NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD.
29e Jaargang, No. 8862
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
ZATERDAG 11 MEI 1912 C
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN ADVERTENTIËN:
per drie maanden: Van 1—5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Builen het Arrondissement
Voor Haarlem - J 1 Haarlem van 1—5 regels 1.elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per regel.
\oor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Bi] Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente) ]»*j0 AdvertentiCn van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing:
Franco per post door Nederland1.65 l/JL 4 V. 50 Cts. voor 3 plaatsingen a contant. 6'
Ai/ondcrlijke nummers0.02Ji *-t SVyKc!w n
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem027H V >7 Redactie en Adtninistratie: Groote Hontstraat 53.
de omstreken en franco per pos) ,0.45 IntercommunaalTeiefoosnuramer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lonrens Cosfer. Directenr J. C. PEEREBOOM. Drukkerij: Zoider Buitenspaarae 12. Telefconnammer 122.
Tot dj plaatsing van advertentiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en BuiterUandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
DERDE BLAD.
Buitenlandsch Overzicht
Ds oorlog tusschen ItaliCen Turkije
De consulaten te Salonika hebben
©en ambtelijke kennisgeving ontvan
gen, dat de wederopenstel-
ling van de Darda nellen
vooronbepaalden tijd uit
gesteld is.
Dit besluit der Turksche regeerirg
staat zoor zeker in verband met het
krachtdadige optreden der Italianen
in de Aogoische Zee.
Bij de werkzaamheden tot verwijde
ring der mijnen in de Dardanellen is
een mijn ontploft, waarbij evenwel
geen persoonlijke ongevallen zijn
voorgekomen.
Volgens een telegram nit Smyrna,
is er officieel kennis van gegeven, dat
7000 Italianen binnen 14 dagen uitge
wezen zullen worden.
In Tripolis is weer wat gevochten.
Een Italiaansch regiment heeft een
uitval uit het fort Boekamos gedaan,
om zich meester te maken van een
Turksche karavaan. De Italianen
moesten zich evenwel weer binnen
hun verschansingen terugtrekken en
verloren 21 dooden. De Turken had
den 20 dooden en ook 20 gewonden.
De Italianen zijn ook hij Homs niet
©en verlies van 23 dooden teruggesla
gen.
Uit Rhodos wordt gemeld, dat aan
de Oostkust van het eiland door de
Italianen 10 kleinere op de Klein-
Azialische-kusten varende Turksche
zeilschepen met, wapens en ammuni
tie aan boord in beslag genomen wer
den.
Engeland en Ouitsehland.
Het staat nu vast, dat graaf Wolff-
Metternich zijn ontslagaanvrage heeft
ingediend, en dus aftreedt als gezant
van het Duitschc Rijk te Londen. En
het is nog niet officieel, maar toch
«ven vaststaande, dat baron Mar-
schn.ll von Bieberstein thans
Dwitsch gezant in Turkije hem
daar zal opvolgen.
Alle Engelsche blaxlen zijn het er-
over eens, dat deze benoeming het ge
volg is van den wansch naar verbete
ring der Duitsch-Engelsche betrekkin
gen. De onderhandelingen zullen wor
den opgevat,, waar zij na bet bezoek
van Lord Haldane zijn gelaten. Eerst
zullen de handelspolitieke quaesties,
dan de positie der Duitsche koopvaar
dijvloot worden besproken. Verder zal
do lie,slissing over het laatste gedeel
te van den Bagdadspoonveg moeten
■worden genomen. En ten slotte zal
het Afrikaansche koloniale vraagstuk
worden behandeld.
De Engelsche minister-president As-
quith heeft dezer dagen een rede ge
houden, waarin hij de vraag stelde of
het niet mogelijk zou zijn. de kolos
sale bedragen, die thans voor de vloot
worden uitgegeven voor andere, meer
vruchtdragende zaken te besteden, die
meer in overeenstemming zijn met de
wensehen en -verwachtingen van het
Engelsche volk. Hij wees er op, dat
de groote Britsche vloot slechts een
verdedigingswapen is, en wel nooit
voor een aanval zou worden gebruikt.
Do Engelschen zei hij hebben
zooveel overzeesche belangen te be
schermen, dat zij hun overmacht ter
zee steeds zullen moeten handhaven,
wijl daarvan hun leven en bestaan af
hangen.
Hieruit blijkt duidelijk, dat do En
gelsche minister-president wel ge
neigd is om besprekingen te voeren
over de vermindering der vloot-uit
breiding, en over alle andere quaes
ties, die daarmede samenhangen. On
overkomelijke bezwaren voor een goe
de verstandhouding zijn er van En
gland's zijde dus niet-
Von Marschall kan aan 't werk.
Allerlei.
DE RUMOERIGE ZITTING VAN 'T
PRUISISCHE HUIS VAN
AFGEVAARDIGDEN.
De heer Borchardt heeft een schrif
telijk protest ingediend tegen de
maatregelen, die de voorzitter op hem
toepaste. Dit protest werd in 't. Huis
voorgelezen. Een debat liierover is
niet geoorloofd, slechts mag er over
gestemd worden, of de verwijdering
uit de zaal al dan niet gerechtvaar
digd was. Deze stemming zal Maan
dag plaats hebben.
In dit protest betwijfelt de heer
Borchardt allereerst do geldigheid
van de bepalingen van bet reglement
van orde, waarbij het mogelijk ge
maakt is, de afgevaardigden met ge
weld van een zitting uit te sluiten, op
grond, dat deze bepalingen in strijd
zijn met artikel 105 van het wetboek
van strafrecht.
Maai- al zouden deze bepalingen
wettig zijn, dan nog hadden zij niet
toegepast mogen worden, volgens den
heer Borchardt, omdat hij zich niet
schuldig maakte aan „bijzonder ern
stige verstoring van de orde, waaron
der de waardigheid van het Huis
moest lijden". Een zoodanige versto
ring zou eerst gestraft moeten zijn
met het roepen tot de orde. En dit
heeft de voorzitter niet, gedaan.
De heer Borchardt zegt verder, dat,
hij in een kring van 40 tot 50 afge
vaardigden etond. van wie ook ande
ren interrupties maakten. Geen hun
ner is tot do orde geroepen.
De „Vorwarts", het blad der so
ciaal-democraten, schrijft,,De ge-
heele scène is alleen uitgelokt door
de zenuwachtigheid en de kleinzieli
ge sehoolmecsterij van den presi
dent."
De socialisten houden protestverga
deringen tegen de behandeling van
den heer Borchardt.
Er komt ook gelegenheid door den
rechter te doen vaststellen, of de be
palingen van het reglement van orde
werkelijk in strijd zijn met artikel
105 van het Wetboek van Strafrecht.
De sociaal-democraten zullen een
aanklacht indienen tegen de politic-
dienaren, die den afgevaardigde Lei-
nert van zijn plaats trokken en den
afgevaardigde Borchardt met geweld
uit de zaal sleepten, op grond van
overtreding van artikel 105, en tegen
den president Von Erffa wegens aan
stichting tot deze overtreding.
DE DUITSCHE LEGERWETTEN.
De Duitsche Rijksdag beraadslaag
de in tweede lezing over liet wetsont
werp, betreffende do uitbreiding van
het leger in vredestijd. Na de algo-
nieene debatten zal stemming over
het geheel© ontwerp plaats hebben. De
sociaal-democraat Gratnauer aansla
toerde, dat de meerderheid van het
Huis bereid is, nieuwe lasten op zich
te nemen, hoewel van een voldoende
financieel© dekking geen sprako is.
Hij ging voort. Wij kunnen ons in
ernstige gevallen niet verlaten op de
leden van den Driebond en daarom
moeten wij betrekkingen aanknoopen
met volkeren dio ons nuttiger kun
nen zijn dan de bondgenooten in den
Driebond. Met Engeland in betere be
trekking te geraken is beslissend voor
de ontwikkeling van Europa.
Do Centrum-afgevaardigde Erzber-
ger zei Wij keuren oen ontwerp goed
dat aan 't Duitsche volk en vaderland
in de toekomst zijn positie als groote
mogendheid verzekert,. Groote offers
zijn oen groote garantie voor den
vrede.
De conservatief 'Ganiz verklaarde,
dat de kracht von Duitsohland berust
op de goede geoefendheid van het le
ger. die alleen verkregen kan wonden
door langere» diensttijd dan kunnen
wij vertrouwensvol d© toekomst tege
moet zien.
Bassermann, nation aal-liberaal, zei
dat het doel van het Duitsche volk,
om. met het oog op den politieken toe
stand, de strijdkracht te versterken,
niet na zal laten Lu het buitenland in
druk te maken. Ook na invoering van
het nieuwe ontwerp is Duitschlaml
nog niet in staat al zijn jonge man
non in den wapenhandel te oefenen.
De Rijksdag nam de sociaal-de
mocraten en de Polen stemden tegen
de uitbreiding van het leger bij vre
destijd aan en verwierp, overeenkom
stig het besluit dei- commissie, een
motie der sociaal-democraten, om
den diensttijd te verkorten. Wij heb
ben aldus zei de minister ieder en
dag een tot gevecht bereid leger noo-
dig. Dat is niet mogelijk als wij reke
ning houden met het wegzenden der
recruton na één jaar- diensttijd. De
groote meerderheid van het Huis is
inet ons overtuigd, dat de versterking
van het leger absoluut noodzakelijK
is. Deze overeenstemming tusschen
Rijksdag eu regeering lreeft een bij-
zondore betoekenis voor het welzijn
van het vaderland. (Levendig ap-
laus.)
Het voorstel, om de debatten te
sluiten, werd aangenomen.
VERKIEZING IN DUITSCHLAND.
Bij de tusschentijdsche verkiezing
voor een lid van deur Rijksdag in het
district Varel-Jever het district van
den vrijzinnigen afgevaardigde Tri-
gei- is de heer Wienier leider der
vrijzinnigen, die in Januari bij de pe
riodieke verkiezingen niet lier kozen
werd gekozen met 15867 stemmen,
na herstemming met den sociaal-de
mocraat Hug, die er 13474 kreeg.
UIT MAROKKO.
Ilet to Tandzjer aangekomen be
stuur van het Duitscho landgoed van
Renschhausen bevestigt de berichten
over don geheel ongegronden aanval
van 150 man Sjerifijnsehe troepen, on
der bevel van tweo Fransche officic-
ron, benevens de plundering van de
Duitsche farm on de gevangenneming
van het iïvboorli ngcu,person eelDe
inboorlingen werdon door de Fran
sche officieren met kolfstooton mis
handeld. In 't algemeen wordt zoo
wordt uit Duitsche bron gèimeld in
don laatsten tijd over do stelselmatig©
geweldpleging op Duitsche bescher
melingen door Fransche militairen le
vendig geklaagd. Een Duitsche som-
sar wordt sedert cenigen tijd in ke
tens gevangen gohouden, zonder dat
zijn vrijlating verkregen kan worden,
DE GISTING IN ALBANIÖ.
In weerwil van de tegenspraak van
de Porte, die slechts een beweging
onder de Albaueezan hij Ipek en Goes-
sinje toegeeft, wordt nu uit Uskub be
vestigd, dut Djakowa is uitgesloten
door de opstandelingen en dat daar
heen twee bataljons zijn afgezonden.
Uit Peking wordt gemold, dat het
corps diplomatique aldaar zich heeft
bezig gehouden met d© vraag der er
kenning van de Chineesche republiek.
Daarbij kwam men tot het besluit,
da" voor die erkenning de volgende
hoofdvoorwaarden moeion worden ge
ste-I d
lo. D© mogendheden treden in ge
meenschappelijk overleg op. 2© Er
wordt een onderzoek ingesteld om na
te gaan, in hoeverre China reeds de
organisatie der republiek heeft ter
hand genomen, en naar de gezindheid
van bei volk ten opzichte van den
nieuwen regoeringsvorm, 3e. Alle te
veren gesloten verdragen moeten
worden gehandhaafd. 4e. De door de
mogendheden erkende hoofdstad mag
niet zonder goedkeuring van de meer
derheid der mogendheden worden
verplaatst. 5e. De vreemd© gezanten
te Peking zuilen den titel van ambas
sadeur verkrijgen. 6e. De door de mo
gendheden tot nu toe in China ver
kregen voorrechten kunnen in geen
enkel opzicht worden gewijzigd. 7e
China moet voor da door de onlusten
veroorzaakt© verliezen een billijke
sciiadevergoeding betalen. 8e. China
moet een volkomen toezicht op zijn
troepen mogelijk maken en de noodi-
ge waarborgen geven voor het voorko
men van verder© onlusten.
Yaa de Residentie en baar
Inwoners.
CLXII.
Maandag is hior eerste Lyceum
in ons land geopend. Dat een onder
wijsinrichting als deze vroeg of laat
zou worden oj>gericht, lag voor de
hand na het ontstaan van do z.g.
SehooivereeiigingenD© wijz© van
onderricht geven was toch op dez©
scholen nogal afwijkend vaa het tot
dusver als gewoon bekende, ©n waar
zooveel ouders deze nieuwere methode
do beste voor hun kindoron vonden,
kon het niet anders of ten slotte zou
den ook voor leerlingen van 12- tot 18-
jarigen leeftijd scholen komen, die
volgens een gelijk program werkten.
Het Lyceum merkwaardige naam
waar de oprichters Latijn geen onver
deelde sympathie toedragen ligt op
een ptaals, die werkelijk het ideale
nabijkomt, te midden van tuinen, tus
schen Parkstraat en Nieuw© School
straat Was aanvankelijk het plan het
gebouw te doen verrijzen aan den Be-
noordenhoutschen weg, achter den
Dierentuin, onverwachte moeilijkhe
den dwongen naar een andere plek
om te zien, die boven alle verwach
ting gevonden word. Thans zegenen
de oprichters die bazwaren, welke
tot veranderen brachten. Het ge
bouw ligt zoo in '-t groen, ver van alle
straatrumoer, dat men er zich in ©en
tuindorp zou wanen of in een rustige
villawijk van een groote stad. Het
kost moeite to bedenken, dat de Park-
slruat in het hartje van den Haag te
vindon is.
De opening had een typisch oogen-
blik.
Mr. J. Limburg, de feestredenaar,
had de bezwaren tegen Latijn even
aangeroerd en was geëindigd mei een
wensch voor den bloei van het Ly
ceum in het Latijn De minister
van Binnenlandsche Zaken zou geen
mr. Heemskerk geheeten hebben, als
hij daar niet even het licht op
laten vallen.
flij deed het zonder een zweem van
hatelijkheid, leuk langs zijn neus weg
en een schater rolde door de zaal
waar het gewicht van dc officiéolo
opening een stempel van deftigheid
op gedrukt had.
Een ander gezegde van den minis»
ter viel minder in den smaak. liet on-
du-wijs dat aan het lyceum gegeven
wordt is mt den aard der zaak bij
zonder, als zunde niet openbaar c-»i
nu maakte minister Heemskerk ge
bruik van de gebruikelijke, ver door
gevoerde font van bijzonder en chris
telijk onderwijs identiek te noemen,
door uil dc opening propaganda te
maken voor 't bijzondere. Opvallend
r.oemde hij het dat de oprichting der
school begonnen was in kringen van
verklaarde voorstanders van het open
bare onderwijs.
De leden van curatorium en direc
torium, waarin mannen zitten als mr.
Limburg, dr. Lely, de heer Deen, Jan
Ligthart, de lieer IJzerman, allen o\ er-
tuigde discipel ju voor openbaar on
derwas, keken eenigszins zonderling
bij deze onverwachte wending, welko
de speech van mr. Heemskerk nam,
en ik geloof wel dat bij eenigen van
hen de vreugde over de aanwezigheid
van den minister aan het dalen ging.
De heer Heemskerk was Maandag
buitengewoon in ziin humeur en de
marine-moeilijkheden schenen hem
niet al te zwaar op do maag to lig
gen. Onder hen, die er bij tegenwoor
dig waren, concludeerden eenigen
uit die opgewektheid zelfs dc ver
onderstelling, dat het pautserschip ii
haven in zicht had gekregen.
Wel zijn z© optimist geweest! Dins
dag liep Excellentie Wentho.it nog
Excellentie met een woedend ge
zicht over het Binnenhof, na zijn val,
terwijl zijn collega's den anderen kant
uitgingen. Toeval, nadat de minis-
terstafel tijdens de debatten zoo goed
bezet geweest was?
We hebben hier een opvoering ge»
had van Leiden Ontzet, voor een
stampvolle zaal. Voor Van der Linden
lag in die belangstelling een voldoe
ning, maar ook iets tragisch. Een vol
doening omdat ondanks het stervende
seizoen zoo velen uitgeloopen waren
om weer eens een Hollandscho Opera
bij te wonen; iets tragisch, waar v. d.
Linden hier vroeger nooit veel pu
bliek getrokken heeft en m©n hem
'komt huldigen nu het voer de verwe
zenlijking van zijn ideaal te laat is.
Vroeger liet men hem ondergaan, nu
hijo ndergegaan is wordt hij bejubeld.
De wilskracht van den 70-jarige is
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
Tante Koosje, de vrouw van neef
Wouter, en mijn beste vrouw hadden
elkaar op een middag in de lunch
room ontmoet cn daar uitgemaakt dat
het zoo aardig wezen zou, wanneer
we dezen zomer met ons vieren, na
melijk de heer en mevrouw Wouter,
en dc heer en mevrouw Fidelio, er
gens en pension zouden gaan. Ik
was er van geschrikt. „Mensch, wat
verzin je", had ik in mijn ontstclte-
ns gezegd, toen mijn vrouw met dat
nieuws thuiskwam. „Wouter en ik sa
men in een pension! Ik zal geen half
aur plezier hebben in het voortduren
de gezelschap van zoo'n brombeer.
Iedere lach die wijkt
Wanneer hij maar kijkt;
Bij zijn komst gaat de zon zelfs
(drossen.
Elke spijs verzuurt,.
In zijn nijdige buurt,
Bij 't hooren van zijn zure glossen."
„Wat overdrijf je," zei mijn vrouw
verwijtend, „je weet heel goed, dat
hij in zijn binnenste een brave
man is."
„Ik heb een man gekend, die daar
ook de naam van had. Op die repu
tatie teerde hij zijn heele leven lang,
maar toen hij dood was, had niemand
ooit een vriendelijk woord van hem
gehoord. Ik heb dan maar liever te
doen niet menschen, die ook aan de
oppervlakte wal vriendelijk zijn."
„Enfin." zei mijn vrouw, „ik heb er
eenmaal met Koosje over gesproken
en vanavond komen ze hier, om te
overleggen, waar we zullen heen-
Ik berustte in het onvermijdelijke,
maar nam me deugdelijk voor aller
lei zwarigheden te maken, zoodat het
plan mislukken zou.
„Hebben jelui een pensiongids?"
vroeg mijn vrouw 's avonds, toen
Wouter en Koosje bij ons op bezoek
waren.
„Neen," antwoordden Wouter en ik,
als uit een mond.
„Maar ik wel," zei tante Koosje,
terwijl de goeie ziel mijn vrouw vrien
delijk toeknikte cn een dagblad uit
haar taschje nam. „In alphabelischc
volgorde nog wel, het kan niet gemak
kelijker."
„Van A Abbenes tot Z Zwammer-
dam," spotte Wouter.
„Zwijg toch," zei zijn vrouw. „Waar
willen jullie heen? Noem maar een
plaats op, dan zal ik wel zeggen, wel-
Ke hötels er zijn."
„Met je welnemen," bracht ik in 't
midden, „dat zou niet goed gaan. Ik
zou zc liefst allemaal willen hooren,
begin maar met Axel, dan eindig je
va.i zelf met Zalk."
Juist," zei Wouter met klem.
En tante Koosje was zoo goed niet,
of ze moest van het begin af beginnen
en las met luider stem: ALKMAAR I"
„Te kazig," vond Wouter.
„Juist," zei ik.
„Anders heel aardig gelegen," vond
mijn vrouw, „vlak bij Bergen en Eg-
mond."
„Neen, veel tc kazig. Ga verder."
„AMERSFOORT!"
„Veel te keiïg," zei ik.
„Precies," was Wouter's oordeel.
„Prachtige wandelingen in den om
trek," opperde tante Koosje verlok
kend.
„Neen, ga maar voort."
„APELDOORN dan?"
„Daar is het Hof," zei Wouter,
„geen plaata voor burgermenschen 1"
„Accoord," stemde ik in.
„Een allerliefste plaats," vond mijn
vrouw, „je kunt er heerlijk wandelen
en rijden."
„ARNHEM?" vroeg Wouters vrouw.
„Daar ligt een oudoom van me be
graven, die mij niets heeft nagelaten,"
zei ik, „zooiets wekt droevige herin
neringen op."
Mijn vrouw keek me aan.
„Welke oudoom was dat?" vroeg ze
wantrouwend.
„Je kent den naam toch niet," zei
ik onvervaard. „Ca maar voort,
Koos."
„ASSEN."
„Zou mij niets passen. Niet groot
genoeg."
„BAARN dan?"
„Veel te groot, ongezellig."
Mijn vrouw keek van Wouter naar
mij en omgekeerd. „Jelui houdt ons
toch niet voor den gek7" vroeg ze.
„Nooit van mijn leven ernstiger ge
weest," verzekerde ik. „Wat hindert
het? We z'ïn immers nog maar pas
aan 't begin?"
.3ARCHEMI"
„Te veel dennen."
„BEEK BIJ NIJMEGEN dan," zei
Koos op een toon, alsof ze nu dcu
steen der wijzen gevonden bad.
,Daar hou ik niet van", zei ik. „Een
plaats is een plaats of het is geen
plaats. Dat „bij Nijmegen" vind ik iets
afhankelijks, iets onzelfstandigs. Daar
ga ik niet heen!
„Ik ook niet," bevestigde Wouter.
„BENNEKOM," las tante Koos ge
duldig verder. „Geheel nieuw, naar
den eisch des tijds ingericht. Telefoon
intercommunaal dag en nacht"
„Dag cn nacht?" riep Wouter, „dat
nooit! Als ze daar 'snachts ook al de
telefoon gebruiken, wanneer moeten
Ij dan slapen?"
„BENTHEIM," zei de lezeres naar
't mij voorkwam ietwat mismoedig
door onze aanmerkingen.
Over haar schouder kijkende las ik:
„Zeer romantisch en kanalisatie".
„Hiervan ben ik volstrekt niet ge
diend", verzekerde Wouter. „Zeer ro
mantisch! Ik ben in 't geheel niet ro
mantisch, maar practisch, altijd prac-
tischl" Inderdaad had hij, met zijn
glimmend kalen schedel en lange
oudsche pijp in den inoud, niets van
een romanheld.
„En kanalisatie? Is dat een aanbe
veling voor Nederlanders, die ïu huu
heele land over de kanalen struike
len? Ga verder".
„BUSSUM".
„Te droog", zei ik. „liet Gooi zon
wel mooi wezen, wanneer er maar
wat water was".
„DELDEN. Groot landgoed. Vrije
wandelingen".
„Als ik een landgoed had", zei ik,
„dan zou ik er nooit iemand op toe
laten. Ik wil dus ook geen vrije wan
deling op andermans buiten, met al
lerlei bordies van: „je mag hier niet
loopen en daar niet loopen" en een
jachtopziener die je aankijkt, of je
een strooper was".
„DURBUY in België.
„Daar moet je Franscli spreken en
dat kan Fidelio niet", beweerde Wou
ter.
„Beter dan jij", zei ik, „daar zou
ik wel heen willen'' want ik was
in mijn zwak getast".
„Wij ook", zeiden de dames toen ze
eindelijk een bondgenoot kregen.
Maar Wouter schoof er gauw een
schotje voor. „Naar 't buitenland,
waar denken jullie aan Ik ben lid
vaa het Alg. Nederlandsch Verbond
en ga niet naar Durbuy, voordat ik in
alle steden, dorpen en gehuchten van
Nederland geweest ben
Toen werd zelfs het goedige Koosje
boos. Zij legde de courant neer en
verklaarde, dot ze het opgaf, verder
mot zulke lastige mannen te praten.
Ik gevoelde me wel een beetje be
schaamd, want we waren niet aardig
geweest, maar Wouter nam zonder
blikken of blozen de courant op en
zei: „We gaan verder. EPE, ook al
met telefoon, nog wel tot rust voor
drukke zakenmenschen, zooals er
staat. IIOOG SOERF.N, te dicht bij
Apeldoorn. HUMMELO, vrije wande
ling in de bosschen van 't kasteel Eng-
huizen (daar kan Fidelio niet tegen).
IIOORN over de Zuiderzee, wat zou
je van Hoorn denken, waaide nicht?"
„Och kom", zei mijn vrouw, die
zich uit vriendschap voor Koosje zat
tc ergeren, maar toch lachen moest
bij de gedachte, dat we in Hoorn en
pension zouden gaan.
„LAAG SOEREN, te dicht bij Hoog
Soeren, dat te dicht bij Apeldoorn
ligt, dat niet geschikt is voor burger
menschen. LEERSUM mooie fietswe-
gen, maar ik fiets niet. LOCHEM ten-
nishaan en zweminrichting achter t
hctel, niets voor oude menschen.
DE LUTTE, heuvelachtige streek, dat
zou jou niet passen Koosje voor je
hartaandoening-, MONTFERLAND
eenig hotel in de streek. Dat gaat hee-
lcmaal niet, want als je cn pension
gaat, is een van de grootste genoe
gens om de menschen uit andere pen
sions te bebabbelen."
„Dat jok je!" riepen mijn vrouw en
Koosje eenstemmig.
„Ik weet wat ik weet" betoogde
Wouter. „Ga jij eens voort, Fidelio".
„MOOK," las ik. „Dat is al te
dwaas. Verbeeld je, dat je aan de
kennissen moet vertellen: ik ga naar
de Mookerheide. NIEUWERSLUIS,
ideaal verblijf voor roeiers, visschers
•a zwemmers. Daar hooren wijjfcniet
bij. Ons past een hotel voor zïtters
beter, niet waar Wouter?"
„En voor liggers", zei hij, „je bent
helaas eenmaal zoo schrikkelijk 'ui!"
I-Iad hij niet juist in den kop van
zijn pijp gekeken, dan zou mijn blik
hem vast eedood hebben.
„OOSTVOORNE aan zee".
„Dezelfde zee, die we in Zandvoort
zien", zei Wouter. „Dank je wel, die is
toch overal nat en groen".
„R11ENEN. Miserabele bestrating
met veldkeien. Een ramp voor onze
likdoorns. RUURLO. Te veel vliegen
en muggen. SCHIERMONNIKOOG.
TEXEL.
„Op .een eiland ga ik me nie'. be
graven", zei Wouter. Maar tante
Koosje was boos geworden en zei,
dat ik maar op moest houden, we
hadden toch tegen alles bezwaar,
't Speet me om de brave vrouw, mant
als ik dan weer naar het sarcastische
gezicht van Wouter keek, verhardde
ik mijn hart en beloofde mijzelf op»
nieuw, nooit met zoo'n lastpost en
pension te gaan.
We praatten nog wat na en toen
het tijd was stapten M outer en zijn
vrouw op, tot in de vestibule door ons
uitgeleide gedaan. Ik sloot de deur
achter hen, maar het deurraampje
stond open en terwijl zij langzaam
heengingen, hoorde ik duidelijk Wou
ter zeggen:
„Neen Koos, dank je wel, met zoo'n
verveleudeu vent wil ik niet weken
lang onder hetzelfde dak wonen".
„Hoor je 't?" vroeg ik mijn vrouw.
Toeu vergaf ze me en over zes we»
ken gaan we samen ergens heen. Er
is in den Pensiongids genoeg, dat ons
past.
FIDELIO.
