BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
f 1.20 PEB 8 HAANDEN
®F 10 CIKT ra WEEK.
ZATERDAG 2 AÜGDSTÜS 1913
No 9238
HAARLgfjrS DAGBLAD KQ3T
ADMINISTyATTB ÖROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ EUIDER BUTTENSPAARNE 6„
IN HAARLEM'S DAGBLAD 23ü«
ADVEHTENTIËN DOELTREFFEND.
ONZE ANNCNOES
W(WDEN OPGEMERKT
tLt Rijke Natuurleven
EEN, DIE VAN GEEN WIJKEN
WEET.
Veel heeft slechts betrekkelijike waar
de, dit behoeft geen nader betoog,
maar voor de wereld der wilde plan
ten geldt dit in hooge mate.
De practicus heeft ze samengevat
onder den vernietigenden naam van
onkruid en voor de boeien blijft dit
een onaantastbare uitspraak.
Die begrijpen de botanici niet, al®
ze hun bus volladen met de planten,
die zij vertrappen, als ze er een uur
bij kunnen zitten, kijkend naar liet
openen en sluiten der bloemen of 'het
bestuiven door de insecten en van
hun standpunt uit hebben ze ook
groot gelijk, dat ze in het voorjaar do
mooie gele sterren van het hoefblad
vertrappen of de alles doorwroetende
wortelstokken van do paardenstaar
ten tot op het laatste stukje trachten
te vernietigen.
Maar bij liet nadeel, dat de wilde
planten den boer vaak toebrengen,
geven ze ons toch ook weer zooveel
moois le genieten, dat er voor de bo
tanisten eigenlijk geen onkruid be
staat.
Vaak hebben ze een Yolhoudings-
vermogen on een doorzettingskracht,
die ons verstomd doen staan.
Nu bloeien ze weer overal, de mooie
nielkdistels en krachtig groeit de
kruidachtige, maar toch stevige sten
gel omhoog.
De top wordt gevormd door een
tros van breede knoppen, die plotse
ling spits toeloopen en moeite heb
ben, om zich overdag rechtop te hou
den, als vliegjes en torren over de
gele bloemblaadjes wandelen.
Groote bladeren, die breeder zijn,
naarmate de standplaats vochtiger is,
staan van afstand lot afstand langs
ilon stengel-en de breede groef, ge
vormd door de hoofdnerven, geleidt
't water dat er op valt, zoo gauw mo
gelijk naar de wortels.
De melkdistel is'een onzer sterkste
wilde planten, die met taaie volhar
ding zijn gebied verdedigt en die, on
danks de vele vernederingen, ieder
jaar weer lier omhoog komt, op plaat
sen, waar we hem uitgeroeid meen
den te hebben. Eeu bescheiden hoekje
van mijn tuin heb ik hem gegund, de
ze ka rakier plant, waarop het „Luc-
tor el Emergo" zoo geheel van toepas
sing is en welig tiert hij daar, pron
kend met zijn gele bloemen en groene
knoppen. Hij is het beeld van den
verschoppeling, die toch zijn doel be
reikt, trots groote tegenwerking, die
door taaio volharding alies le boven
komt en meer bevoorrechten achter
zich laat.
Behalve den mensch heelt hij nog
ontelbare vijanden.
Het hittere melksap, dat hem moest
beschermen, tegen het vraatzuchtig
gedierte, lokt juist de konijnen en
i.et vee aan en de wel scherpe, maar
buigzame stekels aan den rand der
bladeren, schrikken deze dieren niet
af.
Alleen do slakken kunnen er hun
veruieligingssysteem niet op toepas
sen. De mooie, glanzende bladeren
zijn malsch genoeg, maai- de stekel
puntjes omgeven ze als een ondoor
dringbare haag van speren en het
melksap schijnt do weinig ontziende
dieren af Le schrikken. Een minia
tuur-wezentje, de larve van een klein
insect, dringt zich onder de opperhuid
en eet het bladmoes weg. Er ontstaan
dan witte strepen op de bladeren veel
gelijkend op die van de hulst, waar
aan vaak geen enkel gezond blad
voorkomt, maar veel fijner en regel
matiger van breedte. Aan het einde
van die witte mijngangen zien we
vaak een opening, niet grooter dan
ecu speldepunt. Dit is de poort, waar
door het volwassen wezentje ont
snapte.
Daarachter ligt nog de witte pop
huid, die het laatst tot schuilplaats
diende. Scherp moet ge intusschen
zoeken, want iedere pop is slechts 1
ui.M. lang en de larve is nog minder
in het oog loopend. De witte gangen
verraden hem intusschen onmiddel
lijk.
Zichtbaar nadeel 'heeft de plant niet
van dezen kleinen mijnwerker, want
de aangetaste exemplaren verheffen
zich evengoed boven de omringende
plantenwereld uit als de andere.
Dc bloemen worden prachtig be
schermd door verschillende inrichtin
gen. Geheel den langen nacht, want
voor hen begint de dag eerst tegen
tien uur "s morgens, zijn ze eenigszins
omlaag gebogen. De dunne steeltjes
maken een kleine wending en de groe
ne omwindsel'blaadjes moeten den
regen buitenhouden.
Heeft de zon eeuige uren gesche
nen, dan verheffen zich alle knop
pen en de weinigen, die dien dag aau
de beurt zijn, openen het omwindsel
en de gele hartjes worden zichtbaar.
Om drie uur ongeveer is alles weer
gesloten en de nacht vangt aan.
Naast de bloem, die juist haar glo
riedag had, staan andere, die in een
verder stadium zijn.
Enkele, uiterlijk op gewone knop
pen gelijkend, zullen zich nooit meer
tot een geel hart ontplooien. Ze ver
dringen de verschrompelde bloein-
lintjes, die als een dor bundeltje uit
do saamgedrongen omwindselblaad
jes te voorschijn komen. Hun werk,
het lokken van insecten, is volbracht.
Ze zijn verder nutteloos en moeien
plaats maken voor de opdringende
'naarkelkjes, die ieder een klein
vruchtje dragen. Deze laatste zitten
tusschen dc omwindsels veilig en
m als in een broeikasje en binnen
enkele dagen zijn ze rijp gestoofd.
Dan openen zich de bloemen voor do
laatste maal.
Dc haarpluimpjes worden door de
zon gedroogd, de vliegwerktuigjes be
reiken hun hoogste volmaaktheid en,
als de wind even te hulp komt, zwe
ven ze weg, het onbekende tegemoet.
Velen zullen verongelukken, aange
land als ze zijn tusschen het grint of
op de stroatsteenen, maar enkelen be
reiken hun doel en verbreiden 'het le
ger der alles trofseerende meikdistels.
ii. pelsens.
VRAGENBUS.
Mej. G. to 1L Een bloemist zei
me eens: „van het oogenblik af, dat do
palmen do kweekerij verlaten, om een
plaatsje in de kamer to krijgen, be
gint hun verval."
Daarvan is veel waar, maar u kunt
het verkwijningsproces vertragen,
door een zorgvuldige behandeling.
De uwe heeft nu gele bladpuntcn.
Als die vrij groot zijn, .is er weinig
meer to gciiezèn. De plant heeft of ie
■nl en te droog gestaan, of de grond
is niet goed meer.
'awieer u nu de plant nog in pal-
igrond laat zetten, tuingrond
deugt niet, kunnen de nieuwe bladen
nog wel goed ontwikkelen. Met flink
bovenlicht in een luchtigo serre ko
men ze ook wel omhoog. Een paar
maal per week moeten de bladeren af-
gesponst worden en als zich 'n nieuw
blad vertoont, moet de plant, vooral
als de aarde weer een tijd in den pot
is, geholpen worden met een scheutje
verdunde oude koemest of een oplos
sing van een in den handel gebracht
kunstmes tmeugsel.
De „bladluizen' die u bedoelt, zijn
schildluizen, die af en toe met den
rug van een mes verwijderd moeten
worden.
H. peusens-
te beoordeelen, ook moeten ze met de
dienstboden den juisten toon weten
te treffen, zacht en vriendelijk weten
to zijn en toch haar prestige weten te
bewaren.
Wam hoe geëmancipeerd men ook
voor den dag te komen. Is die toe
stemming niét verkregen, dan dient
do belanghebbende het voorgenomen
huwelijk naar den eisch aan zijn ou
ders te beteekenen.
Een dezer dagen nu heeft papa
moge zijn, de hoofdbestemming der Georges voor het gerecht de nietigver-
vrouw is en blijft toch altijd: huis-glaring van den op 17 Mei laatstleden
vrouw en moeder te worden.
Rubriek voor Vrouwen
Het Vrouwenberoep een kunst
Het vrouwenberoep is een kunst, die
slechts in de praktijk van het leven
naar behooren geleerd kan worden.
Een flinke zorgzame huisvrouw, met
natuurlijk verstand bedeeld, zal beter
in staat zijn, haar dochters in haar
beroep op te leiden, dan de beste
school, dan de knapste onderwijzer of
onderwijzeres in welk speclaliteits-
vak dan ook.
Hoezeer men de jonge meisjes te
genwoordig tot zelfstandige, geld-ver-
dienende vrouwen tracht op te voe
den in de eerste plaats dienen ze, zoo
noodig, verstandige zuinige huisvrou
wen te kunnen worden, die haar echt-
genooten waardig zijn. Een gezin te
besturen toch, i3 een grooter kunst,
dan dio een staatsman uitoefent,
want zij berust op de heilige plicht,
door de natuur opgelegd. De vrouw,
die onvoorbereid dit moeilijk beroep
aanvaardt bewerkt meestal hei onge
luk van heel het gezin en toch: hoe
lichtvaardig vindt men al te vaak
huwelijk aangegaan, slechts op uiter
lijk schoon, op een gunstigen familie
naam, of op klinkende vooruitzichten
berustend. Vraag dan ook niet, hoe
gauw de ontnuchtering volgt: reeds
na de wittebroodsweken is de vrouw
geblaseerd, onthaalt haar echtgenoot
op kleine kibbelpartïjtjes; kortom
vindt zich teleurgesteld en werpt bij
terechtwijzing de schuld opeen ander.
Daarom moeten onze meisjes, al
bezoeken zo nu ook honderdmaal een
burgerschool of gymnasium toch
ingewijd worden in de geheimen van
hot huishouden. Zoo moeten ze bij
voorbeeld loeren practisch met kleine
kinderen om te gaan, ef de huiselijke
uitgaven met d.en juisten maatstaf
En voor vele bakvischjes is m. i. al overmits die
dat studeeren, juist op den overgangs-rechtstreeks
leeftijd niet goed. Op physio logisch ge
bied treedt in dezen tijd een verande
ring in het karakter en gevoel op,
waaraan zich paart een lichamelijke
verslapping, een neiging tot bleek
zucht en nerveuse prikkelbaarheid.
Onze meisjes op dien leeftijd doen zich
traag en droomerig voor en neigen lot
buitensporigheden en fantastische af
dwalingen: de opvoeding heeft intus
schen met dit overgangstijdperk re
kening te houden en nu wordt juist
in dezen tijd op de scholen de mees
te inspanning gevorderd van den
geest! Want niet waar: hi de derde,
vierde en vijfde studiejaren worden
de intellectueele vermogens met een
overstelpenden overvloed van de
meest abstracte en meest ingewikkel
de leervakken overladen.
De spanning, waarin de Jonge luit
jes daardoor verkeeren en die vooral
op haar ergst is tegen den tijd der
overgangs-examens werkt aller nood-
loli igst op zenuwgestel en bloedvor-
niiug. Vandaar allerlei verschijnselen
die uit de gestoorde werking dezer
verrichtingen voortvloeien, en die bij
niet al te krachtige gestellen dikwijls
nooit meer geheel in orde komen!
Daarom zouden vele ouders beter
doen, hun meisjes althans, niet zoo te
laten volslampen met allerlei boeken
geleerdheid Dan maar een nederiger
betrekking voor haar gekozen, als zij
anders moesten studeeren ten koste
ui haar gestel 1
Met een enkel woord zij gewaar
schuwd togen de overdrijving op liet
punt van gymnastiek en sport. Zeker:
lichaamsbeweging ook voor de vrouw,
is gezond. Als zij aan sport doet, zal
zij ongetwijfeld beter kunnen uit
groeien; de spieren werden als van
zelf voller en krachtiger en dc alge
meen© lichaamstoestand zal er door
verbeteren. Doeli er wordt helaas ook
alweer zoo overdreven op dit gebied
de sjiort wordt niet zelden tot zulke
uitersten opgedreven, dat zo meer
kwaad doet dan goed: iedereen
ontvangen beteekening
gevraagd,
niet was uitgegaan
zijn zoon, doch van
is notaris, den heer William Ba-
Jcan daarentegen vroeg de nietig
verklaring van het verzet tegen zijn
huwelijk, eon verzet, verhuld in aan
merkingen op den vorm van genoem
de beteekening.
Het spreekt vanzelf, dat de advoca
ten van beide partijen la'ng en breed,
kundig en vervelend oreerden juist
een gezin, zouden kunnen onderhou
den, moeten die gestraft worden, om
dat zij anderen en zichzelven ellende
wensclien le besparen'? De Staat houdt
er, in trouwe, een zonderlinge moraal
op na.
Welk een tyrnnnie, welk een despo
tisme! En dan de jonge meisjes! Moe
ten die nu met des te meer hardnek
kigheid jacht op een huwelijk maken?
Wat 'n verwikkelingen geeft dat
alles 1 Den armen vrijgezel dwingt de
Staat om een bruidschatjager te wor
den, waarmede de moraliteit van het
Fransche familieleven alles behalve
verhoogd wordt. Stapt hij over de on-
bemiddeldheid van zijn aanstaande
heen, dan is het leed niet te overzien.
Want brengt het geld het geluk niet,
geldgebrek bereidt doorgaans het on
geluk voorer komen teleurstellin
gen, verwijten, harde woorden, bit
tere gezegdenZiedaar het resul
tant van een gebeurlijke supplemen-
kaïnpioen zijn; of op z'n minst in oen Bernstein,
sportblad gestaan hebben, o ijdelheid Sjorszoon:
der ijdelhedeu!
Van alle takken der sport, is er
geen die meer aanbeveling verdient
dan het zwemmen. Niet alleen, omdat
hiermede meerdere persoonlijke vei
ligheid beoogd wordt, maar voorna
melijk, omdat de beweging zelve, zqo
bij uitstek bevorderlijk is voor de
ontwikkeling van het lichaam.
Het tennis spelen ontwikkelt meer
uitsluitend romp en ledematen, terwijl
de armspieren soms wel wat te veel
ingespannen worden.
Dansen en rylkmisehe gymnastiek,
worden ook genoeg beoefend en wer
ken zeer opvoedend volgens de specia
liteiten in die vakken.
Dit staat echter vast: niet ieder ou
derpaar moest er op uit zijn, om van
zijn kind een genie te maken. Is het
slechts heel gewoon, dan moet er ook
rekening gehouden worden met dit
poil der middelmatigheid, want een
gezond en krachtig lichaam is onein
dig veel meer waard dan slechts een
groot intellect, maar overprikkelde
'hersens en zenuwen.
marie van amstel.
over dien vorm. Doel. daar was het j iaire belasting op de inkomsten van
voorname, mondaine publiek, dat de j vrijgezellen doorgaans lieden, die
zitting bijwoonde, niet voor gekomen. door de omstandigheden zijn gedwon-
Eu uitermate nieuwsgierig sp,tóten de Ic'd™ lran ö»S««ll.g
nobele belangstellenden de ooren toen j he( ook zij jk heb ,leel ïecl
meester Maurice Bernard, de advo-vertrouwen in de zorg van
caat van pa Sjors, eindelijk, na een den Staat voor het welzijn der burge-
ellenlange verhandeling over de vijf rij dan in die van de „comtesse Mélu-
gevallen van nietigheid, vervat in de sine" voor de belangen van de 52 be-
beteekeningsakte van notaris William hoeftigen, waarover ik in mijn vori-
Bazin, het voorgenomen huwelijk zeil Sen hcl> SMChreven
D Op aanvrage van de eigenares van
ter spiake bracht. hrt huis op den Boulevard Lannes,
De heer Jean Cochery heeft in da^ <jc gravin-fee voor nog achttien
do Parijsche salons een dier gra- maanden in huur had en waarin deze
cieuzo Amerikaansche dames ont- de 52 arme drommels barm'nartiglijk
moet, die ondernemend genoeg zijn had gehuisvest, werden die besclier-
om de hoofden van de jongelieden, melingen der adellijke dame Maandag
die hen naderen, op ho! te brengen. laatstleden door de politie uit
fii BuposeM' t *rr,«t
hebben gebeeid. En deze gekoesterde mcer j(0mjscbe „faits et gestes'* van
zoon, die den mannenleeftijd heeft he- de politioimeele belegerden, die hun
reikt, is thans aan handen en voeten gezamenlijk tijdelijk domicilie had
gebonden door een vrouw van dertig den gebarricadeerd. Ongelukken zijn
jaar, zijn oudere, en van wie men er niet gebeurd, zoodat deze wonder-
noch de afkomst noch het verleden lijke Parijsche gebeurtenis geen ac-
kent, want het is haar materieel on- cidenteel tragisch verloop heeft ge-
mu?èlijk ib«or gebö.rte-abte over 1,
leggen of de akten van overlijden ha- foucauldi £lias Méliisine, die bij de
rer ouders. Men Weet alleen, dat zij belegering en uitzetting tegenwoordig
to. New-York woont, 9 West 58th Was. Zij moedigde de belegerden aan,
Street; bij een zekere dame Fischer, en wilde zich ten slotte niet dan m a-
deaelfdie, die haar op hear reizen in n u militari uit het huls verwij-
Frankrijk vereezéit en haar te Parijs j deren. En toen zij heur zin kreeg en,
chaperonneert. nectifvcnrdiet 'wue diei.dera,
.i-i werd weggeleid, zong zij luidkeels
''f"*1' verschillende hymnen
van dezen vader, die een helder lui- Dat fejl stemt mij tüt nadenken. Is
zicht in de toekomst heeft en diens- ^ei niet treurig, dat van de tien al-
volgens een zeer natuurlijk verlangen truïstische menschen misschien wel
om een stokje te steken voor zulk een acht zoogenaamde geëxalieerden zijn?
onheilzaam huwelijksplan? Dat geeft den egoïsten den moed om
Daarop repliceerde meester Robert fe weinigrei, die werkelijk
P'eitbezurgur van
De charmante Amerikaanse!», t Nhmporte 1 De lee Mélusme heelt
die haar leven paal verhinden aan dat beu(. f beschermelingen ofhaar
van den heer "lean Cochery. is geen timafc1 m^ïehSlnm
avonturierster, zooals de tegenpartij M^lu- "A"7?.'e
schijnt tc willen beweren, 7ij is van «"ho
niet
uitnemende familie en heeft een vol-
maakte opvoeding genoten. Zij is zeer
gezien in zekere milieu's, waar-onder
die van de dames Goudchaux, Lazartl,
Raphael, Bouwans. enz. Bovendien is
zij heur aanstaanden schoonvader
niet onbekend. Zij is de nicht van den
heer Coignet, den bekenden ingenieur,
oud-schoolkameraad, aan de Ecole Po-
lytechniiiue, vau den lieer Georges
Cochery.
Uitspraak over acht dagen.
In de diverse salons is men terecht
van meening, dat pa Sjors zijn huise
lijke on ©enigheden niet aan de groote
klok
iets
OTTÖ KNAAP.
De man met het blauwe
booru.
(Naar het Engelsch.)
Jo tijd is bijna om, vadertje. De
volgende maand ga je ons verlaten.
De man die naast den assistent-
cipier wandelde keek met een eigen
aardig© uitdruLking op het gelaat om.
liad moeten hangen. Ik meen er i Het was een vreemd ventje klein,
too te mogen voegen. Indien 0ud en gerimpeld maar met oogen
Parijsche Brieven
CCCLXXXI.
Papa Georges Cochery, afgevaar
digd© en oud-minister van Financiën,
hoeft een zoon, die Jean heet, 28 jaar
oud is en voor mijn-ingenieur stu
deert.
Jean ontmoette in diverse Parijsche
salons een lieftallige, interessante
Amerikaansche, cue niet meer dan 80
ten-tos uchter den welgevormden rug
heeft. De trans-atlantische schoone
wist den brand in den jongen Jan te
steken, eeu brand zóó hevig, dat hij
haai' ten huwelijk vroeg. En d© zoete
toovenaresse. die „What 's in a
name?" Alico Clara Bamberger
heet, antwoordde op dat aanzoek met
een periplnrase van „All rightl"
Ik weet niet, hoe moeder Cochery
over dat huwelijk denkt, doch papa
Cochery moet er niets van hebben.
Nu wil de wet, dat kinderen, die
den leeftijd van 21 jaar hebben be
reikt. ibij ham huwelijk gehouden zijn.
met de toestemming van hun ouders
Clara
nee id ware
kaansche
Bamberger zéér gefortu- ZOo helder als van een schooljongen,
gelijk de diverse Amerl- Zijn blauwe boord en mouwomslagen
millionnairsdochters, die duidden aan dat hij door goed gedrag
ai oh een blazoen met den bijbehooren-
den man weten to koopen, zou deze ex-
minister van Financiën zich dan nog
tegon het huwelijk van zijn zoon ver
zetten..,? Nou dan... pa Sjors heeft
den hoogsten rang had bereikt die een
gevangene met eeo strafregister kon
bereiken, terwijl zijn weer opkomende
baard 't bewijs was, dat hij de laatste
driemaanden van zijn straf uitzat. Hij
geen adellijk wapen en Cochery is, j heette Jerry Brant, maar onder de be-
dunkt mij, een prachlnaam voor een I waarders, bij wie hij zeer in den ganst
fiacre-koetsier. Buitendien staat mi:
Bamberger hier bekend als een inder
daad beminnelijke dochter Eva's.
Jean Cochery is eventjes 23 jaar oud
en dus wat jong om te trouwen....
Maar. de Fransche staat schijnt tegen
woordig de menschen tet den echt te
willen dwingen. Een amendement al
thans op het wetsvoorstel betreffende
de inkomstenbelasting bedreigt de vrij
gezellen met fiscale straffen. De celi
batairen van beiderlei kunne dat
zijn 1.500.000 mannen en 2.000.000 vrou
wen.
Moeten die nu allemaal trouwen om
een surplus-belastine te ontloopen.
liilicve. grijpt de Staat hier njet ul
te sterk in het particuliere leven zij
ner burgers en burgeressen'?
De vrijgezellen zijn uit den aard der
zaak woedend over deze bedreiging
van een supplementairen aanslag op
hun beurs. De overweging van de bes
ten onder hen is deze:
Moeten wij gekastijd worden, om
dat wij ons tot taak hebben gesteld,
onze ouders op hun ouden dag te steu
nen of de opvoeding van onze minder-
Jarigo broeders en zusters te bekosti
gen? Trouwen wij, dun staan zij op
de straatsteen© il En de arme drom
mels onder ons, die met den besten
wil der wereld geen vrouw, laat staan
stond, was hij algemeen bekend als
„vadertje".
Ja, mijnheer, zij zullen mij weer
op straat zetten, antwoordde hij.
Wat! Wil je dan niet graag weg!
vroeg Marker plagend.
Wel, dat weet u wei, mijnheer,
antwoordde Jerry verwijtend. Waar
dient het voor mij weer op straat te
zetten'? Ik kan de kost niet verdienen.
Dat weten zij evengoed als ik.
Dus zou je werkelijk het overige
n je leven liever hier in Maarlands
ijven? vroeg Harker ongeloovig.
En waarom niet, mijnheer'' Hier
krijg ik drie maal per dag eten; ik heb
een eigen kamer, boeken om te lezen,
niets wat mij zorg geeft, en genoeg te
doen om voor de schapen te zorgen
Ik houd zooveel van de schapen, en
zij kennen mij goed. Zoo heb je
ten minste do gelegenheid op het rech
te pad te blijven en dat kan in de we
reld niet.
Het schijnt wel wat al te dwaas dat
iemand er op gesteld zou zijn in de ge
vangenis te blijven, zei Harker pein
zend. Maar toch kan ik er ook wel
weer in komen, vadertje.
Al pratend liep het tweetal voort
naar de groote boerenplaats van de
gevangenis. Juist waren zii bij een
poort in een steenen muur gekomen,
die naar een groote weide voerde waar
door een klein beekje stroomde.
Aun den anderen kant was de groo
te scheidingsmuur tusschen de boer
derij en liet open veld.
Eenige schapen Jiepen op deze weide
te grazen. Zij waren aan den speeialen
zorg van Brant toevertrouwd, en nu
was zijn plicht om ze naar een andere
weide te brengen.
Do bewaarder bleef bij de poort;
Brant liep door en liet een schril ge
fluit hooren. De grazende schapen
hieven hun kojipen op, en liepen als
bij afspraak langzaam naar hun her
der toe.
Jerry wachtte, telkens fluitend en
telde ze één voor één terwijl zij langs
hem gingen
Er ontbreken er twee, merkte hij
nu op met 'n fronsen van zijn gerim
peld voorhoofd. Dat eene schaap
met den gespikkelden kop en haar
lam. Ik ben bang dal zij kans hebben
gezien over den muur en in het v rije
veld te komen.
Dun doe je liet verstandigst ze te
gaan halen, Jerry, antwoordde de be
waarder.
Ik zal een oogje houden over de
andere, terwijl je weg bent»
Jerry liep door. Harker maakte zich
niet ongerust. Hij wist dat de oude
man evenmin als de schapen ver weg
zon Ioopen. Hij zazr hoe hij het weiland
overstak en over den muur keek.
Jerry keerde zich om en zwaaide
mef 7Ün arm ten toeken dat h:: het
vermiste schaap niet het lam zag en
ging toen voort met over den steenen
muur te klimmen. Hij liet zijn gewoon
fluitje hooren, en begon nu eenige
granietblokken opeen te stapelen,
waarover hij een minuut later de
twee verdwaalden weer bij de kuddt
terugbracht.
On dit ooserblik zag Harker Ik*
een klein meisje los op een pony ge
zeten over het veld galoppeerde. Zij
eins- den heuvel nt in de richting van
de beek. Terwiil hij toekeek, gaf zij
liet dnrtele lwrito een slag me* haar
zweep en stuurde oji het water aan.
In snollen draf naderde het tweetal,
Harker zag hen naderbij komen nu
struikelde de pony en wierp zijn be-
•ijdster over zijn kop.
Dadelijk stond het beest weer op tn
draafde weg. een klein figuurtje bewe
gingloos tusschen de rotsen en heide
achterlatend.
Kom vlug h'er, mijnheer! schreeuw
de de oud© .Terry over het veld.
Maar Harker liep al zoo snol als 1)ij
kon naar het. tooneel van het oneeluk.
De ponv kwam recht op Jerry af,
hii greep het beest handig en snelde
met den tengel in de hand Harker ach
terna Hij vond den bewaarder naast
liet kind op zijn knieën iiggen. Hij had
zijn zakdoek te voorschijn gehaald en
trachtte nu liet bloed te stelpen dat
uit een diepe snede op zij van haar
linkerslaap stroomde.
Het is Elïse. vadertje, zei Ha "her
met gebroken stem, Eiise, het dochter
tje van mijn broer die op de boeren-
pluats ithem woont. Zij bloedt
rees©!ijk, en het wordt niets minder!
Jerry keek even naar het kieine,
doodsbleek© gelaat, dat nu zoo hév'g
met bloed bedekt was.
U moet het zoo niet doen, mijn
heer, zei hij. Hel is een diepe snede
slagader, en zoo zal zij nog
doodbloeden. De eenige manier om
het te steluen is den vinger juist op de
goede plaats te zetten en dan hard te
drukken. Ik zal liet u laten zien.
Hij iiet den teugel van den pony los.
en ging ook hij het kind op ziin knieën
liggen. Zijn magere, rimpelige rin
gers zochten de cocte plants en toen
drukte hij met zijn duim heel stijf op
een bepaalde plek. en als met een ioo-
verslag hield het bloeden op.
Daar is het. Druk uw duim daar
heel stijf tegenaan, mijnheer. Hij is
grooter dan de mijne.
Harker deed het, maar, ofschoon het
vreeset ij k bloeden een oogenblik ©l>
hield, bleef het kind heel bleek en stil
liggen.
Wij moeten een dokter laten ha»
len. Het zou uiet verantwoord zijn
het kind nu te verplaatsen.
Harker keek snel on. Plotseling viel
liem in, in welk moeilijk dilemma hii
geniaalst was. Zij waren bijna, twee
mijl van de gevangenis af. Hii kon
ziin nicht niet alleen laten en Brant
meenemen om hulp te halen. 7.ü zou
in die enko'e mimvton kunnen dood-
liW/ton Hii k«n Rront nie* F-nr
achterlaten. Dat zou hem waarschijn
lijk zijn betrekking kosten. (Xk kon bij
den veroordeelde niet alleen terugstu
ren, want dat zou geen minder ernstig
vergrijp tegen de gevangeaisregeleu
zijn.
De oude oogen vau vadertje ontmoet
ten een oogenblik die van den bewaar
der. en voordat de laatste iels kon zeg
gen lmd de oude man de geheele nete
lig© (juaeslie overzien.
U blijft waai- u is, Mr. Harker,
zei hij. ik beschouw dit ais mijn
werk. Ln voor dat llarker er iets lé
gen in kon brengen, had hij den teu
gel op nieuw gegrepen was met de
snelheid van een aap op den rug van
den pony geklauterd, en draafde weg
zoo snel als het vurige kleine beest
maar loopen kon.
Twee velden verder in de richting
van de gevangenis waren eenige men
schen bezig aardappelen te rooien.
