u heen gaat. Uw vrouwelijk instinct'
zai u zeker al wel gezegd hebben dat
het beter is dat dit gesprek tusschen
ons blijft. Mijn broeder neemt zulke
dingen heel ernstig op en mijn aan
zoek zod hem zeker in verbazing bren
gen. Begrijpt u, miss Keith?
Zeker. En u kan volkomen op
mijn stilzwijgen vertrouwen.
Dank u. Goeden dag.
Alice Keith ging heen. Het was
lang over haar gewone uur, maar zij
vond Jim Hanway wachten aan het
eind van de Mendel Lane, en zijn ex
cuus over dat lange talmen was niet
hee! aannemelijk.
Alice liet er niet het minst van mer
ken dat zij tweemaal binnen vier en
'twintig uur zijn zaak bij zijn cnefs
bepleit had. Zij zou liever niet willen,
dat hij het wist. Maar zij was er bij
zonder op gesteld dat hij haar naar
huis bracht.
De gebroeders Howard zaten aan
hun schrijftafels. Mr. Norman keek
op alsof hem toevallig iets te hinneu
schoot.
Er is altijd nog oen zaak, die
Wij samen moeten bespreken, Wal
ter, die ik wel graag afgedaan zou
zien. Herinner jij je nog ons gesprek
«p den dag waarop wij onzen balans
hadden opgemaakt?
O, ja.
Ik wenschte je nu te vertellen,
dat ik het idee, waarover wij toen
Spraken, heb laten varen.
Zoo denk ik er ook over.
Dan zullen wij dat onderwerp
maar niet meer aanroeren. Wat ik
zeggen wil, dit is het boek dat Han
way bijhoudt, ging Norman voort,
blij bet moeilijke onderwerp van go-
Êprek te kunnen laten varen. Ik heb
het zorgvuldig nagekeken. Hanway
doet zijn werk goed.
Bewonderenswaardig.
Dan zou bet misschien verstan
dig zijn hem een beetje aan te moedi
gen.
Drie maanden later stond Alice
Keith blozend in het particuliere
kantoor van haar cheis.
Ik wensch tagen het eind van de
maand ontslag te vragen. Ik ga trou-
wen I
De gebroeders vroegen niet verder
naar de toekomst van hun typiste.
Daar hadden zij niets mee te maken,
vonden zij. Maar in de enveloppe die
haar laatste salaris bevatte vond
'Alice Keith twee cheques van vijftig
pond, ieder afzonderlijk en in het ge
heim door de gebroeders Howard in
gestopt, ieder hunner bang dat de
inder hem zou verraden.
Het kantoor van Howard verviel
weer in zijn vroegere saaiheid toen.
Alice Keith heenging. Andere typis
ten kwamen er, allen waren bekwaam
en enkelen waren mooi, maar nie
mand nam de plaais van Alice Keith
Een vol jaar was er verloopen. Op
een bijzonder mooien Zaterdagmid
dag besloten de gebroeders Howard
een zieken collega een bezoek te gaan
brengen. Zoo kwamen zij in het oos
telijk deel der stad en het hart van
Walter en Norman klopte warmer bij
'n gelukkig souvenir toen zij 't Byrton
plein overstaken. Zij kwamen een
wandelaarster tegen, oen jonge vrouw
achter een kinderwagen. Nu hadden
de gebroeders Howard maar ééns in
hun leven liefgehad. Or mogelijk zou
den zij ooit de vrouw kunnen verge
ten, die hen beiden bctooverd had.
Dikwijls hadden hun oogen verlan
gend rondgekeken om haar nog eens
te zien. En nu overkwam hun dat
voorrecht.
Pardon, mevrouw, maar is u...?
Alice Keith keek op en zag haar
[vroegere chefs, haar oude minnaars
voor zich staan.
Wie is u? vroeg mr. Norman. En
iioe is uw naam?
Ik ben de vrouw van Jim Han-
Vreemd, dat heeft Hanway ons
nooit verteld.
U heeft hem er nooit naar ge
vraagd en Jim vond hel niet noodig u
er van op cle hoogte te brengen. -
Veel te bescheiden van hem. Mo
gen wij het kleintje eens zien?
Zij liet de kap var. den wagen zak
ken en toonde aan haar vroegere
chefs twee kleine slapende jongens
een aan iederen kant.
Wel, wel. Tweelingen, rors.
Hanway. En hoe neeten zij? vroeg mr.
Norman.
De jonge moeder aarzelde.
Deze is Norman Howard Hanway,
tn die Waller Howard Hanway.
De aangezichten vau de luisteren-
den klaarden dadelijk op
Ik hoop dat hel u niet mishaagt,
ging mrs. Hanway verlegen voort.
Jim wilde zoo uiting geven aan zijn
dankbaarheid tegenover zijn chefs.
Dien avond Iaat, toen zij voor het
tiaar bed gaan samen nog een pijp za
ten te rooken, toonde Norman Ho
ward duidelijk waaraan hij dacht.
Hel huwelijk heeft haar niet
achteruit doen gaan, zei hij.
Bekoorlijker dan ooit, antwoord
de zijn broeder.
Omdat wij zelf geen bloedver
wanten hebben zijn wij vrij iets voor
haar kinderen te doen. Dat zullen
wij ter wille van hun moeder.
Ja, ter wille van hun moeder,
tei mr. Walter.
De gebroeders Howard zitten nog
voor hun schrijftafels in Mendel
Lane. Ieder hunner vermoedt dal de
ander een huwelijksvoorstel heeft ge
daan aan zekere «rocuw en door haar
werd afgewezen. Maar geen van bei
den heeft ooit aan den ander gevraagd
.wie die vrouw was.
De eer des hnizes.
(Russische schets.)
I.
'Anna Malcarowna, do blonde jonge
vrouw van den koopman Philipp
Philippowitsch Philipoff stond in hare
eenvoudig ingerichte huiskamer en
met welgevallen beschouwde zij de
theetafel voor de sofa.
De Samowar glom. En de kopjes
waren mooi beschilderd en van zinrij
ke opschriften voorzien; „Philipp Phi-
Hppuwilsch mag 100 jaar nog uit dit
kopje drinken!" luidde er een. „Ver
geet je huiselijke zorgen, Anna Ma-
karowna, bij dit kopje thee," dus
raadde een tweede, ..Zoo rein als daza
drank', blTjvc uw hfr'tr wenschte een'
derde.
Heden, veertien dagen geleden, had
Anna haar eerstgeborene gekregen en
het liet zich aanzien, dat haar vrien
dinnen niet langer zouden wachten
met haar te komen gelukwenechen.
En de jonge vrouw had goed gere
kend; want nauw had zij op de sofa
plaats genomen of er werd gescheld
en 6en oogenblik later kwamen twee
meer bejaarde dames de kamer bin
nen. Beide spraken tegelijk met ge
dempte stem.
Zeg eens eerlijk, duifje, we sto
ren je toch niet?
Mogen wij je heden al bezoeken?
En reeds hadden ze allebei de thee
tafel en al de kopjes en'de citroon-
schijfjes, ingemaakte vruchten en
koekjes cherp in het oog gevat.
Ge zijt mij altijd welkom, Katha
rine Spiridonnowna en gij ook. Marja
Trafimowna, antwoorde de jonge
vrouw, zooals het betaamde, en toen
sloeg zij de oogen neer en verbeidde
in bescheiden houding den gebruike-
1 ijken gelukwensch.
Intusschen werd er herhaaldelijk
gescheld; nieuwe gasten kwamen en
namen plaats, terwijl Ivatharina Spi
ridonnowna thee zétte. Zij was een
grooto corpulente koopmansvrouw
van den ouden stempel, die het niet
versmaadde, nog den zwartzijden, ste
vig om het hoofd gewonden doek te
dragen.
Hier, zusje, sprak ze, nadat zij de
jonge vrouw den geurigen drank
aangeboden had, drink liet goed warm
dat brengt je zegon in huis; doe
suiker in je thee, opdat je levensweg
gelukkig blijve.
Naar verkiezing voegde men nu
een schijfje citroen, een lepeltje
frambozensap of kersennat bij de thee
en onder het genot van den warmen
drank werd men gemoedelijk.
Nu, Maiuschka, (1) laat het en
geltje een3 zien, en dra werd de jonge
zoon binnengebracht en bewonderd
en men verdiepte als naar gewoonte
er zich in, op wie de kleine geleek.
Zie toch eens, hij heeft al haar
op zijn hoofdje 1 Én een der bezoek
sters streek het met blauw lint opge
maakte mutsje terug.
Ja, zoo waarl werd beaamd.
Dat beduidt geluk en welstand,
meende Maz'ja Trafimowna en liet
er op volgen- Nu, 't is ook een Phili
poff r
En dat neusje! riep een andere.
Juist als de vadert
Mis, sprak Olga lachend, op mij,
alleen op mij gelijkt de jongen en
daarom zal ik hem ook ten doop hou
den.
De doopl Met dit woord had de
zuster van de vrouw des huizes om
zoo te zeggen de lont in liet kruit ge
worpen.
Zeg eens, Annusclika, zieltje, hoe
moet de jongen eigenlijk heeten, Phi
lipp of Makar?
Dat weten we zelf nog niet, duif
je, sprak de gelukkige moeder.
Zoo? Weet je dat nog niet? zei
Marja Trafimowna. Nu, hierover, en
zij wees met den duim schuins links,
ginds bij de Iwannofs wordt al aan
staanden Dinsdag gedoopt.
Hoe zoo? Ik weet van niets I riep
de gastvrouw uit. Waar heb je ctat
vandaan, Marja; is 't waar?
Nu werd meerstemmig bericht,
dat Wera Iwannowna, de vrouw van
den bonthandelaar Iwan Iwanno-
witsch, tien dagen geleden met haar
zesden zoon verblijd was geworden.
Ja, ook een jongen en trotsch is
ze er op als een kalkoensche hen.
Natuurlijk de zesde jongen t
Geld hebben zij, dat is zoo; maar
Philipoff is rijker.
En Wera Iwannowna i3 pokda
lig, ziet er uit als een zeef.
De jonge vrouw hield lachend bei
de ooren toe.
Laat toch Wera Iwannowna en
haar zes jongens met vrede, sprak
Olga, wat gaan die menschen ons
aan.
Zoo, Krassawiza (2), kan je dat
niet schelen? riep Marja met heesche
stem. En als Iwannoff jelui nu oens
vóór is en de generaal wordt uitge-
noodigd, is je dat oolc onverschillig?
Geef je niets om de eer des huizes?
Dat werkte als ccn bliksemstraal
uit helderen hemel. De generaal na
melijk was de eeuige in Larnitzin
voorhanden; een andere, dien men
had kunnen inviteeren, was er riet.
Wat zeg je? Je denkt dat de ge
neraal bij de Iwannoffs komt? zei de
jonge vrouw guitig. Wel neen, IiIJ
komt bij ons juist heden over acnt
dagen Dinsdag.
Olga verschrikte. Wat zei haar zus
ter; had'ze het verstand verloren? Van
den generaal was er nog geen sprake
geweest!
Maar nu begon eerst recht het ge
snater.
Dat is heerlijk! Wat zullen die
Iwannofs zich ergeren!
Nu, Matuschka Anna Makarow-
na, als je mij niet vraagt ik kom
töch en in rood damast!
Ik in bruin fluweel.
Zijne Excellentie behoeft zien
niet voor ons te schamen; we hebben
staatsiekleeren en juvveelen.
Olga's oogen brandden; haar borst
zwoegde.
Dus ik kan op u rekenen; ge komt
op mijn feest? vroeg de vrouw des
huizes.
Zeker, Matuschka spreekt van
zelf.
De thee was gedronken. Men nam
afscheid.
Anna! Anna! met dezen uitroep
kwam Olga weer binnen. Wat heb Je
gedaan! liet het meisje er op volgen.
Als generaal Wolnikoff nu eens niet
komt?
Denk je dat het me iets schelen
kan? Of zoudt ge denken, OHnka, dat
de tegenwoordigheid van den gene
raal onzen jongen "n bijzonder geluk
zal aanbrengen?
Wel neen, zusje, dat is de zaak
niet. Begrijp je dan niet, dat do eer
des huizes op het spel staat? De gene
raal moot komen!
En zijn zoon zeker óók? vroeg de
jonge vrouw schelmsch.
Alexei is me volmaakt onver
schillig.
Zoo, zoo. En waarom zit mijn
zusje dan aan het venster, als de
knappe officier 's middags voorbij
rijdt?
Toeval, Anna niets dan toe
val!
(1) Moedertje.
(2) Schoonheid,
Hel jonge meisje lie€ fièt Hoofd öp'
haars zusters schouder zinkeu.
Je plaagt mij, Annal
Kind, ik lees in je liart je be
mint Alexei, ja ik raad nog meer: hij
heeft zijne liefde reeds aan je ver
klaard. maar de moeder
Een. hartstochtelijk snikken van het
meisje deed haar niet verder gaan.
Ja, Zijne moeder is er tegen,
Alexei heeft hét mij bekend. Zie An-
nuschka, ging Olga bedroefd voort,
als generaal Wolnikoff nu onze uit-
noodiging afwijst, dan is dit niet al
leen een vernedering voor ons, maar
veel erger; dan heet het, dat wij te
min voor hem zijn en de Generalscha
zal dan eerst recht niets van ons wil
len weten ach zuster, zuster, wat
hebt gij gedaan I
Verre van de jonge vrouw was de
gedachte geweest, dat hare in over
moed uitgesproken woorden zulke ge
volgen konden hebben; nu echter be
greep ze, dat zij het geluk van Olga
moedwillig in gevaar gebracht had en
zij sprak:
Je hebt gelijk, Olinka, ik heb on
bezonnen gehandeld wat moeten
we doen?
Olga was op een stoel gezonken en
bedekte zich het geluat met de han
den.
Toe, kind, wat moeten we doen?
Ik weet het niet, klonk het zacht
en klagend.
In dit pijnlijk oogenblik werd de
deur geopend en Philipp Philippo
witsch kwam binnen. Hij kwam als
een reddende engel. Anna vloog naar
hem toe en vlijde haar hoofdje te
gen zijn borst; Olga greep zijn arrn.
dien zij drukte.
De jonge vrouw vertelde nu, welk
onheil zij had aangoricht. En verder
vernam hij al het andere...
Daar stond hij nu, in het eerst niet
wetende wat te zeggen. Hij haalde ue
schouders op, streek met de hand
door de dichte lokken van zijn bruin
hoofdhaar en zei nog altijd niet aïi-
ders dan hm! hm!
Opeens legde hij peinzend den vm-
ger tegen den neus en zijne oogen
glansden; êen vluchtige afscheids
groet nan de angstig gespannen vrou
wen, cn weg was hij,
II.
Philipp Philippowitsch, do jonge
rijke theehandelaar, en eigenaar van
karavanen, hield niet alleen veel van
zijn mooie vrouw; hij deed alles om
haar het leven aangenaam te maken
en tevens wijdde liij steeds de aan
dacht aan het aanzien van zijn huls.
En dit gelukte hem vrij wel, ornaat
moeder Natuur hem bedeeld had met
snelle beradenheid, fijn opmerkings
vermogen en veel werkzaamheid, liij
begreep subiet dat er werkelijk ge
vaar dreigde en dat er buitengewone
maatregelen moesten getroffen wor
den. Kort besloten sloeg hij dus de
zijden van zijn donkerblauweu kaftan
over elkaar en spoedde zich naar zijn
kamer.
Stjopka! riep hij en dra ver
scheen een zestienjarige knaap.
Wat beveelt u, heer? vroeg de
jongen onderdanig.
Geef mij mijn nieuwe bontjas,
Stjopka zool En laad deze kist hier
op de slede en volg mij.
Ongeveer tien minuten later stond
Philipp Philippowitsch trots èneeuw,
gladheid en duisternis voor zijn doel
en dat was niet minder dan het huis
van Z. E. den heer generaal Wolni
koff. Een minuut later had Stjopka
de kist in de vestibule gezet en Phi
lipp Philippowitsch liet zich bij Zijne
Excellentie aandienen.
Met vele eerbiedige buigingen over
schreed hij den drempel van een ta
melijk groote en gezellige kamer. Be
haaglijk kon men haar noemen; om
dat zij een kolossale kachel, een ron
de tafel, daarnaast grootvaders-
stoel, aan den waud het portret van
de Generalscha in olieverf bevatte; op
de tafel stond een lamp te branden en
de kachel deed haar best.
Nu, mijn waarde Philipp Philippo
witsch, wat voert u tot mij? begon de
generaal opgewekt, en bij legde den
Franschen roman neer en strekte de
lange beenen op het berenvel voor
den grooten stoel uit. Neem plaats
ga zitten 1
Philipp Philippowitch 6tond Qiaar
te buigen.
Maak geen complimenten,
vriendje, sprak de generaal en hij
wierp een dot asch van zijn sigaar op
den vloer; wat voert u in dit uur nog
bierheen?
De koopman nam nu een zetel van
den wand en op het uiterste puntje
van dien stoel ging hij zitten.
'Excellentie vergeve mij, begon
hij schijnbaar verlegen. Een blijde
gebeurtenis in mijn huis
Zoo, zoo; dat verheugt mij heb
er al van gehoord, dus viel de gene
raal hem in de rede.
En ik wilde niet in gebreke blij
ven, Uwe Excellentie er mede in ken
nis te stellen. Een flinke, welgescha
pen zoon, een prachtige jongen heeft
de heilige Nicolaas ons beschoreD.
En hoe gaat het met de voortref
felijke Anna Makarowna? vroeg met
warme deelneming Zijne Excellentie;
Onderdanigsto dank, Excellen
tie. Zij is heel wel zij is het die
mij hier heen zendt.
Hij hield op en wierp een blik vol
spanning op den ouden heer.
Wat wenscht zij dan? vroeg
generaal tegemoetkomend.
Nu, Excellentielaat ik het
maar zonder omwegen zeggen. Ex
cellentie, het zou ons een groote eer
wezen, wanneer u bij de doopplech
tigheid zou willen tegenwoordig zijn
en aan ons bescheiden maal daarna
deelnemen t
Natuurlijk niet als peet, liet hij
er snel op volgen, toen hij bespeurae,
dat de generaal afwerend het hoofd
heen en weer bewoog en misschien
aan een peetgeschenk denken zou;
neen, als gast, als sieraad voor den
hoogen feestdag.
Niettegenstaande die laatslc verze
kering ging generaal Wolnikoff voort
met hot hoofd.te bewegen. Eindelijk
sprak hij met eenigo ontstemdlielct:
Wat vraagt gijl Gij jonge l'e-
den denkt maar, dat dit bij oude
menschen allemaal even gemakkelijk
gaat als bij u. Zoo'n feestmaal is
voor ons een gevaarlijke inspanning,
ja, ja, mijn beste Philipp Philippo
witsch, een gevaarlijke inspanning,
zeg ik ut
De jonge man was op zwarigheden
voorbereid; hij liet zich niet uit het
veld slaan.
U Kflin ér van överluigd zijn, Ex
cellentie, sprak hij geruststellend;
Anna Makarowna, öiijne huisvrouw,
zal er goed voor zorg dragen, dat de
spijzen niet te zwaar voor de maag
zijn, Beabschik (3) en kaviaar kan een
zieke wel gebruiken cn de steur is,
zooals ik weet, Uwer Excellenties 11e-
velingsvisch I
Ja, ja, dat is alles nu goed en
wel. Des generaals hoofd scheen niet
meer op zoo'n onrustbarende wijze
als zooeven te slingeren.
Wij zouden het als een hooge eer
beschouwen, Excellentie, ging Philipp
Philippowitsch voort, en daarom heb
ik mij veroorloofd
Hij ging plotseling naar de deur en
rukte die open. Stjopka!
Aldra liet zich een eigenaardig ge-
ruisch vernemen; de jongen schoof
met inspanning van al zijn krachten
de groote kist het vertrek in.
Wat moet dat beduiden, beste
Philipp Philippowitsch? vroeg de ge
neraal nieuwsgierig.
De ander was al mei behulp van
zijn knechtje bezig, het deksel met
hamer en breekijzer los te maken en
nu haalde hij uit de kist een in fijn,
rood papier gewikkeld voorwerp te
voorschijn.
Hier, Excellentie, net zijn onder
scheidene merken champagne: Sille-
ry, Heldsieck, Mumin, natuurlijk ook
Veuve Cliquot-... Zou u soms <te groo
te goedheid willen hebben, eens te
proeven; dan weet ik, welke soort ik
aan het doopmaal schenken mag?
Ei ei zie dat is zeer at
tent, mijn beste Philipp Philippo-
wtsch zeer opmerkzaam, meende
de generaal, wiens hoofd volkomen in
rust was en een hoogst bevredigd
glimlachenden mond met prachtige
tanden onder den krijgshaftigen kne
vel vertoonde; En steur zal er wezen,
zei je?
Zeker, Excellentie, steur, of be
veelt u een andere visch?
Wel neen, wel neenl Het zoude
mij niet voegen, in de huiselijke aan
gelegenheden der voortreffelijke An
na Makarowna mij te mengen
Houd je maar san de steur, beste
Pliiipp Philippowitsch.
Uwe Excellentie is zoo genadig,
dat ik het haast zou durven wagen
Nu?
Nog een verzoek tot u. te richten.
Spreek, spreek, beste vriend 1
Excellentie, wil u ons overgeluk
kig maken! Excellentie, wanneer ook
de Generascha ons de hooge gunst
harer tegenwoordigheid wilde schen
ken
Hm, hm! was het nu weer, en de
stem zette minstens een quint lager
in; zeer beminnelijk, werkelijk zeer
beminnelijk
Uwe Excellentie belooft het dus?
Niet waar, ik mag de gelukkige bood
schap aan de lieve
Halt, halt! zoo viel de generaal
in de rede, niet zoo haastig moet
toch eerst de Generalscha spreken en
vragen of het Kleopatra Petrowua wel
gelegen komt.
Niet zonder inspanniDg hief de ge
neraal zich uit zijn gemakkelijken
stoel op en met sleependen gang ver
liet hij het vertrek.
Philipp Philippowitsch zou nu een
oogenblikje tijd gehad hebben, zich
aan verontrustenden twijfel over het
welslagen van zijn plan over te geven,
wanneer niet Alexei, de zoon van den
generaal, ware binnengekomen.
Philipp Philippowitsch I W<
een aangename verrassing, riep hij
uit en verheugd gaf hij den jongen
man beide handen. Heb ai lang van
de blijde gebeurtenis gehoordhoe is
het met de voortreffelijke Anna Ma
karowna en bovenal, hoe gaat, het uw
lieve schoonzuster Olga Makarowna
Philiipp Philippowitsch dankte hem
voor de belangstelling.
Maar wat voert u hierheen,
waarde vriend Kan ik u soms met
iets van dienst zijn, dan ben ik gaar
ne hiertoe bereid.
Al te goed, dank u.... Ik liob voor
Zijne Excellentie, uw vader, een kist
champagne gebracht daar staal ze.
Zijne Excellentie lieeft mij beloofd, die
te willen proeven voor het doop
maal
Ah, liet feestmaal I Hoor eens,
Philipp Philippowitsch, daarvoor
kunt ge ook mij wel uitnoodigen 1
Het zoude mij een bijzondere eer
zijn, Alexei Nikolajewifsch, wanneer
ge mijn bescheiden woning voor lief
mocht willen nemen.
Of ik wilWel zeker wil ik. Maar
wat sta ik hier als een brandende-
vetkaars. We moeten de goede gaven,
die ge ons zendt, oejxs proeven een
glas drinkenIk ga een paar glazen
halen.
En hij ging.
Iloor eens, beste Philipp Philip
powitsch, sprak de terugkoerende
generaal, terwijl hij met cenige ver
legenheid zich door het dunne hoofd
haar streek aan de zaak is toch
wel een klein bezwaar verbonden...
Hoe dan, Excellentie vroeg
de jonge nian onthutst.
Ja, zie je, ik bedoel_of de Gene
ralscha wel zal deelnemen aan bet
blijde feest.
Hare Excellentie is toch niet on
gesteld Het doopmaal heeft eerst
heden over acht dagen plaats
dus
Och neen, vriendje, dat is het
ntet, sprak generaal Wolnikoff,
met een eigenaardige handbeweging,
Kleopatra Potrowna is gezond, ge
zond als een visch..... Onder ons, Phi
lip;) Philippowitsch, u kan ik wel op
recht openbaren de reden, waarom
zij er geen gebruik van malcen zal....
Reken op mijn onbepaalde stil
zwijgendheid, Excellentie.
Nu dan, ik zal het je gul beken
nen de arme Kleopatra heeft geen
geschikt feestgewaad. Zij weet niet,
wat zij zou moeten aantrekken, de
arme.
Dit nu was eene omstandigheid' die
de koopman niet voorzien had hier
voor wist hij geen raad.
O, Excellentie, smookte hij,
dat is immers bijzaakwij zien niet
op het kleed, wanneer de hooge on
derscheiding van het bezoek ons te
beurt valt.
Ja, ja, dat zegt gij, mijn waarde,
en ik voor mijn part geef er ook niet
om of ik in een minder nieuwen rok
verschijn maar dan kent gij de vrou
wen slecht Bij haar geldt hetbij
een feest behoort ook een feestkleed.
Philipp Philippowitsch beproefde
nu al de kracht zijner overredings
kunst, om den hoogen beschermer
gunstiger te stemmen, doch deze wil
de van alle smeekbeden en betoogin
gen niets hooren.
Wat vreemden indruk zou het
maken, ging hij afwijzend voort,
wanneer ik alleen verscheen en in de
stad verteld werdde Generalscha
maakt daarom niet van de vriendelij
ke uitnocdiging gebruik, omdat zij
geen kleed, g'een fluweelen robe heeft.
Bedenk, de eer van mijn huls, goede
vriend f
Maar wat kunnen we er aan
doen Is er dan geen uitweg? vorsch-
te de jonge man dringend.
De generaal scheon na te denken.
I-Im hm I begon hij weer,
het is een lastig gevalAls men bij
voorbeeld.... maar dat is onmoge
lijk......
Niets is onmogelijkUwe Excel
lentie heeft maar te bevelen, ver
zekerde Philipp Philippowitsch le
vendig.
Do generaal aarzelde nog; hij wieg
de het hoofd heen en weer.
Hier is helaas I niets van dien
aard te krijgen, anders....
Anders? vroeg de koopman,
die de ooren spitste.
Ja, anders.... als u, ik bedoel
door uw handelsrelatieseen flu
weelen kleedKleopatra Petrowna
heeft namelijk een waar zwak voor
fluweelen robes, denk eens, vriend-
Je..
Eensklaps brak hij afwant zeer
te onpas keerde in /it oogenblik
Alexei met glazen in de hand terug.
De generaal veranderde onmiddellijk
van discours en toon.
Zooals. gezegd, Philipp Philippo-
witscQi, ik moet bezwaar maken om
den wijn aan te nemen, riep bij
barsch en hij draaide zijn zwaren
knevel op. Als ik het doe, dan is
het alleen om uwentwil en omdat ik
u al zoolang ken.
De koopman boog diep en eerbie
dig hij wist welke harde klank zijne
anders zoo zachte, melodische moe
dertaal vermocht aan te nemen, wan
neer vertrouwelijke raededeelingen
onverwacht door een niet-ingewijde
gestoord werden; het was hem dui
delijk, dat zoowei de generaal als
diens gemalin op het doopfeest, zou
den verschijnen, doch slechts onder
ééne voorwaardeeen fluweelen
kleed.
Maar hoe ter wereld zou hij in Lar-
nizin, dat ellendige landstadje, aan
een kostbaar fluweelen kleed komen!
Peinzend en terneergeslagen ging
hij naar huis en biechtte bij uun zijne
vrouw op, wat er was voorgevallen.
't Ging alles opperbestde gene
raal 'was in zijn schik met den wijn
en beloofde te komen daar trad de
Generalscha tusscbonheide. Zij had
geen geschikt feestkleed, meende de
generaal; geen fluweelen kleed, An
na 1
Aha, ze wil er dus een ten ge
schenke hebben
Natuurlijk, dat begreep ik wel
maar hoe zal ik in acht dagen er aan
een komenDenk eens, als het van
Moskou komt, verloopen er drie we
ken 1
Anna Makarowna zweeg. Zij dacht
aan Olinka, aan de liefde der jonge
lieden, en deze liefde werd bedteigd,
door een kleed I Alexeis moeder
moest onder alle ornstandigheuen
gunstig gestemd worden, want Kleo
patra regeerde daar m huis.
Laat ons overleggen, Pliilippu-
sclia, of er geen uitweg is er
moet iets op verzonnen worden. Be
denk, de eer vaü ons huis staat op
hel spel 1
Ja, ja, Duschinka (4), zeker!
Maar wat te doen 1
Daar riep de jonge vrouw opeens
uit
Ik heb 't, ik heb 't. Man! Philipp
Philippowitsch, zie mij aan In mijn
kast ligt de stof voor het violetblauw
fluweelen kleed, dat je mij gegeven
hebt als geschenk voor den eerstge
borene. begrijp je nog niet, Pkihp-
puscha
JuistJawel I Je hebt gelijk, aar
dig, slim vrouwtje 1
Beiden zagen ze elkaar aan en lach
ten hartelijk.
I1L
Een vochtige zuidwestenwind waai
de sinds drie dagen over Larnizin en
had zijn straten in zulke moerassige
poelen veranderd, dat de lieve zon ze
niet eens waagde te beschijnen.
Voor de mannen nu was het nog
zoo erg nietdie lieten zich in het
ergste geval voor een paar kopeken
over de vuile plek dragen maar die
arme vrouwen
Toch moest men bespreken, ernstig
er over beraadslagen, wat te doen
of men nog niet liever toch naar de
Iwan of fs ging voor het doopmaal!
Hier zou, zoo luidden de jongste be
richten, evenzeer een generaal ver
schijnen; maar niet enkel een gene-
raal-majoör, zooals Wolnikoff, neen,
een echte (5) niet ster en ordelint. Dit
had Iwan Iwannowitsch uit wraak
verzonnen, vertelde Marja Trafimow
na, die met de inwendige aangele
genheden in de woning van den bont
handelaar bijzonder vertrouwd heet
te te zijn ja, uit wraak tegen de Pnl-
lippofs, is hij naar Simbirsk gevlogen
als een valk, zonder zich te bekreunen
om den verren weg, en 't heeft hem 'n
inooien duit geld gekost, maar nu
heeft hij ook iets extra's.
liet hleef voorwaar een lastige
quaestie. Er werd gewikt on gewo
gen pro en contra de beide families
eindelijk nam men het besluit te
wachten, en voorloopig de zaken op
haar beloop te laten; men beboerde
zich immers nog niet te binden.
Doch erger knaagde de twijfel aan
het hart van de arme Olinka. Als een
beslissende dag voor haar verder le
ven kwam het aanstaande feest haar
voor. 01 de Generaal het feest ten
huize van Philippoff zou bijwonen,
was ook voor haar nu bijzaakmaar
do Generalscha I Wanneer deze niet
kwam, dan was dit een zeker bewijs,
dat zij nog altijd gekant was tegen
een echtverbintenis van <lc jonge lie
den. Eu Olinka had nog mets naders
vernomen; haar zuster Het niets !o»
en zocht allerlei uitvluchten, wanneer
ze door iiel meisje met vragen be
stormd werd.
Maar Anna Makarowna zelve, do
verstandige jonge vrouw, liet ook me
nigmaal moedeloos het hoofdje zin
ken I Het violetblauw fluweelen kleed
was, goed ingepakt, aan het hui3
van den generaal bezorgd; tot dusver
re had men echter niets vernomen,
niet eens een bedankje I
Onder zoo droeve voorteekenen
brak eindelijk de morgen van hel
groote feest aan, smerig, regenach
tig en winderig, zooals zijn drie voor
gangers.
Schuin tegenover de woning var
Philippoff woonde Katharlna Splri-
donnowno; dit gelukkig toeval stelde
haar in staal, nauwkeurig waar te
nemen, niet alleen wat bij de buren
aan de overzijde plaats had, maar oor
wat in het hoekhuis van de Iwannoffs
voorviel. In verband met dezen obser
vatiepost Lfcd men in den kring der
vriendinnen besloten, oe Keuze tot
op "t laatste oogenblik uit te stellen en
wanneer het zich mocht bevestigen,
dat werkelijk een echte generaal ten
huize van de Iwanoffs zou afstappen,
onder alle omstandigheden de Philip,
poffs aan hun lot over te laten.
De statige gastvrouw, Katharina
Spiridonnowna, zat in vol ornaat aan
hel venster, ijverig spiedend en haar
gezellinnen toeroepend, wanneer er
iets opmerkelijks geschiedde. Daar
kwam over haar lippen een kreet. Van
liet einde der straat kwam een staüge
karos aanrollen, nader en nader, en
hield stil voor den huize Philippoff. De
vrouwen stonden dient opeeng-jon
gen, de eene over den schouder van
de andere heonzien.de, aan liet ven
ster.
Ah, de generaal. I-Iij heeft de
parade-uniform aangedaan! Zie toch,
zie toch hij is niet alleen 1 Er stapt
nog iemand uit Alexei, zijn zoon
knappe jongenhoe net zit die dol
man hem!
Still Wie is dat nu? Nog ié
mand! De Generalscha!
Waar en waarachtig, de Gene
ralscha! En een geheel nieuw prach
tig kleed draagt zij violetblauw flu
weel nou, die is mooi! Dat is een
eer voor de Philippoffsl
Zouden we dan toch maar
niet liever naar Philipp Philippo
witsch gaan? zoo klonk er aarzelend
een stem.
Wacht nog even, zieltje I ant
woordde een andere, als er nu ginds
bij de Iwanoffs ook een generaal ver
schijnt?
Dit had wellicht aanleiding gege
ven tot een hartstochtelijke bespre
king van het onderwerp, wanneer er
iets niet opnieuw de algemeens aan
dacht getrokken had. Ditmaal was t
een Tarantosz (6), waarin zich een
officier bevond en deze Tarantosz
hield stil voor het huis van den bont-
handelaar. Nu moest de teerling
worden geworpen en dit geschied
de dan ook in het eerstvolgend oogen
blik. Toen er werd uitgestapt, sloeg
de wind de pels open en de echte
generaal ontpopte zich als een kolo-
nel!
Philipp Philippowitsch had een
schitterende overwinning behaald j
van alle kanton stroomden de vrien
den zijn huis binnen.
Die arme Iwan Iwannowitsch.
Nu zit hij alleen tegenover zijn kolo
nel te koekeloeren! waagdo iemand
te zeggen.
Wat zeg je, duifje? Die arme?
Wel neen, hij heeft zijn verdiende
loonwaarom wil hij ook de Philip
poffs na-apen I
Het feest verliep zoo aangenaam
mogelijk. Do Generalscha was de be
minnelijkheid in persoon; genadig
reikte zij den heer des huizes de hand
om te kussen en dankte zij hem niet
een kus op het voorhoofd, „voor de
lieve invitatie". En opdat hij zoude
zien, welke vreugde het haar bereid
de. had zij het nieuwe kleed aange
daan, dat zij expres voor dit doopfeest
zich had aangeschaft.
Olinka drukte zij met een betoove-
rend, veelzeggend lachje een kus op
de frissche lippen en daarbij dreigde
zij schelmsch met den vinger. Het
meisje kreeg een kleur en vlood he
nen. Zij was gelukkig, overgelukkig
en aan Alexeis zijde werd menig min-
newoordje gewisseld.
De steur smaakte Zijne Excellentie
uitstekendniet minder de wijn. Zijn
oogen schitterden en een blos had bij
op de wangen, toen hij opstond en op
het welzijn van den jongen wereld
burger dronk. Opgewekt, door den da
verenden bijval, dien zijn woorden
hadden gevonden, greep hij nogmaals
naar het schuimende glas.
Dit is ter eere van het jonge
bruidspaar, zeide hijdezen roenier
ledigen wij op het welzijn van Olga
Makarowna en mijn zoon Alexei
Wat een eer voor het huis PhiI'P-
poff I
.(3) Een bijzonder soort veldhoen.
(5) Een echt© generaal is naar Rus
sisch' begrip een luitenant generaal
of generaal dor infanlerio.
(G) Licht wagentje.
WOORDELIJK OPGEVOLGD.
Generaal (na de inspectie). De
militaire theorie, "neeren, heeft mij
niet bevredigd ik hoor maar voort
durend den instructeur spreken de
manschappen antwoorden in den re
gel met ja of neenDat moet omge
keerd zijn korte vragen, en lange
antwoorden. D<> kerels moeten over
één onderwerp wel een kwartier
uurs kunnen spreken.
Een half uur later spreekt een der
compagniescommandanten als volgt
zijn© ondergeschikten toe
„Over de militaire theorie was do
generaal ontevreden; hij verlangt
korte vragen en lang© antwoorden,
leder man moet minstens een vol
kwartier over een onderwerp kunnen
spreken. Sergeantemajoor Knevel, tol
nader order neemt gij het onderricht
van de onderofficieren over on ik ver
wacht, dat dit zal leidon tot betere
uitkomsten. Dat jonge kader deugt
nieL"
Kapitein (na veertien dagen).
Nu, Knevel, hoe gaat liet met de mi
litaire tiieorie?
Sergeant-majoor. Best, kap'teio.
Tot negen minuten heb ik de
stomme dieren al gebracht I
