BUBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
CF !0 CEBÏ PES WEEK.
ADKMCTRATiE GROOTE HOUTSTRAAT SS
DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6
31» JjMgeeg.
ZATERDAG 12 JULI 1913
No 9220
ZATERDAGAVOM
HAARLEM'S BAÖLAO KOST
fl.20 PES? 8 E8AANDEN
iN HAARLEM'S DAGBLAD ZUfê
ADVERTENTlEN DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT
I"Zi K:. ..siiieven
PALING.
Hot leven van planten en dieren is
foor den mensch nog vaak een groot
raadsel, en op geen enkel terrein is
het onderzoek dankbaarder, dan op
dat der levende natuur. Neem even
dc moeite; een enkele plant in uw
tuin een paar dagen achtereen aan
dachtig te bekijken, doe het op ver
schillende uren en noteer dan uw
eenvoudige waarnemingen omtrent
bladstand, openen en sluiten der bloe
men, stand der meeldraden en rich
ting der plantendeelen, met betrek
king tol 't licht, en ge ontdekt bijna
zeker iets, wat ge nog niet hebt gele
zen, ge merkt vaak iets op, wat alle
anderen voor u is ontgaan. Dat Is
de natuurstudie in haar gezonden
vorm, dat is de manier, om planten
en dieren in uw omgeving lot uw
kennissen te maken, dal geeft het
ware natuurgenot.
Bekijk eens de verschillende rich
tingen van meeldraden en stempels
van liet nu bloeiend wilgenroosje,
ga het openen der Theunisbloemen
111 de duinen na of tracht te weten
tc komen, hoe de verselftlknde vruch
ten hun zaden verspreiden. Ge hebt
dan werk voor weken, zelfs voor
maanden.
Maar niet alle geheimen worden
maar zoo gemakkelijk ontsluierd.
Ga in de tegenwoordige studieboe
ken eens even na, wat uien bijv. van
den levensloop der palingen wist,
enkele jaren geieden. Dan ziet ge,
dat ile iubelaciilige voortplanlings-
geschiedenis dezer dieren eeuwen
king een geheim bleef, dan merkt ge,
dat, wal de een beweert, door den
ander wordt tegengesproken.
Hebt ge zelf ooit palïmgkuit ge
zien?
Het kan zijn, maar dan toch al
leen onder de sterke vergrootings-
lens.
En toch planten deze dieren zich
even goed voort door middel van
eieren, als de andere visschen.
Lang kunnen de palingen 't in on
ze binnenwateren, in onze meren en
sluolen uithouden. Als kleine slan
gen kronkelen ze over den bodem, en
voortdurend zijn ze op roof uit. Aan
hun langzame bewegingen zou men
niet zeggen, dat de palingen, met
snoeken en baars, de meest vraat
zuchtige geschubde waterbewoners
zijn, maar ge hoeft ze slechts een
tijd in het aquarium te hebben, om
daarvan ten volle overtuigd te zijn.
Uren achtereen kunnen ze in den
zandigen bodem verscholen liggen,
met niet anders dan het venijnig
scherpe kopje er boven uit. Argeloos
kruipt het kleine salamandertje tus-
echen de waterplanten door, met re
gelmatige bewegingen schuift het
wormpje over de zandkorrels, maar
beide, salamander en worm, zijn
vaak in hetzelfde oogenblik verdwe
nen in de verraderlijke bekjes der
palingen, die daar schijnbaar zoo
vredig lagen te happen. Als de sche
mer komt. schuifelen ze uit hun
mijngangen te voorschijn. De lange
staart maakt roeibewegingen, dc
vlammende oogjes loeren rond en al
het kleine gedoe, dat op hun weg
komt, wordt gegrepen, vastgehou
den met de scherpe haaktanden cri
onverbiddellïïk naar binnen gewerkt.
Maar als de alen vijf h zes jaar j
achtereen dit rustige rooverbestaan
hebben geleefd, als geen reiger of
ooievaar een einde aan hun leven
heeft gemaakt, komt er plotseling
een schok in de gelederen dezer wa
terslangen.
Dan voelen ze een alles beheer-
zchenden drang naar het volle leven,
dan moeten ze gezamenlijk optrek
ken naar de zee, waarin ze ook wer
den geboren.
De wijfjes, die op dien trek worden
gevangen, hebben dan nog geen rij
pe eitjes bij zich, zoodat het ons
niet behoeft te verwonderen, dat we
met het hloote oog geen palingkuit
te zien krijgen,
De kleinere mannetjes schijnen de
wijfjes op le wachten en gezamenlijk
trekken ze als een groot leger naar
hel gebied van den Golfstroom.
Daar, op groote diepten, heeft het
water nog een goede temperatuur.
Hier worden de later drijvende
eieren gelegd, hier is misschien het
gebied, waar de volwassen dieren
hun laalste levensdagen doorbren
gen.
Want dat is nog een groot raad
sel Wuar blijven de volwassen pa
lingen, die we nooit uit de zee de ri
vieren weer op zien zwemmen?
„De wijfjes sterven," zegt Schmeil
heel pertinent, maar dc heer Dors
man vertelt in zijn mooi, nieuw
werk, „Langs strand en dijken", dat
hiervan nog zoo goed als niets met
lekerheid bekend is,
En nu de jonge alen, die uit de.
eitjes kropen. Wat hebben die de ge- i
leerde wereld lang bij den neus ge
had, Nooit kon men de diertjes kiel- I
ner te zien krijgen, dan als de slop-
naaldachtige wezentjes, die bij dui
zenden onze rivieren opzweinmen, I
die door sluizen noch dijken worden
tegengehouden, maar zoo groot ko-
men ze niet uit het eitje.
Men kende echter een doorschIJ
lend vischje, met den vorm van een
wilgenblad en den kop van een aal.
Dat diertje bracht men nooit in ver-
band met do palinghistorie. Het
kreeg een heel geleerden naam, die
niets met Anquilla vulgaris, den def-
ligcn naam van de paling, had te
maken.
In groote menigte worden deze
glasvischjes in de Straat van Messi
na gevangen, wat ook een groote
merkwaardigheid is, daar men, vol
gens de beschrijving van Dorsman,
het ..paaigebied" zooals dit bii de
vischkundigcn heet, veronderstelt te
liggen ten Noorden van Spanje.
Deze pnlinglarven nu groeien
langzaam uit lot de kleine aaltjes,
die we zooeven noemden.
Zoo groot is tiet aantal, dat in het
voorjaar de Europeesche rivieren
opzwemt. dat men in Frankrijk een
bepaald gerecht heeft, alleen uit deze
v.sehjes samengesteld.
Wie in Mei of Juni een roeitochtje
door het Spaame maakt, kan vaak
ook honderden dezer diertjes zien,
zittend legen sluismuren of deuren
of snel roeiend door het groene nat.
Dat zijn de enkelen die we le zien
krijgen, van het millioeneii groote
leger, dat,, Irols alle hinderpalen,
luch de binnenwateren weet te berei
ken.
H. PEUSENS.
Mej'. J. K., le S. Het is nu de goe
de lijd, 0111 rozen te stekken. Neem
een takje, dat bloeit, of gebloeid
heeft. Laat alleen het bovenste blaad
je zitten en snijd de onderste weg.
Niet aftrekken. Maak een iange,
schuine snede. Er vormt zich daar
dan een weefsel dat water opneemt
en waaruit zich ook de wortels ont
wikkelen. Bloemen of knoppen wor
den weggesneden. De stek wordt iri
een bakje gezet, gevuld met blad-
aarde waardoor rivierzand is ge
mengd. Ook kunt u de stek in een
donker gekleurd flesclije zetten. Als
de worteltjes dan groot genoeg zijn,
kunt u het plantje in een pot zetten
met goede aarde. Na een paar jaar
hebt u dan het resultaat van uw
kweekproef, in den vornt van mooie
rozen.
H. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
WAT MEN ALZOO IN DE MODE
BADPLAATSEN ZAL ZIEN
DRAGEN
In vele gezinnen zijn de plannen
voor de zomervacantie reeds ge
maakt, want jaar in jaar uit neemt
ook ten onzent de gewoonte toe, om
zich eenige weken uit het dageliik-
sclie sleurleven terug le trekken. Het
spreekt vanzelf, dat die uitstapjes
zéér verschillend zijn en afhanke
lijk van rang, stand en financieele
draagkracht.
Eenvoudige burgergezinnen, die
een geheel jaar zuinig en ingetogen
leven, om gedurende de vacantie
zich eenige ontspanning te gunnen,
gaan naar eenvoudige badpaatsen,
waar geen kurhaus met concerten en
dergelijke, hen dwingt tot toilet ma
ken; ze nemen hun intrek in eenvou
dige pensions, of wél, huren eenige
kamers en koken hun eigen potje;
ze hebben dus met toilet-luxe niets
te maken.
Geheel anders is het met families,
die in provinciesteden of op het plat
te land wonen. Zij verlangen naar
eenige afwisseling in het eenvoudige
landleven en trekken bij voorkeur
naar mode-badplaalsen om eens een
kijkje te nemen in het mohdaine ge
doe zoo vol aantrekkelijkheid, door
de internationale luxe, die daar
wordt ten loon gespreid; doch waar
aan men onwillekeurig in meerdere
of mindere mate moet deelnemen.
Z-elden zag ik in de mode minder
uniformiteit, als in die van 1913,
want elk modern toilet is als het wa
re eene créatie, doordat hel om goed
te slagen geheel en al op het figuur
der draagster gemaakt moet worden
en daardoor iets sterk individueels
verkrijgt.
De draperieën, de losse banen, de
gesplitste voorbanen, de ceintuurs,
de écharpen en de fichu's, alles is
voor elk toilet verschillend. Geen
wonder dus, dat alleen eerste klas
modistes in staat zijn, iets waarlijk
moois te leveren, en dat hier van
geen confectie sprake kan zijn.
Ook de tailles der moderne toilet
ten zijn geheel afwijkend van het
geen we tot nu tue zagen dragen,
doeit vraagt uien mij weik garnituur,
welke mouw is dau nu mode? Dan
zou ik het antwoord schuldig moeten
blijven, ont de eenvoudige reden, dat
er geen sprake is van een enkeling,
maar alle modellen gedragen wor
den, als daar zijn: de kimonomouw,
de ingezette ntouw, de nauwe lange
mouw, die van onderen met pliséé
of kant op de hand neervalt, de iet
wat wijde mouw, die van onderen
geboulloiuieerd is en met kant afge
werkt. de nauwe korte mouw, korto-
om, alle mogelijke modellen worden
gebracht en gedragen.
Toch is er één type in de mode,
dat op bijna alle tailles wordt toe
gepast, hetzij het een luxueus avond
toilet of een gewone blouse geldt, en
dat is het „en coeur", of laat me lie
ver zeggen de vrij diepe V-vonuige
'halsuitsnijding, die veelal met staan
de tule plisséés wordt afgewerkt; of
WH» een breecle plissée, die men
over den mantel of jacquet draagt
Zij, die om minder mooie vormen
te bedekken van deze halsuitsnijdin
gen niet gediend willen zijn, vullen
die uitsnijding aan met gekruiste
tule.
De écharpen of ceintuurs zïin me
de zéér verschillend: daar heeft men
voor slanke, onberispelijke tailles de
breecle écharpen, die strak om de
heupen getrokken worden en van vo
ren geknoopt in afhangende einden
neervalt. De knoop wordt vaak niet
een gesp versierd; deze ceintuurs,
die feitelijk van dc Spaansche schoo-
nen afkomstig zijn, noemt men ook
wel: la Carmen cita". Dan ziet men
de breede ceintuurs, die van achte
ren tri een breede, platte strik ge
knoopt worden met lange, afnangen-
de einden, zooals de Japansche vrou
wen ze op hare kimono's dragen en
eindelijk de zeer ruime ceintuur van
slappe zijde, die de taille totaal mas
keert en die op den sterk gedrapeed-
den rok gedragen wordt. Dit laatste
model is met veel ruimte op den
buik gearrangeerd'en alzoo in lijn
rechte tegenspraak met het „droit
dcvitnl",
De nieuwe wintermodes zullen
ons waarschijnijk leeren of men
hier niet een voorbijgaande mode
gril te doen heeft, dan wel of het
„droit devant" inderdaad tot het ver
leden zal gaan behooren.
Zeer nieuw zijn op hel oogenblik
de gebrocheerde en de gebloemde
stoffen; die bonte bloempjes op effen
grond verloonen; en waarvan zoowel
fokken als jaquetlen gemaakt wor
den, docli zelden als complét. Is de
rok van gebloemde stof, dan ziet men
de taille van kant met tule en effen
zijde of fluweel. Ziet men een ge
bloemd jaquet, dan is het gewoon
lijk op een elfen zijden rok. Een al
lerliefste fantasie is een wandeltoi
let, waarvan de rok uit wit en blau
we ruitjeszijde bestaal met een ja
quet van effen blauwe zijde of sa
tijn; want liet satijn is nog steeds de
mode van den dag.
MARIE VAN AMSTEL.
De Roman vao een oude
juffrouw.
(Naar het Engelseh).
Penthorn Road was een van die
j straten, die langzamerhand in eon
toestand van vervallen en oude groot
heid zijn gekomen na een tijdperk van
weelde en overvloed.
De huizen waren groot en som
ber met een soort van grijs stuc in
den voorgevel, geheel op de manier,
die onze voorouders zuo begeerlijk
vonden. Eens waren het kostbare
huizen geweest, door menschen van
groot vermogen en van hoogen stand
bewoond, maar nu was het huis met
den spitsen voorgevel midden in de
straat het eenige huis dat in tegen -
spruak was met het vervallen voor
komen der andere gebouwen. Daar
hingen altijd onberispelijke, naar het
scheen pas gewassohen gordijnen, en
de stoep naar dc voordeur zag er al
tijd even onberispelijk uit.
De ntenschen vroegen zich af, waar
om Miss Margaret Weston, die daar
met haar dienstboden woonde, bleef
in een buurt die zoo snel in aard ach
teruitging. Eenige brutale kennissen
vroegen haar zelfs waarom zij daar
in dat huis bleef, in plaats van liet
te verhuren en zelf een huis te zoeken
op een stand meer met haar persoon
lijkheid overeenkomende. Aan deze
menschen had Miss Weston vriende
lijk ten antwoord gegeven, dat zij nu
al het grootste deel van haar leven in
hetzelfde huis had gewoond en dat zij
niet meer wenschto te veranderen.
Miss Weston was altijd vriendelijk
tegenover iedereen, want vriendelijk
heid behoorde als het ware bij haar
gehcele wezen.
De buren noemden haar een oude
jongejuffrouw, maar zelfs al gebruik
ten zij dat woord, look wisten zij, dat
men haar eigenlijk zoo niet kon be
titelen. Zij had niets van dat scherpe
in zich, dat gewoonlijk tot de meest
in liet oog springende eigenschappen
van een oude jongejuffrouw behoort.
Long geleden als weesje van zeven
jaar ongeveer, had haar oom haar
als kind aangenomen en in de Pen
thorn Road gebracht. Maar nu waren
baar oom en zijn vrouw allebei dood,
en Miss Weston was met de dienst
boden in het oude huis achtergeble
ven.
Het was een meelijwekkende roman,
die van Miss Weston. Het was de ou
de geschiedenis van den man die niet
genoeg gedurfd had, de man die zich
verkeerde voorstellingen had ge
maakt en die uit haar leven was ge
gaan om haar alleen achter te laten.
Soms, als zij met teederen zorg een
pakje brieven uit haar schrijfbureau
riant, was er een speciale brief bij,
dien zij niet meer kon overlezen,
want hij was te heilig, wegens de her
inneringen, die er aan verbonden wa
ren.
Maar altijd herinnerde zij zich dan
den avond, waarop deze brief "haar
overhandigd werd. Zij had alleen
maar de oogen te sluiten om zich dat
tooneel weer geheel voor den geest te
halen.
Zij zag zichzelf nog heel Jong op
een herfstavond voor den haard zit
ten. Zij deed haar best iets te begrij
pen. Waarom was haar neef, Harry
Dutton, naar de koloniën gegaan,
zonder haar vaarwel té zeggen? Hij
was heel plotseling vertrokken, of
schoon hij vooruit gezegd had, dat 'hij
zou gaan. En toch had hij heelemaal
geen afscheid van haar genomen.
En terwijl zij haar best deed zijn
houding te begrijpen, kwam 't zoon
tje van een buurman met beschaamd
gelaat de kamer binnen.
Och, Miss Weston, viel hij uit, het
spijt mij zoo, maar ik vergat het hee
lemaal.
Wat heb Je vergeten? vroeg zij
verbaasd.
Och, dien brief. Mr. Dutton gaf j
hem mij om hem aan u te geven. Hij
was er beslist op gesteld, dat u hem
nog denzelfden avond zou krijgen. Ik
herinnerde het mij zooeven pas. j
Wanneer gaf hij hem je? fluis-
terde zij.
Verleden Donderdag. En hot
spijt mij zoo, dat ik
Verleden Donderdag, zei ze In
ziob zelf, toen de kleine jongen op
gelucht de kamer uitging. Dat was
twee dagen, voordat hij uitzeilde!
Zij maakte den brief open en las
den inhoud.
Lieve Margaret, zoo luidde hij,
zooals jeweet, ga V overmorgen naar
Zuid-Amerika. Voordat Ik heenga,
wil ik je eerst nog iets vragen, maar
ik vrees, dat het te veel gevergd zal
zijn. Je moet al geraden hebben dat
ik je liefheb. Ik weet, dat het van
mijn kant wel wat al le vrijmoedig is
naar je hand te dingen, want je bent
de aangenomen dochter van een rijk
ntan, ik ben niets dan de onbeduiden
de zoon van een armen broeder. Maar
mijn plan is om in Zuid-Amerika geld
te maken. Daarna wil ik thuis komen
en met je trouwen! Ziezoo, nu is het
er uit! Wil je met mij trouwen? Ik
zou zoo graag willen, dat je op mij
wilde wachten.
Ik vrees wel, dat ik te veel vraag,
maar ik zal blijven hopen. Als je op
dit briefje antwoordt, zal Ik komen
eri je vaarwel zeggen, maar als je
niet antwoordt, za! ik begrijpen, wat
dat 'beteekent. Geheel de uwe,
HARRY.
Dat was dus de verklaring. Zij ging
naar haar oom en het hem den brief
zien. Hij stuurde Harry telegrammen
en brieven, maar onderweg verander
de deze zijn plannen, zoodat de brie
ven op hem lagen te wachten en hem
nooit bereikten. En hij schreef heele
maal niet naar huis, hij verdween als
het ware uit ieders leven.
Een tijd lang dongen er eenige pre
tendenten naar de hand van Miss
Weston, maar omdat zij heelemaal
geen aanmoediging mochten onder
vinden. gingen zij hun heil ergens an
ders zoeken.
Vriendinnen trouwden, aileriei goe
de kennissen gingen ergens anders
wonen. Margaret groeide van meisje
tot vrouw op, van volwassen vrouw
tot oude vrijster.
En nog altijd wachtte zij op Dut
ton in het buis, waarin zij hem het
laatst ontmoet had en hij haar mis
schien weer zou willen zoeken.
II.
Soms stelde zij zich voor, hoe hij
zou terugkeeren. Zij zag hem met al
len glans in een auto voor het huis
stilhouden. Zij zag hem te voet, terwijl
hij bezig was van den overkant van
de straat af hot huis onderzoekend te
bekijken. Altijd stelde zij zich hem In
ruime omstandigheden voor, terwijl
hij zijn bruid kwam zoeken, die door
een ongelukkig toeval van hem ver
wijderd was gebleven.
En toen geheel onverwachts kwam
zij hem op straat tegen, en bij zag
er beklagenswaardig slordig uit, vuil
en -met neergetrapte schoenen, terwijl
zijn gelaat de teekenen droeg van
gebrek en roekeloosheid.
Harry! zei ze zenuwachtig. Har
ry!
Een vonkje van herkenning schoot
in zijn oogen, maar hij schudde het
hoofd.
Je bent nu toch weer thuis! riep
zij uit. ik ik beb op je gewacht. Ik
verwachtte Je.
Op mij gewacht? Verwachtte je
mij? mompelde hij verbaasd.
Voortdurend sinds je bent heen
gegaan, ze; ze eenvoudig. Ik wachtte
op je in het oude huis. Er had een
vergissing plaats ik heb je brief
niet gekregen, voordat het te laat
was. En toen konden wij niets vau
je tc weten komen. Maar ik wachtte.
U u vergist zioh, zei hij lang
zaam. Ik ken u niet!
Na die woorden wankelde hij weg.
Miss Weston liep hem een paar passen
achterna, maar toen werd zij door een
duizeling aangegrepen. En toen zij
weer goed. zien kon, was Dutton ver
dwenen.
Maar zelfs nu ging haar eenvoudig
geloof in de liefde nog niet verloren.
Eens zal hij weer bij mij terug
komen, zei ze tot zichzelf, terwijl zij
langzaam naar huis wandelde.
Hij weet dat ik op hem wacht.
Hij schaamt zich over zichzelf, omdat
hij nrm is. Alsof dat er iets toe deed!
Miss Weston verkeerde werkelijk
weer in eeit opgeruimde stemming,
toen zij in baar huis in <}e Penthorn
ltoad terugkwam. En nu werd lede
ren morgen het denkbeeld sterker in
haar, dat dien dag haar minnaar van
lang geleden zou kunnen komen om
haar op te zoeken in het huis, waar
hij haar den laatsten keer verlaten
had.
Maar de dagen gingen voorbij, en
afschoon zij vaak genoeg uit haar
venster keek, nooit zag zij daar bui
ten een enkel teeken van hem. Eu zoo
gingen er een, drie ja zes maanden
voorbij.
III.
Een heer om u te spreken, Juf
frouw!
Een heer om mij te spreken, Ja-
net? vroeg Miss Weston verbaasd.
Hoe vreemd!
Een bezoeker was inderdaad een
zeldzaamheid in den huize WestoD.
Miss Weston stond van haar stoel
op. Zij trachtte zichzelf wijs te ma
ken, dat het onmogelijk Dutton kon
zijn, die haar na zooveel jaar in hel
huis in de Penthor.n Road kwam op
zoeken. Ofschoon zij er iederen mor
gen op gehoopt had, toch scheen bet
haar plotseling toe, dat het geluk al
te groot zou zijn.
Zij ging langzaam naar beneden,
terwijl zij zich stevig aan de leuning
vastgreep, en zichzelf moed in sprak
om teleurstelling te kunnen dragen.
Maar het was Dutton die in de ka
mer beneden op haar wachtte. Dutton
vegl beter gekleed da» toen zij hem
het laatst gezien bad en die nu veel
zelfbewuster houding had.
Harryl riep zij uit, terwijl zij
beide handen naar hem uitstak. Zoo
ben je dus toch teruggekomen? Ik
wist het wel ik wist het well
Ik moest terugkomen, zei hij
langzaam. Ik had zoo n innige be-
hoelie je nog één keer te zien voordat
ik naar .Amerika ging.
Weer .naar Amerika? zei ze hem
op zwakken toon na.
Waarom zou ik in Engeland blij
ven,? vroeg biij. Er is niets, wat mij
hier houdt. In Amerika kan. ik beter
vooruit komen. Toen ik daar den
eersten keer geweest ben heb ik niet
verstandig gedaan, maar dat was om
dat ik niets had om voor te werken.
Ik had jou verloren en
Hij wachtte eten.
Je dacht dat je mij verloren hadt,
bracht Miss Weston hier zachtjes te
gen in.
Ik ik zwalkte daar maar zoo'n
beetje rond, ging hij voort. Een rol
lende steen was ik. Toen kwam de gril
in tnij op weer naar Engeland terug
to gaan. Ik het dient nergens voor
dat te verbloemen was op den ver
keerden weg. Ik had mijn belang
stelling in alle dingen verloren er
ger nog, ik was de belangstelling
voor mij zelf kwijt. En toen kwam ik
je op zekeren dag op straat tegen.
Weet je het nog? De man dien jij je
als Harry Dutton herinnerde was
toen dood, zei hij, en in zijn plaats
sprak je tot een radeloozen deugniet.
Ik voelde mij diep beschaamd toen je
de oogen op mij gevestigd hieldt. Ik
merkte, dat je nog in mij geloofde,
lang nadat ik hc-t vertrouwen en ge
loof in mijzelf verloren had. En en
ik besloot weer te trachten een deugd
zaam leven te lijden.
En nu?
Bijna een jaar lang voortdu
rend sinds dien dag heb ik gestre
den. Ik geloof, dat ik nu weer sterk
genoeg ben. Ik doe mijn uiterste best
de man te zijn die jij meende dat ik
was, en Ik geloof geslaagd te zijn.
En nu ben Je eindelijk terugge
komen?
Ja, Ik verlangde er zoo naar Je
weer te zien. niet zooals ik dien dag
was waarop ik je ontmoette, maar
zooals ik nu ben. Ik wou zoo graag
een beetje van je respect terugwin
nen.
En en ga je nu weer naar
Amerika?
Heel spoedig. Ik heb geen ban
den die mij binden, geen vrouw ot
familie.
Maar ik ben er toch! zei Miss
Weston met ongewone vrijmoedig
'held. Heb jo mij dan vergeten?
Jou? zei hij vol verhazing.
Je bedoek toch niet, dat...
Ik heh jaren lang gewacht tot je
terug zou komen, antwoordde zij
flink. Wij werden door een ongeluk
kig toeval gescheiden, maar ik was
trouw aan de herinnering aan jou,
want ik wist dat je ééns terugkomen
zoudt!
En ik, zei hij, ben trouw tegen
over je geweest in woord en daad,
omdat al nujn liefde jou toebehoorde.
Andere vrouwen hij maakte een af
wijzend gebaar. In mijn gedachten
was jij altijd de eenige vrouw.
Dat wist ik, zei ze eenvoudig, en
nu vertelde zij hem.hoe een ongeluk-
kig toeval ben al die jaren gescheh
den had gehouden.
Och, kon het verleden weer terug
keeren, zet hij. Was ik maar wat jon
ger! Maar nu kan ik je niet vragen
met mij te willen trouwen. Ik word
oud en ben arm. En jij je bent rijk,
geloof ik, en je bent heeleuiaul niet
tegenover mij veranderd.
Vriendelijk glimlachend knikte zij
hem toe.
Maar ik heb je iets le vertellen,
zei ze. Oom George liet mij al zijn
geld na, maar het huis was voor jou.
Negen jaar geleden stierf hij, en wij
informeerden overal naar je. Wij ad
verteerden in de couranten, maar
nooit kregen wij er eenig antwoord
op.
Negen jaar geleden? antwoord
de hij, Toon was ik hier in het land.
Ik bleef drie jaar hier en daarom
heeft men mij niet kunnen opspo
ren.
Nu hebben wij natuurlijk negen
jaar huur bespaard, vertelde zij hem.
Ik heb het voor je bewaard in de
vaste overtuiging, dat je zoudt terug
komen. Dus nu merk je, dat je niet
zoo arm bent als je zelf wel dacht.
En ook niet zoo rijk als ik zoo
graag zou willen zijn, zuchtte hij. Ik
zou graag rijk genoeg zijn om...
Hij zweeg.
Nu om wat? vroeg Miss Weston
angstig. Je denkt toch, hoop ik, niet,
dat rijkdom tegen geluk opweegt.
Ik heli mijn trots nog niet verlo
ren, zei hij onverzettelijk.
En nu heb jij je huis gekregen,
zei ze. En nu ga ik er dadelijk u:t.
Jij moet in je eigen huis gaan wo
nen.
Neen, neen, antwoordde hij ver
schrikt.
Ik zal gaan, zei ze beslist, en
voegde er handig bij, ofschoon h?t mij
na al die jaren het hart zal breken
het te moeten verlaten.
Laat ik dan in het vervolg je
huisheer zijn. Het huis is veel to groot
voor mij.
Ik blijf hier geen dag langer als
huurster, zei ze. En toch zal het mij
het hart breken a?s ik ga. Begrijp je
dan niet wat ik wat ik probeer je
duidelijk te maken.
Neen, zei hij perplex, ik kan het
niet begrijpen. En toch maar neen,
ik beu te arm en scLaam mij te veel
om je te vragen met mij te willen trou
wen.
Onzin! antwoordde Miss Weston
op scherper loon dan men ooit van
haar gehoord had. Of je breek mij
liet hart door mij te dwingen het oude
huis te verlaten, ol anders laat je mij
hier blijven als je vrouw. Wat zal bet
zijn'?
Haar ongewoon heftig optreden
werd haar zelf te macr.tig en wanke
lend deed zij een paar passen naar
hem toe.
Harry, na al die jaren sta
melde zij.
Mijn lieveling; fluisterde tiij, hei-
eten, hij en zij, vergaten, dat de jeugd
voor hen voorbij was gegaan.
De Detective.
Ik ben juwelier en pas in den regel
op mijn tellen, zoo verhaalde de eige
naar eener groote zaak tc Londen. Na
een bezoek te hebben gebracht aan een
mijner agenten in Ierland, keerde ik
van Dublin nuar Engeland terug. Ik
had een paar groote diamanten bij mij
die opnieuw gezet moesten worden, en
nog eenige byouterioëu van mindere
waarde; deze juweelen waren mot zorg
