BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
^Sm^Stf&SBSKSi
Gevangen
$0a Jurgtsg.
ZA.TE&DA.8 1 FEBRUARI 1913
Ho 9085
DE ZATERDAGAVOND
HMRLEWT8 DAQ3LA0 KOST
f 1.20 PEB 8 BAANDEN
®F ra CENT PES WEE!
ACKiMSmLfiB ÖROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ 2UIDER BU1TENSPAARNE 6.
IN HAARLEM'S DAGBLAD ZUÏ4
ADVERTENTIËW DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCÉS
W03DEN OPGEMERKT'
scheuren open en de miniatuur-j
denaars komen ter wereld.
Moedei-liefde bestaat bij hel oude
dier niet en het addergebroed vertoom
ook geen instinctieve gevoelens
kinderlijke genegenheid. Tegenover
elkaar zijn de broertjes en zusjes
eens doodon'verschiliig en weinige
oogenblikken na de geboorte kringe
len ze reeds weg, om het moordenaars-
bedrijf te beginnen.
In hun grille jeugd voeden do jonge
Het Rijke Natuurleven
ADDERS.
Nu houden ze huu winterslaap, de
gevreesde mor stère der hooge gron
den, en slechts op heele zoele dagen
strekken ze het ineengerold lichaam,
om met een paar trage bewegingen
naar buiten te komen. De, naar hun
zin al heel gauw te lage temperatuur,
jaagt hen terug naar de zooeven ver- -
lata, mollengang ol naar l.et konij-«forties zich met longe hagedissen,
nenliol en mït slangenflegma, znoals I padies, wenawsen ander voor
j» kc"™n'acl" d^JTAfÏÏSS
voorkomen, zijn ze gehaat! *Wp «'.ttaisdiappen en die
-houden ze zelfs jaren na hun dood.
Er zijn proeven genomen met ge
droogd slangergif. Na jarén bewaard
te zijn, bleek de oplossing nog de ge
vaarlijke eigersch.ap te hebben be
houden.
Weet ge, wie de adders als ten lie
velingsgerecht beschouwen?Dat zijn de
vredig knorrend3 egels. Zij blijken on
aantastbaar te zijn door hun stekel-
pantser, maar ook Inwendig is het gif
geheel werkeloos. Egels zijn dan ook
onze beste boi.dgenocten in den strijd
en, hoe ook de moderne natuurvriend
zichzelf weet te vergeten, om een
merkwaardig dier te redden, als net
een adder geldt, is er maar één von
nis: „de dood".
Stel u ook even voor. Volop genie
tend van dc mooie kleuren der bruine
of paarse Herdoe.den, zoekt ge up een
warmen zomerdag ccn boschrijk plek
je aan den zoom van die golvende
vlakten op, om rustiger de mooie ver-
gezien ten on liet kleurenspel te kun-
nen be wondere:.. Juist als ge wilt gaan j
l,st te ee,heten
hoschbessenstruiken ligt te genieten
van de koesterende zomer warmte.
„Een adder" is het eerste, wat u door
het hoofd flitst, als ge de zigzaglijn
ziet, die u ais een schrikwekkend tee-
ken uit de dierkunde-boeken is hij-
gebleven. Dat ge in uw angst negen
keer vggr de tien een ringslang, die.
geen zigzaglij'' heeft, voor een adder j nj,et
houdt, ondanks het zwavelgele range-i leGdliiT
SS ls "!e\ k!va,iik te, ,Er! ii'ns Kah ik toast „iet zeggen
worden op het slangougebied grooteri
absurditeiten vertoond, zoodat zei Is wè' snoeperij.
bazel wonnen worden dood gekmip- j Oolc wordt er in de groote steden
peld, „omdat je nooit er is kon we-; allicht te veel uitgegeven aan tram-
ten". Maar hebt ge werkelijk goed j geld, aan sport, ja aan wat niet al!
waargonómeu, dan slaat liet diertjeZoo'n middagje winkelen in de stad
niet voor u op dc- vlucht, maar heft j kosl guldens en guldens! Vooral te-
sissend zijn ve, ijnig topje np, om u den ,i(d m dilïei.kocpen 0Mrrt
Rubriek voor /rouwen
Laten wij ons niet te veel i»
hoef ton scheppen.
Hoeveel vrouwen gewennen zich
ontzettende luxe ip
oedih-g; of liever /oe-
met de vlammen schietende oogjes op
een afstand te honden. Rahp da:n al
uw moed bijeen, neem een stok, en
ransel er op los, tot hel dier geen be
weging meer maakt. Ge hebt de
mensenheid een weldaad bewezen, en
kunt weer voortgaan met het genieten
van het zonnige landschap. Dat ge
ccn dier, dat u niet aanviel en „wak
ker was dan gij, hebt vernietigd, ;s
geen misdaad, Bleef het leven, dan
zou liet latei op het onverwachtst,
zelf als aanvaller kunnen optreden,
en gij zoudt onbewust de oorzaak
kunnen zijn van den dood van aen an
deren wandelaar, die minder gauw
het gevaar ontdekte.
De adders kennen alleen voor in
onze oostelijke provincies. Op do
Veluwe behooren ze gelukkig lot de
zeldzaamheden, maar Drenthe b.v.
moet ze in groot aantal herbergen.
Zooals ik reeds zei, zijn ze op een
afstand slechts goed te onderschei
den van de onschuldige ring- en glad
de slangen, door de sterk sprekende
zigzaglijn op den rug. De gedoode die
ren zijn nog te herkennen aan de ver
hevenheden op iedere schub aan Je
rugzijde.
De kleine, vurige oogje- hebben een
loodrecht staande pupil evenals de
als alle magazijnen zoo verleidelijk
geëtaleerd zijn. De eer.e vriendin
durft al niet onderdoen voor de ander
er, komt men dan thuis, en telt zijn
uitgaven na, dan ziet men dat het al
een bedroevend overschot is, waar
men nu nog een of twee weken mee
moet toekomen. De ellende is nu niet
te beschrijven, als er dan nog een
goedhartige vriendin is, die aanbiedt
wat te leenen! "Uit een dergelijk gul
aanbod, kan dan voortvloeien, dat
men steeds ten achteren raakt en
zijn maandgeld al vooreen deel kvv jt
is, terwijl men het nog niet in han
den heeft.
Laat ons dus onze behoeften beper
ken! Ditzelfde geldt ook voor menig
jong getrouwd paartje, want het hu
welijk behceft niet geb -»rd te zijn
op een ruime levenswijs; als er maar
rechte sympathie bestaat 'usschen de
beide echtelieden %en liet verlangen
om alles voor elkaar te zijn.
Allereerst dient de woning dan ook
met verstand gekozen te worden,
want met een hoogere huishuur gaat
een hoogere belastirg hand aan hand,
dat gebruikt wat in een midden
standsgezin niet meer waardig genoeg
wordt gekeurdl
De kinderen moeten ook al vroeg
aan eenvoud gewend worden: al die
moderne luxe maakt hen niets geluk
kiger en niets gezonder ook.
Een groot deel heeft misschien ook
weer de opvoeding er schuld aan. dat
menige vrouw zich te veel behoeften
schept, doordat zij te laat met geld
leert omgaan of ze krijgt als kind en
later als meisje in het geheel geen
vast week- of maandgeld, of ze krijgt
heel héél weinig, zoodat bet ook haast
de moeite niet waard is om er "teke
ning en verantwoording van af te leg
gen; en ongemerkt gaat dit dan aan
allerlei nietswaardigheden heen-
Mijns inziens moet men een kind
niet te zeer beperken in het bedrag
dat voor weekgeld gegeven wordt,
doch men moet het wel vroeg gewen
nen aan de noodige zelfcontrole,
waardoor het gelijk al de elementair
ste regelen der boekhouding in tóe
passing leert brengen. Het zal zich
dan ook schamen, om sommige oos
ten te boeken, en anderzijds merken,
dat. er wel wat ontbreekt op het bud
get, doordat het bijvoorbeeld niets
heeft geofferd voor een liefdadig
doe). Telkens met het nakijken van
het kasboek kan een verstamdige moe
der er dan op wijzen, hoeveel geluk
kiger men is. als men bijtijds went,
zich zoo weinig mogelijk' behoeften
te scheppen.
MARIE VAN AMSTEL.
-- een moogere oeiasnrg nar.a aan nanu,
katten en zoo verwondert het ons niet' -
«u de adder ecu echl nachtdier is. i bovendien moet men b,i ruimer wo-
Als de zou is ondergegaun en de heide n,nS meei" personeel hebr.ee, of de
de opgenomen warmte uitstraalt, uls i huisvrouw begint al vast met zich te
alles viedïg lijkt Cn kalm, komt het overwerken, wat behalve voor haar
addervolk uit zijn schuilhoeken en eigen zenuwgistel, ook heel slecht is
kringelt bjjua onhoorbaar tusschen de - voor <je verhouding tot haar man,
planten door. dat» zij dan dikwijls onmogelijk
Daar komt een arueloos muisje aan--.
springen. Het zal juist een paar zaad-1 Polbaar aan women en er allene.
jes traan zoeker om don honger wat j ktem strubbelingen vcorval.en, die
te stillen. De slang volleerd rooier als' vermeden hadden kunnen zijn, als de
hij is, merkt liet diertje onmiddellijk levenswijs eenvoudiger had gewetst!
.1 wacht zijn tijd af. Komt de muis
dicht in zijn nabijheid, dan schiet hij
met kracht toe, de kaken worden wijd
opengesperd, e*i twee scherpe dolkjes
Dat de huisvrouw in de eeiste
plaats zelve flink moet aanpakken,
dat is natuurlijk niet anders dan aun-
bovëlenswaardig; men behoeft maar
eens aan de buisvrouw te vragen die
gen dier. Dan vloeit het gif
bloed van het slachtoffer en binnen het bestuur aan een ander moet over
een minuut is de doodstrijd geëindigd, laten, hoeveel liaar dit kost!
Rustig schuift do slang zi'n prooi) En dan hoeft er nog niet eens on-
nu naa
he we;
inr binnen, door afwisselendeeerlijkheid in het spel te zijn, want
der. ka-ken. De naar achter men kaü iocjj ook niet verwachten
S1
tangen kunnen dienen
doode dier langzaam 1
glijden. Onder deze bewerking moet de
slang ook lucht innémen, Wus zijn
strottenhoofd ingericht, als dut der
zoogdieren, dan zou liet langzaam
naar binnen glijden van.de prooi, on
getwijfeld zijn dood tengevolge heb
ben. Maar geen nood. De luchtpijp
eindigt voor in den hek en onder do
prooi door, gaat de lucht naar bin
nen. Is het dier eindelijk verwerkt,
dan begint het groote verteringspro-
ces, dat weken kan duren. De mover
zorgt wel, dat hi| dan in zijn schuil
plaats komt. Lukt hem dit niet, wat
enkele malen ook werd waargenomen,
dan is dit meestal zijn dood, daar hij
in dezen toestond veel minder weer
baar is.
Het merkwaardigst is wel dc wijze,
waarop de adders ter wereld komen!
De wijfjes, di> grooter en bruiner ge
kleurd zijn, dan de meer naar het
grijs overhellende mannetjes, leggen
een vijftiental eieren, maar juist op
het oogenblik, als de jongen uil het ei
kruipen. De vliesvormiire eischalen
laten l et, ge-h0eft v'00r 0112,0 huishouding, als wij
zich heen 1 M'ven. Ook moeten jong getrouwde
luitjes er altijd op bedacht zijn, dat
zij een klein spaarpotje maken voor
tegen don tijd, dat er soms vermeer
dering van gezin verwacht wordt:
zoo'n jong, hulpeloos wezentje, heeft
nog zpoyeel noodig en", met de voor
uitgang der kinder-hygiëne, komt er
hoe langer hoe meer kijken bij de
verpleging der zuigelingen.
O, er 'hoort zou veel iact bij om
waarlijk goede overeenstemming te
brengen.tusschen uitgavenen inkom
sten: mag men zich cLe luxe niet per
mitteeren, zich dit of dat goede boek
aan te schaffen?... Mag men niet eens
naar een schouw buig of concert
gaan? Mag men n et eens een dinertje
geven of een logé hebben?
Houde de 'huisvrouw dit echter in
het oog, dat er niets roekeloos mag
worden weggeworpen: altijd is er
nog wel een minder rijk met aard-
sche goederen bedeelde, die sraarne
Het werken van Sexton
Blake.
EEN JOURNALISTIEK
FORTUINTJE.
Ik zal er nooit iri slagen jou te door
gronden, zei detective Patlifield, met
een wanhopig hoofdschudden.
Meen je werkelijk dat het een fout van
ons is, de Pers' en het publiek in ver
trouwen te nemen, als wij niet in
staat zijn oen misdadiger op te spo
ren wiens signalement in ons bezit
is? Als dat je bedoeling is, dan waag
ik het nederig met je van meening te
I verschillen.
Sexton Blake lachte, en schoof zijn
lamp wat weg.
Je neemt mijn woorden te letterlijk
op, Patlifield, antwoordde hij. Het is
een betrekkelijk nieuwe methode,
maar ze is in verschillende belang
rijke gevallen meermalen met succes
bekroond. Ik verwerp haar niet even
min als ik draadlooze telegrafie ver
werp als een nieuw en doodelïjk wa
pen in de handen van hen, die mis
dadigere moeten opsporen. Maar bei
de methoden hebben hun grenzen.
Hij sloot den brief dien hij had zit
ten schrijven en plakte er een post
zegel op.
De duidelijk in het oog vallende
grens is dat je in staat moet zijn een
levendige beschrijving van den ver
dachte te geven of zijn portret publi-
cee-ren. Je moet cok de- vermommin
gen aangeven, die hij of zij mogelijk
aanneemt. Je kunt het onbekende niet.
beschrijven. Je hebt mij honderd maal
gezien, oude jongen, maar ik zou er
duizend pond tegen een shilling onder
willen verwedden, dat, als je mij tien
minuten voorsprong gaf, al je por
tretten. al je beschrijvingen, draad
loos getelegrafeer en al je politie mij
in twaalf maanden niet zou kunnen
vinden.
Zul ik die weddenschap op teeke
nen? vroeg Patlifield, glimlachend.
Het komt mij zoo voor, dat mijn kans
niet klein zou zijn
Ik zon wel willen, dat het kon!
zuchtte Sexton Bleke Wat een
heerliike vacajit.ie zou ik dan hébben!
Maar laat ons tot ons uitgangsount
terugkeeren de misdaad in de Klei
ne Draakstraat. Wat zijn de feiten?
Een brutale moord zooals er zoo her
haaldelijk plaats hebben, het soüt mij
dat, te moeten zeggen. De ei aen aar
van het. huis gaat, met zijn familie
naar eori badplaats. Hij laat. als huis
bewaarders een oude vrouw achter
met haar kleinzoon, een jongen van
veertien jaar.
Even na middernacht, wordt er
in het: huis tntfehrrtken. De inbreker
maakt te veel gerucht, zoodat de oude
dame wakker wordt. Dan volgt, de
tragedie, kort en verschrikkelijk
eenige heftige slagen met een zwaar
breek'izer en vlucht.
Maar de jongen is intussohen ook
wakker geworden. Als hij onder aan
do trap komt, ziet. hij een mam dooi
de voordeur ontvluchten. Een hooge
muur omringt het huis en de toegang
tot het huis wordt verkregen, door
middel van een hooge. gegoten ijzeren
poort.
Boven deze poort is een electri-
sche lamp, die door een knopje in de
hal opgedraaid kan worden. Terwijl
de inbreker bezig is o\er de poort te
klimmen en zijn gelaat naar het huis
heeft toegekeerd, heeft de jongen te
genwoordigheid van geest genoeg om
het licht op te draaien. Door een of
ander toeval had de inbreker zijn
masker laten vallen, en zijn gelaat
was in het maanlicht duidelijk zicht
baar, waardoor het zich onuitwisch-
baar in het geheugen van den knaap
vastzette.
Juist, Blake -zei Pathfield.
Hij nam het portret van Sillet,
zonder een oogenblik te aarzelen uit
een pakje van vijftig of meer.
Sexton Blake nam een stapel cou
ranten op en begon ze als een spel
kaarten uit te doelen.
Ziedaar, zei hij. Engelsche,
Fransche, Duitsche, Oostenxijksche,
Hollandsche, Italiaansche, Canadee-
sche en Amerikaansche, alle met por
tretten en nauwkeurige beschrijvin
gen van Sillek. De geschiedenis is
meer dan zes weken oud. Je weet
ieder kenteeken van den man, kent
zijn gewoonten, zijn schuilplaatsen,
zijn handlangers. Je bent zeker nog
niet vergeten dat ik hem in Lissabon
arresteerde met betrekking tot den
inbraak van Whitesand, waar jelui
met je allen geen raad op wisten.
Door mijn toedoen werd hij veroor
deeld en gevonnist.. Op den middag
van de misdaad gaf hij zich behoor
lijk bij de politie van Bristol aan.
Zulke misdadigers plegen geen zelf
moord. Beli al ve de politie probeeren
miilioenen menschen hem op te spo
ren. Ge hebt een groote belooning uit
geloofd, de Pers van de beschaafde
wereld doei haar best je te belpen, en
ge kunt overal heen draadlooze en an
dere telegrammen verzenden. Hoe is
het mogelijk, Pathfield, dat je met al
deze hulpmiddelen toegerust nog niet
kunt slagen? Hoe Ls het mogelijk,
vraag ik je, dat je niet in staat bent
de hand te leggen op Gabriel Sillet?
Houd toch o.p met je strikvragen,
Blake! zei Pathfield een beetje uit zijn
humeur. Je hebt de zaak zoo duide
lijk meegedeeld, dat ik hoop, dat jij
•er je nu ook eens mee zult, g-a.an be
moeien. Kom, beantwoord nu zelf dat
raadsel eens, als je kunt! Ik geef hot
op en houd vol dat jij minstens even
goed ten einde raad bent als wij!
Be pogen van Sexton Blake schit
terden, terwijl hij een pijp aanstok.
Zoo, denk je dat? zei hij bedaard
lachend. Nu, maak dan dat je weg
komt, oude jongen, want ik moet wer
ken. O ja, wat ik zeggen wil, je zult
zeker onderweg wel een paar cour.an-
tenjongens tegenkomen. Wil je hun
terloops even vertollen, dat ik de zaak
in studie ga nemen en als zij wat
meer van de zaak mochten willen we
ten, dat ik er den bloedhond op heb
losgelaten. Pathfield keek hem aan en
lachte. Toen zette hij ziin hoed op en
nog altiid lachend alsof hij zich over
iets bijzonders amuseerde, ging hij
naar beneden. Een uur latei' werden
do couranten bij hopen verkocht,,
want hun ror dbrengers riepen een
zeer sensationeel bericht uit.
„Sexton Blake zal den moor
denaar van den m:ord in
de Kleine Drakens'.raat op
sporen."
n.
Sexton Blake keek den volgenden
morgen, voordat hij uitging, de cou
ranten door. Zij stonden vol van zijn
naam, maar zii waren niet teel op
timistisch gestemd ten opzichte van
zijn kans op succes. Evenals Path
field konden zij niet begrijpen hoe
iemand aan zooveel spiedende oogen
ontsnapt kon zijn. en de meesten hun
ner gaven als hun opinie te kennen,
dat de moordenaar zich zelf van kant
gemaakt 'had, en dat zijn lichaam óf
op den bodem van de Theems lag of
ver-weg over de zee was.
Voor éen ding heb ik Pathfield
ten minste te danken, zei de detec
tive, terwijl hij zijn scheermes even
werkeloos in de hand hield, hij ver
gat niet den courantiers den wenk te
geven omtrent den bleed hond.
Er lagen veel brieven op hem Ie
wachten, maar hij -"d niet, waar
naar hij zocht. In één brief was een
postbewijs voor een söuverein inge
sloten.
Blake las den brief die daarbij be
hoorde tweemaal en de inlioud scheen
hem te bevallen, Hij kwam van een
jongen man, Sidbury genaamd, die
naar Londen was gekomen om daar
met zijn pen fortuin te maken. Tot
op- dit oogenblik 'had hij nauwelijks
genoeg kunnen verdienen om droog
brood en een zolderkamertje te beta
len. De detective had kennis met hem
gemaakt toén hij in een van de twee-
de-rangs koffiehuizen naar iemand
zocht, die opgespoord moest worden,
Zij 'hadden een gesprek aangeknoopt
met het resultaat dat Sidbury den
volgenden morgen, tot zijn groote
verbazing, den brief ontving waarin
chèque voor een söuverein. Die
chètjue was geteekend „Sexton Bla
ke."
Goede jongen, mompelde de de
tective. Ik wist wel, dat hij de rechte
was. Ilij is ook vlug van begrip. Ik
durf ter wat onder verwedden, dat hij
krom heeft moeten "-"en om die
söuverein terug te betalen! Voor den
drommel, als hij..
Ilij sloeg met zijn vuist op de tafel
en wierp zich achterover in zijn stoel.
Daar hoorde hij het getoeter van. den
postiljon beneden op straat. Even la
ter keek Blake het bundeltje brieven
in, dat bij de tweede bestelling tot
hem gekomen was. Evenals te voren,
trok alleen een enkele brief uit dien
flinken stapel zijn aandacht. Zij:
naam en adres stonden met. onbehol
pen schrijfhand en met slechten inkt
op de vuile enveloppe gekrabbeld. De
brief was om drie uur te Cróydon af
gestempeld.
Over den achterkant van het cou
vert liep een vuile streep van mod
der.
Op de post gedaan door een man
op een fiets, die hem tegen ée modde
rige velg veegde voordat hij hem in
de brievenbus deed, besloot Blake in
zidhzelf. Nu zulten wij zien.
Hij vouwde het halve velletje goed
koop briefpapier uit en las:
Mijnheer. Ik kan Gabe niet eer
der verraden of liever gezegd de be
looning verdienen, omdat de polite
mij zelf moest hebben, daar ik uit Ox
ford-circus een prachtig "horloge met
ketting had weggenomen. Ik was bee-
lemaal niet van plan Gabe te verra
den, maar nu ik in de courant zag,
dat u de politie te hulp zou lt-omen.
dacht ik: Het rijk van Gabe is uit,
want u zal hem toch wel te pakken
krijgen. Ik ben slecr.it en ik zou weer
opnieiiw in de gevangenis gezet wor
den. Ik weet' waar Gabe is, en als u
als een heer wilt belove mij uit de
handen der politie to houden, dan zal
ik u zoggen, waar hij te vinden is.
Kom van avond alleen om 'half tien
bij de opiumkroeg van Shang Pu en
ik zal u het adres gèvèn.
Hoogachtend,
Uw dienstwillige ;eff Slade.
De detective glimlachte, en streek
peinzend over zijn kin.
Te zeldzaam te zeldzaam zei
hij, terwijl hij opstond en zijn Wind
kast bpensloot. Hij nam er een in
leer gebonden boekdeel uit, en sloeg
een lijst van namen op met de begin
letter S.
Ik dacht het wel. Vriend Slade
zit nog goed en we! in de Warm wood
Scrubs Gevangenis -m moet daar nog
twee maanden blijven. Te zeldzaam
veel te zeldzaam! En de opium
kroeg van Shang Pu werd al lang ge
leden doorzocht en daarna gesloten.
Hij schreef vlug een telegram bel
de waarna hij order gaf, dat het tele
gram dadelijk verzonden moest"wor
den. Hij was juist met zijn brieven
klaar toen zijn getraind oor hét ge
luid opving van een ongewone voet
stap op de trap.
Kom binnen. Sidbury! ^ep hij
uit en stond met uitgestoken hand op.
Sidbury was een blonde reus van
vier en twintig jaar. Zijn sergepak
was verkleurd en glom op de naden,
maar het was zorgvuldig afgebor
steld. on ofschoon zijn schoenen erg
versleten waren, waren zijn boord en
manchetten vlekkeloos.
Sidbury, zei S-: !nn Blake, wat
zou je ar voor geven om eens een flin
ken slag te kunnen sla a een for
tuintje waarvoor de helft der journa
listen in Londen hun hoofd in de
waagschaal zouden stellen.
De oogen van Sidbury glommen al
leen bij de gedachte.
Daar zou ik vijftig maal mijn
hoofd voor wagen, mijnheer, ant
woordde hij. Maar ik dacht dat zoo
iets niet meer voorkwam.
Misschien niet; maar wij zullen
toch probeeren hei weer eens op te
wekken, zei Sexton Blake. Je zult er
ongetwijfeld je leven voor in de waag
schaal moeten stellen; maar je kost
zal ook gekocht zijn, als het lukt.
Kom Lier omstreeks zes uur, en ik
zal je meer vertellen. Dan 'heb je nog
een kans om je terug te trekken,
want ik zeg je, dat, het gevaarlijk
werk zal zijn.
III.
Steek die revolver in je zalf Sid
bury, zei Sexton Blake. Wij hebben
met een wanhopig man te doen, die
weet dat hij mij moet dooden of han
gen. Hij 'heeft' zich al dien tijd in
Londen verborgen gehouden de
veiligste schuilplaats ter wereld.
Sinds ik in Cadix de hand op hein
legde, heeft de man het idéé gekregen
dat ik een bo venmenschel ijk wezen
iben dat ik eea naald in een hooi
berg zou kunnen opzoeke- De cou
ranten bobben hem bang gemaakt. Ik
kreeg een valsChen brief van hem, die
zoogenaamd afkomstig is van een
man, die in de gevangenis zit en hij
ging per fiets naar Croydon om hem
daar op de post te doen. Het is een
.'alst rik, en hij zal mij vermoorden,
als hij er leans toe ziet. \Is wij sla*
gen, beste jongen, is je kosije ge-
kocht.
Dan 'hoe eer hoe beter maar als
tublieft, mijnheer, zei Sidbury begee-
rig.
Het was ellendig weer nat en
winderig en Londen zag er op zijn
slecutst uit. Sexton Blake en de jon
ge journalist, reden beiden als werk
man gekleed per motor-omnibus naar
het station in de Fenchurchstraat.
Het was niet druk meer en zij kregen
een derde klasse coupé voor zichzelf.
Biake rookte een kort pijpje; maar
Sidbury kon zijn vermomming niet
tot die hoogte opvoeren. Hij probeer
de bet dapper, maar stikte er bijna
in.
Zij stapten uit bij somber sta
tion, en liepen door vuile, nauwe
si raten.
Dit is het vroolijke oord! zei
Blake fluisterend, toen zij een eind-
weegs hadden afgelegd.
Je weet, wat j te deen hebt?
Maak nu dat je wegkomt!
Sidoury klauterde over een lagen
muur, en keek achter zich. D -j man
nen kwamen lachend en luid pratend
de siraat door. De jor- journalist
had nooit in zijn leven eeu re :r
afgeschoten; maar hij haalde 'het wa
pen te voorschijn en hield 'het in zijn
van zenuwachtige opgewondenheid
bevende hand.
Toen kwamen er twee meisjes en
een oude, gebogen vrouw aan, die
iets achter zich aan sleepte, wat eens
een badstoel was geweest. Hij scheen
te zwaar voor haar te zijn en de meis
jes hielpen aan weerskant/ een
handje mee om den stoel voort to
sleepen.
Sidbury had er een prachtig ge
zicht op. Hij zag dat de oud. bad
stoel een witten h ndel bevatte, en
een collectie oude schoenen, - fles-
sclien en ijzerroest; het afval en de
rommel waarvan alle/- de doortrap
te schurk zich op voordeelige wijze
weet te ontdoen. Hij keek naar Sex
ton Blake. De detective klopte de asch
van zijn pijp. De twee meisjes s'oegen
de laan in en niet een vloek en ge
grom kwam de oude vrouw naderbij.
Toen weerklonk een sf hot scherp en
duidelijk, en Blake en de oude vrouw
rolden samen in de modder. Sidbury
klom van den muur en r'.ïei met zijn
voet tegen het hoofd van een menscb.
Wel, mijn jongen, zei Sexton
Blake. Die kogel kwam zoo dicht bij,
dat ik doof ben aan één oor. Eea
goede vermomming, niet? Hij trok de
muts en de vuile piuik af. D.it is on
ze man, Gabriel Sillet. Nu zal ik hem
zijn ijzeren armbanden aandoen en
een prop in den mond. Was hij niet
goed! Hoe vindt je *nr>'n journalis
tiek fortuintje? Schrijf alles 7 zoo
gauw als je kunt stenografisch op,
en ik zal het teekenen! Ga mee
naar Westman, en vraag hem er zes
duizend gulden voor, eu een plaats
aan zijn redactie ook van zes r' izend
gulden om mee te beginnen. Zeg dat
ik der.k, dat het zooveel wel waard
is, en als hij het daarmee niet eens
is, ga dan ergens anders heen.
En terwijl Gabriel Sillet, de moor
denaar, met een prop zijn mond,
geboeid, en bewusteloos in zijn eigen
badstoel lag, dicteerde Sexton Plake
snel een levendig verhaal van zijn
gevangenneming, dat Sidbury o-
grafisch opteekende.
Er dwars overheen schreef "«lakei
„Dit is een getrouwe opsomming van
de feiten. Sidbury vluchtte naar de
Fleetstraat, en Blake sLepte zijn ge
vangene mee naar de plaatselijk^ po
litiewacht. Daar legde bij den beamb-
ten stilzwijgen op. Den volgenden
morgen stond Detective Pathfield
verstomd; maar Sidh-ry deed twee
heel aangename dingen. Hij 'kwam
aam de redactie van een groote Lon-
densche couranten opende een depo
sito aan de Bank.
Hetgeen we wenschen te verhalen,
al eenige jaren geleden. Het speelt
op een van die groote kostscholen,
welke inzonderheid zich toelegden op
het „africhten" van jongelui voor de
IC. M. Academie te Breda en het Ma
rine-instituut. Er waren in 't lieve va
derland een half dozijn van die inrich
tingen, die door veeljarige ondervin
ding daar den slag van gekregen en
in zeker opzicht liet monopolie ver
worven hadden, omdat de oudelui
wisten: laat ik mijn jongen hier
dresseeren, dan komt hij er zeker!
Die kostscholen hadden hierdoor
oen zeker ongewoon caoliet verwor
ven; men was er bekend met de levens
wijze aan de Militaire Academie, som
mige kadettentermen waren daarheen
