BUBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
GROOTE HOUTSTRAAT 55.
DRUKKERIJ ZUIDER BUI'l ENSPAARNE 6.
De Puddingen.
ZATERDAG 20 DECEMBER 19IS.
Ho 9358
DE ZATERDAGAVON
HAARLEM'S BASBLAD KOST
fl.20 PEB 8 BAANDEN
OF 10 CEMT PIS WEER.
IN HAARLEM S DAGBLAD ZIJN
ADVERÏÏNT1ÊN DOELTREFFEND,
OflZE ANNONCES
WORDEN OPGEMERKT
Het Rijke Natuurleven
CLIVIA's.
De sterke aspidistra's hebben, wat
kracht en uithoudingsvermogen be
treft, geen mededingers, maar jn
bloemenpracht worden ze verre over
troffen door de Clivia. Dat is nog
eens weer zoop ouderwetsche bewo
ner van de Kaap, die ons te genieten
geeft, zoolang het slechte even moge
lijk is.
De Azalea's, die een paar weken in
bet jaar een wondere bloemenweelde
te aanschouwen geven, maar die
daarvoor maanden achtereen met de
grootste zorgen omringd moeten wor
den, de Cyclamen, die minder eischen,
dan de Azalea's, maar toch nog dik
wijls alle kweekproeven doen misluk
ken, zij beide vragen eigenlijk meer
dan ze geven, tenminste voor den
verzorger, die veel bloemen moet zien,
om bevredigd te zijn. De Clivia rea
geert. veel gemakkelijker en veel snel
ler op iedere kleine weldaad, die we
haar bewijzen.
Wat tiert se welig, als we haar in
lossen, zandigen boschgrond zetten
en vooral, als we wat klei door de
zen grond mengen. Dan wringen zich
dc dikke vleezige wortels in -alle hoe
keu, daar zuigen ze de voedingsstof
fen met graagte op en het zichtbare
gedeelte, de eigenlijke plant krijgt
glanzig groene bladeren.
Het liefst staat de Clivia in een ge
middelde kamertemperatuur'.
ie dicht bij de kachel houdt ze het
niet Uit, evenmin als te veel zon.
In beide gevallen verliezen de bla
deren het mooie donkere- green, ter
wijl de opperhuid niet meer zoo ge
spannen is. Dat dorre, gerimpelde
uiterlijk, dat de mooiste bladeren,
die in de zou staan, in een paar we
ken kunnen krijgen, is het eerste
waarschuwingsmiddel voor de plant,
De kracht is niet gauw uitgeput, tot
sterven komt het niet gauw bij de
Clivia's, maar alles bewijst, dat ze
gaan kwijnen. Geen jong blad dringt
zich meer tusschen de andere in om-
boog, geen bloemstengel wordt meer
uitgezonden om kleur en gloed te
brengen tusschen het lichter gewor
den groen.
Zet dan de plant zoo gauw moge
lijk weg, 's winters voor een goed
verlicht raam, ver van de kachel af,
's zomers in de schaduw, spons de
bladeren vaak schoon en binnen een
paar weken zijn deze weer hersteld,
binnen een paar weken bereiden ze
weer voedsel voor de plant en weldra
is er overproducJe, blijkend uit de
nieuw gevormde bladeren.
rtierKwuurOig is uei zeker, dat men
ei steeds meer \an terug komt, deze
in ecu bepaalde richting te ie*den.
uedeóiiciija geeit ue p.aan uaartoe
zuil aanleiding, maar het stijve mo-
dei, uile h.auereu 111 een loodrecht
viaü, netjes boven eikaar, is geen na
tuurvorm un ais we de piant weer la-
ten gloeien, heeft ze gauw de strenge
regeimaat' verbroken.
lioewei ue Liliv.a eigenlijk meer een
oiaupiant is, evenais de Aitcubu, de
giouie uegouia's en de palmen, boen-
gen toen ue bloemen een we.kome af
wisseling.
nis de tweede, ai geplatte steel Jang-j
zaciai uuniuog Komt 'cü de jonge knop
pen nog uuor net peikamenaicnuge
vl.es vvuiuen bescnermd, kan ue p.aut
wat meer water gebruiken dan voor
men tiju, hoewel we over t algemeen
heel voorzichtig moeten zijn met g.e-
ten.
s VViuteis uiaakt ze graag een rust
periode door Ais we de plant dan
maar vorstviij zetten en af en toe een
vve.nig water geven, houdt ze het heel
gemakkelijk uit. Geven we in het kou-
Je jaargetijde meer water, dan de
plant noodig heeft, om niet te verdro
gen, dun worden de vleezige wortels
gauw ziek en wat dat heteekent, is
ga uw te zjoii aan dc gele viekkun en
uorre punten, uie ue n.aderen ontsie
ren.
Vooral moeten we goed voor afwa
ter.ng zorgen. Als de pot geglazuurd
en van onder dient is, staat ue plant
ui een moordkuil. Langzaam, maar
heel zeker kwijn», ze war. ie weinig
lucht en te veel water om de wortels
zijn de oorzaken van een zekeien on-
dergang en ai grijpen we op nel laat
ste oogenbük nog in, dan zijn er toch
weer jaren noodig, om de plant tot
volledig herstel te brengen.
Heeft de vorst, verraderlijk opko
mend soms, de bladeren doen ver-1
stijven, dan moeten we heel vcorzich-
tiï te werk gaan.
Ver van de kuchel af, moet de plant
dan langzaam ontdooien en als de
aarde hard is geworden, moet de plant
in koud water staan, dat evenwel tot
boven de vriestemperatuur is geste-
ten.
Vaak gebeurt het, dat de bladeren
teveel hebben gekregen. Ze hangen
dan slap neer na het ontdooien, de
cellen zijn stuk gevroren en het blad
is niet meer te redden.
De planten herstellen zich vaak,
zelfs na zoo'n gedeeltelijke vernieling,
maar dat het maanden duurt, eer
weer een geheel van mooi uitgegroei
de bladeren is verkregen, valt licht te
begrijpen. Snijden we de bevroren
stukken weg dan verrahrompplen de
onderste deel en heel langzaam en
eerst na een jaar Is er weinig meer
vnn de ramp te zien.
Mooi zijn de oranjekleurige bloe
men, die één voor één tot vo le ont
wikkeling komen en eindelijk een
kleurig scherm vormen. Ze bloeien een
paar weken en vaak snijdt men, na
dat ze zijn afgevallen, ook de bloem
steel weg. Wie de mooie vruchten wil
zien rijpen, moet de groene knopjes
laten st/inn. Wel is er veel geduld
voor noodig.
Mijn eigen plant bloeide in Maart,
rruet een penseeltje bracht ik stuif
meel over en geheel den zomer wer
den de vruchtjes steeds grooter, maar
ze bleven groen.
Nu prijken ze al een paa.r weken als
glimmend roode appeltjes tusschen de
hinderen en tegen Kerstmis vormen
ze een aardige afwisseling tns^hen
hulst en noinseitia'*. Dat ik er mls-
scVijen een blormperiode minder donr
h"h. wordt ndrnsc^ootc vergoed dooi
de mooie roode vruchten, d e vooral
in den winter kleur geven aan de over
blijvende planten.
H. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
Uit dineeren.
Gedurende de wintermaanden is
het in vele families de gewoonte een
reeks van kleine en groote feestjes te
organiseeren, waartoe inen in den zo
mertijd niet licht komt. We willen
tiians eens zien welke vormen we
daarbij alzoo in acht moeten nemen.
Zoodra we een invitatie kriigen,
voor een diner bijvoorbeeld, hetzij we
die nu al aannemen of niet, zenden
we, in ieder geval, zoo spoedig mo
gelijk antwoord, daar het zeer onhe-
leefd ia daarmede lang te wachten,
Ken te laat bedanken toch, kan voor
de gastvrouw zeer onaangename ge-
volgen hehhen daar zij dan genood
zaakt wordt, in onze plaats iemand
anders te vragen die zich dan weer
op haai' beurt beleedigd kan voelen
over een uitnoodiging ter elfder ure.
Op kleine, familiare dinertjos doet
uien het best, in een elegant, donker
toiletje te verschijnen of in een /.eer
gekleede blouse met bijpassenden
rok. Zijn we echter dagen te voren
uitgenoodïgd, dan weten we, dat net
een deftige partij is en kunnen <r i
ons met ons toilet naar regelen. Als
dc gasten voltallig zijn, geven de
aanwezige heeren de dames een arm,
om haar aan tafel te geleiden. Al
de gasten blijven achter hun 6toel
6taan, totdat de gastvrouw haar
plaats heeft ingenomen. Zoodra uien
gezeten is. vouwt men het 6ervet open
en legt het op de knieen. Men wacht I
daarmede niet totdat de soep is
rondgediend. Men trekt de handscnoe
nen uit en bergt die goed opmen
stoppe ze toch vooral nooit tusschen
de ceintuur of legge ze op tafel.
Is het een klein, huiselijk diner,
waar de gastvrouw zelve de soep op
schept, dan wacht men totdat allen
voorzien zijn, en begint eerst te eten
als de gastvrouw daartoe het sein
geeft, Op groote diners, waar de
knecht ons een gevuld bord soep
brengt, zou dit niet doenlijk zijn. Zoo
dra men bediend is, kan men gaan
eten. Envan alles, wat ons voor
gezel wordt, dient althans een klein
schepje gegeten te worden. Al
smaakt het ons ook nog zoo leeltjk,
dit moeten wij voor de gastvrouw over
hebben, de beleefdheid brengt nu een
maal mee, dat wij aan hel ons gebo
den maal alle eer doen wedervaren.
Te zeggen, dat men een bepaalden
tegenzin koestert voor den een of an
der voorgezetten schotel, is een Ion p-
heid waaraan slechts zeer weinigen
zich schuldig maken maar zelfs het
gelaat mag" ook niet verraden dat
men van dit of dat gerecht niet houdt
Want de gastvrouw kan toch onmo
gelijk eerst te rade gaan met al die
verschillende smaken van haar gas
ten I
Natuurlijk zijn er wel menschen,
die uit een gezondheidsmaatregel
niet alle spijzen mogen gebruiken.
Deter was het dan misschien dat zoo
iemand geen diners ging bijwonen,
want het maakt een alleronaange
naamsten indruk, wanneer men zelf
bezig is te eten, en men ziet daar
een of twee leden van het gezelschap
een uur, of langer, onbeweeglijk toe
kijken, hoe gij uw honger bevredigt
Ook tegenover de gastvrouw is zulk
een houding altijd zeer onbeleefd.
Het drinken van wijn of champag
ne is voor een dame niet verplich
tend. Welke uw redenen ook zijd dat
gij niet drinkt, uw tact gebiedt u,
daarover te zwijgen. Laat uw glas
ééns door uw cavalier vullen en laat
het dan 6taan, als gij het niet wilt
uitdrinken. Maar als gij van wijn
houdt, laat u dan toch niet overhalen,
om te veel verschillende soorten door
elkaar te drinken. Het maakt u spoe
dig opgewonden, gij spreekt daardoor'
vaak een onbezonnen woord en ten
slotte zult gij hoogstwaarschijnlijk
den volgenden dag onlekker zijn.
Dat men niet met een vollen inond
behoort te spreken, weet iedereen
Maar men kan heel makkelijk praten
en eten, als men maar zorgt, kleine
hanjes te nemen.
Zijn er messenleggertjcs ter zijde
van uw bord. dan is dit een teeken,
dat niet bij ieder gerecht een ander
vork en mes wordt gegeven. Zoodra
uw bord dus leeg is, plaatst gü uw
mes weer op het leggertje Wordt hij
iedrr gerecht schoon zilver gegeven,
dan legt gij uw vork over de punt van
uw mes en schuift ze dan zoo dicht
mogelijk bij elkaar, daar dit het af
nemen vergemakkelijkt. Vooral gesti
culeere men niet met mes en vork on
der het praten, dit is een der leelijk-
sle manieren die men zich kan aan
wennen, en vooral aan tafel kan men
den mensch het bost aan zijn vormen
leeren kennen. Wie ook maar eenigs-
zins beschaafd is, zal nalaten met
den elleboog op tafel te steunen of
zelfs met den pols daarop te rusten
terwijl men lepel of vork tiaar den
mond brengt. Ook zal hii er zorgvul
dig voor waken dat de linkerarm niet
naast het lichaam afhangt of op der,
schoot rust.
Is het diner afgeloopen, waartoe 't
opstaan der gastvrouw het teeken
geeft, dan gaan de datnes gewoon
lijk naar het salon, terwijl de nee-
ren nog een sigaar blijven rooken.
Komen zij weer binnen, dan wordt de
koffie gepresenteerd en meestal
blijft men dan nog eenïgcn tijd gezel
lig bijeen.
Zoodra uw rijtuig voor ie, gaal gij
naar de gastvrouw, die gij bedankt en
onder het aankleeden kunt gij uw
dankbaarheid nog in klinkende r unt
bewijzenals het tenminste den
bedienden niet verboden is, fooien
aan te nemen I
MARIE VAN AMSTEL.
(Naar h e t Engelsck).
Wjj zullen dit jaar niet veal van
het Kerstfeest merken, zuchtte
Edward üarnett. Als wij ai eeu
Kerstdiner hehhen, dan zal liet. een
heel armzalig zijn.
- Geen puu..iug, vrees ik. Zijn
vrouw schudde langzaam het hoofd.
Zij zullen ons er natuurlijk geen
zem-er- Mijn familie of die van jou,
meen ik.
- Daar hebben wij geen gevaar
van.
Mijn moeder heeft er altijd zes of
acht gemaakt Zij is zeer beroemd om
naar ïesjioie puuuingoii. En uie van
juiiiv inoeuer uos, ito, ze zijn üeer-
I JK.
De beste, die ik ooit gegeven
lioj 1 verulaaiue Eav.aru Uauxett
op kuorrigen toon. v\ eet je nog
wei verleden jaar, toen ik je op
Keisinns nic--j luar nuis liaan om
Kennis te maken.
Ze sum bijna evengoed als
bij ons thuis.
Levér ..iemand kan mijn moe
der in he«, koken evenaren.
Zijn vrouw giimiaoiiie vermoeid.
Hoe liet z.j, i..t ivei sueesi. zaï er
voor ons geen zijn.
Ik imiuiocoiO vader, verleden
week in ue Hoogstraat. IK weot niet
meer of ik het je verteld neb. Hij zei
aiieen uat net zulk mooi weer -wus en
liep toen door. Alsof hij tegeli een
vreemde sprak 1
- En in - ik ontmoette moeder
ongeveer veertien dagen geleden. Zij
bleef staan en sprak mij aan, maar
uneeu oiu u'iij te vragen ol ik al ge
noeg had van net getrouwd zijn, en
zij veronderstelde uat ik nu ze.,er wel
begreep welk eeu groote vergissing ik
had begaan. Ik beo liet je loen maar
niet verteld. Ted, oniuat z j het totaal
bij net verkeerde eind had 1
Zeg je dat nu nog
Natuurlijk uoe nv nat Je weet
hoe geluskig wij geweest zijn. Den
laatstei: tiju loopt het ons u.et mee,
dat is alles.
't Zou moeilijk erger kunnen
Wij bezitten bijna geen cent, zijn
nog huur schuldig en ik ben zonder
betrekking. Het is of de architecten
tegenwoordig géén opzichters noodig
hebben. Een feit is, dat er tegenwoor
dig heel weinig werk is, de aanne
mers ontslaan hun personeel.
Er zal spoedig wel weer verande
ring komen. Dat moet, verklaarde
zijn vrouw dapper. En dan nog je
uitvinding. Die zal ons zeker nog eens
een fortuin bezorgen.
llij ürok twijieimid zijn -schouders
op.
- De firma's nemen geen notitie
van mijn rekenmachine. Denk eens
aan de uren die ik er aan besteed heb.
Peggy, al mijn vrijen tijd gebruik
te ik er voor dikwijls nog tot laat
ju den naoht Ik was een dwaas om
daar ooit zooveel van te denken.
De firma Crossway heeft het mo
del nu, nietwaar Je kunt niet we
ten, misschien nemen zij het patent
wel.
Er zijn zooveel menschen, die het
al geweigerd hebben. Ik weet zelf niet
hoeveel. Waarom zou Crossway' het
anders opnemen dan dc restBah I
Ik kan het ding niet meer zien.
Tegenspoed <iad Edward Garnett
bitter gemaakt. Zijn stem gaf dat le
kennen. Hij keek naar het bleeke ge
laat van zijn vrouw, en verweet zich
zelf uat 'hij haar ooit had overgehaald
om haar gerieflijk tehuis te verlaten.
Zij scheen zijn gedachten te raden,
want zij boog zich voorover en legde
een hand op zijn knie.
Denk niot dat het mij ooit be
rouwd heeft dat ik met je getrouwd
ben, ieu, wat ei ook gebeurt. Het
deed mij altijd zooveel leeo. uat vauei
en moeuer je r.iet mochten lijden,
zeiden dat je mij niet genoeg kon aan
bieden. en daur met mij over twistten,
ik zou *00 graag weer goede vrienden
met hen zijn, maar toch
Zijn gelaat helderde op en voor een
oogenblik scheen zijn sonihere stem
ming wat te verminderen.
E11 mijn familie zij moesten
missen vvut ik 111 het huishouden in
bracht. Zij waren or beelemaal tegc-n
dat ik ging trouwen. Maar een man
kan toch niet altijd thuis blijven. Hij
heeft een vrouw noodig, Peggy, en
een plekje op aarde, dat hein toebe
hoort. Dat is niets meer dan natuur
lijk. I
Hij liet zijn hoofd weer hangen.
Een plekje op aarde, dat hem
toebehoort. »- herhaalde hij op on-
vasten toon. Twee kamers op de
derde verdieping, iri een straat arm
zalig genoeg 0111 or je over te scha
men
Je zou nu morgen naar Marx en
Soper gaan, Ted, herinnerde hein
zijn vrouw, met een poging om vroo-
schijnen. Met dien introduc
tiebrief aan Mr. Soper zul je allicht
wel een betrekking krijgen. In aan-
mcivvi.ig getio.ueii dut iic-L ae dag vóór
Kerstmis is, zal hij allicht in een
goed numeur zijn.
Daar reken ik heelemaai niet
nieer op. Het lot hoeft zich eenmaal
tegen mij gekeerd. Het is nu mis
schien maar beter naar bed te gaan.
'sMorgens maakte zijn vrouw hem
vroeg wakker, maar eerst was er
geen beweging in te krijgen.
Waar zon hel toe u<i er heen 1
te gaan Ik weet heel goed wat het
antwoord van den ouden Soper zijn
zal.
Om mij ploizier te doen, Ted
Beschaamd stond hij dadelijk na-
do. ue ka 1110 verlaleu ha- op. Hun
ontbijt was heel karig en hij beweerde
dat liij geen honger had, zoodat zij de
grootsie portie zou krijgen. Zijn
vrouw echter begreep zijn bedoeling,
en U1U..O i.» t.p aan uat z.j ecnijk zou-
uen ueeien.
u6ia\,i..cii uoor oe wanne iiaiielijk-
he.u van zijn vrouw gmg n,j op .-og
naai Aiarx en bupêi. Do portier vau
utt an,....cCieiiaauioor omving hein
ongeduldig.
W at ecu aag 0111 uen chef cm
een beii«K&ing lasug ie vallen.
liet is voor unj precies gelijk,
wel se uag utl is, aju.vouruae Ea-
vvaru L.arï»eu. Ik woel alleen uat
ik zoncer werk ben. Het rnag dan
moigen Kerstmis zijn, maar net geld
is seriaaisch, en ik wil zoo graag aan
genomen worden om de volgende
ween ie kunnen beginnen.
Het is ulij goeu, maar je deedt
beter met te wachten. Ik zal probee-
reu of hij je te woord wil staan.
De geeiuployeeioen van ue firma
kwamen laclienu en pratend binnen
Zij verdienden goed geld en in deze
dagen zou hun een kleine gratificatie
worden uitgereikt.
Toen Mi. sop., binnenkwam keek
hij weJwillend-l;>chend rond. Edward
Garnett beschouwde dat als een goed
teeken.
Een half uur later ec-hter ging hii
met langzame passen en gebogen
schouders heen. Zijn recommandatie
brief was hem van geen nut geweest
Op twéé andere architectenkanto
ren wachtte hem een zelfde ont
vangst. Ofschoon hij wist dat zijn
vrouw vol onrust op bericht zou zitten
te wachten, besloot hij niet terug te
keeren vóór 11a etenstijd, zoodat zij
geen miauagmaal voor hem zou heb-
*jc.i klaar te maken.
Eindelijk ging mij de trap van zijn
woning op en was verplicht haar het
slecnte nieuws te vertellen. Zij traciit-
te hem tot kalmte te brengen, toen hij
een tamelijk groot pak in een hoek
van de kamer zag staan.
Hé Wat heb je ca ar, Peggy,
daar onder het tafelkleed
O, laat maar staan, led, ant
woordde zij vlug. Dat is niets.
Maar hij had het tafelkleed al weg
getrokken en zag op het pak een
adres van de firma Crossway Son,
Zijn half onsamenhangende uitroep
bewees, dat hij er de beteekenis van
raadde.
Och, mijn rekenmachine terug
ook dat nogNiemand kan het ding
gebruiken. Natuurlijk niet 1
Hij lachte scnor. Die laatste slag
was hem bijna te machtig
Hier is ook een brief. Je trachtte
dien voor mij te verbergen, niet
waar, Peggy „Mijnheer, wij be
treuren het dat wij niet op uw aan
bod kunnen ingaan Natuurlijk
niet, Crossway denkt dat het nergens
goed voor kan zijn I Ik zei het je im
mers al i
Zijn vrouw kwam naderbij en sloeg
haar arm 0111 zijn schouders.
Neem hel niet zoo zwaar op, Ted.
Je moet trachten je er overheen te
zetten.
Zij henhen de machine zelfs te
rugge7X>nden zonder de kist, die ik er
voor gemaakt had Dat is toch wel
wat al te kras1 Ik ga er dadelijk
heen, en :k zal ze vragen wat zij er
mee voor hebben mijn eigendom te be
houden I
Ik zou n.ij daarover niet zoo boos
maken, Ted. Het is de moeite niet
waard.
Maar ik wil mijn eigendom terug
hebben Hij bad zijn stem niet
meer in zijn macht van woede. Ik
ga eens met hen praten, dat zul je
iieu en beleven.
Laat op uuii middag ging Edward
Garnett vastbesloten naar hel kantoor
van do heeren Crossway Son. i
Ik begrijp niet waarom ik mijn
eigen kist niet zou mogen hebben. 1
herhaalde hij. Zij hebben het recht
ruet het ding te houden. Ik ga er da
delijk heen als zij het ding kwijl
zijn, zullen zij het weer moeten vin-
ueri, dut is alles, en dan gaan wij
samen wat wandelen, Peggy. Hoeveel
kunnen wij nog voor de Kerstmis be
sleden
Drie shillings meer zeker niet.
Hij knikte treurig en draaide zich
0111. Zijn vrouw voelde een brok in de
koel toen zij hem stond na te kijken.
Misschien twee uur later kwam hij
terug, vloog de trap op en stiet de
deur open. zoodat zijn vrouw ver
schrikt opkeek. Hij hijgde naar adem.
vertrok zijri gelaat in allerlei plooien,
terwijl zijn oogen schitterden.
Je kunt liet met geiooven be
gon hij op0owonuen. Deggy, je hebt
gesciueia, maar je behoeft mei langer
ze schreien. Luister eens, vrouwtje! Ik
heb goed nieuws goed nieuws ein
delijn Crossway heeft de kist met
opzet gehouden om het slot, dat er
aan zit. Herinner jij het je nog
Hij greep haar bij sciiouuers. Zij
keek hem verbaasd aan.
Dal grendeltje, uat je er aan
maakte 'I
Ja! De oude Crossway ik sprak
hem zeil, heb bijna een uur met hem
gepraat de oude Crossway zegt dat.
het de hesle sluiting is, die hij ooit
gezien heeft. Er moet een patent voor
aangevraagd wqrden, zegt hij, die
onnoozele sluiting. Ik heb nooit ge
droomd dat het van eenige waarde
zou kunnen zijn, Peggy. Verleden
week dacht ik er plotseling aan en
maakte liet voor mijn gemak aan de
kist vast.
-j «et geld waard 7
aaru ia weet aog met wat
het Wüttiu ts n.j zm «et laten ma
ken cu voir.oupeu. /.ij zuiien i»et ge-
geivone tassuiieu cu oauiesuaiiuiuscti-
jco, uemzcu e.i anuereumgeu. Het
Kan eeu boctje \eianueru wuiuen en
uau uijiia o<ui altes gvOrmki ivorueiL
hij g.ojp 111 zijn zak.
Kijk hier
/.ij mvt veiliaasd.
Een uaimii.,^» >an zestig gulden,
led 1
De oud© Crossway gaf het mij op
afrekening. Het is eigenlijk geen ma
aier van Zuilen lioen eii ue in ma heeft
ei' ook niets mee te makenuiuar
neem dit aan, uindat het Kerstmis is,
u zal hot wol kunnen gebruiken, zei
hij, r'eggy einueiijk begint de
kans te keeren 1
Zijn stem anerf weg. De reactie was
ing&lreuen en zij bracht hern naar
eeu stoel. Daarna, nadat hij weer
tot zichzeli was gekomen, bespraken
zij dezen totaal onverwaehten mee
valler vol opgewondenheid en vreug
de.
- Wij zullen later geld kunnen op
sparen riep hij uit. Wij zullen
mot langer iu armoe zitten. Wat zal
mijn familie blij zijn als zij er van
hoort en ue jouwe, zij zullen txu
bocije spijt üeui/cn. ecu beetje teleur-
geaitiu Zijii, ais ik nnj niet vergis.
ik wou niuar, uat zij ut. weer
met ons gueU maakten, zeiue zijn
vrouw zoent. Dal is nu nug net
eemge, wol mij zorg geelt. Hoducii
zij tui 11 u ju aar een ivorstwenscu of
een puüuing gezonden Om te luoiicn,
dat zij ons graag weer zonnen zien I
Hij uaaiue zijn scnouaers Oji.
Ho© uit zij, wij gaan uu uit,
Peggy. V\ ij gaan onze iiuursciiuld be
talen en uau zullen wij voor ons
ieuer een geschenk koopen. Hoor je
uat
Het was al laat toen zij terugkwa
men met allerlei pakjes en een arm
vol hulst. Beiden waren zeer opge
wekt, maar toen zij binnenkwamen
ueuoK hun gelaat,
Er is niets voor ons van de post
gekomen, zei Mrs. Garnett vol
spijt.
naar echtgenoot zette de dingen op
tafel.
Neen, 't schijnt van niet. En van
avond komt er geen post meer. Jouw
moeder heeft ©ven ..ia als de mijne
een pudding gezonden.
Misschien morgenochtend nog,
Ted.
Wel neenDan kan het niet
meer bijtijds zijn jr>or het middag
maal. Neen, neen, zij willen niets
meer niet ons te doen hebben. Laten
wij liet ons niet aantrekken 1
Maar ik trek het mij aan.
Ik ook wel ©enigszins, stemde
haar echtgenoot toe. Maar lnlen
wij er niet meer over denken, vrouw
tje.
Het is niet aardig van je vader
en moeder om je voortdurend een
wrok toe te dragen.
Ja en ik vind dat die van jou
zich wel wat vriendelijker zouden
kunnen betoonen, vooral op Kerst
mis 1
bomber gestemd begonnen zij de
kamer nroi bnlst te versieren. Zij
spraken weinig.
Dit moest «Ie srelukkigste dag van
ons leven zijn, Ted.
Plotseling we et haar te mach
tig. Hij kwam naar haar toe, nain
haar in zijn arrnen.en trachtte haar
tot bedaren te brengen.
Een tikken aan de deur deed hen
opziou. Zij herkenden de vrouw op
hot portaal, die één verdieping lager
woonde. Zij had twee pakjes in do
hand.
riet spijt mij, dat ik ze niet eerder
heb Jtuniien brengen, maar ik ben
pas van mijn zuster teruggekomen.
Zij kwamen vanavond voor u. ik
nam ze in bewaringen toen ik
merkte dat u uit was heb ik ze in
mijn eigen kamer in veiligneiü ge
bracht.
Dank u dank u zeer
Koortsachtig grepen zij ue pakjes,
radend wat er in zou zijn.
Nu, goedennaciit «n een geluk
kige Kerstmisriep huu buur
vrouw, terwijl zij heenging
Zij konden nauwelijks antwoorden.
Alleen gebleven keken zij elkaar met
vochtiae oogen aan.
Puddingenzei ze. Een van
jouw moedc-r en een van de mijne 1
Zij willen het weer met ©i s ioei
maken. Peggy.
't Zn» mij verwonderen weV het
best smaakt
Zij schreide half.
Allebei zullen zij schilferend
zijn zei hij lachend. Poetry, wij
zullen, morgen alle familieleden traan
opzoeken, zoo gauw als wij van de
puddingen gencien hebben.
Een Schwarzwaldfr
Dorpsgeschedenif.
10 Augustus.
Beste Frits!
Eindelijk is mijn wensch dan ver
vuld: ik ben in het Schwarzwald.
Welke heerlijke lucht waait mij tegen;
ik heb een gevoel, or ik uit r-en veel
jarigen kerker bevrijd ben. Waarom
ben je niet meegpgaan, Frits9 Je hadt
er geen spijt van gehad! Nu ja. rle
reis van Berlijn hierheen is onlzet-
tend. Als re.slectuur had ik wat poë
zie en een dee tje van Auerh ichs
Dorfgeech chlen" meegenomen. Maar
ik was te zeer vermoeid 0111 in de
«\tire stemming Auerbach's eenvou
dig schoone verhalen te kunnen ge
nieten; l.ever zat ik in mijn hoekje
in den coupé om den ouden schat der
vroeger genoten poëzierijke dorp-ver
tellingen weer voor den geest te roe
pen.
Alleen ben ik benieuwd, hoe me mei
mijn Hoogdüitsch aan die goede men
schen verstaanbaar te maken; liet is
zoo'n eigenaardig d alect hier in hel
Schwarzwald, maar ik geloof wel,
dat 't gaan zak
Morgen begin ik mijne uitstapjes
en spoedig hoop ik je aardige ontmoe
tingen te kunnen mededeelen.
Je toegenegen broeder
RUDOLF.
13 Augustus.
Beste Frits!
Jc betwijfelt het, dat men nog och-
t© landelijke natuuilijkheid in Iret
Schwarzwald aantreit; in e^k geviu,
(schrijf je, moet men niet afgaan oa
de sentinienteele Auerbachsche doip.3-
geschiedenissen, die voorzeker n.c:
een juist beeld geven van het bedrijf
van een kernachtig bergvolk. Je
dwaalt, broeder. Ik heb nu zelf eene
dorpsgeschiedenis beleefd, zooals
Auerbach ze nooit schooner gedicht
heeft, zoo eenvoudig en lief; ik heb
ware menschen leeren kennen in hun
roerenden eenvoud. Zoo verneem het
gebeurde dan van begin tot eind
neon, dat kan ik niet zeggen want
het einde is er nog n et en toch zal
het spotachtig glimlachje op je lippen
wellicht wijken voor een meer ernst:-
jr©n trek; want het betreft hier het wel
en wee van je eenigen broer. Ver
moed je iets? Ik zal trachten, het gis
teren gebeurde want ziedaar alles
zoo geregeld mogelijk te vertellen.
Ik had nü meer dan genoeg in de
onderscheidene R eriscli luai tL.dp'faot-
sen omgezien, waar ik natuurlijk over
al slechts voorname lanUliicht. en mi-
neraalbronneu behoevende, vervelen
de dames en heeren aantrof, zoodat ik
tcu slotte er aan begon te twijfelen of
ik nog wel natuurlijke, onverdorven
menschen vinden zou Oprecht gespro
ken diep teleurgesteld daalde ik gis
terenmiddag n het Schappachdal ai
en het verheugde mij reeds, hier en
daar nog een echte boerenwoning op
iniin weg tc zien. Een tameli.k eind
was ik reeds gegaan, toen ik in de
verte een herberg ontdekte, die alleen
door de' grootte en door een hert. dat
