BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
Jle JwngnHg
ZA.TBKDAQ 8 NOVEMBER 1918.
Ho 9322
tseaaasamam
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM'S DA8BLAD KOST
fl.20 PISS 8 BAANDEN
OF ra eraf PIS WIER
ES ÖROOTB HOUTSTRAAT SS.
DRUKKERIJ ZUIDER BUfTENSPAARNE 6.
in haarlem's dagblad zm
ADVSfTENTlÊM doeltreffend.
onze annonces
worden opgemerkt
Het Rijke Natuurleven
DE VOGELS IN' MIJN TUIN.
De sprceuwenkolónies, <lie ik in een
vorig artikel beschreef, hebben onze
omgeving verlaten. De vlierstruiken
dragen nog wel en'kele bessen en hiar
daar kraaloogt zelfs nog een onge
schonden tros, maar geen vroolijke
spreeuwen.familie laat zich meer neer
tussohen de takken, ze zijn verder ge
trokken en slechts een enkele achter
blijver pikt hier en daar oen besje
weg. Het luidruohtige is verdwenen.
Er is geen ooncurrentienijd en dus
doet de vogel het op zijn gemak aan.
Maar de vroolijkc meesjes zijn weer
gekeerd. Göheel den zomer heb ik. me
moeten tevreden stellen met een paar
merels, wat spreeuwen en een flinke
hoeveelheid musschèn.'
Nu komen de wintervogels al weer
een kijkje nemen en het „ping ping"
der meezen, nu nog een zegeroep en
een uiting van vioolij'kheid, weldra
een bede om wat zaadjes, is geregeld
in de struiken te liooren. De hazelaar
is hun grootste sympathie al sinds
October.
Die heesters zou ik zelf ook niet
graag missen. Nog hangen de schrom-
pe'Jbladeren aan de beknopte takken,
nog schemert hier en daar een verge
ten mootje, maar geen somber waas
zal deze struiken omweven; ze spre
ken met hun honderden katjes te veel
van de lemteweelcle. die zij inluiden,
gelijk met de sneeuwklokjes en ai in
Januari zweeft hun stuifmeel door do
lucht, nog acht of tien weken en de
karmijnroods stempeltjes zijn de veel
belovende lichtpunten in de somber
heid van den winter.
Nu beschouwen de meezen onze ha
zelaars uit een heel ander oogpunt.
Al wiegelende aan de dunne buig
zame twijgjes, kunnen ze naar har
telust stoeien, zonder in het domein
van poes te 'komen en bovendien
schijnt de hazelaar ook heel wat in
secten, eieren of poppen op te leveren.
Merwaardig, dat de koolmees het al
tijd van zijn blauw gekopt confrater-
tje wint, als het op lawaai maken
aankomt, maar den strijd verliest,
als er voedsel moet worden gezocht.
•De eerste is een kunstenmaker, die
aan den weg .timmert, de tweede doet
zijn werk heel in stilte en doet ook
niet geregeld aan de stoeipartijtjes
mee.
D« winterkoning is ook weer ver
schenen. Als ik dat vogeltje in mijn
tuin zie, zou ik wenschen, dat alle
buurtkabten hun kostbaar huidje aan
den bontwerker hadden moeten leve
ren, want klein Jantje waagt zioh wel
wat vaak in hn gebied.
Dat is intusschen een vogeltje, dat
nog veel meer in stilte werkt, dan de
blauwkopmeezen.
Hij schiet van tak tot tak, komt
plotseling te voorschijn, waar ge hem
niet verwacht, trekt zich van de» an
dere vogels weinig aan, maar zorgt
toch wel, dat hjj zijn rantsoen mee
krijgt. Mijn win tor koning, ik maak me
zelf graag wijs, dat het dezelfde is
van verleden jaar, omdat hij dezelf
de lieestei'groep exploiteert, houdt zioh
bij voorkeur op in de buurt van don
afvalhoek, met een tuin mansnaam den
composthooip genoemd. Niet, omdat
hij daar de kruimpkos eet, die van de
keukentafel af daar belanden, maar
omdat er veel vliegjes en muggen in
dat vruchtbare terrein hun leventje
slijten, omdat daar veel voedsel voor
hem is te vinden, waarvan het bestaan
nauw samenhangt met den compost-
lioop.
Het omwoelen daarvan laat hij aan
de merels over.
Die hebben daar over eenige wéken,
als do voedselvoorraad vermindert,
het monopolie. Af en toe moeten ze dit
deelen met den liaan van don buur
man, die soms dagen achtereen ach
ter het gaas van dit luilekkerland
staat te droomen on eindelijk don
moed heeft, met een vaartje over >e
vliegen, Die zet in een ommezientje
den composthoop oni, gooit de schillen
en koolbladeren met een driftig poot-
gékrabbel achter zich en vindt dan
zooveel lekkere, dat hij vergeet victo
rie te kraaien, zooais volgens de boek
jes 'n rechtgeaarde haan dat op 'n ge-
civiliseerden vuilnishoop behoort te
doen. Hij roept dan zijn kippen, zoo-
dra zijn krop goed gevuld is, maar
als die geen ondernemingsgeest too-
nen en het veilige hok verkiezen bo
ven buurmans tuin, neemt hij van
schrik nog maar een hapje en... vliegt
dan terug?
Was dat maar waar. Als hij zoo
veel vernuft toonde als wijlen zijn
papa, die inmiddels tot soepkip is ge
promoveerd, zou ik hem ziin uitstaoie
gunnen, maar ik moet hem geregeld
zelf weer een doorgang maken, hem
daar dan zoo politiek mogelijk naar
toe jagen en nadat hij dan vijf-en-
twintig keer achtereen nog geen kwart
meter van de opening af, zijn nijdigen
kop aan het gaas heeft gestoolen
schiet hij bij toeval zijn hok weer in.
Dan kraait hij luid, als hij weer in
zijn harem is aangeland, dan is hij
met zijn welnigje vernuft toch nog
een stralend licht te midden der dom
me kippen. Die bezoeken geven wei
nig genot, ze zijn to veel aan elkaar
gelijk en het vertrek komt altijd op
hetzelfde neer.
Meer verrukt zijn we hier geweest
over het bezoek der notenkrakers.
Als die hun spikkel,pakje laten zien,
gaai er een kreet van verrukking
door de gelederen der vogelvrienden.
Pégoud met zijn'dolle buitelingen
kan hen niet zoo impoueeren als een
verdwaalde notenkraker, die zijn ei
gen belangrijkheid voor deze streken
maar niet kan begrijpen, anders zou
hij wel weg blijven.
Zoo'n zeldzaamheid wordt in den
regel weggeschoten.
Gelukkig, dat hij voor midden-Euro
pa een vrij gewone vogel is, die
slechts op zijn najaarszwerftochten,
soms in grooten getale, soms met
slechts een paar andere, durvers,
ons land bezoekt,
Hij is een minnaar van sparreibos-
schen. Daar vindt, hij zijn voedsel,
daar bouwt hij zijn nest, daar leeft
hij maanden achtereen veiliger dan
hier enkele uren.
11. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
HOE BLIJVEN OF WOEDEN
WIJ SLANK?
Welke vrouw zou niet graag slank
blijven,? Slechts zij die door de natuur
met wat al te groote slankheid zijn
bedeeld zagen zich graag wat gevul
der, dat spreekt.
Niet ten omrechte hecht de vrouw
zeer aan bevallige lichaamsvormen:
Een slanke vrouw zal altijd jeugdiger
schijnen, dan een corpulente; haar
heele verschijnen is éléganter, bekoor
lijker. Vooir de slanke wordt ook de
mode gecreëerd; de slanke kleedt alles;
zij kan alles dragen. En, wat waar
lijk niet van het minste belang ia,
de slanke vrouw is steeds gezonder
dan de dikkere. Deze vier opgenoem
de voordeden zijn lang niet verwer
pelijk, Maar ongelukkigerwijze is het
slank-blijven voor vele vrouwen een
onmogelijkheid. Mét de jaren bij
de eene wat vroeger, bij de andere
wat later, treedt een soort gevuld
heid in, die begint met al heel-weiuig
elegant te zijn en eindigt, met het fi
guur totaal verloren te doen gaan!
De taille wordt kort en plomp, de heu
pen ongracelijk breed en het lichaam
over het geheel wordt steeds gevulder.
Verstandige vrouwen nemen dit
eenvoudig op, als een ongenaam feit,
waar au eenmaal niets aan te veran
deren valt; maar de min-verstandigen
nemen haar toevlucht tot allerlei midr
delen, om haar kiwaaltje te bestrijden.
Ze doen honger- en dorstkuren, gaan
naar Mariënbad, of rijgen zich inl
Dergelijke geweld-kureh bewerken
wel een snelle vermindering In ger-
wicht, maar óók een zeer leelijk-slap
worden der huid, vooral der gelaats
huid, zoodat ze nooit lang kunnen
volgehouden worden. Over de nadee-
ligheid van het inrijgen hoeven we 't
wel niet verder te hebben.
De ongelukkige „dikkerds" hebben
nu haast nog allemaal de zonderlinge
neiging, om zich zóó te kleeden, als
haar slankere zusteren dit wel doen
kunnen, misschien in de zoete hoop,
om dan eveneens voor slank door te
gaan?
Maar daardoor ontstaan aller-be
lachelijkste carrtca turen, kan men
wei zeggen, zoodot dus regelrecht het
tegendeel bereikt wordt,
Dan zijn er nog tal van lichaams
kwaaltjes, waar de corpulente mee
sukkelt, en waar de slanke niet eens
het bestaan van kent. Nu mag een
vrouw,, tusscheu de vijf-en-demlig en
vijf-en-vijftig waarlijk wel eenige
meerdere gevuldheid bezitten; als de
lijnen van het figuur maar niet ver
toren gaanl
En dit kan men bereiken door eer
ltuuu- van slechts enkele weken o;
maanden. Wie slank wil worden of
blijven,, moet er haar heele tevenswij-
ze naar inrichten.
Eerst moet men &r voor zidlizelve goed
zeker van zijn, of de gezetheid een ge
volg is van aanleg, van een ziekelijk
kentoestand van het lichaam, of van
een ondoelmatige levenswijze. Ligt
er bijv. een hartvervetthig aan ten
grondslag, dan moeten er doortas-
tende maatregelen genomen wonden.
Is de levenswijze ondoelmatig, dan
zal de corpulente- dame zelve het bes
te weten wat zij deen. en laten moet.
Is het een zaak van aanleg, dan dient
al heel hardnekkig, óók bij de bestrij
ding te werk gegaan te wouden!
Wie slank wil blijven moet in
hoofdzaak drie stelregels volgen: 's-
morgems vroeg opstaan; weinig drin
ken en veel beweging nemen. Het eer
ste is soms nog het moeilijkste, omdat
diikke vrouwen dikwijls tot traagheid
geneigd zijn.
Maar: de gewoonte wordt- een twee-
<to natuur; laat haar dit een troost.
zijn.1
Met eenige oefening went men zich
ook aan dat- vroege opstaan, en dan:
men hoeft ook niet uit bed bij het
krieken van den dag: 's zomers om
zeven en 's winters om acht uur is al
voldoende. Onmiddellijk na het op
staan, begint men dan zijn kuur, die
daarin bestaat, dat het heele lichaam
gewasschen wordt, met water van
'2214 graden; wat dan successieve
lijk nog kouder kan worden en waar
op dan een duchtig afwrijven, van
het heele lichaam volgt. Daarna doet
men een heel losse ochtendjapon aan,
geen corset, vooralsnog zet de
slaapkamer,ramen wijd open. laat de
frissche lucht naar binnen stro omen,
haalt- de bedden af en ruimt de kamer
wat op. Deze beweging is bijzonder ge
zond, daar ze het heele lichaam in be
weging brengt.
Is dit geschied, dan haalt nifen een
keer of tien, twintig heel ruim adem,
d. w. z, men plaatst do handen in de
zij, zet de barst flink hoog, en ademt
dan zoo langzaam mogelijk in en uit.
Met eenige oefening kan men daar
bij wel tot twintig tellen.. Dit diep
doorademen is een uitstekend middel
voor de verbranding van het overma
tige vet. Nu gebruikt men een zeer
matig ontbijt; met thee, natuurlijk,
als drank. Beschuit of bruin brood is
beier dan witte brood; jam beter dan
boter; heel magere ham kon er mee
doorl Daarna wordt weer flink veel
beweging gen-ornen. I-Iet beste is
maar, dat men zelve de slaapkamers
geheel voor zijn reken big neem t:
aanveegt, bedden opmaakt; kortom al
wat en' van dergelijk wenk te' doen valt.
Steeds houdt men af en toe genoemde
ademoefeningen voor het geopende
venster. Vóór de koffie mag men dan
wel weer een half uurtje rusten, want
andere overspant m«n zich.
Aan het middagmaal veranijde men
vette jus en soep, doch gebruike ma
ger vleesch, groene groenten
vruchten, geen aardappelen of zoets
toe-kostjes.
Na den maaltijd mag men een kwar
tiertje rusten, doch dan liefst een
flink© wandel- of fietstocht maken.
Wie deze kuur een goede vier weken
volhoudt,* zal er baat bij vinden: een
afneming van drie pond is zeer wel
mogelijk. Daarna wordt het geregeld
iets minder, doch deze methode leidt
stellig op den weg tot het herwinnen
dar veel gewenschte slankheid.
MAEIE VAN AM'STEL.
Een quaestie vao regeling
Naar he t E-n gelech.
Alles wat il; er van weet is, dait ik
met mijn weekloon in den zak langs
een lokaal liep, waar- een verkooping
werd gehouden. Ik bleef staan om
even te luisteren, en toen ik weer tot
mijn bezinning kwam, bemerkt© ik!
dat ik dit horloge had gekocht.
Waarom laat u het niet repa-
reeren? vroeg Foster.
Ik ben er me© bij een horlogema
ker geweest, was het antwoord. Hij
zegt dat hij het wel -kan maken, maar
het zal ongeveer zooveel kosten dat
ik voor dat geld omstreeks drie nieu
we horloges zou kunnen koopen. En
nu ben ik hier naar de haven toege
gaan oni het in het water te gooien.
Ik zal weer veel meer in mijn schik
zijn'als ik weet dat het heelemaal ver
nietigd is.
1-Iij stak met dramatisch gebaar zijn
hand op.
Zeg, oud© jongen! riep Foster
uit, als je het niet meer wilt heb
ben, geef het mij dan liever.
Het aan jou geven? zei de ander
vol verontwaardiging. Dat zou
mooie grap zijn! Je bent mij heele
maal vreemd, en je durft mij om een
horloge te vragen, waarvoor ik zelf
twaalf gulden heb gegeven!
Maar u was immers van plan het
in het water te gooien, drong Foster
aan.
Dat zei ik bij manier van spreken,
antwoordde de ander. Het is wer
kelijk een mooi horloge, maar
Maar wat? vroeg Foster op uit
dagender! loon.
Maar het is niet het soort
horloge, waar ik op gesteld ben, klonk
het flauwe antwoord.
Ik wil het u verkoopen, als ge
wilt. Goedkoop negen gulden.
Ja zeker ©n dat voor een ding dat
u weg wilde gooien, herhaalde Foeter.
Och. ik dacht niét dat er iemand
te vinden zou zijn dóe het van mij
zou willen koopen, bekende de werk
man oprecht. Luister eens, u kan
het krijgen voor zes gulden.
Ik zal er u zestig cents voor ge
ven, zei Foster-.
Top! zei de ander verdacht snel.
Het horloge verwisselde van eige
naar. De stevige werkman stak
zestig centen in zijn zak en scheen
zeer in ziin schik.
Waarom heb je dat ding gekocht?
vroeg Dnrrant nieuwsgierig. Het
niet, iets voor jou, .Tim om zoo ma-ar
zestig cents te verstillen.
Neen, dat is het ook niet, stemde
Foster toe. Feitelijk kocht ik het
als een cadeau voor mijn meisje.
Maar .het gaat niet, zei Durra.it.
Hef raakte onderweg op het post
kantoor defect, antwoordde Foster
raadselachtig.
Op het postkantoor? vroeg de
verbaasde Du-rrnnt.
Zeker, hield Foster vol. Het
was een mooi, nieuw horloge toen ik
liet voor twaalf gulden kocht neen,
nog sterker, het zou te weinig zijn!
toen ik het voor vier en twin+ne gul
den bij een jt weiier kocht. En het was
keurig in orde to^-n ik het inpakte, en
nam haar adres per poet verzond. Als
het dus niet meer in orde is, wanneer
zij het ontvangt dan moei, het. door
die onverse11 port air1 hi "on,ren j©
ruw behandeld zijn. Hoe denk je daar
over.
Je bent een wonder van slimheid!
zei Durrani vol b&wnnderinfr. Ik zou
zoo iets nooit bedacht hebben al
had ik urem achtereen met ijs op mijn
hoofd gezeten,
Het was een soort ingeving,
zei Foster bescheiden, Er zullen
niet' veel mensehen rondloopen, die
kans zien een cadeau van vier-en-
twintig gulden voor de somma van
zestig cents aan hun meisje te ge
ven.
Neen, dat is zoo, stemde Dur
rant toe.
betaalde riep Foster met goed-
Yoorgevvendo verontwaardiging uit.
Intusschen had Alf Durrant de ver
loofde van zijn kameraad met waar-
deerende blikken aangekeken, en zij,
die bewondering opmerkend, bloosde
hevig on wijdde daarop haar attentie
weer aan Foster.
Je moet dat horloge naar den
winkel terugbrengen en den man
dwingen je het geld terug te geven,
zei ze.
Och, zooveel drukte over zoo'n
kleinigheid wil ik niet, antwoord
de Foster uit de hoogte. Bovendien
durf ik zeggen, dat het horloge nog
geheel in orde was totdat de post
ambtenaren
Noem jij vier-en-twintig gulden
een kleinigheid riep -Miss Parkin
son verontwaardigd uit. En dan
durf je mij te zeggen, dat wij over ja
ren en jaren nog niet kunnen trou
wen 1 Geef mij liet adres, dan zal ik
aan den winkel schrijven.
Ik ik ben het adres vergeten,
mompelde Mr. Foster.
Hoe heette de juwelier dan
vroeg zij. i
Dat ben ik ook al vergelen,
zei hij ten slotte-
Misschien zit de quitantie in je
jekker, Wim, veronderstelde Dur
rant listig. Als je eens ging kij
ken
Ja, ik geloof dat ik haar ergens
geborgen heb, zei Mr. Foster, blij
een gelegenheid te hebben zioh even
uit de voeten te maken cm ever het
geval na te denken. We) bedankt
voor je raad, Alf, voegde hij er
met een dankbaren blik op zijn ka
meraad aan toe.
Ik zal eens gaan kijken..
De verrader Durrant. sprak zichzelf
moed in door de overpeinzing, dat i'
den oorlog en in de liefde alles geoor
loofd is en wendde zich tot Miss Par
kinson.
Ik vrees dat Jim de rmitantie niet
zal vinden, zei hij beslist.
Waarom niet? vroeg zij.
Hevige verlegenheid voorwendend,
verzocht Durrant aan Miss Parkinson
geen notitie te nemen van zijn ge-
dachtenlooze opmerking.
Maar ik wil het weten, zei ze
beslist. Er is iets gaande wat ik
niet begrijp en waarvan de waarheid
mij niet langer onthouden mag wor
den.
Nog altijd 'nevlgen tegenzin too-
nend om haar vragen te beantwoor
den, liet Durrant zich toch door Miss
Parkinson het geheele verhaal van
den koop van het horloge ontlokken.
Ik bon blij, dat ik het nu weet,
geen rekening mee, verzekerde Dun
rant hem.
Heling noemen zij dat. Rech
ters beschouwen heling als een heel
ernstig feit.
Ja, maar
Het beste wat je doen kunt, is je
stiekem te houden, ried Durrant lis
tig aan,
Nee ju mijn raad aan en vertoon
jo zoo weinig mogelijk. Als de politie
je op het spoor komt don zul je moe
ten verklaren hoe je aan het horloge
gekomen bent. En zelfs al zou je geen
zes maanden krijgen, dan zal de ge
heele geschiedenis Miss Parkinson"
toch ter oore komen en daarmee zal
je kans bij haar verkeken zijn.
Dat is zoo duidelijk als iets,
stemde Foster soullier toe. Ga jij nu.
maar weer naar boven'en zeg haan
dat ïk. plotseling hevig kou heib ge
vat en naar kooi ben gegaan.
Ga jij maar naar kooi en blijf
daar tot wij het anker lichten, besliste
Durrant bedarend. Ik zal dat zaakje
wel eens goed opknappen.
Hij ging weer naar dek en gaf Misi
Parkinson een prijsje voor haar ver
nuftig plan om Foster to regelen. Ook
begon hij ton eigen bate zijn best te
doen bij de verloofde van Foster in de
gratie te komen, en keerde eindelijk
welvoldaan bij Foster terug.
Ik denk dat alles wel in orde zal
komen, .berichtte hij hem valschelijk.
Houd je maar heel bedaard.
Den geheelen volgenden dag bleef
Foster bevend van angst beneden,
want Durrant was den voirigen av-ond
met verontrustende berichten komen
aanzetten.
Maar, ofschoon Foster tijdelijk on
schadelijk, was gemaakt, was Durrant
toch niet heelemaal tevreden. Hij had
den vorigen avond een bezoek bij het
meisje aan huis gebracht om Ie hoo-
ren dal zij uit was. Den volgenden
mongen vroeg zijn bezoek herhalend',
Inreeg hij hetzelfde antwoord.
Om kort te gaan, in de vijf dagen
dat de Jane Gladys in de haven bleef,
zag Diyvant Miss Parkinson niet
weer. Toch had Foster hem de kust
geheel vrijgelaten.
Drie weken later kwam de Jane Gla
dys weer terug.
Wacht jij nu hier aan boord, dan
zal ik eens gaan kijken hoe het er bij
Miss Parkinson; en zweeg eeni- j staat, zei Duirranf tot Foster, als ge-
gen tijd van woede. Het moest
-r-~- volg van het besluit om zijn aan-slo-
regeld worden, ja wel! Ik zal hem. M% p„ri,in^
regelen, - beloofde zij woedend. I 'mn ).a.n ,fs
Foster, niet zonder waardigheid in 1 zoa SP°^'S mogelijk te hervatten. Ik
zijn houding terugkeereud, zei dat 2 la zoo gauw mogelijk waarschu-
het hem hevig speet, maar dat hij de wen,
quitantie nergens kon vinden. j Binnen een half uur was hij al terug.
0, dat doet er niét toe, zei ze j Wil je weten wat er gebeurd is,
op vriendelijk»» toou. - Vanmiddag ,jA hij somber, wel, jo meisje hoeft
kom ik weer terug. ,ich met de„ jongen Garden, den hor-
Zij draaide zich onverwachts om en
verliet de kade. Foster knikte lijn ka-1 verloofd. 7.1] schijnt het
meraad Voldaan toe. horloge naar Garden gebracht te heb-
Ziezoo, vrindje blufte hij. keu om het te laten regelen, en hij
Het gevaar is voorbij en zij denkt nog vertelde haar dat het een goedkoop
altijd dat ik haar genoeg bemin om horloge was, maar dat hij het door
bijzondere zorg er aan te besteden
toch misschien wel voor haar in orde
zou kunnen maken. En zoo kwam zij
telkens weer in den winkel en tel leen s
had hij weer wat meer tot haar te
zeggen totdat hij haar 6indelijk wist
over te halen, hem zelf aan te nemen.
Ais je haar dat horloge niet gegeven
had, dan zou zij niet naair dien win
kel-gegaan zijn,
Sommige menschen, besloot hij
op bitteren toon, zijn wel wat al te
vernuftig!
Twaalf gulden heb ik voor dat
horloge gegevenI bromde eetn stevige
werkman voor zich heen, terwijl hij
langs den waterkant hep.
Ik ben toen zeker niet goed bij
mijn zinnen geweest.
Hij keek met somberen blik naar het
klein© uurwerk dat in de groot© palan
van zijn hand lag.
Toen als uit behoefte aan sympa
thie om zich heen kijkend, wendde hij
zich tot de twee zeelui van de Jane
Gladys, die ook langs de kade 'iepen.
Wat scheelt er aan da,t hortdge?
vroeg Mr. James Foster, terwijl hij
het uurwerk bekeek. Het ziét er
heel goed uit.
't Uiterlijk is niet alles, ant
woordde de werkman veedibéteekeV
nend.
Gaat het niét?, vroeg Alf. Dur
rani
Dat is het juist, antwoordde' de
ander. Het gaat en het gaat niet,
begrijpt u wat ik daarmee bedoel? De
helft van den tijd staat liet en het i3
niet op gang te krijgenhoe men
ook heen en weer schudt. En do
dere helff loopt het zoo hard dat het
zijn verloren tijd schijnt te willen in-1
halen, en meestal twee dagen later
dian het is blijft stilstaan. Zoo is het
bijv. oj> het oogenblik dank zij diit
verwenschte horloge morgenavond
half acht.
Hoe kwam u er toe het te koo
pen? vroeg Foster.
«Ta, dat was een gek gevaill ver
klaard© dé arbeider vol berouw.
In watten verpakt in een oude luci
fersdoos werd het horloge dadelijk
naar Miss Emily Parkinson te Shore-
haven gezonden.
Twee dagen later kwam er voor Mr.
James Foster een enthousiaste brief
van dankbetuiging van zijn meisje.
Luister eens, Alf riep Foster
op triomfantelijken toon uit, terwijl
hij hier en daar wat van den brief
aan Durrant voorlas. Het heeft de
gewenschte uitwerking. Nu hoor je
zelf wat een mooi horloge het is, maar
het moet alleen nog geregeld wor
den. Och, och, besloot hij hoofd
schuddend, ik da cht wel dat het bij
de post te lijden zou hebben 1
Een week later kwam de „Jnne
Gladys" in Shorehaven aan. Miss
Emily Parkinson stond in onderdrukt
zenuwachtigen toe,stand aan de kado
op Foster te wachten.
Je weet wel dat horloge, dat je
mij zondt vroeg zij. Je schreef
mij in den brief, die er bij was, dat je
het voor 24 gulden kocht, niet
i Ja, twee briefjes van tien, een
rijksdaalder, een gulden en vijf dub
beltjes, stemde Foster gereedelijk
toe. Maar waarom vraag je dat
Ik ging er mee naar Mr. Garden,
den horlogemaker, zei het meisje,
om het to laten regelen. En hij
zegt dat hij vóór vier-en-twintig gul
den wel dertig van zulke horloges le
veren kan.
En dan te moeten bedenken, dat
ik dieri schurk van een juwelier vier
en-twintig gulden voor een horlogo
een horloge van vier-en-twintig gul
den voor haar 1e koopen. Zoo moetje
met de vrouwen omgaan.
Twee uur later ongeveer verscheen
Miss Parkinson onverwachts aan de
kade en verzocht Foster gebiedend bij
haar te komen.
0, Jim, liep zij uit, waar
ter wereld heb je dat horloge ge
kocht
Ik zie niet in hoe je moeilijkheden
zou kunnen komen, als je het werke
lijk in een winkel ge'kocht hebt. Maal
ais dat niet bet geval Is...
Natuurlijk kocht ik het in een
winkel, bromde hij. Waarom?
Wel, ik dacht ik zal het horloge
naar een anderen horlogemaker bren
gen om aan hem te vragen wat het
waard is. En en hij zegt dat het
van een diefstal afkomstig is! klaag-
Hij herkende het dadelijk uit de
politiebeschrijving. 0, Jim, jij hebt
toch niet gestolen, is 't wel?
Natuurlijk niet! zei hij op onvas-
ten toon,
Dan moet je gewoonweg je best
doen om naam en adres te weten te
komen van den winkel waar ie het
kocht, of anders zal de politie.
Wacht even! verzocht hij
Een Goudvischje.
Eigenlijk was hij weinig voorbe
stemd om een jeugdige vriend vau
mij te worden Hij toch was van een
voorname, doch onverhoeds verarm
de familie en droeg het hart nog al
tijd hoog; ik daarentegen was een
eenvoudige vrouw, zij het uit den ge
goeden middenstand. Toen hij nog
behoorde tot de „jeunesse dorée", had
hij zich weinig ingelaten met mij en
mijne omgeving. Daar hij thans in ei
gen onderhoud moest voorzien, was
hij natuurlijk tot de conclusie geko-
i nien. te woekeren met de gaven, die
schrab cn gmg naar Penaten om Dur- hij be!n,. „iet onverdienstelijk ha.»
raait over de crisis te raadplegen. j teerde hij pen en penseel meer alle-
Juist, nu begrijp ik er alles van, daags uitgedrukt- hij leefde van
zei Durrant, inwendig glimlachend om schrijfarbeid en teekenwerk en in de
de vernuftige wijze waarop Miss Par- groote koopstad, waarin hij hiertoe
lilnson haar straf uitvoerde en beste- rtch gevestigd had, kon hij zich ver-
ten om «oMiKkt redenen haar bij de «e£?.eï?« .m" draaglijk bestaan
uitvoering van haar pian te jmüen. JïïttSÜÏ
1-Iet was een vooraf opgezet planno- maar hij was meer traag dan ijverig;
tjel Hij is geen oogenblik van plan re- j een gevolg van de slechte opvoeding,
weest dat horloge In het water te welke hem er toe gebracht had. Le
gooien. Die kerel was de dief. ver vermaken na te jagen dan ernstig
Maar maar zij kunnen mij toch ^h te wijden aan kunst en weten-
l iets-doen, is 't wel? klaagde Foster. ÊC!iap;
Ik heb nooit goweton dat bet gestolen .„Stem ^nnmt j luchtSév^oet
wa3, 'joviaal was hij; onverschillig-, doch
Daar houden zij 'bij de .rechtbank oprecht. En zoo kwam hii er wel eens
