De oude Man in den Hoek
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
29e Jaargang. No. S733
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
VRIJDAG 8 DECEMBER 1911 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN
PER DRIE MAANDEN:
Voor Haarlemf
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente)1-30
Franco per post door Nederland„1.65
Afzonderlijke nummers0.02'A
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem0.37H
„de omstreken en franco per post 0.45
Uitgave der Vennootschap Lourens Coster. Directeur J. C. PEEREBOOM.
AD VERTENTIËN:
Van 1—5 regels 50 Cts.: iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Haarlem van 1—5 regels ƒ1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regel.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Advertentiën van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing;
50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant.
Redactie en Administratie: Groote Houtstraat 53.
Intercommunaal Telefoonnummer der Redactie 600 en der Administratie724.
Drukkerij: Zuider Buitenspaarne 12. Telefoonnummer 122.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 76—78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
Tv» c.c.lJE BLAD.
OM ONS HEEN
No. 1455
Feest in 1913?
ï>at heb ik wel gevreesd. <lat toen
de viering van de inwijding van het
Vredespaleis in 1013 in nespreking
kwam, er heel gauw mensclien zou
den komen met voorstellen om daar
aan do herdenking van het honderd
jarig bestaan van onze onafhankelijk
heid vast te kiioopen. Het lag zóó
voor de hand, dat daar wel do oen
of ander zich aan vergapen moest,
zonder tc bedenken, dat wat voor de
hand ligt dikwijls maar liever niet
moet. worden opgeraapt.
Mr. W. Dolk, dio do- zaak Dïnsda
bij wijze van St Nicolaas-verrassïng
misschien, in do Kamer behandelde,'
noemde het „ceo speciaal pur.t van
veel belang''. Spreker had die viering
reeds thans willen zien voorbereid.
Dc Regeering meent, dat de viering
beter door particulieren wordt voor
bereid. En daarop volgt dan de aan
knooping met dc inwijding van het
Vredespaleis waarover de liper Dolk
volgons hei tachygraphiscli versla;
het volgende zei
„Wanneer in 1913 hier verschil len
gde personen komen om dc inwij-
„ding van het Vredespaleis bij te
„wonen, dan zou het jammer zijn,
„wanneer zij alleen zouden zien een
„historische optocht en wat .tentoon-
stellingen maar niets blijvends.
„Spreker weet niet, of de Rcgoering
„reeds over deze zaak nadacht, en
„spreker zal nu geen uitspraak van
„do Kamer uitlokken. Maar hij hoopt
„dat de Regeering op Hoofdstuk V
„een menioriopost zal willen uittrek-
„ken, en spreker gevoelt zelf meer
„voor een monument. Spreker had
„gaarne, dat de Regeering dit puut
„nog eens nader overwoog."
Zoo oppervlakkig gelezen lijkt oen
dergolijk voorstel wel aardig. Er ko
men in 1913 toch veel vreemdelingen
voor dc inwijding van het Vredes
paleis in ons land, welnu, laat ons
de herdenking van onzo onafhanke
lijkheid daaraan meteen maar vast-
knoopen. Maar er is een handvol ar
gumenten tegen en niet van de
zwakste.
Wat moet die inwijding van liet
Vredespaleis eigenlijk wel worden?
Een demonstratie, zou ik zeggen, teu
gunste van den vrede. Dan of nim
mer zal het oogenbiik gekomen zijn,
om den lof tc zingen van onderlinge
broederschap en alles wat aan oor
logsrumoer doet denken zal van deze
plechtigheid ver moeten worden ge
houden. De palmtak des vredes zal
het eenige wapen zijn, waarmee ge
zwaaid mag worden.
Maar stellen we ons voor. dat daar
mee gepaard gaat de viering van Ne-
derland's onafhankelijkheidOnaf
hankelijkheid waarvan Van do
Franscho overheersching. Ziedaar de
gedachten van de bezoekers der ver
schillende nationaliteiten op eens en
meedoogenloos gevestigd op dc meest
oorlogszuchtige periode, die Europa
in de laatste eeuwen heeft gekend, op
den tijd van Napoleon, die dc heele
wereld veroveren wou. lloc weinig
stemt de herinnering aan deze jaren
van groote, onophoudelijke en bloe
dige v eldslagen, overeen met de stich
ting en de bedoeling van het Vredes
paleis
Maar bovendienwelke pijnlijke
snaren zullen er bij alle of bijna alle
gasten worden opgewekt. Er zal een
feestmaal zijn (wie kan zich een feest
zonder een grooteh maaltijd denken),
waaraan dp vertegenwoordigers van
dc Europccsche mogendheden zullen
aanzitten. Moet daar bij het dessert.
Nederlands vertegenwoordiger op
staan en, in tegenwoordigheid van
al die vreemdelingen, loven en prij
zen het oogenbiik, toen honderd jaar
geleden Nederland werd bevrijd van
de Franschc overheersching Dan
zal de blik verdonkeren van do ver
tegenwoordigers van Duitschland,
dat zoo diep door den dwingeland
vernederd vverd, van Oostenrijk, dat
zelfs een prinses moest afstaan als
zoenoffer, van Spanje, waarin dc
Franschc legers doordrongen, van
Engeland on Rusland, die wel niet
overwonnen werden, maar toch een
tijd lang den trotschen toon van Na
poleon moesten verdragen En boe
het don vertegenwoordiger van
Frankrijk te moede zal wezen tus-
sclien dien stroom van vijandelijke
herinneringen in,'laat zich denken,
liet zal don armen man zijn, alsof hij
genoopt wordt een dronk tc wijden
aan hel Fransch-Russische 'bondge
nootschap en de entente cordiale met
Engeland van deze dagen Neen, de
herdenking van onze onafhankelijk
heid is niet mogelijk tegelijk met de
inwijding van het Vredespaleis. Er
worden to veel gevoeligheden opge
wekt, tc veel oude wonden weer
opengereten. Het Vredespaleis is juist
dc stichting, waar oude vecten moe
ten worden hegraven, niet opnieuw
blootgewoeld.
Afzonderlijk dan? Zullen we eerst
wat officieele feesten geven voor het
Vredespaleis en daarna, wanneer de
gasten de hielen hebben gelicht, on
der ons gaan fuiven over dc toen her
kregen vrijheid? bijna zou ik ge
schreven hebben ons vuil linnen in
familie gaan wasschen? Wc mogen
ons daar on nog wel driemaal beden
ken.
Het is verklaarbaar en logiseh, dat
do Belgen verleden jaar hun tachtig
jarige onafhankelijkheid hebben her
dacht. Zij hebben in lang niet gewe
ten, wat een kostelijk bezit dut was.
Als kaatsbal dienende tusschen Span
jaarden, Fruuschen en Oostenrijkers,
hebben zij door de eeuwen heen in
afhankelijkheid geleefd, totdat zij
zich in 1330—31 van den zwaksten
meester, dien zij ooit gehad hadden,
wisten to ontslaan. Wij Noderlanders
verkeeren in een heel ander geval.
Nadat wij de Spanjaarden in de ze
ventiende eeuw voorgoed van ons
hadden afgeschud, zijn wij altijd on
zo eigen baas gebleven, totdat in het
begin van de negentiende eeuw dc
Franschc overstrooming ook ons land
trof en wij enkele weinige jaren een
wingewest van Frankrijk zijn ge
weest. Niet lang genoeg evenwel, om
onze karaktertrekken en eigenaar
digheden te doen verloren gaan, al
leen lang genoeg om die heele Fran
scho overheersching te beschouwen
als een ongelukkige tusschentijd, als
een nare periode, die weldra voorbij
ging en voorbij moest gaan. Er
wordt, zou ik meenen, te veel oer be-
wezeu aan dc Fransche veroverings
zucht van die dagen, wanneer we nu
luidruchtig gaan herdenken, dat
honderd jaar geleden dit misselijk
tijdperk zijn natuurlijk einde hoeft
gehad.
Ik weet wel, dat menigeen het een
eeuw geleden anders inz-ag. Uit de
geschriften van die dagen blij kt dui
delijk genoeg, dat aan bevrijding
vaak gewanhoopt is en dat men
vreesde, zijn heele leven de Fransche
soldatenlaars op zijn nek te moeten
verdragen. Daaraan zal het ook wel
gelegen hebben, dat veler ruggegraat
slap was en hoog voor den overhecr-
scher. En zoo kom ik tot mijn vierde
argument. Moet ik er nog aan herin
neren, dat iiet verzet, zelfs het lijde-
lijk verzet, tegen do overheersching
van de Franschen, in ons land lang
niet algemeen was Er waren er
moer dan te veel, die hetzij uit nei
ging of uil berekening en zucht haar
voordeel, het nieuwe régime vrien
delijk to gemcet gingen en zich vol- j
strekt niet zoo onbehaaglijk voelden
in het land der Bataven als provin
cie van Frankrijk. Napoleon, de groo
te man zelf, heeft uit Amsterdam met
zijn gemalin hier een bezoek gebracht
en duarlrê' zijn veel meer buigingen'
en strijkages gemaakt, dan van den'
overwonnene redelijkerwijze koni
worden gevergd.
Moeten nu deze en soortgelijke
pijnlijke herinneringen weer boven
komen Laat ze liever stilletjes rus
ten. De Fransche overheersching is
noch ons aangenaamste, noch ons
mooisto tijdperk geweest,waarvoor
zouden we het oprakelen En van
den anderen kant was ze. zoouls wij
haar nu zien, te onwerkelijk, te op
geschroefd te zwak in haar onmatig
broedo neigingen, om lang to duren.
In dit opzicht zien wij helderder dan
het voorgeslacht, dut te dicht hij do
feiten stond om die onbevangen te
kunnen waarnemen.
Mij dacht, dat de vier argumonten
hier genoemd rirïmschoóts voldoende
zijn, om zoowel een gecombineerde
feestviorir Vredespaleis—onafhanke
lijkheid, als ecu afzonderlijke her
denking van het vertrek der Fran
schen, te verhinderen.
J. C. P.
Buitenlandsch Overzicht
De oorlog tusschen Italië enTurkije
In 't gevecht van Maandag zijn vele dooden gevallen. Meer
dan 1000 Turken en Arabiersn en 100 Italianen.
De Italianen zijn nu meester ter zee en in de oase langs de
kust. De Turken en Arabieren moesten zich in ds woestijn
terugtrekken.
Italië oordeelt, dat 't nu de tydis.dat de mogendheden Turkije
zullen aanmanen om vrede te sluiien.
De Europeesche politiek.
De Engelsche minister Grey houdt weer een rede, waarin hij
op de wensch9i(jkneid vau een goede verhouding tusschen
Engeland bh uuitschland wijst.
De üosienrijksciie troonsopvolgsr is oorlogszuchtig.
De revolutie in China.
Ie Peking zijn roeds 2000 man Europeesche troepen, om de
Europeanen tc beschermen. De opstaudeiingen rukken op
Peking aau.
Onze Lachhoek
Van 't oorlogsveld.
De Italiaanse!» verliezen in "t ge
vecht vq.li Maandag zijn eerst heel ge
ring 'genoemd. Nu wordt evenwel toe
gegeven, dat de Italianen een kleine
100 man aan gesneuvelden verloren,
waaronder 6 officieren.
Do Turkse)ie verliezen zijn veel
grooter. Een 1000 lijken van gedoode
Turken en Arabieren zijn op 't slag-
velt l gevonden.
Ook uit deae verliezen-cijfcrs blijkt,
dat "t een verwoed gevecht moet zijn
geweest.
Ter uanvulling van hun overwin
ning hebben de Italianen zich Woens
dag nog meester gemaakt van 't Turk-
selie .kamp Dir. el Turk. 't ls even-
wei ïrog'niet bekend; of daarbij ook
gevochten is.
EEN GEVECHT BIJ BENGHASI.
Een Itnliaansch bericht meldt, dat
de Turken en Arabieren hij Benghasi
door de Italianen zijn aangevallen
en tusschen twee vuren gekomen.
Zij hebben zware verliezen geleden.
DE ITALIANEN MEESTER
TER ZEE
Nu do Italianen de Turksche scJie-
t «le Roode Zee bobben verdu
ren, is de gewone «lieaist hervat en
zijn de lichten langs dc goheeJe kust
van Erytluea weder ontstoken.
Hoe is nu
DE MILITAIRE TOESTAND?
zoo mag terecht gevraagd warden,
want heel duidelijk is d:e niet. Uit
Romo komt een:g licht in de duister
nis. Verzekerd wordt
De militaire gebeurtenissen van de
laatste dagen hadden uit resultaat
Ain Zar.i, tot nu het hoofdkwartier
van de Turken en Arabieren, en het
punt, dat de wegen uit de oasen naai
het binnenland beheerseht, is eoai
versterkt Italiaansch bezit geworden.
De ge heele ïripulitaan-
s c,li e oase, met uitzondering van
enkele, mot moeilijk te veroveren
plaatsen, b.v. Amruss, is in han
den der Italianen. De hoofd
plaatsen flings de kust zijn volkomen
bezet door dc Italianen. I)e Turksche
troepen, herhaaldelijk verslagen, zijn
geroduceoul tot 1500 maxi, die bijna
geen artillerie en geen proviand meer
hebben. De Arabieren staan niet
meer zoo vast naast de Tinken ais
voorheen. De Senonssis hebben zich
niet eens bij de Turken aangesloten
De Italianen behoeven nu nog slechts
een opniarscli te doen naar het bin
nenland, «vin de rest der geregelüi
Turksche troepen te verdrijven en
DF, ITALIAAWSCHE HEERSCHAP
PIJ TE DOF..N ERKENNEN DOOR
DE INBOORLINGEN.
Daar de Turksche militaire macht
in haar tegenwoordig toevluchtsoord
van do zee afgesneden en door «te
woestijn omgeven, den Italianen
weinig afbreuk kan doen. en niet
in de mogelijkheid is, zich to verster
ken, behoeft Italië zich niet to haas
ten niet den ppniarsch. Turkije kan
nu alleen passief tegenstand bieden,
hetgeen Italië niet behoeft tc veront
rusten. maar dat toch «loor Italic
slechts korten tij<! geduld zal worden.
Italie hoopt, dat Turkije den stan l
van zaken zal inzien en zelf de nadoe
len en de onrust, van den oorlogstoe
stand verkort ex i en Italië een optie
de.n tegen de Aziatiscltö gedeelten of
tiet centrum van den Tnrkschon
staat zal besparen.
Italië rekent er ook op, dat de Euro
peesche mogendheden
in Konstantinopel, en hiermede niet
langer dralen zullen. Reeds is door
Duitschland en Oostenrijk aan Italië
medegedeeld, dat zij bereid zijn,
pressie uit te oefenen on de Porie.
Maar Italië is niet nader hierop in
gegaan, omdat /.ou'n pressie uitgeoe
fend moet worden door allo mo
gendheden, collectief, en omdat Ita-
Jië overtuigd is, dat aa.n Duitscliland
«le voorrang bij het initiatief gela
ten moet worden, «laar Duitscliland
de bescherming van de Italianen in
Turkije op zich genomen heeft. De
ItaJbiaansche rcgoering is nog steeds
doordrongen van «ie waarde van
HET DRIEVOUDIG VERBOND,
maar geen regecring kan dat ver
nieuwen tegen «te publieke Opinio in.
En deze is zeer. .ontstemd tegen Oos
tenrijk en Duitscliland. wegens de
houding van de Oosten rijkscho en
Duitsuhe pers. Ook in het belang vun
liet Drievoudig Verbond is het, wan
neer thans <&en actie «loor Jïiixtschluml
ingeleid wordt bij alle andere mo
gendheden, tot liet spoedig doen ein
digen van den oorlog.
Dit alles klinkt fraai, maar....
Duitscliland kan moeilijk pressie oe
fenen op Turkije, want "t zou daar
door in dit land zijn laatste sympa
thieën verliezen. La deze prijs zou
te hoog zijn misschien voor een Drie
voudig Verbond, waarin Italië dik-
wiils een dubbelzinnige rol gespeeld
heeft.
EEN VRAAG EN F.EN ANTWOORD.
In een a«lvertentie werd iemand go
vraagd op oen assurantiekantoor, sa
laris 30.per maand vereischten
ervaring op assurantie-gebied, ken
nis van boekhouden en handelscor
respondentie in drie talen.
Iemand schreef daarop een brief en
somde zijne kundigheden op als
volgt
„Mijn ervaring in het assurantie
vak dateert reeds van mijne geboor
te. Ik heb uitgebreide studie gemaakt
van het. onderwerp en al wat daarbij
behoort. Buitendien spreek en cor
respondeer ik vlot in verscheidene ta
len, o. a. Fransch, Duitsch, Engelsc-h,
Grieksoh, Latijn. Arabisch, Zuid-Afri-
kaansi b, Patagonisch. Haarlemmer-
dijks, Hindoes en Chineescli. Ik steno
grafeer, met rechter en linker han«l,
kan mijn eigen typewriter meebren
gen en werk gaarne 23 uur van de 2i.
Indien l.'Ed. kon besluiten, mij aan
ie stellen op het vorstelijk salaris
van 130.per maand, staan ook
mijn zes jongens u ten dienste voor
verschillende werkzaamheden, en
mijn vrouw zal gaarne gratis uw
kantoor schoonhouden.
Hierbij postzegel voor antwoord.
Aanbevelend en hoogachtend,
JORIS GOEDBLOED.
DE ONLUSTEN IN MACEDONIë
De onlusten duren voort en breiden
zich ook nog uit.
Zes Mohiuiunedaansche boeren zijn
op drie uren afstands van Saloniki
door ten Bulgaarsche bende ver
moord.
De autoriteiten hebben krachtige
maatregelen genomen, om weerwraak
te voorkomen; Alle reservisten van de
twteedo iklasse zijn opgeroepen ter
bewaking van de spoorwegen.
Toch is dit nog met voldoonde ge
bleken, want nu wordt nog geseiiüd
Na de vernieling van de moskee 1e
Istip viel de menigte de Bulgaren
aan, li werden gedood en 157 ge
wond.
RUSLAND EN DE DARDANELLES
't Kan wel als juist beschouw»!
worden niettegenstaande de offi-
cieuse Russische tegenspraak dat
Rusland getracht heeft de Dardauei-
lcn-quaestie aanhangig te maken.
Het Turksche blad Sabah, dat door
Said-pasja geïnspireerd wordt, deelt
mee, dat Rusland een poging in die
richting heeft gedaan maar deze
zou alleen bestaan hebben in het
uitspreken van de wen-
schel ijkheid van een mon
delinge gedachteiiivisse-
1 i n g. De Russische regeering heeft
verklaard, dat Turkije geen schade
zou ondervinden, wanneer oorlogs
schepen va a «le Zwarte Zee naar de
Middellandse!» Zee «loor de Daitla-
nellon on den Bosporus zouden stoo-
men. Rusland heeft alleen v r ij e
doorvaart in v r e d e s t ij cL
verlangd voor de schepen, gebouwd
op de werven van «Ie Zwarte Zee.
Bovendien- zou telkens slechts voor
één schip verlof gevraagd worden.
Turkije heeft geantwoord, dat do
sluiting der Dardanellan vabaseevd
is op verdragen, door verschillende
landen onderteekeiid. F.cn wijziging
van deze bepalingen zou moeilijkhe
den veroorzaken. De door Rusland
gewensclite, onderhandelingen zijn in-
tusschen uitgesteld tot Turkije do te-
genwoordlgo moeilijkheden té boven
zal zijn gekomen. Toch schijnt de
Russische regering deze. quaesiio
FEUILLETON
(Naar het Engelsch door Barones
Orczy.)
IIet g eh eim van do
Fenchurchslra at.
HOOFDSTUK I.
Do man in den hoek schoof zijn
glas weg, en leunde over do tafel
heen.
Geheimen merkte hij op.
Er bestaan geen geheimen in verband
met eenige misdaad, verondersteld,
dat do nusporingcu met verstand ge
leid worden.
Heel verbaasd keek John Burton
over den rand van zijn courant heen,
en vestigde een paar heel strenge,
koude, vragende bruine oogen op den
spreker.
llij had geen goeden indruk gekre
gen van den man, van het oogenbiik
af, waarop hij liet koffiehuis binnen-
Bchuifeldo en tegenover hom ging zit
ten- aan dezelfde tafel met liet mar-
nieren blad, waarop zijn kop koffie,
zijn brood met boter eu schaaltje met
tong al klaar stonden. Want dit spe
ciale hoekie, deze zelfde tafel, dat ge
zicht op de prachtig marmoren hal-
bekend nis oen der filialen van do
groote Brood-maatschappij vorm
den het eigen hoekje, de eigen tafel
en liet eigen uitzicht van Jolm Bur
ton. Hier gebruikte hij een lunch, die
wel elf stuivers waard was en kreeg
daarvoor dagelijks een informatie
van niet meer dan een enkelen stui
ver waard, altijd door sinds dien
roemrijken en onvergetelijken dag,
waarop hii aan den verslaggeversstaf
van do „Evening Observer" was toe
gevoegd, en waarop hij lid werd van
die beroemde en over de ge heel o we
reld bekende organisatie, dio men de
Engelsche Pers noemt.
John Burton was een persoonlijk
heid van belang aan do „Evening Ob
server". Op zijn kaartje stond: „John
Burton" en dan in den linkerhoek
onderaan „Evening Observer".
Hij had Miss Ellen Perry en den
Bisschop van Madagascar, Mr. Sey
mour iiiclis en den hoofdcommissa
ris van politie geïnterviewd, llii was
tegenwoordig geweest op het laatste
tuinfeest op Marlborough House in
do kleedkamer weliswaar, waar hij
den hoed van Lady Thingummy, de
parasol van Mis Zoo en Zoo en ver
schillende andere chique eu nieuw
modische dingen in het oog kon krij
gen, die alle zorgvuldig onder den
titel„Van ons Vorstenhuis en zijn
gasten" in de middag-editie vun de
„Evening Observer" beschreven wer
den.
(liet artikel zelf is geteekend J. B
en kuil gevonden worden in de ko
lommen van do „Evening Observer").
Om deze redenen en om nog ver
schillende andere ook, voelde John
zich gokant tegen den man in deu
hoek, en vertelde hem dat met zijn
oogen, zóó duidelijk, als een paar
oogen maar spreken kunnen.
Hij had een artikel in de „Daily
Telegraph" zitten lezen. Het artikel
was bijzonder interessant. Had John
er misschien hardop opmerkingen
over gemaakt? Zeker Ls het, dat die
man daarginds rechtstreeksch ant
woord op zijn gedachten had gege
ven,
Hij keek hem aan en fronste de
wenkbrauwen het volgende oogen
biik glimlachte hij. Mr. Burton ^van
de „Evening Observer") had een
sterk gevoel voor humor, dat, na twee
jaar verbonden te zijn geweest aan
de Engelsche Pers, nog niet verloren
was gegaan, en de verschijning van
den man was wel in staat, om den
sombersten mensch tot een lachjo te
dwingen. John dacht bij zichzelf, dut
hij nooit meer iemand gezien had,
die zoo bleek en zoo mager was, zulk
grappig lichtkleurig haar had, dat
zoo zorgvuldig naar de blijkbaar kale
kruin was geborsteld, llij zag er zoo
verlogen en zenuwachtig uit, terwijl
hij onophoudelijk met ecu stuk touw
zat te spelen, terwijl zijn lange, ma
gere en bevende vingers er ingewik
kelde knoopen van maakten, die zij
ook weer losmaakten.
Na deze eigenaardige persoonliik
heid nog eens in détails bestudeerd te
hebben, voelde John zich toegevender
tegenover hein gestemd.
En toch, merkte hij vriende
lijk, inanr met eon air van overwicht
op, zal dit artikel in een anders
goed ingelicht blad u zéggen, dat
binnen het laatste jaar niet minder
dan zes misdaden een volkomen
raadsel voor do politie zijn gebleven,
en «tut de bedrijvers daarvan nog vrij
rond loop en.
Pardon, zei hij vriendelijk,
maar ik heb geen oogenbiik durven
beweren, dat er geen geheimen voor
de politio bestonden ik merkte al
leen op, dat er geen geheimen waren
bij misdaden, waarvan do nasporin-
gen met vei stand geleid werden.
Zelfs bij het geheim in do Ferv-
churchslraat zeker niet vroeg
John sarcastisch.
Het minst van allo in het zooge
naamde Fenchurchstraat-geheim,
antwoordde hij bedaard.
Nu was het Fenchurchstroat-gohelm
(zooals die buitengewone misdaad al
gemeen genoemd werd) «te laatste
twaalf maanden voor het brein van
lederen denkenden man en vrojiw
een raadsel geweest
Ooit John had liet, veel hoofdbrekens
gekosthii had zicii er voor geïnte
resseerd, was er door betooverd ge
weest, had het geval bestudeerd, er
eigen theorieën over gevormd, tel
kens en telkens v.eer over alles nage
dacht, had zelfs een of twee brieven
over het onderwerp aan de Pers ge
schreven vermoedens uitend, aan
wijzingen gevend, mogelijkheden op-
perend, bewijzen leverend, die ande
re amateur defectieven evenzeer be
reid waren te geven.
De bewering van dien verlegen
man in den hoek was daarom niet
weinig brutaal, en John beantwoord
de hem daarom met een sarcasme,
bedoeld om zijn zelfgenoegzame» toe
hoorder geheel to ontwapenen.
Hoe jammer is tiet dun. dat u
uw kostbare diensten niet hoeft aan
geboden, om ouzo misleide, maarwel-
moenende politie te hulp te komeu.
Nietwaar antwoordde hij
met volmaakte zielsrust. U moet
weten, ten eerste betwijfel ik of zij
mijn diensten zouden aannemen, en
ten tweede zouden mijn neigingen en
mijn plicht als ik een werkend lid
van het detectièvencorps werd bij
na altijd in rechtstreeksche botsing
met elkaar komen. Heel dikwijls zou
ik svmpathie voelen voor het misda
dige, dat zoo verstandig en handig is
om onzo geheel e politiemacht om «ten
tuin tc leiden. Ik weet niet hoeveel u
zich vail die zaak herinnert. ging
hij vlug voort Eerst dreigde zij
voor mij ook een raadsel te blijven.
Op 12 December 1.1. kwam er een ar
moedig cekleede vrouw, met een on
miskenbaar air van beter dagen ge
kend te hebben, on Scottland Yard
aangifte doen van het verdwijnen
van haar echtgenoot, William
Kershaw, zonder beroep en blijkbaar
zonder vaste woonplaats Zij was
vergezeld van een vriend een dik
ken. vuil uitzienden Dnitscher en
samen deden zij een verhaal, dat de
politio onmiddellijk in beweging zet
te. Het schijnt dat op 10 December,
omstreeks drie uur 's middags, Karl
Müllcr, do Duitscher, zijn vriend
William Kershaw bezocht met het
doel, een kleine som honderd gul
den ongeveer te innen, die de laat
ste hein schuldig was.
In de vuile woning in de Charlotte*
straat aangekomen, vond hij William
Kershaw in een hevig opgewonden
toestand eu zijn vrouw in tranen.
(Wordt vervolgd.),
