hu's lam
Willi,
TWEEDE BLAD
Zaterdag 18 October 1913
Maarlemsclie
Handelsvereenigimg
Goedgekeurd bij Koninklijk Besluit
van 12 Nov. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij Koniukl. besluit van 21
Mei 1897 No. 58 en van 18 Juti
1909, No. 52.
Bureau: Jansweg 11, geopend alle
werkdagen van 9—5 uur.
Te'.ephoon No. 403.
Op 10 Mei 1892 werd bovengenoem
de Vereeniging hier ter stede opge
richt met het doel de belangen der le
den op allerlei gebied te behartigen,
doch allereerst de belangen hunner
handel of bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
van inlorinaliën en het incasseeren
van dubieuse vorderingen.
Voor posten welke men de vereeni
ging ter invordering in handen stelt
op buiten de stad woonachtige per
sonen moet 10 et, porto worden be
taald, terwijl van alle vorderingen
doo- de vereeniging geïnd 3 pet. pro
visie wordt geheven.
In Juli em Augustus 1913 zijn 44
vorderingen tot een bedirag van
i 1495.55 betaald; 18 vorderingen wor
den afbetaald, 16 vorderingen zijn
uitgesteld.
Bovendien hebben de leden het
xeont op het hun gratis te verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeniging, de heeren
Mrs. Th, de Haan Uugenholtz en A.
II. J. Merens, Spaarne 94 alhier, die
desgewenscht ook in proeed uren en
faillissementen gratis voor hun op
treden, natuurlijk echter alleen voor
zaken betreffende don handel of het
bedrijf der leden.
Bij elke vordering der rechtsgeleer
den in handen gesteld moet 10 cent
voor porto worden gevoegd, terwijl
van de bedragen der langs dezen
weg ingevorderde posten 5 pCt, moet
worden betaald. H.H. rechtsgeleer
den hebben het recht in geval van ge
rechtelijke vervolging het door hun
noodig geoordeelde voorschot te vra
gen aan den inzender cLer vordering.
Over in de stad woonachtige per-
jsonen geeft de vereeniging gratis
mondelinge of ielepihoiiische inlich
ting; verlangt men de informatie
schriftelijk dau wordt 25 ct. berekend.,
terwijl voor iuformatiën op buiten de
stad wonende personen f 0.60 pl.m.
5 ct. portovergoeding moet worden
betaald.
Aan bet kantoor Jansweg 11 zijn
coupons 4 ld cl verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stand op bet Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adressen
.van hier te? stede op hot bevolkings
register ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legitimatiekaarten, waarop zij
persoonlijk information kunnen vra
gen, in andere plaatsen bij de daar
gevestigde en bij den Ned. Bond van
Onderl. Infor. en Sdbuldinvordering-
bureaux en Handelsverenigingen
aangesloten vereenigingen. Deze in-
ioruiatiën kosten 25 ct.
liet is noodig er nog eens uitdruk
kelijk op te wijzen dat goed taformiee-
ren, vooral naar nieuwe cliënten eene
bepaalde noodzakelijkheid is gewor
den, waar zoovele geheel onbekende
personen zich ia onze stad en aan
grenzende gemeenten komen vestigen.
Onder alle k o r o n is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij 18
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
uangesloten geeft uit eene tweemaan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on
geschonden moet blijven en die als
waarsdbuwingsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging, die hare le
den al deze voordeelen en gemakken
aanbiedt, sleohts t 3.50 jaarlijksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, te
meer daar al het opgenoemde niet het
eenige is wat de Haarlemsche Iian-
delsvereeniging doet; steeds heeft zij
een open oog gehad voor alle zaken,
die hare leden in 't bijzonder en onze
gemeente in 't algemeen betroffen en
altijd heeft zij daarvoor gesproken.
Het zou te ver voeren alles op te
noeme'n, waarvoor zij opkwam, alleen
dient nog vermeld, dat het hare be
doeling is, in deze ridhting krachtig
voort te gaan.
In verband hiermede zijn in het be
stuur drie oommissiën gevormd en is
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze oommissiën bemoeit eene zich
met het Informatie- en Incassowezen,
eene met algemeeno Middenstands be
langen en ls er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier:
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
tot stand brengt verdient uwe sympa
thie en de contributie, f 3.50 per jaar,
kan geen bezwaar zijn. Hoe sterker
zij is in ledental, dee te meer kan
de Haarlemsche Handelsvereeniging
doen.
Sluit u bij liaar aan ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.,
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
CCCXCII.
Zoek in Van Dale de beteekenls van
het woord „protocol" op en ge vindt
„Een getrouw verhaal, waarin door
een aangesteld en beëedigd persoon
wordt opgeteekend, wat in zijne te-
gejrwoordighend is voorgevallen"
iets dus in den trant van een proces
verbaal.
Die definitie gaat niet op, wanneer
men de betrekking wil kenschetsen
van den hier dikwijls belachen heer
Mollard, die onlangs" benoemd tot
minister van Frankrijk aan het
Luxembourg, zijn uierkwaardige be
trekking vaarwel zegt van directeur
van het Protocol.
Wat is dat dan, dat Protocol, waar
van men directeur kan zijn? Alge
meen bekend schijnt het niet te zijn,
te oordeelen naar een Fransch ge
dichtje, dat ik in proza vertaald weer
geef: „Is het een man? Een dier?
Een ding? Een hypothese? Mep. zegt,
tusschen twee haakjes, dat het etn
abnormaal monster is. Ik weet er
niets vanjou is het onbekend. Er
zijn menschen, die beweren uem ge
zien te- hebben, opgedirkt, verguld,
voorzien van honderd klinkende me
dailles."
Zóó wonderlijk is het Protocol neg
niet, Memschen met diplomatieke be
trekkingen weten te vertellen, cat
het Protocol is„het geheel van be
leefdheidsformules, waarmede een
brief eindigt, de ceremonieele regels
in de geschriften van eiken aard, ge
bezigd in de officieele betrekkingen
tusschen de Stalen als tusschen de
ministers. Het behelst de kwalificaties
en de titels, die toegekend worden
aan souvereinen en aan publieke mi
nisters, zoomede de vormen van
hoofschheid, die in politieke docu
menten in acht dienen te worden ge-
Die formules en regels zijn geredi
geerd geworden onder het ministerie
Waddington. Ze zijn in prachtig rond-
schrift gecopiëerd op een groot pa
pier, dat de directeur van het Proto
col steeds bij zich heeft en aan geen
sterveling toevertrouwt. Ziedaar
eerst een met de uiterste zorg be
waard geschrift, dat minder uiercan-
tieele waarde heeft dan het onuoozel-
ste couponnetje. En de betrokken
schatbewaarder, tol voor eenige da
gen monsieur Armand Mollard, thans
monsieur William Martin, geniet een
zéér hoog salaris.
Gesteld dat men minister-president
van Frankrijk is en men wil een brief
richten tot ccn buitenlandsch mo
narch. Dan mag men dat niet doen
op papier van eigen keuze, hoe fraai
het ook zij. Neen, dat moet precies
gaan volgens de regels van net be
langrijke Protocol. Het papier moet
van bepaalde afmetingen en op snee
verguld zijn. En als slotzin moet de
minister schrijven; „Ik ben met eer
bied, Sire, van Uwe Majesteit, ae
zéér nederig en gehoorzame die
naar," zelfs wanneer de beide landen
mei elkaar aan het bakkeleien zijn.
Dat. is nu de befaamde protocollisclio
hoofschheid, welker geheimen
Armand Mollard beter kent dan ieder
ander menschelijk wezen op aarde.
Vlak die kennis niet uit!
Voor den ex-president Armand Fal-
lïères was Armand Mollard onmis
baar. De protocollist moest den bur
gerlijken en vergeetachtigen presi
dent herhaaldelijk inlichten omtrent
„de betrekkingen van préseance en
van beleefdheid tusschen de vreemde
Staatshoofden en den president der
Republiek, tie organisatie van alle
recepties, alle officieele reizen, enz.".
Bij officieele gelegenheden kon men
soms protocollist Armand president
Armand snel zien naderen en dezen
iets in het oor zien fluisteren. Wel-,
licht werd er dan gemurmeld „Nu
moet u links staan", of„Vier passen
voorwaarts, rnon président" alle
maal belangrijke aanwijzingen, niet
waar, die zelfs oorlogen zouden kun
nen verhoeden. Zoo was Armand Mol
lard een hoogst gewichtig personage
in het gevolg van den vorigen presi
dent der Republiek, waardoor hij iet
wat opdringerig werd en zich een
zekere préséance verschafte, die men
niet vergde.
Rayrnwiu Poincarè, die zelf een
hoogst representabel en representa
tief man is, moet uit den aard der
zaak niets hebben van des heeren Mol-
iard's overdreven ijver en beeft hem
diensvolgens een andere plaats aan
de staatsruif aangewezen. „Ministre
de Franco au Luxembourg" sapris
ti dat is wel een titel om de uiter
lijke ïjdelheid van vader Mollard te
bevredigen. De nieuwe directeur van
het Protocol, de heer William Martin,
gewezen onder-directeur van de kan
selarij, zal den heer Poincnré wel
weer aan zijn eigen lot overlaten, ver
trouwend, dat Raymond la Conscien
ce, zooals onze president wel eens
wordt genoemd, de ingewikkelde re
gels der hof-eticjuette voldoende kent,
althans te dien opzichte geen bokken
zaï tcnioion Trouwen», ue nieuwe
titularis zal zerf wel nog liard moe-
ton studeeren in de nooge weten
schap van den „Pot colie (lijmpotj,
gelijk niets ontziende schalken het
gausche samenstel van uiplomatieke
vu ruien kunstjes plegen te noemen.
ik geloot niet, uat ue journalist
Francois Delouele doordrongen was
van net protocolliscn presuge, tucu
hij Zondag laatstleden het volgende
schrijven tot den minister van Finan
ciën richtte:
„Mijnueer de minister,
„Ik verneem, dat sommige banken
zich voorstellen, binnenkort een Ser-
viscn© leeüihg op de parijsche geld
markt uit te schrijven, terwijl Servië
nog niet definitief vrede met 'Turkije
heeft gesloten en er verwikkelingen
zijn, in staat om het Koninkrijk in be
roering te brengen en de Fransche
spaarpenningen in gevaar.,
„Ik heb de eer mij tot u te richten
met het vertrouwen in uw hooge tus-
schenkomst, om, in overeenstemming
met uen neer minister van Bmteu-
iandscne kaken, de maatregelen in
uw macht te treffen, noodig tot het
uitsi/sileu van deze leening, en ik lm-
houd mij voor, u te interpelieeren, in
dien, tegon mijn verwachting in, deze
maatregelen onmachtig blijken om de
uitschrijving op te schorten."
Volgens Frarujois 0elc-~c ie heeft
Servvê, alvorens r ran rijn dat land
zijn geldmarkt mag openstellen, zijn
verschillen èn met Turkije èn met1
Oostenrijk te regelen. Ja, ook met
Oostenrijk, want Servië is in oncenig-
heid met het 'kabinet te Weenen ter
zake wan de Spoorwegen van het
Oosten, dat wil zeggen de spoorlijnen,
die Servië op de Turken beeit veroverd
en zich voorstelt te behouden ais
spoorwegen van den Servische»
Staat, die dan daarvoor een schade
vergoeding toekent aan da betrokken
maatschappij. Doch Oostenrijk', dat
zich het meerendeel der aandeelen.
van bedoelde maatschappij heeft ver
zekerd, ten einde de tarieven te hand
haven, die het débouché van Salonica
waai borgen, heeft geen zin om die
aandeelen aan Servië te verkoopen,
waarom het dan ook besloten heeft,
dat alle lijnen moeten blijven onder
de particuliere administratie van meer
gemelde spoorwegmaatschappij. Met
dit besluit heeft Oostenrijk Servië' op
duidelijke, besliste wijze in kermis ge
steld, en zoowel te Weenen als te
Belgrado vreest men, naar aanleiding
van deze kwestie, ernstige moeilijk
beden tusschen de beide landen.
En onder d'ie omstandigheden zou
den de Fransch en geld leenen aan de
Serviërs? Francois Delouele althans
tracht het te verhinderen. Maar... als
de hoeren bankiers al bezig zijn... En
dan, waarde collega Framjois De
louele: ministers dreigt men niet met
interpellaties. Ministers hebben, vol
gens voornoemd Protocol, recht op de
„trés haute consideration" van de bur- 1
gerij, met inbegrip van de jouraalis-1
tem
Niets is den laatsten meer heilig. j
Zelfs met Raymond la Conscience
wordt op allerlei manieren den draak j
gestoken. Zoo heeft La Batte een ge-1
fingeerd dagboek van den presid ent
der Républiek gepuKFIcë&Td, waaruit
ik het volgende overneem:
„Vrijdag. Laat me samenvatten...
Ik heb 44 redevoeringen aangehoord,
ik heb er 29 gehouden; Ik heb 118
kleine meisjes, 21 mannen, 8 vrouwen,
4 Auvergnaten gekust; mijn vrouw
heeft 13 koffertjes en 83 kazen ont
vangen.
Ik stel me voor, hoe de Deschanels
daarvan zullen sbaan te kijken.
We zijn te Tulle, lief land, ik kom
ei' terug op de fiets.
Maandag. Gisteren heb ik mijn
joyeuse intrede te Périgueux ge
daan... Ik omhels en kus 43 meisjes,
17 .grijsaards, 29 gendarmes; mijn
vtouw ontvangt 36 koffertjes, 8 me
ter saucijs en 44 kazeu.
Périgneux is een inderdaad repu-
blikeinsclie stad.'
Oneerbiedig, niet? Intusschen ge
loof ik, dat deze persiflage 't essenti
eels dier presidentiele reizen vrij ge
trouw weergeeft.
OTTO KNAAP.
Vaa flo Residentie ea haar
bewoners.
CCXXII.
Den Haag heefl alweer een nieuwen
wethouder gekregen. Werd eenige we
ken geleden voorzien in de vacature,
in hei college ontstaan doordat de
wethouder van financiën hij de perio
dieke verkiezingen niet meer cauni-
daat gesteld werd, thans moest een
keuze plaats hebben, omdat de heer
Lely tot minister van Waterstaat be
noemd. was, wat openbare werken
hoofdloos deed worden.
Tot wethouder is gekozen de heer
Jurriaan Kok en wel met vrij groote
meerderheid,, toen hij tenslotte met "n
socialist in herstemming kwam. De
heer Kok was dadelijk de candid-rat
van de Unie- en van de Vrij liberalen,
maar is dat niet zonder strijd ge
worden. Niet dat hijzelf getraent
heefi invloed op zijn medeleden uit
te oefenen, ik weet daar niets van,
maar eenige leden hadden 'n anderen
uitverkorene, mr. Romeijn, oud-hoofd
commies van Publieke Werken te
Amsterdam.
Het bezwaar tegen mr. Romeijn
was hoofdzakelijk dat hij op denzeif-
den dag waarop hij als raadslid geïn
stalleerd zou worden, den titel van
wethouder zou ontvangen en dit be
zwaar woog ten slotte zoo sterk dat ee
liberale raadsclub met algemeens
stemmen besloot den heer Kok te can-
di deer en.
In den wethouder heeft de gemeen
te be&list iemand van smaak. Als di
recteur van de plateelbakkerij Rozen
burg heeft hij daar meer dan eens be
wijzen van gegeven. Niet dat hieruit
volgen moet dat op dit aardewerk
nimmer terecht aanmerkingen ge
maakt zijn ik zou het niet gaarne
beweren, maar de lieer Kok heeft
door zijn fabriek toch ook getoond dat
hij gevoel heeft voor esthetica en
dat is voor een wethouder van open
bare werken al veel.
Zijn voorganger, dr. Lely, onge
twijfeld een man, die zijn gelijke in
handigheid niet gauw zal vinden,
heeft meer dan eens duidelijk loten
zien dat bij hem die liefde voor stads
schoen niet in gelijke mate ontwik
keld vvae als de routine waarmede hij
lastige vragers naar huis stuurde. Zoo
ben ik er van overtuigd dat liet plan
van Fellner en Hellmer door den heer
Kok nooit zou zijn ingediend, alleen
omdat het zoo'n foeiieelijke gevel
had.
Overigens is de heer Kok iemand
die van groote werken houdt. Het
maken van de nieuwe verkeerswegen
heeft hij krachtig verdedigd; het plan
tot het leggen van een dam in de Hof
vijver bestreden en daartegenover
gesteld het voorstel tot arnoveeren
van de aangrenzende huizen.
1-Iet was een rede van hem, over
stadsuitbreiding, die aanleiding
werd tot het opdragen van liet ma
ken van een uitbreidingsplan aan
Berlage.
Grondpolitiek voeren, het is een van
de geliefkoosde bezigheden van den
nieuwen titularis. Groot vc
vinding geleerd heeft, dat de direc
teur van ons tweede llaagsche too-
neelgezelsclmp niet afkeorig is van
reclame. Niet dat ik hero dat kwalijk
zal nemen! Verre van dat. Tooneel
zonder reclame is dood nog voordat
een voorstelling gegeven werd, maar
juist omdat dit zoo is, sta ik eenigs-
zins gereserveerd voor dergelijke me-
dedeelingen, die uitnemend stof geven
voor gesprekken en daardoor liet nieu
we gezelschap in spraak brengen.
Einde van deze maand zal de eerste
voorstelling in den Kunstkring plaats
■vinden. Op liét oogenblLk wordt in het
zaaltje vrij hard gewerkt. Aardig zal
het be&list worden. Daar staat de
naam va nden architect voor borg ea
daarvoor is de heer Verkade een te
handig exploitant.
I>e Dieren fuinzaal heeft een algéhee-
le gedaante-verwisseling ondergaan.
Ze is gerestaureerd, neen, dat eigen
lijk niet, Ze is omgebouwd en zoo kon
de holle ongezellige ruimte tot een
aardig zaaltje worden.
Of het echter publiek trekken zal?
De Dierentuin zaal staat nu eenmaal in
een slecht blaadje bij t uitgaand pu
bliek. „Men" gaat er niet heen en
dus-
En voordat de neiging om altijd mot
„men" mee te gaan overwonnen is, zal
nog wel eenigen tijd duren.
Daarbij komt dat door het tooneel-
gebouw worden van liet specialïlciten-
theater Flora en bet verbouwen van
den Kunstkring voor Verkade's troep,
da behoefte aan toon eel ruimte er niet
grooter op geworden is.
Als de Dierentuin-directie haar zaal
eens een jaar vroeger had1 laten ver
anderen.
SINTRAM.
aau den stok gehad, voordat het be
drijf tot ontwikkeling kwam. Thans
begint er eenigg belangstelling te ko
men; het getal erfpachten groeit niet
onaanzienlijk aan en het is mis
schien niet te boud hier de veronder
stelling uit te spreken dat bet. grond
bedrijf onder den nieuwen wethouder,
wel geen gulden, maar dan toch een
betere toekomst tegemoet gaat.
Een paar dagen geleden stond in
verscheidene Haagscue blaueu te le
zen, dat Verlcade in den zomer naar
Indië wil gaan! Gelooven doe ik dat
voorloopig nog niet, omdat de onder-
BESJRS-OYEPiZIGHT
van de Firma E. SASSEN Co.
Parklaan 14 B. Telef. no. 2061.
11—17 October 1913.
De factoren die in den laatsten tijd
de stemming beheerschten, hebben
ook in de afgeloopen acht dagen op
nieuw tot een lustelooze houding op
de internationale beurzen bijgedra
gen. Tot de voornaamste van deze re
denen, die reeds zoo lang zulk eeri
onbehaaglijke stemming ter beurze
hebben gaande gehouden, kan in de
eerste plaats de onbevredigende ont
wikkeling der geldmarkt gerekend
worden.
In plaats van een algemeen terug
vloeien der geldmiddelen, waarop na
het beëindigen van den oorlog in het
Oosten gerekend was, valt overal een
terughouding en bovendien een sterke
vraag naar nieuw kapitaal te consta-
teeren, waaraan onder de tegenwoor
dige omstandigheden niet anders dan
onder zeer bezwarende voorwaarden
kan worden voldaan. In afwachting
van nog aantrekkelijker beleggingen
welke mogelijk nog zullen komen,
schijnen beleggers nog weinig lust te
gevoelen op de aanbiedingen die hier
en daar worden gedaan in te gaan,
met het gevolg dat de commissiehui
zen met het grootste gedeelte der lee
ningen- blijven zitten. Het behoeft dan
ook geen verwondering te wekken dat
door onbevooroordeelde vakmenschen
in Londen, nu de beleggingsmarkt
van, zoo weinig absorba tie vermogen,
blijk geeft, met klem tegen een ver
dere, niet in verhouding tot het aan
bal staande- kapitaalvraag, waarschu
wen daar anders ernstige moeilijkhe
den op de leeningsmarkt te vreezen
zouden zijn. Met deze gegevens voor
oogen en de groote vraag van de zijde
der Balkanstaten in het vooruitzicht,
t zou het lang niet tot de onmogelijk
heden behooren dat de Bank van En
geland, ter voorkoming -van een ern
stige gelderisis, zich genoodzaakt zag,
het disconto opnieuw te verhoogen.
Niet alleen in Londen wordt deze toe
stand druk besproken, ook te Parijs,
j voor welke plaats de tegenwoordige
geldschaarschte, in verband met het
beroep dat de geldbehoevende stalen
aan de beurs denken te doen, zeer on
gelegen komt, schijnt men zicli niet al
te gerust te voelen. Achter de sclier-
men wordi reeds fiink gewerkt om
S Rusland in ieder geval eerst gelegen-
i heid te geven een beroep op de geld-
markt ie doen. Daarom schijnt dan
j ook besloten te zijn» dat eerst het aan-
deel der verschillende Balkanstaten
I in de van Turkije over te nemen
i Staatsschuld moet worden bepaald al
vorens een nieuwe leening van een
dezer staten aan de beurs zal worden
toegelaten. Frankrijk ziet zich natuur
lijk genoodzaakt, om de oude leenln-
i gen waarbij het Fransche publiek
reeds zulk een groot belang heeft, niet
in gevaar te brengen, zoowel Rusland
I als de Balkanstaten van nieuw kapi
taal te voorzien en daar nu blijkt dat
de Fransche kapitalisten de laatste ja
ren ook niet van verliezen verschoond
zijn gebleven en de opgave dc-r spaar
banken bovendien een beduidende ver-
Feuilleton
(Nadruk verboden).
97)
Marie-Ros© leed onbeschrijfelijk,
wanneer liet nog langer duren moest,
dan zou zij zich verraden.
Hij stond op.
Ik ga been. Marie-Rose.
Hij verwachtte, dat zij hem terug
zou houden, maar zij sprak geen en
kel woord.
Met bitterheid hernam hij:
Ik vraag u verschooning, Ma-
rie-Rose, dat ik gekomen hen, want
ik zie wel, dat ik u stoor en dat gij
met ongeduld verlangt, dat ik zal
heengaan.
O, Laurent, Laurentl
Zij greep zijn Land en hield hem
terug.
Tranen verstikten haar stem.
Vergiffenis, Marie-Rose, vergif
fenis, zei hij. Maar is het mijn
schuld, dat ik zulk© harde woorden
moet spreken? Eenige dagen geloden,
toen ik de laatste maal hier was, be
minde gij mij nog, ik was er zeker
Tan. alles h»wees het ïnii. nw ooiren
uw glimlach, uw zoete woorden, en
heden, ik weet niet waarom, is het
mij of gij niet meer bemint, men zou
zeggen, dat er tusschen ons een kloof
ontstaan was sedert mijn laatste be
zoek. Waarom? Ik herken u niiet.
Neen, Marie-Rose, ik geloof niet wat
gij gezegd hebt omtrent laster, d'ie u
en mij zou treffen. Boven zulke klein
geestigheden zijt ge verheven en
bovendien, Marie-Rose, wanneer ge
eenmaal mijn vrouw zult zijn, dan
wordt aan al die laster het zwijgen
opgelegd. Neen, neen, dat is liet niet,
wees openhartig, Marie-Rose, ge hebt
mij altijd in uw hart laten lezen, gij
hebt altijd een afschuw gehad van
leugen en veinzerij. O, waarom liegt
ge, en veinst ge thans?
Met zwakke stem antwoordde zij:
De toekomst zal u misschien loe
ren, Laurent dat ik uw verwijten
ndeti verdien.
Hij liet ontmoedigd het hoofd han
gen.
Er was in zijn blik niet alleen
smart.
Vaarwel dan, Marie-Rose, daar
gij mij wegzendt.
O, mijn Laurent, riep zij wan
hopig uit. Heb ik u weggezonden?
Waarom zijt ge zoo hard tegen mij?
Ik zal je a!le dagen schrijven
dat ill je bemin, Maine, en hoeveel
verdriet, gij mij heden hebt aange
daan. maar ik zal hier niet terutr ko
men. Neen, neen, ik zal wachten lot
gij' berouw hebt over uw koelheid, tot
gij mij roept, eerst dan zult gij nnj
weerzien, Mario-Rose, vaarwel.
Zij had de kracht niet te spreken
en hij ging heen, hevig' ontsteld, zon
der iets van haar gedrag te begrijpen.
Toen hij weg was, barstte Murie-
Rose in snikken uit.
Eindelijk kwam zij weer een weinig
tot kalmte en kon zij geregeld naden
ken.
Het is beter zoo, mompelde zij.
Mia/rtine vernioed.de niet, wat er in
liet hart van Marie-Rose omging. Wel
vond zij, toen zij terug kwam, dat
haar' meesteres zeer bleek, afgemat en
terneergedrukt was, maar toch maak
te zij zich niet ongerust.
Marie-Rose had haar niet gezegd,
wat de markiezin de Soulainies en
haar zoon waren komen doen; Mar
ti ne had die bezoekers wel goten,,
maar zij kende hen niet. Marie-Rose
had haar niets willen vertellen, uit
vrees dat Laureait haar uit zou hoo-
ren en een onvoorzichtig woord van
Martine kon haar edele, heldhaftige
zelfopoffering nutteloos maken.
Zij schreef denzelfden avond aan de
markiezin:
„Mevrouw!
Ili heb Laurent gesproken;, en
reeds vermoedt hij, dat er iets ge
beurd is. Ik héb hem veel verdriet
aangedaan en wat mij betreft, ik kan
u niet zeggen, hoeveel ik lijd
Marie-Rose".
De markies las dezen brief aan zijn
moeder voor, terwijl Gilberts afwe
zig was.
Arm kind', zei de blinde, ik
heb bijna berouw over hetgeen wij ge
daan hebben.
En ik, moeder, zei de markies
treurig, vrees, dat, wanneer het
offer gebracht en Laurent met Jenny
Bertignolles getrouwd zal zijn, dat
meisje in haar wanhoop een einde
aan haar leven zal maken.
En toch kunnen wij niet anders
handelen.
De markies antwoordde niet.
Beiden, moeder en zoon, bogrepen
hoeveel smart, en wanhoop zij veroor
zaakt hadden, zonder te vermoeden,
dat luist Bertignolles, de man, dien
zij als hun redder beschouwden, hen
daartoe gedwongen had.
Het huwelijk alleen kon hen red
den.
Toen Marie-Rose den volgenden
morgen uit wilde gaan om haar lessen
te gevenontving zij een brief van
Laurent. Zij beefde, toen zij het cou
vert open brak. Zij verwachtte ver
wijten te zullen lezen. Manr neen,
Het was alsof dat pijnlijk onder
houd van den vorigen clag ndet plaats
had gehad, of het slechts een booze
mindering der gestelde sommen aan-
toonen, is liet niet aan te nemen dut
de vraag naar nieuwe beleggings
waarden toereikend zal zijn om auu
den geldhonger die tot in de 4500 mil-
lioen francs moet beloopen, getnakice-
I lijk te voldoen,
Is dus de stemming voor beleggings
waarden niet gunstig, voor spe
culatieve fondsen waarop in de eer
ste plaats duur geld belemmerend
werkt, is de animo al zeer gering.
Hierin zal, naar het zich laat aan
zien, wel geen blijvende verbetering
komen voordat de geldmarkt weder
haar normaal aanzien heeft bekomen,
de obligaties ais gevolg daarvan we
der meer gevraagd worden en -e
vraag van dien aard wordt, dat ook
geld voor nieuwe ondernemingen be
schikbaar kan gesteld worden.
Ook in de Unie gaat de marlet nog
steeds gebukt ouder den druk van
duur geld en de gevreesde riadeelige
gevolgen der tariefher-zieuing. Over
den invloed van deze laatsie loopen do
meeningen zeer uiteen. Sommigen
zien in het nieuwe tarief oen stimn-
lans voor den. handel, anderen ge
looven aan een, per saldo heilzaam
werkende conjuctuurteruggen g. Even.
zoo gaat het bij het oordeel, over de
b ankwetgeving. In deze tegenstrijdi
ge meeningeir ligt de grond voor do
tegenwoordige onbestemde markten.
Doch den koersloop nagaande moet
men tot de conclusie komen dat zij
die bij de leiding der markt den loon
aangeven niet aan een gunstige wer
king van deze proefrniddelen geloo
ven en waar de ervaring leert dat
markt steeds wonderwel de te ver
wachten gebeurtenissen verdisconteert
zou men geireigd zijn aan te nemen
-dat ook ditmaal de markt het aan
het rechte eind heeft.
Althans geldt dit thans reeds voor
het prijsverloop der staal artikelen.
Werd eenige maanden geleden door
belanghebbenden bij den staalhandel
als bun verwachting uitgesproken dat
de staalindustrie van het nieuwe ta
rief geen nadeel zou ondervinden, nu
blijkt dat de Bteel Corp. uit vrees
voor buitenlandsc.be mededinging den
prijs van staten staven plotseling
met 6 dollar heeft verlaagd en ook
andere artikelen in prijs zijn gedaald,
blijkt achteraf dat de aandeelen dér
Steel Corp niet zonder grond zoo ge
voelig zijn gedaald. Do hoop dat de
spoorwegen spoedig groote orders
zouden plaatsen blijkt ook nog steeds
niet in vervulling te gaan. Wel wor
den door enkele maatschappijen flin
ke bestellingen gedaan, doch deze zijn
enkel aan hoogst noodzakelijke ver
nieuwingen te danken. Voordat in de
hangende kwestie over de verb oo
giris der vrachttarieven nog geen uit
spraak ls gedaan, zal van deze zijde
wel geen al gemeena Loopbeweging
intreden. In de eerste plaats zou deze
toeneming de sporen meer directe
voordeelen bezorgen en bijgevolg nok
in staat steller, meer aan verbeterin
gen ten korte te leggen, doch ook zou
dit een aanmoediging kunnen zijn om
het publiek tegenover de spoorweg-
obligaties, welke door de mindere
ontvangsten en «Ie steeds minder wor
dende zekerheid zeer in discredit zijn
geraakt, wat tegemoetkomender te
maken.
Waar eerst in November deze kwes
tie in behandeling wordt genomen en
de Interstate Commc-roe Commission
steeds veel neiging aan den dag legt
om- de uitspraak in dergelijke geval
len zooveel mogelijk te verschuiven,
zijn de verwachtingen over een gun
stige decesie niet al te hoog gespan
nen.
Ter beurze van Amsterdam was, hl
navolging van New-York, de stem
ming voor industrieele waarden verre
van opgewekt.
Amalgarnateds daalden van 73 7/8
tot 715/16 op de verwachting dat bij
de algemeen heerschende malaise
ook de vraag naar koper eer zal ver
minderen dan. toenemen, onder welke
overweging de gunstige cijfers der
koperstatistiek niet voldoende tegen
wicht konden vormen.
Comm. Steels reageerden van 56 3/4
tot 54, Car Foundry van 44 1/2 tot
"42. Am. Can. Comp. van 34 1/8 tot
30 5/8, Am. Smelting verloren ruim
2 pCt., waartoe ook de ongunstige
berichten uit Mexico bet nootiige bij
droegen.
Meer nog dan de industrieele markt
had deze week de spoorweg-u (dueling
onder groot aanbod te lijden. De on
gunstige ontvangsten, welke, vergele
ken bij 't vorig jaar, toen de ontvang
sten tengevolge van den overvloedi-
gen oogst gunstig waren, zeer afste
ken, gevoegd bij nieuwe leeningsplan-
öén, welke door sommige maatsc-oap-
pijen worden uitgewerkt, en aan de
regeering toegeschreven vervolgings-
plunncn tegen de South. Pacific over
het bezit der Central Pacific, waren
hoofdzakelijk de factoren, die de da
ling in do hand werkten.
Comm. Unions verloren 8 1/4 pCt.,
Southern Pacific 4 5/8, Atchison To-
peka 4 pCt., Balt. Ohio 1 7/8, Mis
souri's liepen van 20 3/4 tot 19 3/4,
da-oom was geweest, want Laurent
maakte er niet de minste toespeling
op
Zijn brief was, zooals altijd, vol
liefde en vertrouwen.
Zij las hein op straat en haar oogen
werden gedurig door tranen bene
veld.
Zij had wel gelijk gehad, toen zij
vreesde dat een plotselinge scheiding
haar zelfopofering onmogelijk zou
maliën.
Zij moest dus antwoorden op zijn
brieven, die zij nu geregeld eiken mor
gen ontving en waarin hij haar nooit
eenig verwijt deed.
Maar hoe ireantwoordde zij die brie
ven. Koel en stroef., zonder een enkel
woord, dat van liefde getuigde.
Zij weende, wanneer zij ze overlas.
Iloe. zal het hem liet hart breken,
mompelde zij telkens.
Inderdaad, Laurent was diep ter
neergedrukt.
Wat. had hij dan toch gedaan, om
de liefde te verliezen van een meisje,
dat hij meer dan zijn eigen leven lie-
minde? Zeker, eenmaal had hij zich
haar liefde onwaardig gemaakt'. Zijn
misslagen van vroeger hadden hem
kunnen scheiden, dat wist hij, maar
hij wist ook, dat zij hem die vergeven
had.
Zij had hem opgebeurd en aange
moedigd. Slechts uit liefde voor haar
had hij afgezien van- zijn besluit, zich.
te do oden.
En nu verliet zij hem.
Waarom toch beminde zij hem don
niet meer?
Zou zij een medeminnaar hebben?
Ijverzucht folterde hem.
Wie kon die medeminnaar dan
zijn?
Terstond echter wierp hij die ge
dachte, als belachelijk en beieeili-
gend voor Marie-Rose weer verre van
zich.
Neen, zooiets mocht hij niet den
ken.
Maar des te onverklaarbaarder
werd het gedrag van zijn lieve lente
fee. Moest hij dan geloof slaan aan
hetgeen zij had gezegd?
Hoe dié laster het zwijgen op te
leggen?
Door een huwelijk met Marie-Rose.
Dat huwelijk was hem evenwel ver
boden, on hij had te veel liefde en oor-
bied voor zijn moc-der, om tégon liaar
in verzet te komen.
Ook Marie-Rose zou dat niet willen.
O, hoe dikwijls las en herlas hij
die koele brieven van het arme meis
je. Zijn hoofd gloeide en loom welde
in hem op.
Zij schreef slechts op een alledaag-
scbon toon. Geen enkel woord van
liefda
(Wordt vervolgd).
