NSEU WS= en ADVERTENTIEBLAD.
29e Jaargang. No. 8725
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. woensdag 29 november 1911 b
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIE N:
per drie maanden: -kM ^an regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor HaarlemHaarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer 0.20. Reclames 30 Cent per regel.
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente)- J-30 j jrSjSiïua Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing:
Franco per post door Nederland1.65 (L ^j§) 50 Cts. voor 3 plaatsingen k contant.
CöSï^SzoTdStad.VoirH^lem' luê" Redactie eo AdministratieGroote Houtstraat 53.
nde omstreken en franco per post „0.45 Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie600en der Admioistratie724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM. -^^k) Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
Buitenlandsch Overzicht
De oorlog tusschen Italië enTurkije
Een verwoed gevecbt. Se Italianen Maalden eenig voordeel.
Veel slachtoffers.
Tnrksche vliegeniers.
D. Europeesche politiek.
Be Engelschen en FranscM z)]n tevreden over de rede van
minister Grey. Ie Dnitscbers niet, eek de Duitscbe regeering
niet. Ie Duitscbe Rijkskanselier zal op de Engelsche bewe
ringen antwoorden.
De blokkade der Dardanelles
Uit goede bron wordt vernomen,
dut de Italiaanseho regeering
DEFINITIEF AFGEZIEN HEEFT
VAN EEN BLOKKADE DER
DARDANELLEN,
na de eensgezinde houding van de
mogendheden. De Russische nota
bevat geen onaangenaamheden aa;i
het adies van Italië, maar polst al
leen de neutrale mogendheden, die
het verdrag van Londen in 1871 toe
kenden, over haar. opvatting betref
fende de bescherming der belangen
van neutrale mogendheden, tegen
over de blokkade van do Dardanel-
len door Italië, of de versperring
voor de handelsvloten door Turkije.
De nota verwijst naar arikel 3 van
het Londensche verdrag, waarin vrij
heid voor scheepvaart voor alle han
delsvloten in en naar de Zwarte Zee
vastgesteld wordt. Dit artikel is op
genomen in de redactie, toentertijd
don-Italië gewcnscht.
Verder verwijst de nota naar de
bepalingen van do Ilnagsche confe
rentie van 1907, waarbij de blokkade
van vijandelijke havens niet.zóó ge
schieden mug, dat daardoor ook ha
vens van neutrale mogendheden ge
lijktijdig geblokkeerd worden. Dit
zou btj de blokkade van de DareLu-
nellcn het geval zijn, omdat dan te
vens het verkeer naar Russische,
Roemeense he en Bulgaursche havens
aan de Zwarte Zee verhinderd zou
worden.
Alzoo g_een blokkado der Darda-
nelleu.
Hebben de Italianen geen andero
pijlen op hun hoog
Van 't oorlogsveld.
Uit Rome wordt geseind
In de toouaangev onde Itaüaansche
poijüjikp kunnen wprdt zeer groote
yaarde gehecht aan de
ITALIAANSCHE OVERWINNING
van Zondag en aan de aanstaande
wapenfeiten. Ten eerste ls gebleken,
dat de Italiaanschc soldaten offensief
optreden kunnen, onafhankelijk van
het scheepsgeschut en zonder terrein
dekking, wat hun moreel erediet te
genover de Turken in de geheele we
reld zeer verhoogt. Ten tweede is een
van militair standpunt belangrijk en
zeer groot gedeelte van de oase in
Italiaanscli bezit gekomen. Ten derde
is de hoofdmacht van do Turken zóó
omsingeld door de Italianen, dat de
Italiaanschc overwinning van beslis
sende beteekenjs moet zijn voor den
geheelon veldtocht. De Turksch-Ara-
bische troepen trachten te vluchten
naar Tugipera, aan den uitersten
rand van de oase, maar zullen daar
Italiaanschc soldaten ontmoeten, die
er geland zijn.
Tot zoover de juichkreten der Ita
lianen. Lii nadere berichten moet
evenwel afgeleid worden, dat de Ita
lianen te vroeg' victorie geroepen
hebben. Het blijkt, dat het scheeps
geschut wel to hulp moest komen,
dat de Turken en Arabieren wel iels
teruggetrokken zijn, 'maar geenszins
ingesloten, en ook, dat do Itaüaan
sche verliezen groot zijn. Gewaagd
wordt van -40 dooden en 100 gewon-
deu, doch de verwachting is, dat deze
voorloopigo cijfers veel te laag zijn
opgegeven. In de oase vond men 100
1 ij Ken van verslagen l urken en Ara
bieren.
Toch 13 het teekeneud voor den
toestand, dat de Italianen de op-
waurtscho beweging begonnen zijn.
Maandag beginneti de 'Turken en
Arabieren dc Italianen evenwel weer
aan to vallen. Veel schrik heeft het
gevecht van Zondag dus met onder
hen gebracht. De Turken beweren,
dat ze weer SO Italianen gevangen
genomen hebben.
DE TURKSCHE VLIEGERS.
Te Konstautinopel heeft men de
opleiding van vliegers voor het Turk-
sehe leger nu krachtig aangepakt.
De regeering heeft uit Parijs vijf Dé-
perdussin-éëndekkers ontboden en
zal onder leiding van den Franschen
vlieger Legrand oen militaire vlieg-
sehool inrichten. Zij hoopt do vlie
gers, dio daar gevormd zijn, naar hot
oorlogstooneel to kunnen zenden.
Ook de Finscho vlieger Kajann
heeft zich ter beschikking van de
Turksche regeering gesteld, tegen
een maandelijksche bezoldiging van
9300 gulden.
Engeland en Duitscbland.
Ovef de belangrijke rede, die de
Engelsche minister van Buitenland-
sche Zaken, Sir Edward Grey, ge
houden hoeft (zio vorig Overzicht)
hebben de politiek© bladen natuur
lijk veel te zoggen. Ook dezo
PERS-STEMMEN OVER DE REDE
VAN MINISTER GREY
zijn beteekenend.
Eerst de ENGELSCHE PERS. Bij
na alle bladen vinden, dat de minis
ter oen succesdag had.
De Times oordeelt o. a.
„De redevoering maakte een die
pen indruk. Grey's instinctieve af
keer van alle rethoriok gaf oen bui
tengewone kracht aan zijn uitingen.
Do eenige weg, dien Engeland kan
inslaan, is. met Grey uit te zien naai
den tijd, waarin wij Duitscliland's
vriendschap mogen voegen bij onzo
beslaande vriendschapsbanden, en
alle oorzaken van wrijving tusschen
Duitscbland en onze vrienden, zoo
wel als tusschen Duitscbland en ons
zelf zullen zijn weggenomen."'
De Morning Post „Zoowel
door inhoud uls vorm zal deze rede
voering de goedkeuring winnen van
de groote massa onzer iandgenoo-
ten."
Do Daily Telegraph: „Sir
Edward Grey hield een groote rede
voering in een critisch debat, hij
overtrof alle verwachtingen en dein
druk op de openbare meening Ui
DuitschLmd moet heilzaam zijn, en
zelfs beslissend voor de wegneming
van geschilpunten."
De D a i 1 y Mail: „Voor Duitsch-
lcmd gaf de rode de belofte van vre
de. Wij mogen ernstig verwachten,
dat daardoor
DE AERA VAN ONGERUSTHEID
EN BEZORGDHEID IN EURO
PA MOGE EINDIGEN."
Enkele Engelsche bladen ziin on
tevreden, o. a. de M a n c h uuar-(
d i a n, dio een pover denkbeeld
heeft gekregen van de wijzo waarop
de onderhandelingen gevoerd zijn.
Bovendien is do reden, waarom
er eigenlijk gevaar voor
oorlog was, nog steeds ge
heim gebleven.
Maar, zooals vvo reeds lieten door
schemeren, het overgrootc deel der
Engelsche pers is tevreden en juicht
zelfs over den dag van eergister.
De FRANSCMK PERS is ook gun:
siitr over do rede tesnreken. Ook
zelfs de Hunianité, die er zich
over verheugt, dat opnieuw
bevestigd wordt on de vredelievende
betcokenis der entente cordiale er
door uitkomt.
Het .Journal meerit, dat de te
rugroeping van de Berlin" uit Aga-
dir met do redevoering van Grey in
verhand staat, en ziet daarin een be
wijs, dat men to Berlijn wil medewer
ken om een toenadering tusschen
Duitscbland en Engeland te verkrij
gen.
En nu 't belangrijkste, do DUIT
SCBE PERS. In Duitscidand is de
rede blijkbaar tegengevallen en de
opvatting is vrij algemeen, dat de
rede Voorshands
NQG GEEN WARMTE ZAL BREN
GEN IN DE KOELE VERHOU
DING TUSSCHEN DUITSCB
LAND EN ENGELAND.
Do Vossisclie Zeïtung
schrijft
Engeland zal zijn vrienden trouw
blijven, doch met Duitschland graag
omgaan op den voet van gelijke rech
ten. Duitscbland heeft voor zich geen
aanspraak gemaakt op iets anders
dan gelijke rechten. Wij vragen he
den niet meer om vriendschap. 'Wij
verwachten ook niet, ditt binnen 10
dagen een liefdesverklaring zal vol
gen. Maar voor zoover thaus uit do
telegrammen van de redevoering an
Sir Edward Grey te lezen is, zal deze
redevoering geen verandering bren
gen in de politieke toestanden en de
politieke stemmingen."
Dc Berliner Börseu Cou
rier komt tot deze conclusie:
,,De verklaringen van den Brit-
schcii minister van Buitoulandsche
Zaken zijn niet geschikt, al te groote
lioup te rechtvaardigen op een wer
kelijke verbetering in onze verstand
houding tot Engeland. Men moet
reeds tevreden zijn, dat hij zich be
vredigd toonde over de overeenstem
ming tusschen Duitschland en Frank
rijk, en zich bereid verklaarde, mede-
te werken tot verbetering vazi de go-
spannen verhoudiug. Maar hiervoor
is noodig, dal de Engelsche regeer
ders zich vrij maken van het denk
beeld, dat Duitschland ooit van plan
geweest is. Engeland te behandelen
alsof het niet meetelde. Er ztjn geval
len voorgekomen, dat Duitschland
veel meer gegronde reden had, iets
dergelijks te vermoeden."
Dó Germania ls het scherpst
in de critiek. Dit Centrum-blad
schrijft
„Sir Edward Grey zei, dat Enge
land hetzelfde recht als Duitschland
wilde hebben. In werkelijkheid hééft
dit lamLzich dezen zomer geheel ge
plaatst op het staudpunt van
DEN WERELDGEBIEDER
en, wat nog erger is, Grey's woorden
hebben bewezen, dut de Britsdie re
geering zoo'n standpunt als zeer na
tuurlijk beschouwt.
Wij moeten hieruit open en eerlijk
deze consequentie trekken, da.t hét
conflict tusschen Engeland en
Duitschland niet alleen niet bijge
legd is, maar tlians eerst, onvermijde
lijk geworden is Of moeten wij van
do trotsche Britten misschien ver
wachten, dat zij tot inkeer zullen ko
men en iets bescheidener worden
Dat zou dwaasheid zijn. Of moeten
wij denken, dat Duitschland deemoe
dig eu weemoedig zich zal bukken
ouder de Britsclie voogdij Dit is
absoluut buitengesloten en dus kan
het niet uitblijven, dat
TUSSCHEN HEIDE MOGENDHE
DEN EENS EEN FLINKE AF
REKENING GEHOUDEN
WORDT."
De T ag 1 i che Rundschau:
„Het betoog win Sir Edward Grey
zal allen, dio van hem een verande
ring verwacht hadden ten gunste
van do Duitsch-Engelsche toen ad e
ring,
TELEURGESTELD
hebben. Door zijn woorden gaat een:
koele, bijna snijdende toon, niet Ver
zucht door de sterk geprononceerde
forjneele beleefdheid, eerdér hierdoor-
verscherpt.
Daar Sir Edward geen uitzicht op
werkelijke verbetering ni de DuitscJi-
Eugelsciie verstandhouding kon ope
nen, deed hij goed dit niet te beman
telen met mooie frases. Hiermede
heeft bij het Duiische volk een dienst
bewezen. Want nu weten wij precies
waaraan wij ons te houden hebben.
En, hetgeen nóg belangrijker is, zelfs
de zoo optimistische Duitscbe rog'ee-
rïng zal eindelijk inzien, hetgeen
thans geschieden moet."
En
HOE DENKT DE DUITSCBE RE
GEERING OVER DE. HOU-
DING VAN ENGELAND?
We bunnen dit lezen in den B e r-
l er Lok al A n zei ge r, die
een artikel plaats', dat zeer duidelijk
door dc regeeringspersonen geïnspi
reerd is Daarin is te lezen:
De conclusie is, dat de Engclsclv©
politiek blijven zal. zooals zij reeds
was onder koning Edward VII.
Do Engelsche minister van Buiten-
landsehe Zoken heeft zijn befoog ge
houden in kalnien, haast koelen
toon. Hij heeft geen nieuwe aanval
len op Duitscbland gedaan, maar de
onvriendelijkheden van den laatsten
zomer ook niet verzwakt. Duitsch
land zou verstandig doen, door tegen
over do gereserveerde politiek vau
Engeland
EEN EVEN ZELFBEWUSTE EN
KOELE POLITIEK
te stellen, vrij van chauvinisme,
maar ook vrij van zwakheid en van
smeek eu, om de gunst van den En«
gelscheu neef.
Drie punten uit de redevoering van
Sir Edward Grey verdienen aangetee-
kend te worden. Sir Edward Grey
heeft dc Duitsche diplomatie van in
correctheid beschuldigd eu haar ver,
weten, dat zij de Engelsche regeering
van 1 tot 21 Juli niet op de hoogte
heeft gehouden. Maar heeft de En
gelsche diplomatie dan correct gehun.
deld Waarom bezocht haar \erte-
gemvoordiger te Berlijn niet het de
partement van buitc-nlandschc zaken,
wanneer zijn regeering meer wilde
weten, dan haar op 1 Juli gezegd
was? Het zou in overeenstemming
met de .diplomatieke gebruiken ge
weest zijn. wanneer deze ambassa
deur, -toen nadere mededeeling over
het zenden van dc „Pantheruit
bleef, nog enkele vragen tot de Duit
sche regeering gericht had. Wel heeft
minister. Grey getracht de redevoe
ring van zijn collega Lloyd George
vrij tc pleiten vau een agressief ka
rakter, doch dit verandert niets aan
het. feit, dat dc Britsclie regeering
niets gedaas heeft om de anti-Duit-
sche commentaren, daarop geleverd
ui de Engelsche pers, te ontzenuwen.
Sir Edward heeft zich met een grapje
afgemuakt van de onthullingen van
kapitein Fiber. Het is echter beden
kelijk, dat hij niet in staat was, of
het met noodig achtte de beweringen
van Faber omtrent
DE MOBILISATIE VAN DE ENGEL
SCHE VLOOT TEGEN TE
SPREKEN.
Aangenaam aangedaan heeft ons
de houding van het Lagerhuis, want
geen der sprekers heeft nieuw voed
sel gegeven aan de vijandige steur-,
miug tégen Duitschlaha." Hierin ligt
natuurlijk nog niet de geringste aan
wijzing van een verandering m de
De bedelaar.
De man hiel zijn ongeschoren, ver
wrongen gelaat naar den donkeren
hemel van een Novemberdag op.
Ik zal niet rusten, voodat ik
hem ontmoet heb van aangezicht
tot aangezicht.
De man hij was jong en bestelt
van de reis knielde neder aan den
voet van een eenvoudig wit kruis
een vau de vele op een Londensch
kerkhof. Er lagen geen bloemen op
het graf, dat niet door een hek was
afgesloten, en het onkruid groeide er
weelderig op het kruis stond
slechts één woord to lezen Elsu
en de sterfdag zes maanden gele
den.
Groote hemel! Zij is gestorven
op den dag, waarop wij man en
vrouw hadden moeten worden.
Hij drukte zijn droge lippen op de
zwarte in den steen gehouwen let
ters, stond met moeite op en ging
heen. De hemel was duister, van de
takken dei' boomen droop de regen
op den grond. Op eenigon afstand
stond een man eon graf te delven en
door dc grafsteenen dooi- weid een
kist gedragen.
Maar Kar' Prutz «lacht aan een
lief klein stadje i.i Duitschland aan
Elsa, zijn verloofde zeventien jaar
oud, met mooi haar, dat haar in two©
vlechten over den rug hing, en blau
we oogen. die spraken van innige
genegenheid voor hem.
Een jaar geleden had het meisje
op een zomeravond achter de toon
bank gestaan van oan ververschings
tentje in den tuin eener tentoonstel
ling in Duitsdhland; voor do kiosk
stond ccn Engelsclunan.
Hoe lang zal je-me nu nog kwel
len, Elsa? Hoe lang duurt het nog.
eer jij mij belooft mijne vrouw te
zullen worden?
Karl is zoo goed geweest, zeide
zij zwakjes, met. een blik op hare
hand, op con verlovingsring, die aan
een der vingers stak.
Goedl Zijn hoogste eerzucht ls
om een winkeltje op te zetten in eon
van de hoofdstraten en met jou te
trouwen, zoodat jii do klanten mag
helpen. Is dat ©en leven voor 'n mooio
vrouw!
Verachtelijk keek hij naar de om
geving kleine tafeltjes onder de
boomen, wit beschenen door het
maanlicht, en oen buffet met fles-
schen on glazen, waar achter' zij
stond.
Zij was mooi met haar delicdat, in
tensief blond type. Georgo Vivian
dacht, dat hij met een beetje moeite
er best'een bruid van zou kunnen
maken, waarover hii zich in Enge
land uiet zou behoeven te schamen.
Zij was oen te zeldzame edelsteen om
het eigendom te worden van den win
kelier Prutz.
Jeugd en rijkdom maken do we
reld tot ©en aangenaam verblijf,
fluisterde hij; dat alles bied ik j© aan;
het staat slechts aan jou hot aan te
nemen.
llare blauwe oogen werden starend,
de blos van haar roode wangen steeg
naar haar blank voorhoofd. Zij aar
zelde, want de Engelschman was
iemand wiens fortuin enorm moest
wezen.
En dc vele toiletten der earste da
mes der stad, dien zij dien avond nog
hii het concert had bewonderd en
welke haar zoo jaloersch haddon ge
maakt, schitterden nog in haur
oogen.
Je moet me tijd laten, zeide zij
bedeesd.
Kom. je hebt tijd gonocg gehad.
Beslis vanavond. Morgen vertrek ik
weer naar Engeland. Moet ik alleen
gaan?
Het laatste woord was nauwelijks
gesproken, of uit d© scliaduw van
een boom stormde eer: man te voor
schijn. Elsa zag zijn bleek gelaat en
huiverde. Wellicht hud zij Kar! op
dit oogenblik woedend, wanhopig,
met moordlust in do oogen, die zij
nooit anders dan zacht gekend had
moei- hef, dan in al de jaren vod
hunne verloving.
Zij liep het buffet uit en wierp zich
tusschen le beide mannen.
Ik bedoelde niets slechts. Ik ben
je trouw. Karl, dat zweer ik je. Hare
handen waren tegen Karl's borst aan
gedrukt. haar gelaat, nu bleek en be
traand, was naar het zijne opgehe
ven.
Uit den weg. voordat ik jou ook
vermoord En hl! slingerde haar op
zij. Ik heb lief gehad zooals geen
man ooit een vrouw bemind heeft, ik
heb alleen voor jou geleefd ik zou
voor je gestorven zijn, als dat noo
dig geweest was. Maar nu haat ik jc.
George Vivian stond er bij in half
boozo, half spotachtig nonchalante
houding.
Toen Karl; dol van woede, zij.»
geliefde een belcedigend woord toe-,
voegde, ging Vivian naast haar sta'an
en beschermde het slanke, weenende
meisje.
Mét een wilden vloek greep de
Duitscher een glas van de toonbank
en wierp dit Vivian naar het hoofd.
Je hebt hem gedood, gilde Elsa.
Zij bukte zich' over het lichaam heen,
dat op den grond lag uitgestrekt en
keek met borouwvollen afschuw naar
een driekantige wonde bij den mond,
waar het dónkere bloed uit druppelde.
Hij is niet dood alleen maar
verdoofd Vivian's eigen gelaat had
eerst ook angst uitgedrukt; maar het
heiderde weer op, toen hij zag, dat
zijn tegenstander leefde.
Een puur mensa ten, die in een
hoekje van den tuin hadden gezeten,
waren door Elsa's gegil opgeschrikt,
iiu het drietal genaderd.
Ik zal rog in een mooi parket ge
raken door dut zaakje, «lacht Vivian,
met zijn Engelschen afkeer van po-
litie-bemoeiiug.
Hij wenschte, dat hij er maar nooit
iets mede to doen had gehad en dat
hii maar weer naai' Engeland was
teruggekeerd om daar zijn plichten
te vervullen van een welgesteld land
eigenaar.
Dat wciischtc hij, totdat hij weer
naar ELsa keek, die daar in het maan
licht stond, dat hour haar verzilver
de; haai' blauwe oogou, als van een
kind, waar groote tranen in parel
den, keken angstig op naar zijn .ge
laat. Zijn genegenheid voor haai' rees
tot het kookpunt.
Kom» ga mee.
Zal je goed voor mij zijn?
Tot in den dood dat zweer ik.
En zij werden man en vrouw.
Papa vertelde mij, zeide Grace
Vivian zij was een Miss Bukersteth
geweest, d© dochter van een Lon
densch kantonrechter van dién naam
van een man, die voor hem was
gebracht wegens bedelen.
Dat is toch niets bijzónder?.
George Vivian wierp over de gedekte
tafel heen een goedigen blik op hei
gezichtje en de slanke gestalte in een
wit mousselinen kleedje.
Het was nu vijf jaar geleden, dut
liij in dien tuin in Düitseldand was
geweest. Hij was dien tuin en het
arm Duitsche meisje vergeten bij
na. .Soms kwam er een bittere herin
nering bij heru op, maar den laatsten
tijd was dat zw akker eu minder vaak
geweest. Hij had zooveel te doen
een landgoed, een huis iu dc stad,
zijn plichten als wetgever hij was
in het Parlement gekomen en beloof
de iets t© zullen '.vorder.. En dan was
daar Grace, die hem liefhad, die hii
beminde, op oen kaJrno manier, heel
anders dan do genegenheid, die hij
voor dé blonde Elsa had gekoesterd,
die nu al langer dan drie jaar op het
kerkhof lag. Hij had het nooit noo
dig gevonden om Grace of haar fami
lie iets te vertellen van dal eerste
korte huwelijk beneden zijn stand.
Natuurlijk niet, domuie jongen,
vervolgde üiuce, er zijn bedelaars
genoeg, maar deze hooft een geschie
de ms.'- Hij is heel bekend, een soort
vau type. Hij gaat in do smerigste
lompen gekleed. Maar dat alles
Grace s lief stemmetje werd plechtig
is slechts eetu vermomming. llij
zoekt iemand een vijand een,
die hem zijn vrouw of zijn meisje ont
stolen heeft.
Arme man! ls het niet vreeselijk
romantisch? Wat zou jij wel doen.
George, als iemand je van mij be
roofd had?
Dat is geen onderwerp om gek
heid mee te maken, lieve. Ik zou mij
zelf zien te troosten of trachten te
vergeten, donk ik. Zeker zou ik niet
doen zooals do held uit" jou verhaal
tje.
Het is geeai verhaaltje, maar
echt waar. De man loopt altijd met
een groot mes rond.
Vivian sprong op.
Dan hoop ik. Grace, dat je vader
zijn plicht heeft gedaan en hem in de
gevangenis laten stoppen.
Neen, hij is onder borgtocht op
vrije voeten gesteld; maar ik geloof
dat er maatregelen worden genomen
om hem naar zijn eigen land terug
te sturen.
Is hij dan een vreemdeling?
- Ja, ik beu vergeten, waar hij
vandaan kwam ais ik het ul gewe
ten heb.
Zij stond vau haar stoel op het
diner was afgeluopeii en trad aan
't venster.
Er slaat een bedelaar buiten, die
best de bewuste man zou kannen'wt-
zeh in" lompen gekleed, barrevoefs,
met ongekamde baard, juist zooais
papa hein beschreef.
Vivian dronk gauw zijn glas leeg
en kwam naast haar staan.
Do zomeravond daalde neder. Het
licht van een enkele gaslantaarn
glom ziekelijk geel onder den glans
van myriaden sterren.
De adem die iu zijn borst was blij
ven stokken, ontsnapte in een zucht
van verlichting toen hij dat verloopen
gezicht z;iig met'een zwarten baard,
liet was liet tegenovergestelde van
Karl Prutz, groot, blond eii welge
daan. voor ue slang zijn paradijs
üuineudrong.
De bodelaar keek op naar dc twee
gezichten achtci de witte gurdijueu
en de bloembakken met nagelbltie-
Gruce schoof het raam open Vi
vian hod zich, toen zijn vage vrees
verdwenen was. van hei venster af
gekeerd en gaf den man een zilver
stuk. Hij nam liet kan uit haar blan
ke vingers. Een seconde lang keek hij
haai' aan met oogen, die bleekblauw
in een nootbruin gelaat stonden en
zou wild van uitdrukking, dat zij
haar vrees oanjoegea.
Zij deel het raam weer gauw dicht,
maai- niet voordat hij een snellen
blik iu de weeUk-nge kamer had ge
slagen een tafel zwaar vuil zilver,
tod ut lerend van bloemen, fonkelend
van kostbaar glaswerk, en aan die
tafel zat een Engelschman, die in vijf
juar lijds bijna uiet veranderd v
terwijl hij
De bedelaar sh>op van het gesloten
venster weg niet iets als een 'snik.
Ga je al zoo vroeg uit, George.
Ja.
Dag lieve.
Dag man.
Ik denk, zeide hij aarzelend,
met de deurknop in de hand, dat
het- niet zal gaan om het kind even
beneden te laten komen hé een
oogenblik maar.
Grace zette verwonderde oogen op.
Om negen uur! Het kind slaapt
al lang en je moet het vooral niet
wakkei gaan maken, George.
Best.
Wat scheedt je? Zij keek hem aan
met vrouwelijke ongerustheid in het
gelaat.
"Wat 'n vreemd idee van je
om nu liet kind te willen zien.
Ik ben een beetje zenuwachtig
ik geloof, dat allemaal eens w;at naar
buiten moesten gaan.
Daarop ging hij heen. In de gang,
waar zijn bediende iiein in zijn over
jas hielp, werd George Vivian's ge
laat strakker en ernstiger.
Grace'? onverschillig verhaal van
dien bedelaar had hem aan het kerk
hof en aan een naamloos, gruf doen
denken.
Illj ging do deur uit Do bedelaar
kwam op hem af. Georgo zag hem
niet. Hij glimlachte tegen Grace, die
hem achter het raam aan de straat
stond na te kijken, en keek naar bo
ven. waar in de kinderkamer ecu
licht brandde.
Eene hand raakte heim aan den
arm aan. Hij keerde zich om, zag den
bedelaar staan en wilde, met een gro
ve weigering doorloopen, toen iets in
het gelaat van den man liem deed
blijven staan.
Een seconde lang zagen zij elkan
der aan.
Groote hemelI de woorden
ontvielen Vivian's bleeke lippen, Karl
Prutz!
Met een snelle beweging trok Prutz
van caider zijn gehavende kloeron
een doodelijk mes te voorschijn,
waarvan het lemmet schitterde, en
stak liet Vivian in zijn hart
De sterren keken koel naar beue
den, zooals ze dat vijf jaar geleden
in dien tuin ook gedaan hadden eu
zooals ze nu deden op het kruis bo
ven Elsa's lijk.
Vivian viel zonder een enkel geluid
terneder. Grace's wanhopige kreet
zij lvod haar echtgenoot zien ver
moorden klonk den bedelaar in
het oor, toen hij barrevoets door de
straten eu «pleinen van Londen snel
de.
(U. C.)
