illUIS SsffiLM
P
1a
11
DERDE BLAD
Zaterdag 28 December 1912
Maildienst naar Ned.
Oost Boidiëa
De verzanding van brieven, enz.-
beeft deze week plaats als volgt:.
Zeepost-, Zaterdag J4 Deoeiiibei'.
Over Genua, Woensdag 1 Januari.
.(Laatste buslldhting 3 u. 25 inin,. 's-
inorgens).
Voorloopige verzending reeds den
yorigen dag, vóónniddags 11 u. 15 m.
Over Bnndisi, Vrijdag 3 Januari.
(Laatste buriichfing 12 30 's iiamj
Behalve correspondentie voor' Atjeh
en Ond-erhoorigheden,, Sumatra's
Oostkust, Palembaiig, lliouw, Banka.
Billiton en Borneo, alleen die, welke
.van een desbetreffende aanwijzing
Is voorzien.
Over Amsterdam, met de zoogen.
Zeepost, Zaterdag 4 Januari.
(Laatste buslichting 3 u. 25 m. s mor
geus).
Het port van met deze gelegenheid
te zenden, brieven bedraagt 5 cent per
20 gram, dat der briefkaarten 2 1-,'2 et.
per stuk. en dat van drukwerk 2 cent
per 50 gram.
Om nog met deze gelegenheid - te
kunnen worden verzonden, moeten
postpakketten Vrijdag vóór 9.30 '8 av.
ten postkantore-ziju bezorgd..
Wij doen uitdrukkelijk opmerken,
dat bedoeld wordt de buslichting aan
bet Hoofdpostkantoor in de Zijlstraat,
bo
g
a
5-o
O
12
N
<2
2.35 m.
.7.40 m.
3.25 m.
7.30
10.05 m.
4.50 m.
8.m.
6.40 m.
11.45 m.
12.20 a.
9.m.
2.40 a.
11.35 m.
3.45
a.
12.20 a.
2; 45 a.
5.45 a.
1.50 a.
5.20
a.
3.35 a.
6.15 a.
4.40 a.
7.45
a.
8.55 a.
7.45 a.
12.40 in,
Buitenlandse^ Overzicht
De BaMkan°vy8lka®ïi.
Het buitcnlandscli nieuws is heden"
'spaarzaam. Do Balkan-vulkaan is,-
bijiia in rust, maar toch. hoort men
nog het onderaardsch gerommel, zoo
dat de vrees voor nieuwe uitbarstin
gen gewettigd is.
De Vreflesconferentie.
Heden, Zaterdag, -komen de gedele
geerden to Londen weer samen.
De Turken zullen neg wél mot zich
laten onderhandelen. Zij gaan eerst
wat Overvragen, om zooveel mogelijk
te kunnen redden, en zoo zullen cols
wellicht de bond gei moten nog wel be
reid zijn hun eerste voorstellen aan
een herziening te onderwerpen. Zoo is
althans de meening in tal van Euro-
peesohe bladen gouit. De geruchten,
dat de groote mogendheden voorne
mens zijn pressie uit te oefenen, opdat
de vrede nu toch ook werkelijk tot
stand zal komen en de oorlog niet zal
worden hervat, houden aan. Het is
voor de groote mogendheden, die nu
zoo eendrachtig zijn, van het grootste
belang, dat niet door een hervatting
van den strijd, die thans verkregen
eensgezindheid weer in gevaar wordt
gebracht. Maui- een beslissing -zal nu
spoedig moeien vallen, want elite dag
vertraging kost den ÜaLlanstaten, die
hun troepen op hét oorlogster rein
Haarlemmer Halletjes
ÈENZATERDAGA VÓNDPRAATJE.
„Je weet", zei mijn neef Wouter,
toen hij mjj dezer dagen kwam bezoe
ken, „dat ik af en toe, als ik mij niet
lekker voel, mijn gezond verstand laat
werken". Ik gaf daarop geen ander
antwoord, dan een onduidelijk ge-,
brom, dat. alles kon beteekenen,
want de werking van dat gezondver-
staud ken ik. Is Wouter, niet prettig,
dan slikt hij allerleikwakzalverijen
door elkaar, maakt zich daar nog zie
ker mee en laat dan. een dokier ha
len, om weer wat.op te knappen.
Bij- een van dio gelegenheden dan
had zijn gezond verstand gewerkt in
do richting va-i pleisters tegen rheu-
matiek. „Pleisters;?'' vroeg ik verwon
derd. „Juist en dio moesten op de
voetzolen gelegd worden, want dan
trekken de verkeerde pijhen en daar
mee ook do verkeerde» vochten' éi; uit"!
„Is hetzelfde niet mét een kuiketrek
ker te bereiken?" vroeg ik, „jé haakt
de punt doodeenvoudig in' een krul
van de verkeerde stoffen en... fiahg....
met een ruk, haal je ze naar buiten...
„Fidelio", zei Wouter, „kom nu niet
met je flauwe aardigheden aan, want
de zaak is ernstig. De fabrikant was
zoo zeker- van zijn zaak, dat hjj één
paar pleister3 kosteloos presenteerde
om te probeeren'.
Dat was natuurlijk voor Wouter de
lokvink geweest: hij is eenmaal dol op
koopjes en als hij wat voor niemendal
kan krijgen, dat anders drie stuivers
kost, verslijt hij een kwartje aan hal
ve zolen en achterlappen, om het te
laten, röillioenen. In zooverre was het1
zeker een overwinning voor de bond
genooten, dat in de Maandag gehou
den zitting der vredesconferentie de
Turken, zeer onverwacht, hun verzet
tegen do toelating der Grieksche ge
delegeerden en hun ejsch betreffende
de approviandeeiirig van Adria.nopel
opgaven. Wat dat laatste betreft, ver
klaarde men dat de Turkse lie gedele
geerden deze quaestie met de Bul-
ga arsehe gedelegeerden alleen zullen
bespreken.
Bit Parijs wordt aan do „Voss. Zei-
tung"- geseind Minister-president
Poincaré heeft gedurende de feestda
gen druk gecarfereerjT met de. Fran-
suhe ambassadeurs te Berlijn en te
Londen, Jules en Paul Cambon, over
sctappen, die hij van plan is to doen;
wanneer de" vredesonderhandelingen
te Londen sClvipbreug mochten lijdeii
op do quaèstie-Adrianopél.
De Balkanmogendheden moeten nl.
besloten hebben op'dit punt'niét het.
minste toe le geven. Eén dér Bulgaar-
scho vertegenwoordigers zei tot een
Franse-li journalist „Dat wij hard
nekkig volharden bij den eisch, dat
Adrianopel aan ons moet worden af
gestaan, geschiedt niet. uit eigenliefde
en evenmin, zooals in een Fransch
blad te lezen was, omdat wij bang zijn
met ledige handen naar buis té komen.
Br zijn hoogere.belangen in liet spel.
Wij hebben oorlog gevoerd om onze
Christenbroeders te bevrijden van het
Turksche juk. Tot die Christenen be
lmoren een groot aantal Bulgaren en
dezen vormen de meerderheid van de
bevolking van Adrianopel. Lieien Avij
hen verder zuchten 'onder bet Turk
sche juk, dan ware liet doel van den
oorlog niet bereikt. De christen-onder
danen van Turkije moeten volkomea
vrij zijn, anders zou over hortenenmf
langoren tijd toch opnieuw een oorlog
lütbarsten."
De Balkan-stalen onderling ver
deeld.
Tusschcn Grieken :en Bulgaren -te
Saloniki heeft -de oneenigheïd al tot
bloedige botsingen geleid en er
hecrscht hog steeds wederzrj-dsche,
\Vroli, al meest het'bezoek'van koning.
Ferdinand en zijn zonen 'aan den ko--
hing- van Griekenland de-innige ver
houding symboliseeren - én tusschcn
Serviërs cn Bulgaren is het ook alles
behalve koek en ei. Dc bladen in-de
verschillende staten maken. zich. na-j
tuurlijk tot tolken van de daar heer-1
schcnde gevoelens en zij schijnen zich
zoo vinnig en venijnig uit te laten, dat
het Buigaarsche regeeringsblad „Mir"
bet noodig heeft geacht in een scherp
arlikel te antwoorden op hatelijkhe
den, waaraan Bulgarije in de pers
van de andere Balkanstaten bloot
staat, hetgeen het blad te betreurens
waardiger acht, nu het gezamenlijk
ondernomen werk nog niet tot een
goed einde is gebracht. Het vestigt de
aandacht der leidende kringen in de
geallieerde staten-op de ,gèvar<.|t. die.
deze houding der pers kan hebben op
den verderen gang der, zaken.
Do houding van-B oemenië.
Dé volksvertegenwoordiging van'
Roemenie hoeft een motie van ver
trouwen 'in het beleid der negeering
en den koning aangenomen en ver
klaart, dat geen oplossing van de Bal
kan-crisis mogelijk is, tenzij rekening
wordt gehouden met clè wettige "en
rechtmatige belangen van Roemenie.
S k o e t a V i.
.De „Neue Freie Press©" verneemt
vaii diplomatiek© zijde, datOosten-
rij k-Hongarij© wenscht,dat Skoetari
niét aan Montenegro zal worden af
gestaan en dut bet de hoofdstad van
Albanië' zal blijven.
Van ds oorlogsvelden.
Turken en Grieken.
De Turken declen uit Janina een
aanval óp liet centrum en den rech
ter'vleugel der Grieken, zij werden
echter teruggeslagen.
Een invalin Albanië.
De Temps" verneemt, dat de Egyp
tische prins Achriiet Fuad voorberei
dende maati-egelen treft-om aan bet
hoofd van een legermacht van onge
veer 20.000 man een inval te doen in
Albanië. Hij zou dan landen te Valona
of een ander naburig punt aan do
kust, zich daar tot vorst van Albanië
proclameeren én zoodoende de mo
gendheden stellen voor een voldongen
feit.
Hét bericht wordt uit Rome evenwel
tegen i'gespr okem
gaan halen,
„Dé pleisters kwamen niet ,0611 brief
eri een boekje, vol geléérde afbeeldin
gen en beschouwingen over den voet.
Maar in den brief stond, dat bijna
altijd de kracht van de twee eerste
paren noodig was, om de verstopte po
rieën te openen 'en de vergiftige zuren
te verdrijven. Maa- ik had maar één
paar. Hoe kreeg ik dat geval nu in
orde? Er stond ook in den brief; „be-
preef.dit paar pleisters zorgvuldig en
indien de. gevolgen .u vertrouwen
schenken in onze wondervolle genees
wijze,-hetgeen het ongetwijfeld,zal
doen, dan zullen wij u met genoegen
nog 3 paar van .onze vöetpleisters zen
den na ontvangst van 'f 6.50;..."
„Aliem", zei ik.
„Ja"-, betoogde-Wouter, „de zaak was
mij oókniét geheel duidelijk: ik móest
het eene paiir prebeeren en als de gs-1
volgen mij vertrouwen schonken er
nog drie paar koopen en wat verderop
stond' dan weer dat bijna altijd de
kracht van (letwcc eerste paren lioo-
dig was enzbovoorts. „Kijk", daciit ik,
„9ls.de koopman' het zelf niet precies
weet, hoe.'.zal jk het dan weten?" en-
besloot af te wachten: missclien zou ik
dat tweede paar ook wel present krij
gen.
Maai- dat gebeurd'; toch niet. Wel
kreeg ik daarna een tweeden brief, om
toch bericht te sturen of ik baat bij dó
pleisters gevonden had „bet is moge
lijk", slaat daar verder in te lezen,
„dat de pleisters u in uw geval geen
voldoening hebben geschonken, doch
dan moet daarvoor een reden zijn.
Indien u veel loopt,' kunnen de
voeLzoIen vereelt eri verhard zijn, zoo-
Allerlei.
Poincaré candidaat voor
het presidentschap in
F r a n kr ij k
Poincaré is teruggekomen op zijn
lxislu.it om een candid atuur voor het
presidentschap te weigeren, nu Bour
geois definitief besloot geen candida-
tuu'r te aanvaarden. Niettemin hand
haven Iti'bot, Dubost en Deschanel
hun candidature!), zoodat er tot dus-,
ver vier officieel© candidaten zijn...
ïan de Residentie en haar
bewoners.
GLXXXIX.
Kerstmis is hier kalm voorbijge
gaan.. Niet dat anders de dcftige: resi
dentie 'het .toonbeeld is van loonee-
len, waarbij optreden van de politie
noodzakelijk wordt in al de jaren,
dal ik in Den Ilaag woon, heb ik het
typische cachet" van would-he ver
waandheid dat op de stad gedrukt is
nog nimmer verbroken gezien
maal'" het lecJijke weer maakte dat de
menigte op straat heel wat geringer
was dan anders.,Toclumoet het getal
personen dat de feestdagen hier door
bracht nietonaanzienlijk geweest
zijn; aan de stations was het ai dagen
van' tevoren een drukte van 'belang
door aankomende reizigers en
slagregens hielden dc meêsten bin
nenshuis. De weck die voor Kerstmis'
verliep, bracht heel wat meer leven
digheid dan .do 25ste en 20sle Dceem-
ber.Dc hulslrage was daar voor 'n góed
deel oorzaak van. Nog nimmer heb
ben de roode bes en de p'rikkclblaad-
jes zooveel aftrek gevonden, als thans.
We zijn gewoon in alle winkels een
uitstalling te zien onder'rood licht en
versierd met dc eigenaardige stijve
takjes'die om hun onbuigzaamheid
toch zoo zeldzaam decoratief staan,
dc' hulst als bloem in knoopsgaten
ön op hoeden en mutsen gedragen,
heen dat hadden we hier nooit in die
mate»'gehad.-Toonden de liec-ren nog
eenige terughoudendheid, in -het zich
tooien met de besjes, de damns deden
het algemeen en vooral 's middags ln
de -stad waren degenen, die het niet
droegen, te tellen.
Jammer dat er ditmaal geen mistle
toe te krijgen was. Als dé dames zicli
daar nu eens irieo opgemaakt had
den
De kalme Kerstmis sluit hier een
kalm jaar af. Er is in 1912 niet veel in
Den I-Iaag voorgekomen wat meer dan
oppervlakkige emotie gaf. De sluiting
van den schouwburg bracht de gemoe
deren eenige ooger-blikken in beroe
ring de storm ging heel gauw weer
liggen en nu deze dringende zaak, die
volgens wethoudo' Lely nog minder
dan een dag en een nacht wachten
kon, zonder blikken.of blozen tot 1913
is uitgesteld, kui ceri we er zeker van
zijn, dat een heel groot deel van de
eertijds verontwaardigden hun woede
van een half jaar terug al weer verge
ten zijn. Het nieuw© is er af en de aan
dacht zoekt alweer een ander voor
werp.
Onder de groot© besluiten, die de
raad in de afgeloopen twaalf maanden
genomen heeft-, is dat tot bet slaan
van een paar nieuwe verkeerswegen
dooi- het stiulseertruni, vuil noord naar
zuid en van oost naar west. Over de
waarde van do geprojecteerde straten
natuurlijk is er in den eersten tijd
aanafbreken van de huizen nog geen
denken wordt zeer verschillend ge-;
oordeeld.
Een tweede gebeurtenis van belang
was do bebouwing van Zorgvliet, ja
ren lang heeft de bouwgrondmaat
schappij met d»c gemeente onderhan
deld over de voorwaarden tot exploi
tatie. Nooit werd overeenkomst gekre
gen en eerst toen de firma Hoek en
Wouters, die de jiandeu Haselroek en
Oud-Wassana-er exploiteerde, do zaak
in- handeu nam, werd een bouwplan
verkregen, waaraan de raad zijn
goedkeuring gaf. De eerste huizen
werden reeds onder den kap ge
bracht en in den zomer van 1913 zul
len velen wel gaan wandelen in de
duinen en heuvels, die- jarenlang
zichtbaar, maar niet te bereiken wa
ren.
Voor schokkende gebeurtenissen op
sociaal gebied bleef de gemeente, als
gewoonlijk, gespaard, tenminste wan
neer een staking in de bouwvakken en
een dito poging tot lo-onsverhoogirig
van de schippers, die het viiil van
den asohtaal wegvoeren, niet mee-
dat het moiisterpaar pleisters slechts
de poriën heeft- kunnen openen."
„En in den eersten brief staat, dat
bijna altijd de kracht van de twee
eerste paren noodig is om de verstopte
poriën te openen zei ik.
„Juist", antwoordde M outer. „Deze
tweede brief was heel dringend „wij
verlangen, dat dadelijk met het ge
bruik van de pleisters voortgaat",
schrijven do hoeren. J© begrijpt, dat
dit niet de manier is, om mij er toe te
brengen," die pleisters geregeld te gaan
gebruiken'
Ja, dat wist ik, dat wist ook zijn,
vrouw en de lieel© familie, want wie
iets van Wouter gedaan wil krijgen,
moet hem precies het tegenovergestel
de vragen van wat hij wenscht..
„ik wacht nu", ging hij met een pein-:
zend gezicht verder,' „den derden
brief af. Als jij soms rheumatiek
mocht krijgen
„Neen, dank je wel."
„Komaan, geneer je niet", zei hij
uitnoodigend, „zoo'n héél klein aardig
rheuniatiekje, zeg niet zoo gauw nee,
wie weet wat eengezellige afwisseling
dat'wezen .zou in elk geval de
pleisters zijn tot je beschikking", en
daarmee stopte hij me een pakje in de
hand, dat allerheftigst naar teer rook,
zoodot op dit ocgenblik de lucht ervan
nog in mijn schrijftafel hangt.
Maar ik was nog niet van Wouter
af. Twee dagen daarna kwam hij
weer op bezoek, om te zeggen, dat bij
pp- een andere merkwaardige adverten
tie geschrevén had.
„Hoe wórdt iemand redenaar?"
vroeg kü triomfantelijk. „Dat wéét jé
'rekenen. De pogingen van een aantal
winkeliers, oan teruggaaf te krijgen
van belastwigpenningen, dio de ge
meente op niet geheel en al correcte
wijze geïnd had, mislukten.
Ik vermeld dit opzettelijk hier, onv
dat de raad met begrepen heeft dat
achter den zuiver zakelijken kant van
dit vraagstuk, ook nog een ethische
school, en dit was: mag de gemeente
opzettelijk, stilzwijgend gebruik ma
ken van.' de onbekendheid van. inge
zetenen. met de plaatselij los verorde
ningen-
De enkele da-gen, die ons nog tot
den 3'lsteri resten, geven geen. pers
pectief te zien van gebeurtenissen van
eenig belang. We gaan dus 1913 in
zonder definitieve voorstellen voor
schouwbu i'gbouwvoor een tweede
ziekenhuis, voor vuilverbranding,
zonder» bepaald is, dat de wedden van
de leeraren M. O. de-zoo 'hoogstnood
zakelijke- verhooging zal ondergaan;
zondër 'oplossing van liet Paleis-
vraagstuk, van do .zóneregeiijng bij
de'traan. We wachten nog steeds op
verplaatsing van kazernes, op een
nieuw Stadhuis, op succes van het
uitgeven van grond in 'erfpacht, op
éeh bétere haven te Scheveuingen.
We-.-..'.
Ik sqheid er mee uit. Do oudejaars
avondstemming zou er onder lijden
als ik ging opsommen wat 1913 bren
gen moet, behalve opening van 'het
Vredespaleis, een anatal congressen
de viering van de onafhankelijkheid
nu nog daargelaten.
Zooals ik reeds schreef was de
stemming "nier kalm én da.arom réén
zalig uiteinde en een goed 1913.
sintram!
Amsterdamsdie Kout
- LVI.
Om en nabij Kerstmis.
Wc hebben ons Kerstfeest gevierd
en uii'bereiden wij ons tot den Oude
jaarsavond voor, Tot den avond, dié
vóór en bóven alles voor 't gezin'is
en voor de huiskamer.
- Vroeger jareii waren ook zelfs op
dezen laatslcn avond van het jaar de
café's-'open tót twaalf uur en later.
Dat'ié gelukkig nu over T algemeen
uit. 'Dé 'meeste cafë's sluiten op dc-Ji
'Oudejaarsavond om negen uur om het
persu'neel gelegenheid te geven het
feest' óók thuis bij en met de hunnen
té vieren.
Eii dat is goed.
Ik'heb altijd medelijden gehad met
de stakkerds, die' „oud-op-nieuw" vie
ren in 't café onder gehuichelde, luid
ruchtige'vreugde. De café-houder liet
dan voor zijn goede klanten, z'n stam
gasten, de kurken van de flesschen
champagne, knallen en schonk met
ruime hand.
Opgewonden druk wenschte men
elkander dan „alles best in 't nieu
we jaar en voorspoed in zaken", er-
werd nog een kaartje gelegd en dus
laat in den nacht togen de „ouwe
vrrjrérS" iiaar huis-naar Jiun kille huis
kamer. Misschien om daar met wee
moed te gedenken de jaren, dat er
voor -lien óók een huiselijke kring
was.' waar mét elkander de vriende
lijke ernst van '1 uur der jaarwisse
ling gevoeld werd en het vredig en
blij was;
De café-deuren zijn thans over 't
algemeén voor die te beklagen enke
len- gesloten.
Tot het feest van den Oudejaars
avond bereidt men zich voor;1 het
Kerstfeest hebben we gevierd en dat
beeft in Amsterdam een aardig,"kleur-
rijk mooi leven gebracht.
Amsterdam i s mooi en gemoode-
lijk-vriendelijk in deze dagen. De
donkere dagen voor Kerstmis zijn op
gefleurd door het vroolijke licht uit
de winkels met hun roode etalages en
hulstvcrsieringen. Men ziet dat gaan
deweg het Kerstfeest ook een llol-
laiidsek feest wordt, zooals St. Nico-
laas. Men ziet op straat en in trams
de meuschen met takken hulst-, dat,
frisséhe, aardige plantje met het
mooie'blad en men ziet o arme
Hollan'dsche deftigheid in 't gedrang
T- heëren die zich niet ontzien op 't
Singel waar de Kerslboommarkt is,,
over zoo'n groenen boom doodgemoe-
delijlc- delibereer en en onderhandelen,
niet, dat kun je niet weten !"-
Ik trachtte onverschillig te kijken,
want'hij wist wel, de rakker, dat hij
mij .hiermee in mijn zwak tastte. ïk
hek. eenmaal den naam, dat ik een
aardige speech kan slaan i' En niet ten
onrechte.
„Hier heb ik een boekje", ging Wou
ter-voort, „waarin te lezen staat, dat
iedereen redenaar worden kan."
„Iedereen Zouden we zoodoende
niet wat' Veel redenaars krijgen
„Daar trekt de professor zich niets
van aan en ik ook niet. Iedereen kan
een flinke, Yrije, logische redevoering
hóuden, 'maar alleen als li ij den cur
sus van den professor kooptv"
„Ahem", zei ik. „En die kost?"
„Dertig en een halve mark, ruim
aehtti.cn gulden."-
„Dat is veel
„Misschien", zéi Wouter, naden
kend, „misschien ook niet. „Is acht;
tien gulden te duur, om' een redevoe
ring vrij en gemakkelijk te kunnen
hoiidón en iedereen op vlotte en ge
makkelijke manier te woord te staan
Natuurlijk ziju er meuschen, aan wie
dat oin zoo to zeggen van de wieg af,
als'persoonlijk talent, is meegegeVeh.
(Hier keek de kwast met groot welge
vallen in den spiegel, waar hij vlak
tegenover zat). Maar ook wie zoo ge
lukkig niet is, kan dat uit professors
cursus leer en."
Daarbij keek hij me aan met een ge
zicht, alsof hij zeggen wou„geef
den. moed dus maar niet op, want je
hebt nog een kans." Ik hield mé iri'en
zei ;-„Wouter, als bet ooit zoover moet
komen, dat ieder een redenaar is, zijn
wij dc wanhoou nabii. Iedere handels^
er "een Soopën ten slotte, en alle
deftigheid ten spijt, alsoï 't de ge
woonste zaak van dc wereld is, naar
buis dragen.
De Kerstboom-markt is dit jaar
„willig" geweest, 't Was, in de dagen
vóór Kerstmis op 't Singel, van de
Munt tót bet Koningsplein' of je ln
een dennëbosch liep, zoo heerlijk
geurde bet. daar. Do venters en vent-
sters riepen de heerlijke eri schoon e
qualiteiteh van hun waar uit en kop
pers "en nieuwsgierigen verdrongen
zich in dichten drom. De boomen'en
boompjes gingen grif van de handen
in beei wat A'msterdanische huizen
hebben ze met klatergoud versierd,
stralend in een weelde vaii kaarsjes-
licht en beladen 'met verrassingen
deh luister van eéri paar avonden
gevormd.
De man,.die gc-zégd heeft, dat er
merkbaar' een „verteedering 'des bar-
ten"' plaats vindt, zou tegenwoordig!
mét de' Kerstdagen in Amsterdam ge
nieten.
Niet 'alleen het drukke beweeg in de
winkelstraten van de honderden die
de „pelits cadeaux" koopen, welke
„entretieiment i'ausilié'' spreekt er
van.,.
Er spreekt van het mooié werk
dat het Leger evenals trouwens in
Haarlem en in bijna alle plaatsen van
ons land doet om voor een paar da
gen het leed van zoovelen te verzach
ten. De .bekende potten hébben er
aan herinnerd en de takjes hulst, die
op straat te koop werden aangebo
den. De. groote verhuiswagens vol
Kerstmanden voor de armsteu der ar
men. hebben in de armoe-wijken ge
reden en 't Kex'slmaal in liet Paleis
voor Volksvlijt, waar honderden van
honger-blceke en van kou-huiverende
armen de tradilioueele snijboonen
met worst genuttigd hebben, is oolc
dit jaar weer aangericht.
Ik heb -meermalen die „elcrij" als
persmens'ch bijgewoond en mijn In
druk was dan steeds: ontroerend, in
drukwekkend. 't Muziekkorps speelt
als de honderden uitgehongerdeii zich
aan tafel zetten en met een devotie
die diep aangrijpend is, zingen allen
een lied .mee, een lied van..lof en
dank,.eeu-'vrponi lied. Kort,, heel kort.
spreekt, dekolonel hen. toe .en-, dau
vallen ze aan en ze eten en eten!
Af en toe ziet uien er een eoïi stuk
worst wegmoffelen voor thuis. Een
stoere man, voor zijn zieke vrouw:
een vrouw voor den ouden vader of
moederOf er frommelt een kin-
dex-vuistje 't heerlijke in een meege
bracht slukje papier, omdat broertje
of zusje ook wat.moeten hebben..De
bleeke, magere, teere kleine had bet
zelf wel heelemaal op-gekund, maai
de arme geeft gemakkelijk van het
weinige, wat hij heeft
Wat ik nooit hel) kunnen begrijpen
is, dat er zooveel meuschen zijn, die
dit Kerstmaal aan de armen gaan zien
als een soort publieke vermakelijk
heid en elkaar wijzen op stakkerds,
die wat heel gulzig de truetati© naar
binnen werken.. M at voor genét schuilt
er in deze boverdien hoogst onklesche
afloerderij Ik heb mij nooit prettig
gestemd gevoeld als. ik eenige oogen-
blikken ex-officio op den middag van
Tweedén Kerstdag In de groote Paleis
zaal bad vortcétd...
Deze'arme'hor,gerigen waren nu ge
spijzigd en voldaan Maar daarna
Dat is dé martelende geduchte, die je
niet loslaat.
't Kerstfeest heeft ons, ook dit jaar,
de verrassing gébracht van bespeling
door den kunstenaar Vincent van het
carillon op het Koninklijk'Paleis.
Guur gierde de wind en af en toe
striemde de regen. Maar duizenden en
duizenden-stonden op den Dam en ge
noten in eerbiedige, stille aandacht
van het nu eens iret traditioneele,
maar met zorg samengesteld© pro
gramma.
De Amsterdammers zijn toch een
zonderling en au fond wel hcci sympa
thiek soort meuschen.
Daar wordl nu het carillon bespeeld,
het carillon, dat men iederen Maan
dagmiddag hooien kan, op een onge
woon uur en alsof 't grootste wonder
van de wereld gebeurt, verdringen
duizenden ziuti op liet groote plein,
Loopen de aangrenzende straten vol én
is er een" mei.sekénmenigte bijeen
grooter dan bij een vorstel ijken in
tocht.
Dat is de Amsterdamsche nieuwsgie
righeid.
En en nu komt- juist liet. aardige,
het sympathréke die duizenden luis
teren in devote aandacht "naar de
Kerstliederen, die beieren iiiden
reiziger een redenaar, iedere penning
meester yan een vcreem'ging een.rede
naar, je komt niet meer van hen af en
o wee, elk lid van den Raad een rede
naar, en dubbel e.i drievoudig wee, ook
ieder lid van de Provinciale "Staten,
zeven én zeventig Li getal. Wouter, ik
verbied je het adres van dezen profes
sor verder te verspreiden, omdat dit
een misdaad wezen zou. Met al dat
praten zou er geen tijd meer over
schieten voor doen."
,,En wat doen wij anders dan
praten vroeg Wouter, zeer ter sne
de. „Maar-wees gerust, ik-zal er ver
der niet over spreken. Wanneer de
menschcn allemaal hetzelfde talent
hadden, dan zou niemand in zoo'n ta
lent meer plezier of voordeel hebben."
En daarmee was het gevaar van de
redenaars-academie afgewend, maar
nu nog dagen later, beef ik bij de ge
dachte aan de opleiding van ieder
een tot redenaar. De gesprekken zou
den geen eind meer hebben, vergade
ringen zouden duren tot de aanwezi
gen in slaap vielen, niemand zou, van
pure redeneerdrukte, nog tijd en ge
legenheid hebben onï wat anders te
doen. De kuisvrouw zou geen tijd heb
ben om de pot te koken, haar man zou
's middags op zijn woorden mogen
kauwen en verder op niets, in huis, op
straat, onder den grond en in de lucht
zouden maar voortdurend redevoerin
gen gehouden worden neen, het is
toch een groot geluk, dat er in" onze
maatschappij ook nog velen zwijgen.
Maar Wouter had op nog meer ad
vertenties geschreven. Op die voor een
neuzenvervormer, bijvoorbeeld. „Als
ik je dienen kan", zei hij, een handvol
avond. Muisstil is het. De menigte be
weegt zich nietmen luistert on neemt
gretig de mooie, frissche klanken in
zich- op. Hier en daar neuriet een
groepje de bekende wijzen mee. Da
trams glijden voorzichtig door do men-
schendrommen heen en op verzoek
klingelen ze zoj weinig mogelijk.
t Is alweer een bewijs, dat ook'
een „duizendkoppige menigte" te lei
den en in stemming te brengen en te
houden is
Vergelijk nu eens in gedachten liet
liederlijke bossen en brullen van zont.v
looze en smakelooze liedjes op som in L
ge feestdagen met dit doodstil! eerbie
dig luisteren. Wanneer er wat goeds
te zien of te hooren valt, dan is men
bij ons in Amsterdam althans.
vol waardeering. Dan geniet men en
men houdt, rich binnen de perken. Ja,
als er geen leiding is, als de menigte
zelf „feest moet maken", dan wordt er
uit den band gesprongen en dan wordt
het eert walgelijk» hos- en drinkpartij.
Maar zoodra is er niet wat goeds to
zien, wat moois te hooren of men is
vol aandacht en van ongerechtigheden
is er dan geen spoor te ontdekken.
Deze brief, die aan de Kerstdagen
gewijd is, zou niet volledig zijn als ik
niet aanstipte, dat de gebruikelijke
Kerstrede, door Mr. P. J. Troelstra :--
thans weer zoover hersteld, dat'hij in
liet openbaar kan optreden gehou
den is, ditmaal in Bollevue, welks
groote zalen weder stampvol waren.
Men had zich gespitst op relletjes.
Door „Het Volk" toch was bekend 'gl:
maakt, dat de S. D. P.-leden opgeroe
pen waren Ln grooten getale,.liefst een
uur voor den aanvang, te verschijnen.
De vergadering is echter kalm afge
loopen, hoewei het debat tusscben den
spreker en de heeren Wijnkoop en
Sneevliet uiterst scherp was.
D6 lezers va.i „llaarleiri's Dagblad*
zullen zeker wel als deze brief ver
schijnt" een verslag der rede onder do
pogen hebben gehad.
't Voornaamste van het door Mr.
Troelstra gesproken© schuilt in zijn.
verklaring omtrent de houding, d-our
de S. D. A. P. aan tc nemen bij de.
herstemmingen in 1913:
Mi\ Troelstrn kon uit den aard
slechts een persoonlijke opvatting uit
spreken, aangezien het Congres der
S. D. A. P. te zijner tijd over die hou
ding beslissen zal.
Als zijn persoonlijke meening dan'
zei Mr. Troelstra, dat indien de duis
tere punten in het Concentratie-pro
gram, t. \v. het militaire en het finan
cieel© (waar da gelden voor de Staals-
pénsionneering vandaan moeten ko
men) opgehelderd zijn de „verburger
lijkte S. D. A. P.", zcoals spr. het sar
castisch noemde, aan 't adres van de
S. D. P.-leden onder zijn gehoor, een
accoord zullen moeten aangaan mol
de vrijzinnige groepen.
Worden deze punten niet opgehel
derd, dan zal de S. D. A. P. volgens
Mr. Troelstra moeten handelen naar
omstandigheden, onafhankelijk van
coalitie en concentratie.
Het congres zal wel in dezen geest'
beslissen, naar alle waarschijnlijk
heid.
En thans wensch ik mijn lezeressen
en lezers een goed jaar-einde.
AMSTERDAMMER.
Binnenland
BOND VAN NEDERLANDSCIIE
ONDERWIJZERS.
In tegenwoordigheid van een groot
aantal afgevaardigden uit alle deeleu
des lands en vele belangstel loncten
werd Vrijdagavond te Groningen do
jaarvergadering geopend van dcu
Bond van Nederlandsohe Onderwij
zers.
De voorzitter van den Bond, de hoer
F. L. Ossendorp, hield ©en openings
rede, en zei o. a.
Toen ik mij ging zetten, om de ope
ningsrede t© schrijven, las ik eerst
nog eens na, wat ik het Yo-ri-ge jaar
tot u gesproken had, en kwam daar
bij tot de ontdekking, dat ik u dezelf
de rede, met een kleine wijziging en
aanvulling hier en daar, weer zou
kunnen voordragon. Wel een bewijs,
dat er in den toestand van het onder
wijs en in de positie van den onder
wijzer eigenlijk niets veranderd is-
En zoo Is het.
De liefde voor hot, onderwijs en de
waardeering van don onderwijzer
staan bij de autoriteiten nog op het
zelfde lago peil van vorig© jaren. De
Vereeiiigiiig, die steeds voor de be-
papieren uit den zak balende, „dan
zijn hier de bijzonderheden. Je neus is
niet al te mooi, wat dik en wipperig
aan de punt...."-
„Hij is mij goed genoeg en elke neuS
is voldoende, die niet in andermans
zaken gesloken wordt."
„Sommige menschen zijn met weinig
tevreden", ging hij onverstoorbaar
verder, ,,'t Js anders jammer, want in
de circulaire lees ik, dat ook vorsten
en prinsessen den neuzenvervormer
hebben laten komen."
„Daar hoor ik niet bij", zei ik, wat
hij met een onsangemunen nadruk be
vestigde. Daarop bood hij mij nog wat
anders aan, een middel tegen corpu
lentie, ook al in advertentiën in buiten-
landsche tijdschriften gevonden'. Ik
wil wel weten, dat dit me trof. Do een
heeft deze zorg, die hem kwelt, de an-
dere gene, welnu ik heb een hekel aan
mijn buikje en kan ik ook qo slank
heid van mijn jonge jaren niet terug
krijgen, ik zou wel graag magerder
zijn. „Maar denk er om, ik neem er
geen medicijnen voor in."
„Dat hoeft ook niet", verklaarde
Wouter en gaf me papieren, waaruit
bleek, dat de uitvinder corpulentie wil
genezen met zeep. Jo waseht
langzamerhand de vetlaag weg 1
Nu ik dat gelezen heb, ben ik op al
les voorbereid. Als nu morgen per ad
vertentie iemand aanbiedt ziju hoofd
vooreen jaarlijkschen huurprijs tegen
een ander te ruilen, zal ik me daar
over niet verbazén. liet papier is wél
geduldige
FIDELIÖl
