hmm's dwd
TWEEDE BLAD
Zaterdag 22 Novembar 1913
Haarlemsche
Handelsvereeniging
Goedcelieurd bij Koninklijk He--luit
M S Nov. 18» No. 29 «d 6e«u-
,|8d bij KoninkJ. brtnlt VMM
Mei 1897 No. a8 en \an 13 Jun
1909, No. 52.
Bureau: Jansrveg 11, «lle
werkdagen van 9-E
Telephoon No. 4U3.
Op 10 Mei 1892 werd bovengcnoem
de Yereeuigüig 'nier ter
ridht met het doel de belangen dei .e-
don op allerlei gebied le behartigen,
doch allereerst de belangen hunner
handel oI bedrijt te bel orderen
*el speciaal doer hel verstrekken
van information en het taUMMM
van dubieuse vorderingen.
Vooi posten welke men de vereen,
*ing ter invordering in handen stelt
OP huiten de stad woonachtige per-
«onen moet 10 cl. porto worden he-
S terwijl van alle
doo- de vereenigmg gemd 3 pet. pro
visie wordt geheven.
1„ Juli en Augustus 1913 zij» 44
roider ingen tot ceu b&dnag van
,1495 55 betaald; 18 vorderingen wor
den afbetaald, 16 vorderingen zijn
ven dien hebben de leden het
reci.t op het hun gratis te verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde^
viseurs der vereemging, de heeren
Mrs Th. de Haan Hugenholtz en
11. j, Merens, Spaarne 94 alhier, die
dcsgewenscht ook in proved uien en
laillissemenien gratis voor lmn in
treden, natuurlijk echter aJ^n
zaken betretfende den handel of het
bedrijf der leden.
Bij elke vordering der rech.sseleer-
den in handen gesteld moei 10 cent
voor porto worden gevoegd, terwijl
van de bedragen der langs dezen
weg ingevorderde posten 5 pCt. moet
worden betaald. H.H. rechtsleer-
Pen hebben het recht In geval van gin
rechtelijke vervolging het door hun
noodig geoordeelde voorecbo! Ie
'gen aan den inzender der roidering.
Over in de stad woonachtige pei-
■onen geeft de vereeniging gratis
mondelinge of telephonisehe tnildh-
ting: verlangt men de rntormaüe
echriftclijk dan wordt 25 d. herekend^
terwijl voor infornoalitn op builen de
stad wonende personen 1 0.C0 phm.
5 Cl. portovergoeding moet worden
^Aan het kantoor Jansweg 11 «ja
noupons a 10 CL verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stand op het naodhum inlich
tingen kan bekomen over de adressen
van hier ter stede ep het bevolkings
register ingeschreven personen
Verder zijn voor de leden verkrijg;
baar legitïmatiekaartea. waarop sp
persoonlijk intermanen kunnen vwa-
iln in andere plaatsen bi) de daar
gevestigde en bij den Ned. Bond van
Dnderl Inlos, en Sdhuldinvordenng-
bureaut en Handelsvereenigmgen
aangesloten vereenigmgen. Deze In
[onnntlën kosten 25 et.
Het Is noodig er nog eens uitdruk-
ke'iik op te wijzen dat goed inlonuee-
ren vooral naar nieuwe cliënten eene
bepaalde noodzakelijkheid
gen! waar zoovele geheel onbekende
personen zich in onze stad en aan
grenzende gemeenten komen vestigen
Onder alle k o r e n is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij
verenigingen in de
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten pee ft uit eene tweemaan-
delijksdie lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men mei hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on
geschonden moet blijven en die uls
waarschuwingsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging, die hare le
den ul deze voordeelen en gemakken
aanbiedt, slechts 1 3.50 jaarlijksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te i irnen, te
meer daar al het opgenoemde niet het
eenige is wat de Haar euische Han
delsvereeniging doet; steeds heeft zij
een open oog gehad voor alle zaken,
die hare leden in 't bijzonder en onze
gemeente in 't algemeen betroffen en
altijd Iheeft zij daarvoor gesproken.
Het zou te ver voeren alles op te
noemen, waarvoor zij opkwam, alleen
dient nog vermeld, dat het hare be
doeling is, in deze richting krachtig
voort te gaan.
In verband hiermede zijn in het be
stuur drie commission gevormd en
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commission bemoeit eene zich
met het Informatie- en Iucassowezen,
eene met algemeene Middenstandsbe-
langen en is er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
tot stand brengt verdient uwe sympu-
fihde en de contributie, f 3.50 per jaar
kan geen bezwaar zijn. Hoe sterker
zij is in ledental, des te meer kan
do llaarlemsche Handelsvereeniging
doen.
Sluit u bij haar aan ten bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
HET BESTUUR
Parijsche Brieven
CCCXCVII.
Ik ben gc-en militarist. Verre van
dic-n.
Toch sta ik op het oogenblik aan de
zijde der militairen, die er, en te
recht, tegen roclamceren, dat zij over
het algemeen meer huishuur betalen
dan gewone burgers. Het feit was al
mi)- of meer bekend, doch men be
schikte niet over de onomstootelijke
bewijzen. Gesteld, dat de militair A.
door een toeval, tot de ontdekking zou
komen, dat zijn voorganger, de bur
ger B. minder huur heeft betaald dan
hij I-u doet, hoe wil hij dan nóg be
wijzen. dat die verhooging van huur
in verband staat met zijn militairen
stand? Thans heeft men echter meer
zekerheid te dien opzichte. Het vol
gend briefje van een huiseigenaar
aan zijn gérant isin verkeerde
baudcu gekomen, zal ik maar zeggen:
„Parijs, 28 Oct. 1913.
Mijnheer,
Gelieve te noteeren, dat, daar de
huur van het paviljoen te Fontenay-
sous Bois aan den heer X. niet tot een
resultaat heeft geleid, ik den prijs
op het bord heb weggedaan. U bere
ken, e
2300 francs voor huur aan een bur
ger.
25C0 francs voor huur aan een mi
litair.
Zes maanden huur vooruit.
Militaire clausulezes maanden op-
zvgghig vooruit, zonder rekening te
houden met het loopende kwartaal, in
geval van overplaatsing."
Voor dezelfde woning betaalt de
officier dus meer huur dan de bur
ger, en wanneer hij wordt overgc-
pluatst, vilt men hem opnieuw. Waar
om dat alles? De huiseigenaren
waut de bovenbedoelde staat niet al
leen in zijn hoogeren dunk op sabel
dragers zijn toch niet over het al
gemeen anti-militaristen? Niemand j
heeft mïi omtrent de eigenlijke oor
zaken van dit eigenaardige verschijn-
sol kunnen inlichten, een verschijn
sel, dat to vreemder aandoet, nu juist
in de Kamer der Afgevaardigden
voorstellen zijn gedaan om het on
toereikende traclement der militairen
te verlioogen.
Toch is het, achteraf beschouwd,
wel goc-d, dat de Parijsche huiseige
naren hoe langer zoo meer veelei-
schend worden en onbillijkheden be
gaan. Want zoo langzamerhand krij
gen wij meer kans, dat de wet op de
woningen wordt veranderd. Ach, in
Holland weet men dat zoo niet, ter
wijl wij er hier aan gewend zijn en
er ons al lang zoetjes bij hebben neer
gelegd stel u voor, dat een akelig
artikel van den Code Napoléon be
paalt, da* de huiseigenaar het recht
heeft om, indien de huurder zijn
huishuur niet vooruitbet
heeic, dezen te vervolgen, het in
te zetten en beslag op zijn goed te
leggen 1 Die vooruitbetaling geschiedt
in de meeste gevallen kwurtuulsgt
wijze.
Is <iat niet een allerdwaast wet;
artikel?
Laat de restauranthouder mij het
maal vooruitbetalen, dat ik bij hem
denk te verorberen.' En indien ik die
vooruitbetaling weiger, daagt
mij dan voor den commissaris van
politie?
Ik kan me voorstellen, dat een huis
eigenaar op hel oogenblik, dat gij zijn
huis huurt, zegt:
U moet het mij niet kwalijk
men. maar ik ken u niet. Ik w«nt dus
niet. of u genoeg meubilair hebt en of
ii strikt rekening zult houden met
het reglement van het huis. Betaal mij
dus een termijn vooruit.
Doch liet doen vooruitbetalen
alle volgende termijnen is, dunkt mij,
hoogst arbitrair. En het is allcronbil-
lijkst, dat indien ge, om de eene of
andere beden, tijdens de huur uw
huurpenningen mcl betaalt, de rige-
naar het recht heeft beslag op al uw
goederen te leggen. Want op die wij
ze genieten de eigenaren van een uit
zonderingswet hetgeen in een de
mocratisch land als de republiek
Frankrijk een anomalie is. Hei is na
tuurlijk geenszins de kwestie om „du
bieuze" huurders in staat te stollen,
zich aan luin verplichtingen te ont
trekken, doch het zou niet meer dan
billijk zijn. dat de huiseigenaren door
de wet worden behandeld 'als gewone
crediteuren en ook voor hen een von
nis in den vereischten vorm noodig
is om beslag op des huurder* goede
ren te kunnen leggen. En wordt m dat
vonnis de uitdrijving uitgesproken,
dan zou de huurprijs niet mogen wor
den geïnd dan nadat de huurder ten
volle van het gehuurde zou hebben
genoten.
Tot nog toe is het er echter anders
mee gesteld, en ge kunt u de verwon
dering van meni/ren landgenoot voor
stellen. die. hier een woning willen
de huren, verneemt, dat hij drie maan
den hier heeft te betalen, voordat hij
er zelfs een valiesje in heeft gebracht,
en dat die kvvaitaalsgevvijze afreke
ning voortgaat. Sapristi! wuocöm
beeft Napoleon de Franschc eigena
ren dermate bevoorrecht? Ik zal het
den académicien Frédéric Musson
eens vragen. di° onuitputtelijk schijnt
Ie zijn in het verhalen van allerlei
bijzonderheden, tol de kleinste toe,
uit bet leven van den grootcn Bona
parte.
Tk kan lie* niet helpen, dat ik in
deze kwesties Coehon sympathieker
vind dan Bonaparte den Groote.
Acht janr geleden werden eenige
lyrische artiesten, op een hunner om
zwervingen door de stad, in de Rue
du Delta een lief gesloten en onbe
woond huis gevaar, omringd en ten
deele overschaduwd door voltakkige
en rijkbebladorde hoornen. Een onder
zoek op slaanden voet bracht aan
het licht, dat hot leege huisje
aan de stad toebehoorde, en den-
zel.fden dag nog installeerden er
zicli de kunstenaars met hun respek-
lieve gezinnen. Acht jaar lang hebben
zij er gewoond, ongestoord en onge
hinderd. als in een sprookjesland.
Huur luidden zij heelemaal niet te be
talen, en zelfs zorgde de eigenares er
voor, dal zij een... concieige kregen.
In de eerste jaren werd de kolonie
steeds grooter en grooter door dc toe
neming van het kindertal.
Doch later, toen do groolc kinderen
volwassen menschen waren gewor
den en zich elders een positie luidden
weten te verschaffen, kwam ©r ruim
te in het huis open, die onmiddellijk
ter beschikking van den lieer Co
ehon werd gesteld. Coehon, unm van
de daad als altijd, huisvestte er aeh-
tereemolgciib ue lunnlics LSuu, Tluve-
uot, hezuke, Dufour, lioiiore, Mur-
chanu en Virnry laimiics mei ge
middeld vier kindereu elk. Uat werd
evenwel de Stad te machtig, uie dan
ook den beschermelingen sun mon
sieur Coehon hun alleen betee-
kende, liet huis le verluien. Toen de
zen daaraan geen gehoor gaven, werd
Zaterdug laatstleden door de vroede
mannen van den gemeen loruaii beslo
ten tot uitdrijving van de omvilligon.
Doch Coc-iion veiscneen oj> hel nuc-tie-
lijksie oogenblik, en ofschoon men
weinig oor aau zijn uitleggingen
leende, wist hij toch veertien dagen
uitstel voor zijne protégé s te verkrij
gen. En vreugdig over dit uitstel
wie dun leeft wie dan zorgtgalm
den m het ucilige i'aleis van Justitie
ue arme stumpers wel een kwartier
lang den „Muisch uer Huurders een
opwekuc.'td liedje, mi. Soppeiuekrit-k!
wajiom, ja, wuaiom mogen die slak-
kers met langer jn da; lmis blijven?
Is vagebondage dan een betere op
lossing terzake
Nog meer heeft Coclion gedaan.
Onmiddellijk na het vernomen van
het feit, dut wijlen de hertogin do
Mier een huis ie Parijs, 14 Rue Daru,
aan paus Plus X had nagelaten of
verniuukt, stelde hij een verzoek
schrift op. wam uit ik de volgende ali
nea s overneem
„Ik heb \eniomen. Zeer Heilige
Vader, dat een getrouwe. Mevrouw
de hertogin de Mier, aan Uwe Heilig
heid heeft vermaakt een hoerenhuis
gelegen te Parijs, 14 Hue Daru. Ik
heb gedacht, dat Uwe Heiligheid mij
dit gebouw, niet zijn talrijke kamers,
in Hare oneindige goedheid ter be
schikking zou kunnen stellen om er
gedurende den winter ongelukkigen
te huisvesien, die, gered uit de ellen
de, beschut, beschermd, herboren.
Uwer Heiligheid eeuwig erkentelijk
zullen blijven."
Eu Ueuki u, dat de paus uw ver
zoek zul inwilligen?
Waarom niet? Ik verwacht, dat
het aartsbisdom, dat zeker zal w orden
belast om mij liet antwoord van den
Heiligen Vader over te brengen, mij
zal ontbieden teneinde mij met n
seigneur Auiette te verstaan ovc-r Je
inbezitneming van het huis in de
Rue Daru, want ik ben er van over
tuigd, dat Pius X mij zal toestaan,
hetgeen ik liem heb gevraagd uit
naain der dakloozon.
OTTO KNAAP.
Tan de Residentie en baar
bewoners.
CCXXVII.
De tweede te.nnijn va,n den onaf
hankelijkheids] ubol is hier bijster
kalm voorbijgegaan. Heel voel be
langstelling bestond er niet voor; dat
bleek ten duidclijksve uit het gering
aantal vlaggen, dat uitgestoken was.
In liet centrum ging hel nogal de
middenstand vlagt liier nu eenmaal,
uit open reden, bij elke gelegenheid
die zicli voordoet maar m de bui
tenwijken waren de rood-wit-bluuwe
doeken te tellen. De drukte op straat
was naar verhouding en hadden de
scholen geen vrij-af gegewen en wa
ren in de middaguren alle officicc-le
bureaux niet gesloten geweest, liet
zou zelfs stil geweest zijn.
Van de vaandeluitreiking zal ik
niet veel zeggen, om de eenvoudig©
reden, dat er niet veel van te zeggen
is. Het meest opvallende was wel de
handeling van een ecnigszins opge
blazen luitenant van de jagers, die
plotseling eenigo verslaggevers, zon
der dat dezen er eenige aauleiding
toe gegeven hadden, van liet Malie
veld deed venvij deren.
Hoe de man het in zijn militaire
hoofd gekregen heeft, is tot dusver
een raadsel.
En 't mooiste is wel dat de kapitein
met de regeling belast, even te voren
aan een der verslaggevers en heel
beleefd gezegd bad, dat hij kon
gaan staan waar hij verkoos. Beide
verslaggevers waren bovendien in het
bez.il van een door kolonel Vigelius
gelcekeml bewijs van toegung!
De zaak krijgt natuurlijk
staartje en. daar op de klachtenbrie
ven nog geen antwoord ontvangen is,
waarschijnlijk een long. En lmc lan
ger, hoe meer kans er bestaat dat
mijnheer de luitenant er dan;
verward zal raken.
W at zeker niet alleen de llaagsche
journalisten wetschen!
Er bestaat mogelijkheid dat de be
kende uitspanning in de Sclievening-
sche Boschjes, „de Bataaf', van ex
ploitant gaat veranderen.
Sinds jaren is de nielkynichting
de Sierkun als pachtsier opgetreden
en nu haai contract ten einde hc-p,
verzocht z« hel terrein cn de gebou
wen opnieuw te mogen huren voor dc
oude Som, van f CÖU per jaar.
B. en W. vonden dit echter wat wei
nig en meenden dut een openbare in
schrijving meer zou opbrengen. Ze
deelden dit aan de Bierkan mede, uie
oogenblikkelijk daarop f 2000 bood.
Daar dit bod hun beter voorkomt en
de tijd voor openbare inschrijving
wel wat kort is, stellen B. en \V.
thans voor voor één jaar nog een
contract met de Sierkan aan te gaan
en daarna een inschrijving te hou
den.
Naar alle waarschijnlijkheid zal de
Baad hier wel geen bezwaar tegen
bobben.
I-Iet feit dat de pachtster direct
haar bod van f600 tot ƒ2000 verhoog
de, bewijst dat er nog wel wat meer
uit te halen is en het zou me niet
verwonderen indien bij openbare in
schrijving de pachtsom niet onaan
zienlijk boven de ƒ2000 steeg.
De aanvraag van de Kou. Petro
leum Maatschappij, om aan liet begin
van den Seheveningschen weg le mo
gen bouwen, houdt nog heel wat
menschen bezig.
liet meest opvallende daarbij is
da; de eene helft-van de belangstel
lenden zweert dat het gebouw aan
den rui d van de sloot zul komen te
slaan, zoodat men uit het gebouw
komende dadelijk op de straat zal
zijn, terwijl de andere helft even po
sitief volhoudt dat het gebouw een 11
moU-ra achter de rooilijn geprojec
teerd iii, zoodat er ruimte genoeg
overblijlt om ceu plantsoentje aan te
logge u.
.Moet daaruit de slotsom getrokken
worden, dat er twee plannen beslaan
hebben? Men zou liet gaan vermoe
den! liet mooiste is evenwel, dat een
dor Haagsche bladen met het bericht
kwam, dut aan het Stadhuis alle
teekeningen zijn weggeraakt!
Heel waarschijnlijk komt mij dit
niet voor. En zelfs was het werkelijk
het geval, dan za! de architect toch
nog wel een stel teekeningen hebben!
Het valt echter op dat de Konink
lijke, Aan verschillende zijden daar
om verzocht, heslist weigert dc tee
keningen te pubiiceeren! Iieel sterk
lijkt me daardoor haar positie niet!
Ze weet echter heel goed wat ze
doel, want werden de teekeningen
gepubliceerd, dan zou blijken dat. het
ontworpen gebouw niet de minste ar
chitectonische waarde heeft en heel,
heel gewoontjes is. Wel correct van
uitvoering, de naam van den archi
tect staat daarvoor borg, maar ab
soluut doodseh, zonder een sprankje
leven of originaliteit.
Maandag gaat de beslissing vallen.
Ten minste indien de raad tot punt
5 van de dagorde toekomt!
SINTRAM.
van recht op rente krachtens artikel
369 der InvuiidiP-iiswet zijn uitgesl©
Binnenland
TWEEDE-KAMER.
ART. 3G9 INVALIDITEITSWET.
Het Kamerlid de lieer Rutgers heeft
op 14 dezer den minister van land
bouw, nijverheid en handel de volgen
de vraag schriftelijk gesteld:
Het js mij gebleken, da; door de
rede van den minister, op 4 November
(Handelingen blz. 45), de indruk is
gewekt, dat naar het oordeel van den
door den minister aangeduidon. bij
de uitvoering van de Invaliditeitswet
betrokken hoogen ambtenaar, ver
pleegden in een armhuis als zoodanig
ten.
Kan de minister bevestigen, da* de
ze opvatting van zijn woorden on
juist is? ,,-i4
Het antwoord van den minister
Treuh luidde*
.Oni de rente krachtens art.
369 37'i van de Invaliditeitswet te ver-
krijvenis het een eerste eisch. dat
men in het bepaaldelijk aangeduid
10-jarig tijdvak althans in 156 weken
arbeid in loondienst lieert verricht.
Of hij. die aan dien eiscTT voldoet, in
een armenhuis wordt verpleegd, doet
niet ter zake.
Iets anders echter is het cn al
leen daarop doelde de ondergeteken
de in zijn rede op 4 November jl.
of een verpleegde, die in het armhuis
zelf ocnig werk verricht (b.v. kleine
huiselijke diensten) en daarvoor een
geringe belooning ontvangt, kan wor
den gea.clit. in loondienst arbeid te
verrichten. De ondcrie'.oekc-nde deel
de in zijn even vernielde rede ©Is het
aan de Bank heerschcnd en door hem
juist geachte gevoelen mede, d3t d:e
vraag ontkennend meet worden be
antwoord. Mei. zou zulk een verpleeg
de als de vérzekeringsplicht vóór zijn
70ste jaar was ingevoerd niet als ver-
zekcringsplïchiii: hebben beschouwd
en voor hem geen premie hebben in
gevorderd.
De opvatting zijner woorden, als
zouden verpleegden in een ormhuis
als zoodnniï van recht op rente krach
tens art. 3G9 der Invaliditeitswet zijn
uitgesloten, is geheel onjuist."
GEMEENSCI1APPELIJ KE ACTIE
VOOR VERBETERING DER
ONDERVYDZERSSALAR1SSEN.
Dezer dagen kwamen te Utrecht bij
een de hoofdbesturen van alle ver-
eenijgingen van openbare en bijzonde
re onderwijzers, die aangesloten zijn
bij het „Comité voor gemeenschap
pelijke salarisactie".
In deze vergadering, die huishoud©
lijk was. werden door het Comité aan
de vertegenwoordigers der vereeni-
gingen mede.leelingen ge/laan om
trent de audiëntie, die aan liet Comité
wns verleend door den Minister van
Binnenlandsche Zeken en omtrent de
besprekingen, die door het Comité
waren gevoerd met eenige leden der
Tweede-Kamer, welke besprekingen
voor een gedeelte van streng vertrou-
weljjken aard waren.
Verschillende hoofdbesturen spra
ken hun meening uit over de getrof
fen maatregelen en over de actie, die.
in de naaste toekomst zou worden ge
voerd. Hoewel met belangstelling ken
nis nemend van de toezeggingen van
Regeering en Kamerleden, betreurde
men toch algemeen de vaagheid daar
van. speciaal wat den tijd betreft,
waarop aan de verbetering der sala
rissen de hancl zou worden geslagen.
Ónder meer werd behandeld eon
,-oorste! om r.og vóór de behandeling
.■an Hoofdstuk V der Staatsbegro
ting in Den Haag te beleggen een
groote vergadering, als die in 1912.
Hoewel van verschillende zijdon
krachtig gesteund, werd na ampele
discussie dit voorstel niet aangeno
men althans niet wat betreft den tijd
waarop deze meeting zou worden be
legd.
Aan liet Comité werd overgelaten
tol het beleggen ecner vergadering als
boven bedoeld over te gaan op den
lijd, dien het Comité daarvoor liet
meest geschikt zou achten.
Dit besluit werd genomen op grond
van de mededeelingen van het Comité,
waaruit bleek dat een meeting, in de
zen lijd gehouden, niet alleen he?l
weinig kans bood op nuttig effect,
maar zelfs de artie ter verbetering der
salarissen zou kunnen schaden.
Tn verband met deze actie werden
aan het Comité opdrachten verleend,
die voor publicatie niet gc-schikt zijn.
Ten slotte werd met algemeens
stemmen door de vergadering een mo
tie aancrenomen, waaraan publiciteit
zal worden gageven, zoodra ze ter
kennis van de Regeering en van de
Volksvertegenwoordiging -is gebracht.
DR. U. C. KLINKERT.
Gisteren is te Leiden op 84-jarizen
leeftijd overleden dr. II. C. KI inkort,
I oud-lector in het Maleisch aan de
Rijksuniversiteit aldaar.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
De sneltreinen rijden zóó gauw, dat
een mer.sch in "t geheel niet zou we
ten of hij in Nederland of in België,
in Duitschland of in Frankrijk was,
wanneer de douanestatïons daar
niet eeti scheiding tusschen maakten.
Wij hebben inderdaad veel met Bel
gië gemeendaar wordt veel slecht
Franscli gesproken en geschreven,
hier ookde Nederlandsche taal is er
maar zoo zoo, hier van 't zelfde;
ginds wordt vrijwat snaps gedronken
en hier ditodaar hebben ze een
Maas en wij ook, gelijkelijk onbe
vaarbaar ze tobben ginds over de
Ianos\erdediging, precies als ft ij en
ze hebben in 183031 met ons gevoch
ten en wij met hen.
Al die overeenkomsten ziju zoo Hef
fend. dat je aan die grenzen en de
■weden.ijdsohe douane niet meer
denkt, totdat je op een Nederlandse!)
onafnankelijldieidsfeesl een Vlaming
liederen hoort zingen. Dan zeg je toch
e\ei rot je zelf: „ik wist toch niet,
dat do grenzen al zoo uitgeveegd wa
ren 1" Het geval is des te verwonder
lijker, omdat die brave Hullcbroeck
er niet aan denken kan of zal, zich
ook maar voor een oogenblik voor
een Noord-Nederlander uit te geven.
De Vlsamsclie tongval zit er nog ste
vig in, zulle. Maar hoe aardig toch
van dien braven EmielHij liad, niet
waar, zicli kunnen herinneren, dat
zijn voorvader in 1830—31 van een
Hollander een leelijke sneê over zijn
neus gekregen heeft, mogelijk wel van
een voorvader van een bestuurslid
des Nederlandschen Verboiids en
fier terug kunnen schrijven „later
wil ik weer voor u zingen, maar op
uw onafhankelijkheïdsfecst niet I"
Zoo heelt hij evenwel niet gedaan, hij
la op de roepstem des Nederlandschen
Verbonds verschenen en daarvoor
breng ik hem hulde en dank. Maar ik
wil het daarbij niet laten. Als de Bel
gen ook eens feest vieren, bjjvuur-
beeld het honderdjarig festijn van
hunne onafhankelijkheid van Neder
land in 1931, dan moet niemand an
ders dan een Nederlander in Gent,
waar de heer Hullebroeck woont, de
feestrede gaan houden. Mocht over 18
jaar niemand beschikbaar wezen, dan
bied ik mijzclven aan; overmorgen
ga ik me daar alvast toe voorberei
der..
Tenminste - wanneer de douane mij
wil doorlaten, want die neemt som
tijds zulke eigenaardige beslissingen.
Do heer Hullebroeck had op de bij
eenkomst van Woensdag een krans
gekregen, hij nam er de linten af en
de bloemen uil en verzocht, dat de
reet, de krans zelf, naar zijn woning
te Gei.t zou worden opgezonden. He
laas, hel mocht niet zijn. De douane
vorderde een certificaat van oor
sprong in verband met gevaren voor
invoir vandruifluis en daar dit
niet gegeven kou worden, keerde de
krans den weg dien hij gekomen was
terug en ligt nu bij het bestuur van
hel Algemeen Nederlandsch Verbond,
ter beschikking.
Als dit nu maar niet een casus
belli, een reden tot oorlog wordt
tusscben Nederland en België, want
dan kan ik mijn belofte om in 1931
de onaflmnkelijkheidsrede te Gent te
komen houden, niet gestand doen. In
ternationaal wil ik wezen, maar alles
heeft zijn grenzen I
Intusschen hebben wc deze week ge
legenheid gehad, om ook de kleder
drachten vun 1813 en 1913 met elkaar
te vergelijken. Dat was, toen op Don
derdagavond, vóór het laalsle»bodrijf,
de medespclcnden, leden san de ver
eeniging Cremer, op het tooneel ston
den aan den eenen kant en het Co
mité Plan 1913 dat de dames en hee
ren kwam bedanken en huldigen, aan
den anderen. Nu zijn de burgercos-
tuums vun een eeuw geleden niet
mooi, maar toch hcehvat sierlijker en
vlugger, dan de feestkleed ij van 1913,
bestaande uit een afschuwelijke,
zwarte rok, een ding met twee stijve
panden, die iemand achterna benge
len, een stijve, hooge boord en een
groot, stijf wit overhemd. Het kun
moeilijk leelijker. En toch, als je in de
otficiecle fecstkleedij optreden wilt,
dan moet je wel. Ik zou daarom den-
gene, die dat uitgevouden heeft, wil
len straffen door hem te dwingen dal I
nare pol; voortdurend te dragen, dag
en nacht. Dat zal een strenge, maar
welverdiende weerwraak wezen. En
mocht hij soms al niet meer tot de
levenden behooren, dan wil ik maar
zeggen hij komt er goedkoop afl
Maar laten wij 1813, waarover in
derdaad in de laatste uren, dagen,
maanden, jaren al zoo het een eu an
der gezegd is, aan zichzelf over, om
liever een zaak van moderner aard le
bespreken. De meest voorkomende
klacht van de menschen is„we be
talen zooveel belasting, maar wat
krijgen we daarvoor?" Ziehier nu
toch een van de meest onbillijke ver
wijten waarvan we ooit gehoord heb
ben. Wordt er door de openbare be
sturen, die belasting van ons vorde
ren, niet voortreffelijk voor ons ge
zorgd? De Tweede Kamer maakt maar
wetten, wetten, wetten, niet van die
heel eenvoudige, waar ieder gewoon j
mensch bij kan, maar ingewikkelde,
heel extra samengestelde, waarvan
je zegt: „neen maar, hoor eens, dikr
is aan gewerkt!" Beteekent dat soms
niets? Krijgen we dan niemendal
vpor onze belasting? Dat wij gewone
burgers de wetten niet goed begrij
pen, hindert niemendal je mag niet
alles verlangen en de advocaten moe
ten ook leven. Anders kunnen die
weer geen belasting betalen. Dit is,
meen ik, duidelijk!
Het provinciaal bestuur doel ook
veol voor ons. In de eerste plaats wil
het hier in de Jansstraat onder ons
vertoeven, wat wij op zeer hoogen
prijs moeten stellen; voorte zorgt het
door op het onderhoud van dijken en
zeeweringen toe te zien, dat wij niet
wegspoelen, hetgeen toch wel als een
zaak van beteekenis mag worden
aangemerkt eu eindelijk bergt de pro
vincie haar opcenten op person ode en
grondbelasting zoo weg op een klein
plaatsje van ons belastingbiljet, dot
je er weinig van merkt. De gezellig
ste belasting nu is ontegenzeggelijk
die, waarvan je niets bespeurt.
Eindelijk de gemeente. Wat die doet
wil ik bier niet nader omschrijven,
daar iedereen dut in zijn onmiddel
lijke omgeving zien kan. Zelfs wordt
een verlofganger bij afzonderlijke
kennisgeving opgeroepen, één enke
le, om zich hier of daar te komen
vervoegen, op straffe Lij verzuim van
ik weet niet welke schrikkelijkheden.
De zorg van de gemeente wordt dus,
mogen we zeggen, uitgeoefend en
groeenendetail. En wanneer
nu de burgemeester van een naburige
gemeente opsporing verzoekt van een
kaler, die in hei bietenveld is ge
vlucht, dan wordt daarmee door Ko
Doncker de spot gedreven, zooals op
dï eerste bladzijde vun dit nummer is
te zien. Aardig vind ik dat niet. Trekt
het gemeentebestuur zich niets van
je belangen aan, dan is liet ook al niet
goed. Doet zij haar best voor mensch
en dier. dan heeft men er ook wat
van te zeggen.
W'e ziet er nu nog kans het den
mensch naar zijn zin le maken?
Het publiek heeft dus ongelijk met
te beweren, dat het niemendal krijgt
voor zijn geld. Maar een andere grief
is, dat het zijn geld ternauweroond
kan kwijtraken aan rijk en gemeente.
Hei gebeurt maar heel zelden, dat
iemand alléén is in een belastingkan
toor, om daar de verschuldigde pen
ningen te betalen. Ook is hij er zoo
goed als nooit met tien of twintig of
vijf en twintig man. Eigenaardig is
het* cr is niemand en dan ben jezelf
er dus ook niet, of er zijn vijftig men
schen of meer en dan kom je niet aan
de beurt of moet tenminste long wach
ten. Hopma, die wel eens aan senti
menteel gezeur doet, beweert dat er
een soort van geheimzinnige kracht
bestaat, die dc menschen noopt, een
zelfde gedachte uit te voeren op het
zelfde oogenblik. Vandaar zegt hij op-
loopen, volksmenigten die plotseling
samei-stroomen cn het op denzelfden
tijd verschijnen van .vele menschen
aan belastingkantoren.
Maar een nuchter mensch w*eet wel
bet ir. Het komt omdat de menschen
pa8 hun belasting gaan betalen als
ze ee:i waarschuwing of een aanma
ning thuis gekregen hebben. En de
ontvanger is zoo vriendschappelijk ge
zind jegens zijn klanten, dat hij ze
bepaold allemaal voor zijn loket wil
zienkunnen ze zelf niet, dan maar
een vertegenwoordiger of een plaats-
vervanger. Is dat nu niet hartelijk?
Maar een kleine schaduwzijde heeft
dat toch wel. Als je een half uur tijd
hebt, wat kan voorkomen, en drie
kwartier moet wachten vóór je ge
holpen wordt, dan kun je uiet zeg
gen: „nu, dag, meneer de ontvan
ger, ik heb geen tijd meer, laat Je
duiten maar bij mij halenEn je mag
ook geen postwisseltje sturen, want
dat neemt de ontvanger niet en nog
veel minder een cheque, want dat
neemt hij pas recht niet je moet
zelf komen, of een plaatsvervanger
sturen
Dat is toch wat ouderwetsch. Moe
ten we belasting betalen, goed, maar
maak het ons dan ook een beetje ge
makkelijk! Dat doet ook de chirurg,
die in je lichaatu gaat kerven.
F1DELIO.
