Hmm's Oagolad
MEPHISTO
TWEEDE BLAD
Woensdag 1 April 1914
Buitenlandse!! Overzicht
Ds politieke crisis in Engeland
De Londensche Hbid. berichtgever
Schrijft:
„De telegraaf heeft u natuurlijk
reeds gemekt, dat de Eerste Minister
in liet Lagerhuis de mededeel mg deed,
dat Col. Scely zijn ontslag als Minister
van Oorlog had genomen en dat de
generaals van den el af, Sir John
French en Sir J. Ewart hun aanvrage
om ontslag niet hadden ingetrokken.
Do herhaalde conferenties, die in
Downing Street tusschen den Premier
en den Minister van Oorlog en de ge
neraals gehouden werden, heliben dus
alleen tot dezen positieven uitslag ge
leid. dat de Minister van Oorlog af
trad, waar de generaals niet te bewe
gen waren in dienst te blijven.
Het zal algemeen betreurd worden,
dat deze beide hooggeplaatste militai
ren genoodzaakt waren door een schro
melijke onhandigheid van den minis
ter Seely hun belangrijke positie to
verlaten, al is het van hun standpunt
begrijpelijk, dat zij als mede cmdertee-
kenaars van liet bewuste stiuk, waar
mede brigadegeneraal Gough naar
Ierland terugkeerde, handelden zooals
zij deden. Toen zij weigerden te blijven
was het ondenkbaar, dot Col. Seely
nog een oog er blik langer Minister
van Oorlog bleef en do liberale partij
zal er zeker voldaan over zijn, dat hij
Maandagmicdag reeds in het Huis
zijn plaats had ingenomen op een der
banken voor de gewone leden van liet
Huis en blijkbaar geen andere Kabi
net» portefeuille zal aanvaarden.
Do Unionistische partij en brigade
generaal Gough zullen het nu hebben
te verantwoorden, dat zij een zoo be
kwaam en geacht militair als Sir
John French, uit 't ministerie van
Oorlog zien gaan; als vermoedelijke
opvolger worden genoemd LoTd Kit
chener of Sir Jan Hamilton, die op
het oogenblik in Australië is.
Maai- de groote sen.ce tie van den
dag is wel geweest, dat de Eerste Mi
nister mededeelde, dat hij zelf do por
tefeuille van oorlog tot zich zul ne
men, wat geenszins insluit, dat hij
daarmede aftreedt als Eerste Minister.
Wol brengt het aanvaarden der taak
mede, dat hij zich zal hebben bloot te
stollen aan een nieuwe verkiezing.
Het is meer voorgekomen, dat £n-
gelsche Premiers tevens een porte
feuille" hadden; o.a. waren Lord Ro-
6ebery en Lord Salisbury beidon Se
cretary for Foreign Affaire.
Dat Asquitli zelf de Laak van Minis
ter van oorlog aanvaardt, bewijst, dat
lnj met kracht alle andere denkbeel
den van insubordinatie in het leger
don kop wil indrukken, h'ij zet er
krachtig don duim op" en do Unio
nisten zullen het allesbehalve aange
naam vinden, dat de Eerste Minister
op d:e wijze optrad, bovendien wil hij
vermoedelijk door een nieuwe verkie
zing eens doen tocnen, hoe de geest
(Ier kiezers in het land tlian?, na de
gebeurtenissen der la atsto dagen, is.
East Fife, waarvoor do Premier zit
ting heeft, herkoos hem in December
1910 wel met een meerderheid van
1799 stemmen boven den Unionist,
doch het zal nu merkwaardig zijn te
zien hoe thans de uitslag van do tus-
echentijdsche verkiezing in dat Schot-
sciie district wezen zul.
Nadat de Eerste Minister zijn ver
klaring had afgelc-gd, zeide luj niet
moor m het Huis te zullen komen, zoo
lang zijn kiezers hem niet geoordeeld
hadden. Wel protesteerde do heer Bo
na r Law, bewerende, dat zonder den
Premier geen tweede lezing over de
Ilome-Rule-Bill kan plaats hebben,
doch de Premier verklaarde, dat zulks
Lest mogelijk is; hij zou „genoeg in de
buurt zijn".
De coalitie bracht den Premier toen
hij het Huis verliet een Schitterende
ovatie.
De xcgcoiingsgezinde bladen keuren
den nieuwen loop van zaken goed, de
meeste zijn er zelfs geestdriftig over.
Anders is 't met de oppositie bladen.
De „Standard" trekt uit de wijze,
waarop het ministerie „opgelapt" is,
de conclusie, dat de eersie munster
een spoed»g© ontbinding van het par
lement verwacht
Het is trouwens zoo zegt het blpd
moeilijk in te zien hoe deze verme
den zou kunnen woiden. De regeering
heeft door de onthullingen van <ie
laatste dagen het vertrouwen van do
natie verloren. Het is uitgemaakt, dait
aij zeer groote fouten heeft begaan en
zij heeft zich niet kunnen schoon was-
schen van de verdenking, dat zij een
echandelijk© misdaad hoeft willen be
gaan.
FEUILLETON
Vrij naar het Duitsch
van
EDWALD AUGUST KöNÏG.
91j
Balthazar Honigmann begon nu
toch aati de schuld van den
rood en Frits te twijfelen, hij
moest b!i zich zeiven erkennen, dui
zulk 'n vermetele m.\-.4adi.ger als deze
in geval van nood »iéh wel vnn ander,
wapens zou voorzien hebben, waar
mede hij zijn offer zonder eenig go
dtniscli kon dooden.
liet papier, dut blijkbaar tot prop
gediend nad, beween dat de kogol uil
een zakpistool was aigeschoten gewor
den, misdadigers van het soort van
den rooden Frits nu bedienden zien
ongetwijfeld van een revo.vor. Ook de
omstandigheid, dut ondanks de ijve
rigste nasj»oringeu het vuurwapen
niet gevonden was gewo.den, pleitte
voor de onschuld van d n gearresteer
de, bovendien hadden zij. d.e don in-,
breker van het eerste oogenbük af ga-,
degeelagon hadden, inderdaad den,
knal moeten hooren. De rechter van
I» H Hoöge'rliuls-
In den vorderen loop van het legeri
dobat in het Hoogerhiuis, deelde mi
nister Morley mede, dat hij, hoewel
met Seely betrokken bij het opmaken
der twee bekende paragrafen, niet was
afgetreden, daar Seely zijn ontslagI
ree<is heeft ingediend, opd-.il do schijn
niet zou worden gewekt, dat een mi
nister z.ch voorwaarden had laten
stellen door een officier en hij boven
dien heeft verklaard, dat Morley geen
schuld heeft aan het verzenden van
het bekende document als antwoord
op 't verzoek van Gough om waarbor
gen voor de offlcioren,
Morley verklaarde verder, dat hij
den brief van Gough te laat had ge
zien en niet wist. dat hij een poging
bevatte om aan de regeering voor
waarden op te leggen.
Geweren voorlerland?
Uit Kopenhagen wordt geseind:
Maandagmorgen ging buiten Dag-
gelykke, op Langeland, de Duitsche
lichter»,,Paul Ziehn" voor anker met
300 ton gew eren aan boord.
De lading werd in den namiddag op:
het in den nacht aangekomen Noor-
weegsche stoomschip Fauny" overge-
bracht. Dinsdagmorgen in do vroegte
vertrokken beido schepen in noorde-
1 ijke richting, zonder scheepspapieren.
De bestemming van de „Fauny" zou
IJsland zijn. maar men gelooft, d'at
het schip naar Ierland vertrok.
Aan boord van de „Fauny" waren
tenminste twee Engelsch sprekende
personen.
De geweren kwamen uit Hamburg,
i De zaak is aan den Deensdhen mi
nister van buitenlandsche zaken voor
gelegd.
Dit lie Franscfce politiek.
D e z a a k-R ochotte.
Do commissie van onderzoek in de
zaak-Rochette heeft besloten tegen he
den, Woensdag, alle leden van het ge
wezen kabinet Monis op te roeipen.
Een telegram meldt:
Daar de radicaal-socialistische vrien
den van Caillaux hodden weten te be
werken, dat de Dinsdag door de com-
missio aangenomen conclusie, waarin
weid verklaard, dat Monis en Caillaux
een betreurenswaardig misbruik van
hun positie hadden gemaakt, met 11
tegeri 8 stemmen waren verworpen,
verklaarde Jaurès, dht hij verder geen
deel zou uitmaken van de commissie.
De meerderheid kwam echter op het
genomen besluit terug, waarop Jaurës
het voorzitterschap weder aanvaard
de.
DeFransche Kamer.
De Kamer heeft met 324 tegen 10
stemmen de urgentie aangenomen voor
een voorstel tot wijziging vnn een ar
tikel van het vvetlioek op de verjaring
van misdadige feiten en wel naar aan
leiding van de zaak-Rochette.
Het voorstel is in handen eener cotn-
misöie gesteld.
De Balkanvulkaan.
Uit Albanië.
Uil Valona wordt aan de Albanische
Correspondent" bericht, dat er in de
ontruimde districten Colonia en Go-
ritza een hevig gevecht heeft plaats
gehad tusschen Albaneezen en „Hei
lige Bataljons". De Epiroten moeten
groote verliezen hebben geleden Zij
zullen echter, naar het heet, belang
rijke versterkingen krijgen, uit Er-
zeka.
De AJbaneescho bevolking van Os-
trozub, een plaatsje ten noorden van
Prizrend, deed op 25 dezer een aan
val op het gemeentehuis van Bania
(in Servië) en wondde vele ambtena
ren. Dadelijk werden Servische troe
pen naar Bania gezonden, die een
moorddadig gevecht begonnen. Het
aantal gesneuvelden is onbekend. Men
ontkent in Durazzo dat het een aan
val was op de Servische grens.
Aan de Süd-S)avische Correspomdenz
wordt uit Saloniki gemeld, dat de ge
wezen Turksche afgevaardigde Basri
bey Dinsdag naar Epirus is vertrokken
om de betrekking van gouverneur van
Goritza te aanvaarden, die Zografos
de leider van den opstand hem
heeft opgedragen.
Een telegram uit Weenen meldti
De gebeurtenissen in Epirus begin
nen thans ook de openbare meening
in Oostenrijk bezig te houden.
De ontruiming van Epirus door de
Grieksche troepen, die heden had
moeten beëindigd zijn, is niet ge
schied; en dit wekt in Weenen een
gevoel van onbehaaglijkheid.
De „Neue Freïe Presse' meent te
weten, dat majoor Tnomson binnen
kort naar Epj-us zal terugkeeren, om
daar te onderhandelen met Zografos.
De „Reichspost" meldt, dat de eersie
onderhandelingen tusschen Albanee
zen. en Epiroten oen zoo positief re
sultaat opleverden, dat men hopen
mag op de mogelijkheid dat een
grondslag voor een overeenkomst zal
worden gevonden.
instructie verliet dien avond zijn bu
reau in een zeer misnoegde stemming
meer en meer drong zich aan hem de
ovortuig-ing op, dat hij een val ach
spoor vervolgd had. Hot kon werko
lijk een wraakoefening geweest zijn
de moordenaar had na de daad het
huis weder verlaten, en het toeval
wilde nu. dat kort daarop de inbraak
plante had. Aan dit vermoeden moest
men zich voorloopig houden, wellicht
dat de papieren van den woekeraar
een uitgangspunt opleverden, dat op
een juist spoor voerde-. Benjamin Si
mon was een gevaarlijk man geweest
h ij had met alleen met de vermetelste
diieven, maar ook met do bende val-
sche munters, maar welke reeds zoo
lang tevergeefs gezocht word, in de
nauwste betrekking gestaan. Omtren;
deze ben-u.- noopte iiomgumun nu ook
m de papieren van Simon nadere aan-
wijzigingen to vinden, en welk een
triomf zou het voor hem weeen, wan
neer l«.j ze ondekte en onschadelijk
mankte! Een langdurige moeitevolle
arbeid lag vóór hem, daarbij kwam
nog, dat de nagelaten brief van Ha
gen hem zorg ba aide. Hij herinnerde
zich de gezegden, cke do procureur
zich hieromtrent had laten ontvallen,
oult déze scheen nu aan do echuld van
Hagen te twijfelen en het oordcel der
publieke meening to doelen, dat alles
behalve vleiend voor den rechter van
instructie luidde. En tóch was Horug-
mann er zich zei ven bewust van, de»
Allerlei
Niéuwe legerver sterk! n-
gon in Rusland?
De minister van oorlog heeft bij de
Doerna een wetsvoorstel ingediend
omtrent verbetering van de nationale
verdediging. De inhoud van dit ont
werp wordt geheim gehouden.
Do voornaamste Petersburgsche bla
den zijn van meeming, dat er sprake
ia van een aanvrage om belangrijke
credieten. Er is echter reden aan te
nomen, dat het ontwerp in qunes-
tio nog niet «datgene is, waar
van de algemeene lijnen aangegeven
zouden zijn geworden aan de afge
vaardigden in de geheime conferen
ce van 14 dozer.
Het ontwerp is in handen gesteld
van de commissie voor leger en vloot.
't Zou dus nog maar een begin zijn.
U i t M e x i c o.
Volgens 'n telegram ontvangen door.
een der agenten van de opstandelin
gen, duurt de slag bij Torreon nog
voort.
Stadsnieuws
AlscbBld van Kr. A. A. van
der Meracli.
(Vervolg.)
De zaal van, het Kantongerecht bood
Dinsdagmiddag wel al een heel onge-
worien aanblik aan. In de middag
uren hangt er gewoonlijk een mono
tone rust in dit zaaltje en is er al
eens een getuigenverhoor, dan
heerscht er toch een kalme etemming.
Nu was de zaal al vóór drie uur bij
na geheel uit haar gewone aspect.
Om de groene tafel was het nog ge
woon. Daar was de kantonrechter, die
nog maar een uurtje als zoodanig in
functie zou zijn, gewoon als altijd in
toga en bef. Aan zijn linkerhand de
griffier: Mr. van den Boon, oud-be
kend gezicht, Mr. Fick rechts, een
jongere figuur in deze zaal. Dan de
deurwaarder Glaser, leunend op z'n
lessenaartje.
Dat zijn de vier, die elke zitting bij
na in 't Kantongerecht als hoofdfigu
ren optreden.
Maar voorts waren er velen, die
men er anders niet ziet- op de ach
ter rij, onder de hooge vensters, da
mes, naaste familie van den schei
denden kantonrechter. Tusschen haar
in de heele rij plaatsvervangers van
de kantonrechters, meest jongeren,
maar toch met een oudere er tus
schen, die anders nooit meer baret
en toga dragen.
Do balie-autoriteiten ontbraken
niet, zaten er ai op een vóórbankje,
een groep notarissen, naast hen.
Daarachter belangstellenden. In
de eerste plaats bijna do geüeele Ar-
rondissemenis-Rechtbank met presi
denten en parket, We zagen voorts
Prof. Van Walsem, directeur-genees
heer van Meerenbergden heer Van
Goor, Commissaris van politie; Jhr.
Mr. D. E. van Lenncp, Burgemeester
van Heemstede, deurwaarders, con
cierge, personeel van de griffie, veld
wachters en verder personeel.
Op 't laatst kwam uit de advocaten-
kamer de breede stoet van advocaten,
die alle overschietende ruimte in de
Kantongerechtszaal innamen.
De buitengewone zitting werd ge
opend. De kantonrechter zou nog een
paar civiele vonnissen uitspreken.
Deurwaarder Glaser riep de namen
af en de kantonrechter las de overwe
gingen, gaf z'n beslissingen. Toen
werd de buitengewone civiele zitting
gesloten, om gevolgd te worden door
een buitengewone strafzitting.
„De Tijdgeestkreeg nog voor het
laatst tion gulden boete van den
scheldenden kantonrechter, toen gaf
hij het woord aan Mr. H. J. D. D. En
schedé, die hem vooraf om het woord
verzocht had.
Mr Enschedé.
De oudste plaatsvervangend kanton
rechter merkte op, dat liet niet de eer
ste maal was, dat hij hier in de zaal
sprak, maar dat het wel de laatste
keer zou zijn, dat hij Mr. Vau der
Mersch hier toesprak.
Hij herinnerde Mr. Van der Mersch
aan den tijd, toen hij jong ambtenaar
bij het O. M., hier zitting had, toen
allen hier jonger en de zittingen der
stoeler groener waren dan nu. Wat
niet veranderd was was de vriend
schap, die zij elkaar waren blijven
toedragen. Toen spr. zijn laatste re
quisitoir had uitgesproken en de
jongste kantonrechter-piaatsvervao-
ger was geworden, had hij nimmer
gedacht Mr. Vau der Mersch nog
eeus als oudste plaatsvervanger bij
zijn afscheid te zullen toespreken.
Mr. Enschedé maakte de opmer
king, dat het heden een zware dog
was voor den scheidenden kanton
rechter, die 40 jaar bij de Rechterlij
ke macht was werkzaam geweest.
Spr. meende echter, dat het besluit
tot heengaan zeer wijs was te noe
men, omdat Mr. van der Mersch nog
tijds zijn ambtsplichten nauwgezet
vervuld to hebban. Hij was van <ie
schuld van Hagen vast overtuigd ge
worden, niemand kon hem het verwijt
doen, dat hij iets nagelaten had, om
die vvaariiiekl aan het daglicht te bren
gen. Ilij had wel is waar aan do on-
schuldsbetuigingen van Hagen geen
geloof geslagen, maxu- dit zou ook geen
andere rechter van instructie gedaan
hebbc-n, zii maakten immers op den
dag der terechtzitimr geen indruk op
de gezworenen De instructie thans te
heropenen, zulks hield Honigmann
voor doelloos, er lag ecu te groote
tijdsruimte tusschen die daad en het
heden dan dat men op eenig gevel;-
had mogen hopen. Hij had den anoni--
mon brief mei het handschrift van
Staüdragcr vergeleken, hij gaf de mo-
gelijkheid toe, dat do makelaar den
brief kon geschreven hebben, doch hij
trok hieruit geen ander besluit, dan
dit, dat burn dinger zulks alken uit
vriendschap voor Hagen en diens kin
deren had gedaan.
Ontstemd betrad hij het huis, waar
in hij woonde. In de 'gang kwam
Broni hem tegemoet.
Juffrouw May wensohte u gaarne
eens te spreken, zeide zij. Do dook
tor heeft haar toegestaan, om u te ont
vangen, zij zal nu ook wel n.-et eerder
rusten, dan nudat zij aan u do ver
klaringen heeft afgelegd, waardoor rij
do ontdekking van don moontonaar
mogelijk hoopt te maken.
krachtig fa én in het volle bezit van
zijn werkkracht, terwijl velen dan
nog niet scheiden willen. Do spreker
hoopte, dat de heer Van der
Mersch nog vele jaren van ongestoor
de werkzaamheid zou genieten en
goede gezondheid zijn deel zou zijn.
D't zij u van harte toegewenecht.
(Applaus
M r. F i c k.
Do oudste ambtenaar sprak uit
naam van 't parket in zijn uitgebreid-
sten zin, n.l. ook voor ambtenaren, die
Haarlem reeds verlaten hebben, o.a.
Mr. Van Lier, die zeker hier aanwe
zig zou zijn, zeide Mr. Fick, indien
hij niet op de strafz.tling te Almelo
moest zijn. Spreker dacht daarbij ook
aan Mr. Wolfson, die mede gevraagd
had, om uit zijn naam den scheiden
den kantonrechter toe te spreken.
Twee redenen maakten het den amb
tenaren steeds aangenaam om met
Mr. Van der Mersch samen te wer
ken. Die redenen waren dankbaar
heid en bewondering. Dankbaarheid
wegens de welwillendheid, waarmede
hij den ambtenaren steeds tegemoet
kwam bewondering wegens de wijze
waarop de kantonrechter zijn functie
vervulde.
Want indien een jongere zijn plicht
doet, zei Mr. Fick, doet hij ni6t meer
dan wat betamelijk is; maar stellig
wekt het bewondering wanneer ie
mand zijn plicht blijft doen, als hij óp
een leeftijd gekomen is, waarop rust
een reeds lang verworven recht is.
Gij hadt een staf van plaatsvervan
gers om u heen, al6 niet veel kanton
rechters die bezitten Uit het feit ech
ter, dat gij maar noode een beroep op
hen deed, en gaarne zooveel mogelijk
alles zelf deed, valt af te leiden, hoe
gij uw plicht opvatte. Spreker hoop
te, dat de heer Van der Mersch vol
doening zou vinden in andere bezig
heden, die hem zijn rusttijd schen
ken zou.
Jhr. mr. F. W. v. Styrum.
De heer Van Styrum wilde zijn hul
de voegen bij die. welke de zittende en
staande magistratuur had gebracht,
nu de heer Van der Mersch zulk een
gewichtig en schoon ambt neer ging
j leggen.
Gewichtig was dit ambt. Het eischt
den geheel en man en de betoekenis er
van werd beheerscht door den persoon
van den drager. Gij hebt u doen ken
nen, zeide Mr. Van Styrum. als een
nauwgezet ambtenaar, een ambte
naar van hooge plichtsbetrachting.
Schoon noemde de heer Van Sty
rum het ambt van kantonrechter om
verschillende redenen.
In do eersite piaats, omdat een kan
tonrechter geheel zelfstandig werkt en
zelf en alleen de verantwoordelijkheid
voor de vonnissen heeft te dragen. In
de tweede plaats omdat de Kanton
rechter meer dan een ander rechter
rechtstreeks in aanraking komt met
de roditzoekemdeu, zooals men hen
gewoonlijk noemt. Die term recht zoe
kende is euphemi&tiscb. want men zou
hen, die met den rechter in aanra
king komen kunnen onderscheiden in-
recht zoekenden en de in rechten ge-
zochten (gelach).
Men kan niet zeggen, dat van deze
in rechten gezochten' een bijzondere
aandrift uitgaat om met den rechter
w elke ook, kennis te maken.
Toch zal het dezen ook bij de ken
nismaking met den heer Van der
Mersch meegevallen zijn. Zij hebben
in hem leeren zien een onpartijdig
rechter; een man die alle nooden en
bezwaren aanhoort; een man, die
krachtens zijn ambt geroepen was,
zijn ambt hoog te houden, doch de
billijkheid in overeenstemming tracht
te te brengen met het recht.
Zij naaien van Mr. Van der Mersch
raak nuttige wenken mee, die dikwijl3
van belang waren voor huh verder
leven, l^i wanneer de Kantonrechter
ran meening was dat de rechtzoeken
de niet bij machte was zijn eigen )>e-
lang te bepleiten, raadde de Kanton
rechter hem een advocaat te raadple
gen.
Do verhouding tusschen. Kanton
rechter en balie heeft nooit iets te
wenschen overgelaten, dit constateert
spr. met erkentelijkheid.
Tot op het laatste oogenblik zijt ga
op uw poat willen blijven, zeide spre
ker aan 't eind van zijn toespraak,
want vandaag hebt ge nog vonnissen
uitgesproken." Dat ge nu heen gaat.
moeftii wij, eerbiedigen, omdat ge zoo
veel jaren hebt gearbeid. Wij geven u
onze beste wenschen mee en hopen,
dat ge de balie niet zu't vergeten,
zooals"de balie u niet vergeten zal.
Notaris Willem s.
De heer Wïllems meende in dat voor
den heer Mersch zoo gewichtig moment
in den geest te handelen van de aan
wezige notarissen als van hen, d e
hier niet aanwezig waren,, wanneer
hij den Kanionrecnter hulde bracht cm
hem dankte voor de wijze, waarop
deze altijd bet notariaat was tegemoet
getreden.
De controle, die de kantonrechter
op de notarissen moest uitoefenen,
De rechter volgde hel jonge meisje
in do ziekenkamer, waar hij Sabitu
rn et verbonden lioofd in bed vond lig
geii. Ilij maakte er haar opmerkzaam
op, dat een voor de wet geldig ver
hoor slechts in tegenwoordigheid van
een griffier kon plaats vinden. Brom
bood zich aan. om de vragen en ant
woorden op te schrijven, en Snbine,
dio meer over liet verlies van hau.
vermogen dan om haar lichamelijk
lijden jammerde, wilde met hare ver
klaringen nu niet langer wachten.
Ik heb gehoord, dat de misdadi
ger nog maar steeds niet- is opgespoord
en dat men niet weet of vermoeden
kan, waar men hem zoeken moet, zei
de zij in hartstochtelijke opgewonden
heid; ik geloof echter, u den man
nauwkeurig te kunnen beschrijven,
want ik lieb hem vroegti al eens ii.
dit huis ontmoet.
Wanneei uit bet geval is, dan zou
het onvergeeflijk zijn, indien ge tot
morgen wiidet wachten, antwoordde
Honigmann. die een scoei nuar het bed
getrokken en plaats genomen had.
Gij zoudt hem dus herkennen?
Zonder twijfel. In den bewusten
na.cht hoorde ik in de aangrenzende
kamer een verdacht gedruisch, do deur
was niet gesloten, doch 'rtond slechts
aan. en door den kier viel een zwakke
lichtstraal in dit vertrek. Vrees heb
ik uoo t gekend, ik dacht in het eerste
oogenblik dat mijn meid rnij bestelen
wilde, en nu stond ik zacht jes op, om
befende bij steeds öp WelvTlIendo
wijze uit. Hij dankt den hoer Van der
Mersch voorts voor de medewerking
den notarissen betoond. Hij verleende,
die medewerking steeds op sympa
thieke wijze.
Verder vermeldde de heer Willem»,
dat de heer Van der Mersch steeds
zeer belangstellend was in de persoon
lijke omstandigheden van de r.otaris-
U wenschen wij toe, eindigde spre
ker, lange iaren van welverdiende rust
in uw gezin, nadat ge u zooveel jaren
geheel aan uw ambt hebt gegeven.
Mr. Vander Mors c h.
De heer Van der Mersch dankte,
aanvankelijk langzaam sprekend en
met tusschenpoozen, als kostte het hem
moeite de aanstormende indrukken te
ordenen en te beheerschen.
Hij ving ongeveer aldus aan:
In dit voor mij gewichtige oogenblik
komen er gewaarwordingen van ver
schillenden aard bij mij op en zou ik
mij kunnen overgeven aan herinnerin
gen. Ik denk terug aan mijn eerste
installatie als substituut-officier, nu
40 jaar geleden, aan mijn installatie
als substi tu ut-officier te Haarkvu,
voor 30 jaar en aan het oogenblik
waarop ik met een hartelijke toespraak
als kantonrechter werd beüedigd door
Mr. Van Walcbren. Mr. v. Walchren
herdacht den tijd., dat ik bij liet
0. M. dieir Rechtbank had gearbeid en
nu van de staande naar de zittende
magistratuur overging. Hij vreesde,
dat ik daardoor decepties zou onder
vinden, De toespraak van den zeer
hooggeschatten president, welke toe
spraak niet na elke beeediging volg
de heeft mij toen zeer geroerd.
Ik had bijzondere redenen om in
Haarlem te blijven en had daarvoor
gesolliciteerd naar de betrekking van
kantonrechter, omdat ik meende op
deze wijze op rustige wijze met mijn
gezin te Haarlem te kunnen wonen.
Voor mijn ambt als kantonrechter was
ik voorbereid door mijn tweejarige
werkzaamheid in een kleiner kanton.
27 jaren zijn nu voorbijgegaan. Zijn
hot rustige iaren geweest? Die vraag
is onmogelijk bevestigend te beant
woorden. In 't begin was liet een rus
tige tijd; maar na 20 jaren was de ar
beid in het kanton zen er verdriedub
beld en nog steeds noemt 'het toe.
Daarom heb ik wegens mijn leeftijd
ontslag genomen, hoewel ik mijn werk
nog goed kon waarnemen, en het is
gebleken, dat ik mijn functie nog goed
vervullen kan.
Men heeft gewenscht aan het einde
van mijn loopbaan dit te herdenken in
een buitengewone openbare terechtzit
ting en spreker heeft daaraan gaarne
willen voldoen.
Hij wil nu woorden van afscheid
sproken. In de eerste plaats tot hem,
die 12 jaar met mij heeft samenge
werkt, mijn hooggeachien griffier Mr.
Van der Boon, zegt spreker. Uw ar
beid heb ik hoog gewaardeerd. Gij
zijt een uitnemend griffier, een man
van rustig en kalm optreden, wat van
pas kwam, wanneer hij de conclusies
in het audiëntieblad vermeldde. Zijn
aangenaam leesbaar handschrift maak
te mij gemakkelijk resume's op te stel
len, om daaruit mijn beslissingen' te!
baseeren, beslissingen, die naar spr.
hoopte, steeds hebben voldaan aan de
symboliek van Themis: gebünddoAi
en met de weegschaal in de hand.
De griffier had de tact om het per
soneel dor griffie zoo te leiden en op
tc leiden, dat men met spoed en toefi
met accuratesse de stusken van de
griffie kreeg, wat oen groot belang
voor de rechtooc-kenden is.
Dat Haarlem een moueJ-griifft heeft
is te danken aan uw ijver en plichts
betrachting, uitnemende eigenschap
pen, waarvan mijn opvolger nu zaJ
kunnen genieten.
Zich tot mr. Fick wendend, her
dacht spr. den aangenomen tijd door
gebracht met de verschillende ambte
naren. Onder hen noemde spr. mr. H.
J. D. D. Enschede, van wiens weldoor
dachte requisitoiren s^r v- -l heeft ge
noten.
Hij bracht huift 1 d ambtena
ren, die hem zijn taak hadden verge
makkelijkt door het geven van loencn-
tingen by de requisitoiren en vestigue
de aandacht er op, dat de ambtenaren
van het Hasricmsche kanton een zwa
re taak hebben, maar vaak een
schoone toekomst tegemoet gaan. i>pr.
herinnerde aan mr. Van Lier, thuns
subsütuut-olficier van justitie te Al
melo, aan mr. Von Baumhauer, die
als Officier van Justitie to Amster
dam zijn loopbaan eindigde, aan mr.
Colcheor, officier van justitie te
Utrecht, aan mr. A. Tak, thans advo
caat-generaal bij deu lioogcn ltaad.
Sjir. hoopte dat voor mr Fick ook een
dergelijke schoone toekomst zou weg
gelegd zijn.
Hierna nam mr. Van der Mersch
afscheid van de leden van de Recht
bank en de ambtenaren mr. Pelérin
en mr. Hoyer.
Hij dankte voorts de plaatsver vu n-
geud-kantonrèohters voor den grooten
siïun hem geboden vu merkte uaaibij
Op, dat het zeer te betreuren was, dat
haar te verrassen. Doch toen ik nu
do deur*opende, eu in hei roode ge
zicht van ecu man keek, toen verlam
de schnk mijn tong. zoodat het mij on
mogelijk was om hulp to roepen. Een
oi>genblik later zakte ik bewusteloos
ineen.
En hoe zag deze man er uit?
Een ineengedrongen gestalte met
breede schouders, rossig haar, een
-'oppelige baard, een valsche, loeren
de blik, terwijl iedere trek van zijn ge-
!aat van vermetelheid en wreedheid
getuigda Hij was goed gekleed, men
zou hem voor een welgesteld hand
werksman hebben kunnen houden.
Gij hebt hem vroeger al eens in
dit huis ontmoet?
Ja, ik herinner mij dit zeer nauw
keurig! Het was eenige dagen vóór de
inbraak, hij scheen uit het achterhuis
te komen, en ik hoorde, dat een stem
Blum riep.
11a, de roode Fr.ts, viel Honig
mann haar driftig in dc rede. Uwe
beschrijving past geheel op hem en
ook de naam komt overeen: Friedricli
Blum, bijgenaamd de roode Frit-. Nu,
doze man zit reeds achter grendel cn
slot, men heeft hem bij het plegen
van een andere misdaad in den von-
gen nacht betrapt cn gevangen geno-
En mijn geld? Mijn papieren?
Ik zal in zijne woning huimoe
king houden, zoodra d«te woning uit
gevonden is, en ik hoop alsdan ook
het Rijk hun diensten niet meer waar
deerde.
De goede samenwerking met de
liaorlemsche balie had spr. steeds op
hoogen prijs gesteld, omdat die sa
menwerking strekte tot verhoog mg
van de majesteit van het recht en de
leden liet nooit onder zich achten om
voor hein te verschijnen, om dv recht
zoekende!) bij te staan.
Ook voor mij zeil. zei spr., heb ik
hun arbeid gewaardeerd, want de plc-ï
dooien waren voor mij een prikkel,»
om zooveel mogelijk werk van mijne
uitspraken te maken.
Tot de notarissen sprekende, wier
tolk mijn vriend Willoms was aldus
merkte spr. op. zeiue mr. Van uur
Mersch, uai het hem steeds veel ge
noegen had gedaan mei de notaiissen
te kunnen «unenwerken. Zij komen
vaak op voor minderjarigen eu ande
re personen m imseruóeus. Steeds be
hartigden zij op uitstekende wijze do
aan hun zorgen toevertrouwde belan
gen.
Moet spr. en dit stemt hem droe
vig sol leiden van veel wat hem lief
is, hij blijft nog met het notariaat in
aanraking, daar hij nog eenige jaren
zitting heeft m de Kamer van Toezicht
op de notarissen, en de Kamer noch
de Minister zijn ontslag als lid dier
Kamer noodig oordeelen.
Bij het toespreken van den deur
waarder Glaser denkt spreker aan
diens door spr. zoo hooggeachte» va
der, die een vraagbaak voor spr. was,
omdat deze het geheele kanton Haar
lem individueel kende. Hij had een
hooge opvatting van zijn taak en ex-
ploitte niet in de eerste plaats om zich
zelf te bevoordeel©», want hij was een
voorstander van minnelijke schikking
wat niet altijd in zijn financieel ^oor
deel was.
Gij, zeide de heer Van der Mersch
tot den deurwaarder, tracht do voet
stappen van uw vadeer te drukken.
Ook hem bracht hij dank.
Ten slotte richtte spreker zijn af
scheidswoord tot de pers.
Het wordt wel eens betwijfeld, zeide
sleeker, of de publictatie bij strafza
ken wel altijd nuttig werkt. Dnar valt
veel voor te zeggen, als de pers een te
ruim gebruik maakt van het doen van
mededeelingen over 't vooronderzoek
van eon belangrijke strafzaak, maar
geheel iets anders is het, als de pers
do verslagen van de openbare zittin
gen geeft. Spreker heeft de pers can
ook bijzonder gewaardeerd. Menig
maal kwam hel voor, dat een beklaag
de spreker zei: Ik zou 't niet hebben
gedaan, als ik maar had geweten dat
het strafbaar was.
Do pers nu kan aan het publiek do
wenen vil verordeningen bekend ma
ken.
Wanneer zij blijft binnen die gren
zen kan niemand tegen haar werk
zaamheid eenig bezwaar hebben,
want dan is er geeu gevaar voor, dat
de lezers worden aangespoord tot na
volging, gelijk veel gebeurt bij de le
zing van de behandeling dor strafza
ken, wanneer do verslagen een op
windend kurakter dragen on sommi
gen aansporen om den branie uit te
hangen.
Hierna dankte de spreker nog eens
alle belangstellenden hartelijk voor
hun tegenwoordigheid en vork:aarde
de zitting voor gesloten
Nu werd het rond den kantonrech-
terszetel een aruk gewoel, want ieder
wilde van de gelegenheid gebruik ma
ken, om den scheidenden magistraal
do hand te drukken.
ZAK KKNROTJ.ER IJ.
Van den heer J. J. Kerbert, uit
Haarlem, is op de tram te Rotterdam,
een portefeuille met f 100 en eenige
papieren gerold, zoo meldt de Tel.
DE AANRANDER GEPAKT.
Nader schrijft men ons:
Zooals wij gisteren reeds meldden,
is het der politic gelukt, den man te
arresLeemen, die op één avond twee
meisjes met slechte bedoelingen aan
randde, de één ap de Dreef s avonds
to 7 uur, de ander in hel, Predoriks-
park ongeveer S uur. Mejuffrouw G.
K.. te Heemstede, die op de Dreef aan
gerand waft, had geen aangifte bij <Le
politie gedaan, maar het andere meis
je een dienstbode uit de Linnaeusiaau,
vertelde het geval aan de familie,
waarna de heer des huizes terstond bij
de politie aangifte deed.
De recherche koesterde al terstond
vermoedens tegen een zekeren B.. lie
al meer misdrijven achter den rug
bad, en het bieek al heel spoedig, dat
de politie goed genaden had-
Een rechercheur bezocht de beide
aangerande meisjes en toonde haar
een portret van den verdachte, dat
terstond door beide meisjes als dat
van den brutale» kerel herkend werd.
Haar werd niu verzocht op het bureau
in de Smedestreur, te komen, ten einde
met B geconfronteerd te worden. Bij
het aan u ontstolen goed te vinden!
Ik zal u daarvoor zeer dankbaar
zijn.
Gij zeidet. dat Fried rich Bium uit
het achterhuis kwam!
Zoo scheen het mij ten minste
toe.
Wie woont daar?
De nachtwaker Kiisebier met zijn
vrouw en stiefdochter.
Andnrs niemand?
Nceu!
Nu, die Kiisebier heeft miin ver
trouwen nooit genoten, zeide do rech
ter pcfnzeml. zijne vrouw is nu ze
ker uwe verpleegster?
Ja wel, ik zon haar onrecht aan
doen, indien ik mij over haar beklagen
wilde, antwoordde Sabine, wier stem
zwakker werd; anderzijds geef ik
toe, dut deze personen geen onbeperkt
vertrouwen verdienen. Maar Kascbier
is toch nachtwaker
Spreken vvfj daar niet verder
over, viel Honigmann liicr schielijk ra
do rede. Dcd, als ik u verzoeken
mag, vrouw Kasebier niets van deze
verdenking mede, dio voorloopig
slechts oj) een vermoeden rust. Zoodi a
uw dokter het veroorlooft, zal ik den
rooden Frits in uwe tegenwoordigheid
laten brengen, inmiddels worach ik u
beterschap.
(Wordt vervolgd.}
