SPORT EN WEDSTRIJDEN
in Haarlem's Dagblad.
17" oetbal.
Merlandselie Voetbalbond.
Mederlandscb Elftal Da
Zwaluwen 4 1.
De oefenwedstrijd van het voor
loopig-gekozen Nederlandsch Elftal!
te Den Hang. is in een 41 victorie
op De Zwaluwen geëindigd.
Het is volstrekt geen demonstrati
ran tiptop Hollandsch spel ge
weest, die 22 der allerbeste Neder-
landsche spelers te zien hebben ge
geven. Integendeel. Als geldig excuus
kan dienen dat dc weers- r-n dienten
gevolge ook de terrein-omstandighe
den gedurende 3/4 van den wedstrijd
zóó ongunstig zijn geweest, dat ze
goed spel vrijwel onmogelijk maak
ten.
Zondag.
Een vroolijk zonnetje belooft een
genoeglijken voetbalmiddag, en het
ïlaagsche publiek trekt dan ook in
drommen op naar bet H. V. V.-veld
aan den W ussenaarschen weg. Dui
zenden en nog eens duizenden toe
schouwers in de tribunes en langs de
lijntjes wachten geduldig op het aan-
vangssignaul, dat eerst vrij laat ge
geven wordt. De spelers van liet
voorloopig Nederlandsch Elftal ver
schijnen, gedost in de bekende oranje
jerseys in het veld. do Zwaluwen
dragon hun donkerrood costuum.
Het blijkt, dat er eenige verande
ringen in de elftallen zijn gekomen,
doordat John Ileyning, Bossehart,
D. Kessler en Am. Hórburger (allen
gekozen in 't voorloopig elftal) om
onbekende redenen niet meespelen.
Kessler en Hörburger zien we beiden
ondc-r het nuhliek
Door het ontbroken van dit viertal
spelen nu Braud (V. O. C.), Boerdam
(Sparta). Van der Lee (Ajax) en Val
kenburg (H. B. S.) mede. Bronger
0. C Valkenburg en v. Berekel
'.Quick N.) komen nu in het Neder
landsch Elftal uit.
Dus zien we, als de heer Meerum
rerwogt het beginsignaal geeft, de
volgende teams
Ned. Elftal:
Gobel,
Brongor. Valkenburg,
Kooy. De Korver, Boerdam,
Welcker, De Serrière, Vos. Francken,
Vau Berekel.
De Zwaluwen:
Breda Kolff, Thomee, v. d. Broecke,
De Groot. Brand,
Fortgens, Boulmy. Kerling,
Van der Lee. Koster,
Ledeboer.
In het begin van den wedstrijd
v ordt er heel kalm en vriendschap
pelijk gespeeld. De Zwaluwen zijn
wel iets in de meerderheid, doordat
ze zich nog 't meest inspannen. Maar
het eerste gevaarlijke moment ont
staat toch voor hun doel, als uit
ten corner van links Vos den bal
krijgt en rakelings hard over de lat
schiet.
Daarna gaat het spel weer een heel
kalm gangetje, en het publiek is
dankbaar voor de variatie, die ge
bracht wordt dooreen kip. Het
arme dier is door het ongew one
Bchouwspel blijkbaar danig van streek
gebracht, fladdert angstig kakelend
over het eerste-rangspubliek en vlucht
tenslotte.... in do tribune.
Op dit incident volgt er een, dat
minder komisch is. Van der Lee
trapt z'n medespeler Boulmy hard
den bal in 't gezicht. Trainer Cliad-
wick en nog 'n paar officials stappen
plechtiglijk liet veld in en de H. B.
S.'er verdwijnt, in hun midden, van
het terrein.
Even later toomt de groote Neder-
landsche vlag. die op een der tribu
nes wapperde, omlaag glijden. Een
slecht voorteeken voor het Neder
landsch Elftal 1
Behalve dat scheidsrechter Meerum
Terwogt buiten zijn schuld een har
den voorzet van Vuu Berekel „stopt",
komen er nu vooreerst geen inter
mezzos meer. Het spel wordt zoo
waar wat interessanter. De Zwalu
wen zijn. hoewel ze nu met 10 man
spelen, de sterksten. Jan Thomee en
Breda Kolff begrijpen ©.kaar uitste
kend en de iange Delftenaar, wiens
populariteit uit <je voortdurende aan
moedigingen blijkt, breekt eenige ma
len gevaarlijk door. De backs van het
Nederlandsch Elftal blijken allesbe
halve zeker te zijn van hun zaak
vooral Brongor is onbetrouwbaar, en
trapt slecht. Do Korver werkt hard,
doet veel, breekt menigen aanval
maar kan ook niet verhinderen, dat
Jan Thomee een kwartier na den aan
vang een voorzet van Breda goed be
nut (0-1).
De Zwaluwen leiden
Het spel is hierna aanvankelijk
verdeeld. De linkervleugel van het
Nederlandsch Elftal, Van Berekel—
Franckon. is goed op dreef en speelt
handig samen, maar Jan Vos krijgt
te weinig werk en rechts wordt er
geknoeid. Mannus zendt eens.
schoon hii door twee tegenstanders
wordt gehinderd, een scherp schot in
den hoek in, maar Ledeboer redt val
lend heel mooi.
Boutmy komt spoedig weer in het
veld en het Zwaluwen-elftal is vol
strekt niet in de minderheid. Zelfs
neeint het de overhand, als een
zware hagel-, gevolgd door een dito-
rogenbui, komt neerdalen. De Zwa
luwen, spelend met den wind in den
rug, hebben er natuurlijk don min
sten last van, en nemon den aanval
dan ook in handen. Een ware plas
regen daalt op spelers en publiek
li oer. liet veld wordt spoedig glad,
en de bal is het niet minder, waar
door de (jualiteit van het vertoonde
spel weer vermindert. Göbel moet
eenige goede schoten van links stop
pen hij doet 't met z'n bekende ze
kerheid. maar begint, na een pair
maal gevallen te zijn, aardig bemod-
derd te raken. De wedstrijd is be
paald saai. maar het publiek schijnt
zich goed te amuseeren met de val
partijen, die alle spelers successieve
lijk meemaken.
Het doel van 't Nederlandsch Elftal
ontsnapt vrij gelukkig aan een twee
de doorboring, als bij een harden
schuiver vau Thomee da bal via Val-
kanburg's voet hoog over de doellat
springt. Overigens is er niet \i_el
meer te vertellen van het spel vóór
de rust, die komt met 10 in 't voor
deel der Zwaluwen.
Als hervat wordt is de regen opge
houden, maar het veld is vrijwel on
bespeelbaar overal sliknat en glib
berig.
Het Nederlandsch Elftal nu met
wind méc spelend, is de sterkere.
Toch duurt het nog geruimen tijd,
vóór de oranje-menschen succes heb
ben. De rechtervleugel, waar De Ser-
rièro pingelt, alles alléén wil doen,
en Welcker volstrekt niets uitricht,
is een zwak punt. Links gaat het
veel beter, en de middenvoor komt
nu ook oji dreef, speelt telkens lian
dig en vlug en bezorgt Boutmy moei
te genoeg. Er is 18 minuten gespeeld,
als de bal van rechts wordt overge
zet. Koster wil wegkop pen, maar
schiet in lengte te kort, en Jan Vos
maakt met een hard, onhoudbaar
schot den ere! ij km aker voor het Neder
landsch Elftal (1-1).
Dan blijven Do Korver en de zijnen
in de meerderheid, en de Sporta-
aauvoerder (die toch wel 'n kranig
voetbal-veteraan is) speelt z'n beste
spel. Vos toont 'n wonderbaarlijke
lenigheid te bezitten, haalt booge
ballen inééns hard achterover en tikt
keurige centertjes. Rechts is en blijft
het misère. Mei een paar tanune
schoten vun De Serrière heeft Lede
boer geen moeite. Dertien minuten
vóór tijd krijgt het Nederlandsch Elf
tal de leiding, als Van Berekel van
den vleugel een hoog boogschot in
zendt. Ledeboer kan er niet bij, be
weegt zich niet erg vlug meer in z'n
modderig doelgebied.... en de bal valt
in liet doel (2—1).
De aanvallen der Zwaluwen, 9teeds
geleid door Breda Kolff, die veel
goeds in hot veld doet, maar niet te
best voorzet, leveren niet veel gevaar
op voor Gobel. En tenslotte wordt de
leiding van het Nederlandsch Elftal
vergroot op een wonderlijke manier.
Kortgens staat voor z'n eigen dool,
wegwerken, trapt evenwel hard
>n Koster aun.... on van drens rug
springt de bal langs don uitloopenden
Ledeboer in 't doel (31).
Vier minuten zijn er nog te spelen,
ils Franckeu uit eon goed opbrengen
der oranje-voorhoede met een mooi
hoog schot nummer vier maakt (4—1).
En dan komt tijd met een welver
diende, maar in de cijfers wel-wat-
geflatteerde overwinning van het Ne
derlandsch Elftal.
Over de spelers nog een enkel
woord.
Niemand soeelde bijzonder goed in
dezen modder-wedstrijd, en dat was
ook niet te verwachten. Maar men
kan degenen noemen, die zich nog t
best aan de slechte omstandigheden
wisten te acoomodeereai. Van de voor
hoede-spelers waren dat Franckon,
Van Berekel, Vos, Breda Kolff en
Thomeo van de middenspelers De
Korver en Fortgens van de backs
Koster on Von der Leevan de kee
pers Göbel.
De backlinies waren in beide teams
zwak. Rosier was zéker de beste van
de vier wat afnemen aangaat, maar
z'n wegwerken was slecht.
Bronger en v. d. Broecke waren
volkomen „failures" de eerste trapte
geregeld of half, öf mis, en de tweede
toonde oen buitengewone begaafd
heid in het vinden van de plaats,
waar de bal niet zou komen.
ROBERT P.
Het Nederlanflsch Elftal.
Na den proefwedstrijd in Den Haag
hoeft de Ned. Elftal-commissie Zon
dagavond het volgendie team geko
zen, dat in Antwerpen tegen Belgie
op a.s. Zondag zal uitkomen.
Doel: Göböl (Vitesse);
Achter: Bronger (V. O. C.) ein Vallr
kenburg (H. B. S.)
Midden: Fortgens (Ajax), de Kor
ver (Sparta) en Arn. Hörburger (V.
0. C.
Voor: Van Breda Kolff (H. V. V.),
do Groot (Sparta), Thcanéo (Concor
dia), Francken (H. F. C.) en van
Berekel (Quick N.)
Vooral zij, die den proefwedstrijd
hebben bijgewoond, zullen met ver
bazing deze samenstelling van liet
nationale elftal hebben gezien.
Waar is de consequentie?
vraagt men zich af- Bronger, Valken
burg, de Serrière en Kooy waren al
lo vier ernstige candidaten, en sche
nen veel kans te hebben. De beide
laatstgenoemden bi achten ér in den
proefwedstrijd nog meer van terecht
dan de twee eerstgeuoemden. Voor
al Bronger speelde treurig. En toch
toch neemt de commissie Valken
burg èn Bronger in 't elftal, en laat
de twee anderen uitvallen.
Nu kan men zeggen: ja, maar, 't
veld was zoo slecht, en de twee nu
gekozen backs spelen anders véél be
ter. Goed maar aüs het veld in
Antwerpen nu ook eens een paoir
flinke regenbuien heeft te verduren
geliad. Dan zal onze backlinie er wel
veel van terecht hnengenl
Neen, do commissie is blijkbaar
ten aanzien van sommige candidaten
(zooals de Serrière, Fortgens, Kooy,
Thomée, v. Breda Koüff, Welcker,
enz.) wèl afgegaan op het vertoonde
spel in den proefwedstrijd, en ten
aanzien van anderen (de reeds ge
noemde backs bv., en Vos, die een
heeJ goede partij voetbal te zien gaf)
niet
Mctde keuze van den d-felman, de
midden lmie en dien linker vleugel,
kunnen we ons best veneenigen, en
Thomée zal tegen België door z'n door
Bettingsvermogen wèl het succes
kunnen hebben, dat men legen de
Eogelschen niet van hem kan ver
wachten. Maar de rechtervleugel en
de backlmie zien ér bedenkelijk uit
We hopan dat de commissie 't ge
lijk aan haar kant zal blijken te bob
ben, door een schitterende exhibitie
van het elftal tegen de Belgen
maar we twijfelen er steak aan. Voor
de zoov'&clsle maal ziet men nu weer
't nadeel van onbeslagen ten ijs te
komon, met 'n team dat nog geen
wedstrijd gespeeld heeft. Wat zal er
nu vau terecht komen? niemand
weet het
Waren toch Bossehart en Heyning
maar beschikbaar gebleven! Maar
een Hollander en een llollandsche
voetballer vooral is nu eenmaal ie
mand met veel noten op zijn zang!
West le klasse:
YELOCITAS D. F. C. 1 1.
D. F. C. verschijnt* voXedig in Bre
da en de cadetten komen 't geen
ei
1
g
Sparta
12
*8
D. F. C.
14
8
H. F. C.
14
9
V. 0. C.
13
6
Quick
15
7
H. V. V.
16
7
Haarlem
14
5
Ajax (A.)
13
3
Veflocitas
14
2
H. B. S.
15
3
wèl merkwaardig mag heeton ook
compleet uit. Vrij spoedig scoort Vis-
mans met een onhoudbaar schot.
Na menigen aanval der D. F. C. ens
maken zij even voor halftime door
Flip Koopman gelijk. In de tweede
helft missen beide partijen een pe
nalty; D. F. C. is voel sterker maar
kan de cadetten verdediging niet ge
heel passeeren, en tijd komt met een
gelijk spel (11).
De competitiestand is na dezen
uitslag geworden:
1 11 I I
1 3 17 31-14 1.42
3 3 19 32—22 1.83
0 5 18 41—25 1.28
3 4 15 23—16 1.15
3 5 17 27—19 1.13
1 8 15 34—35 0.93
1 8 11 27—39 0.78
4 6 10 16—25 0.76
5 7 9 13-37 0.64
3 9 9 17—32 0.60
II, F. C. is weer iets op D. F. C.
Lngeloopen, aoodat het. verschil nu
nog slechts 1 punt bedraagt. Veloci-
tas is in punten-aantnl go!ij:k geko
men met H. B. S., dat er lioel ge
vaarlijk voorstaat.
O o s,t. le klasse:
U. D.—Go ahead 1—3.
Res. le K 1 a s s e:
Haarlem II—A. F. C. II 6—2.
H. B. S. II—H. V. V. II, gestaakt
Quick IISparta II 3—1.
V. O. C. II—Hercules II 4—1.
Haarlem II heeft nu haa'r laatste
cnmpetiliematch gespeeld, en een
schitterend seizoen waardig besloten.
Van 18 wedstrijden won Haarlem II
er 14, speelde er 2 gelijk en verloor
ér 2. Het totaal aantal punten is dus
30, het doel gemiddelde toont 66 goals
vóór en 20 tegen.
Op hun eerstvolgend en concurrent,
Sparta II, hebben de jongere rood-
brueken 5 punten voorsprong! Waar
lijk, 't is wèl merkwaardig, dat bij
zoo groot succes van de reserves, hét
eerste elftal zoo'n slooht seizoen
doormaakt.
De Haarlem n-captain Bij lovedd
heeft zeker een heel groot aandeel in
het mooie resultaat van zijn elftal.
Zelf was hij de een i go speller due in
alle 18 competitiematclues uitkwam,
en door tegen A. F. C. II viermaal te
sco'ren had hij wel het hoofdaandeel
in het mooie seizoens-besduit.
Trouwens, hij maakte heel wat
goals, en aan z'n snel en bondig spel,
aan z'n enthousiast aunvoeien van
het elftal, heeft Haarlem II veel te
danken.
Aanvals- en nüddenlinie hebben
trouwens bijzonder goed gewerkt. De
doelman (Scbolte) was een sterx punt
iu het elftal. Alleen de baokimie
was geen bijster goed deel van het
elftal, en daarin wérden in den loop
van het seizoen dan ook ettelijke wij
zigingen gebracht. Toch bleef het
aantal tegenp unten lioeil géring, en
Haarlem 11 kan dan ook met trots op
haar seizoen 1911—1912 terugzien.
HAARLEM II—A. F. C. II. 6—2.
Haarlem II spoelde gisteren haar
laatsten compeütiewedslirijd.
Haarlem verschijnt met
J. Scholte,
M. Visser, J. Peper,
K. Heim, P. Angeuout, J. Smit,
F. Veen, J. Muller, J. Oosten broek,
J. Byleveld, B. Pliilipse.
A. F. C. komt met een sterke com
binatie uit. Het begin is niet gelukkig,
leder speler schijnt niet de grondsge
steldheid te kampen te hebben en
steeds is het een uitglijden en mis-
trappen. A. F. C. maakt haar 1ste
punt door gebruik te maken van fou
tief spel van de achterhoede. Kort
daarop wordt deze stand vergroot,
door een ver lioog schot, dat door
den keeper verkeerd berekend wordt.
A. F. C., aangemoedigd door dezen
fortuinlijken voorsprong, dringt
steeds meer op, maar de achterhoede
herstelt zich, en retourneert alles
naar voren. Ook de voorhoede is in
den •beg.inine niet zeer gelukkig en het
schijnt met Haarlem den verkeerden
kant te zullen opgaan. Een A. F. C.-
speler brengt evenwel verandering in
de zaak. Bij een corner ziet hij zich
genoodzaakt den hal uit zijn doel te
slaan.
Penalty volgt en Bijleveld brengt
den stand op 21. Kort daarop is liet
rusten en als de spelers weer het
veld betreden, heeft de regen, die zon
der ophouden in stroomen neervalt,
het terrein vuil en glibberig gemaakt.
Met denzo!fden moed wordt de strijd
opnieuw aangevangen en het is leuk
om te zien, hoede bordjes nu verhan
gen zijn. Byleveld maakt dadelijk ge
lijk 2—2, on nu is het overwicht aan
Haarlem's kant. De spelers krijgen
hun kampioensvorm weer te pakken
en maken het de A. F. C.'ers zeer
lastig. Phil ipse scoordt zeer mooi het
3de punt. kort daarop Byleveld het
4de 4—2.
Het spel verhuist wel weer eens
naar de andere kant, maar de achter
hoede doet haar plicht. Oostenbroek
deponeert het 5de punt in de goal.
Ieder denkt, dat met dezen stand wel
geëindigd zal worden. Eenige minu
ten vóór tijd eolvtor weet Byleveld
buitengewoon mooi den stand op
62 te brengen, waarmoe geëindigd
wordt.
West. 2e klasse:
Blauw Wit—Neptunus 0—0.
A. F. C.—Achilles 2-2.
R. F. C.—V. V. A. 0—2.
HerculesAdelborsten gestaakt
De 2e klasse competitie B. is nu ge
heel uitgespeeld. Merkwaardig is het
geringe verschil lusachen de vijf
laagste teams.
De eindstand is (naar de M. Ct
meldt):
l lil I I i
umSp-q. s» -3 a
Concordia 14 11 1 2 23 52—17 1.64
C.
Xerxes
D. V. S.
AchilJies
Ajax (L.)
Unitas
D. V. V.
3 2 21 42—17 1.50
1 6 15 28—26 1.07
0 8 12 28-39 0.85
3 7 11 17—31 0.79
0 9 10 21—30 0.71
2 8 10 27—40 0.71
0 9 10 16-31 0 71
West. 3o k a s s e:
Ztrndv. V. V.—De Spartaan 5—0,
Buiten de competitie.
H. F. C.—G. V. C.. (6—1).
(F r i e n d 1 y-g a m e).
Op een bespeelbaar veld, dat na
half-time door den regen wat glad
wordt, heeft deze wedstrijd, waarin
vooral vóór de rust zeer goed ge
speeld is. aan de Spanjaardslaan
plaats.
G. V. C. telt 2 invallers, terwijl H.
F. C. er met 4 verschijnt
De elftallen stellen zich als volgt
(om ongeveer kwart over twee) onder
leiding van den heer R. Remmelts op:
G. V. C.
W. van Eek,
Gilisse, Dc Voogt,
Doorman, v. d. Linden, Huisman,
Van Vloten, Wichers, J. v. d. Vinne,
L. v. d. Vinne, Enter.
H. F. C.
G. Reydon, C. ten Gate, J. Laan,
Jhr. A. v. Spongier, J. v. d. Woerd,
Jhr. C. Sandberg, B. Verwey,
P. Peereboom,
J. J. Bcynes, J. 11. la Bustide,
A; K. Steup,
H. F. C. neemt dadelijk na den
aftrap het spel in banden, en de
voorhoede gaat mooi samenspelend
op het vijandelijk doel af. Van Spong-
Ier zet goed voor, doch Laan kopt
juist over.
Er zit echter gang in de Haarlem-
sche voorhoede, en ieder oogonblik is
het G. V. C.-doel in gevaar.
Keeper Van Eek stopt op verdien
stelijke wijze eenige mooie schoten,
doch als Laan doorbreekt en den bal
aan Cees overgeeft, weet deze met
een zuiver schot bét eerste puntje
voor H. F. C. te maken. (10j.
Na den aftrap is het spel meer ver
deeld, en komt de G. V. C.-voorlioede
wat los. doch veel samenspel zit er
niet in. liet zijn hoofdzakelijk de gé-
broeders Van der Vinne. die telken#
den bal mooi opbrengen, doch hunne
aanvallen stuiten grootandeels af op
do goede verdediging, waarin voor
al B. Verwey het grootste struikel
blok is.
Eén dezer uitvallen is der H. F. C.
echter noodlottig, en J. van der Vin
ne weet door een mooi, onhoudbaar
schot gelijk te maken. (11).
Nu is hot echter uit met de Wage-
ningers ,'iun spel haalt niet bij wat
de 11. F. C.'ers nu laten ziendat
handige, zuivere spel, dat mooie
plaatsen, waarvan vooral Ten Cato
het publiek laat genieten, is bij de
G. V. C.'ers niet te vinden.
Hoewel hunne wings vrij snel zijn,
hebben zij hier toch geen voordo&l
van, daar ze geen van beiden goed
kunnen voorzetten.
II. F. C. is nu verreweg de meer
dere en vooral haar voorhoede is
schitterend op dreef. Schot op schot
wordt er trol est, doch Van Eek is in
conditie, eu keert alles.
Verschillende corners op het G. V.
C.-doel worden mooi genomen, en
één hiérvan weet Ten Cate door oen
mooi schot in een goal om te zetten
(2-1).
De achterhoede van G. V. C. isniei
erg oji dreef, waarvan de H. F. C.-
voorhoodo gebruik maakt om ieder
oogonblik door te breken. J. van der
Woerd zet meermalen goed voor, doch
zijn voorzetten zijn vaak veel te hard,
waardoor ze moeilijk te verwerken
zijn. Aan do andere zijde zien we
Steup enkele malen handelend optre
den, wat hij naar behooren doet
Do H. F. C.-voorhoede zit echter
niet stil, en we zien Ten Cate op won
derbaarlijke wijze, op eenige meters
van de goal, door drie, vier tegen
standers hoendrijven, doch op het
laatste moment wordt hem de bal
ontfutseld.
Even later krijgt Laan den bal, en
hoewel in zeer moeilijke positie
staande, weet hij hem door een
mooien omhaal in het net te wer
ken. ;3—1).
II. I". C. is nog altijd sterker, en
vóórdat het half-time is, zien we A.
van Spongier nog een mooi schot los
sen, dut ongelukkigerwijze tegen den
paal terugspringt.
Na do lust begint het te regenen,
wat voel afbreuk doet aan het spel.
De partijen wegen nu vrij goed tegen
elkaar op, en de uitvallen van G. V.
C. beginnen vrij gevaarlijk te wor
den, daar er achter nog wel eens
misgotrapt wordt, en de Van der
Vtime's beidon een goed schot heb
ben. Steup weet echter al het gevaar
te bezworen.
Laan krijgt don bal van de achter
hoede, noemt hem mee, en 'na een
mooien rush weet hii den bal goed
omhalend, via don koeper en den
paal, in het net te deponeeren. (41).
Na goed samenspel met Ten Cato
weet Laau door eon goed schot No. 5
te mokan. (51).
llot spel begint nu vrij saai te wor
den. H. F. C. schijnt liet voldoende te
vinden, en G. V. C. wil wel, maar zo
kan nog niet tegen de W estelijken
op, al is H. F. C. ook zonder Man
nus. liet veld begint hoe langer hoe
gladder te worden, wat af en toe
nogal vermakelijk is voor het pu
blick, doch waaronder het spel erg
lijdt. Herhaaldelijk wordt er mis-
gótropt en vallen de spelers.
Hei begint nu te stortregenen, en
van der Weerd vindt het raadza-
er, tiet veld maar to verlaten, zoo
dat H. F. C. nu genoodzaakt is met
tien man verder te spelen.
Om de beurt zien wij nu do ver
schillende spelers in de modder vul
len, tot groot vermaak van het pu
bliek. zelfs Reydon, die zich tot en
kele minuten vóór tijd door het zoo
veel mogelijk ontwijken van zijn te
genstanders schoon had weten ta
houden, moet er ook aan gclooven.
Jan Laan slaat het record hij valt
glijdt nog een eind op zijn rug
door, zoodat hij van achteren meer
op eon H. B. S.'er lijkt, dan op een
11. F. C.'er 1
Het is gelukkig gauw tijd. en als
Reydon van de linker wing naar de
rechterwing opdrijft, en goed voor
zet, weet Ten Cato de zesde on
laatste goal voor de hlauwwitten te
headen.
Kort hierna is liet tijd, en heeft H.
F. C. welverdiend gewonnen, hoewel
G. V. C. voor het flinke werken nog
wel een -oaltj© verdiend heeft
Van de spelers nog het volgende
In de voorhoede van H. F. C. wareu
Ton "Cate cn Jan Laan wel de besten,
van den ijzel. De stormwind greep de
witte slippen van haar muts, zoodat
zij om haar ooren sloegc-n en maak
te haar grijze lokken los, die nu als
een stralenkrans om haar hoofd hin
gen. Zij kon ternauwernood vooruit
komen, want dc wind sloeg haar rok
tegen de magere heupen, en haar
voeten met do zware schoenen zonken
tot de enkels in de kuilen, die tus-
schen de keien waren overgebleven.
De regen sloeg haar tegen het gelaat
en vermengde zich met de tranen,
die haar nu langs de wangen stroom
den. Maar zij lette daar niet op, even
min als on do koude, en zij wüde niet
gedwarsboomd worden.
Het volgend oogonblik stond zij
naast de ruw houten kist en had zij
met een voste hand het nutte laken
opgetild, dat voortdurend met een dof
geluid om de voelen van den doode
bleef klapperen. De Kwakerin keek
neer op de gestalte, die daar dooa
v oor haar uitgestrekt lag majes
tueus noch vredig, maar afschuwelijk
en spookachtig geheimzinnig.
Zij sloeg de oogen niet neer voor
dut gezicht. Verontwaardiging tegen
over den vreemdeling verdoofde haar
gevoel van afschuw.
Zoo, mooie Prins, die je bent,
zei ze, terwijl dragers en aansprekers,
ontsteld over het schouwspel van deze
oude vrouw te zien spreken met den
doode, instinctmatig eenige stappen
van haar afgingen, wou jij mijn
jongen kwaad doen Je hebt hem
altijd gehaat... jij met je voorname
manieren cu je ruwe gewoonten.... Je
hadt je hand zeker al eerder tegen
hem willen opheffen.... zooals zij zoo
dikwijls togen de oude vrouw is opge
heven.... wier lichaamsgebreken hei
lig voor je hadden moeten zijn.
Zij hukte, nam de hand van don
vermoorde in do hare en vestigde or
een oogonblik haar oogen op. Even
bleef zij zwijgen en keek vol aandacht
naar do ruwe vingers, de stompe na
gels, de gebarsten handpalm.
Toen koek zij, nog altijd met «lie
hand in de hare op en daarna ieder
gelaat, dat op haar gevestigd was,
aan. Zoo ontmoette zij de oogen der
mannen eu vrouwen, hier alleen te
genwoordig, om vnn een ongewoon
schouwspel getuige te zijn, daarna
die \un den vriendelijken Squire, van
Lady Sue, van Mrs. De Chavasse, en
van haar anderen jongen Richard
die haar allen instinctmatig langs
het korte straatje gevolgd waren, om
van haar vreemden en profetischen
pelgrimstocht getuig© te zijn.
Tenslotte ontmoetten haar oogen
die van Mumiaduke de Chavasse.
Toen sprak zij langzaam op gedemp-
ten toon, niet een slem, die langza
merhand luider eu driftiger word
O or is altijd rechtvaardigheid.
zei zo, altijd rechtvaardigheid!
De doode zal weer opstaan, de on
schuld uilroepen der rechtvaardigen
en do schuld der misdadigon.
Zij zweeg even en bukte om de mar
merachtige hand te kussen, die zij
zoo stijf in de hare geklemd hield.
Adam 1 fluisterde zij, Adam,
mijn jongen mijn beste jongen!....
Do mannen em vrouwen keken dom
starend op. or niets van begrijpend,
welke nieuwe tragedie hier nu weer
plaats greep.
Tante, lieve tante, fluisterde
Richard, dio naar voren gedrongen
was, en nu zijn arm om do oude
vrouw hcenlegde, want zij was be
ginnen te wankelen. Wat is er
toch. lieve tante herhaalde hij
angstig, wat beteekent dit alles
toch
En zijn eigen gevoel van afschuw
on weerzin overmannend, trachtte hij
do koude cn verstijfde hand van den
doode te bevrijden uit de bevende
groep van de Kwakerin.
Maar zij wilde niet loslaten, keerde
zich alleen om en keek den jongen
man vast aan, terwijl haar stem
flink en scherp togen het luid geklet
ter van den regen uitkwam, en de
wind door de boomen huilde.
Het beteekent, mijn jongen,
zei ze, het beteekent. allen die hier
tegenwoordig zijn.... dat wat ik zei
waar was... dat Adam onschuldig ls
aan do misdaad.... want hij ligt hier
dood en zijn dood zal niet onge
wroken blijven.
Weer kust© zij de ruwe hand, mooi
nu in haar koude schoonheid, die de
verstijving van den dood er aan geeft;
toen legde zij de hand weer vol eer
bied eu zwijgend neer en viel naast
de kist op haar knieën in de natte
modder.
HOOFDSTUK XXXVIII.
Aller hoofden waren gebogen, geen
van de onwetend© menschon, dj© er
om heen stonden, zouden hébben dur
ven opkijken naar de oude vrouw, die
naast die ruw houten kist neerkniel
de, die het lijk van haar Jongen be
vatte. Een eerbiedig gevoel had alle
nieuwsgierigheid gedood: ontsteltenis
over den buitenge wonen o» gelieel
on verwachten gang der gebeurtenis
sen was vermengd niet oen gevoel
van eerbiedige vrees, waardoor ieder
een zwoeg en de oogleden neersloeg.
Squire Boatfield scheen wel ver
lamd van schrik en had alleeu hall
onnoozel gefluisterd
Adam Lambert.... dood?.... ik
begrijp dat niet.
Hij wendde zich tot Marmaduke do
Chavasse. alsof hij vaag. Instinctma
tig een antwoord verwachtte op dit
verschrikkelijk raadsel.
Do boenen van De Chavasse, waar
hij zelf geen stuur over scheen te
hébben, hadden hem werkelijk meer
naar voren gebracht, zoodat hij nu
niet ver van do oud© vrouw af stond.
Hij had haar zwijgend en recht als
een kaars gadegeslagen, zich maar
van één ding bewust een kleinig
heid zeker van de onderzoekende
oogen van Editha, die onverander
lijk op hem gevestigd waren. Al het
andere was in een soort vun droom
verdwenen. Maar de 6 te mm© vraag
in die oogen boezemde hem alleen be
langstelling in. Hel scheen de voldoe
ning te representeeren van die zieke
lijke nieuwsgierigheid, die de laatst©
dagen zoo'n verschrikkelijke obsessie
voor hom geweest was.
Editha, die zich nu van de identi
teit van den dood© bewust werd, wil
de dadelijk de geheel© waarheid we
ten. Maar het lot van Editha was te
nauw met het zijne verbonden, om
haar op d© hoogte t© brengen van de
waarheid, die gevaarlijk voor De
Chavasse was daarom gaf het hem
enkel een gevoel van groote voldoe
ning, dat iemand in 't vervolg zijn
geheim met hem zou doelen.
Het is volkomen onmogelijk om de
gedachten to analyseeren van den
man, die er zoo bij stond een zwij
gend en bijna onverschillig toeschou
wer van een tooneel, waarvan zijn
lot, zijn leven, een ontzaglijke vergel
ding en doodelijk© rechtvaardigheid
geheel afhing. Hij was niet krankzin
nig, noch hundeldo overhaast en zan
der zich rekenschap t© geven Hot ge
voel van zelfbescherming was nog
altijd heel sterk in hem... heel scherp,
ofschoon ongetwijfeld hij en hij al
leen verantwoordelijk was voor den
gang der gebeurtenissen, die hun
toppunt vonden in de tegenwoordig©
crisis.
D© gehoele stand van zaken was
veranderd van het oogemblik af, dat
de ware identiteit van den doode was
vastgesteld.
Iedereen bier aanwezig zou dit
nieuwe geheim in een geheel ander
licht beschouwen dan dat, waarmee
zij' het eerste probleem hadden aange
zien. maar toch behoefde er nog geen
gevaar voor den moordenaar to be
staan.
Editha zou het natuurlijk begrijpen,
maar ook niemand anders, en het
zou heel merkwaardig zijn op te mer
ken wat Lady Sue zou doen.
Daarom was Sir Marmaduke zich
hoofdzakelijk bewust van de togen
woordigheid van Editha en dan ooi
van Sue.
Dwaze denkboelden van een oude
vrouw, zei hij nu ruw, in antwoord
op een stom vragemden blik vun
Squir© Boatfield. een poosje gele
den herkende zij de kleeren als t >e-
beJioord hebbende aan den vreemden
Prins.
(Wordt vervolgd.)
