RUBRIEK VOOR ONZE JEUGD
of 8—12 doet, onmiddellijk eon. schijf
verliezen, hetgeen duidelijk is te zien,
en op den zet 5—10 volgt weder een
brillante slagzet, b.v.
26:37
23:32
21 :32
1322
24:33
22-18
33—29
39 611
Wij hebben gezegd, dat zwart
verplicht is om af te ruilen met
24—29, -waarna het spel vervolgd
wordt met
33 24 20 29
33:24
43-39!
39—33
33: 24
44—39
39-33
9-14 B
8—12 C
12—18 of 7
18:27
14—20
een van de beste zetten om te trach
ten de remise te bekomen, want op
eiken anderen zet dreigt er groot ge
vaar in het spel van zwart.
3324 gedw.
20 29
34—29
30 :39
33:24
35:24!
met de betere stelling, daar de schij
ven bij zwart's korten vleugel zoo
goed als krachteloos staan I
A. De zetten 8—12 en 12—18 kun
nen op dLit oogen 1)1 ik ook gespeeld
worden, als zwart hierna met beleid
blijft doorspelen. Echter, een beter
resultaat wordt niet bereikt.
Wij geven hier weder een dia
gram van den stand, om te doen zien,
dat thans een der beste stellingen
voor zwart is ontwikkeld, met kans
op remise.
Men iieeft echter kunnen opmerken,
dat zwart reeds een buitengewoon
zwaar spel heeft moeten spelen, en
heel wat klippen moest omzeilen, om
zoover te komen, terwijl de aangege
ven varianten duidelijk lieten zien,
hoeveel gevaar er steeds bleef drei
gen.
(Wordt vervolgd).
De Haarlemsche Damclub houdt
haar bijeenkomsten iederen Maan
dagavond van 812 uur in het ge
bouw ,.De Nijverheid", Jansstraat 85,
alhier.
Liefhebbers van het damspel zijn
daar steeds welkom.
Voor het lidmaatschap kan men
zich bij het bestuur aanmelden.
Jongelieden van 16 lot 18 jaar kun
nen als aspirant-leden worden toege
laten.
Inlichtingen verstrekt gaarne de
Secretaris, de heer J. Meijer, Kruis
straat 34. Telephoon 15-1-3.
Raadsels
(Deze raadsels zijn alle inge
zonden door jongens en meis
jes, die ,,Voor Onze Jeugd"
lezen. De namen der kinde
ren, die mij vóór Donderdag
morgen goede oplossingen
zenden, worden in het vol
gend nummer bekend ge
maakt).
IEDERE MAAND WORDT ONDER
DE BESTE OPLOSSERS EEN
BOEK IN PRACHTBAND
VERLOOT.
Hierbij wordt gelet op den leeftijd
in verband met het aantal oplossin
gen en op de netheid van het werk.
1. (Ingezonden door Cornells de
Mink).
Zet achter elkaar: een familielid,
een medeklinker en iets dat koud is,
en ge krijgt een stad in Frankrijk.
2. (Ingezonden door Truus van Bil-
derbceK).
Zit onder elkaar:
Het tegenoverges.clue van vlug.
liet tegenovergestelde van lui.
Het tegenovergestelde van lang
zaam»
Het tegenovergestelde van twist.
Het tegenovergestelde van bedrij
vig.
De beginletters vormen den naam
van een verscheurend dier.
3. (Ingezonden door Cornelis en Jo
hanna Brugman).
Welke plant wordt breekbaar, wan
neer men haar een anderen kop
geeft
4. (Ingezonden door Rika v. d.
Haar).
I-let geheel bestaat uit 21 letters en
ls bekend trit de Valeria ndsche Ge
schiedenis.
4 5 6 7 is een getal.
2 19 is een lengtemaat.
19 20 21 is niet slank.
10 11 12 13 14 is ieder kind graag.
10 4 11 18 is een deel van den tijd.
3 16 12 is eea insect.
9 8 15 18 is een roofvogel.
6 17 2 1 is oen hoofddekseL
5. (Ingezonden door Jaantje van
Oef fel).
Ik ben een getalverander mijn
laatste letter en ik ben een bewoner
van een warm land.
6. (Ingezonden door Jan Meijer).
Met R ben ik een viervoetig dier.
Met L ook.
Met H beu ik bij den slager.
Met S een verkorte jongensnaam.
Met K heb ik landen.
Met D ben ik een versperring.
7. (Ingezonden door Johanna Hoo-
gerduijn).
Mijn eerste wordt hier veel gedra
gen.
De Heiland droeg het zonde- kla
gen.
Mijn tweede een vrucht vol lek kei-
vocht,
Die gaarn' door kind'ren wordt ge
zocht.
'Aan struiken vindt gii 't heele
woord.
Mij dunkt, ge raadt het nu wel
voort.
8. (Ingezonden door Bernard Ver-
nirnm'en).
Het geheel bestaa I uit 11 letters en
Wordt gebruikt bij een spel.
7 8 2 10 6 is een meubel.
11 5 8 gebruikt de visscher.
3 5 9 6 1 wordt door een kunste
naar gemaakt.
4 2 11 8 ziet men 's winters veel.
5 9 11 is een getal.
9. (Ingezonden door Theodoor Jan
sen).
Zet onder elkaar
Een stad in Europa.
Een viervoetig dier.
Iemand, die '.wn held ls.
Een soort vork.
Een vogel.
Een groote stad.
Een ander woord voor moedig.
Een groote rivier in Duitschland.
De beginletters vormen den naam
■van eeri groote stad in 't Zuid-Oosten
van Europa.
10. (Ingezonden door Grietje en
Machiel Dijkstra).
Mijn eerste is koud. M"o tweede is
een lengtemaat. Mijn derde is een
dorp in Limburg Het geheel is een
plaats in Utrecht.
11. (Ingezonden door Jo Theel).
Vervang de puntjes door medeklin
kers. zoodat ge en bekend spreek
woord krijgt
..ie..e. i. .e. .oo.,
.o..e.. i. ee. oo.
12. (Ingezonden door Ayim Nieuw-
dorp).
Met K wordt het op school gebruikt.
Met T ls het een lekkernij.
Met M is het een deel van een jaar.
Met S'l' is het een deel van een dier.
Met V kan men er in varen.
Raadseloplossingen
Do oplossingen der raadsels van de
horige week zijn
1. SUIKERRIET.
Schaaf.
Ulevel.
Indiër.
Kapper.
Ekster.
Roebel.
Roemer.
Indigo.
Europa.
Topaas.
2. Veel hoofden, veel
3. Laken Akég.
4. Praag vlaag.
5. Ringvaart.
6. Soheveningen. Veen, scheen,
neen, Sien, gissen.
7. Aart, taart, staart, Aar, ar, a.
8. Regen.
9. liet oog van den meester maakt
het paard vet.
Mat, oog, .ether, pan, ekster,
vet. Daan, dam, kamer, ar,
heet, vest. I
10. Kaart, taart, vaart, Maart.
11.
A
E M S
OSSEN
VOETBAL
AMSTERDAM
VOERBAK
ADDER
AAR
M
12. Deventer. vent, venter, teer,
reet, den.
Goede oplossingen deze week ont
vangen van
Kees de Klerk 12.
Christina Boesmans 12.
Mien van Essen 12 en 12 van de vo
rige week.
Lena Koeleveld 12.
Debo -a Keijzer 3.
J. Vreeken 6.
Mien en Annie Langendijk 12.
Cornelis Nauta 9.
Jan de Bruijn 8.
Willem Overmeeh 12.
Louise Kistemaker 5.
Lize Dikkeboom 12.
Christina C. van Dillewijn 12.
Antonia Ockhuijsen 9.
Nelly Vroom 12.
Wim Nieuwdorp 12.
GfTetje en MurMel Dijkstra 12.
Jan Rozenhart 10.
Geertje G run del 11.
Rika v. d. Haar 6.
Bernard Vei-nunmen 10.
Caspar Willeinsen 11 en 11 van de
vorige week.
Maria J. 11. Piët 10.
Twee Zusjes 4.
Theodoor Jansen 12.
Jan van Hemert 12.
Louise, Marimis en Cornelis Caalen
12.
Corrie en Ina Kloos 12.
BEGRAVEN PLAATSEN.
(Ingezonden do- otonia Ockhuij
sen).
1. De venter ventte zijn waren aan
de deur.
2. Hoor nu goed, w-at ik zeg.
3! De vissoher had elft gevangen.
4. Boven loopt het veel gemakkelij
ker.
5. Die buitenlui kijken d'r oogen uit.
6. We zaten hoog en toch konden we
het niet goed zien.
(Ingezonden door Willem Bakker).
7. Wij werden allen doornat met
dien heftigen plasregen.
8. Wat een kastanjes Ik heb er
nog nooit zooveel bij elkaar gezien.
9. De spreuk is af ik heb er lijntjes
langs getrokken om haar af te wer
ken
10. Het meisje was blond en had
blauwe oogen.
BEGRAVEN NAMEN VAN
BOOMEN.
De antwooruen van de vorige week
zijn
1.
Linde.
2.
Els.
3.
Eik.
4.
Spar.
5
Iep.
6.
Palm.
7.
Berk.
8.
Beuk.
9.
Esch.
10.
Plataan.
Goede a ut woorden deze week ont
vangen van
Christina Boesmans 10.
Mien van Ess^n 10 en 10 van de
vorige week.
Lena Koeleveld 10.
Debora Keijzer 6
J Vreeken 9.
Mien c., e Langendijk 10.
Cornelis Nauta 10.
Jan ue Bruijn 10.
Litt Dikkeboom 10.
Christina van u llewijri 10
Antonia Ockhuijsen 10.
Winn Nieuwdorp 10.
Grietje en Ma» -.-! Dijkstra 10.
Jan Rozenhart 10.
Geertje Grundel 10.
Bernard Verniinuien 10.
Caspar Willemseii 10 en 10 van de
vorige week,
Maria J. tl. Piët 10.
Twee Zusjes 10.
Theodoor Jansen 10.
Jan van Hemert 10.
Louise, Mannua Cornelis Caa
len 10.
Urne en ina Kloos 10.
BERICHT WEDSTRIJD.
Inzendingen ontvangen van
Cornelis Snellens.
Lena Koeleveld.
Rika v. d. Haar.
Debora Keijzer.
Gillis v. d. Have.
Jan Rozenhart.
Alle inzendingen moeten in mijn
bezit zijn vóór of op WOENSDAG 19
NOVEMBER 1913.
(Vervolg en slot).
Stil liep hij verder, den dorpsweg
af. Nu naar t station. Toen over de
rails, langs de boerenwagens beladen
met zakken aardappels, die boeren
knechts aflaadden en neerzetten naast
't bruin-geteerde hek, waar 't gras we
lig opschoot tueschen 't grint.
Straks zouden treinen komen en ze
meenemen. En dc jongen had een ge
voel op eens, of hij in een van die zak-
ke zou willen kruipen, om ook weg te
rijden, ver weg va.n z'n vader. Z'n
vader, die non nog van niets wist en
van avond als een dol ie de kamer in
zou komen, met verwilderde trekken
en lichtend-flikkerende oogen, de
handen naar hem uit zou steken en
als een dolle op hem los zou beuken..
Dat slaan, dat was 't hem met, maar
die stap te hooren, in de steeg, in den
gang, de deur te zien opengaan, hem
binnen te zien komen, op hem af te
zien kómen... O, dat was nog veel,
veel erger dan dat heele pak 9laag.
Dat was de foltering.
Het was hem, of bet bloed hem door
de aderen zou springen bij 't voor
hoofd. Hij ademde zwaar, merkte niet
dat hij koffie moiste.
Achter den spoordijk lagen de wij
de, verre velden van boer Fluyt.
Zwaar rundvee graasde er. Boven in
de blauwe oneindigheid*tierelierde re
leeuwerik.
Vader gooide z'n hark neer.
,,K«m, ben je daar, hè! hè! geef
maar gauw hiér!...
Hij viel neer bij de overige werkers
in 't g-ras. naast een hooi-ópper Kees
zag naar de groote. ronde horden, die
de knoop van den zakdoek los maak
te, die den ketel naar deri mond
bracht, hij zag er naar hoe z'n vnder
groote slokken koffie door de keel
stuwde, terwijl hij 't hoofd omhoog
hield. Hii zag naar dat rt-oere wer-
kersgeziebt, liezweet. rood-glimmend,
zag den lach, uitbroedend z'n mond,
terwijl z'n vader zicVhal.f omwendde
naar'den ouden arbeider naast hem
en den ketel liet zakken.
Toen draaide hij zich om en liep
heen. Langzaam door 't land, langs
't hek, den stoffigen weg af. De grove
wollen sokken in z'n klompen knar
sten tegen 't hout. Boven hem brand
de zon, bijna loodrecht. Voorbij t sta
tion liep-d-ie. De chef, deftig in z'n
zwarte jas met roode pet op, waarvan
de gouden banden in den zon vuur-
g'loeiden, was bij de boerenknecht®
met de aardappelen za kken en over
keek 't werk. Hij bleef staan en zag
den waardigen man aart. met open
mond, starend. Toen de man hem aan
keek, sympathieke oogen in een baar
dig gelaat, sloot hij z'n mond, kuipte
met de oogen, en ging schuw.
In de verte lag 't dorp, rieten da
ken ondeT groen lommer, de stompe
toren in een krans van geboomte, de
huizen van de dorpsstraat, rustig,
moot schilderachtig onder den blauw
gouden hemel. Slenterend liep hij den
landweg af.
Droomeria. zichzelven niet begni-
pend eigenlijk versuft over z'n
dwaas, idioot, stom inrennen tege.i
allee in, zooals van morgen. Was hu
niet "rood lui z'n verstand -rewees*,
toen bij om 11 uur toen hii als van zelf
meeliep, overmoedig dol, onnadeav
kend in den boom klom. Als een ne
velig iets had toen 't tooneel van dion
Zaterdag achter hem gelegen, vaag,
verbleekt de helle kleuren, die nu ake
lig vuur glinsterend hel weer voor
z' noogen stonden, alles tot in de
kleinste bijzonderheden, duidelijk,
grim zend duidelijk.
Hij luien lang® X kerkhof. Daar,
achter 't puntige ijzeren hek, in een
hoek, was de stoffige grafsteen, waar
onder Klaas lag. Hee! goed wist hij *t
niet meer. van z'n doodgaan Hij was
ook vijf jaar ouder. Nu lag-d ie daar
al een goeie zes jaar.
Bij 't mooif witte renteniershms
ging hij langs den achterweg. Aan
den anderen kant ln.g 't huis van boer
F'uvt de kanten gordijnen achter de
kleine ruitje®, vensters rost.ig-mooi.
boom a-a n rd lien om 't hee'e bius
heen. Aan* don eenen kant lagen de
schuur en de stal. Hoog gras groeide
er, onder de vruchtboomen. 't'Witste
hekje stond open.
Daar zag hij do boerin staan.
(Fluyt z'n vrouw. Een goedaardig
mensoh was 't, in d'r zwarte jurk met
zwart zijden schortje voor. Ze ging
zeker naar d'r broer, die in de dorp
straat een manufacturenwinkel hield.
Op den weg speelde een klein, blond
meisje, met een lange vlecht en een
verhit gezichtje, de handen vn.n
bonte schortje hingen los en ze s
niet 'r tol1 zweepje en gilderood van
op-re wonden he id in d'r gezicht, tegen
de boerin:
„Nee. 'k ga niet mee. 'k ga niet
mee".
„Kom kindje, ga nou met g-roat-
i modder mee"' boerde Kees de vrouw
toen weer zeggen.
iGroofm'v"W beeft ge1oof ik ook
nog een peertje voor je in den zak!"
Nee...éé me tol de wangen wer
den nog roode-r me tol opoe... di<
wik eerst weerom hefcbe!
De vrouw keek haar aan, met iets
verlegens.
Waar is-'t-ie dan...? vroeg ze toen
Daar, wees ze aan, wijzend met het
zweepje naar den overkant van de
sloot, naast de stal. Daar vloog-'t-ie
heen.
De vrouw zuchtte en tastte te
geefs naar 't handje van het kleine,
blonde meisje. Ze trok het terug ein
met de handen op den rug iiuiide ze
half O me tol, me mooie gouwe tol!
Kees was over de sloot gesprongen
en zocht tuaschen de brandnetels tot
hij 'm vond. Het was een lidhtroode,
groote, met een glinsterend koperen
knop in het midden er op, en met
blauw papier beplakt.
Vang! iriep-ie en opeens draai
de het kleine meisje zich om. Haar
oogen glinsterden. Zo hieLd haar
bonte schortje op 'en de jongen
wierp heme r handig in.
Ha riep ze nou heb ik 'm
nou heb ik 'm!
Je bent een finke jongen, hoor!
prees de boerin, een lach op het blo
zend roode, glanzende gezicht en
ze knikte hem toe.
Kees sprong terug over de sloot en
trok zijn klompen weer aan, die hij
uitgetrokken .had, omdat ze zoo zwaar
waren met springen. Hij stale de
handen in de zakken., en keek naar
het kleine meisje, dat liet touwtje om
de tol wond en hem op den grond leg
de.
- Moet je 'm nou niet es bedank e,
Pietje? vroeg de vrouw.
- Dank je wel. Koes, zei ze, met een
hoog stemmetje, 'k Vindt het fijn, dat
ik hem weer heb!
Kees had niet geluisterd. Met een
hoogroode kleur, die heenblonk door
het bruine van zijn gezicht, keek hij
naar het witte hekje. Daair stond
Fluyt... boer Fluyt zelf, groote .rook
wolken uit zijn houten pij.p blazend.
Ja, flinke jongens kunnen ook
nog wel wat anders, hè? veelbetee-
kenend keek hij den jongen aan
1-Iè Nou, geef nou antwoord? en hij
iachte sleelsgewijs hem maar al
aankijkend.
Kees wilde iets zeggen... maar zijn
tong zat vast... hij 4on niet, al drong
alles in hem er toe. Het hart bonsdie
hem in de keel heel even en het
bloed klopte woest bij zijn slapen en
kleine zweetdroppels glommen op zijn
neus, Hij voelde, dat het hem naar
alle kanten uitbrak.
Met groote oogen keek hij den kleinen
aan„ die daar zoo kalm rookend
o-ver het hekje leunde, met groote
wanhopige oogen, tot in de diepste
diepte één vurige bede.
Toen, langhaam, draaide hij zich
om, ineens, en liep het kleine meisje
voorbij. En bij den hoek van de steeg
keek hij nog eens om, zag den boer
over 't hekje hangen - lachend - zijn
hand uitstekend naar het meisje, dat
met grootmoeder 'weg zou gaan... en
hij hoorde de vrouw zeggen: Toe,
geef vader nou een handje Pietje!
vaag... door de zomerlucht.
Het was avond gewonden. Druk
was het in de dorpsstraat, door de
vrachtrijders, die uit de stad terug
keerden, door de melkwagens, bela
den met rammelende bussen, van de
zuivelfabriek gehaald-
Hij keek een tijdje naai- de jongens,
die op het plein voor den herberg met
den bal speelden... toevend met naar
buis gaan... een roggebrood, pas ge
haald, onder den arm. Hij zag er
naar, maar eigenlijk zien deed hij
niets.
Met langzame schreden ging hij. De
torenklok sloeg zwaar, als met na
druk, zeven. De zon ging onder, haar
laatste stralen blonken over de weide
been, goudig, en over het vaart water,
dat roereloos lag.
Alle inensclueu schenen vroolijk en
opgewekt. Hij zag hen aan, met open
mond en groote oogen, en toch raakte
het zijn denken niet. Het was, of zijn
gedachten stil stonden. Hij had geen
angst, als versuft keek hij rond, liep
hij door als in een droom. Door de
straat, liet steegje in, waar echode
het geluid van zijn klompen. Toen
ging hij naar huis.
Hij hoorde de stem van zijn vader,
zware grove werk.mansstem, lang
zaam. Hij deed de deur open, en op
den drempel staanblijvend, durfde hij
niet te zien... eerst Toen, na een
tijdje, keek hij rond, schuw en wezen
loos tegelijk.
De kamer was leeg. Borden stonden
op tafel. In de keuken stond zijn va
der zich te wasschen, de blauwe kiel
hing aan de spijker.
Moeder kwam van het plaatsje,
deed haar vuil sohort af. Hij keek
naar liaar handen en rustig gezicht,
en toen ze, hem aankijkend, zei: Kom,
bèn je daar, dan moeten w« maar
eten, knikte hij, haar maar al aan
starend. Zijn zusje zette de aardappe
len op tafe-L Zijn vader kwam ook de
kamer in, viel neer op een stoel.
Zoo, nou geloof ik niet. dat heit
veel beteek ent, wat het lie est scheelt!
zeide hij tegen moeder, aardappelen
aan zijn vork prikkend, en haar aan
kijkend, toch ongerust. Nee, mis
schien is het weL niks, maar eten doet
hij niet, en zijn oogen staan ook niet
goedl
Ilij zag zijn vader aan, die al maar
at, en over het geval nadacht, van
hun geit, die in het hokje op de plaats
stond. Toen opeens keek zijn vader op.
en hem aankijkend: Eét nou. bem je
van Lotje gcukt of wat heb je. Je zit
te gapen alsof je vliegen wil vangfen!
Droonierl mei vollen mond er achter
,aau. Hij, geschrokken, knipte met de
oogen, verlegen starend op zijn bord.
en werktuiglijk at hij.
En onder het eten nu, ging hem in
eens een licht op. Iets overweldigend
vreugdevols sloeg hem naar de keel,
deed zijn vingers beven. 'De nevelen
in zijn hoofd trokken op, het werd er
helder. O... God... Goddank. De boer
had niets gezegd!... Dat kwam van
vanmiddag, met die tol misschien.
1-Iij kon niet stil blijven zitten, waar
van dat wist hij niet. Zoo suf als hij
voor het eten was, zoo zenuwachtig
was hij nu.
Moeder en vader praatten maar al
door. Hij luisterde er met een half
oor naar... al etend.
Nou het is een mooie boel! dat
moet ik zeggen! zei zijn moeder, smak
kend met de tong, vader aankijkend.
Nou ja dat is ook wel zoo
maar de jonge boer was er alleemig.
I-Iet is het beste, dat je straks nog even
weerom komt! zeide hij. Dan is vader
er!
Waar was die hoen, weet je dat
ook? vroeg moeder.
Naar de Polder, ik weet niet, za
ken zeker!
Nou! zei moeder weer, het is te
hopen, dat er nog een extraatje aan-
zitl Is me dat werken! Half drie er uit,
op één nacht!
O, een extraatje boven je gewone
loon, niet of anders, het zal niet
veel zijn, hij is scheutig, dat weet. je.
Op zijn mooist, beur ik aans nog een
Tijksdaalder, twee gu'den bovendien
en een kwartje.
Een paar gulden minstens, dacht
ik, met het gewone loon en het over
werken!
Ja, minstens! knikte de vrouw
nu, uitdrukkelijk. Dan is het waar
achtig noc geen prijs.
Vader veegde, al kauwend, zijn han
den aan de vochtige vaatdoek, af, en
schoof ziin stoel achteruit. Toen greep
hij de pet van den spijker.
Nou, dan ga ik maar even. Tk
weet niet hoe laat ik weerom ben. De
zak voor de aardappelen ligt in tiet
gangetje?
Hij trok de deur achter zich dicht,
verwijderde zich, met zware rustige
schreden.
Het eten was afgelbo.pem.
Terwijl zijn m<-" a-> tafel aif nam
zijn zusje de deur uitging met de
boodschappenmand onder den arm,
bleef Kees in de kamer.
Hij zat op den rieten stoel, voor het
venster en keek uit, in het steegje,
waar zijn vader doorgegaan was, ge
gaan om zijn geld te halen, naar boer
Fluyt. Het word schemerig in de ka
mer. Hij zag een smalle streep van
den hemel, blauw, avondblauw, om
dan te verbleeken. Straatrumoer
drong flauw tof hem door, verwijderd
ver gebrom, opeens schel een opk-la-
terende meisjeslach, een wielengera
tel.'dat n' 7.—"'-Ver werd, voetstappen
langs het steegje.
Zou hij hee gaan, weg lonpen naar
buiten?- Of thuis blijven? Vader kon
elk oogenblik komen. Als hij hem
maar niet weeir zoo op zijn hoofd sloeg
dat hij zoo suf was de volgende dagen
dat hij haast niets verstond op school,
en niet denken %on.
Zijn voeten waren als ijs, zijn hoofd
als een oven. De handpa'men gloei
den. Bij iedere voetstap die naderde
tot de steeg, schrok hij op, iet® pijn
lijks gevoelend, iets s bekends in zijn
achterhoofd:
Zou hij wegloopen? Maar dan. Hij
■kan toch den geheélen nacht niet
wegblijven?
De tijd verstreek, de hangklok tikte
hem weg. Zijn zusje was al lang weer
terug, en de lamp was al op, in de
kamer was het altijd zoo gauw don
ker.
Hij zat te lezen bij de tafel, maar
hij zag niets. Zijn voeten koud tot in
het merg, gloeiend zijn wongen vlak
onder zijn oogen, die groot-glinster
den, met iets overspannend®. Zijn
wimpers "beefden, als hij ze opsloeg
van de bladzijde.
Hij hoorde het gerinkel van de deiur
klink, zware stappen in den gang.
De kamerdeur ging open. Vader,
met den zak over den schouder, kwam
binnen.
Kees keek hem aan, of liever, hij
keek naar de handen, die den zak van
den schouder lichtten. Met een zwaai
zette de man hem neer.
Weet je, wat Sijmen dacht dat
het was met de geit? Hij 'keek zijn
vrouw aan. Vaag hoorde Kees hunne
.stemmen, doo u-een suizeling heen,
zijn hersens.
Toen vaders zware gestalte langs
hem ging rilde liij even, van het hoofd
tot de voeten kil wordend. Toen vader
een poosje later aan tafel zat, roo
kend, keek hij hem al maair aan.
Er zwol hem iets in de 'keel, iets dat
pijn deed. En hij voelde, dat hij zich
niet meer in houden kon. Een traan
viel op zijn hoek, en toen nog een, en
nog een. Haastig wiste hij ze weg.
Ik ga naar bed, moeder! zei hij
plotseling, met lieesche stern.
En langzaam klom hij de ladder op
Beneden hoorde hij hunne stemmen
nog al® een gebrom.
Heel lang lag hij wakker, opslur
pend in woest gesnik zijn tranen, die
maar al uit zijn oogen rolden, en mei
schorheesche stem fluisterde hij woor
den, die hij zelf niet begreep. O, o, o,
mijn hoofd..- moeder... Klaas... o
Klaas... o. o. mijn hoofd.
Eindelijk werd hij kalmer, trok de
dekens over zich heen.
De maan scheen door het dak-raam,
kil,zilverig licht viol naar binnen,over
den stoffigen vloer, de roode franje
deken, waaronder hij in slaap geval
len was, telkens nog opschok-kond, een
afwerend gebaar makend, als om
wroede handen af te weren...
Aa.n den achterweg lag de oude
boerderij. Roerloos stonden de vrucht
boomen in het licht der maan. Klaar
en helder was de hemel met de pin
kende sterren, en in het donp was ook
alles vrede
Brievenbus
(Brieven, aan de Redactie van
de Kinder-Afdeeling moeten
gezonden worden aan Me
vrouw Venema—van Doorn,
Kleine Houtweg No. 21, te
Haarlem).
In de bus gooien, zonder
aanschellen!
KEES DE K. Ja, dan prolleer je
maar eerst eens, of het alleen al gaat
Aardig dat de juffrouw tracteerde.
Dat was een echt prettige dag! Trac
teer eu de kinderen ook wel eens als ze
jarig zijn?
CiiitiailNA B. Prettig dot er cok
een vriendinnetje voor jou bij was.
Komt die ook wei eens bij je speien?
Wie is je beate vriendinnetje tegen
woordig? en zit die wel bij je in de
klas?
LENA K. Ik viitd de sluiting al
leraardigst en iemand, die hel niet
weet, zal het niet gemakkelijk vin
den, en dat is juist goed, voor een
spaarpot. Je hebt hem ook keurig af
gewerkt en wie het krijgt zal er wél
blij mee zijn!
DEBORA K. Met de vrieudinne
es op visite, zal het wel een pretti-
3 da.g geweest zijn! Tot hoe iaat
mochten ze blijven? Ik vind het best.
dat je de jurk de volgende week
brengt. Alles ziet er keurig uit, hoor!
J. Vr. Wel, heb je je naam gauw
gevonden, bij de goede oplossers? Je
moet de antwoorden van de raadsels,
je eng moeilijk vond ook maar
eens goed aankijken, dan vind je er
hoe langer hoe meer! Waar ga jij op
school?
MIEN en ANNIE L. lk denk. dat
het jurkje erg aardig zal worden 1
Heeriijk. dat jij al zoo flink kon hel
pen! Wat deed je daar dan en was
lief een groot huishouden?
MINA v. E. Jammer, dat het
daardoor te laat kwam! 't Is altijd
veiliger om hot een dagje eerder in
orde te maken. Je nieuwe raadsel is
niet heelemani goed. Die naam wordt
een beetje anders geschreven, lk zal
het even veranderen; let dan maar
eens op. of je het zelf nog dadelijk
vinden kunt.
CORNELIS N. De nieuwe raad
sels zijn goen, alleen het eerste is een
beetje moeilijk te raden en dus wordt
dat niet geplaatst, maar de andere
twee wel. Bedenk jij ook wel eens be
graven namen?
JAN DE B. Jij gaat toch, net als
Cot- naar de N. S., is 't niet? Of hangt
dat nog van 't volgende rapport at?
Wat voor cijfers krijg jij meestal voor
gedrag?
WILLEM O. Het lijkt, me een pret
tige avond en je moet maar goed
onthouden, wat je er leert. Gaat je
broertje er 't volgend jaar heen? Ik
weet nu wel, welke verfdoos je ba-
doelt, maar vindt je een tubeverfdoos
toch niet gemakkelijker?
LOUISE K Het Ls bost, dat je
ook mee gaat doen en deze oplossin
gen waren in orde.
JAN R. Ik kan me we1 een beetje
begrijpen, dat Moeder blij was toen
alles weer opgeruimd was. Maar als
Moeder er zelf niet zooveel pleizier
in had, had jij 't nooit afgekregen,
geloof ik!
MARIA P. De nieuwe raadsels
zijn goed.
LOUISE. MARINUS en CORNELIS
C. ik vind het Kampensch postpa
pier heel mooi. Heb je daar ook al fa^
milie wonen? Ik ben toch nieuwsgie
rig hoe velen van jullie er dan later
ook w-eer naar Indië trekken. Heeft
Louise ook geen plan om later te
gaan?
M. G. De nieuwe raadsels zijn
goed, maar de andere heb ik niet ont
vangen.
AAN DE OVERIGE BRIEFSCHRIJ
VERS en SCHRIJFSTERS. Door
plaatsgebrek moeten jullie brieven
blijven liggen. De volgende week ko
men jullie dus het eerst aan de beurtt
Eén onvoldoend gefrankeerde»
brief heb ik geweigerd.
Mevr. VENEMA—v. DOORN.
8 November 1913.
