HAARLEM'S DAGBLAD.
TWEEDE BLAD,
Ds drie Huzaren van
Hericourt.
ZATERDAG 2 DECEMBER l&li
csaarlemsclie
Handelsvereeniging
(Goedgekeurd bij Kon. BesL van 12
Nov. 1899.)
De Haarlemsche Handelsvereni
ging hier ter stede, opgericht ld Mei
1892, heelt in den loop van den tijd
wel huur recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van ver-
acliilleudeu aard betreflende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen met meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereent-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan ttJO leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten ge
voelen, dat men het werk op prijs
«telt, dut de Haarlemsche Handels-
Vereenig.ng steeds opneemt, als doen
de, vs at hare baud vindt om te doen.
De voordeelen. d.e de Vereenigmg
buiten hure bemoeiing»! i
sci.menden aard, baren leden aan-
b.edt, zijn zeer vele en zeer gruote
tegenover de geringe jaarlljksclie
contributie van f 3.50, die gevraagd
wordt
He Haarlemsche Handelsvereoni-
ging bemoeit zich m de eerste plaats
er mede, de belangen van hare leden
te bevorderen, door onwillige beta
lers voor hen tot betaling aan te
manen en information voor beu .n te
winnen. Hoveudien hebben de leden
bel recht bel bun gratis te verstrek
ken advies der Vereenigmg te vragen
die ook in proceduren en faillisse
menten gratis voor ben optreedt,
tuuriijk alleen voor zukeu betreffende
den handel en hef beurijf der leden.
Als proef kunnen voortauu nieuwe
leden voor een half Jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot eu met 30 April)
ad f 1.75 de halve contributie.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
een ,gmg zijn de heereu Mrs. Th. de
Haan Hugauholtz an A. H. J. Meren:
Spaarne 94, alhier, dia voor de leden
eiken werkdag van 2 -4 uur des ua-
middus zijn te spreken.
Het biireuu der Vereeniging is ga-
vestigd Jausweg 11,
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereeniging wordt eon vast
recht van 5 pCt. der vordering bere
kend.
liovendien moet 10 cent voor port
Steeds worden bljgevoogd, bij Inzen
ding van vorderingen door bemidde
ling der advocaten te Innen.
De kosten van tnformatiën naar
buiten do stad woonachtige personen
bedragen 00 ets per informatie, plus
vijf cents porto-vergoeding. Informo-
tiën naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt.
Hretenuén op buiten de stad wo-
neuuo personen worden niet behan
deld, wanneer met 10 ets. voor porto-
vergoediug is toegevoegd.
liuim 1743 informutjén en rechts
geleerde adviezen werden In het af-
geioopen jaar gegeven.
Aan het kantoor Jansweg 11, zijn
thans coupons a 10 cent verkrijgbaar
waarop men bij het Bureau van den
Burgerlijken Stand op het Stadhuis
inlichtingen kaD bekomen over het
a ires van h er op het bevolkingsregis
ter ingeschreven personen.
In Ie maanden September en Octo
ber 1911 zijn 57 vorderingen tot een
bedrag van f 1499.20 bc-tua'd; 11 vor
deringen worden afbetaald, 17 vorde
ringen zijn utgesteld.
Volgens art 7 dient bet geheim der
lijsten van waubetalers ongeschon
den te blijven.
In verhand met de wijziging van
art kei 11 vuil het huishoudelijk regle
ment van den Nederlandschen Bond
van Onderlinge Informatie- en
Schuldinvordering bureaux en Han-
delsvereouigmgen, gevestigd te Haar
leni, moet in het vervolg voor elke
Informatie die op vertoon van legtl-
matiekaurten wordt gegeven, 25 cent
worden betaald.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres-
secrt aan het Bureau, dat geopend is
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen
Het Bestuur heeft bemerkt, dat
soms meent, dat men, hoewel geen
lid der H. H. V., toen van haar infor
mation kan bekomen, en brengt nu
nogmaals eu uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informal én door haar worden
strekt, en dat voor informat.ën op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
cccrv.
Het Café Lorraine, een der drukst
bezochte cafés van bet Quaruer La
tin, is een der verzamelpunten van
de te Parijs verblijfhoudeude Chinee-
zeui. In de bovenzaal, waar de biljar
ten stuan. kan men er eiken avond
een vijftien- a twintigtal zouen v
bet HemeJsohe Rijk aantreJfen, die
zich, al kakelend in hun onwelluiden
de laai, bezighouden met biljarten,
kaartspel, tric-trac of domino, in liet
schaakspel schijnen zij nog geen
liefhebberij te hebben. Het zijn jonge
lieden tusschen de twintig en dertig
jaar. Zij zijn geheel Euiopeosch ge
kleed, sommigen zelfs naar den allor-
laatslen smaalt, en een staart dragen
zij niet.
Zij studeeren in de rechten, in de
geneeskunde of in het krijgswezen.
Studeeren hm, „c'est une facon de
pftrier" of, gelijk de Hollander zegt,
wanneer hij Fransch wil spreken en
dan een uitdrukking bezigt, dio niet
bestaat „par manié re de dire". Veel
fiducie heb ik niet in dat studeeren,
want de heertjes zijn er dagelijks tot
diep m den nacht te vinden. Blijkbaar
zijn liet rijk-eluiszoons, naar Europa
gezonden, om er wat oppervlakkige
beschaving on te doen.
Den 22sten November 1.1. zat ik, in
de bovenzaal van genoemd café, aan
dachtig te kijken naar het „weten
schappelijke" spel van een ouden, uit-
gediend en „prolesseur de billard"
die de caié-onjartzalen afloopt om e
leerlingen op te duikelen, .toen een
jonge t.uin©©8, dien ik er nooit tevo
ren had gezien, op mij afkwam en
mij ©enige woorden ui zijn taal toe
voegde. Aangezien fdimeeech
minder gemeenzaam is dan Spaansch
of (jriekscil, antwoordde ik hem
Fr.auseh, dat ik zijn landgenoot
niet was.
Ah Ik vraag u wel excuus. Ik
Vu er anders op gezworen hebben.
U $iet dus, dat men niet te
gauw moet zworen. Mèischien hem
ik voor sommigen af en toe een rare
Chincescb, maar een èchto 1
niet.
Hij scheen mij niet te begrijpen en
vroeg me
Wat is u dan voor 'n landsman
Eên Javaan.
O. dat treft. Ik ben van plan,
over ongeveer twee jaar naa
to gaan. Daar schijnt men veel geld
to kunnen verdienen.
Een zestal van zijn collega's groe
peerde zich allengs om mij heen. De
zeven Hemelsei te-Rij kers ondervroe
gen mij tegelijkertijd omtrent Java
en het gpld, dat er verdiend kan wor
den. Om de beurt sprekeu schijnt nog
absoluut óu-Ghineesch te zijn.
Ik hield me zooveel mogelijk
dekt, ried mijn ondervragers de reis
naar Java af vanwege de tijgers,
krokodillen, sl.angen, muskieten, cho-
lera-bacülen enz., en riep, gebruik
makend van de ontsteltenis, die zich
op hun wezenstrekken afspiegelde, op
eon gegeven oogenblik uit
Maar het brandend vraagstuk
van den dag is de revolutie in China,
in uw land. Laten wij liever daar
over spreken. Hoe denkt u over die re
volutie
Thans zag ik in den blik van elk
hunner een kieinen. doch niettemin
duidelijk waarneembaren lichtglans,
en ©on, de bezadigste hunner, sprak
met eon zekere trilling lil «ie stem
Alle Clnneezen, die u vanavond
hier ziet, behooren tot de revolution-
naire partij. Misschien zelfs wel alle
Chineezeu, die te Parijs zijn.
Lfebt u rechtstreeksch berichten
uit uw land
Ik zag zijn oogem vochtig worden,
en hall fluisterend antwoordde hij
Mijn oud-ets wonen toevallig
juist in de streek, waar het hevigst
gevochten wordt. U begrijpt, dat...
Ik begreep en drukte hem de hand.
Na een oogenbLik van pijnlijke stil
te, hernam hij uit zichzelf:
Weet u wel, dat zelfs ons a'èt-
dragen van een staart een 'revolutio
naire daad ls? De Europeanen mee-
nen gemeenlijk, dat wij daarmede
een soort van zucht tot eutopeanisa-
tie betoonen. Zij weten niet, dat dc
oorspronkelijke Chineezen geen staart
droegen. Toon echter in het m,d<ten
der zeventiende eeuw de Mandsjoes
ons overmeesterden en aau het be
wind kwamen, werd den Chineezen,
op straffe des doods, bevolen bun na
tionale kleederdracht af te leggen,
zich, naar de mode der Mandsjoes,
de helft van den schedel te scheren
en een staart te dragen. In don loop
der eeuwen hebben millioenen Chi
neezen de doodstraf verkozen boven
den half geschoren schedel en den
staart. Begrijpt u nu wel, dat
ontstaarbing geen concessie van ons
is aan do Europeesche beschaving,
doch louter een patnottisch© daad?
Denken de Jong-Chineezen den
republikeinschen Tegeeringsvorm
te stellen?
Do hoofdzaak voor ons is, ons te
bevrijden van het juk der Mandsjoe-
sche dynastie, die ons reeds sedert
ruim twee en een halve eeuw onder
drukt, uitgeplunderd en by hoopen
vermoord heeft. De Mandsjoes genie
ten alle voorrechten en gunsten.
Werkeloos en lur. sinds tientallen ja-
zijn zij kennelijk gedegenereerd
zoo moreel als physiek. Wij hebben
wel heel lang gewacht, maar nu is
eindelijk do tijd gekomen om ons van
onze gebate overheerschers te ont
doen. Gelukt dit ons dan hebben
wij te kiezen óf de monarchie van een
Chineescho dynastie of een re
publiek.
En*u zoudt kiez.n...?
De meesten onzer stellen het
volste vertrouwen in dr. Soen Yat
Sen, den Clïineeschen revolutionnair,
die sinds jaren in Europa ten ste'rk-
propaganda maakt voor de omver
werping van het Mandsjoesche gezag.
Volgens zijn begrippen is, in dein loop
der tijden, het rassenconflict tus
schen Chineezen en Mandsjoes uitge
dijd tot een politieke beweging. Hij
zijn aanhangers willen een repu
bliek in den trant dor Vereenigd'e
Staten van Amerika, een republiek,
lands bean gen bevordert door
pacifieke middelen. Do natuurlijke
rijkdom van China moet benut wor
den; de handel moet ontwikkeld wor
den; do financiën dienen gereorgani
seerd te worden. Wij hebben
noodi'g om meer spoorwegen aan te
leggen, mijnen to exploiteeren
zelfs land te bebouwen. Dat geld ont
breekt ons op het oogenblik. Doch mis
schien ■willen de Europeesche staten
het ons te zijner tijd loonen, vooral
Frankrijk.
Hoe oud is dr. Soen Yat Sen?
In de vedrtig. Hij is in Europa,
in Amerika, iim Japan gq zelfs op Ja
va, uw geboorteland, geweest. Al se
dert vijftien jaar staat hij aan het
hoofd van de revolutionaire bewo
ging, die haar zetel te Canton, zijn
geboorteplaats, heeft De Mandsjoe
sche regeering heeft een prijs van
ongeveer 500.000 francs op zijn hoofd
gesteld. Doch hij werkt onverschrok
ken voort aan de verwezenlijking
van zijn ideaal. Hij is onze wegbe
reider en onze toeverlaat... Toevallig
zal hij morgenavond hier te Parijs
zijn afscheidsreceptie houden, in een
der vertrekjes van het buffet van de
Gare de Lyon.
Hij is al vier dagen in Parijs en
vertrekt morgenavond met den trein
van 7 uur 55 m. naar Marseille,
waar hij met de Engelsche paketboot
Singapore, Canton en Shanghai
landgenoot aan. Wat hij zei. was.
en blijft zijn lijfspreukhet beiee-
kent „Weg met de Mandsjoes!" Wij
moeten hetzelfde antwoorden.
Z©o goed en zoo kwaad uls ik kon
brulde ik met mijn Chineeschen ge
leider de bewuste lijfspreuk van den
grootcn revolutionnair meè. Welbe
schouwd moet Ik toch ook niets \nn
de Mandsines met hun doodstraffen-
rnanid hebben
Soen Yat Sen, die er eer als 'n Indo-
F.uropeaan dan als een Chinees uit
ziet en geheel op z'n Europoesch ge
kleed ging was cmringd door zijn
staf, talloöze landgenooten en cenige
Parijsche reporters
Een londgenootelijke tolk, die vrij
vlot Fransch sprak, stond hem bij ln
zijn onderhoud met do reporters. Het
gezicht van Soen Yat Sen. dat van
energie cn volharding getuigt, bleef!
voortdurend strakniet de minste
emotie viel er op le lezen. Aangezien
hij meermalen in Frankrijk is ge-:
woest, vermoed ik, dat hij zich ter-!
dege in het Fransch kan uitdrukken
en de tolk er ij niets dan eon truc is.
tien wint danrmeê tijd en kan aldus
zijn antwoorden langer overwegen.
De Oosterlingen vinden het nveeren-
deel der Europeanen wat erg babbel
achtig, en de Europeesche kranten-
renortage is hun allerminst sympa
thiek.
Ik denk hierby ook nan hot tooneel-
stuk ,.Le Typhon" van Melchior Len-
gycl, door André Duboseq uit 't Hon-
eaarsch vertaald In dat stuk, hier
in het TMfitre Sarah-Bernhardt op
gevoerd. zegt de zwijgzame Japan-
nees Tokeramo tot zijn landgenooten
ender meer
„Mijn vrienden, prent u dit goed
in het geheim van onzen wonderlij
ken vooruitgang bestaat in liet
ken naar de wetenschap. Die fameuze
Europeesche beschaving, gansche ge
slachten hebben zich voor huar afge
mat, marteluren hebben hun bloed
voor haar vergoten, om haar te ver
broeden, te verdiepen, te brengen tot
de hoogte, waarop zo nu staat. Wij,
Japanners vijftien jaar zijn vol
doende geweest ora ons die bescha
ving eigen te maken I"
Nu zijn Chineozen nog wel niet
zoo geslepen als Japanneezen, maar
toch
OTTO KNAAP.
gaan. Op die plaatsen reclamee
ren de revolutionnairen zijn tegen
woordigheid.
Gaat u naar die afscheidsrecep
tie?
Ja.
Mag ik u vergazellen
Even keek hij mij aan toen, blijk
baar gerustgesteld, antwoordde hij
Goed.
Toen wij den volgenden avond dr.
Soen Yat Sen in de Gare de Lyon be
naderden, riep hij ons toe„Jook
moen jo wie fo ke hoen ho we 1" (heel
erg precies zijn de woorden misschien
niet weèrgegeveu).
Mijn metgezel fluisterde me snel in
het oor
Tan do Residentie en haar
Inwoners.
CXXXV1II.
St, Nicolaos en mistig weer; het
past bij elkaar. De donkere dagen,
dwingen tot vroeg opsteken van het
licht, en komt do stemming voor den
5 Decemher-avond niet het best in de
stad als overal de Tarnen in hellen
gloed staan en een gezellig halfj
duister de me'nsc-hen in de straten wat
tot elkaar schijnt te brengen?
Het is druk in de stad. Overal
hoort men klachten over duurte, over
slechte tijden en toch was Ln geen
jaren een zoo groot© kooplust. Is het
klagen tot oen tweede natuur en min
of meeV mode geworden of veroor
zaakt do zucht tot mecdodn een weel-
de-toonen naar buiten en een uiteTSt
bezuinigen binnenshuis?
Een knap mensch die er antwoord
op geeft. De winkeliers varen er
echter wel bij en dit gevoegd bij de
omstandigheid dat in 1912 de opeen-,
op het Personeel voor hen ver
laagd zullen worden, zal hun het
nieuwe jaar met vertrouwen tegemoet
doen gaan.
Een Lruia beeft van boop op de
toekomst reeds een aardig bewijs ge
geven. Het is de Bouiveterie, aan het!
stuk grond tusschen Gravenstraat
Halstraatje. Nu de grondruil.ng mot
de Gemeente tot stand gekomen is
gaat ze haar geheel© gebouw afbre
ken. De zaken worden zoolang voort
gezet in een houten paleis, dat aan
de Driehoekjes verrees op terrein
door de gemeente eens voor zwaar
geld verkregen, maar sinds dten on
gebruikt gelaten. Niet minder dan
f 36000 zal moeten worden uitgegeven
om dezen tijdel ijken bouw naar de
eischen des tijds en naar die van den
brandweercommandant in te rich
ten. Aan lvot plaatsen van een hou
ten gebouw op bet drukste en een
van de nauwste gedeelten van het
centrum worden voorwaarden ver
bonden, zoo bezwaarlijk dat alleen
Hij ziet blijkbaar oei u voor een 1 een kapitaalkrachtige Arma er aan
voldoen kon. Al'e planben «tocte:
van boven en onder voorzien z:
een soort osbesfplalen, wat ai
geheel wel een aardig aanzien geef:
maar tevens den ondernei
geducht gat in zijn geldk.st s'oeg.
Verder is het gc-tal bram v.rïu
buitengewoon groot.
Beg.n Januari worden de zaken
naar het asbestpaleis overgebracht en
tot dien dag houdt de Öonneterie
u.tverkoop, finale uitverkoop.
Uitverkoop en dat tegen SI. Nico-
iaas! Do Haagsche dames voelden
oen schok van vreugde toen zij in de
advertent é6 lazen dat het oogenblik
de oogenbfikken van voel voor
weinig geld, aaagabrofcen waren.
Den eersten dag is 'n gt-de«-'.U? van de
Gravenstraat gewoon versperd ge
weest.
Bij dozijnen stonden ze voor de ra
men; de oleganlsten uit de reodentie.
Het was dan ook niet gering,
daar achter de glazen lag te pronken.
Mantels ;n alle denkbare kleuren, met
groot© en kleine opsla-ren, gets ileerd
of naar hobbezak-model, kostbare en
goedkoope, lange en korte; mantels
met bont t i zonder bont, mantels
glimmend van de zij cn anderen dof
ale oen begrafenisstoet. Mantels voor
dame© en mantels voor kinderen;
mantels voor mondaines en mantels
voor ©envoudSgen, mantels... maar
waarom beproeven te inventarseeren;
de variaties waren even groot als de
ijdelheid van de kijksters en die
ongelimiteerd..
En niet alleen mantels lagen daar
als evenveel midde.'en tot behageiL
In hoeden was niet minder keus;
rokken bekoorden, blouses trokken
aan; jupons prijkten, schenen haar
zachte frou-froumuz:c!i reeds'te doen
hooren.
Was het wonder dat alles wat Den
Haag aan vrouwelijk schoon bezat,
zich voor de ruiten verdrong, koude
'oeten, regen, mist en sneeuw ten
spijt?
U-.tverkoop, finale uitverkoop in de
Bonneterie, alle hartjes klopten van
verlangen.
Tot Januari kunnen ze blijver klop
pen.
Dinsdag is in den gemeenteraad
ui hoogst merkwaardig feit meege
deeld; natuurlijk betrof het weer het
schouwburcvraagstuk, dat meer e
meer de gemoederen gaat. verhitten.
Eenigen tijd geleden is geweigerd
ingekomen ontwerpen aan de
raadsleden thuis te zenden op dc
Leeskamer kon er inzag© van geno
men worden. Toch kwam na een
paar dagen een der bladen met
allerlei bijzonderheden en ten slotte
zelfs met een afbeelding van het
plan-Gort. In deu raad is hierover
geklaagd de leden hadden uit dag
bladen kennis genomen van deu in
houd van geheime stukken. De schul
dige kon niet aangegeven worden;
bel merkwaardige was echter, dat
uit de Leeskamer stukken ontbraken.
Wie zich hier aan vergrepen heeft,
zal wel nooit tot de buitenwereld
doordringen eu het is te hopen, dat
dit voorval nooit nakomelingen
krijgt.
Niet dat ik zoo hoog wegloop met
geheimhouding door de overheid
alles wat baar maar goeddunktor
eijn zaken waarover de openbare
meening zich behoort uit te spreken.
Zoolang er echter bepaalde redenen
bestaan om het publico eren nog uit
te stellen, is het indiscreet te trach
ten er wat van bekend t© krijgen. Nu
is hier het eigenaardige geval, dat
do redenen, die kunnen leiden tot ge
heimhouden maar niet meegedeeld
worden en in zoover is er iets voor
het publiceeren te zeggen geweest.
Verschillende raadsleden en wethou
der Lely spraken er echter hun af
keuring over uit en dat zelfs in zeer
krasse termen.
De reden, waarom groot© geheim
zinnigheid betracht wordt, hebben we
echter niet vernomen.
SINTRAM.
Stadsnieuws
Mr. G. VAN TIENHOVEN.
Ten huize van mr. G. van Tienho
ven. nabij Aerdenhout, weid gisteren
door een comité uit leden en oud
leden der Staten van Noord-Holluiid
den oud-C©mmi6saris een huldeblijk
aangebodeu. Dit geschenk, bestaande
uit een keur van aquarellen, naar
stadsgezichten en landschappen ln
Noord-Ilolland (in eikenhouten lijft!,
was vergezeld van een keurige op
dracht vermeldende do namen d>:r
deeiaemeis De aquarellen zijn ver-
aardigd door den ..eer M. Uage, oud-
i'vrliiij; der Rijks-Academie van Beel
dende Kunsten.
P.abrïek voor Vragen
Giabonne^rden hcóbea bet TOOnecbt,
agen op Yersoldl!»:i<i ;rei-1«L mils voof
beantwoording vatbaar, in icaden tij >1*
T.educue vso Haarlem s Oagbliü, Gröoie
Hou: tisa' öi
AUo antwoorden woiden gehee! kosteloos
sgïven eu zoo spoedig uiotcijk.
Aan vragen, aio niet YOlk'Iqj naam ra
CGT-.plnats van d-a iurer.ciec TeiOtclacq
otds" gr-r-a aand-ebt rosrh'-nir'n.
VRAAG. Wat verstaat men on
der „geprimeerde comédie"?
ANTWOORD. Wij kennen de
uitdrukking niet. Stuurt u ons *c-ns
et stukje toe, waarin de uïidrv.kk'ng
voorkomt, dan kunnen wij misschien
de beteekenis daaruit afleiden.
VRAAG. Wanneer men voor
schoolverzuim der kinderen terecht
moet staan, wie wordt dan gestraft,
de man of de vrouw?
ANTWOORD. Dot hanst er van
af, wiens schuld het dat het kind
niet naar school is geweest. Onwil
lig© kinderen worden door de politie
naar school gebracht.
VRAAG. Tk heb een soon, die
niet wil oppassen. Hij is met geen
mogelijkheid naar school te krijgen.
Kunt u mij ook zeggen, wa-ar ik mij
oegen moet. om hom in eon go-
sticht te krijgen?
ANTWOORD. Wend u ©ens tot
den Voogdijraad, die op 1 Spaarne,
kantoor hondt.
VRAAG. Zoudt u zoo goed wil
len zijn mij het adres op to willen go-
ven van Mr. Hugh Moe Rae. dio dc-7©r
gen in een ingezonden stuk in de
courant genoemd werd?
ANTWOORD. Dat adres weten
ij niet nader, dan in dat stuk is
aangegeven! Vraag dat aan den in
zender van het artikel. Misschien wil
hij uw brief wel doorzenden, als u
hem dat vraagt.
VRAAG. Moet men, volgens d©
tegenwoordige MiFtie-wet, ki hetzelf
de jaar dienen, als men geloot heeft,
of moet men dan het volgende jaar
opkomen?
ANTWOORD. Men komt onder
de wapenen het jaar volgende op dat
aarin men heeft geloot.
VRAAG. Is dus do nieuwe Mili
tie-wet, die in 1913 in werking treedt
ook van toepassing op hen, die zich
in Januari 1912 moeten aangeven?
ANTWOORD. Je. maar dan is
men loteling beboerende tot lichting
1913.
VRAAG. Wanneer treedt de
nieuwe Militie-wet in werking?
ANTWOORD. Nog niet bekend.
Zal te zijner tijd worden bekend ge
maakt
VRAAG. Wordt een loteling van
de lichting 1911, d e uitstel vun eer
ste oefening heeft, volgens d© oude
of volgens de nieuwe wet behandvld?
ANTWOORD. Volgons de thans
in 1911 bestaande Militie-wet.
VRAAG. Wie is de Ned. Consul
Japan. Als mea dezen heer om
antwoord verzoekt is het dan ge
woonte vergoeding voor pört in ie
shiiten; kan men, met handelsbelan
gen z.ch tot een Consul wenden?
ANTWOORD. De Consul in Ja
pan is Mr. J. H. van Roijen. U kunt
ergoeding van port insluiten. De
Consul houdt zich ook niet handels
belangen op. Hei is wel goed, om een
zegel voor antwoord .n te sluiten,
u «Le tenminste aan Let postkan
toor krijgen kunt. Wij meen en, dat
een internationaal bewijs aou het
postkantoor kunt krijgen, dat men n
andere landen voor oen postzegel
kan inruilen.
FBUILLETON
Een verhaal van 1870.
Naar het Engolsch door
Max Pemberton.
2)
Deze gezegende onwetendheid duur
de ongeveer tot do laatste week van
de noodlottige Decembermaand van
het jaar 1870. Toen kreeg het ge
hucht een vreeselijk schokkend be
richt. ll©t gebeurde nl., dat Sabine,
de dochter van dienzelfden Bordelas,
die den winkel hield, van de heuvels
terugkomende, het nieuws mee
bracht. dat de broeder van Meester
Gilbert Ail>ert te Fresney gevangen
genomen was en zeker voor den mor
ton zou worden opgehangen. Dat was
Iets. om <1© tongen in beweging t©
ictton tot l«et vormen van wraak
plannen. Geen man in het dorp, die
nu nog niet een ongeloovig gezicht
glimlachte.
Er zijn overal soldaten, vertelde
hun hot bevend© meisje, terwijl zij
voor de deur van de herberg stond
en zich tot de verschrikte menigte
wendde, op den weg naar Dyon
krioelt het overal overal sol
daten in de kerken, in do bosschen,
dwars over de heuvels naar Parijs en
naar het Westen. En zij hebben Mon
sieur Albert en den onderwijzer ge
vangen genomen, en beiden moeten
sterven. Het ia waar. vrienden ik
zou niet graag onware berichten over
deze geschiedenis overbrengen.
Sabin© was een bekoorlijk meisje,
maar bij deze vedenkwaardige gele-
genheid waren er maar weinigen, die
lust gevoelden haar op haar gemak
te brengen. Hoe daprter de woorden
van de dorjvthewoners ook klonken,
de daden waren er niet meo in over
eenstemming. Laat de priester het
aan de oud© vrouw Fouchard de
moeder van Albert vertellen, zei
don de menschon. Alles wel be
schouwd. als ©en jong© man het oor
leende aan die wild© Jongelieden, die
spraken over ©en Italiaan Garibaldi
©n over wat hij voor Frankrijk doen
zou, werkelijk zoo'n jongen moest
met klagen uls het ongeluk hem ver
volgde. Een paar anderen door mede
lijden bewogen, omdat zij ook moe
ders waren, begonnen te denken over
kleine geschenken, die zij aan vrouw
Fouchard zouden sturen of aan
diensten, die zij haar zouden kunnen
bewijzen. Geen van allen echter waag
de het 't nieuws aam den jongen Gil
bert te vertellen, di© den geheel en
dag in de bergen was geweest, en hij
hoorde het voor 't eerst van zijns moe
ders lippen de lippen van ©en
vrouw diep getroffen door het verlies
van den zoon, dien zij liefhad.
Dit zal zoo ongeveer om zeven uur
van een bitterkoude» winteravond
zijn voorgevallen, maar de jonge Gil
bert wachtte gesn oosenhlik met naar
Fresney te gaan. nadat hij zich over
tuigd had, dat het verhaal waar was.
Gewapend met een oud musketge
weer ©en goed mes in zijn gordel en
met een schaapsvel als bedekking
mee, beklom hij langs een schaapher
derspad de bergen en stapt© stout
moedig de landstreek binnen, die
volgens Sablne moest krioelen van
Duitschers. Het was niet waarschijn
lijk, dat een man als hij door den
een of anderen soldaat gevangen ge
nomen zou worden of eenige aan
dacht schenken aan de gevaren van
den weg. Maar zoo nu en dan ging
hij aan den rand van den afgrond
staan, om den grooten weg van Dyon
langs te kijken en zich af te vragen,
wie daar ging. Maar de Duitschers
marcheerden 's avonds niet, en voel
van hun kampementen waren zooals
hij ontdekte, in kloven tusschen heu
vels in, waar groot© wachtvuren bun
rood schijnsel afwierpen en ijverige
schildwachten de heuvels afpatrouil-
1 eerden. Meester Gilbert ontdekte er
een niet ver van het dorp Héricourt
af maar hij besprong den man als
eon wolf van het struikgewas uit en
w orgde hem met zijn reuzenhanden,
die, gedreven door het gevaar van
oen broeder, nog meer kracht beza
ten, dan anders. Later, toen Fresney
bijna in het gezicht was. ontmoette
h'i twee kameradon uit het gebergte
en ontdekte, dat zij tot den troep van
Garibaldi behoorden. Zij zaten op
oude karrepaarden en zagen er allee
behalve als krijgslieden uit; maar de
jonge Gilbert verwelkomde er hen
niet minder hartelijk om en luisterde
met boerongodnld naar hun verhaal.
Je kunt niet naar Fresney gaan,
zeiden zij, de Duitschers zijn daar
wel duizend Duitschers met hun ka
nonnen.
Hij antwoordde, dat bij toch gaan
moest.
Zij hebben mijn broeder Albert
gevangen genomen, zei hij heel een
voudig ik moet hun generaal spre
ken. Wat voor kwaad hebben wij hen
aangedaan Ik ben van plan hen te
vragen mijn broeder to sparen.
De vrienden verzochten hein, daar
van af t© zien. Eén hunner, Jacques,
was de zoon van een herbergier tc
Dole de ander was eon jonge boer,
Bdouard, wiens huis tien dagen gele
den door de Beieren verbrand was.
Uw broeder behoorde tot onzen
troep, zeiden zij, dio Duitschers zijn
niet bang voor Franschen, maar wel
voor Garibaldi. Daarom hangen zij
ons op als zij ons maar te pakken
kunnen krijgen en je broer zul mor
gen worden opgehangen. Waarom
nu jou leven ook nog op te offeren,
vriend Gilbert Ga met ons me© en
wij zullen jo een beteren weg aanwij
zen.
Waarop Jacques, de zoon van den
herbergier, deze troostende woorden
liet hooren
leder huis is beivsid ons schuil
plaats te verleenen. vooral wanneer
er meisjes zijn, di© mot Garibaldi
dwepen. Je doet verstandiger met ons
mee te gaan. vriend Gilbert, want
Garibaldi zal Frankrijk redden.
Gilbert wist niet, wat hierop te ant
woorden. Zij hadden gekampeerd in
de hut van een schaapherder en be
grepen wel, dat niemand anders dan
een schaapherder of iemand anders,
di© in «ie bergen geboren was, dezen
weg uit zou komen. Een goed vuur
verwarmde hem en zij hadden rooden
wijn van Dole en wittebrood uit Fres
ney. Op ieder aider oogenblik zouden
zij den jongen Gilbert hebben kunnen
verleiden, maar nu zou hij voortgaan
al kwam hij tegenover het geheede
Duitsche leger te staan.
Ik ben van plan mijn broeder te
redden, zei hij, welk recht hebben zij
hem gevangen te honden neen,
tueen, ik moet hun generaal sdreken
ik zal hem zeggen, dat Albert een
soldaat is en voor den krijgsraad io-
recht moet slaan. Er >s later nog t: «l
genoeg, om naar dien Garibaldi te
gaan en te hooren, wat hij beiooif.
Jelui zult moateei toestemmen, dat
mijn plicht te Fresney ligt. omdat
mijn broeder daar ia
De twee mannen schenen niet te
weten, hoe hem te antwoorden, en
hij ging voort met de verhalen van
den ouden Abt Gaudisart over t©
vertellen, hoe plundering en bloedver
gieten aan de orde van den dag wa
ren maar, zei hij, niet de dood van
eerlijke soldaten, <li© eenvoudig hun
pLioht doen. Waarop Jacques, de
zoon van den herbergier, eindelijk
antwoordde met een onomwonden be
kentenis van de waarheid, heigeeu
nu noodzakelijk wezd.
De Duitscliers vreezen Garibaldi,
zei hij, zij behandelen hun vrijwilli
gers als atruikroovers. Dat was het
ongeluk van uw hroeder Albert
dat hij behandeld werd ais een slruik-
roover en niet als soldaat. Hij werd
gewapend in het huis van den onder
wijzer te Fresney ontdekt daar
om, het spijt mij, dat ik het moet zog
gen, Gilbert, weiden zij allebei bij
zonsopgang vermoord.
—Dood I riep Gilbert uit, terwijl hij
overeind sprong.
(Wordt vervolgd).
