HAARLEM'S DAGBLAD,
DERDE BLAD.
ZATERDAG 6 JANUARI 1912
iiAarieniscne
Hanéeïsseieeaigieg
(Goedgekeurd bij Kon. Besl. van 12
Nov. 1899.)
De Haarleroscbe Handelsvereeni-
flng hier ter stede, opgericht 10 Mei
1892, heeft in den loop van den tijd
wei haar recht van bestaan bewezen.
In zeer vele gevallen, zaken van
Bchillendeu aard betreffende, is zij
opgetreden en dikwijls met groot
succes. Jammer echter, dat men alge
meen met meer blijk geeft, dit te
waardeeren, door als lid der Vereeni-
ging toe te treden. Er zijn wel meer
dan 600 leden, maar dat is niet vol
doende. Elk handelaar, neringdoen
de, ja zelfs particulieren, moesten lid
worden, om ten minste te laten ge
voelen, dat men het werk op prijs
stelt, dat de HaarJeuische HandeJs-
verecniging steeds opneemt, als doen
de, wat hare hand vuidt om te doen.
De voordeeJen, die de Vereeniging
buiten hare bemoeiingen van ver
schillenden aard, haren leden aan
biedt, zijn zeer vele en zeer groole
tegeuover de geringe jaarlijkscbe
contributie van f 3.50 die coiraagd
wordt
De liuarleinsciie üandelsvereeni-
ging nemoeit zich in de eerste plaats
er uiede, de belangea van bare loden
te bevorderen, door onwillige beta
lers vuor hen tot betaling aan te
manen en uifunnatien voor hen m te
winnen. Bovendien hebben de leden
bet recht bel hun gratis te verstrek
ken advies der Vereenigmg te vragen
d e uok ui proceduren eu faillisse
menten gratis voor ben optreedt,
tuurlijk aileen voor zaken betreffende
den handel eu het bedrijf der leden.
Als proef kunnen voortaau nieuwe
leden voor een half jaar worden aan
genomen, doch slechts het 2e halfjaar
(van 1 November tot en met 30 April)
ad f 1.75 de halve contribute.
Rechtsgeleerde adviseurs der Ver
een iging zijn de heeren Mrs. Th. de
Haan Hugeoholtz en A. II. J. Mcre.-is,
Bpaarne 94, alhier, die voor de leden
ilken werkdag van 2—4 uur des na-
mddus zijn Ie spreken.
Het bureau der Vereeniging is ge
vestigd Jansweg 11.
Voor incasso's door bemiddeling
der Vereemguig wordt een vast
recht van 5 pCt. der vordering bere
kend.
Buvendieu moet 10 cent voor port
steeds worden bijgevoegd, bij inzen
ding van vorderingen door bom.dde-
ling der advocaten te innen.
r»e kosten van informatiën naar
bu ten de stad woonachtige personon
bedragen 60 ets per informatie, pli
vijf cents porto-vergoeding. Informa
tiën naar binnen de stad wonende
personen worden gratis verstrekt
Pretentie» op buiten de stad wo
iienuu personen orden niet behan
deld. wanneer met 10 ets. voor porto-
ver.,oco.ng ,s toegevoegd.
Huiui 17'i3 unurmatiën en rechts
geleerde adviezen werden in het af-
geioopen jaar gegeven.
Aun het kantoor Jansweg 11, zijn
thans coupons A 10 cent verkrijgbaar
waarop men bij het üureau van den
Burgerlijken Siand op liet Stadhuis
inlichtingen kan bekomen over het
adres van her op bet bevolkingsregis
ter «geschreven personen.
In Ie maanden September en Octo
ber 1911 zijn vorderingen tot een
bedrag van f 1499.20 betaald; 11 vor
deringen worden afbetaald, 17 vorde
ringen zijn u tgesteld.
Volgons art 7 dient het geheim der
lijsten vim wanbetalers ongeschon
der te blijven.
In verband mot de wijziging van
art kei 11 van liet huishoudelijk regle
ment van den Nederlandsehen Bond
van Onderlinge Informatie- en
Schuldinvordering bureaux en Hnn-
delsvere-ünig ngen, gevestigd te Haar
lem, moet in het vervolg voor elke
informatie die op vertoon van legti-
matiekaarten wordt gegeven, 25 cent
worden betaald.
Alle brieven, aanvragen, reclames
of wat ook, moeten worden geadres-
Beert aan het Bureau, dat geopend is!
dagelijks van 9 tot 5 uur en waar ook
verdere inlichtingen zijn te bekomen.
Het Bestuur heeft bemerkt, dat men
soms meent, dat nen, hoewel geen
lid der H. H. V., toen van haar infor
matiën kan bekomen, en brengt nu
nogmaals en uitdrukkelijk ter kennis
dat alleen aan leden der Vereeniging
informatiën door haar worden ver
strekt, en dat voor Information op
hier ter stede woonachtige personen
nooit betaling mag worden gevor
derd.
HET BESTUUR.
INGEZONDEN
Van ingezonden stnkkon, geplaatst of
niet geplaatst, wordt de kopie den inzender
biet teruggegeven.
Watha, N. C., N.-Amerika.
Mijnheer do Redacteur,
In uw blad van 28 November heb
ik geschreven over een Hollandse!»j
nederzetting in Watha (Noord-Caro-
lina). De heer P. Lindeman heeft hier
tegen in geschreven waarop Ik
gaa'rnb wcnsch te antwoorden. Bij
voorbaat mijn dank voor de afgestane
plaatsruimte.
Den Héér P. Lindeman.
Zeer zonderling was uw schrijven
over emigratie naar Cast-Ie Haine in
hot Haarl. Dagblad van 1 December.
Hoe kon u spreken over een emi
gratie ,,op touw gezet door Dr. Fr.
van Eeden", terwijl dit geheel on
waar 1st
Ik heb in mijn schrijven niet ge
zegd, dat Dr. Van Eoden dit in han
den hoeft. Van Eeden is geheel bui
ten deze zaak.
Toen in 1909 door Fr. Van Eeden
„een beweging op touw werd gezet"
voor emigratie naar Noórd-Carolina,
toen hebben zich inderdaad vele per
sonen aangemeld tot het vormen van
dit plan. Het aanvang nemen dezer
emigratie in Februari 1910 is evenwel
nooit beloofd gewonden. Dit was
maar een ondertilngo indruk.
Da belofte vaa een salaris van zes
tien dollars per week is doodgewoon
een onwaarheêd, hetgeen uw „vriend"
dei metu was en o o k tot de kolo
nisten dezer Hollandsche nederzet
ting behoort thans, zal bevestigen.
Dat de heer Vogels 'niets van uw
komst afwist, is een misverstand ge
weest aan de zijde van Dr. Van Eeden,
fouten die wij dagelijks begaan,
maar d:e we nooit zien van ons zei
ven. De blauwe Maandag dien gij
in Amerika doorgebracht hebt, schijnt
u veel ondervinding gegeven te heb
ben.
Welke nieuwe grond is zonder
bewerking productief te maken?
Is u overtuigd dat deze kolonie
plan ta te werkelijk een woestenij is?
U is verkeerd', mijnheer Lindeman,
zeer verkcetd.
Wat betreft het dieper Amerika in
trekken der landbouwers, dat Is een
quaestie van het iniet weten, dat zij
duizenden en duizenden acres land
door sporen, welke waard zijn be
bouwd te worden.
U weet zee<r weinig te vertellen van
Mr. Ilogso'n, aangezien deze persoon
absoluut geen compagnon van Mr.
Mac Rae is. Informeer naar hean zoo
veel gij wilt, goede antwoorden staan
u te wachten.
Uw d/ienaa'r,
CORNEL1S ROND.
Ik kan niet nalaten, iets meer te
schrijven over deze zaak, opdat ieder
goed begrijpe, wat do plannen van
Mr. Mac Rae zijn. Ik heb in mijn
vorig schrijven uitvoerig de condities
medegedeeld, welke verbonden zijn
aan het worden van Inwoner dezer
nieuwe Hollandsche nederzetting.
Nu vraag ik, welk voordeel kunnen
Mr. Mac Rae en de zijnen hebben om
Hollandsehe mensdien te bedriegen
In geen vijf jaren I-ehoevcn de kolo
nisten een cent aan hun land te be
talen. Is de tijd. van betalen daar,
dan heeft hun land driemaal zooveel
waarde dan hetgeen zo betalen, om
dat ze liet in die vijf jaren ruchtbaar
gemaakt hebben.
Het is natuurlijk yooi* Mr. Mac Rae
de ©enige weg, om iets voor al zijn
land le krijgen maar óók is dit de
eenigc wen voor Hollanders, om op
gemakkelijke wijze eigen baas te
worden eu zich een toekomst te ver
zekeren.
Zooals dit land nu is nieuw land
(dat wil zeggen nooit bebouwd) is
het weinig waard, maar daarom
wordt ook het vijfjarig vrije gebruik
van het land gegeven.
Ten bewijze, dat deze kolonie
wordt, dient, dat zich reeds vijf
zinnen gevestigd hebben en het zesdo
komende is, en dat in een tijdperk
van zes maanden.
Informeer naar hen en vraag hun
oordeel en indruk over deze kolonie;
hunne namen zijn Mr. W. de Ruiter,
Mr. Martin Dijkers, Mr. Willem Ple
vier, Mr. Bertus Snijder aller adres
is: Watha. N. C., N.-Am.
Alleen ernstig willende menschen,
met iets geld om hunne gereed
schappen en woning te betalen, kun
nen hier iets verwachten.
En indien men verzekerd wil zijn,
of er vertrouwen kan worden gesteld
in Mr. Mac Rae en zijn plannen
lnfornieere men aan het „American
Gouvernement1 in Washington, D. C.,
N.-Am.
Mijnheer de Redacteur, nogmaals
donk voor do verleende plaatsruimte.
Uw dienaar:
CORNESLIS ROND,
Watha, N. C., N.-Am.
24 December 1911.
Watha N. C., 26 Dec. '11.
Mijnheer de Redacteur,
Door den heer Rond werd mij een
exemplaar van „Haarlern's Dagblad"
ter hand gesteld, waarin o. a was
opgenomen een ingezonden stuk van
den heer P. Lindeman, die-nendo als
een waarschuwing tegen emigratie
naar North-Carolina, Ver. Staten v.
Noord-Ameiika, en wel naar aanlei
ding van een artikel over dit onder
werp van don heer Rond, in een uwer
bladen opgenomen.
Daar lk de vriend ben, waar
over L. in zijn artikel schrijft, die in
Amerika is gebleven, en nuj hier
eenigen tijd geleden als tuinder heb
gevestigd, vraag ik beleefd eenige
plaatsruimte, om aan Rond's verzoek
te voldoen en ook mijn meening om
trent <lcze zaak te zeggen.
Dat L., van een Hollandsche neder
zetting te N. C. lezende, dadelijk aan
F. v. Eeden dacht, is voor mij zeer be
grijpelijk, daar hu het uitstapje naar
hier van voor twee jaren terug, eu de
ervaringen met F. van Eeden toen
opgedaan nog wel, evenmin als ik,
vergeten zal zijn. Ik heb echter geen
lust om op deze zaak weer eens terug
te komen. Ik heb daarover in het
laatst van 1909 een paar malen ge
schreven, en onderstreep nog sleede
volkomen, wat ik toen over deze zaak
en dien man heb geschreven.
L. vergist zich echter als hij de
Hollandsche nederzetting te Watha
N. C. verwart met F. v. Eodcn's plan
nen, en dit wil ik trachten hem duide
lijk te maken.
De Zuidelijke Staten van Noord-
Amerika, met hun duizenden acres
vruchtbaar land en prachtig klimaat,
zijn de strook, waar tegenwoordig
duizenden zich vestigen.
Hier in dit gedeelte is de grond in
de laatste 5 jaren 50 pCt. in waarde
.gestegen.
Vooral do groenten- en fruitteelt
gaat hier met reuzenschreden voor
uit. Voor deze cultuur heeft men geen
100 acres land noodig, zooals de
graanboercii in de Westelijke en
Noordelijke Staten. Men kan zich hier
op 10 acres land een goed bestaan
verzekeren.
Dit land, waarop wij ons met eeni
ge Hollandsche families hebben ge
vestigd, behoort aan de „Carolina
Trucking Development Compajiy.
Het is deze Company ernst, te trach
ten deze streek, waar zij duizenden
acres land bezit, omhoog te brengen.
Zij doet dan ook haar best om aan
menschen met weinig geld het slagen
mogelijk te maken.
De grond bestaat hier uit goede klei
met 1/2 A 1 voet zwart zand en leem
bovengrond. Het terrein is verdeeld
in stukken van 10 acres, tusschen
elke twee stukken is een sloot van 3
voet diep gegraven en voor afwate
ring is gezorgd. Het is echter nieuw
land, dat wil zeggen nooit bewerkt,
en moet door bewerking productief
worden gemaakt. Bosch is liet echter
niet, liet is begroeid met gras, en
hier en daar een paar booinen. Ik had
er ongevoor 40 in mijn 10 acres.
De prijs is 50 dollar j?er acre. Men
kan dit betalen in negen jaar. De
eerste 5 jaren heeft men niets af te
betalen en is men ook geen rente ver
schuldigd. Het 6do jaar heeft men 25
dollar te betalen en vervolgens 125
dollar per jaar tot de koopsom is af
betaald, eu 6 pCt. rente van het nog
verschuldigde geld.
Men moet echfer niet denken dat
men niets anders noodig heeft dan
land.
Men moet een huis bouwen natuur
lijk en heeft geld noodig vcor zaad,
mest en gereedschappen. Ook moet
men wat hebben om te leven tot het
land wat voortbrengt
Een huis bouwt men hier echter
goedkoop. Voor ongeveer 300 dollar
kan rnen oen mooi huisje met 3 ka
mers laten bouwen. Hoe meer geld
men meebrengt als men hier komt,
hoe beter men den boel kan aanpak
ken. Als men echter geen 500 dollars
mee kan brongen, kom dan niet hier
om zelf een zaak te beginnen. Het zou
niets dan teleurstelling brengen. Voor
iemand die wat gold beeft en werken
kan, geloof ik dat hier succes wacht.
U, mijnheer de Redacteur dankend
voor de plaatsruimte.
W. PLEVIER.
Watha N.C.
Parijsche Brieven
CCCIX.
De heor Cochon, secretaris van het
Verbond der Huurders (la Ligue des
Locataires), woont in de Rue de
Dantzig 52. Ofschoon hij steeds op
tijd zijn huishuur lieeft betaald, deed
madame Chazellc, de eigenares, hem,
bij het verstrijken van den laatsten
termijn, bij deurwaarders-exploit
aanzeggen, dat hij den 15den Januari
o-s. de woning moest verlaten.
Waarom deed zij dat? Was het
Verbond der Huurders haar een doorn
in het Chazellenoog Hinderde haar
misschien zelfs de naam van haarj
huurder? Monsieur Cochon, mijnheer
Varken dat is wel geen mooie
naam, maar is zulks een reden, om
iemand het huis uit te jagen? EnfiD,
hoe het ook zij, monsieur Cochon
moest er uit.
Hij besloot, er op oudejaarsdag uit
te trekken en deed daarvoor een be
roep op de hulpvaardigheid van eeni
ge leden van genoemd Verbond.
Toen echter de Verbonders voor het
huis kwamen, met de bedoeling, des
heeren Cochon's meubels te helpen
wegsjouwen, vonden zij de straat be
zet door een honderdtal dienders, die
hun den toegang tot de woning ver
hinderden.
Een verhuiskar kwam er aan
doch de heer Meyer, „officier de pais"
van het 15de arrondissement, beduid
de den karrevoerder, dat hij de plaat
had to poetsen, wilde hij niet be
keurd worden.
Daarop kwam de heer Golumeau,
rechtsgeleerd raadsman van genoemd
Verbond, ter plaatse aan toen hij
echter de woning des lieeren Cochon
wilde binnentreden, hield de sterke
arm van den heiligen Hermandad
hem daarvan terug.
Vervolgens kwamen er natuurlijk
ettelijke reporters opdagen, die den
heer Cochon wilden interviewen. Ook
zij werden echter door de politie ge
dwongen, van htm snood pl.an af te
zien.
Doch reporters zijn, zooals men
weet, niet voor een klein geruchtje
vervaard. Zij klampten zich aan den
heer Columeau vast en vroegen hem:
Licht u ons nu eens iii, asje
blieft. Wat is er eigenlijk aan de
hand
De advocaat liet zich gewillig exe-
cuteeren en sprak
De heer Meyer wil mijn cliënt
het verhuizen wel toestaan, mits deze
hem de sleutels van het aparlement
overgeeft. De heer Cochon vindt dien
eisch overdreven, aangezien hij tot 15
Januari huurder is. Met het oog op
de onbillijke huuropzegging, heelt hij
de huur van den laatsten termijn nog
niet betaald hij heeft zo eerst op
15 Januari te betalen. Om u verder
het goed recht van mijn cliënt te be
wijzen, ziehier een rechterlijke uit
spraak van November laatstleden
„U ver wegende, dat een eigenaar niet
gerechtigd ia om zich te verzetten,
noch door zijn persoonlijke bemidde
ling, noch door die zijnor lasthebbers,
noch zelfs door de agenten dei- open
bare macht, tegen het wegvoeren van
liet meubilair van een huurder, die
zijn huur niet heeft betaald dat hij,
om zulks te doen, moet gehoorzamen
aan de voorschriften der wet betref
fende de proceduur van beslaglegging
on niet zichzelf recht moet verschaf
fen, een recht, dat niemand toebe
hoort
De reporters waren voldaan.
Daar zag men den heer Cochon de
rooda vlag van liet Verbond der
Huurders uit het raam 6teken. De
Verbonders juichten.
Een poosje later verliet hij zijn do
micilie. teneinde den heer Aubrict,
afgevaardigde van het 15de arrondis
sement, te telephoueeren.
De afgevaardigde kwam eenige
minuten later in een automobiel aan.
De heer Meyer ging hom tegemoet en
zei:
Spijt me wel, mijnheer, maar bij
den heer Cochon mag u niet binnen-;
komen. Formeel bevel van mijn
chefs.
Toen gingen de heéren Ambniot,
Cochon, Columeau en nutuunlijkl
eeniige reporters gezamenlijk haar
bet Ministerie van BinnenUtndsche
Zaken, alwaar zij dadelijk werden
ontvangen doo'r dén heor Pictri, ad
junct-chef van bet kabinet. Men licht
te den ambtenaar omtrent het geval
in, waarop deze per telenhoon de noo
dt ge verklaringen vroeg onn de pre
fectuur van politie Deze doorluchti
ge instelLug antwoordde, gehandeld
te hebben op schriftelijk verzoek van
do eigenares, madame Ghazcüe.
Wegens de afwezigheid van dem
minister kon de heer Peetri goön en
kelen maatregel ter zake treffen.
De heer Cochon keerde, wederom
vergezeld" van messieurs Aubrlot,
Columeau en de 'reporters, terug naar
de Rue de Dantz.g.
Hij wilde door een deurwaarder
doen constateoren, dat hij 'noch ver
huizen noch zijn Vrienden bij zich aan
huis ontvangen mocht. Eilaoiel het
was oudejaarsdag en op duc-'n feest
dag hebben zelfs de oixverb.ddeiïjkste
deurwaarders hun inktpot dicht ge
klapt.
Toen kreeg de heer Cochon een
geniaal idee. Hij stelde zich in ver
binding met een kinematograaf-maat
schappij, en oen kwartiertje later wa
de operateurs dier instelling be
zig, de tragi komische gebeurtenissen
van de Rue de Danteg to vereeuwi
gen.
Ook de afgevaardigde Aubrioi hield
zich 'niet stil. Binnen het half uur
men handelt te Parijs oneindig veal
sneller dan In Holland! had hij
o'on brief verzonden aan den Minis
ter-president, in welk Schrijven hij
do voorvallen boekstaafde en aan
toonde, hoe de prefect van politie bui
ten zijn boekjo was gegaan. (A propos,
wanneer gaat monsieur Lépine toch
hcon?)
Tu&schoiitijds versierde de heer Co
chon, die ah, cochon! niet som
ber van aard is, zijn 'ramen met lam
pions. Ik houd het er voor, dat zelfs
do ho'nderd dienders er schik in
hadden.
Langzamerhand kwamen er meer
en meer Parijzenaars in de Roe de
Dantzig. Ten slotte bewoog z ch een
reusachtige inenschenmassa in die
straat.
De avond Yicl.
Tegen tien uur wilde de heer Co
chon graag in intiem gezelschap ou
dejaarsavond vieren. Beladen met le
vensmiddelen en flesschen wijn, kwam
hij thuis, dh gezelschap van don heor
Columeau. De agenten liieideu ech
ter den advocaat buiten de deu'r; een
dér klabakken bracht hem zelfs een
vuistslag op hot oog toe. De heer Co
lumeau trok rich wijselijk terug, en
de arme lieer Cochon moest op zri
eentje Sint-Sylvester vieren.
Een dag later nieuwjaarsdag.
FanxiLeleden en vrienden des liee
ren Cochon kwamen in meergenoem
de straat om hem hun nieuwjaaxs-
wonschen te brenjgen. Helaasi de hon
derd agenten waren ar nog en brul
den den pelgrims toe:
Geen sterveling, zelfs papa Fal-
lières niet, mag er bij onzen Cochon
boyea Jfamen.
Do pelgrims begaven uich tbèïY ge
zamenlijk naar het trottoir aan de
overzijde en schreeuwdc'n, met den
nous in de lucht, den heer Cochon
van daar een voorspoedig nieuwjaar
toe. De daaropvolgende conversatie
klonk uiteraard fortissimo.
De Rue de Dantzig was weer opge
propt met toeschouwers. Aan het had-
cön van den „homme du Jour' hingen
twee witte doeken, waarop met groo-
te letters geschreven siead: „Ondér
de derde Republiek worilt de Wet ver
kracht door de politie. Voor o'le In
lichtingen wende men zich tot mijn
nieuwen concierge, deh lieer Meyer,
„off.cier de paix".
De heer Cochon liet het eclitei
niet bij deze manifestatie zitten. Hij
richtte het volgende schrijven aan
den lieer Caülaux, min£sier-pre*i-
dent.
„Sedert twee dagen is, op orde»
van den prefect van politie, de t«>e-
gang tot mijn woning verboden aan
iedereen, die mij wenscht le bezoe
ken.
De heor Meyer, officier de paix van
het 15de arrondissement, bijgestaan,
door zijn agenten, occupeert hot door
ij bewoonde huis.
Zelfs mijn rechtskundige raadsman
is niet bij mij kunnan binnentreden.
Vrienden, die mij op Nieuwjaar een
bezoek kwamen brengen, werden
door de sterke macht teruggedreven
Ik ben zoogoed als gescheiden M n
i rest dor wereld en bijna in gevan
genschap.
Waarom
Omdat de prefect van politie, onwet
telijk gehoiirzrimuid aan een verzoek
vnu mijn huiseigenares, de order aan
den kantonrechter van het 15:1e ar
rondissement heeft gegeven om mij
te verhinderen te verhuizen, on om
dat onder dat voorwendsel de toe
gang tot mijn domicilie, door een on-
Doembaor machtsmisbruik, is verbo
den aan al mijn vrienden, aan alle
personen, niet welke ik relaties van
verwantschup, genegenheid of belang
heb.
Kunt gij aannemen, mijnheer do
minister-president, dat de vrijheid
zóó met voeten getreden, het recht
zóó verkracht wordt
Mijn huiseigenares lieeft geen en
kele rechterlijke beschikking tegen
mij zij heeft or zelfs niet om ge
vraagd.
Star kei' nog. zij hoeft mij zelfs doof
een deurwaarder de huur doen opzeg
gen.
De kantonrecidor van bet 15.1e ar
rondissement, die zich zelf tot mijn
concierge hooft aangesteld, beeft van
mijn rechtsgeleerde» raadsman het
aanliod ontvangen van liet geld van
den termijn bi» vooruitbetaling.
Hij heeft dal aanbod, geweigerd
maar het voorstel «s. op z'n minst
genomen vreemd van de zijde eens
genwoordigers der politie - hij
heeft mij aangeboden, mij te laten
verhuizen, indien ik hem de sleutels
mijn woning geef, waarop ik
recht heb tot 15 Januari a. s.
Intusschen heb ik mijn nieuwe wo
ning niet kunnen betrokken ik ben
dus, evenals mijn vrienden, gedwon
gen om al de. terg!ngen (e ondergaan,
uitgaande van mijn talrijke bewakers,
die de prefect van pol itic mij wel op
miin dak heeft willen sturen.
Tot wanneer zal deze onwettelijke
en voor unj zoo nadeelige toestand
duren
Ik wil hopen, mijnheer de minister
president, dat gij order zult willen
geven om diori toestand ten spoedig
ste te deen ophouden, geheel afge
scheiden van de schadevergoedingen,
die ik mij voorstel gerechtelijk aan *.e
vragen".
Ik behoef u niet te zeggen, dat, uit
gezonderd misschien eenige huisjes
melkers en -mélksters. heel Parijs op
de hand is van den heer Cochon. De
ze schrijft zijn naam tenminste met
groot© C, terwijl madame Chazel-
le en de prefectuur der politie zich
terzake gedragen als „cochons" met
on kleine c."
Men make bij deze gelegenheid te
vens uit, of de huiseigenaren inder
daad recht hebben om vooruitbeta
ling van de huishuur te eisch©o. Ik
betaal sedert jaren mijn huur voor
uit. over (1 r i maanden. Nu
nog kan ik niet inzien, waarom ik
mijn huisbazen oen surplus van rente
moot verschaffen, te mijnen nadeele.
Cochon A bas les cochons 1
OTTO KNAAP.
Vaa Ö8 Residentie en haar
bswaners.
CXLIJI.
Een paar maleei heelt de Kóningin
getvatrowd .fiB al dade'ijk gaan ge
ruchten in het rond ufït
blijde gebeurtenis op komst is. Van
de sproekgrago gemeente kan 'niet
andere verwacht worden. De geschie
denis van het verdwenen meisje wérd
wat te veel afgekloven en er diende
nieuwe stof voor conversatie onder
tea en een operavoorstelling gezocht.
Erger is het dat een paai Huogsche
bladen er aan meegedaan hebben om
aan dat termeeden meerdere rucht
baarheid te geven. Ze heipéh zoodoen
de mee om de Koningin onaangenaam-
he.d te bezorgen.
FEUILLETON
Engelsch door Barones
O r c z y.)
23)
Na eerst Mr. Andrew Campbell
hebben laten constalecren, dat hij in
den beklaagde c'en heer in het kuni-
garen pak niet herkende, had de kra
nige advocaat na twintig minuten
lang een kruisvuur van vragen tot
den beursspeculant gericht te hebben,
dezen zoo in de war gebracht, dat liet
best mogelijk zou zijn geweest, dal
hij zi::i eigen -antoorj ngen niether-
ker.ii zou hebben.
Maar hoezeeook ontstemd en In
de war gebracht, van één ding bleef
Mr. Andrew Campbell zeker, natne-
lijk, dat do dame springlevend en
Yrooiijk was en opgewekt praatte niet
den iiu.ii in het kamgaren pak tot op
het oogeiiblik, waarop de laatste haai
de hand had gedrukt en op vroolijken
toon geze-'d had„Tot ziens I Kom
vanavond vooral niet laat Hij had
noch hooien schreeuwen noch wor
telen, en hij was van opinie, dat nis
"hm in het kamgaren pak zijn ge
zellin een dosis vergift had toege
diend, dat zeker met haar voorkennis
en eigen vrijen wil moest zijn ge
weest cn de dame in don trein zog
er uit noch sprak als een vrouw, die
van plan is zichzelf van kant te ma
ken.
Mr. Janiès Verner deed er niet
minder positief een eed op, dat hij
vlak tegenover de deur van de coupé
had gestaan van liet oogenblik, dat
Mr. Campbell er uitstapte tot op het
moment, dat hij er zelf In stapte, dat
er tusschen de Farringdon- en de
Aid gatestraat niemand andera in de
coupé w as gekomen on dot volgens
zijn beste weten de dame heelemaal
geen beweging had gemaakt tijdens
de reis.
Neen, Frank Er rington werd niet
veroordeeld, zei de man in den
hook met een van zijn sardonische
glimlachjes, dank zij de scherpzinnig
heid van Sir Arthur Inglewood, zijn
verdediger. Hij onlkendo absoluut zijn
identiteit met den man in het kam
garen pak, en zwoer dat hij Mrs
Hazeldene niet weergezien had sinds
elf uur in den morgen van dien nood-
lottigen dag. Er waren geen bewijzc-n
voor, dat hij haar wel weergezien
had bovendien was volgons opinie
van Mr. Campbell, de man In het
kamgaren pak waarschijnlijk niet de
moordenaar. Het geaond verstand
komt Cl' tegen op, dat een vrouw zich
zonder haar medeweten een injectie
van doodelijk vergift zou laten geven
en intusschen vroolijk met den moor
denaar zou doorbabbelen.
Mr. Errington woont nu bui
tenslands. llij staat op het punt van
te trouwen. Ik geloof eigenlijk niet,
dat een van zijn ware vrienden een
oogenblik geloofde, dat hij de schurk
achtige misdaad bedreven had. De
politie deukt, dat zij beter weet. Zij
weet alleen dit, dat het geen geval
van zelfmoord kan zijn geweest, dat
als de man, die op dien noodlottigen
middag met Mrs. Hazeldene reisde,
geen misdaad op zijn geweten had.
hij zich al lang zou zijn komen aan
melden om zoos eel mogelijk licht op
de geheimzinnige zaak to werpen.
Wat betrof de kwestie w io die man
was, daaromtrent kwam bij de politie
m haar blindheid beeicmaal geen
twijfel op. In hei vaste vertrouwen,
dat Errington schuldig is, heeft zij
dc- laatste maanden steeds sterker en
meer bewijzen voor zijn schuld trach
ten te vinden. Maar zij zal er geen
vinden, omdat zij er niet zijn. Er zijn
geen positieve bewijzen to^en den
waren moordenaar, want hij is een
van die vernuftige schurken, die aan
alles deuken, alles voorzien, dlo don
menscheliiken aard zoo goed kennen,
en vooruit precies kunnen zoggen,
welke getuigenis er tegen hen inge
bracht zal worden en wat zij daar
tegen zullen doen.
Deze booswicht had van den be
ginne af Frank Errington een rol in
zijn plannen toebedeeld. Frank Er
rington was het zand, dat de schurk
in de oogen der politie strooide, en u
zal moeten toestemmen, dat hij haar
wist te verblinden zelfs zoozeer,
dut zij een eenvoudigen kleinen vol
zin heelemaal over het lioofd zag.
dl© toch door Mr. Andrew Campbell
was gezegd, en die natuurlijk den
sleutel van het geheele geheim uit
maakte de eenige vergissing, die
de slimme schurk maakte „Tot
Hens 1 Kom vanavond vooral niet
leat I" Mrs. Hozeidcne zou dien
avond met haar echtgenoot naar de
opera gaan
U is verbaasd voegde de man
inden hoek er schouderophalend bij,
dringt het geheim nog niet tot u
door, zooals ik het nu al voortdurend
duidelijk voor mij zie De coquette,
jonge vrouw, het flirten met" haar
vriend? Alles niets dan cca voor
wendsel om het publiek en de politie
op een divaalspoor te brengen. Ik
nam de moeite, die de politie zich da
delijk had moeten getroosten, om iets
te weten te komen omtrent do finan
ciën van het echtpaar Hazeldene.
Geld is in negen van. de tien gevalleu
do drijfveer tot een misdaad.
Ik vond uit, dat het testament van
Mary Beatrice Hazeldene alles ver
maakte aan haar echtgenoot en dai
liaar vermogen 15.000 pond bedroeg-
Bovendien vond ik uit, dat Mr. Ed
ward Sholto Hazeldene een arme
schoepsklerk was, toen hij met de
dochter van een welgesteld aannemer
in Kensington trouwde en toen
merkte ik op, dat de ontroostbare
weduwnaar sinds den dood van zijn
vrouw zijn baard had laten staan.
Hij was ongetwijfeld een vernuftige
schurk, voegde het vreemde we
zen er bij. terwijl hij ln opgewonden
stemming over de tafel leunde, en
John Burton in het gelaat keek.
Begrijpt u. hce die arme vrouw een
injectie met dat doodelijk vergift was
toegediend? Door een heel eenvoudig
middel, waarvan iedere schurk iii
Zuid-EuroDa cp de hoogte is. bei:
ring ja een ring, waarin eon
kleine holle naald zit, die een vol
doende hoeveelheid Pruisisch zuur
kan bevatten om er twee personen
in plaats van één mee te doöden. De
man in het kamgareii pak drukte zijn
mooie gezellin de hand waarschijn
lijk voelde zij het kleine prikje ter
nauwernood, niot voldoende in elk
geval om het uit te schreeuwen. En
de booswicht had alle gelegenheid om
dit te doen door zijn vriendschap met
Mr. Errington, lxij kon daardoor ge
makkelijk aan vergift komen, evenals
aan het visitekaartje van zijn vriend.
Wij kunnen niet nagaan, hoeveel
maanden geloden hip begon met ta
trachten Frank Errington in klee
ding en houding, in hel scheren van
zijn knevel, zijn uiterlijk over liet
algemeen na te bootsen en waar
schijnlijk ging hij zoo langzamer
hand tot die verandering over, dut
niemand in zijn eigen «ingeving het
opmerkte. Hij koos als model een
man van zijn eigen grootte en bouw,
met haar ven dezelfde kleur.
Maar nu bleef hij toch nog het
groot© gevaar loopon. van door zijn
medereiziger in den Ondergrond-
schen Spoorweg liorkend te worden
zei John Burton.
Ja, daar was zeker gevaar voor,
maar hij besloot daarvoor niet terug
te schrikken cn hij deed er verstan
dig aan. Hij rekende uit, dat er in
elk geval verscheidene dagen zouden
verloopen, voordat die pereonn, die
zooals u weet eeri handelsman was,
die in zijn courant verdiept zat, hein
weer terug zou zien. 't Groole geheim
isde menschelijke natuur te tx>
studeeren, voegde de man in den
hoek er bil, terwijl hij weer naaf
zijn hoed. en jas begon te zoeken.
Edward Hazeldene wist dat lieof
goed.
(Wordt vervolgd).
