plaatsen van ons laïid gevestigd zijn
aangesloten geeft uit eene tweemaan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on
geschonden moet blijven en die als
waarscti'U wingsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging, die hare le
den al deze voordooien en gemakken
aanbiedt, sleobts 1 3.50 jaarlijksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, Ie
meer daar al het opgenoemde niet het
eenige is wat de Haarlemsche Han-
delsvereeniging doet; steeds heeft zij
een open oog gehad voor alle zaken,
die hare leden in 't bijzondei en onze
gemeente in 't algemeen betroffen en
altijd 'heeft zij daarvoor gesproken.
Het zou te ver voereu alles op te
noemen, waarvoor zij opkwam, alleen
dient nog vermeld, dat het hare be
doeling is. in deze ridhting krachtig
voort te gaan.
In verband hiermede zijn in het le-
stuur drie commlssiën gevormd en is
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commissiën bemoeit eene zicli
met het Informatie- en Incasso wezen,
eene met algemeene M'idclenstandsbe-
langen en is er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier.
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
lot stand brengt verdient uwe sympa
tfhle en de contributie, f 3.50 per jaar.
kan geen bezwaar zijn. Hoe sterker
zij is tn ledental, des te meer kan
de Haarlemsche Handelsvereeniging
doen.
Sluit u bij haar aan ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
HET BESTUUR.
Parijsche Brieven
cccxcv,
In de Groote Opera is er op hel
oogenblik groote herrie. Het schijnt,
dat Louis Barthou, de minister-presi
dent, het noodig vindt, de Groote
Opera oen groote operatie te doen
ondergaan.
Toen ik hier, ruim zes jaar geleden,
mijn tenten opsloeg, stond het Théd-
tre des Arts onder leiding van' den
vicomte Robert d'Humières, Uit mijn
persoonlijke aanraking met bom
bleek mij, dat hij een zeer ontwikkel
de en geletterde edelman was, bij
wien de liefde voor de kunst dergelij
ke afmetingen nam, dat hij, schoon
niet bepaald rijk, gaarne het grootste
gedeelte van zijn vermogen besteedde
aan artistieke doeleinden. Doordron
gen van internationale beginselen,
trachtte hij voornamelijk zijn landge-
nooten in kennis te brengen met de
beste tooneelstukken uit den vreemde
een voortzetting dus van het' werk
van Antoine en Lugnó-Poe, met dit
onderscheid echter, dat hij, uitslui
tend zijn eigen geld aan de 'onderne
ming riskeerde. Riskeerde, zeg ik,
want verdiend werd er niet, hoe voor
treffelijk ook meestentijds de opvoe
ringen waren. Hij leidde bijvoorbeeld
de tooneelstukken van Bernard Shaw
bij het Fransche publiek in, en zijn
uitnemende kennis van de Engelsche
taal zijn moeder was een Engelsche
en zijn onmiskenbare kunstzin stel
den hem in staat, de soms ietwat
verborgen bedoelingen van den groe
ten Ierschen tooneelsc-hrijver zoo zui
ver mogelijk te belichten. Doch het
scheen, dat het groote publiek hier
heel weinig van Shaw moest hebben.
Waren zijn tooneelstukken niet
„klaar" genoeg naar specifiek Fran
sche begrippen V Kon de doorsneè-
Franschraan niet voldoende door den
iersohen mist heen zien Hoe het ook.
zij de voorstellingen, hoe welver
zorgd ook, nomen niet voldoende op,
en, als.ik me niet vergis, hebben
slecihts.de opvoeringen van ,,Le grand
Soir" van Leopold Kampf een goede
necelte vermogen te maken. Toen zoo-
wat ganssh zijn particulier kapitaal
was „aangesproken", voelde Robert
d'Humières zich tot zijn leedwezen
genoodzaakt, er het bijltje bij neêr te
leggen, waarna hij zich in alle stille
weör aan zijn literaire studiën bin
nenskamers ging wijden.
De echte artiesten en de literaire
fijnproevers betreurden dit noodge
dwongen heengaan ten zeerste. Wat
zou er nu van het- TbéAtre des Arts
worden, nu de zoo ondernemende,
sympathieke en ,1'art pour i'art"
minnende Robert d'Humières zich
had teruggetrokken Een gewoon
derde-rangs theatertje Een music-
hall Een cinéma Want aan de be
staansmogelijkheid van een tweeden
kunstminnaar, die de voetsporen van
den geletterden vicomte zou volgen,
twijfelde men algemeen. Een andere
meneer, die zich óók min of meer zon
gaan ruineeren, nog wel met voor
ganger als waarschuwend voorbeeld?
Pas si béte I
Doch zie i daar verspreidde zich de
mare, dat eeD zekere heer Rouché het
werk van Robert d'Humières zou
voortzetten en in het wezen van het
Théfttre des Arts niet de geringste
verandering zou brengen. Iedereen
keek er van op. Wie was die mon
sieur Rouché T In do kunstenaars
kringen was hij onbekend. Doch de
financieel? wereld wist inlichtingen
te verstrekken Rouché was een
aartsmillionnair en schoonzoon van
den over de gansche wereld bekenden
odeurtjesman Piver, nog „aartser"
mülkmnair. Monsieur Rouché was
dol o,p alles wat kunst was en zou,
zoo niet het grootste gedgelte van zijn
vermogen, dan toch gaarne eenige
millioenen besteden aan de uitvoe
ring van zijn artistieke plannen,
l'instar" van Robert d'Humières.
Ziet ge wel, ongeloovige Thomassen,
dat er toch nog wel kapitalisten zijn,
die niet slechts veel vutr de kunst
voelen, doch daarvoor ook diep in
hun beurs tasten
Het eene jaar verliep na het an
dere. Elk jaar sloot met een duchtig
deficit. Doch Rouché, d,aar,toe in staat
gesteld door den inhoud van diverse
brandkasten, hield vol. De voorstel
lingen waren superbe kosten wer
den er niet gespaard. De schoonzoon
van den reukorgaanstreeler, den
odeurtjesraan, steeg gestadig in de
achting zijner medeburgers.
Totdat de vorige week zich het
gerucht verspreidde, dat Louis Bar
thou, minister-president, doch ter za
ke speciaal in zijn functies van minis
ter van Openbaar Onderwijs en
Schoone Kunsten, het besluit had ge
nomen, den heer Rouché te benoemen
tot directeur van de Groote Opera,
ter vervanging van de tegenwoordige
titularissen, de heeren Messager en
Broussan, wier gestie, let wel, eerst
met het jaar 1914 eindigt. Waarom nü
reeds, ruim een jaar vóór de expira
tie van het nog vigeerend contract,
zoo'n belangrijk besluit genomen? En
waarom juist den heer Rouché be
noemd? Had deze dan naar een be
trekking gesolliciteerd, die eerst vijt-
tien maanden daarna zou komen open
te vallen?Vreemd l
Hel geld, dat Rouché bij de gestie
van het Tliéütre des Arts heeft verlo
ren en verder nog zal verliezen, zal
hij, als directeur van de Groote Ope
ra, stellig in betrekkelijk korten tijd
kunnen herwinnen.
De heer Broussan, een der twee hui
dige directeurs van de Groote Opera,
houdt zich stIL en wacht kalm de ko
mende dingen af. De heer Broussan
is een oude tooneelrot, die van onde
ren af aan is begonnen en zijn op
klimming aan allerlei leepe „combi
naties"' heeft te danken. Wie weet, of
er nu niet een combinatie met Rouché
is te arrangeeren?
André Messager echter, gevoelig ar
tiest (fijn componist en goed diri
gent), heeft den volgenden brief tot
der. minister van Schoone Kunsten
gericht
Parijs, 30 October 1913.
Mijnheer de minister.
Uit de dagbladen verneem ik, dat
u een nieuwen directeur van de Opera
hebt benoemd.
Dit besluit noodzaakt mij er u aan
te herinneren, dat, sedert het begin
van mijn privilege, ik tot tweemaal
toe mijn ontslag heb gevraagd we
gens onvereenigbaarheid van karak
ter tusschen mijn associé en mij.
Tot tweemaal toe hebben uw voor
gangers mij gedwongen, op mijn di
recteursfauteuil te blijven En veer
tien maanden voor het verstrijken
van het privilege, op het oogen
blik dat een schandelijke zaak, waar
aan ik geheel vreemd ben, dreigt de
huidige directie in discrediet te bren
gen, ODtneemt u mij de functie, die
uw voorgangers mij hebben gedwon
gen te behouden.
Onder die voorwaarden, mijnheer
de minister, acht ik, dat mijn waar
digheid mij niet toestaat, langer op
de plaats le blijven, die ik bekleed.
Bier. volgens heb ik de eer u mede
te dec-'-m, dat ik, overeenkomstig arti
kel 8 van liet „cahier des charges",
mij den 80sten November zal terug
trekken."
Voil&l
Louis Barthou, op deze fiere daad
ni,-»t bedacht, zit nu met de handen
in het haar.
Eén ding staat vast: indien hel
kabinet Barthou niet een dezer dagen
valt wat voorshands onwaarschijn
lijk is zal André Messager een har
de maand te verduren hebben, óók
van de zijde van zijn rnede-directeur
Broussan.
En of Chevillard, wiens naam
thans op aller lippen is, onder deze
omstandigheden genegen is om den
dirigeerstaf van Messager over te ne
men, wordt ten sterkste betwijfeld
door degenen, die den orkestleidei
van de Concerts Lamoureux kennen
OTTO KNAAP.
Vaa da ResMeiuia ca haar
liewoMrs.
ccxxv.
Een zeldzaam contrast bestaat tus
schen Liet algemeen decorum dat op
Den Haag en op het grootste deel van
haar inwoners rust', en het college
dat geroepen is, die stad te bestopen.
Wie den Haagsehen gemeenteraad
eens aan het werk zag, zou, kwam hij
van buiten de gemeente, en was hij
nog doordrongen van het denkbeeld,
dat alles in onze goede stad aan
deftigheid deed of leed zijn
handen van verbazing ineen slaan.
En met reden Over het gebrek aan
decorum, waaraan onze eerwaarde
vroedschap lijdt, staan personen, die
gedurende vele jaren de zittingen vol
gen, nog wel eens paf. Zitvast zijn de
leden doorgaans niet. In de oude zaai
aan de Groenmarkt niet en in de
nieuwe aan de Javastraat nog veel
minder. En dan te weten, dat een
der argumenten vóór de verplaatsing
was, dat in een betere zaal de leden
van zelf meer stoelvast zouden zijn 1
Gepraat wordt er gedurende de de
batten heel veel. Herhaaldelijk moet
de voorzitter om aandacht vragen en
het gebeurt elke vergadering, dat de
hamer dreigend tikt, om eenige leden
tot de orde te roepen, die te veel en te
luidruchtig praten met de pers
Dat veel omgaan met de journalis
ten, het is den burgemeester een
doorn in het oog en het was aan hem
te danken, dat een poging om liet
luisteren voor de verslaggevers te ver
gemakkelijken schipbreuk leed.
Dr. Leiy had de perstribune een
•meter vooruit willen brengen, waar
door de verslaggevers zouden komen
te zitten vóór de kolommen, die thans
liet geluid beletten tot hen door te
dringen-. „Maar er wordt nu al te veel
met de pers gepraat", zei de burge
meester in de vergadering van B. en
W. en iiij wist het voorstel den hols
om te draaien.
De hoop van alle persmen-schen is
nu op den nieuwen wethouder geves
tigd.
Maar om nu op het decorum terug
te komen: Gedurende de behandeling
van de begroot mg is liet toppunt van
ongebondenheid vool een gemeen
teraad dan altijd bereikt.
Wordt gewoonlijk, gedurende <?sn
serie vergaderingen de stennninghand
over hand gemoedelijker, don laat-
sten avond waarop de begrooting „be
sproken" moest worden, steer: de
sltemiming tot ver boven normaal!
Een van de raadsleden had het
goede denkbeeld gehad in de leeska
mer waar de leden zich gedurende
den tijd dat vervelende sprekers aan
het woord zijn plegen op te houden
Yweece blad
Zaterdag 8 Kovemtser 1918
Haarlemsche
Handelsvereenigitïg
Goedgekeurd bij Koninklijk Besluit
van 12 Nov. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij Koninkl. besluit van 21
Mei 1897 No. 58 en van 13 Juli
1909, No. 52.
Bureau: Jansweg 11, geopend alle
werkdagen van 9—5 uur.
Teleplioon No. 403.
Op 10 Mei 1892 werd bovengenoem
de Vereeniging hier ter stede opge
richt met het doel de belangen der te
den op allerlei gebied te behartigen,
doch ullereerst de belangen hunner
handel óf bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
van hiformatiën en het incasseeren
van dubieuss vorderingen.
Voor posten welke men de vereeni
ging ter invordering in handen stelt
op buiten de stad woonachtige per
sonen moet 10 ct. porto worden be
taald, terwijl van alle vorderingen
doo- de vereeniging geind 3 pet. pro
visie wordt geheven.
In Juli en Augustus- 1913 zijn 44
vorderingen tot een bedirag van
t 1495.55 betaald; 18 vorderingen wor
den afbetaald, 10 vorderingen zijn
uitgesteld.
Bovendien hebben de leden bei
reout op het hun gratis te verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeiriging, de heeren
Mrs, Th. de Haan Hugenhoitz en A
H. J. Merens, Spaarne 94 alhier, die
desgewenscht ook in procedunen" eo
faillissementen gratis voor hun op
treden, natuurlijk echter alleen voor
zaken betreffende den handel of het
bedrijf der leden.
Bij elke vordering der nechtsgeleer
den in oanden gesteld moet 10 cent
voor porto worden gevoegd, terwiji
van de bedragen der langs dezen
weg ingevorderde posten 5 pCt, moei
worden betaald. 11. tl. rechtsgeleer
den hebben het recht in geval van ge
rechtelijke vervolging het door hun
noodig geoordeelde voorschot te vra
gen aan den inzender der vordering
Over in de stad woonachtige jier-
sonen geeft de vereeniging gratis
mondelinge of telephonische inlich
ting; verlangt men de informatie
schriftelijk dan wordt 2a ct. berekend
terwijl voor Informalièn op buiten de
stad wonende personen f 0.60 pLm.
5 ct. portovergoeding moet worden
betaald.
Aan het kantoor Jansweg 11 zijn
zou pons A 10 ct. verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adressen
van bier ter stede op het bevolkings
register ingeschreven'personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legitimatiekaarten. waarop zij
persoonlijk informatiën kunnen wa
gen, in andere plaatsen bij de daar
gevestimle en bij den Ned. Bond van
Onderl. Infor. en Sohuldinvorderiog-
bureaux en Handelsvereenigingen"
aangesloten vereen i gin gen. Doze in
formation kosten 25 ct.
Het is noodig er nog eens uitdruk
kelijk op te wijzen dat goed inlormee-
ren, vooral naar nieuwe cliënten eene
bepaalde noodzakelijkheid is gewor
den, wnar zoovele geheel onbekende
personen zich in onze stad en aan
grenzende gemeenten komen vestigen
Onder alle k o r e n is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij 18
verepiiivincen in de voornaamste
Haarlemmer Halletjes
EEN 7 TERDAG AVONDPRAATJE.
De wereld is vol van scheren en
haarknippen.
„Scheer je weg!" roept de boer tot,
den jongen, die zijn appelen steelt
en misschien nog geen schijn van een
schaduw van een donsje oip zijn ge
richt heeft, dat weg te scheren valt.
„Ik zit er mee geschoren" verze
kert A. aan zijn vriend B., na het uit
voerig verhaal van allerhande moei
lijkheden in zaken of huiselijke om
standigheden.
„Wat doet de zwaluw, jongens?"
vraagt, de meester. ,.Hij..." Hij
scheert door de lucht,!" roept de bol-
leJwos van de klasse.
„Hij weet ze te scheren", merkt met
een soort van bewondering een reizi
ger op over den directeur van een
duur hotel.
Dit wat scheren -aangaat. Haar
knippen was al van de vroegste oud
heid a-f evei eens een zaak van hoi
grootste belang. Zoo kwam Absalom
aan zijn einde, omdat hij zich een
keer te weinig had laten knippen,
daar hij immers met zijn lange haren
aan een booniltak bleef hangen en
Simeon viel in de handen van zijn
vijanden, omdat hij zich één keer te
veel liet haar had laten knippen.
Deze klassieke voorbeelden zouden
geen dienst behoeven te doen, wan
neer het onderwerp niet op dit ooge i-
blik bijzonder actueel was. De bar
biers willen namelijk verhooging van
hun tarief invoeren, voortaan zal
scheren niet meer vijf, maar zeven en
een halven cent kosten waartegen de
klanten, zooals blijkt uit verschillen
de ingezonden stukken in dit blad,
aioh krachtig verzetten. Dit verschijn
sel is volkomen normaal. Hoewel uit
drukkelijk beweerd wordt, dat het
geld rond is om te rollen, hebben alle
menschen maar liefst dat liet stil ligt,
wel te verstaan in hiin zak.
Toch geloof ik niet, dat de grief zoo
krachtig tot uiting zou komen, wan
neer de verhooging minder groot was.
Vijftig procent! wie verhoogt den
prijs van zijn waar nu op eens met de
helft? Als dat de bakker en de slagor
en de melkboer durfden wagen., die
anders ook van een prijeverhoogiinkje
niet vies vallen, dan kwam er een op
roer. Laat ik, ter wille van den lieven
vrede, eens verklaren waarom de ver
hooging van den barbier juist 50 pro
cent ls en niet, bijvoorbeeld, 60. Er
•zijn artikelen, die om zoo te zeggen
geen inkoopsprijs hebben en daar
hoort het scheren ook toe. Soms wordt
een mensch prachtig geschoren, keu
rig fijn glijdt het mes over kin en
wangen, 't is meer streelen dan schra
pen: dit scheren kan een dubbeltje
waard wezen. Maar een anderen keer
tref je een bot mes, de scheerder is
moe of uit zijn humeur, of kijkt naar
't aardige dienstmeisje van den over
kant dat een karpet uitslaat 't is
of er over je gezicht gezaagd wordt
en per slot krijg je een jaap in je kin:
zulk scheren is geen hal,ven stuiver
waard. Daar liet onder deze omstan
digheden dus moeilijk was, een prijs
te bepalen redeneerden eertijds de
barbiers: laten we het scheren, de
goeie en de minder goeie keeren, be
rekenen op vijf centen".
En zoo ia 't gebleven, jarenlang.
Mam* toen rle eischen hooxrer werden.
die van de bedienden en van den bak
ker, slager, kruidenier, groentenhan-
deiaar, omdat alles duurder werd en
misschien de eischen van den patroon
zelf ook, toen vonden ze dat het zeven
en een halve cent wezen moest, om
dat het een rond getal is. Er is
iets aanlokkelijks in een rond getal.
Kijk voor een winkel en bijna altijd
zie je ronde getallen. Er is bijna geen
prijs, die niet eindigt op een nul of
een vijf en kan dat om de eene of an
dere lieden niet dan is 't 2 1/2 of 7 1/2.
Deze neiging tot ronde getallen klopt
nu weer wel met de beschouwing dat
het geld rend is om te rollen.
Wat nu Aan deze beweging worden
zal is moeilijk te zeggen. Zooveel is
wel zeker. dat. ze komt op een lastig
gekozen oogenblik Terwijl vroeger
een jongeling, na zijn eerste sigaar,
geen gr on ter vreugde kende, dan het
eerste dons op zijn bovenlip, is hij er
nu op uit, om zoodra hij dat ver
schijnsel bespeurt den barbier te hulp
te roepen. Clean shaved als de
Engelschman moet je wezen, wan
neer je nog langer voor beschaafd
mensch wilt worden aangezien. Kale
gezichten, noemen wij dat in 't Neder
land sc-h. De menschheld wordt van
uitzien schrikkelijk eentonig. In-
plaats van de gezellige afwisseling in
knevels en baarden allemaal bloole
bovenlippen, kale kruinen en gladde
wangen. Het eenige wat aan oudere
heeren nog wordt toegestaan, is dat
ze hun knevel kort laten knippen, wat
precies staat of je hem gewoon bent
af te bijten. Ook alweer werk voor
den barbier, die de anor zorgvuldig
knippend bewerken moeit.
Waarschijnlijk is er nog een an
dere reden, waarom de menschen
protesteeren tegen een verhooging
van de schoei kosten. Je krijgt er niets
voor terug. Integendeel je raakt er
wat door kwijt En don nog betalen!
Zelfs nog meer betalen! Nooit-. Slaat
de tabak op, worden de sigaren hoo-
ger in prijs, het zij zoo, je krijgt voor
je goeie geld tenminste wat in je
hand. Maar bij scheren en haarknip
pen verlies je dubbel, je haar en je
centen.
De juistheid van dit betoog is niet te
ontkennen. Maar ik stei er een ander
naast. Zeep kan een mensch ook niet
rooken, dn-inken of eten evenmin en
toch koopt, hij die'getroost om zich or
mee te wosschen. Diezelfde rol speelt
de barbier. De Barbiers- en Kappers
bond zou het volste recht hebben, zach
te noemen met den ondertitel: „Ver-
eeniging tot verfraaiing van het man
nelijk geslacht". Want onze medewer
ker Ko Doncker veronderstelt wei in
zijn plaat van vandaag, dat vele men
schen na de prijsverhooging onge
schoren zuilen blijven, maar daar ben
ik niet bang voor. Moeder de vrouw
en de kinderen zullen pa wel naar
den scheerhoek sturen, zóodra zijn
stoppels wat al te duidelijk voor den
dag komen. De fabrikant van scheer-
machinetjes zal wel in zijn vuistje
lachen. Hij zal de man van den dag
zijn, de redder uit den nood, totdat de
gebruiker het machinetje laat liggen
eu, alsof er niemendal gebeurd is,
weer naar den barbier stapt.
Met belangstelling zien we het ver
loop van den strijd tegemoet. Moge
hef, hoewel er een uiterst scherp wa
pen aan te pas komt, een bloedelooze
strijd blijken!
Door verschillende betrouwbare
correspondenties i3 mij verteld, dat
onder thee en een sigaar, bier te doen
aanrukkne, en dat bracht in het late
avonduur gewoon een herrie teweeg.
Uit de Leeskamer, schuin achter de
raadszaal gelegen en door een bree-
d.*.n gang ervan gescheiden, ging tel
kens zoo'n gejoel op, dat in
de zaal liet gesproken woord verlo
ren ging, hoewel alle deuren zoowel
van de leeskamer als van de .zaal, ge
sloten waren.
Van de 35 leden, welke de presen
tielijst geteekend hadden, waren er
een groot half dozijn wethouders
inbegrepen in de zaal. De rest ver
koos het hier.
Is het wonder, dat op zoo'n avond
een 250 artikelen onder den hamer
door gingen?
Van de behandeling gedurende de
vorige dagen is weinig te zeggen. Heel
doorwrocht waren de redevoeringen
niet en was de Bond van Ned. Onder
wijzers niet weer eens besproken, de
debatten zouden niet andere dan het
praedicaat „mat" verdienen.
Het is de tweede maal dat de Bono
in den raad een berisping ontvangt.
De eerste maal in het voorjaar,
toon een motie-Couvée, waarin hel
optreden van den Bond afgekeurd
werd, met groote meerderheid werp
aangenomen. Uitwerking had de uit
spraak "an den Raad natuurlijk niet
en B. eu W. meenden daarom thans
met een daad te moeten komen.
De voorzitter van de Haagsche af-
deeding kwam toevallig in aanmer
king voor plaatsvervangend hoofd
uan een school ©n hij werd niet be
uoemd.
„We helbben daarmede niet den
•lersoon willen treffen, maar een stel-
«el," zei de wethouder.
Dit neemt niet weg dat de Bond
over dat passeeren danig boos is ge
veest, hoewel in het orgaan van dc
.i-fdeeling hoofden der scholen uitge-
naakt zijn en worden voor kara'kter-
loozo menschen, kerels zonder rugge-
graat enz.
De consequentie lijkt hier een heel
!e!n beeijo zoek.
De raad toonde opnieuw van hel
Rondsgeschrijf niets te willen weten
en verwierp met 27—2 stemmen een
motie, waarbij B. en W. uitgenoodigd
werden de benoeming aan Bedoelde
«ohcol alsnog ongedaan te maken. Het
merkwaardige was dat de socialisten
de zaal verlaten hadden en de man,
die de motie had Ingediend maar later
ingetrokken, liep met hen mee. De
motie was van te voren overgenomen
door een heftig voorstander van bij
zonder onderwijs, alleen om den raad
gelegenheid'te geven zich uit- te spre-
SINTRAM.
Binnenland
OUD-MINISTER KOLKMAN.
Tot lid van Ged. Staten van Zuid-
Holland werd gekozen de oud-minis
ter mr. Kolkman met 42 van de 75
stemmen.
MR. LORENTZ.
Mr. Lorentz, de ook door zijne be
schrijvingen bekende reiziger, die we
tenschappelijke onderzoekingstochten
heeft gemaakt, o.a. in Nieuw-Guinea,
heeft zich de consulaire loopbaan ge
kozen. nu hij verleden week het exa
men voor aspirant-consul met goed
gevolg voor de commissie aflegde.
NATIONALE KIEZERSBOND
IN NEDERLAND.
Men meldt ons uit Amsterdam
Naar wij vernemen heeft het hoofd
bestuur van den „Nationalen Bond
van l-Totestantsche Kiezers in Ne
derland" gisteren wederom verga
derd ter verdere behandeling van de
concept-statuten in verband met de
reorganisatie van den Bond tot een
„Nationalen Kiezersbond in Neder
land".
Nadat de concept-statuten in haar
geheel waren afgehandeld, werd be
sloten deze in een algemeene vergade
ring, op Woensdag 26 November e.k.
te Amsterdam te houden, aan de leden
en afdeelingen ter goedkeuring voor
te leggen.
er een klasse van menschen is, die
zich over deze scheermoed 1 ijkheden
vroolijk maken. Dat zijn namelijk
de vrouwen. Zij hebben het niet
erg op „dat gescheer", zooals zij het
noeimen. Omdat ze er zelf niet mee te
maken hebben, kunnen ze zich niet
goed voorstellen, welke belangen
daarvoor bij een man betrekken zijn;
bovendien hebben vrouwen soms de
gewoonte, om van die vragen precies
op den man af te doen, zooals bij
voorbeeld: „waarom scheer je je zelf
niet?"
„Daar hól) ik geen tijd voor", geeft
dan de man ten antwoord, waarop de
vrouw met onbarmhartige logica
aantoont, dat de barbier zeven minu
ten van zijn huis woont, maakt voor
heen en terug veertien, plus de tijd
van wachten, „want er is immers al
tijd zoo'n gedrang bij den barbier",
zegt de vrouw met nadruk, Ik kom
hierop terug, maar wil zeggen dat de
vrouw In tlieorie geen ongelijk heeft,
wanneer ze zegt, dat je het gauwer
thui9 zelf kunt doen.
Maar in de practijk? Als het mes
niet zoek is-, dan moet het aangezet
worden en als het niet. aangezet moet
worden begin het een beetje te roes
ten. Bovendien is er niet altijd warm
water voorhanden en vindt de vrouw
wijlen iemands baard een vieze boel.
Zelf scheren e„ ze'f talen leeren wordt
veelal met grooten geestdrift begon
nen, maar loopt op niets uit.
En dar. is naar den kapjoer gaan
een aardig wandelingetje. Zijn de
kinderen wat lastig, is je vrouw soms
ontstemd, is het in de kamer wat
warm of wat koud, of heb je zonder
bepaalde reden geen zin om den hes
ton avond thuis te bliiven dan is de
DE SOCIAAL-DEMOCRATEN
EN DOUWES DEKKER.
De Tel. meldt:
Bij de conferentie die de 60ciaab
democratische Kamerleden Dinsdag
avond hebben gehad met het Indisch*
driemanschap, was naar wij iri en
kele bladen lozen de heer II, van
Kol, lid der Eerste Kamer, niet te
genwoordig. Wij kunnen hieraan toe
voegen, dat de heer Van Kol Maan
dagmorgen naar het buitenland is
vertrokken. liet etandpunt, dat de so
cialistische fractie der Tweede Ka
mer tegenover de ge-interneerden in
neemt, wijkt nogal af van hetgeen de
heer Van Kol dezer dagen als zijn
meening heeft openbaar gemaakt.
VERKIEZING-EERSTE
KAMER.
De Staten van Zuid-Holland kozen
tot lid der Eerete Kamer professor G.
J. van Swaaij met 43 van de 76 stem
men.
Professor G. J. van Swaaij behaal
de in het jaar 1889 aan de voormalige
Polytechnische Schooi te Delft zijn di
ploma als ingenieur, was daarna en
kele jaren als adsisterit verbonden
aan die 6chool, totdat op 1 Januari
1893 zijn benoeming tot leeraar aan
de Rijks Hoogere Burgerschool te
Winterswijk volgde. Den llen Juni
1891 werd de heer Van Swaaij be
noemd tot leeraar aan de Rijke Hoo
gere Burgerschool te Tilburg en in
November 1897 tot tijdelijk leeraar in
de natuurkunde aan de Polytechni
sche school te Delft. Op 1 Februari
1898 volgde zijn definitieve aanstel
ling en den 6en Juli 1904 zijn benoe
ming tot hoogleeraar in de eleclro-
tecbniek aan de Polytechnische
School, welke in 1905 in de Techni
sche Hoogeschool werd omgezet.
Bekend mag worden geacht dat
prof. Van Swaaij dezen zomer herko
zen werd tot lid van de Provinciale
Staten en later gekozen tot lid van
Gedeputeerde Staten, welke betrek
king niet vereenigbaar werd geacht
met die van hoogleeraar aan de Tech
nische Hoogeschool.
De hoogleeraar is lid van de
Staatscommissie voor de electriciteits-
voorziening, ingesteld bij K. B. vaa
14 Juli 1911. Zijn werken op eiectro-
technisch gebied worden in vakkrin.
gen algemeen gewaardeerd.
HOEDENSPELDEN.
Een tram in een volksbuurt te Am
sterdam. Aan een der vele haltes
stapt een vrouw uit het volk op. Met
de eene hand wordt de schort tot 'n
bundeltje saamgeknoopt vastgehou
den, de andere hand omsluit den ring
van een draagnet, waarin aardappe
len. Een groote hoek dekt het hoofd,
terwijl reuzen-hoedenspelden ter
weerszijden uit den hoed 6teken.
De vrouw stapt parmantig naaf
binnen, zoekt plaats. De conducteur
belt afde tram schokt in beweging.
Juffie, zegt de conducteur, 'k
mag u niet meenemen, u hebt geec
beschermers aan u"?y hoedespelden.
Hij zeit Wfit, grinnikt de vrouw.
Juffie bij de A. P. V. is het ver
boden en daarom moet ik u waar
schuwen gerust, ik mag u niet mee
nemen. aan de eerste halte moet u de
tram verlaten.
Wat mot jij met main, man, 'k
beiaal ommers.
Ja, juffrouw, goed en wel, maar
als een controleur komt., krijg ik boe
te en dat kan niet, bovendien de po
litie wil het niet.
En ik... het, 'k goa der niet
uit, 'k Ga me losten nalregenen.
Conducteur belt.
Juffrouw, ga u d'r uit.
En ikhetl 'k Doe het niet.
Resoluut blijft de juffrouw zitten;
doet het draagnet open, neemt twee
aardappelen er uit, steekt die aan de
peneinden en kijkt triomfantelijk
rond.
't Publiek glimlachtconducteur,
goedmoedige kerel, ook, en zegt
Nou mag je blijven zitten I
(„Stand.")
POLITIE EN BUITENLANDERS.
Naar „Het Volk" meldde, is door
het Kamerlid, den heer Vari Leeuwen
aan de ministers van Buitenlandsche
Zaken en Justitie de volgende schrif
telijke vraag gesteld:
In „Het Volk" van 25 October 1913
werd de Nederlandsche vertaling op
genomen van een in het Finsch ge-
aankondiging: „r.ou, ik ga me even
laten scheren", een ware uitredding.
Hiertoe wordt verlof nooit geweigerd,
hoogstens krijg ie de vermaning mee:
„kom niet zoo laat thuis als den vo-
ri.gen keer".
Maai* toen was het erg vol, zoodot
je heusch driekwartier hebt n.oeten
wachten, omdat de bediende zijn
duim bezeerd had en niet zoo vlug
was als anders. Een anderen keer
ben je vlugger geholpen, maar don is
er altijd wat: een kennis, die met je
oploopt, maar in de richting van zijn
huis of een goeie vriend, die net 'hoe
ban 't zoo treffen?) zoo'n trek heeft
in een glaasje bier. Is het zoodoende
een uurtje later dan gewoonlijk, dan
denkt moeder de vrouw, dat 't weer
zoo druk is geweest of ze houdt zich
maar zóo, want onder ons gezegd légt
een verstandige vrouw geen zuut op
alle slakken. Maar hoefde je heele-
maal niet meer naar den barbier, dan
zou ze wilton, dat je den heelen avond
thuis bleef.
Zoo zijn sommige vrouwen: beinli-
nelijk maar niet altijd heel sterk in.
haar redeneering. Daarom zeg ik li,
mede-mannen, (laat ons de hoofden
even bij elkaar steken dat de vrouwen
ons niet hooren) dat we den barbier
in esre moeten houden. Hij is niet ai-
leen de man, die on3 vertelt van 't
laatste sterfgeval, maar ook de op
zichter van ons mannelijk schoon en'
ten overvloede: tiet o!t jd geduldige
voorwen--' eens lust
hebben een straatje om te loopen.
En zoo'n veelzijdig man zouden o
verdriet aandoen? Nooit. Laat ons den
strijd vermijden en trachten vrede to
sliuilten, nu het nosg tijd is.
F1DELIO.
