NIEUWS= en ADVERTENTIEBLAD.
30e Jaargang. No. 8927
Verschijnt dagelijks, bohaiye op Zon- on Feestdagen.
MAANDAG 29 JULI 1912 B
HAARLEM S DAGBLAD
ABONNEMENTEN A D V E RTE NT I ËN:
PER °R|E MAANDEN: feVan 1-5 rcSe!s 50 Cts-j iedere regel meer 10 Cts. Buiten het Arrondissement
Voor Haarlem J i M Haarlem van 3— 5 regels ƒ1.—y elke regel meer ƒ0.20. Reclames 30 Cent per tegeL
Voor de dorpen In den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
gemeente) 1.30 J> Advertentien van Vraag en Aanbod, hoogstens zes regels, 25 Cts. per plaatsing:
Franco per post door Nederlandl.to |§5{bÏ39.<-W 50 Cts' voor 3 PIaatsi"gen a contant
GdUusfreerd Zondagsblad, "voor Haarlem' 0.37X Redactie en Administratie: Groote Hontstraat 53.
de omstreken en franco per post ,0.45 IatercoinnianaalTelefoonnnmmer der Redactie 600 en der Administratie 724.
Uitgave der Vennootschap Lourens Costfer. Directenr J. C. PEEREBQOM. Drukkerij: Zolder Boifenspaarne 12. Telefoonnnnmier 122.
Jot de plaatsing van advertentien en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemachtigd het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA
Warmoesstraat 7678, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
TWEEDE BLAD.
Cnitenlandsch Overzicht
Nu ongeveer drie jaren geleden is
een expeditie, onder kapitein Mikkel
sen, uitgegaan, o:n een tocht door
Groenland'te doen. Men heeft nu be
richten van de reizigers.
Reuter seint de volgende telegram
men uit de Noorsche en Zvveedsche
hoofdsteden
kapitein mikkelsen terecht.
Het comité voor de Alnbama-expe-
dilie, die m 1909 onder leiding van
kapitein Mikkelsen naar Groenland
vertrok, heeft vandaag een telegram
uit Aalesund ontvangen, meldende,
dat kapitein Mikkelsen en de machi
nist Iversen, die i*n het midden van
1910 de overige expeditie verlaten
hadden, om dwars door Groenland te
trekken en van wie men sedert dien
tijd niets meer gehoord had, behou
den te Aalesund zijn aangekomen.
Dit is een telegram uit Kopenhagen;
een ander uit Christiania meldt
De „Aftenposten" maakt een on
derhoud met kapitein Mikkelsen te
Aalesund openbaar. Mikkelsen wei
gerde nadere inlichtingen te geven
over de ondervindingen en de resul
taten van de expeuitie. llij vertelde
slechts dat hij en Iversen bij Sham
rock op 71/2 graad Noorderbreedte
waren gevonden.
De expeditie bad het volgende ver
loop
Den likten April 1910 verlieten Mik
kelsen en Iversen de andere leden der
expeditie op 76 graden Noorder
breedte. Zij deden een moeilijken, van
tijd tot tijd levensgevaarlijken tocht
over landijs naar Danmarksfjord.
Hier vonden zij een bericht van My-
lius Ericksou en daarmee was het
hoofddoel van de expeditie bereikt.
Onder vreeselijk lijden begonnen zij
op den 29sten Moi 1910 den terug
tocht. De honden bezweken de een na
deu ander. De laatste schoten ze dood.
en aten ze op. Mikkelsen en- Iversen
leden beiden vreeselijk door honger
en koude. Den 29sten November be
reikten zij het Skannou-eilaml. Hier
bleven zij den heelen zomer van 1911
tcvergeeis op Noorsciie robbenvan-
gers wachten. Toen het voortschrij
den van het jaargetijde ben alle hoop
om weg te komen had doen opgeven,
trokken de beide reizigers naar
Shamrock, waar den 17den Juli '1912
de kotter Soeblomsten lien vond.
Bij de arrestaties der auto-bandie
ten werd ook gevangen genomen do
anarchist Soudy. Hij werd gearres
teerd door den later gedooden politie
chef Joum. Soudy droeg een geladen
browning op zak en liau een llesclije
vergif bij zich. De agenten vonden 960
francs in zijn bezitloeu zij vroegen
boe hij aan dat geld kwam, was het
antwoord: „van diets lal, meer zeg ik j
voorloopig niet, ik wil de makkers
niet in ongelegenheid brengen." Hij
werd naar Parijs gebracht en betuig-
de hardnekkig zijn onschuld, zeggen
de. „ik heb een alibi" maar als de
rechter hem dan naar dat alibi vroeg,
maakte hij zich er af met een „later,
later".
Donderdag, bij zijn laatste verhoor
in de instructie, heeft Soudy zich na
der verklaard.
Eerst weigerde hij weer, zelfs toen j
de iechter hem waarschuwde voor
een verourdeeleud vonnis, daar ver
schillende personen in hom deu man
hadden herkend, die te Chantilly mot
de karabijn de wacht liield voor het
bankgebouw. Hij was niet „de man
mei de karabijn", verzekerde hij nog
maals.
Toen liet de magistraat de moeder
van Soudy binnenkomen. Na de eer
ste ontroering van het wederzien, be
zwoer zij haar jongen, te bekennen
als hij schuldig was. of anders aan te
toonen, dat hij niet bij de moordpartij
tegenwoordig was geweest.
Zijn kracht was gebroken hij
sprak den 25sten Maart, <lc:i dag
van het drama te Chantilly, was hij
bij T.eruJot, den directeur van het
blad de „Anarchie"een journalist
was deze nog komen interviewen, ter
wijl hij er zat.
Lerulot werd gehaald en herinner
de zich terstond, dat Soudy omstreeks
25 Maart bij hem was geweestden
juisten datum wist hij niet. meer,
maar zij hadden tot den volgenden
morgen tien uur zitten praten, en
waren toen uitgegaan o.n een post
wissel weg te brengen. Eu aangezien
hem dit niet vaak overkwam, was de
datum gemakkelijk uit te vinden bij
de posterijen.
Op de vertoornde vraag van den
rechter, waarom hij niet eerder met
deze aanwijzingen voor den dag was
gekomen, antwoordde Ixsrulct, dat hij
uit de verslagen betreffende Soudy s
verhooren had opgemaakt, dat deze
nog zwijgen wilde.
Ook over het gestolen geld gaf Sou
dy thans inlichtingen.
Over
DÉ MUITERIJ DER RUSSISCHE
TROEPEN
in het Troizki-kamp wordt thans uit
Rusland nader gemeld. "t Blijkt, dat
reeds op 9 en 10 Juni de troepen in
het kamp in het geheim maatregelen
voor een opstand namen. De officie
ren hielden een inspectie, maar von
den niets verdachts.
Op 14 Juli, den nationalen feestdag
van de „nation amie et alliée" brak
de opstand uit. Onder hel lossen der
geweren en het spelen der Marseillai
se door de regimentsin uziek, storm
den de manschappen van het eerste
Turkestansche pionierbataljon op
het kamp van hot tweede bataljon
los, met het doel zich van de vaandels
en de regimentskas meester te ma
ken. De post voor het geweer loste
alarmschoten, en de wacht redde de
vaandels. Een kapitein en een luite
nant gingen de muiters tegemoet, om
hen tot bedaren te brengen, doch
werden aan de bajonetten geregen.
De luitenant had tien wouden, de ka
pitein werd met wonden overdekt
door een kolfslag gedood.
Nadat deze officieren uit den weg
waren geruimd, trokken de muiters
het kamp van het tweede bataljon
binnen, onder de kreet: „Kameraden,
sluit u bij ons aan!"
Het was inmiddels donker gewor
den.
Ecu kapitein van het tweede ba
taljon had een 30-tal trouwgebleven
manschappen om zich verzameld en
opende het vuur op de aanvallers. Dit
was het begin van een geregeld ge-
'ecüL
De overste, commandant van het
tweede bataljon, had onder bescher
ming van eenige soldaten een reserve
gevormd en verdeelde patronen.
Een luitenant, die met twee kadots
zijn compagnie wilde verzamelen,
werd neergeschoten. De kapitein van
de derde compagnie, die met een re
volver in de hand de plundering der
patrooDBcaissons wilde beletten,
werd eveneens neergeschoten. Naast
hem lag het lijk van zijn sergea.u-
majoor, die hem tot het laatste bij
stond De commandant van de
tweede compagnie kreeg een bajonet
steek in den rug, die heul neervelde.
Inmiddels waren het tweede en
vierde regiment Turkestansche
scherpschutters gealarmeerd. Zij
rukten aan in tirailleurlinie, en open
den een hevig vuur op de muiters, die
dit vuur krachtig beantwoordden.
Een zoeklicht werd door genietroepen
aurgevoerd en bescheen het bloedbad
met schel verlichtende stralen.
Ten slotte werden de muiters om
si.:gehl, gevangen genomen en ont
wapend
Dr'e honderd vijftig man worden
in de boeien geslagen.
Van de officieren waren er vijf
doo.l, vier gewond, van de manschap j
pen tieL dood, dertig gewond.
!)e oorzaak van de muiterij werd
toegeschreven aan sociaal-anarchisti
sche agitatie Een aantal anarchis
te,. hadden zich gevestigd in een
dorp, dichtbij het kamp, waar ij n
de cantiries, kroegen en publieke hui
zen hunne' theorieën verkondigden.
Men vermoedt, dat een veel ernstiger
opsta ml was voorbereid, doch dal.net
snelle optreden der officieren dit be
let lieefi Vv eköniaiig hadden in de
sleppeidie ;n de nabijheid van net
kamp gelegen zijn, politieke vorga-
dcru gei. piaats gehad.
Weigering van dienst, weigui ig
om gegeven nevelen op te volgin,
klui.hu. t over hel eten, en 1
o.a het te nuttigen, waren a:
barsung vooraigegauu.
,'eigeruig
Tengevolge van dc beloften door
de werkgevers gedaan, is de staking
ia de Lofidenschê naven opgeheven,
seinde Reuter Zaterdag. Maar eea ie
legram van Zondag meldt, dat niet
alio stakers de opheffing wenscte'i.
Op een bijéénkomst van 3U.OU0 Juk
werkers, scuuitenvoerders, bootwer
kers en matrozen, werd mei een pa
rignciü van stemmen besloten ie
weigeren het werk te hervatten, an.,
gezien zij geen waarborgen hebben,
dat de patroons de overeenkomsten,
dia voor den aanvang der staking
bestonden, zullen handnaven.
Gemeld wordt, dat voldoende geld
middelen aanwezig zijn om geduren
de nog drie weken vrouwen en kin
deren te onderhouden.
ONLUSTEN IN TURKESTAN.
Te Khotan, in Turkestan, is een
geweldige brand uitgebroken, waar
door 4uüu huizen in de nscli werden
gelegd. De brand is geslicht door do
burgerwacht, die de pakhuizen open
brak en zich van de daarin bevin
dende goederen meester maakte,
Binnenland
II. M. de Ko.-ïngiu-Moeder liet Za
terdag een krans héchten op het mo
nument voor Ghristofiel Pull.nanu te
Soestdijk.
DE HAAGSCHE AMBTENAREN.
Volgons het Jaarboekje waren op 1
Mei van dit jaar aan de departemen
ten werkzaam 1582 ambtenaren, te
gen 1518 in 1911 en 1496 in 1910. E.mili
cien had er 159, Oorlog 151, Koloniën
144, Justitie 97, Landbouw, Nijver
heid en llandel 90, Waterstaat 74,
Binnenlanilsche Zaken 67, Marine 59
en Buitenlanósche Zaken 34.
Dit ambtenurcnleger bestaat uil 218
schrijvers, 133 tweede- en 282 eerste-
kletken, 320 adjunct-commiezen, 199
commiezen, 127 hoofdcommiezen, 78
referendarissen en 225 ambtenaren
met andere dan de hier genoemde
rangen.
Wetsoniwerp inzake voorwaarde
lijke veroordeling.
Ingediend is een Wetsontwerp,
strekkende tot invoering der voor
waardelijke opschorting van straf,
bevordering der betaling van geld
boeten en liet instituut der voorwaar
delijke invrijheidsstelling.
In de toelichting tot het eerste punt
beroept de Minister van Justitie zich
op het bestaan eerter allengs geves
tigde communis opinio van dezen in
houd, dat 'le invoering van het insti
tuut de voorwaardelijke niet-tenuit
voerlegging (opschorting) van straf
met de beginselen van het bestaande
strafrecht op zich zelve niet in strijd
is te achten.
In een uitvoerige uiteenzetting be
toogt de Minister, dat reeds nagenoeg
alle cultuurstatwi het instituut in
den een of anderen vorm hebben aan
vaard, en leidt tot de conclusie, dut
da (verdere) invoering hier te lande,
van de voorwaardelijke strafopschor
ting (reeds bij de Kinderwetten inge
voerd) niot langer mag worden uit
gesteld.
Volgens de voorgestelde regeling
zal dan vooreerst niet de veroordeo-
ling zelve, doch enkel de tenuitvoer
legging dei opgelegue straf worden
opgeschort. Daarom wenscht de mi
nister het nieuwe rechtsinstituut te
betitelen als „voorwaardelijke op
schorting van straf'Zij wordt
voorshands enkel ten aanzien van
principale vrijheidsstraffen toegeut-
ten. Uitbreiding van dit instituut óók
tot geldboeten, komt tien Munster
aanvankelijk niet noodzakelijk voor.
Van andere dan kortdurende vrij
heidsstraffen behoort voorts, naar liet
oordeel van den minister, <ie opschor
ting althans in den aanvang met te
worden mogelijk gemaakt. Daarom is
bepaald, dat. indien gevangenisstraf
of ahdfere dan vervangende hechtenis
wordt opgelegd, welke den duur van
zes maanden niet te boven gaat, do
rechter tevens kan bepalen, dat die
straf niet zal worden ten uitvoer ge
legd, tenzij hij zulks nader mocht ge
lasten. Meer dan 80 pCt. van alle ge
vangenisstraffen, alsmede nagenoeg
alle hechtenisstraffen. zullen beneden
ueze grens vallen en uerhaive, wordt
het ontwerp tot wet ver neven, kunnen j
wurueii opgeschort.
Den rechter wordt de bevoegdheid
toegedacht om eenerzijus aan de op
schorting te verbinden voorwaarden,
welke, aan de bijzondere omstandig
heden van het geval aangepast, m
den meest runnen zin kunnen strek
ken het hervatten van den veroor
deelde tot strafbare leiten to voorko
men en om anderzijds die voorwaar
den met name dienstbaar te maken
aan het Ln het leven roepen van eon
bijzonder toezicht op hare naleving
uit te oefenen. Dientengevolge zal dc
prikkel, in het vooruitzicht e. q. straf
te moeten ondergaan, gelegen, ten
volle kunnen worden benut om deu
veroordeelde tot op zelfverbetering
gerichte inspanning te nopen, hein bij
zijne pogingen, om den goeden weg te
volgen, lo meunen en door ujdig in
grijpen voor struikelen te benoemen.
Lie rechter zal oen lust tot ten uit
voerlegging aikeu lyiu kunnen geven,
wanneer, heizij ue gestekte voorwuar-
uen met zijn nagekomen, hetzij de
vtrooixleeioe de heui verleende straf-
opscnorting nader is gebleken ou-
waaruig te zyn.
De strafopschorting zal zich, voor
zoover ue reenter zulks bepaalt, ook
uitstrekken tot de bijsomenue straf
fen van ontzetting van bepaalde ree li
tem verbeurdverklaring van bepaalde
voorwerpen en openbaarmaking van
de rechterlijke uhspraak.
De mogelijkheid wordt geopend, de
voorwaardelijke strafopschoiding af
hankelijk te doen zijn van zekerheid
stelling voor de nakoming der voor
waarden en aldus den veroordeelde
en anderen den ernst der zaak en het
grnotc belang, bij dio nakoming be
trokken, met bijzondere aandacht te
doen gevoelen. Het bedrag dezer cau-
I: .- zal in vele gevallen klein kunnen
zijn.
Voorgesteld wordt den maximum
duur van den proeftijd bij misdrijven
en hij dc overtredingen in de artt. 432
en 433 Wetboek van Strafrecht om
schreven (bedelarij, landlooperij en
souteneurschap) vast te stellen op
drio jaren, bij de overige overtredin
gen op twee jaren.
De proeftijd loopt niet gedurende
den tijd, dat den veroordeelde rech
tens zijne vrijheid is ontnomen.
Ook kunnen de -voorwaarden strek
ken tot het vergoeden van door het
strafbare feit veroorzaakte schade.
Met het toezicht op de naleving der
voorwaarden blijft steeds het open
baar ministerie belast, en hel. bijzon
der toezicht op die naleving wordt
door den rechter opgedragen aan in
het Rijk gevestigde, rechtspersoonlijk
heid bezittende veroonigingen of aan
aldaar gevestigde stichtingen of in
stellingen van weldadigheid of aan
bijzondere ambtenaren.
Alvorens de tenuitvoerlegging der
opgeschorte straf te gelasten, moet
de rechter den veroordeelde booren
of althans behoorlijk doen oproepen,
liet verhoor geschiedt in een niet
op.-"!»are terechtzitting.
Wordt geen last tot tenuitvoerleg
ging gegeven, dan kan de rechter, zoo
pordig. hetzij zelf den veroordeelde
eene waarschuwing toedienen, hetzif
1 iv-velen, dat dezen van zijnentwege
oen waarschuwing zal worden beze
il tend. Tn het laatste geval bopnoM hij
tevens de wijze, waarop zulks zal
moeten geschieden.
De beslissingen des rechters zijn
met redenen omkleed en niet aan
verzet, hooger beroep of beroep in
cassatie onderworpen.
Wordt wegens het niet nakomen
van voorwaarden last tot tenuitvoer
legging gegeven, dan wordt de zeker
heid vervallen verklaard aan den
Staat.
BOND „DE POST".
Door den Ned. Bond van Post- en
Telegraafbeambten „do Post" is tot
deu Ministe rvan Waterstaat liet ver
zoek gericht, in verband met do sto
ring in het verkeer, die de feestelijk
heden bij do herdenking van den ge
boortedag van H. M. de Koningin over-
j al te weeg brengen, zoomede, als ge
volg hiervan, de slapte in den dienst
dien dag, den Zondagsdienst op 31
Augustus in te voeren.
I Aan den Directeur-Generaal is ge
vraagd mededeeling te doen: a. van
liet tijdvak der nachturen die voor
1 1,2 rekenen; b. het maximum aantal
diensturen dat per dag aan het lager
personeel kan woruen opgelegd; c. j
zoomede de berekening van de uren
van afwezigheid, gereedmaken mate
rieel enz. voor het personeel, dienst
doende op trein, tram of boot.
HET RESIDENTIE ORKEST.
Do Vereeniging „Het Residentic-
Orkest" heeft aan dea gemeenteraad
i! van Den Haag verzocht haar een juar-
lijksche subsidie van 15,000 tc willen
vcrleenen.
Waren de tekorten gedurende de
muziek-seizoenen 1909/10, 1910/11 en
1911/12 respectievelijk (9228.32 1/2,
8580.40 en 5725.37, het vermoedelijk
J tekort voor het komende seizoen
wordt geraamd op I8.yo0.
Onze Lachhoek
EEN WENK.
Twee heeren zaten in een café kaar!
tc spelen, toen twee- anderen naar hun
spel kwamen kijken. Dit verveelde hun
en een van de spelers vroeg een toe
schouwer. of hij zijn spel wou overne
men, tot hij terugkwam.
De toeschouwer nam dc kaarten,
waarop dc eerste speler de kamer ver-
liet Kort daarna, volgde de tweede
speler het voorbeeld van den eersten.
De twee plaatsvervangers speelden
eenigen tijd door, totdat een hunner
aan den kellner vroeg, waar dc oor
spronkelijke spelers bleven.
„Die spelen in de kamer hier naast,
mijnheer", was bet antwoord van den
kellner.
HET ZENKEN VAN HET s.s.
GLANMIRE.
Omtrent het verongelukken van
het stoomschip „Glanmire", op de
ireis van Amsterdam naar Grange
mouth, vernam het Hbl. uit een parti
culiere correspondentie nog het vol
gende:
Op 25 Juli des ochtends te 6 u.' 20
bevond hot stoomschip zich nabij St.
Abb's Head, teen het op ongeveer 100
yards afstand van de kust op de rot
sen liep. Onmiddellijk werden de noo-
dtee maatregelen genomen om pa «sa-
eters en bemanning te redden en 15
minuten nadat het schip gesiooten
had bevonden allen zich in de scheeps
booten, totaal 37 opvarenden (15 pas
sagiers en 22 man equipage) onder
wie 7 dames. nl. 6 pass.- gi rressen en
do hofmeesteres.
Tien minuten later is de Glanmi-
re" in ongeveer 25 vaam water ge
zonken. De booten waarin do schip
breukelingen zich bevonden, zijn la
ter door visscherlieden in de haven
van St. AJub's Head gebracht.
Velon der passagiers waren nog in
nachtgewaad en konden niets van hun
bagage redden. Slechts een enkelen
gelukte het iets te bergen. Ook van
de bemanning; ging alles verloren.
HET GROOTE AMSTRRDAMSGIIF
VAC A NTT E-KINDERFEE.ST
is Zaterdag; gehouden. Niet minder
clan 7500 kinderen gingen een dagje
naar buiten.
TENTOONSTELLING TE TILBURG.
In de maanden Juni, Juli en Au
gustus 1913 zal te Tilburg oen In
ternationale tentoonstelling worden
gehouden van nijverheid, handel,
kunst en onderwijs. Voor de expositie
Js een terrein van 200 000 vierk M. ter
beschikking; er zullen bovendien
eportfeerten worden gebonden.
DROOGMAKING VAN PLASSEN.
Bij het gemeentebestuur en het
bannebcstuur van Wormerveer be
staan, naar de N. R. Crt. meldt,
ernstige plannen om dc droogmaking
te bevordere nvar- de onder deze ge-
ge veer 2Uü HA. vruchtbare grond
worden verkregen.
Feuilleton
Het geheim van
de Tower Hill.
Uit het Engelsch, door
A. WILSON BARRETT.
2ijn men, het doel van zijn ver
volging eri hoopvolle droomén, was
in een doolhof van donkere en onbe
kende straten verdwenen; hij had geen
cent op zak, want zijn aanvallers hud-
«eu zijn zakken geheel leeggeschud,
en zelfs zijn hoiloge en ketting en -zijn
sigarettenkoker waren verdwenen; en
hij bevond zich alleen in de duister
nis mijlen ver van huis in een onbe-
teud en blijkbaar heel onveilig gedeel-
•e van de groote stad, zonder het
nauwste idéé, wat hij nu doen moest
ca boe
Eeii oogenblik trok hij in wanhoop
«au zijn bakkebaarden, terwijl hij om
"een keek en tevergeefs naar een
tedereuden voetstap luisterde Einde-
Cis bracht zijn van nature levendig
«mperament hem weer tot zichzelf,
oij trok zijn kleeren recht en begon te
flofkt j n i1' de richting, waar hij
cat dat zijn huis zou zijn. Het waS
geen toeval dat die weg dezelfde was
als die de verdwijnende, zwaarlijvige
man genomen had en niet dien van de
twee schurken, die hem van al zijn
aardsr.he goederen beroofd hadden,
want Justus had geen verlangen, die
kerels weer te ontmoeten die hem zoo
schandelijk behandeld hadden en hij
kon liet verlangen niet onderdrukken
ln weerwil van hetgeen zijn gezond
verstand hem influisterde nl. dat het
heel onwaarschijnlijk was, dat hij den
dikken man nog weer op het spoor
mocht komen, wiens geheimzinnig ge
drag hem zoo had geïntrigeerd.
Hij had een afspraak, (lat is zeker,
overwoog hij onder het voortvvande-
len, en een afspraak die hem zor
gen gaf; of die daarmee in verband
stond, dat is zeker. De plaats van sa
menkomst moet hier dichtbij geweest
zijn, daarvan ben ik zeker, of anders
zou hij zijn rijtuig niet hier vlak bij
hebben laten stilhouden, maar verder
voortgegaan zijn.
Hij zei niet tot den koetsier dat hij
moest wachten, daarom. Neen, het
is niet mogelijk dat een man als hij in
een dergelijke buurt woont. Maar toch
wie weet? In elk geval verwachtte hij
waarschijnlijk dat het gesprek lang
zou duren, daarom zou liet heel dwaas
vnn mij zijn hier te blijven rondhan
gen op hoop dat hij weer zou kunnen
verschijnen, en toch, en toch, ging hij
voort weer stilstaande. heb ik er
1 een hekel aan het op te geven. Ik voel,
ik weet niet waarom dut at is
dat?
Dadelijk bleef hij doodstil staan
luisteren, want een geluid had de
stilte in den avond verbroken, een
plotseling scherpe weerkaatsing en on
willekeurig een beetje huiveren. Het
klonk als een.noodkreet, dacht hij. En
hij bleef kaarsrechtop, vol verwach
ting staan.
Toen herhaalde zich het geluid, en
ditmaal was hij zeker. Het was een
noodkreet die hij gehoord had. -Ie
kreet van een man die plotseling hevi-
gen pijn inoest verdragen, en hij keek
angstig om zich heen. Uit welke rich
ting was het gekomen? Dat viel moei
lijk te zeggen. Telkens was dc stilte
er zoo onverwachts door gestoord ge
worden en was het zoo snel wegge
storven, geen ander geluid achterla
tend, dat Justus er niets van begreep.
Het was daar links, besloot hij
eindelijk. Daar moet het geweest
zijn, en hij liep haastig eenige stap
pen dien kant uit.
Toen bleef hij stilstaan, de doodelli
ne stilte om hein heen. scheen zijn
pogingen vruchteloos le zullen maken.
Het kan niet zoo geweest zijn, dacht
hij. Ik hoor niets in die richting.
Hij zweeg, er niets van begrijpend i
en hevig ontroerd, bijna in weerwil
van zichzelf, onzeker wat hem tc doen
stond. Goede hemel, mompelde hij.
wat moet ik doen'? Toch mag ik niet
werkeloos blijven. Het klonk, alsof er
Y\ at was dat? Was dut gekreun?
Want nu was er uit de duisternis
en stilte van de verlaten straten ecu
ander geluid tot hem doorgcdiongen,
niet scherp en heftig ditmaal, maar
dof en ademloos, geen kreet van pijn
of angst, maar van hopelooze ellende,
en toen kon hij links duidelijk het
schuifelen van voorzichtige, snel zich
verwijderende voetstappen hooren.
Het is daarginds, hijgde Justus.
Dien hoek om links, en hij sprong
den weg over. Ademloos en angstig
was hij nu in een smalle, slecht ver
lichte steeg gekomen, die blijkbaar uit,
pakhuizen bestond met hier en daar
een timmerwerf er tusschen, alles
blijkbaar zoo verlaten als bet graf.
Geen geluid dat hem ais gids kon
dienèh bereikte nu zijn ooren, en toch
waren de galuiden die hem zoo had
den doen schrikken uit deze steeg ge
komen, daarvan was hij zeker; en li IJ
liep voorzichtig rondkijkend langzaam
aan de steeg in.
Bijna onwillekeurig was hij in het
midden van de straat blijven loopen,
aan weerskanten het plaveisel goed
bekijkend, doch toen hij eindelijk
kwam aan wat zijn instinct hem zei.
dat dc vondst zou zijn; was het zijn
voet die tegen &en of ander zachts en
ineegevends aanstiet, die hem bewoog
met afkeer en doodeliik verschrikt uiet
een haif onderdrukte kreet op de lip
pen, te blijven stilstaan.
Lieve tijd! zei hij en snel trok hij
zijn voet terug.
Toen deed eon gekreun, een bijna
onmerkbare beweging van het li
chaam aan zijn voeten, snel voor
over bukken. D; man, wie hij dan ook
was, was nog niet dood! Maar wie Jiij
was? Dat kon hij niet vertellen." De
straat was slecht verlicht. Het lichaam
lag in den donkeisten hoek.
Goede hemell ducht hij, en die
schurken namen mijn lucifers mee!
Wat moet ik beginnen?
Er bleef hem maar één ding te doen
over. Zijn tanden opéénklemmend,
knielde hij neer, en liet zijn handen
voorzichtig over de bewusiclooze ge
stalte voor hem gaan, voelde in zijn
vestzakje en schudde zijn jas heen en
weer.
Het rammelen van een lucifersdoos
je beloonde eindelijk zijn moeite, en
met bevende vingers haalde hij het te
voorschijn en streek een lucifer af.
Het was de zwaarlijvige man, de
man uit het restaurant natuurlijk. Hij
had het al laag geweten, ul gevoeld.
Ja, daar lag hij, liet doel van Justus'
onderzoekingstocht, bewusteloos, ge
wond, in elkaar gekrompen in den
modder en het vuil van dat steegje,
zijn uitgebluschte oogeu weerkaatsten
dof het licht van de flikkerende lu
cifer. zij ft mond was open en vertrok
ken, en zijn roode handen waren over
zijn borst gelegd, waarvan uit een
Half dozijn wonden het bloed vloeide.
Niet dood. dacht Justus, maar
bijna stervend.
Hij had gelijk. Want op hetzelfde
oogenblik dat die gedachte hem door
het hoofcl ging, opende de arme man
zijn oogeri, terwijl zijn blik die van
Justus met een smeekenden oogop
slag ontmoetten en zijn hand met een
brecden zwaai poging scheen te doen
om dien oogopslag kracht hij te zet
ten. Toen ging er een heftige rilling
door zijn lichaam, zijn oogen werden
glasachtig, schenen te verstijven en
hij was dood.
Justus streek weer een lucifer af en
keek naar hem. Ja, hij was dood, en
liet erkennen van dat feit deed do
kreet om hulp, die bij hem was opge
komen, op zijn lippen besterven.
Niets kon den man, die daar lag
helpen en Justus kwam terwijl hij mei
zijn hand over zijn vochtig voorhoofd
streek, snel tot dat besluit en bleef
zwijgend nadenken.
—Vermoord, overwoog hij. Daat
is geen twijfel aan En wat moet ik nu
doen'?
Wat hij nu behoorde te doen, daar
viel niet aan te twijfelen, dat wist hij
heel goed De politie roepen; alarm
maken in deze omgeving, de veront
waardiging opwekken tegen de bedrij
vers van dat kwaad. Dat was e. nvou-
