IffliEis Sn
WMAAK.
TWEEDE BLAD
Woonsiag 20 Augustus 1913
Brieven over Amerika.
XXIV.
In de kolenbunker had onze -vech
tersbaas een armen landsman, die
het in Amerika niet kon uithouden
van verlangen naar vrouw en kinde
ren verstopt. lederen ochtend had hij
hem eten gebracht, brood, stukken
vleesch en een ilesch water. Maar
door de vechtpartij was hij zelf van
zijn vrijheid beroofd en voedde nie
mand hem. Hij had al getracht mijn
steward, den ondercipier, aan het
spreken te krijgen, maar dat lukte
niet en nu ten einde raad waagde hij
maar de. zware straf er bij, die er op
staat als iemand van de bemanning
stilletjes een reiziger mee neemt, om
den stumpert in de kolenbunker te be
vrijden.
Wij gingen dadelijk naar de aan
geduide bunker, openden die en bo
schenen door het licht van een elec-
trische lantaarn, vonden wij hem,
slapend. Wij schudden hem wakker
en het eerste waarom hij vroeg was
„drinken". Ik liet hem in het achter
ste hospitaal brengen, waar hij pik-1
zwart van kolenstof en uitgeput neer
zonk, maar een half uur later schoon,
met een dampend bord aardappelen
niet vleesch en groente voor zich zat.
Het was hem -niet goed gegaan daar
in de Vereenigde Stoten. Hot zvvaro
sjouwerswerk had hij niet kunnen
volhouden New-York verlaten en
naar een andere stad vertrekken,
was hem door armoede onmogelijk
geweest. Toen ontmoette hij iémand
van de bemanning van ons schip, die
hem beloofde mede te zullen nemen
naar Europa voorzooveel. En
dat was het, wat "t gemeenc van de
zaak w'as en waarvoor hij later danig
gestraft werd. Geen politiezaak werd
er van gemaakt, toen ze aan wal wa
ren, want dan zou de ongelukkig©
passagier stellig teruggevoerd zijn
naar het land van oorsprong. Nu liet'
men hem niet alleen na aankomst loo-
pen maar kreeg hij nog geld op den
''Oop toe.
Want toen de kapitein 'smans we
dervaren vernomen had, stelde hij
hem aan in de plaats van onzen vech
tersbaas, gaf hem diens loon, terwijl
deze al den verderen tijd, dien hij nog
Bioest varen, in het voorste hospitaal
als gevangene doorbracht.
Het leven in New-York was den
verborgene niet bevallen, het werken
was er onmatig zwaar. Maar dat
moest haast wel. Zonder de taal
machtig te zijn was hij naar Amerika
gegaan en zóó zitten ze daar nu niet
om werkvolk verlegen, dat men zon
der vragen maar dadelijk werk be
komt. Dan wordt het loopen, slente
ren langs de dokken, om to zien of
daar wat to doen is en daar is het
haastig, gevaarlijk en zwaar werken.
En stel u dan voor, als go ruston
kunt moet ge nog stommetje spelon.
Geen krant kunt gij lezen, geen ge
sprek voeren, want elke vraag, die
men u doet, moet- .go schouderopha
lend beantwoorden. Dat zoo iemand,
als ni.i niet wil afdalen tot het werk
van de Russen en Polen, het niet in
Amerika bevalt, spreekt van zelf. Het
laatst had hij gewerkt op een fabriek,
waar ze het afval van New-York's
hótels verwerkten tot.... soepblokjes.
'sA/onds aangenomen had hij het
gebouw waar hij het werk gekregen
had, niet meer mogen verlaten. Met
een stoomboot waren ze weggevoerd,
uren varens de Hudson af en einde
lijk in de fabriek aangekomen. Maar
deze mochten zij niet verlaten. Zij
sliepen er in des nachts, verbleven
er in des daags, werden gevoed, om
dater staking was, niettegen
staands de aanwervers beweerd had
den dat. c-r „geen strike" was.
Ongeschoolde arbeidskrachten la
ten zich maar al te vaak hierbij ge
bruiken. De Rus en de Pool weten
niet van werkstaking af, hij weet al
leen dat er zooveel dollar te verdie
nen valt en gaat er heen.
Maar onze Europeesche arbeider
had genoeg karakter om geen onder
kruiper te willen zijn, en eischte dat
men hem terugbracht Dit ging zoo
gemakkelijk niet, maar toen er weer
een boot aankwam met werkvolk, kon
hij mee teruggaan en vond toen juist
den man van ons schip, die een plaats
op 'l schip te verkoopen had in de
kolenbunker 1
Al was ons schip nu niet zoo groot
als het voorgaande, het liep er toch
met ccn aardige vaart overheen. Wij
hadden, zooals begrijpelijk is, weder
om twee Marconisten aan boord en
bleven, waar wij een dynamo hadden
Feuilleton
(Nadruk verboden).
Wat is er gebeeurd? vroeg Lau
rent.
Z.j heeft alles willen weton, zij
heeft ons beluisterd.
Diep medelijden stond op het gelaat
van Laurent te lezen.
Hij wilde Bertignolles hulp bieden,
maai- deze stootte hem woest terug.
Ga heen, zei hij. Het is uw
schuld, zij mag u niet zien.
Hij gehoorzaamde.
Bertignolles nam zijn dochter op en
droeg haar naar een sofa, waarop hij
haar neerlegde.
Mijn kind 1 Mijn lieve Jenny 1
riep hij
Eindelijk opende zij de oogen en
toen zij haar vader zag, verborg zij
haar hoofd togen zijn borst.
Vader, vader, hij zal mij nooit
beminnen.
Zij barstte in tranen uit i
Welnu, Jenny, ik zweer je, dat
hij je liefhebben zal.
die stroom voor het toestel leverde,
voortdurend in verbinding rnet de
vaste wal. Over de achthonderd mij
len haalden wij nog en toen het Ame
rikaansche kuiStstalión seindo dat
onze teèkens te flauw werden, ant
woordde Lizard ons reeds dat het ons
verstond.
Toevallig maakte ik op een ochtend
eens een tocht mede naar de „koel-
kamer" waarin het vleesch hing; het
blijft, naar gij weet, in bevroren toe
stand bij voortduring goed en zoo
kwam het dat er zelfs nog vleesch
van verleden jaar hing. Veel blijft er
anders niet over en 't was meer toe
val dat het nog niet verbruikt was.
20 00A Kilo vleesch had men in South
ampton bij het vertrek ingekocht en
nog 6000 Kilo waren in New-York bij-
gekocht, wel een bewijs dat vleesch
aan boord de hoofdschotel vormt.
100.000 eieren bleken voor de heen-
en weerreis niet voldoende en de
chef-steward had er voor zekerheid
maar eenige duizenden bij genomen.
Ja, die provjandeering van een schip
is enorm, daar kunnen wij ons geen
voorstelling van maken, noch wal er
verloren gaat. Telkens wordt er wat
uit de raampjes geworpen. Na een
maaltijd teekent het scnip ziju liaan
op de Oceaan als het ware af door
kistjes met brood, door massa's sinaas
appelschillen, door reuzenhoeveelhe-
uen aardappelen die overgebleven
ziju', resten van vleesoh, enz.
Als eerste teeken dat wij land na
derden, zagen wij Woensuagmidüag
meeuwen, ongeveer anderhalve» dag
varens ver wagen zich die nog in zee.
'I Is een prettig gezicht, die eerste
landboden.
Later komen eigenaardig gekleurde
Ijogeis, licht brum,- niet helder witte
banden aan de uitgespreide vleuge s,
helder rood© pootjes zonder zwemvlie
zen (weet een onzer lezers soms welke
vogel dit is?) zich onder de meeuwen
mengen. Eén had-zich op onze voor
gaande reis zeker te ver gewaagd en
kon niet meer terug. Voortdurend
vloog hij langs ons schip, liet zich er
eindelijk op neer vallen en werd ge
makkelijk gegrepen. Een kastje met
houten latjes was gauw gemaakt en
mak als 't dier was, at hij gauw uit
de hand het toegereikte vleesch en
ander voedsel. Het zijn mooie vogels,
zoo wat zoo groot als onze lijster en
ik kon hem in zijn kooi goed opnemen.
Maar thuisbrengen wat voor soort liet
was, kon niemand.
Om 12 uur 's nachts zouden wij den
kelijk voor liet eerst bet licht van den
vuurtoren zien, die daar staat op het
uiterste punt der Scilly-eilanden. En
zie indei-daad om even over twaalf
zagen wij heel, heel flauw aan den
oostelijker] horizon een lichte streep,
die al sterker werd.
Ik was op-gebleven om het eerste
licht van Europa te zien en met mij
meerdere passagiers. W uarom men
dat doet. weet ik niet, maar 't geelt
zoo iets prettigs na zooveel dagen
niets dan zee gezien xe hebben, weer
eens wat van land gewaar to wol-den.
's Morgens zagen wij de Engelscho
kust, voortdurend klinkt nu de bel
aan den mast, ten toeken dat we een
schip aan bakboord of wanneer hij
tweeslagen deert, aan stuurboord had
den. In den middag passeerden wij
Wight, het prachtige eiland zóó dicht
dat wij duidelijk strandstoelen en bud-
koetsjes konden onderscheiden.
Eenige uren later lieten wij hel an
ker vallen, juist op den tijd die al ein
dag te voren de eerste officier mo ge
zegd had. 't Was nog vóór wij Lizard
passeerden en dadelijk nadat ik het
wist, zond ik een draadloos telegram
naai' huis meldend dat ik met de nacht
boot over Ostende zoo en zoo laat hoop
te aan to komen- Want te voren had ik
al in de spoorboekjes gezocht, hoe ik
liet, best en het eerst Europas vasten
wal kon bereiken en als liet meeliep
was 't over Ostende de vlugste ver
binding.
Als liet meeliep, want uiet te lang
moclit men mij in de haven ophouden.
Nu dit was niet liet geval. Zoo gauw
de reizigers van boord waren, kon -ik
vertrekken. Ik ging naar het kantoor
van do Maatschappij om af t© mon
steren, toekende een heel groot pa
pier, dat ik aanvankelijk poogde t©
lezen, maar a! gauw staakte en zoo
als zoo menigeen maai' eenvoudig
mijn naam onder aan het papier zette
zonder feitelijk te weten wat men toe
kende. Maar verbeeldt u dat men eens
tekst en uitlegging ging vragen, tor-
wijl er zoovelen achter u staan, die
even hard verlangen üui Ook weg te
komen als gij.
Later vernam ik dat het lijvig stuk,
feitelijk niet ander-s behelsde dan de
mededeeling, dat er geen aanmerkin
gen op het eten enz. waren.
Ik was nu afgemonsterd en bege
leidde mijn collega naar* hot schip ©m
mijn apotheek en hospitalen „ever te
dragen". Ik gaf hein de sleutels en
ik was weer vrij man.
Op het bureau van den geneesllnèer
wachtte mij nog een verrassing. Ik
had d© Maatschappij geholpen op
een oogen blik dat ze erg om een ge»
DE VERVALDAG,
Laurent was niet naar Nogent te
ruggekeerd.
Zijn broeder had het hem verboden
en hij was aan Michel te veel ver
plicht, oin ongehoorzaam te zijn.
Hij was nu een banneling van zijn
familie geworden, totdat hij do mis
slagen, waaraan hij zich had schul
dig gemaakt, zou vergoed hebben.
Toch kon hij niet zoo gescheiden
van allen, die hij liefhad, blijven
voortleven, zonder zich met een go-
heimen band aan hen te verbinden
en do gedachte aan hem levendig te
houden.
Daarvoor dacht hij aan Marie-Rose,
die te Nogent onbekend was.
Marie. zei hij tegen haar, ik
heb ie een dienst te vragen.
Spreek. Laurent, g© zult mij
steeds bereid vinden, je nieuwe bewij
zen van liefde te geven.
Je moet een betrekking bij mijn
familie aannemen. G© weet, mijn
moeder is blind. Mijn nicht Gilberte,
die haar steeds verzorgde en geleid
de, gaat weldra trouwen, en mijn
moeder kan niet alleen blijven. Jo
m'-oet de plaats van Gilberte bckloo-
den. Mijn moeder zal je zeker liefheb
ben, en wanneer ze je haar vertrou
wen heeft geschonken, zal zij je dik
wijls van haar jongsten zoon spre
ken. Je zult er voor waken, dat zij
neesheer verlegen zat, men was te
vreden over mij geweest en als guns,
zou men mij inschrijven als reserve-
geneesheer. Ik toon dan als ik wilde
©en volgend jaar weer ais genees
hoer mede varen op tijd en boot die
met eenig overleg wel als de beste
voor mij uit te zoeken was.
En toen ik eenige uren later in dien
trein zat die me naar Dover voerde,
dacht ik over het laatste na. Steeds
als ze in Amerika gezegd 'hadden „tol
komend jaar" had ik er feitelijk bij
gedacht dat dit wel niet zou gebeu-
Maar nu, nu werd tot op het laat
ste oogenblik ihet me al moeilijker ge
maakt om niet voor de derde maal
Amerika 't komend jaar te betreden.
Wij kwamen in Dover aan maar
't was dikke mist, zóó dik dat ik be
slist daclit dat er niet gevaren werd.
Maar een uur later snelde de nacht-
bcot met alle wachten verdubbeld en
voortdurend „blazend" het kanaal
over en met een half uur vertraging
doemde daar aan de kust des ochtends
de haven van Ostende op.
En al van verre zagen zij di© op de
pier ine op te waöh-ten stonden mij
staan. Wij wuiden al van verre, spoe
dig ging hot aanleggen van de boot
ons to langzaam en heerlijk als U in
geen weiten geweest was, zaten wij
dra met ons vijven aan 't ontbijt op
vasten wal.
Wat viel er niet to vertellen van
grooto en kleine gebeurtenissen, wat
heerlijk vonden wij weer ihet samen
zijn, na zóó laing en zóó ver af zijn.
En toen ik thuis gekomen was en
de post van al dien tijd doorliep,
keek ik telkens of. er geen „photo" van
't schip, van mij zélve als scheeps
dokter vond.
Dé helft van al de genomen foto's
zou ik krijgen had de purser mij ge
zegd. En wéken later kreeg ik van
al die foto's, die zo op het sdr.iip ge
nomen hadden er één. En daarvan
was nog de plaat „gesluierd".
Maar van Amerika kwamen er
meerdere en nog gisteren bracht de
post mij kiekjes van mijn tocilit. Maar
ook een mijner lezers verraste mij
met kiekjes van de Brooklyn-brag
en al heb ik hem nu al schriftelijk be
dankt, gedrukt dce ik 't nog eens.
Lezers, ik ben nu aan het einde van
mijn, wel lang geworden reisverhaal.
Ik heb u een zoo eerlijk mogelijk beeld
gegeven van Amerika, wetend dax er
onder u zijn die er kinderen hebben,
die zelf plannen 'hebben het land der
vrijheid te betreden.
Bedenk, dat elk land zijn vóór en
tegen heeft, dat het in Amerika niet
alles even „aantrekkelijk" is en dat
men behalve voor de reis voor zich
en zijn gezin, nog wel wat over moet
hebben voor de eerste moeilijke maan
den.
En nu, nu nemen wij afscheid van
elkander tot... een volgend, jaar? Wie
wee tl
G. A. OOTMAR.
l-Iaarlem, zomer 1913.
Buitenlandse!: Overzicht
De iSalkanvuikaan is nog
niet geSieeB uitgedoofd.
De Bulgaren zijn teleurgesteld.
In Sof'a is men zeer teleurgesteld
en neerslachtig over de houding der
mogendheden, die geen enkelen maat
regel nemen om tie Turkc-n tot ont
ruiming van Thracié te dwingen, en
werkeloos toezien, dat de Turksclie
troepen nu reeds «1e Maritza zijn
overgetrokken. Bovendien werkt ook
de zekerneid, dat van de herziening
van den vrede van Boecharest wel
niets komen zal, teleurstellend. En de
regeering laat daarom een memo
randum opstellen aan de mogendhe
den, waarin uitvoerig betoogd zal
worden, hoe noodzakelijk de revisie
van het vredesverdrag is en hoe nood
zakelijk ecu spoedige revisie is.
Of het wat zal baten, is zeer de
vraag
De mogendheden zijn het er thans
vrijwel over eens, dat een herziening
van het vredesverdrag slechts nieu
we onaangenaamheden en wrijvingen
kan doen ontstaan, en den toestand
tor.li niet zal verbeteren.
En wat nu de houding der mogend
heden tegen Turkije aangaat, ook
deze geeft den Bulgaren niet veel
hoop. Zij hebben afgekeurd, dat de
Turken de preliminaire» van Londen
•hebben geschonden en over de lijn
EnosMidia zijn voortgerukt, om
mi] blijft liefhebben. Marie, want ik
bezit niets meer dan jouw liefde en
de teederheid mijner moeder, al het
overige heeft men mij ontnomen,
Ik neem het aan, Laurent, en ik
dank je, dat ge zooveel vertrouwen in
niii stelt. Ik zal j© moeder liefhebben
en mij ook door haar doen beminnen,
ten wat er ook gebeuren moge, Lau
rent, ik zal er steeds voor waken, dat
de leedcrljeid van j© moeder je nooit
zal ontvallen. Maar lioc zult g© het
aanleggéh, om mij in haar huis te
doen opnemen?
Ik zal er over spreken met dok
tor Trioul, den geneesheer en vriend
van mijn moeder. Hij houdt voel van
mij, hij zal mij begrijpen, mij ver
geven en mij wel behulpzaam willen
ZIJD,
Ga dan, Laurent, ik ben gereed,
Laurent begaf zich terstond naar
den dokter
Do markiezin was in de laatste da
gen een weinig ongesteld en moest
haar kamer houden. Doktor Trioul
kwam dagelijks naar haar zien. Hoe
wel de oude dame een vrij sterk ge
stel had, moest men toch voorzichtig
met haar zijn.
Zij was. dank zij de kundig© behan
deling van doktor Trioul, weldra her
steld en alto gevaar was geweken.
De doktor kwam afscheid van zijn
path:nto nemen.
r— Nu u weer hersteld is, lieve
Adrianopel weder te bezetten. En
daarbij blijft het. Een zuiver plato
nisch optreden dus.
Alle voorstellen om een druk op
Turkije te oefenen, of zij uit Peters-
burg komen, of van andere zijde wor
den gedaan, hebben in Frankrijk tot
nog toe slechts ontevredenheid ge
wekt. Het weinige succes van het
denkbeeld' om gewapend tegen Tur
kije op te treden, heeft het aanzien
van het Fransch-Russische hondge
nootschap verminderd (zoo meldt men
uit Parijs) en ook het denkbeeld, om
der Porte iedere financieelen steun te
onthouden, heeft in Konstantinopel
geen 't minste succes gehad. In Lon
den meent men, dat Frankrijk en
Ruskind met hunne pogingen, om
Turkije tot toegeven te dwingen, de
Porie nog halsstarriger hebben ge
maakt. 'lurkije ziet daarin een goede
gelegenheid, om zich aan alle eischen
\<in Europa te onttrekken, vooral
aan die, om in Klein-Azië een finan
cieel e controle en een internationale
gendarmerie in te stellen.
Nieuwe Turlcsche avonturen?
Dc Turken hehben Koesjoek en
Kukvak in het district Goeinoeldjina
bezet nu een gevecht met het kleine
Bulgaarsche garnizoen, dat daarbij
enkel© manschappen verloor.
Naar de „Neue Freie Presse" uit
diplomatieke kringen verneemt,
lieerscht bij de groote mogendheden
groote ongerustheid over het voorne
men der Turken, orn de Maritza te
overschrijden en Zuid-Bulgarije bin
nen te dringen. Tusschen de kabinet
ten worden dan ook besprekingen ge
voerd, die ten doel hebben zoo spoe
dig mogelijk slappen te doen om ten
minste Turkije van dergelijke stap
pen af te houden.
De gruwelen in den Balkan.
Op initiatief van de Camegiestich-
tiiig voor den internationalen vrede,
heeft zich te Parijs een commissie ge
vormd, die een onpartijdige en bui
ten alle politiek staand onderzoek zal
instellen omtrent de slachtingen in
den Balkan en de economische ge
volgen van den oorlog.
Allerlei
Duitschland en Oostenrijk-
Hongarije.
Bij gelegenheid van den 83en ver
jaardag van keizer Franz Jozef van
Oostenrijk gaf de Duitsche keizer te
Homburg een galadiner, waarbij hij
een toost uitbracht op zijn „trouwen
bondgenoot en vaderlijken vriend".
Mie toost was vooral merkwaardig
door de wijze waarop de keizer na
druk legde op het trouwe bondgenoot
schap tusschen de beide rijken. „Zoo
het gelukt is den vrede in Europa te
gen alle gevaren te beschermen, dan
ken wij dat niet het minst aan de
groote wijsheid van keizer Franz Jo
sef." zeide de keizer.
De. woorden des kezers zullen, na
alles wat in de laatste weken over de
verhouding tusschen Oostenrijk en
Duitschland is gezegd, aan beide zij
den van de zwart-gele grenspalen
groote bevrediging doen ontstaan. En
tevens kunnen zij den indruk beves
tigen, dat de keizer van Oostenrijk in
ii'Oöüijke omstandigheden persoonlijk
voor het behoud van den vrede is op
gekomen, en daardoor zijn vredelie
vende politiek heeft bevestigd en ver
sterkt,
Verschil van moening over het nut
van den een of anderen maatregel,
behoeft tusschen dc bondgenooteu
nog niet noodzakelijk tot verkoeling
te leiden. En dat die niet bestaat
heelt verleden jaar op 2 December
Vou Bethmann llollweg verklaard in
den Rijksdag, toen hij zeide: dat als
de levensbelangen van dc Oosteu-
1 ijksch-Ilongaarsche monarchie be
dreigd woruen, Duitschland met zijn
gehteie militaire macht aan de zij
de van den bondgenoot zou staan. De
tegenstanders van Oostenrijk wisten
toen precies hoe de zaken stonden, en
dat heeft zeker evenzeer tot het be
houd van den Europeeschen vrede
bijgedragen als de wijsheid van kei
zer Franz Josef.
De pers in Oostenrijk-Hongarije
verheugt zich over den toast van
Keizer Wilhelm bij het diner ter eere
van Keizer Franz Josef's verjaardag,
en ziel daarin een belangrijke bctoo-
ging, die de tegenstanders van het
Drievoudig Verbond tot zwijgen zai
brengen.
De bladen verklaren eenstemmig dat
nooit de hechtheid van het verbond
en de nauwe betrekkingen tusschen
Oostenrijk-Hongarije en Duitschland
zoo klaar zijn uitgesproken als bij
deze gelegenheid.
Duitsobland toonde duidelijk dat 't
aan de zijde van Oostenrijk blijftde
banden, die beide landen verbinden,
ziju onverbrekelijk.
In politieke kringen wordt zelfs
het denkbeeld geopperd dat Keizer
Wilhelm tegelijk de kracht en het bij
uitstek vredelievend karakter van het
Drievoudig Verbond wilde doen uit
komen.
vriendin, zei hij, moet u mij toe
staan, mij een weinig met zaken in te
laten, die mij eigenlijk niet aangaan.
Spreek gerust, mijn beste Trioul.
ik heb vernomen, dat uw klein
dochter, mejuffrouw Gilberte, binnen
kort gaat trouwen, met mijnheer
Lucien Renaud, den advokaat.
De jongelui beminnen elkaar.
Lucien Renaud is wel niet rijk, maar
hij begint reeds naam te maken en
beeft een schitterende toekomst voor
zich. Wij behoeven ons dus over het
geluk van Gilberte niet ongerust te
maken.
U zult veel aan Gilberte verlie
zen, want zij was voor u een onmis
bare geleidster. Wanneer zij gaat
trouwen, zal zij u niet meer kunnen
verzorgen. Heeft u er al eens aan ge
dacht, een plaatsvervangster voor
haar te kiezen, die u op uw wande
lingen kan geleiden en u den tijd kan
verkorten De markies heeft al zijn
tijd noodig voor zijn zaken, er moet
dus een ander zijn, die de plaats van
Gilberte zai waarnemen.
U denkt toch aan alles, mijn
waarde dokter I
En u
Ik moet bekennen, dat ik er nog
niet aan gedacht heb.
Wil ik dan eens iemand voor u
opzoeken
Wanneer u mij dat aanbiedt, dan
geloof ik, dat u reeds iemand cevon
Ben politieke moordaanslag. 1
Op den verjaardag van keizer Frans
Jozef, die Maandag 83 jaar oud werd,
hoeft (zooals we reeds in 't kort meld
den) te Agrarn een moordaanslag
plaats gehad op den koninklijken com
missaris voor Kroatië, Baron Sker-
lecz.
Verleden jaar schoot een Kroatisch.
student op den Kroatischen commis-1
saris, Von Cuvaj hij trof toen den
raadsheer Hervoics, die met den
commissaris in hetzelfde rijtuig zat
en die kort daarna aan de bekomen
wonden overleed.
Kort te voren was de Landdag van
Kroatië ontbondende meerderheid
daarin werd gevormd door de Ser
visch Kroatische Coalitie, die vijandig
tegenover de Magyaren stond. Om de
ze coalitie het heft uit handen to ne
men en de Magyaarsch-gezinde partij
aan het bewind te brengen, werd de
grondwet in Kroatië bij koninklijk
besluit buiten werking gestold en een
koninklijke Commissaris benoemd,
om als dictator het land te besturen.
Von Cuvaj poogde de hem opgedra
gen taak niet alle, ook gewelddadige
middelen, uit te voeren. Maar tever
geefs. De tegenstand van Kroatië nam
nog scherper vormen aan, en de hoop,
dat dc dictatuur ten slotle tot een
verkiezing van den Landdag in den
geest der Hongaarsche regeering zou
leiden, werd steeds minder. Ten
slotte moest Cuvaj zijn ambt neerleg
gen, en in zijn plaats trad Baron
Skerlecz, die zou pogen om met an
dere, zachter middelen, de Servisch-
Kroatische coalitie tot een meer ver
zoenende houding tegenover Honga
rije te bewegen.
Te midden van de pogingen, die
van den aanvang af weinig kans op
slagen boden, valt hét schot, Maan
dag gelost op baron Skerleczen
tlaardoor wordt opnieuw de aan
dacht gevestigd op de toestanden in
Kroatië, en op het moeilijke Zuid-
Slavische, vraagstuk in de Monarchie.
Wat baten alle pogingen, die Oos
tenrijk aanwendt, om met de Zuid-
Slaven in de Monarchie in vrede te le
ven, wanneer in 'de buiten land se he
staatkunde alles in 't werk wordt ge-
siclü om de Zuid-Slaven te verbitte
ren en in 't harnas te jagen? Er is
een nauw verband tusschen dit revol
verschot op baron Skerlecz en de
iiouuiug van UuSienrijK tegenover
Servië. Daardoor is de vijandschap der-
Slaven in Hongarije tegen de Hon
gaarsche overheerselling nog toege
nomen. De toestanden worden van
dag tot dag wanhopiger en zonder be
langrijke wijzigingen in de staats
rechterlijke toestanden in de Habs-
burgschc monarchie is er geen of
weinig kans voor verbetering.
Dc koninklijke commissaris werd
door het schot licht gewond. De dader
is gearresteerd.
Mexico en de Vereenigde Staten.
De regccring van de Vereenigde
Stalen ontkent een ultimatum van
Mexico te hebben ontvangen. Minister
Bryan deelt mede, dat hij alleen be
nen t ontving van de verwerping der
Amerikaansche voorstellen betreffen
de de beëindiging van de revolution-
naire beweging.
Hoewel de regeeringspersonen zich
niet wetischen uit te laten, schijnt het
wei zeker dat deze verwerping een
einde maakt aan alle betrekkingen
tusschen de Vereen. Staten met den
president van Mexico Huerta.
In officieelc kringen verklaart men,
dal de ïegeering alles heeft gedaan
wat van een bevrienden buurman kon
worden verwacht, die geen toevlucht
wil nemen tot geweld', waartoe trou
wens geen neiging bestaat. Hét be
lang der Vereenigde Slaton is thans
uitsluiten© de bescherming van le
ven en eigendom. De financieele ver
liezen zouden door schadeloosstellin
gen kunnen worden gedekt. De beste
bescherming van iiet leven der Ame
rikanen zou zijn, dat de Amerikanen
naar de Vereenigde Staten terugkeer
den en de regeering overweegt nu de
terugbrenging der Amerikaansche
burgers van Mexico, waarvoor zij de
vervoerkosten zou willen dragen.
Een nader telegram meldt
De ongerustheid, die in leidende
kringen te Washington heerschte, is
efenigszins geweken na de ontvangst
van geruststellende telegrammen van
het Amerikaansch gezantschap en
van president Huerta, waarin werd
medegedeeld, dat de onderhandelin
gen nog voortgang hebben en geen
ultima turn is verzoiidc-n.
Toch is er een kanonneerboot der
Vereenigde Staten naar de Mexicaan-
sche wateren vertrokken.
De revolutionuaire gevechten in
Mexico duren voort.
De honds troepen hebben zich mees
ter gemaakt van de douanegebouwen
te Cindad Porfirio Diaz, waardoor de
opstandelingen van den staat Coah-
mile beroofd zijn van belangrijke
hulpbronnen.
De burgeroorlog in China.
Volgens een telegrafisch bericht uit
Sjanghai aan de „N. R. Ct." hebben
dc troepen van de Noordelijken na
een zwa ren strijd den Purperen Berg
dien heeft, zei de markiezin niet
een vriendelijken glimlach.
Ja, ik heb iemand gevonden, een
juweel, een engel.
O, o, met hoeveel warmte spreekt
u over haar!
Zij >s beschaafd, wel opgevoed,
zachtzinnig en deugdzaam, een parel
in één woord.
Van goede familie vroeg de
markiezin verder.
Zij is een wees. Haar vader was
officier.
Hoe heet zij
Marie-Rose Velladier.
Zend haar eens hier.
Wanneer?
Zoo spoedig mogelijk?
Morgen
Goed.
Den volgenden dag deed Marie-
Rose haar intrede i in het huis to
Nogent
De markiezin stak haar de hand
toe.
Men heeft mij veel goeds van u
gezegd, mejuffrouw. Ik ben er zeker
van. dat wij het wel met elkaar zul
len kunnen vinden.
Dat hoop ik, mevrouw.
Ik ken gaarne mijn vriendinnen,
zei de markiezin. wees niet ver
wonderd. ik ben blind en dit is de
eenig© wijze, waarop ik u kan zien. II
is Jong en ik geloof ook zeer schoon.
O. mevrouw 1
Onze Laehhoek
omschrijvend.
Dus je zegt, dat ik een leugenaar
l>enl barstte in de sociëteit Iemand uit,
dio op een krasse onwaarheid betrapt
was.
Dat zeg ik niet, was het antwoord:
'k wou alleen zeggen.... dat u een puik
weerprofeet zou zijn!
MISVERSTAND.
Vrouw. Ik ben diep getroffen; on
ze buurvrouw coquetteeri met mijn
man. Wanhopig ben ik!
Vriedin. Wee.' sterk, Mina
Vrouw. Als ik sterk genoeg was
zou ik haar een pak slaag geven.
reclame:
Rijke erfgename. Ik kan nimmer
de uwe zijn!
Arme drommel (radeloos). Wees
dan maar voor een enkel weekje mijn
verloofde, ik bid hot u dat zou mo
weer wat crcdiet géven 1
en den Tijgerheuvel, die de Zuidelij
ken eenige dagen geleden hebben
veroverd, hernomen. De Noordelijken
sluiten Nanking thans in.
Binnenland
DE PRINS
zal op 29 Augustus, openingsdag van
de landbouwtentoonstelling te "s-Gra-
venhage. de leden van het comité
aan een gastmaal ton paleize vereeni
gen.
DE MINISTER VAN BINNENLAND-
SCHE ZAKEN
keert uit Zwitserland terug en zal
heden liet Wereldcongres voor den
vrede openen.
DE MINISTER VAN OORLOG,
van verlof terug, hervatte zijn ambt
aan het departement.
CARNEGIE.
Op 29 Augustus biedt de Minister
van Staat jhr. mr. Van Karnebeek,
aan den heer en mevrouw Carnegie
een diner aan.
DE CRISIS.
Het Haagschc Correspondentie-bu
reau meldt aan 't „Hbld."-
Naar in ambtelijke kringen sedert
Maandag bekend is geworden, is net
zoo goed als zeker, dat een oplossing
van dc ministerieele crisis niet meer
in deze maand, doch wellicht |n het
begin van September ie wachten is.
Dientengevolge zullen de opening van
het Vredespaleis en de andere open
bare plechtigheden en feesten van üe-
ze maand, waarbij dc tegenwoordig
heid van de Regeering of van Minis
ters vereisoht wordt of welke van
wege de Regeering zullen aangeboden
worden, nog onder hel bestaande be
wind plaats hebben.
TWEEDE KAMER.
RIJKSVERZEKERINGSBANK.
Verschenen is het verslag der cont«
missie van voorbereiding over de or
ganisatie van de Rijksverzekerings
bank.
De vraag of. de invoering der reor
ganisatie niet zal moeten voorafgaan
aan die der invaliditeitsverzekering,
kan zegt de Regeering zonder
voorbehoud bevestigend worden be
antwoord; dit kan op zichzelf geen
grond opleveren voor vertraging van
de invoering van de invaliditeitsver
zekering, aangezien dit wetsontwerp
van eenvoudigen aard is en de be
handeling daarvan dus niet veel tijd
behoeft to kosten.
De minister verdedigt zijn wets
ontwerp uitvoerig tegen enkele gere
zen bedenkingen, o.a. de bepaling,
dat onder de bevelen van den minister
het beheer der Bank wordt gevoerd
door een directeur-generaal.
De minister bracht in het ontwerp
alleen eenige niet belangrijke wijzi
gingen aan.
DE STAATSBEGROOTING.
We lezen in de Tijd:
Naar wij uit betrouwbare bron ver
nemen, sluit d«j Staatebegrooting voor
191*1, zooals die aan den Raad van
State verzonden is, met een belang
rijk tekort.
ONGELUKKEN.
De Tel. meldt:
In de mijn „Wilhelmina" is de ar
beider Urnmeien, wonende te Chevre-
mont, door steen val gedood. De ge
troffene is or.gehuwd.
Te Ekarnp, gemeente Finsterwol-
de, hanteerde de 27-jarige landbou
wer, Jan Roelfsema, onvoorzichtig een
geladen geweer. Het schot ging af en
de ongelukkige werd doodelijk getrof
fen.
En uw stem is zoo heel zacht,
zoo zacht, dat het mij goed doet u t©
hooren spreken. Ik geloof, dat ik u
weldra zal liefhebben.
Ik ben getroffen door uw vrien
delijke ontvangst, mevrouw. Ik heb u
nu reeds lief.
Marie-Rose zag de markiezin oplet
tend aan.
In haar gelaat vond zij de trekken
van haar Laurent terug.
Marie-Rose bleef in het huis der
markiezin, di© spoedig zeer aan haar
gehecht was.
Op zekeren morgen, ongeveer een
maand later, ontving Michel een brief
van zijn bankier. Urbain Vernier, te
Pariis. die hem verzocht zoo spoedig
mogelijk op zijn kantoor in de Lieve
Vrouwenstraat, achter de beurs, te
komen.
Hij begreep niet, wat de bankier
hem te zeggen kon hebben, maar
daar zijn zaken in orde waren en het
geld voor de eerstvolgende betalingen
in zijn kas aanwezig was, maakte
Michel zich niet ongerust.
Hij ging in den loop van dag naar
Parijs en begaf zich naar het kantooi
van den bankier.
(Wordt vervolgd).
