uiL'i Aö
TWEEDE BLAD.
Zijn Geluk.
MAANDAG 20 MEI 1912
INGEZONDEN
Van ingezonden «tukken, geplaelst of
hlot gepln.iWI, wordt de kopie dcu iuzeuder
Biet teruggegeren.
Voor den inhoud dezer mbriek «telt de
Redactio zich niet aansprakelijk.
De Ziekteverzekering-
I.
Eenige weken geleden verschenen
3e ontwerpen Raden- en Ziektewet,
zconls zij thans door den Minister van
Landbouw, llaudel en Nijverheid na
overleg mei de Commissie van Voor
bereiding uit de Tweede Kamer gewij
zigd ziji- In een memorie vau 158
bladzijden zijn de door de Commissie
gemaakte opmerkingen en de amende
menten behandeld, terwijl tevens aan
de stukken een o\erzicht van de wets
ontwerpen in de velschillende stadia
van behandeling is toegevoegd. Het
geheel vormt een lijvig pakket en het
is nicl te verwonderen, dat in J"
Tweede Kamer werd voorgesteld,
behandeling althans tot 28 Mei te ver
schuiven, om gelegenheid te hebben,
de wetten nauwkeuriger te kannen
bcstudeeren. Want wel mag gevraagd
worden, hoe een Minister het mogelijk
acht, dut de Kamerleden en al
hecht hij er misschien niet veel waar
de aan hoe de belanghebbenden bij
al de overige werkzaamheden tijd
kunnen vinden oni in een zoo korte
periode een dergelijke hoeveelheid pa
pier door te werken.
Alles wijst er op, dot het bier er om
te doen is, gedurende deze weigeven-
de periode een sociale wet in het
Staatsblad te krijgen, onafhankelijk
van de vraag, of het algeineeu belang
er door gediend is of niet. Alles is op
geofferd aan de hersenschimmen van
den Ministev, die zich organisaties
denkt, misschien passend voor ideale
inenschcn met ideale karakters, maar
die in de practische maatschappij tot
de grootste misbruiken aanleiding zul
len geven.
De Minister houdt dan in de eerste
plaats vast aan de Raden van Arbeid
als uitvoerend lichaam voor deze en
toekomstige verzekeringswetten. Mr.
Vlaanderen heeft in een artikel in het
Maartnummer van het Tijdschrift der
Maatschanoij van Nijverheid duide
lijk uiteengezet, welke de bezwaren
tegen dit instituut zijn. Zooals be
kend mag worden verondersteld, zul
len deze Raden bestaan uit een bezol
digd Rijks-ambtenaar als voorzitter,
ten minste acht onbezoldigde leden,
waarvar. de helft door de werkgevers
en de helft door de arbeiders gekozen
worden, benevens een eveneens bezol
digd secretaris. Als controlcereiid
lichaam boven deze Raden staan de
.Verzekeringsraden, bestaande uit een
aantal bezoldigde en onbezoldigde le
den. De functiën van de Raden van
Arbeid zijn zeer gewichtig, daar zij
o a voor hun district do premies en
de uitkceringen vaststellen.
Ecu deel der kosten van de Raden
van Arbeid en in het algemeen de kos
ten van de Verzekeringsraden komen
ten laste van het Rijk, het overige
moet uit de premien gevonden wor
den. Volgens de opgaven vau den Mi
nister zullen er zijn 80 Raden van Ar
beid en 5 Verzekeringsraden, de ten
laste der schatkist komende kosten
zijn begroot op 5iO.ÜOO gulden. Rekent
men, dat voor clkon Raad van Arbeid
liet zelfde aantal ambtenaren en
zelfde bedrug voor huisvesting, enz.,
noodig is als voor een Verzekerings
raad, dan zullen de kosten hiervoor,
die in de eerste plaats ten laste der
kassen komen, 528.000 gulden bedra
gen. Dit bedrag zal vermoedelijk te!
laag zijn. daar het werk der Raden
van Arbeid, ook door de groote admi
nistratie, die zij te voeren hebben,
veel grooter zal zijn, dan dat der Ver
zekeringsraden, zij zullen ongetwij
feld meer beambten aan het werk
moeten stollen.
Alles te zamen genomen, komt men
bij de gegevens van den Mm.ster tot
een koips ambtenaren van minstens:
voor de Raden van Arbeid
80 voorzitters,
80 sceretarissen,
400 ambtenaren1
voor de Verzekeringsraden
20 bezoldigde leden,
5 secretarissen,
25 ambtenaren,
totaal 610 personen.
Dit groote korps en de daaraan ver-,
bonden kosten van tenminste 1.068.000
gulden, vormt o. i. een der grootste
bezwaren tegen het door den Minister
gekozen stelsel van verzekering. Het
moge nu waar zijn, dat door de aan
stelling der agenten van de Rijksver
zekeringsbank tot voorzitters der Ra
den van Arbeid eenjge bezuiniging
kan worden verkregen, veel zal dat
nooit zijn, daar dan voor het werk
dezer heeren weer andere beambten
moeten worden aangesteld. Immers
zooals wij later zullen zien, zul het
werk van deze bank door de voorge
stelde organisatie niet verminderen.
Te betreuren is het in hooge mate, dat
waar onze handel en nijverheid, en
vooral onzo koloniën zulk een behoef
te aan personeel hebben, dc Regee-
ring voor geheel inproductieven arbeid
beslag gaat leggen op een zoo groot
personeel. Voor den aanleg van spoor
wegen en den mijnbouw in Indie is
men genoodzaakt buitenlandsche in
genieurs aan te nemen.
In een voordracht, onlangs gehou
den door den heer A. E. R. Collette,
hoofdingenieur der Rijkstelegrafie
naar aanleiding van een reis door den
heer H. W. L. do Leur en hem in op
dracht van den Minister van Koloniën
naar Indië ondernomen, wijst hij er
op, dat voor een groot deel de vertra
ging in de overbrenging van tele
grammen, waarover in Indie zoo ge
klaagd wordt, te wijten is aan gebrek
aan ervaren personeel. Het op ruime
schaal aanwerven en opleiden voor
den dienst van nieuw personeel wordt
daarom ten zeerste door hem aanbe
volen.
Uit zijn verdere beschouwingen
blijkt, dat dit personeel in hoofdzaak
moet zijn Europeesch personeel. Dit
zijn 'slechts enkele voorbeelden uit
vele, voortdurend hoort men dezelfde
klacht. Ziet men dan niet in, dat door
het openstellen van zoo talrijke rijks
betrekkingen hier te lande, al zijn zij
dan niet hoog bezoldigd, men dc
menschen er toe brengt, liever hier te
blijven dan elders een meer looneude
positie te zoeken.
En wat nu de kosten aangaat, met
een beau-geste moge de Minister al
zeggen, dat het Rijk daarvan een
groot gedeelte draagt, dit deel moet
dan toch ook weer voornamelijk door
handel en nijverheid worden opge
bracht. Onnutte uitgaven woiden niet
goedgepraat door te zeggen, dat deze
of gene ze betaalt, het is en blijft ver
loren geld.
Op 'de Radenwet zijn verschillende
amendementen ingediend, de meeste
strekkende on. den Iniloed ran de honilM met de mogelijkheid vaiTeei
arbeider» m de.linden van krbeid tegrondwetswijnging van het Kijk.,
vergrooteii en de verhouding van hettfand Ue d(,„
aantal werkgeversleden tot het aantel moeteii het reeds principieel hierover
arbeiders-leden ten gunste der lalt- eeM z,jn geworden. Allereerst ral do
sten tó tvijrigen. Dit is o. 1. een toot, stoatssÓcrAans va„ het ltijkslnnd,
-e-' -nar beide partijen elk dc zorn von Bulicli, dcu Linddag tviar-
schuwen, en wijzen op de consequen-
lüit Berlijn wordt gemeld, dat in
goed ingelichte diplomatieke kringen
algemeen geloofd wordt, dat een be
langrijke actie op touw zal worden
gezel iu verband met den oorlog tus-
schen Italië en Turkije. Beide mo
gendheden zijn den oorlog woede eu
zullen een bemiddeling gaarne aan
vaarden. Rusland moet de hand hierin
hebben en Engeland ts eveneens
gaarne bereid zijn hulp te verleenen.
RUSLAND EN TURKIJE.
Uit Oostenrijkscho bron wordt ge
meld, dat de Russische Zwarte Zee-
vloot wederom in de Turksche wato
ren kruist.
Do Russische rcgcering verklaarde
san den Turkschen gezant to Peters-
burg, dat de reservisten von Rostow
en de vloot naar huis zullen tcrugkec-
ren.
Dit te Oultscbe politiek.
In de begrootingscommissie van don
Rijksdag hebben Centrum en Nutio-
naal-liberalen tezamen een belasting
op het eigendom voorgesteld, tot dek
king van de nieuwe wetten betreffen
de de landsverdediging liet is den
Nationaal-liberalen gelukt om den te
genzin van het Gentrum in een belas
ting op het eigendom te overwinnen
en Bassermann heeft, ondersteund
door de andere Nationaal-libcrale
commissieleden en die van het Cen
trum het volgende voorstel gedaan:
Dc verlaging van do stukerbelas
ting, bedoeld in art. 5 van de wet over
de wijziging der financiën van 15
Juli 1909, treedt 6 maanden na het in
voeren van een wet, die een algomec-
ne niet de verschillende vormen van
eigendom rekening houdende eigen
domsbelasting voorschrijft, ten laatste
den len Ostober 1916 in werking Het
wetsontwerp moet den Rijksdag voor
den lsten Mei 1913 worden voorgelegd.
Bassermaim zei, dat do keuze onder
de verschillende vormen van belasting
op het eigendom, met namo vermo
gensbelasting- en erfenisbelasting
bleef voorbehouden.
Duilscho
ift beziggc-
mmmm
helft der kosteu betalen, ook elk gelij
ken invloed moet hebben.
Over de Raden van Arbeid zou nog
veel te zeggen zijn, maar per saldo
baat hier geën critiek, Minister Tal-
ma wil niet vau zijn standpunt afwij
ken en de meerderheid in de Tweede
Kamer zal hem volgen. "Wij kunnen
dus aannemen, dat wij met dit insti
tuut verblijd zullen worden.
Buitenlandse!] Overzicht
De oorlog tusschea Halleen Turkije
ties van het volharden bij de tegen
woordige politiek. Mochten meer der
gelijke dingen gebeuren als in den
laatsten tijd, dan zal de Landdag
ontbonden worden.
In verbaud met het ïncident-Bor-
chardt in den Pruisischen Landdag,
publiceert een nieuwsbureau (blijk
baar van regeeringswege geïnspi
reerd! een statistiek over do interrup
ties, die gedurende het Iooponde zit
tingsjaar tot den 9en Mei in den
Pruisischen Landdag gemaakt, zijn.
Korte interrupties als „zeer goed",
peer waar" en „hoort! hoort" zijn niet
medegeteld.
De statistiek luidt als volgt:
Partijen interrupties.
Conservatieve 159
Vn.i-conservatieve 59
interrupties van rechts (partij
onbekend) 316
Centrum 21 i
Nationaal liberale
Vooruitstrevende volkspartij
Interrupties van links (partij
onbekend)
Polen
Wild»
65
170
Van beide oorlogsvelden de strijd
bepaalt zich nu immers niet alleen
meer. tot Tripolis is belangrijk
nieuws.
Op Rhodos is flink gevochten. Vol
gens de officiëelo Italiaansche berich-
ten werden bij dit treffen 200 Turken
'gedood. Bovendien namen do Italia-
nen vele strijders gevangen, want 750
Turksche gevangenen, waaronder 29
officieren, werden te Rhodos inge
scheept, om naai- Italië gevoerd te
worden. -
Op Rhodos zijn de Italianen nu dus Sociaal-democratische 1038
heer en meester. l De zes sociaal-democraten hebben
Ook van Tripolis komt een victorie-1 dus ongeveer evenveel interrupties
'bericht der Italianen. Verzekerd gemaakt als do 437 overige uigc
vverdt, dat de Italianen daar 2300 Tur- dtgden te zamen.
ken en Arabieren gevangen namen.
Dit bericht is evenwel zeer vaag, want
't lijkt ons onwaarschijnlijk, dat 2300
Turken en Arabieren zich zoo maar
gevangen geven. Daarvoor zijn de
Mohamedanen te fanatieke strijders.
Toch verzekeren de Italiaansche bla
den nog tot toelichting, dat de Italia
nen ook 4 batterijen buitgemaakt heb
ben.
De actie der Italiaansche vloot in
de Aegcïsche zee wordt voortgezet. Ad
miraal Amero seint, dat de „Regina
Margherita" Zaterdag bij zonsopgang "II MdrOkKO.
de '1 urfcsche kazerne in de golf van in Fez zijn de processen begonnen
Marmantza, tegenover Rhodos gele- voor den krijgsraad, tegen de men
gen, verwoestte. schen, zoowel militairen als burgers,
die deelgenomen hebben aan het op-
Volgens een telegram is de Straat roer, een maand geleden, waarbij 06
der Dardanellen Zaterdag heropend Europeanen gedood en 150 gewond
en begonnen stoomschepen van de wei-tien.
Zwarte Zee reeds door te varen. Op den eersten dag werden 11 he-
Ofschoon officieel is medegedeeld, schuldigdeu veroordeeld; 9 weiden ter
dat alle mijnen verwijderd zijn, moe-dood, één tot levenslangen dwangar-
tcn de maatschappijen toch de herver- 'beid, 3 tot 10 jaren dwangarbeid ver
zekering dei" eerste vijf schepen be- oordceid. Slechts één werd er vrijgc-
sliüt geweigerd hebben. I sproken. Alle op heeterdaad betrapte
'oproerlingen werden indertijd op
staanden voet neergeschoten; volgens
ci it Fransch dagbladcorrespondent
heeft men daarbij de fout begaan, dit
niet in het openbaar, voor het front
der troepen te doen. Dit zou op de
Mooren veel meer indruk gemaakt
hebben dan liet gevolgde systeem om
dit ie doen zonder getuigen.
Allerlit.
DE OBSTRUCTIE IN' UONGARTJë.
In do Kamer van Afgevaardigden
werd Zaterdag opnieuw een systema
tische obstructie gevoerd tegen het
militaire wetsvoorstel.
Do Engelsche kruiser „Fox" beeft
order gekregen onmiddellijk naar
Renderabbas te vertrekken, waar de
toestand ernstig is.
Volgons telegrammen zouden ben
der. van Arabische stammen, die de
gevolgen ondervinden van de belem
mering van hun handel in wapenen
wraak hebben gezworen en bij Bcnde-
rabltiis zdn verschenen waar zij zich
van do waterputten, die de stad vau
water moeten voorzien, moéster maak
ten.
De kruiser „Perseus" heeft reeds 159
man ami wol gezet.
DE CHINEESCHE REPUBLIEK.
Uit Peking wordt geseind, dat blij
kens officiëelo berichten uit Europa
ontvangen, is aau te nemen, dat de
republiek vóór het einde dézer maand
door de mogendheden zal worden er
kend.
UIT ZUID-AFRIKA.
De minister van financiën der Unie,
Huil, verklaarde in een interview,
dat zijn aftreden niet in verband
stond met dc wet op de successierech
ten die onlangs groote oppositie
vond maar met verschil van opinie
mei den ministerraad over de spoor-
v/egpolitiek.
Er wordt beweerd, dat de Keizer,
naar aanleiding van het aannemen
der leger- en vlootwetten door den
Rijksdag, den Rijkskanselier Von
Bethmann Hoilewg, en den Staatsse
cretaris van Marine, admiraal von
Tirpilz, in den gravenstand zal ver
heffen. Generaal Von Hèeringer,
Staatssecretaris van Oorlog zal verhe
ven worden tot de orde van den Zwar-
ten Adelaar.
Amsterdamsche Kout
XXVI.
Twee meesters. Een puist
aan het Rijksmuseum. Van
het Centraal-Station naar den
Dam.
Eon merkwaai-dig geval in deze'
stad hóeft weder eens het licht doen
vallen op de malle, tweeslachtige po
sitie, waarin zich do politie bevindt,
wier chef, de hoofdcommissaris, twee
meestért heeft twee heeren heeft te
dienen.
Het geval mogelijk weten de le
zers van Haarlem's Dagblad het
heeft zich in 't kort aldus toegedra
gen.
Geruimen tijd geleden vroeg de Am-
sterdttinsche Postharmonic aan den
burgemeester, om Zondag 11 Mei een
optocnl met muziek door de stad te
mogen,houden. Dit werd toegestaan
ouder bepaling natuurlijk, dat de af
to leggen weg zou worden vastgesteld
in overeenstemming met den hoofd
commissaris van politic.
Hetgeen geschiedde en de straten,
aarlangs do Amsterdamsche Post
harmonic vroolijke marschcn zou
Jé» hooren, werden gepubliceerd.
Alles was in gereedheid gebracht
met moeite eu kosten hadden de post
men, die lid van het muziekkorps
zich vrijgemaakt op den bewas-
ten Zondag, totdat..,, een order van
de politie Zaterdagavond nota bene
eerst een spaak in 't wiel bracht.
De order luidde, dat wel mocht
worden uitgetrokken, doch:... zonder
muziek.. Alleen mocht worden ge
speeld langs. het. gedeelte Amsteldijk
van de Van (Madestraat tot de grens
van Nieuwer Amstel.
Groote teleurstelling natuurlijk bij
di Posthaniionie, groote teleurstel
ling ook bij de honderden, die getuige
hadden willen zijn van deze aantrek
kelijke nieuwigheid.
Ais de proef lukte dan, aldus lag in
het voornemen, zouden we meer dcr-
gël ijke Zondagochtend-wandelingen
met muziek krijgen. Ieder, die zuike
vroolijke optochten in Brussel b.v. wel
eens aanschouwd heelt, kan zich
voorstellen, lioe aantrekkelijk een der
gelijk volks-amusement kan zijn.
Edoch, ,,es war zu schön gewesen".
Men vraagt zich af, wat er achter
zit.
Wat de reden is, dat een toestem
ming, duor den burgemeester nis
hoofd der pohue eenmaal verleend,
plotseling, op het laatste oogenblik,
werd ingetrokken.
Die reden is niet ver te zoeken.
't Kwaad schuilt zeer waarschijn
lijk in de omstandigheid dat de hoofd
commissaris van politie twee heeren
moet dienen.
De gemeente Immers de burge
meester is het hoofd der politic en
het rijk, in zooverre hij de hevelen
heeft op te volgen van den procureur-
generaal, die directeur van politie is.
Nu schijnt het zóó gegaan te zijn,
dat de eene meester de burgemees
ter permissie gaf en de andere
de procureur-generaal die weer in
trok.
Voor de meest ongcwenschte verras
singen komt men op zoo'n manier.
Vooral wanneer, zooals bij ons ge
beurd is een zoo onverwacht legen-
bevel op den meest ongelegen tijd ge
geven wordt.
'I Hierboven beschreven geval is
weer prachtig materiaal voor hen, die
eenheid willen in deze materie cn den
eisch doen hooren dat de poliltie In
groote gemeenten althans ook alleen
rnet hel gemeentebestuur te maken
zal hebben.
Nu heeft, in dc raadszitting van
Woensdag de burgemeester, toen de
heer Nolting interpelleerde over het
geval zich beroepen op de voor on
zen tijd niet meer passende Zon
dagswet van 1815.
De argumentatie van den burge
meester, die de zaak wilde goedpra
ten hiermede, dal hii gemeend had
niet met een publieke vermakelijk
heid. doch met een onderlinge marsch-
oefening te doen te hebben, was ge
weldig pover.
Een van de aardigste herinneringen
aan de Rembraiultfeesten in 1906 heb
ik altijd gevonden het Rembrandt-al-
bum van Albert Halm, met de rake
plaatjes en soms geestige versjes.
In dat album komt o.a. een plaatje
voor, portret van Dr. Cuypers, met op
den achtergrond het Rijksmuseum en
daarbij slaat dit versje:
Op de uitgebouwde Rembrandtzaal.
Waarom juicht Cuypers met bij 't
(Reinbrandt-jubileum?
De man heeft nu een puist aan z'n
(eigen Rijksmuseum.
Dit versje komt me onwillekeurig
in de gedachte, nu de kunstenaars
wereld in rep en roer wordt gebracht
door iels dat weer met het Rijksmu
seum te gebeuren staat.
Bij hot Koninklijk bezoek n.l. heeft
de. beer Drucker, toen H. M. de cot-
leclie-Druckcr in het Rijksmuseum
bezocht, medegedeeld dat van hem
nog meer schenkingen te wachten
zijn, als de door Cuypers ontworpen
uitbouw van het Drucker-museum tot
stand zal komen.
Daarover nu maakt men zich in
kunstenaarskringen en m.i. terécht,
ongerust.
Ib er, vratigt men zich af, geen an
dere mogelijkheid denkbaar om een
Druoker-musoum te stichten dan door
nog weer een onooglijken uitbouw
uan Cuyper's wereldberoemd mees
terwerk te maken?
Dient man n-H Dr. Cuypers zelf te
behoeden voor de ramp, dat hij zijn
grootsche schepping zelf bederven
zou?
De kunstenaars, die zoo redeneeren
heblien zelf een weg willen aanwij
zen.
Zij willen dat de gemeente terrein
naast het Vetiligliuidsmuseum zal be
schikbaar .houden voor een Drucker-
Hoe is de meening van den lieer
Druóker zelf hierover? Volkomen be
grijpelijk is het, dat hij zijne collec
tie bijeen wenscht, maar het zal wel
te bezien staan, dunkt mij of bij zon
der ruimte voor andere mogelijkhe
den tc tuten als voorwaarde stélt, dat
het Rijksmuseum bedorven wordt.
Wat zul de regeering doen?
En per slot van rekening de ge
meente dan nog?
Laat ons bet beste hopen en zoo
veel vertrouwen stellen in den kunst
zin der vro§de mannen van stad en
land, dat er een afzonderlijk Drucker-
museum zal komen voor «Ie belang
wekkende collectie, zoo gul aan bet
Rijk geschonken.
Het reisseizoen nader en Amsterdam
staat gereed- landgenoot en vreem
deling binnen de aloude veste te ont
vangen.
Amsterdam biedt dit jaar al buiten
gewoon amusement an vertier.
ie nu eau wandeling vaii 't. Cen
traal-Station naai' dan Dam maakt,
geniet al zooveel.... dat bij, bevreesd
voor overmaat van genot misschien
onmiddellijk terugkeert.
Onmiddellijk bij t verlaten van hei
Centraal-Station wordt het oog van
den aandachtigen beschouwer getrof
fen door tie schoonheden van een
wijde groene schutting, directie-keei
en wat daar bij behoort, rondom een
zonderling bouwwerkje.
't Wordt een monument yoor 1913,
zegt de een.
Onze Laclihoek
IN HET LAND DER KIPPEN.
Dame. Is dat ©eu echte sirul»
veer?
Winkelier. Wat, voor tien stub
vers! Wel neen .mevrouw; struisvee»
is maar een nom-de-plumel
KRITIEK.
Die pianiste schijnt een edel
meisje.
- -Hoezoo?
- Haar rechterhand we«t niet wat
de linker doet.
A. - Ben je in X ook op de plek
met die beroemde echo geweest?
B. Natuurlijk! Mijn vrouw heeft
die echo zoo lang uitgevraagd, tut ié
totaal schor was.
DRINGEND GEVAL.
Een vorstelijk persoon zal me: een
exira-trein vertrekken; op de gewone
wijze is do toegangsweg naor het sta
tion afgezet
Inspecteur (woedend tot politio-
agent). Wat Is dat! Hoo durf jij je
vermeten, die beide menschc-n door
te laten?
Agent. Dringond geval die
heer brengt zijn schoonmoeder naar
't station.
Neen. beweert de ander, "t wordt
een voetstuk voor Naatje, die von
den Dam verhuist naar het Stations
plein.
Inderdaad wordt het echter een
seinhuis voor de tram, van waaruit
de electrische wi6sels kunnen worden
bediend, en waarop tevens liet scha
kelbord voor het licht komt.
Enfin, het bouwwerk vlak voor het
Centraal-Station laat niet na, iu het
stadium waarin het thans verkeert,
een verrassenden indruk to maken.
Nu krijgen we een eind rust.
Het al-oude goed-Amsterdamsché
aanzien, tot aan de Beurs.
De typische oude geveltjes aap het
water van het Damrak, die zijn, ge
lukkig nog iu hun behoorlijken staat
en doen; daar zijn do ontwijdende
sloopers-handen nog niet geweest.
Maar dan de Beurs voorbij, begint
het lieve leven.
Daar zijn nu de gapende gaten en
de ruïnes.
Vlak bij de Beurs de onderbouw
van den nieuwen beurs voor den ef
fectenhandel. Daarvan zijn de fun
damenten reeds gelegd en de bouw
schiet nu goed op.
Met het grondwerk voor de Bijen
korf is men bezig eu de bouw van het
nieuwe café „De Roodo Leeuw", twee
huizen van de Beursbengel vordert
snel. Maar dan, verder weer, ach
arm, wat een misère en wat een
ruïne.
Daar Is het oude Comniandantshuis
al een heel eind gesloopt en even-
ms de huizen aan den Vijgendam,
waardoor het verkeer gestremd is tij
dens deze slooperij.
Bij 't oude poortje, het typisch oud
Amsterdamscli Beurs-poortje liggen
nu steen-ruines en houthoopen; liet
ligt geheel onder den afbraak-rommel
bedolven.
Het verkeer ondervindt veel belem
mering van dezen schoonen afbraak-
rommel en de parmantige „bereden"
politie, die reeds geruimen tijd aan
bet Damrak-einde, bij den Dam par
mantig „bereden zitom het verkeer
te regelen, is wel nuttig in deze da
gen.
AMSTERDAMMER.
Binnenland
DE LUTINE.
De bergingstoomer „Lyons" is vau
Amsterdam te Terschelling aangeko-
len om de werkzaamhedon op hef
rak yan de „Lutine" te hervatten.
BIOSCOPEN.
De brand in een der drie Arnhem-
sche bioscopen op Vrijdagavond is
oorzaak geweest, dat op last van den
burgemeester een van de beide andere
voorloopig gesloten ls, tot er meerdere
zekerheid tegen brandgevaar in is
aangebracht.
Zie vervolg Binnenland op pagina
3, Tweede Blad.
Feuilleton
NaarhclEngelsch, van
E. 1L PUN'SHON.
1)
Michael Forman zat alleen in zijn
kamer en toekende brieven. Een
oogenblik zag hij zo in, krabbelde
zijn nuum en wierp zo dan in een
mandje, dat naast hom stond op zijn
lessenaar.
De groote, vierkante kamer was so
lide en comfortabel gemeubeld. Bui
ten rumoerde de eindelooze men-
echoristi'oom van Mansion House
naar de Engelsche Bank. Aan
zijn linkerhand gaf een deur toegang
tot de kamer var zijn secretaris, en
daarachter wuj weer een ruime
wuchtkamer voor hen. die het voor
recht wenschten van een onderhoud
niet den heer Michael Forman. In
derdaad werd er even druk geanti
chambreerd bij dezen modernen geld
vorst als ooit bij eenig prins van den
bloede.
De heer Forman was niet Jong meer
misschien vijftig jaar. Zijn haar was
reeds grijs en de zomen hadden vo
ren geploegd in zijn gelaat; want nie
mand bekleedt in de City een voorna
me plaats, zonder dat-de worsteling
do sporen'nalaat op zijn gezicht. Zijn
gestalte was lang, maar gebogen on
der een zwaren last, en zijn oogen
waren die van een vermoeid nieusch.
Hij schelde, waarop zijn secretaris
verscheen.
De brieven, zijn klaar, Bartley,
zei Forman. Er is niets anders,
nietwaar? Je zult wel om Myers den
ken?
O, ja. mijnheer! antwoordde
Barlley eu voegde er bij, terwijl hij
een papier op Êafèl legde: Hier zijn
de aanteekeniiigen, die u getypt wil
de hebben voor uwe rede op de verga
dering aan de London- en Universal-
Bank.
O, dank je! zei Forman; ik zal
ze morgén inzien. Dat is alles geloof
ik: dan ga ik nu maai- heen.
De secretaris trad zijn kamer weer
binnen en Forman nam zijn hoed en
jas eai verliet het vorstelijke blok ge-
bcuwen. waarin hij zijn kantoren
had gevestigd. Toen hij ongeveer een
kwartier flink had doorgestapt, kwam
hij in een buurt, die, hoe d-cht ook hij
de City. waarschijnlijk niet meer dan
eens »n de tien jaar bezocht werd door
een der magnaten, onder wie For
man voornamelijk zijn kennissen had
'n Open deur trad hij binnen en be
steeg de trap. die weer naar een an
dere deur voeide» waarop geschilderd
stond: „Matthew Ford, Agent". Deze
opende Fornian met een sleutel, dien
liij uit zijn zak haalde, waarna hij
een kamer binnen trad. Hel was ecu
klein, morsig' appartement, dat het
aanzien had van een kantoor en
waarin een groote brandkast stond.
Forman opende de kast. De inhoud
scheen enkel tc bestaan uit eenigv
kleedingstukken. Vlug ontkleedde hij
zich en trok de kleeren aan. die ui de
brandkast lagen. De stukken, die iiij
uitgedaan had, legde hij op de plaats
van de andere, sLoot de kast eui ver
liet de kamer, wuarvuu hij de deur
eveneons met zorg sloot. Hij was er
ingegaan als de verpersoonlijkte
weelde, van zijn gliinmenden zijden
hoed tot de punten van zijn kostbare
laarzen; hij kwam er uit als een ar
melijk gekleede burgerman.
Hij droeg ©en fanlasiehoed. die eeni-
ge jaren had meegemaakt en drie
shilling had gekost, toen hij nieuw
was. Zijn zijden parapluie niet gou
den knop was vervangen door eene
met "een stok van kersenhout, die ten
minste driemaal was overtrokken.
Zijn jas en broek waren versleten en
van goedkoope stof en snit; zelfs zijn
onderkleeding was oud en armelijk,
hoewel netjes versteld.
Zijn houding en manieren waren
veranderd, evenals zijn kleeren. Hoo
vermoeid en afgemat li ij er ook had
uitgezien, nu leek hij krachtiger en
minstens tien iaar jonger. Hij liep
kaarsrecht; zijn vermoeide oogopslag
was nu opgeruimd, zelfs vroolijk. Hij
was de trappen moeizaam, langzaam
opgegaan, iiij snelde ze vroolijk of,
ondei bet fluiten van ©en populair
deuntje waarvan hij dc wijs niot kon
houden.
Zijn huis was een groot, alleen-
staaud gebouw, in Kensington Palace
Square, waar hij gewoond had sinds
den dood van zijn vrouw, vijftien
jaar geleden, na vijf jaar getrouwd
te zijn g-v,veest, gedurende welken tijd
hij zijn vrouw alleen aan 't diner had
gezien of wanneer hij huar vergezel
de naar ee-i van de partijen en recep
ties. welke voer liaar teven uit-
maakten. Want, zooals zij hem opl
recht bekend had, zij had hem alleen
getrouwd om zijn geld, dal haar de
plaats in de maatschappij koopeu
zou, waarnaar zij altijd verlangd
had. Maar ls was hij hetzelfde huis
blijven bewonen, voornamelijk cm
aan den last van verhuizen te ontko
men. hij richtte zich nu toch niet
westwaarts, maar naar het noorden.
Vijf auto's stonden in zijn garag© in
Kensington te wachten of hij er ook
gebruik van wilde naken en cabs zijn
voorkomend ©n niet zeldzaam, maar
hij scheen de voorkeur aan een tram
te geven dien avond. Het was een heel
eind; een auto of een cab zou er een
kwart van den tijd over gedaaji heb
ben maar Fornuin was niet onge
duldig.
Het was geen comfortabel voertuig
eu op liet drukst van den dag, ais de
Citykantoren leegstroomen, van 't
begin tot het eind van de reis volge
pakt met menschen. Maai- dat scheen
Forman niet te hinderen. Hij was
een van de beste klanten van Franks,
den tabakshandelaar uit Bondstreet,
van wien hij sigaren had a zeven
pond de hondera, vanavond rookte
hij, iu ©en pijp vau een shilling, een
soort mengsel van twee stuivers liet
ons, en vroolijk merkte hij op tegen
den man, die naast.hem zat, een
goede kannis, dien hij hier dagelijks
ontmoette. dat die pijp op de liiuls-
.reis mi zijn werk het prettigste was
wat hij zich denken kon.
Hij stapte uit bij het eindstation
van zijn dubbeltjesreis en wandelde
de rest van den weg om den estra-
lialven stuiver te sparen, dien verder
trammen hem zou kosten.
Van de hoofdstraat sloeg hij een
zbslraatjo in met" kleine huisjes, en
toen weer een met nog kleiner huis
jes. Een voorbijganger knikte hem
toe: Al terug uit dc- City, mijnheer
Jor.es? Mooie avond, hé?
Mijnheer Forman. die in 'i minst
niet verwonderd was over di© aan
spraak, stemde volmondig toe, dat
het een prachtige avond was, en
opende met een huissleutel een van
de deuren der kleine huisjes.
Onmiddellijk ontstond daar binnen
©en groote opschudding, én 't geluid
van kleine voetjes, die naar de deur
kwamen rennen, klonk door do gang
Formun lachte en trad binnen om
aanstonds te worden bestormd door
een kleinen jongen .van vijf en oen
meisje van drie jaar ongeveer, die
beiden hem op luidruchtige wijze be
groetten.
Hij tilde ze van den grond en op
eiken schouder één het meisje hem
aan zijn haren trekkende, de jongen
2ijn bor«t uiet beide zijn kleine voe
ten bewolkend en zoo ging hij de
gang door naar de keukon waar licht
brandde en waar in de deur cvQ
vrouw hem stond op te wachten.
Ze leek ©en vijftien jaar Jonger don
hij. Ze was met mooi, haar trekken
waren grof en onregelmatig, maar zij
had grootei «Mep bruine oogea en
een breed, open voorhoofd, en er wa
ren o ogenblikken, wanneer zlachte,
dat ze werkelijk mooi was. Eeu har
telijk welkom klonk hem legou, tom
zij met haar welluidende, rustig©
stem zei:
Je bent vroeg vanavond, Mi
chael.... O, kinder, wat voor jullie uit?
Fornian lief de twee kleintjes op
den grond zakken en nam zijn vrouw
in zijn arm en kuste haar.
Vroeg klaar gekomen met 't
werk, zei liii, haar nog eens kussend.
Och, Michael! weerde z© hem af.
O. daar brandt do worst aan.
(Wordt vervolgd)-
