dócuirienteerenmaar natuurlijk liob-
ben wij haar Onze Vader van Rrebs,
Naöhtlied, van N&geli en Morgenhyni
ne van Henschel dankbaar aanvaard.
Ten slotte nog iets dat eigenlijk
wel achterwege ken blijven: eon paar
woorden nl. over het orgelspel van
Louis Robert. Trouwens we weten nu
wel hoe deze organist zijn instru
ment technisdhi en registratief be-
heerscht. Mijn paar woorden kunnen
dan ook wel niet veel anders dan lof
inhouden. Alleen leek mij het effect-
stukje Adoratis et vox angelica, van
Dubois in dit programma niet zeer
op zijn plaats. Waar een heusdhe
menschenslem en een heusohe viool
aanwezig zijn, kunnen in. i. de imita
ties van het orgel gevoegelijk worden
gemist. Maar voor de brilliant gespeel
de Marohe aux flambeaux van Guil-
niant en niet minder voor de fraaie
begeleidingen alle respccll
PlllLIP LOOTS.
In de stad.
In de stad was 't in :t middaguur
gezellig druk. Uit den Hout stroom
den de duizenden kinderen weer naar
de stad en niet minder groot was 't
aantal volwassenen, dat een 'kijkje
om en bij den Hertenkamp was gaan
nemen. Onder hen mengden zidli de
velen, die om 12 uur van werk kwa.-
men en nu den dag verder vrij had
den.
Onderweg luisterden de menscten
in 't stadscentrum naar de klokke-
wijsjes, die de heer Hofmeester van
den St. Bavo-toren over straten en
pleinen neertinkelen deed.
HetMiddagfeest.
's Middags werd. de stad eerst recht
vol pleizier. 't Weer hield zich dan
ook best. Van al 't gedreig van don
kerheid in de lucht kwam niets. De
regendropjes werden zorgvuldig bin
nengehouden in de drijvende bek
kens, die als wolken langs 't spansel
zwierden.
Op de Groote Markt trok het
festival veel publiek. Vroolijke mu
ziek en mooie zang maakten 't luis
teren er tot een genoegen.
't Meeste publiek ging echter naar
den Hertenkamp.
Er om heen wemelde het van volk
en op 't terrein waren alle tribunes
en verdere plaatsen dicht bezet,
't Werd er een prettig feest en de
belangstelling leek ons ook gnooter,
dan wel eens andere jaren het geval
was.
Men keek naar de volksspelen, luis
terde naar muziek en zang en keek
tusschentijds naar den ballon van
den luchtvaarder Carl Wittenberg, of
naar de toeren van de Klabou's.
De heeren Martin zorgden voor de
volksspelen, Er was een aardig num
mer, een hinderniswedstrijd, waarbij
men over een gespannen touw moest
springen, onder een zeil door z'n weg
moest zoeken, waarbij de deelnemers
het gevoel hadden, alsof ze mollen
waren, die in de duistere aarde
wroetten. Als zij het licht van den
dag hervonden, kwamen ze voor een
andere moeilijkheid in den vorm van
een houten schutting, die „genomen"
moest worden. Nu is een houten
schutting niet zoo'n dirig, waar je el-
ken dag over heen klautert. Daarvoor
is eenige oefening noodig. Zoo kwam
't dan ook voor, dat je er eorst eenige
keeren vergeefs tegenaan klotste, voor
je er over liee-n was.
En als je dan met een halve tui
meling aan den anderen kant van 't
houtwerk terecht was gekomen, vond
je een deksel- en bodemlooze ton, anaar
desondanks was 't deksels moeilijk,
om er door heen te komen. Want als
je goed en wel in den houten cylin
der was gekropen, begon die met je
lijf er in rond te bengelen, dat je blij
was, als je er bals-over-kop uitrolde.
Anderen waren aan het mastklim-
m-an gegaan en later op den middag
toog men aan 't tonstcken, een soort
amfibische sport, want het wordt
soms op 't land, maar vaak onder
water beoefend. Want als je stok niet
juist 't gaatje onder dien drcigend-
vooroverhangenden ton met water
weet te vinden, dan valt je... br
ineens de geweldige puts water op 't
lijf. „Of 't met bak leen uit den hemel
gegoten werd," zegt de Duitscher in
zoo'n geval en menig deelnemer werd
tot op z'n body toe kletsnat.
Maar anderen wisten onder hel
water dioo rte .rijden, zonder zich den
zondvloed op het hoofd te halen. Dat
waren de tonstekers, die piM5ci.es in
liet gat in T plankje prikten. Een deed
het met zooveel geweld, dat '1 plank
je van 't tobbetje af stoof. Gelukkig
was er een timmerman bij de hand,
trr sao^Ci ds. .mud uee la ia b oip
orde bracht.
De prijzen bij de volksspelen werden
behaald deer de volgende deel nemenv.
H i n cl o r n i s-1 o o p e nlsto prijs
v, d. Werf, in 19 seconde; 2e prijs
Baars in 20 3/5 seconde; 3de prijs:
Schornagel in 21 4/5 seconde; 4e prijs:
Fris, in 23 seconden, 5e prijs Wol-
fers, 6e prijs Vrolijk, 7e prijs: Paanw,
8ö prijs Piers, 9e prijs v. Da alen., 10e
prijs v. Bergen.
Tons te ken: lste prijs: v. d.
Water, 2e prijs Sprengers, 3e prijs
Pro see, 4e prijs: Ren sen, 5e prijs:
Hasselmeijer, 6e prijs: Sabelis, 7de
prijs: de Groot, Se prijs: Broekhuizen.
Mastklimmen: ie prijs: K.
Zomerdijk, 2e prijs W. J. Go melissen,
3e prijs: P. Klabou, 4e prijs: A.
Weijers, 5e prijs C. IL v. <1 Pieter
man, Ge prijs E. Visser, 7e prijs: W.
Zomerdijk, 8e prijs: H. v. Roon.
Aan het slot van het feest reikte de
heer Herbert Cromer, voorzitter van
„Koninginnedag" de pTijzen met een
geestdriftig speeehje op de Koningin
uit.
Of die prijs winners in hun schik
waren met de kaasjes, zijdj.es spek,
Sigaren, tabak, koeken en worsten.
Geen een stond lang in beraad wat
te zullen nemen.
Het Muziekfestival werd
nu ook in den Hertenkamp voortge
zet.
Op de Groote Markt, als hier dn den
Hout trokken de verschillende num
mers veel belangstelling, yooral de
zangnummers, o.a. van Ihet Doopage-
zing Zangkoor in dén Hertenkamp,
hadden veel succes.
27 vereenigingen namen aan dit'
muziekfeest deel.
Een van de grootste attracties was
op 't feestterrein 't opgaan van den
ballon-captif.
't Was al des morgens gebleken;,
dat het beboómd© terrein niet heel
gunstig voor dit lucMvaarlnummer
was. Zelfs moet men er over gedacht
hebben den ballon maar niet meer op
te laten gaan. Evenwel, men vond er
wat op, door een touw aan den. bal
lon'te verbinden, waardoor men het
afdrijven in de boomc-n wat hoopte te
verminderen. Toch ging de balion de
meeste van de zeven keeren nog wel
eens in de booaien duiken, zoodat de
mand met d© passagiers er in aan 't
oog van de angstig- w orden de toe
schouwers onttrokken werd.
Als men dan beneden de ihooge tak
ken ge vaarlijk hoorde kraken en den
losrukkend-en ballon met afgescheur
de twijgjes in de touwen zag, vreesde,
men, dat het niet goed zou afloopen.
Veertien personen, ondier wi© twee
dames, hadden onder deze ongunsti
ge omstandigheden niet geringen
moeck, om mee te gaan, Altén waren
vol lof over - 't prettige uitstapje; al
leen 't duurd© te kort, meenden de
meesten.
Een van onze redactie-leden, die een
luchttoerlje meemaakte, laten we
hier aan het woord, om z'n ervarin
gen in hooger regionen te beschrijven.
Den derden tocht met den ballon
captif, 's middags om 'n uur of vier,
maakte ik mee. Mijn medepassagier
was dr. Boissévain, en de Padvinders
hieven een vreugdegejuich aan toen
hun leider in de mand klom, waarin
we het in verband met de
corpulentie der luchtreizigster niet
al te ruim hadden. Ja, Fran Witten
berg steeg méc-op. Haar gemaal, hoe
krijgshaftig hij er overigens ook uit
zag, bleef beneden, streek alleen maar
passagegelden op en had 't commando
bij de landing.
In onzen tijd van bestuurbar© lucht
schepen en aeroplanes is een ballon
captif eigenlijk een erg onserieus
Tuchtvoertuig geworden, en je voelt je
wel een beetje daarbij ten achter, wan
neer je aan eer, touw, dat van een. lier
wordt afgewonden, met schokjes om
hoog-hipt in de lucht. In verband met
den zacliten putchouli-geur, die de
aeronaut© verspreidde, was de atmos-
feer-boven niet van die absolute zui
verheid, die men op een luchtreis
meent te mogen verwachten.
Overigens was het toch wed een
grappig tochtje. Eerst scholen we vrij
rechtstandig omhoog, en loonden
spoedig de menschenzee op het terrein
voor het Paviljoen en bij de muziek'
tent in den Hout overzien. Dat was al
'n aardig gezicht. En we wuifden,
terwijl onze luciriireizigste-r met 'r sio-
reoiiép tooneel-lachjc over den rand
keek en met 'h vlaggetje zwaaide.
Maar ©ven later kwamen we boven
de boomon, zagen een' ©ogenblik JÖ©'
Groote Kerk, de Kathedraai, de wei
landen om de stad... toen verdween
dat alles. Want de dartele ballon be
gon weer met z'n luchtsprongen. Blijk
baar rankte liïj in 'n „remous" daar
boven, Want we schoten gedecideerd
een eind omhoog en dompten op de
boomen, zoodat tak leen knappend af
braken.
Onze luchtreiizigster behield hanr
kalmte en goot, al vlagzwaaiende,
koelbloedig een zak zand uit op het
publiek van d© onoverdekte tribunè.
Net als 'n kwajongen, die de wraak
voor z'n euveldaden vreest,, sprong de
ballon weer omhoog, waar d© wind
blies in z'n slap-golvend, dik lijf, dat
neer opzij gesmeten werd, waarbij
bet touw aan een ixiomtalc bleef ha
ken. Helaas was het touw de sterkste
van de twee, en knapte de tak. In 't
omgekeerde geval waren we van „cap
tif" tot vrijen ballon gepromoveerd,
en was misschien een aardig lucht
reisje het gevolg geweest.
Nu werden we nog eens over de boo
men geschoven, behielden een paar
groen-dccoraties in de touwen, zwaai
den met een zonderlinge zwenking
weer boven den dansvloer boneden,
die ons startpunt en tevens onze fi
nish was, en werden weer met de lier
omlaag-gewonden. Na een tochtje van
precies vier minuten stonden we weer
op den began en grond, en hingen de
soldaten rondom aan d© mand, ter
wijl ze ©r de zandzakken aan hingen
en ons nog' wat heen en weer wiebel
den in de mand ©er we eindelijk tot
rust kwamen en door de touwtjes heen
er uitklommen.
Gevaarlijk© sensaties had ons lucht
reisje niet gegeven. Wel lachwekken
de (bij 't gedans boven de boomen) en
teleurstellend© (voor rnij n.l., want de
luchtreizigster was stokdoof en aldus
ten eenemale on-interviewbaar).
Ik beveel het ballon-captif-nummer
zeer aan voor Luna-parken bij ten
toonstellingen. Er zijn zaken mee ïo
doen Maar dan moet de plaats-van-
opstijging midden tusschen de boo
men liggen, de stijg-capaciteit van
den ballon moet niet te groot weten
en d© luchtreizigster niet te licht.
Dan wordt 't een succès fo-u, Ieder
een zal liet ballon-gedartel willen
meemaken, daarboven in de lieerlijk-
frisscbe atmosfeer
Ik denk nu inaar niet aan die pat
chouli..
Laat ik hier nog aan toevoegen,
dat de oehleiidvlucht om halftwaalf
plaats had. Daarbij gingen de heeren
C. L. F. Sarlet, journalist en C. Nan,
onderwijzer, mee. 't Was een lastige
i tocht wind was toen op z'n sterkst
de ballon werd heeii-en-weer gekeild
boven d© boomen, beneden hingen de
padvinders en eenige hoofdbestuurs-
en commissieleden met mannenmoed
aan het touw, en de hoed van een der
luchtreizigers belandde via een boom
tak op den Kleinen Houtweg. Om 't
aan te zien maakte dit tochtje nog al
een vrij gevaarlijken indruk, doordat
de kans groot scheen dat een boomtak
het hulsel zou beschadigen. Maar
Fran Wittenberg, breed-rondstappend
in d'r wijde harem broek, verklaarde
kalmpjes dat 't nieis te beduien, had.
Als je op de takken kwam, smeet je
ma.ar even wat zand uit, en 't was in
orde.
's Middags ondervond ik dat 1
waarlijk, zoo erg niet was en dat 't zoo
lieftig-lijkende gespring uit genoege-
lijk-deinende bewegingen testend.
ROBERT P-
Tusschen de ballonvaarten in keek
't publiek met zeer veel genoegen
naar de mooie toeren van d© Haar-
lemsche athleteu, die zich „De drie
Klabou's" noemen.
In de stad.
Om zos uur ging men weer huis
waarts. liet was 'n breedc menschOn-
stroom, die langs de Droef en Kleine
Houtweg de stad. introk.
Bij de tram had men d© goad© voor
zorg genomen politie op te stellen, om
de men&é'hen te dwingen zich in een
rij te scharen.
Het publiek vond. dezen ©envoudi-
gen ordemaatregel nog ongewoon en
sommigen sputterden erg tegen. Een
dame was hoogelijk verbolgen, toen
een agent ter-edht onder geen voor
waarde wilde, dat zij alvast maar in
de tram stapte.
Door een agent tegengehouden tc
worden, dat was haar te eng.
'lc Wil toch niet stelen? zei zij
verbaasd ©n geërgerd.
In den Hout.
hadden veten in het middaguur ge
luisterd naar het fraaie concert, dat
Haarl, Muziekkorps, onder leiding
van den heer Kriaus in de Binten -
Sociëteit gaf.
Er was iets merkwaardigs aan dit
concert, want het was voor d© 25ste
maal, dat omeer Kriens zulk een
concert op Koninginnedag dirigeerd©.
Het bestuur van „Trou" liet dit niet
ongemerkt voorbijgaan en in
de pauze klommen de Keizer
©n de Eerste Vinder de Iheeren
Frans Lieftin.ck en G. B. Crommelin
in muziektent met een grooten lau
werkrans, d.ie de heer Lieftinck den
iheer Kriens overhandigd© met een
hartelijk speech je, waarin hij< nar
mens de leden der &ocietiet en de dui
zenden, die bu.iten bet terrein de con
certen mee-genoton den. eminent,en
muziekdirecteur dankte voor het zoo
vaalc geschonken genot,
Desavondsin destad.
Een gezellige drukte heerschte den
gebeelen avond in de stad. De Groote
Markt was het middelpunt.
Daar bewonderde de talrijke luis
teraars de liederen en zangnummers
van liet deel der vereenigingen, dat
bier aan het-festival deelnam.
De aa.n het muziekfestival verbon
den prijzen vielen ten deel aan de na
volgende vereenigingen: f 100 aan .het
fanfarecorps: Soii Deo Gloria te Vel-
9en; f 50 aan het gemengd koor Vox
Humana te Santpoort; f 25 aan het
harmonie-corps L. J. Coster te Haar
lem; ©ene verguld zilveren medaille
aan het harmoniec-orps Sempre Cres
cendo- te Limmen; ©ene zilveren me
daille aan de R. K. club tot verbete
ring van den volkszang t© Haarlem,
en een drietal bronzen medailles aan
de Chr. Zangvereeniging - Soli Deo
Gloria alhier, het gemengd koor On
der Ons alhier en de rn armen zang ver-
I eeuigiug Proza en Poëzie mede alhier.
Van die 27 ingeschreven vereenigin
gen was het mannenkoor Zang en
Vriendschap te Hoofddorp verhinderd
om op te treden.
Op de Markt wekte ook de illumina
tie van het Stadhiuis: Een W. met.
lauwerkrans er om heen en ©r onder
cle woorden Je Maintiendrai.
Muzikale wandelingen.
Muziek brengt vroolijkheid, feest
vreugde-stemming, in de straten.
Danroru was 't een goede gedachte
om de Bavaria-kapel in den volks
mond „de Duitsehe muzikanten"
's middags en 's avonds een wande
ling door de h-oofds-traten te laten,
maken, 't Kleine troepje muzikanten
dééd z'n best' en had eer van zijn
werk, want al spoedig waren ze om
ringd door vele, meest jonge, feest
vierders, die zingend meew-an-delden.
Vooral de avondwandeling trok
veel belangstelling.
Nog' meer muziek.
De draaiorgel-bazen maakten blijk
baar goede zaken.
's Avonds stond een bezitter van
een groot orgel in de Nieuwstraat.
Het straatje van de Gr. Houtstraat
naar de Gierstraat, was geheel afge
sloten met luisteraars naar de mu
ziek. En velen dezer maakten van de
gelegenheid gebruik om daarbij te
ven-s een 'dansje te maken.
Z a n. g uitvoering buïte n
programma.
Bij een kiosk in clen Hout verza
melden zich 's avonds de leden van
een gemengde zarigvereeniging, Ter
wijl ze zich vergastten aan melk oi
roomijs, gaven ze eenige nummer
tjes ten beste. Vele luisteraars in den
Hout beloonden de zangers met een
dankbaar applaus.
I-I o t avondfeest.
't Avondfeest is goed geslaagd, al
was het jammer dab een voor liet pu
bliek heel aantrekkelijk nummer van
Let programma moest geschrapt wor
den. De ballon-captif zou nl. met elec-
'triscli© verlichting opgestegen zijn,
maar na de vroolijke kapriolen die het
ding 's morgens en 's middags boven
de boomen- had gemaakt leek de avond
exhibitie te gevaarlijk, zoo-dat die
werd afgelast.
Gelukkig bleef er &sn ruim voorzien
programma over. Alle zitplaatsen op
de overdekte ©n onoverdekte tribunes
waren bezet-, en honderden moesten
zich met een staanplaats tevreden
stellen, toen het avondfeest aanving
met de voortzetting van het Festival.
Hartelijk werden de uitvoerenden van
de muziekvereeniging „Harmonie",
van het gemengd koor „Onder Ons",
van de Liedertafel „Haarlem's Zang-
genot" en van hel harmoniecorps
„Eensgezindheid" toegejuicht na hun
ne goede prestaties. Vooral de beid©
koren genoten de volle aandacht en
hun zang kwam beter lot zijn recht
dun 's middags toen 't zoo hard woei.
De bioscoopvoorstelling, door dc
Haai-lcjnsche Filmfabriek „Hollan-
dia" aangeboden, slaagde uitmun
tend. Er was dan ook een aardige
keuze van films gemaakt voor deze
uitvoering, en vooral ae feestviering
van 's morgens en de opening vuu hól
Vredespaleis, waarbij onder luid ge-
juich de Koninklijke familie op '1 doek
verscheen, werden warm ontvangen.
Maar de vele vermakelijke films sloe
gen natuurlijk ook in.
Op de tribune waren de dames en
heeren, die in sommige van de Hol-
landia-films optraden, aanwezig, o.a.
de heer en mevrouw Van Dommelen,
Mej. Mientje Kling en anderen; ook
de heer Chrispijn, de tooneelleider
van deze fabriek, was aanwezig en
nam op, hoe het publiek deze op no-
mingen opnam. Hij kan daarover (e-
vreden zijn geweest, want de toes-chou-
wers applaudisseerden herhaaldelijk,
Jntusschen was er op den houten
dansvloer al menig dansje gemaald,
't Bal-champötre stond ónder leiding
van den heer J. B. Bongers, en liet
had niet te klagen over gebrek aan
belangstelling. Itel groote aantal deel.
nemers was voor een correcte uitvoe
ring der edele danskunst een voortdu
rend beletsel.
Tenslotte ving om half twaalf hel
vuurwerk, aan, en werden de eerste
vuurpijlen met, de gebruikelijke
„ochchs!" begroet. k
Na de „luchtkanonnade" die da
vuur- en knaldemonstratie opende,
volgde een uitvoerig programma, met
„groote Stukken' er in. die uitbundig
succes hadden. De Ne-d. Pyrotecluii-
sclie fabriek had wél kunstetukjes af
geleverd! Op een zon van magnesium,
licht volgden een groot draaiend ro
zet met wisseling va.ii kleuren en een
Küuinginnefontein van paarlen en
gouden regen met lichtkogelsuri, ge
kleurde zonnecirkels en decoratieve
stralen van brillantvuur. Daarna kwa
men een Girandole van purpervuur
met groene vonken, draaiende ir> een
krans van schitterend brillantvuur,
dat overgaat in magnesiumvuur; eert
verlichting van de omgeving door een
Bengaalsche Zon in diverse kleuren;
Chromatische Décoratiestaven, draai
ende in kransen van briüant-sterron-
vuur, dat overgaat in magnesium-
vuur; Brillanl-Pauweveer; Caprioe-
Roniaine van paarlen en brillantvuur;
Niagara-Cascade van schitterend bril
lantvuur met blauwe vonken, over
gaande in een val van magnesium-
vuur: Slobdecoratie bestaande uit:
Eeu groot médaillon van gekleurds
zonnecirkels en naar alle zijden uit
schietende stralen van brillaut-ster-
renvutir to midden waarvan: „Levo
H. M." in diamantvuiir. Geflankeerd
door Mozaïckvuur en door Contra-bat
terijen van gekleurde projectielen.
Tor afwisseling en aanvulling van
hef. geheel meldt 't program „lucht-
vuurwerk" n.l. Magnesium-projcclie-
leu, Lichtkogels, Vuurpijlen in diverse
soorten, Electrische Marrons en Tour-
billons, Zwam fonteinen en Bommen
(met gekleurd bouquet, met kometen,
mei zeesterren en met nicteoorregen).
Met dit schoons eindigde het welge
slaagd© Koninginnedag-feest anno
1913,
Receptie.
Ten huize van den Commissa'ris der
Koningin werd een receptie gegeven, 1
die druk bezocht werd.
Aan de receptie namen o.a. deel do
leden van Gemeentebesturen - van
Haarlem en van omliggende gemeen
ten, en tul van andere civiele en mi
litaire autoriteiten.
Koninginnedag werd vertegenwoor
digd door de heeren Herbert Creiner,
Voorzitter, A. van Ross urn, 2© Voor
zitter Mr. dr. W. P. Vis, Secretaris en
M. It; Binger, Penningmeester.
Avondmaal.
De voorzitter der vereeniging Ko
ninginnedag', de heer Herbert Cre-
mer, had de leden van het hoofdbe
stuur en van de Commissie genoodigë
op een souper in Hotel Roozen, dai
uit den aard der zaak niet vóór mid
dernacht, na het einde van hei
avondfeest, beginnen zou.
Aan tafel heerschte een prettige ge
zelljge stemming, - Terecht kon de
gastheer in zijn openingswoord ver
klaren, dat het fe&sl goed geslaagd is.
Vooraf had hij evenwel een dronk
uitgebracht op H. M. de Koniugiu, dio
door de aanwezigen zeer werd toe
gejuicht cu gevolgd werd door het
zingen van het Wilhelmus. Voort
gaande bracht spreker dank aan al
len, die tot het welslagen van den
feestdag meegewerkt hebben, vooral
aan den poiuvingmeester, den heer
Binger.
Menig 'hartelijk woord werd nog ge
sproken. De heer Binger verwierf al
gemeene instemming toen hij wees
op de aangename wijze, waarop de
heer Cremcr als voorzitter optreed!
gezegd moge hier worden, dat hij
zich in korten tijd de sympathie van
hoofdbestuur en connnissiën verwor
ven heeft.
De heer Binger kondigde aan, dat
hij aan de vereeniging denkt voor 16
..stellen, in samenwerking met liet Co
mité Plan 1913, in November toch nog
'een openluchtfeest te geven.
ken is aan don groei der reeds aan
gesloten bonden, behalve de 570 leden
van den nieuw aangesloten Slagers-
gezeilenöond.
Wanneer dns dit blad ondor do
oogon der le/.ei-s komt, zullen wij het
aantal van 75000 leden hebben over
schreden, aangenomen dat de Typo
grafenbond met 1 September tot liet
lidmaatschap zal zijn toegelaten.
CARNEGIE-INTERVIEW
Een Dor dienaar schrijft aan de D.
Cl.:
De lieer en mevrouw Carnegie ver
lieten Maandagmorgen ons land met
den trein van 8 uur uit Amsterdam.
In Dordt llad ik het voorrecht van
een -onderhoud. Het echtpaar zat in
een gereserveerde eerst© klas coupé,
stralende van geluk. Over d© vredes
beweging een enkele vraag. De heer
Carnegie vond. blijkbaar echter, dat
het daar nu niet het oogenblik voor
was. Neen, na bet afscheid in Den
Haag en Amsterdam van zijn vrien
den en van officieel Nederland, wilde
hij nu als een gast, die den drempel
verlaat, het Nederlandsche volk eon
hartelijk vaarwel toeroepen.
Het Nederlandsche volk, de Iheer
Carnegie was er wonderwel over to
spreken. „Holland, oh we have host
our hearts to Holland,!" (Holland', oh
aan dat land hebben wij ons 'hart ver
loren).
„What is mos. Carnegie's opinion
about Dutch women?' (Wat vindt me
vrouw Carnegie van d© IloUandsch©
vrouwen?)
Lachende antwoordde ze dat be
scheidenheid haar gebood te zwijgen.
„How can I, I have Dutch blood my
self!!" (Hoe kan ik daarop antwoor
den. ik heb zelf HollandsOh bloed in
de aderen).
„Good bye to Holland, we will oom©
again and see Queen Wilhelmina.'
(Vaarwel Holland, wij zullen terug
komen en Koningin Wilhelmina be
zoeken.)
Stadsnieuws
(Vervolg).
HetKerkconccrt
Het kerk-ooncert heeft zijn oud©
reputatie: ©en der belangrijk© en zeer
aantrekkelijke nummer3 van oha Ko-
ninginn©dagprogramma te zijn, ook
dit jaar weer schitterend gehand
haafd. De toeloop van publiek was
weer zeer groot; maar dank ook do
goede maatregelen van orde door de
leden der commissie genomen kon
ïederbezoeker rustig genieten van wat
het feestprogramma bood. Dat pro
gramma liestond ditmaal uit orgelwer-
keu, zong- en vioolsoli. Ter opening
speelde de heer Louis Robert, mot vol
len, krachligen toon, de volksliede
ren Wilhelmus en Wion •Neêrl.and&ch
Bloed die door Ihet publiek staande
werden aangehoord. Onmiddellijk
daarop' droeg jonkvr. Jacoba Repe
teer v. Driel, altzangéres uit 's-Gra-
venhage, een drietal voor haar stem
en voor de localiteit goedgekozen lie
deren voor: Koan nu met sang, van
Valerius; Musica, aldersoetsle oonst,
een 16 eeuwsoh, door M. J. Bouman
bewerkt lied, en J-esu, wijs en won-
dermachtig, een door L. de Haas ver
dienstelijk gecomponeerd gedicht van
Guido Gezel]e. Een tekstboekje was
weliswaar bij deze voordracht aller
minst overbodig; maar de prachtige,
wanne stem en de zeer muzikale wij
ze van zingen die wij bij deze begaafde
zangeres meermalen reeds .konden
waur-cteeren, hebben ons opnieuw
gróote voldoening geschonken. De
Ciacoona van Vita li, door d© Arasler-
darnsche violiste, ruej. Nella Gun
ning met inderdaad veel talent voor
gedragen, bradht na het vooratgaan-
de aanvankelijk ©en zeer welkome af
wisseling; maar ten slotte werkte dit
stuk, niet zijn, zeker fraaie, melodie-
schabione, z'n eindelooze variaties en
z'n gebrek aan klankcontrast, wat
vermoeiend iets dat zelfs d© kleu
renrijke begeleiding van den heer Ro
bert niet kon voorkomen. Maar later
had-den we nog gelegenheid de violis
te te hooren in een Air van Mattlio-
son, een Larghetto van Nardini en
©en Sa.rabande van Handel, drie wa
re juweeltjes, waarvan de warm-mu-
zikal© wedergave ons ten volle over
tuigde van moj. Gunning's gélukkig
en welontwikkeld talent. Wat d© zan
geres betreft, hier was geen tweed©
optreden noodig om haar latent te
F e is i I i t o si
(Nadruk verboden).
W1AAE.
28)
Laurent op dit uur in den tuinl
Laurent in het huis van Michel,
waaruit men hem verjaagd had!
Hij was er geheimzinnig binnenge
drongen. Met welk -doel?
Maar waarom verborg hij zich,
wanneer iiij geen nieuw misdrijf op
zijn geweten 'had?
Afschuwelijk 1 Laurent een moor
den aar I
Deze gedachte kwelde Michel ont
zettend.
Zoo was de man dan al dieper en
dieper gezonken, van de eene misdaad
op de andere, van de eene schande in
de andere. Eerst had hij zich op de
club in eon speelschuld gestoken, die
hij nooit zou kunnen betalen en ten
gevolge waarvan hij was onteerd. Ver
volgens had hij misbruik gemaakt van
d© broederlijke liefde en valschhcid in
geschriften gepleegd, op gevaar- af
zijn broeder te schandvlekken en te
ruïneeren. Zoo verviel hij van kwaad
tot erger. Was hij ook niet tot een mis
daad in staat te rekenen?
Een oogenblik had Michel getracht,
dit denkbeeld van zich af te zetten.
Neen, een de Soulaiines kon zich zoo
ver niet verlagen, dat was onmogelijk!
Maar telkens kwam die gedachte
weer met vernieuwde kracht bij hern
op.
Do afstand van een falsaris tot een
moordenaar is niet groot. Er is slechts
een geringe aanleiding noodig, om
van de eene misdaad op de andere
over te gaan.
Laurent was een falsaris en alles
zeide Michel, dat hij ook de moorde
naar moest zijn.
Hij drukte de handen voor het ge
laat, een pijnlijke zucht ontsnapt©
aan zijn li.ppe® en angstig ontzei door
zooveel laagheid en verdorvenheid,
mompelde hij:
Mijn God, mijn God, heb mede
lijden met ons!
De stem van den commissaris ont
rukt hem aan die droevige .gedachte.
Mijnheer de Soulaimes, zei Sara
ain.
Hij naderde.
Sarazin wees op de brandkast.
De kast is op natuurlijke wijze
geopend, zei hij. Men heeft wel een
inbraak beproefd, maar dat is niet teu
uitvoer gebracht, want de sleutel
steekt in bet slot.
Maar het cijfer?
Daar wilde ik u juist over spre
ken. Wat was het cijfer?
Tweehonderd negen-en-twintig.
En u was zeker de eenige, die bet-
kende, behalve Jactel.
Inderdaad.
En u had beiden een sleutel van
de brandkast?
De markies baalde een sleutelbos
uit zijn zak en liet den commissaris
een sleutel daarvan zien.
Hier is cle mijne.
De moordenaar inoet dat cijfer
oolc gekend hebben, zei Sarazin.
Dat is onmogelijk. .Tact©] hield
het voor ieder geheim.
Dus, volgens u, mijnheer de Sou
laimes, moet Joctel zelf de brandkast
geopend hebben?
Waarschijnlijk wel.
En terwijl liij-daarmee bezig woa
werd hij overvallen.
Ik geloof het wel.
Mogelijk, mogelijk, mompelde de
commissaris.
Hij wierp een wantrouwenden blik
op den markies, als trachtte hij in
zijn hart te lezen en vermoedde hij,
dat zich daar een geheim verborg.
De markies bemerkte dat niet.
EEN ZWARE VERDENKING.
De markiezin was op haar kamer
teruggekeerd, maar had zich niet ter
ruste begeven. Zij had het venster ge- -
o-pend en zat in haar armstoel. De
koele nachtlucht, die binnen drong,
deed haar weldadig aan. Zij luisterde
naar hetgeen er beneden gebeurde,
maar alles was stil, alsof er geen mis
daad gepleegd v, as.
Met het hoofd tegen den rug van
haar stoei geleund, scheen zij in haar
gedachte het vreeseJijke drama nog
maals te doorleven, waarin zij be
trokken was.
Vooreerst die kus, dien zij op haar
voorhoofd had voelen drukken, door
haar zoon Laurent, die kus en die
traan, en dan die zachte stern, die zij
in haar droom had gemeend te hoo
ren.
Maar het overige! De kreet van Jac
tel, de worsteling met dien man, en
de naam, dien zij hem f uister and had
hooren uitspreken.
Laurent.
Wat moet zij daarvan denken?
Was Laurent -een moordenaar?
Welk een dwaasheid!
I-Iqt bloed stroomde koortsachtig
door haar aderen.
Toch heb ik het gehoord, ik heb
liet geboord, maar ik kan er geen. ver
klaring voor vinden. Michel zal mij
misschien kunnen zeggen....
Eensklaps begon zij te lachen.
Dwaasheid, dwaasheid, Laurent
een moordenaar! Ik heb niet goed ge
hoord. Ziedaar alles. Zulk een denk
beeld mag niet bij mij opkomen. Hoe
heb ik er een oogenblik geloof aan
kannen slaan'? Moet een moeder zulk
eelt verdenking niet met afschuw van
zich werpen? En ik, ik heb zulks kun
nen gcloov-en van mijn eigen kind!
Zij durfde het zichzelf niet beken
nen, dat zij sedert, langen tijd onge
rust was. Zij had die onrust voor haar
oudsten zoon verzwegen, maar zij
vond haar oorsprong in Laurent,
Wanneer zij Michel naar tijding
omtrent zijn broeder vroeg, dan wa
ren zijn antwoorden verward en ont
wijkend.
Zij had zélfs opgemerkt dat Michel
zich zelf tegensprak, Zij had er niets
van gezegd, maar toch dacht zij er
telkens aan.
Er was zooveel onverklaarbaars in
het gedrag van LaurenL
Waarvan Leefde hij?
Men had' haar allerlei verzinsels
verteld, Eerst had zij die geloofd,
maar langzamerhand was er twijfel
bij haar ontstaan, -zij vond, dat "t on
waarschijnlijk was, hetgeen men haar
vertelde.
Men verbergt mij iets, mompelde
zij.
Dat bad zij al meermalen gedacht,
Op den dag, toen de leden der fa
milie de Soulaiines te Nogent verga
derd waren, had zij bijna hot geheim
ontdekt, en dien mannen rekenschap
willen vragen van de ontroering, die
zii voor haar verborgen. Zij had snik
ken gehoord, die slechts met moeite
onderdrukt werden.
Zij had ontdekt, hoe koortsachtig
opgewonden allen waren en ondanks
den leugen, waarmee Michel getracht
had haar gerust te stellen, liad zij
vrees gevoeld.
.Ta, men verborg haar iets, en 't
moest wel iets ernstigs zijn.
Nu wil ik alles weten, zei zij-
Zij strekte de hand uit naar het
schelkoord, dat onder haar bereik
hing, en schelde. Die schel kwam uil
in de keuken. Ondanks het vergevor
derde uur, was Virginia nog wakker.
Zij kwam terstond boven.
Waar is mijn zoon? vroeg do
markiezin.
Mij nheer die markies is nog alt-ij'l
op liet kontoor, mevrouw,
Ga hem zéggen, dat ik hem spro
ken moet.
Vii'ginie ging heen.
Eenige minuten verliepen er, daar
op hoorde zij de zware voetstappen
van iemand, die door vermoeidheid
gebroken is.
Michel trad de kamer van ztjn moe
der binnen.
(Wordt vervolgd).
