van den blin
den darm) gekregen heeft, en dat
hij eenige dagen later in het militair
hospitaal te Utrecht aan die ziekte is
overleden. Binnen een week. namelijk
van 19 tot 25 September, is het gan-
sche ziekteproces ontstaan, voortge
schreden en geëindigd.
Do droefheid van do familie, die al
dus een jongen, gezonden zoon en
broeder missen moest, is evenzeer te
verklaren, als de schrik die in geheel
Nederland ontstond, toen als van zelf
de vraag werd gedaan is de verple
ging in het leger van dien aard, dat
men veilig zijn zonen daaraan kan
toevertrouwen? En het Kamerlid, de
heer Ter Laan. heeft daarom een nut
tig werk verricht, toen hij aan den
Minister van Oorlog daarover inlich
tingen vroeg. Do Minister heeft die
ampel verstrekt en onze lezers hebben
een en ander in ons vorig nummer
aangetroffen.
Het is van groot belang voor allen,
die in ons land voor korter o£ langer
tijd de wapens moeten dragen, aa te
gaan wat uit de mededeelingen van
den Minister te leeren valt.
Van der Breggen meldt zich den
ISden September ziek. klaagt over
buikpijn en diarrhee evenals ande
re miliciens dien dag deden, krijgt
twee opiumpoeders en de medcdec-
linffi „<lat hij moest trachten zijn
dienst te doen."
Deze aansporing schijnt ons vreemd.
Wanneer in de burgermaatschappij
een lid van een gezin ingewandsklach
ten heeft, zal hem in den regel rust
worden aanbevolen en niet het doen
vaa zijn dienst, die uit den aard van
de zaak moest bestaan uit beweging,
dat wil zeggen het mee uitrukken met
den troep. Van der Breggen brengt
het dien dag dan ook niet ver. Dezelf
de officier van gezondheid, die hem
op het ziekenrapport had gehad,
vindt hem één kilometer van het kamp
aan den weg zittend terug en staal
hem op ziin verzoek toe, daarheen te
rug te keeren.
„De omstandigheden deden het ne-
„men van bijzondere maatregelen
„toen geenszins noodzakelijk schij-
„n en."
Een nader onderzoek werd dus niet
noodig gevonden met de omstan
digheden" wordt vermoedelijk bo-
dceld. dut er wel veertien personen
mei hem over dezelfde of soortgelijke
verschijnselen klaagden, zoodat aan
een algemeene buikaandoening ge
dacht werd. En ook toen hij den vol
genden dag zich weer met gelijke
klachten op het ziekenrapport meld
de, werd „patiënt niet nauwkeuriger
onderzocht, dan door ondervraging,
waarneming van zijn uitzicht en voe
len van den pols", een hoogst opper
vlakkig onderzoek derhalve.
Zou in dit geval, nu de klachten
aanhielden, een burgermedicus in een
burgerfamilie den patiënt niet nauw
keuriger hebben onderzocht Mij
dunkt vau ja, vooral daar het buik
klachten gold en reeds sedert jaren
de aandacht der geneeskundigen zeer
spoedig op de mogelijkheid van appen
dicitis gevestigd is. Dienzelfden dag
stelt, naar aanleiding van een tele
gram von patients vader, de oud
ste officier een, naar wij mogen aan
nemen grondiger, onderzoek in en
komt tol de conclusie„algemeene
darmaandoening van niet ernstigen
aard." Dien zelfden avond nog komt
do broeder van den zieke, doctorandus
in de medicijnen, dezen bezoeken en
constateert appendicitis, waarmee de
oudst© officier van gezondheid zich
niet kan vereenigen. Maar Woensdag
morgen wordt de patiënt naar Btrecht
vervoerd en daar dadelijk appendici
tis geconstateerd. Operatie wordt toen
niet noodig geacht, den volgenden
dag is de toestand belangrijk verer
gerd en alsnog wordt operatief inge
grepen, maar zonder heil. De 25ste
September is de sterfdag.
Het is een bekend feit, dat de tegen
zin, die velen voor den militairen
dienst gevoelen, hen leidt tot het voor
geven van niet bestaande pijnen en
kwalen, eerst om voor den dienst te
worden afgekeurd en later, wanneer
zij eenmaal zijn ingelijfd, ora van on
aangename corvee of vermoeiende
marschen ontslagen te worden. Offi
cieren van gezondheid denken dus
spoedig aan simulatie, vooral bij
klachten, die niet kunnen worden ge
controleerd. T e spoedig allicht, om-
dut ten slotte niet van iedereen
mag worden verondersteld, dat hij
den arts tracht te bedriegen. Daarbij
dient de persoon in aanmerking te
worden genomep. En daar het hier
gold een beschaafd en ernstig jong-
mensch, van wien eerder verwacht
kon worden, dat hij zijn dienst, zelfs
al vond hij dien onaangenaam of
misschien juist wel omdat hij dien
onaangenaam vond, zoo stipt mogelijk
zou vervullen, had het tweede onder
zoek naar mijn meening grondiger
moeten zijn.
Er is reeds uiterlijk iets vreemds Ln
den mjlitair-medischen dienst, name
lijk dal doctoren en apothekers hun
vreedzaam talent bergen onder een
kleurige jas met glimmende knoopen
en zeifs nu en dan den sabel, het tee-
ken van gewgld, hebben om te hangen.
Daardoor ontstaat, meen ik, zekere
tweeslachtigheid de militaire'dokter
is arts en officier. Terwijl hij als arts
neigiug hebben moet om de patiënten,
die hem onder het oog komen, zuiver
individueel te behandelen, ziet hij als
officier om zich heen meer gewicht
hechten aan de massa. Bij oefenin
gen, marschen, manoeuvres is de
troep alles, de enkeling niets of wei
nig. Is het wonder, dat zijns ondanks
en onbewust dezelfde indruk over hem
komt en hij, bij bijzondere gelegenhe
den vooral, zooals de manoeuvres,
neiging heeft meer acht te slaan op
wat den troep, dan wat den milicien
als individu overkomt Vooral wan
neer hij en niet geheel ten onrech
te overtuigd is. dat men dagelijks
pogingen doet om hem te verschal
ken door nijn en ziekte voor te wen
den, die niet bestaan en dat wel vaak
bij onderlinge afspraak
Intusschen komt men met dergelij
ke algemeene opmerkingen over de
zaak nog niet tol een eindconclusie
en zeker niet tol deze, dat den medi-
echen diecast achteloosheid of yer-
waarloozing kan worden aangewre
ven. Er is nog een ander element in
het geval, dat onze aandacht-vraagt
wat is appendicitis voor ziekte, kan
zij altijd gemakkelijk worden herkend,
is het mogelijk, dat de verschijnselen
zich plotseling voordoen
Ik heb daarover om inlichting ge
vraagd aan een ervaren medicus, die
meermalen zieken op vermoeden van
appendicitis onderzocht en verschil
lende gevallen vóór zich gehad heeft.
Hij deelde mij mede. dat in de eerste
plaats diarrhee geen verschijnsel is
van appendicitis, integendeel dat die
ziekte gewoonlijk vergezeld gaat van
verstopping, zoodat de diarrhee op
zichzelf geen ernstig verschijnsel
mocht heeten. Bovendien dat meerma
len appendicitis zeer moeilijk is te
herkennen soms kan de pijnlijke
plek met de hand worden gevoeld,
maar bij jonge menschen, vooral wan
neer zij aan sport hebben gedaan, kan
de buikwand zeer hard zijn en.de
diagnose op d i e wijze onmogelijk ma-
kon. En eindelijk kan het voorkomen,
dat zich zeer snel verschijnselen voor
doen, die dus kort le voren niet aan
wezig waren. Zoo achtte deze medi
cus het volstrekt niet onmogelijk, dat
de broeder van den patiënt dien het
hier geldt verschijnselen heeft waar
genomen, die enkele uren te voren
nog niet aanwezig waren.
In dat geval zou getwijfeld kunnen
worden aan het medisch inzicht van
den oudsten offficier van gezondheid,
die immers tegelijk met den broeder
van patiënt dezen onderzocht en toch
diens diagnose van appendicitis be
streed. Toen ik mijn zegsman deze
vraag stelde, antwoordde hij met een
verhaal uit zijn eigen studententijd.
„We moesten vóórdat de professor
kwam, onderzoeken wat een patiënt
scheelde. Hadden we een uitgangspunt
gevonden, dan waren we blij en trok
ken daaruit conclusies, die dikwijls...
geheel en al faliekant bloken te we
zen. Toch meenden we dan het ware
gevonden te hebben. Juist in de jeugd
komt men tot het stellen van een be
sliste diagnose, naderhand gaat men
voorzichtiger te werk. wetende hoe on
juist het waarschijnlijke wezen kan." i
De toepassing van deze opmerking
voor dit geval was „het is mogelijk,
dat de doctorandus, de heer Van der
Breggen, in bezorgdheid voor zijn
broeder, de diagnose appendicitis
heeft gesteld op onvoldoende gronden,
hoewel de loop dor ziekte hem latei-
in 't gelijk heeft gesteld."
Men moet de bedoeling van doze be
schouwing wel begrijpen. Het is aller
minst medische corpsgeest, die onzo
zegsman zoo deed spreken integen
deel van het instituut der officieren
van gezondheid is hij allerminst een
bewonderaar. Nog minder is het er
om to doen, de bekwaamheid van den
doctorandus in twijfel te trekken.
Maar in gevallen als deze. met een
wetcnschanpelijken achtergrond, be
hoort men zeer voorzichtig te werk te
gaan en niet dan op zeer goeden en
onomstootelijken basis te oordeelen of
te veroordeelen.
Mijn zegsman was van oordeel,
dat indien hier werkelijk van ach
teloosheid of nalatigheid gesproken
zou mogen worden, een veel die
per gaand ^nderzook dan nu heeft
plaats gehad, van den medischen loop
der gebeurtenis, daaraan vooraf zou
moeten gaan.
Wat den leek kan treffen is dit,
dat de behandeling in het leger, al
thans bij de manoeuvres, niet zoo sterk
op het individu gericht is. als in
de burgermaatschappij. Toch wen-
schen wij dat voor onze zonen. En
ook de militaire dienst moet zich niet
meer impopulair maken, dan zij bij
velen reeds is. Indien dus het aantal
der officieren van gezondheid bij ma
noeuvres voor nauwkeurige persoon
lijke behandeling te gering is, behoort
hun aantal te worden uitgebreid of de
hulp van burger-doctoren ingeroepen.
J. C. P.
Buitenlandsch Overzicht
De oorlog tusschen Italië enTurklje
Er Is weinig oorlogsnieuws, dus wordt er gelukkig weinig
gevochten. De omstandigheden voor den krijg zlfn dan ook
ongunstig. Een godeslti van 't oorlogsveld Is door den aan
houdenden regen geheel onder water gezet.
De Turken en Arabieren bereiden evenwel een aanval voor.
Steeds komen er meer Arabieren naar 't oorlogsveld. Nu
300 Turkscho officieren aangekomen.
Vredesgeruchten. Bemiddeling op den volgenden grondslag:
Tripolis voor Italië, maar Cyranalka aan Turkije.
De vredeskansen.
Nadat reeds uit Parijs berichten
kwamen van een wapenstilstand tus
schen Italië en Turkije, nadat uit
Rome goseind was, d-at Turkije stap
pen had gedaan bij de mogendheden,
die binnenkort zouden leiden tot vre
desonderhandelingen, verluidt thans,
dat de Turksche ministerraad zich
Donderdag ernstig bezig gehouden
heeft met
BF.M IDDEI.INGS VOORSTELLEN
VAN DE MOGENDHEDEN.
Uit Konstantinopel wordt geseind
„De ministerraad heeft beraad
slaagd over de voorstellen van de
verschillende mogendheden tot het
vinden van een grondslag, waarop
viedesonderhunUelLiigeii gevoerd zou
den kunnen worden. Hierbij werd
overwogen, of het mogelijk zou zijn,
Tripolis te laten aan de
Italianen, Cyrenaika ech
ter te behouden voor do
Turken.
Ofschoon de ministerraad nog geen
definitief besluit nam, schijnt de
meerderheid te zijn voor het voort
zetten van den oorlog."
Bovendien is het twijfelachtig, of
Italië na de annexatie-verklaring van
geheel Tripolis genoegen zou nemen
met een gedeelte van deze provincie.
Maar de zaken staan or voor Italië
ruinder gunstig voor dan enkele
maanden geleden
ln Itaiiè twijfelt men blijkbaar aan
de waarheid van dit gerucht, dat er
weer bemiddeld zou worden. Integen
deel wordt verklaard, dat de regee
ring de militaire operaties in Tripolis
krachtig zal voortzetten en ook niet
zal afzien van een v loot-actie buiten
Tripolis. Maar met deze vloot-actie
zou gewacht worden tot het vaststaat,
dat Turkije den oorlog pertinent
wenscht voori te zetten.
De bladen in Itaiiè van verschillen
de riabtiug beginnen krachtig critiek
te oefenen op het regceringsboleid. De
nationalistisch© Giornale d11 u-
1 i a schrijft
Nu de regeering eenmaal heeft aan
gekondigd, dat oen vlootdemonstratie
zou gehouden worden, had zij dit ook
moeten doorzetten, voordat diploma
tieke verwikkelingen tusschenbeide
hadden kunnen komen. De verovering"
vau de oase van Tripolis eischt go
weldige opofferingen aan menschen-
leveus en geld, zonder dat bij slagen
de Turksche regeering tot toegeven
gedwongen wordt. Als Italië zijne
vlootactie hoeft opgegeven, heeft het
daarmede een bewijs gegeven van
zwakte en onvastheid in zijn beleid,
en begaat liet daarmede eene groote
fout.
Nog scherper laat de socialistische
A v a n t i zich uit, waar het betoogt,
dat de moeilijkheden van thans
slechts het gevolg zijn van het gebrek
aan doorzicht en van de lichtzinnig
heid der rogeering.
ONRUST IN DEN BALKAN.
De Oostenrijkach-Hongaarsche ro
geering hoeft, omdat een actie van
Itulie in de Aegeischc Zee op den
Balkan een terugslag zou kunnen
hebben, militaire maatregelen geno
men aan de grens van Bosnië en
Herzegowina. De garnizoenen aan Je
grens van Servië, Turkije en Monte
negro zijn versterkt De gendarmerie
in die garnizoenen is verdubbeld en
krijgsbehoeften zijn naar de grens
gestuurd. De regeerïng houdt de
marine-lichting 1908, die den eersten
October zou worden ontslagen, onder
de wapenen en wel niet alleen .1e
manschappen van deze lichting, die
bij het reservekader waren inge
deeld, maar ook nog zooveel andere
manschappen van de lichting 1908,
dat daardoor het reservekader op
oorlogssterkte komt.
Waar
DE ITALIAANSCHE VLOOT
op het oogenblik is, moet een raadsel
heeten. Geruchten verzekeren, dat 18
oorlogsschepen bij de Dardanolleu
zijn aangekomen, maar officieel is
niets bekend. Bovendien zijn deze ge
ruchten in tegenspraak met de offi-
cieele verzekering, dat van een vloot
actie in Europeesch Turkije voorloo-
pig is afgezien.
Verzekerd wordt, dat de mogendhe
den daar achter gezeten hebben. Uit
Konstantinopel wordt nu althans ge
seind, dat de mogendheden niet wil
den toelaten, dat Italië een aanval
deed op alle zwakke punten van Tur
kije, zoodat het zich zal moeten be
palen tot een aanval op de eilanden
in den Archipel. Maar daarvan ver
wacht Italië weinig heil. zoodat het
deze vloot actie nog heeft uitgesteld.
Van 't oorlogsveld op Tripolls.
Het bombardement, van de oase
Ain Zara (ongeveer 13 K.M. zuidelijk
van Tripolis gelegen) door het zware
maxim-geschut moet beschouwd wor
den als een
VOORBEREIDING VOOR EEN ITA
LIA ANSCHEN AANVAL
in die richting, daar de commandant
zou besloten hebben, het rechter ge
deelte van de Italiaansehe stelling
vooruit te brengen. Dit. besluit zal ze
ker voor een groot gedeelte het ge
volg zijn van den langzamerhand on
houdbaar wordenden toestand bin
nen de Tripolitaansche stelling. De
soldaten staan in de loopgraven tot
de knieën in het water, daar de regen
maar voortdurend bij stroomen neer
valt, hetgeen natuurlijk den gezond
heidstoestand niet beter zal maken,
ook in verband met de vreeselijk
heerschende cholera. De minister van
oorlog, door den bevelhebber op de
hoogte gehouden van hetgeen de
troepen te verduren hebben van Je
weersgesteldheid, heeft onmiddellijk
100.000 WATERDICHTE REGEN
JASSEN
gezonden.
DE TAKT1F.K VAN DE TURKEN EN
DE ARABIEREN.
Het trekt de aandacht, dat de tut
voor korten tijd nog zoo actieve Tur
ken en Arabieren de laatste dagen
zich zoo rustig houden, welke hou
ding onmogelijk geheel en al het ge
volg kan zijn van den regenval. Een
spion, die te Ain Zara is geweest,
kwam met hel bericht terug, dat zich
aldaar sterke Turksche en Arabische
troepenafdeelingen samentrekken. De
mogelijkheid schijnt niet uitgesloten,
dat de Turken, inziende dat thans
DE KANS VERKEKEN IS OM HET
ITALIAANSCHE LEGER IN
ZEE TE WERPEN,
zich schijnbaar terugtrekken, omde
Italianen 't binnenland in
te lokken. Gedurende deze an
derhalve maand, dat zij de Italianen
ojjgesloten hebben gehouden aan de
kust, zullen de Turksche officieren
FEUILLETON
Naar liet Engelscb door
Max Peuiberton.
Hij verliet de kamer en sloot de
deur achter zich. Op hetzelfde oogen
blik kwam de gewonde man overeind
in zijn bed en Dolores bij den arrn
grijpend, trok hij haar gelaat naaf
zich toe, alsof hij bang was om zijn
stem hoven fluisteren te verheffen.
Ik ben een Fransclunan In He
melsnaam, bewaar mijn geheim zei
bij
Kapitein Collingwood, zooals hij
zichzelf noemde, had gebluft oji de
Pure, die hij en zijn kameraden geno
ten, terwijl geheel Parijs zelf op den
rand van hongersnood stoud. 's Mid
dags uau hel diner, een uur nadat
zij liet huis van Graaf Drachclli was
binnengekomen, had Dolores gelegen
heid om die blufferijen <>p de proef te
stellen en toe te stemmen, dut er re
den voor bestond. Een beier diner had
haar moeilijk kunnen worden aange
boden. zelfs niet in het Café Anglais.
De kamer, waarin liet werd opge
diend was het boudoir der gravin ge
weest. een prachlig gemeubileerd ver
trek mei. het uitzicht op de faubourg.
Er waren nu echter zware luiken
voor dc hooge venstersen haar
schijnbare vrijheid bracht zoo n ver
standig© vrouw als Dolores Morizon
geen ©ogenblik van do wijs. Zij was
overtuigd, dat mannen haar bewaak
ten, terwijl zij zal te eten.
Zich bewust van de tegenwoordig
heid van iemand, dien zij niet zag,
kon zij toch niet gezegd hebben De
man is hier, de man is daar. En in
derdaad, het afschrikwekkende van
het geheim van dat huls en de groote
vermetelheid daarvan, vormden ex
cuus genoeg voor baar verwarring en
verslagenheid
Zij w ist niet, wat te doen. waarheen
en hoe hulo te zoeken. Niet alleen haar
eer, maar het leven van den jongen
Franschman boven hing misschien
wol van haar scherpzinnigheid en vin
dingrijkheid op dit wanhopig oogen
blik af. Want zij had de geschiedenis
van den jongen rnan geraden, en zij
wist zonder dat het haar niet zooveel
woorden gezegd werd, dut bij een
spion was onder de spionnen, een
landgenoot in gevaar, een dienaar
van Frankrijk. En zij zou hem redden
rds 't eenigszins in haar macht lag.
Dit idéé gaf haar de kracht, om de
hoffelijkheid, waarmee de Duitschers
haar behandelden, te aanvaarden, en
alleen te blijven zitten aan deetensta-
fel in het boudoir van Gravin Bra-
clielli. De vermetelheid van deze man
nen ,hun stoutmoedige durf. kon niet
anders dan haar eerbied afdwingen.
Hier woonden zij eu wie wist,
hoeveel er eigenlijk waren in
dit groote, veriaten huis. leidden een
w eelderig leven en bespionneerden da
gelijks alles, wat de Fransclie gene
raals deden, zouden het nieuws van
de moeilijkheden in de stad aan
Moltke, en voelden zich blijkbaar zoo
veilig alsof zij in bun eigen huis in
Duitschland waren. Wie zou vermoe
den. dat zij hier verblijf hielden? De
adel van de Faubourg St. Germain
was hoofdzakelijk vóór den oorlog ge
vlucht Het was niets bijzonders, dot
hun huizen gesloten waren. Parijs
had le vee! met zichzelf to doen, een
feit. dat deze listige mannen moesten
hebben begrepen, toen zij zichzelf als
gasten van Graai Brachelli installeer
den. Hier konden zij zich werkelijk
veilig rekenen en hun coup de thea
tre om haar te dwingen in dit huis te
komen, was volkomen met die weergo-
loozo vermetelheid in harmonie.
Zij dacht aan deze dingen, terwijl
een onnoozel Duitsch soldaat, die zijn
best deed over allerlei beuzelachtige
nieuw tjes met haar in gesprek te ko
men, haar bediende. Als zij hem met
ongeduld aanhoorde, dan was het,
omdat haar vernuftige geest zich mol
ernst aan. de taak harer bevrijding
wijdde, en dat vele idéés zich aan haar
ter overweging opdrongen, die even
spoedig weer verworpen werden.
Van tijd tot tijd, als de deur van
de kamer openging, hoorde zij voeU
stappen en den marineren vluor van
de halen zoo raakte zij overtuigd,
dat haar vijanden niet twee of drie ln
aantal waren, maar dat het er wel
twintig of dertig konden zijn. Het
huis was blijkbaar bet toevluchtsoord
van een kleine kolonie Duitscbe sol
daten geworden.
Him vermommingen hadden allerlei
vormen aangenomen, zooals zij spoe
dig zou merken. Sommigen hunner
droegen kalmweg de uniformen van
Franscbo soldaten. Anderen weer
droegen werkmanskleeren of boeze
roens. Zij zag een dandy gekleed als
een boulevardier, die blijkbaar werk
had te verrichten in de deftige wij
ken. Maar allen waren zonder onder
scheid gehoorzaam aan de orders van
den zoogenaaniden Kapitein Colling
wood, en Dolores hoorde herhaalde
lijk hoe hli zijn stem verhief tot een
krakend commando, of soms luchthar
tiger met kinderlijken spot. Niet Ka
pitein Collingwood echter maar een
ander, een jonger man gekleed ln
den uniform van een Franscben caval-
lerie-officier, ontmoette zij op het por:
taal, toen zij de eetkamer verliet en
herinnerde haar dadelijk aan haar
toestand.
Mademoiselle Morizon, begrijp ik?
Zij boog en was van plan hein voor
bij te looped.
Dat verheugt mij. ging hij eenigs
zins links voort. Natuurlijk is u de
vriendin van ons volk? Dat heb ik
Kapitein Muller ook al gezegd. Zij
redde het leven van Albert Muntz, zei
ik, en nu zal zij hetzelfde doen met
den jongen Eberhart. Geef hun uw
woord, dat gij niets /uit zeggen, made
moiselle, en men zal het u niet moei
lijk maken u kan dan gaan en ko
men zooals bet u behaagt. Dat heb ik
Kapitein Müller al gezegd....
Zij muakte een wanhopig gebaar.
Uw gesprekken met kapitein
Muller interes^oeren mij niet riep
zij plotseling uit Laat mij alsublieft
p3sseeren, mijnheer
Hij week niet van zijn plaats.
Och. kom! riep hij uit, u moet
niet boos worden. Zoo'n mooi vrouw
tje nog we! I Wacht tot de oude Mul
ler heengaat voor de fourage en wij
zullen het ons allen eens prettig ma
ken. Bemerkt u niet, dat wij allen
bang voor den .ouden Müller zijn
Hij knipoogde onaangenaam, eu log
de zijn hand vaderlijk en tegelijkertijd
familiaar op haar schoudermaar
snel als het licht, wist zij langs hem
h©en te komen en trad de slaapkamer
binnen, waar de zieke lag.
De gevaren van liet huis konden
niet langer ontkend worden. Als deze
Kapitein Müller haar alleen liet met
zulke mannen, als zij daar juist ont
moet had. dan zou het huis werkelijk
verschrikkelijk worden. Het gevaar
zelf prikkelde haar verstand, totdat
zich allerlei denkbeelden in haar her
sens verdrongen. Zij moest zichzelf en
den jongen, wiens leven aan de ge
nade van deze menschen was overge
leverd, redden. De ©ogenblikken wa
ren maar enkele en heel kostbaar. Zij
mocht er niets van verliezen.
Zij deed de slaapkamerdeur op slot
en naderde voorzichtig den slaper.
Hij had liegen dommelen, maar het
geluid van haar voetstappen maakte
hem wakker en bij haar nadering
kwam hij dadelijk overeind. Geen van
de Duitschers was haar naar de ka
mer gevolgd, maar zij begreep, dat
de oogenblik keu heel kostbaar waren.
En zij moest de geschiedenis van dien
jongen te weten komen, vóórdat er
iemand terugkeerde.
Wie is u Hoe is uw naam
vroeg zij fluisterend. Hij antwoordde
heel haastig als in doodsangst ge
hoord te zullen worden.
Raphael Decroix in den dienst
van Frankrijk. Ik ontdekte dezen val
mijn papieren werden vervalscht
ik ben zes jaar in Keulen geweest.
Wat ben ik nu hulpeloos De jonge
V'on Taun is gisteren naar Versailles
gegaan hij kan ieder oogenblik te-
rugkeeren. Begrijpt u mij. lieve made
moiselle. Hij kan vanavond nog terug»
keeren en dan zullen zij mij ver
moorden .want hij zal hun vertellen,
dat mijn napieren valsch ziin. Als ik
liier niet vandaan kan komen, róor-
dat hij komt .mademoiselle....
(Wordt vervolgd).
