WÉ
16
m
9
■/Mè
i
m
rife
mB
m
mÊ.
I Él
m
9.
9
9,
9
M
M
(B
s
m
IIij stond op en ging met een ge-heil had aangericht, lachte zijn
wu-.iiig voorkomen de kamer uit. vrouw. Alleen krasse middelen kon-
W uetkrtid keek zijne eontgenoote den hier baten,
hem na, terwijl Liedje in een stroom Hm En waar zit die deugniet
van treinen uitbarstte. nu?
Kom,-kind, noost je maar; ikl Present!
ben er ook nog! Die August krijgt je j ia onberispelijk toilet kwam de
niet. Ik weet wel, voor wien jetooneclspeler nu uit de andere kamer
jong hartje warm klopt en ais schoon- en door Liesje, met haar onweder-
Eoon s je Frits mij welkom. staanbaarslen glimlach, werd hij
In beginsel ben ik met voor come- aan den reeds ontwapenden ouden
dianteu; maar hij meent het ernstigbCer voorgesteld,
met zijne kunst en hij is ul mooi be- ^>1 het mij vergeven, meneer
zig, naam te maken. Het zal strijd pieesman, dat ik met ulle middelen,
en moeite kosten, want je vader is dje mjj len dienste stonden, voor ons
koppig en doerdryvend; maar op n.ij doel gestreden hcb Want ik he5
in je vciuyuweu en ik zal hem vteij bailr uw doenter L.csje, en k
to. louc mengen. kwam om hare hand vragen.
Miuiftehu w icii> Eiesjö zich ui ae ar- 1S een l00neeispeler, man
men van nare moeder. —muur je zult toch moeten erkennen,
.Maar wat moeien we met dien. dft[ h z j. versluat dus mengde
August beg.mien? Kinnen n paar uux j el eesD?ev
kan nij a. voor onze oogen staan, v l d d h d acóbu-
vroeg l.izo, die hare tranen droogde. d 11
- E* ik heb er niets tegen, papa-
en wei subiet, liet best was als. Am- -
even j« lf.il. niuild& DlBial Mla-i c J7, ala 1,11 ™c maar geiukiw
sv.i.en rand weien. j maaktl
lull wsud».» luier spoedde liet' - m«r 8"a hier b» o.er-
«i „inu-iaje zich heen '»mp.lnig l riep de .ader uil. die nog
niet zoo dadelijk zich gewounen wu-
Frils van den Steen was voor de i 416 geven.
jonge rollen aan den schouwburg kn als die andere nu komt
verbonden en had de bewondering, Prevelde hg.
dra de liefde van Liesje weten te ver- Die Is er al geweest! onthulde
werven. Evenals vele toonoelkunste- zÖn vrouw,
naars nog al luchthartig van levens- at Z0g je?
opvatting, meende hij het tocli gned; Wij zagen hem aankomen, Lies-
al was het zijne aandacht niet out- je en ik ook zoon pracht-exem-
gaim, dat de oude Fleesman er vvann- plaar; op staanden voet afgekeurd,
pj j- inzat. Ha e moeder was wel te-1 En waar is hij?
reid om mee te gaan. doch don vader Marie heeft hem wat aan den
moest men er niet mee aankomen; praat gehouden en afgescheept!
hij had, sinds hij een- in een liefheb- Fleesman zag wel, dal de bond hem
berij comedie was op get reilen en zich te machtig was geweest. Een gcrui-
danig goblamc-erd had, een glooien- me poos bleef hij nog in tweestrijd;
den haat opgevat tegen al. wat aan zelfs dreigde hij zich weer boos te
het tooneel verbonden is. En nu zoo'n maken, om het verloren terrein te
th\itorheid als schoonzoon! herwinnen, en toegevende aan die
Frits was gelukkig tehuis en gaf aanvechting, ging hij onverhoeds
onverwijld aan de roepstem gehoor.
En nu volgde achter gesloten en door
Marie welbevvoakte deuren een ge
heimzinnig beraadslagen. Het voor
stel van Frits, zelf August den Dom
me voor te stellen, wei d eenstemmig
aangenomen. Alieen wist men met,
wat te beginnen mei den waren Au
gust, wuuneer deze v.oeglijdig zich
mocht aanmelden. Toen het dienst-
nie.sje, dat iu vertrouwen'genomen
moest worden, zich aanbood om voor
zooveel noodig hem aan den praat te
houden, glan-de op aller gelaat nu
en kei zonneschijn; hetgeen papa
Fk-esmau, toen b.j na zijne gewone
morgenwandeling thuis kwum, even
zeer weder in een goed humeur
bracht.
Inmiddels was voor een fijne koffie
tafel zo.g gedragen eu prec.es 12 uur
diende Marie „den heer August
Maalders" aan.
Maak toch zoo n kale drukkie
niet! Met deze woorden de dienstbode
op zij schuivende, trad de pseudo-
August liet vertrek binnen.
C'ostuuni en grime waren voortref
felijk z- ouat zelfs Fleesman. die,wel
wist hoe 't op het platteland toegaat,
ontzet de handen ineensloeg, lom de
jonge vlogel met zijn vuile schoenen
over het kost ba. e tapijt klotste en
zonder veel complimenten op de plu
che sofa neerplo'.te.
Gooien dag, meneer Fleesman.
De complimenten van m'n ouwe!
Hoe gaat met hem? vroeg de heer
des huizes koeL
Malle vraag hoe zou 't hora
gaan. Duiten leven we niet zoo mie
zerig als in de stad!
II ij keek eens rond en gaf op boer-
scne wijze moeder eu dochter de
hand, die haar lachen nauw konden
bedwingen.
Nou, ik heb n honger als een
paardI
Eu zonder nadere uitnoodigmg af
te wachten, ging hij aan tafel zitten,
en ook de overigen namen plaats. De
wijze, waarop August zich nu weerde,
is boven onzen lof verhevenzoo gul-
naar het schelkoord on belde.
Het dienstmeisje verscheen.
Is er iemand geweest?
Jawel, meneer.
Wat was dat voor iemand?
Nou, daar was die amiere straks
nog een heer bijl lk heb hem maar
gezegd, dat er belet was.
Zoo, heb je dat maar gezega...
I is goed
Mm te verdween, zonder een spier
van haar gelaat te vertrekken.
Toen koos hij de verstandigste par
tij.
Nu, voor mijn part, weest geluk
kig met elkaar. Maar één ding neb
ik jtiui te vetzoekeu: zulke comedies
worden niet meer opgevoerd. Dat is
eenmaal gevvees, en nooit weer.
Uideau! zei de aanstaande
schoonzooa en hij drukte hem de
hand.
tv rij gevolgd.)
Eea b zuck.
Alles in de woning is, ais naar ge-
woooii.e, in de grootste wanorde. Ma
ma en de drie dochters hebben noodt
tijd om op te runnen en het dienst
meisje ïieefi merkwaardigerwijze ook
aittijd wat anders t© doen.
Susette, de jongste, zit iu noncha
lant négligé voor de kooi van den pa
pegaai en is bezig, liet krijsa-cnde
d;er een nieuwen volzin in te prenten.
Op haar schoot zit de gnoote ptxa, een
huisgenoot van de familie, en hal lieve
(Lei semjnt liet onderricht met belang
stelling te volgen; nu en dan, met
verlangenden blik op den vogel, het
fluweelen pootje uitgaan de.
Babe; te, op eéne na de oudste, ver
heugt iluaar séoriiig toilet in een fau-
|w.„„ uoo teu.il, waardin zij als het ware gehurkt
hartig tastte hij toe, dat er voor Flees- zit, met eene courant in de hand; de
huwelij lts-annonces blijken hare aan
dacht to trekken, terwdjd Nanette, de
oudste, iu een dergelijk ochtendge
waad geeuwend tegen den schoor
steenmantel geleund slaat.
.Mama rekt op den divan zich uit,
vanwaar zij met crutischen blik het
dolce far niente harer do oh tere
want eigenlijk voeren de jonge dames
niets uit gadeslaat.
Papa wandelt in robe de chambre
de kamer op en neer. Hij is den gan-
schen dag bezig de gescheurde voe
ring, die bij iedere beweging te voor
schijn komt, weer in ie stappen zoo-
dra hem dit begint te verdrieten, be
weegt hij zich niet meer en dan
blijft de voering ook op hare plaats.
De omstandigheden veroorloven hem
dat, want hij is geipensioiuneord en
heeft in den regel niets andere te doem.
Suseüie heeft al meermalen het voor
nemen gekoesterd, de kamerjapon met
syndetiikon weder bruikbaar te maken;
doch pa.pa wil van dit kleef rmtldel
man haast nieis overbleef. En toen
hij genoeg had, veegde de nobele
gust met de mouw zijn mond af.
Zijn verdere manieren waren „na
venant".
Onuitstaanbare vlegel! mompel
de Fleesman en zich tot zijn dochter
wendende, fluisterde hij haar toe:
Kind, dat heerschap krijg je in
geen geval I
Nou, wat fluister jelui met me
kaar! flapte August uit, wien dit niet
ontging. Spreek hardop, als jelui wat
te smoezen hebt. Jelui bent toch geen
gluiperds I
Maar mijnheer Maalders, sprak
Fleesman nu uit de hoogte, ik moet u
doen opmerken, dat mijn dochter zul
ke taal niet gewoon is.
Daar heb ik maling an. Ze moet
er maar aan wennen!
Als ik dat creatuur maar eerst
het huis u.tjiad, dacht Fleesman, en
zijn dochtertje, dat mee comedie
6peelde, begon te weenen en kreeg t
baast op haar zenuwen.
Aan zijn wensch kwam August al
tegemoet.
Goed gesmaakt heet het en ik
dunk jelui "wel. Nu Irad hij «rtro»
wclijk op den gastheer toe. Zeg. kan daaruit» repareerde, waarna het op
je me nog 10 gulden leenen.
Fleesman kookte van woede. Hij
wierp een goud tientje op tafel en
stormde de kamer uit.
Het tooneeltje, dat nu volgde, was
een beschrijving overwaard Moeder
en dochter achtten het oogenblik ge
komen om „den onguren bezoeker
zijn congé te geven".
We moeten het ijzer smeden, nu
het heet is! zei de practische moeder,
voordat het echte exemplaar soms
nogmaals komt opdagen.
Toen de man en vader weer binnen
kwam, waren zijn huisgenooten al
leen.
Waar is die onbeschaamde vent
gebleven?
Hij verkleedt zich even, papaatje.
Wat is dat? barstte hij uit. Beu
ik hier soms
Blijf nu bedaard, oudje! sprak
zijn vrouw op een toon, waaraan hij
maar zelden weerstand wist te bie
den. We wilden je maaree ns iaten
zien, hoe het gaan zou als je zoon
boerenkinkel in huis haalde.
Ja. maar
Wees kalm en verstandig. Je
kind zou diep ongelukkig geworden
zijn, en dat wil je toch nietl
Dat weet je wel beter maar
dat lesje was toch wat hard!
Toch heilzaam, man! Wie weet,
wat je in je eigenzinnigheid voor on-
zijn gladden schedel vastzat an men
een volle week noodig had, om het t©
verwijderen.
Nu gaat hij ©enigszins onilstemd
heen eu weer. Hij zou wol gaarne er
gens gaan zitten, doch kan geen
plautsjo vinden, daar alle zitgelegen
heid voor alt!© doeleinden in gebruik
genomen is; immers, de leuningen
der voorhanden zes stoelen zijn met
kleed Lngstukken der dames gedro-
peerd, wurm men is den vorigen avond
laat thuis gekomen en heeft, zeer
laat opgestaan, nog geen gelegenheid
gehad, alles op te ruimen eu zich naar
beltooren te kleeden; de zetels zijn in
genomen door toü van voorwerpen
voor huiselijk gebrpuik.
Alleen de hoeden i' r dames werden
op de ppiano in den hoek zorgzaam
gedeponeerd; daar waren ze veilig
voor do kat, want het schrandere dier
meed met zorg die jammerkast.
Dit ruu was zoo tamelijk d© normale
toestand, waaraan d© „heer des hui
zes" van lieverleden zich gewend had,
zoodat hij er geen woord meer aan
verspild© hetgeen hem weinig zou
hebben gebaat, want eventueel© oj>-
merkingcm zijnerzijds zouden niet de
aandacht waardig gekeurd zijn.
Leen dan werd notitie van hem ge-
nomen, als men geld van hem noodig
had, en daar dit nog al eens dikwijls
het geval was, kon hij zich over ge
brek aan werkzaamheid niet beklagen, j
Maar nu wou hij toch gaan zitten.
Hij hief het op een stoel gcplaaist
aquarium op de tafel; waarbij hij met
zooveel botioedzaamheid te werk ging,
dat ongeveer de helft van den inhoud
op zijn kamerjapon uitgegoten word.
Maar lnoe kan men zóó onhandig
wezen! sprak op bestraf fenden boon
moeder de vrouw.
Beboeren visschen soms op een
stoel?
Ach, do diertjes zijn ook moe en
willen eens uitrusten! kweelt Bnbotte,
Houd die flauw© aardigheden
voor je! 't Is hier niet meer uit te hou
den! gromt papa en in zijn ergernis
duwt hij do uitpuilend© voering iu de
mouw.
Hoor eens. mama, daar zoekt een
jong. rijk man een© vrouw zonder
vermogen! roept Babetta eensklaps
met vreugdevolle verrassing.
Wie? waar? en de heel© fa
milie stort, als door ©ene aardbeving
voortgeslingord, naar de onudeksur
van den jongen man toe. De kat, dien
het geval iu zoo\ erre aangaat dat dien
tengevolge haar gemakkelijke zdt-
plaaiis verloren gaat, zoekt in haai'
ven ving oen© aangename verstrooi
ing on begun met een voile, di© ze er-
getiu in een Ik ek ontdekt heeft, aller
lei kaïjessjwi. intusachen gait de oou-
rant van band tot hand.
Duur ziet men er zijn nog ide-
aJistun! spreekt mama pavlK-tiach, met
©en venweiigenden blik op horen ge
maal. Doon deze is niet zoo licht uit Je
piooi te brengen.
Dat is ói een fopperij, of de man
is siapelgekl merkt hij nijdig aan.
Nu papa, dat vind ik nietl dus
verdedigt d© oudst© den onbekende;
wanneer eene vrouw huiselijk en ijve
rig is, is dit meer waard dan wan
neer zij vermogen bezit.
Huiselijk en ijverig na, dan
moet jelui je maar aanmelden. Alle
dri© tegelijk!
Verontwaardigd wouden do jonge
dames zich af, waarbij echter ieder
voor zich in stilte het besluit neemt,
papa's ironisch bedoelden raad in al
len ernst terdege op t© volgen; waar
toe zij liet nummer der adv entte,
dat moet worden aangehaald, in hol
geheugen prenten. Aan bet stil ver
langen van den jongen man zal alles
ziiis voiuuenuo worden tegemoet ge
kouten. Arme kerel!
Suzetie wus, in liare gedachten ver
diept, even naar hei venster gegaan,
maar keerde met een kreet van schrik
terug.
Eind, wat is er?
Duar konten ae Hoogbooms om
den hoek regelrecht naar ons toe
zij komen ons bezoeken snel!
Br was reuen voor puti&ek in de
ontv&agKatuer vsius ae verwarring nog
grower en daarbij was liet er ijskoud
men moest de familie duid in ie
huiskamer ontvangen. En miet t.atis-
geven kon met meu had SuseKte
reeus toegewuifd.
Alzoo, een alarmroep was liet, die
de game ito familie opschrikt© eu uia
een wcrvelwmd doo.ecn joeg. Babstt©
greep w at ze pakket» kon en liep daar
mee iiaur de andere kamer. Nanette
zette de paptrgaaiakooi eu do goud-
vissihin op de daarvoor aangewezen
plaat-, gaf do kat een zoo gevoeligen
schop, dat het dier krachtig blazend
en mauwend naa; de keuken afdroop
Suzette ruimde de hoeden op, mnznu
zocht naar luiar morgengewaad, en
papa wierp iu zenuwachtig© liaast zijn
kamerjapon af c-n slingerde haar ach
ter den divan.
Voor den spiegel ontstond een kleine
voiköopioou cn voor een oogenblik 'n
leveu-.gevaai lijk gedrang, louar wer
den haren glad gestreken, men Wierp
zien m de kteeren; alles ging ais van
n leien dakje mei eene geoefendheid
een betere zaak waardig.
Dat ze nu juist moeien komen
't kon niet slechter treffen!
lederen dag 't zelfde liedjel
Hiermede had papa den spijker op
den kop geslagen.
Toch moet woiden erkend: trots het
schijnbaar doelloos en n.ct planmatig
door elkaar loopen was er systeem
in het vluchtig opruimen en toiletma
ken, hetgeen bewees, dat zulke toe
standen reeds lang het bekoorlijke
der nieuwheid voor de familie verlo
ren hadden. Merkwaardig zoo spoedig
het kluwen zich ontwarde!
Babette zat nu in minder dan een
oogenblik aan het klavier en spee d©
e©ne fanta?ie van eigen vinding; Su-
zci,a: iiau oen horuUtu. Wctk upgur/n.i
cu toi na nu genomen; :vunetle maak
te zien eioicLLitenjh uooi.iiet kieed
op laici le loggen, mama zal goinoeuc-
ujk ue courant ilezen en papa zoent
naai zijne (Las In cut oogcuhuk over-
scjureeu ue lamme ttocgnoom den
drempel; nauat tnon naai zoo.ang ai^
oaveiiuijUeiijk op d© stoep had laten
staan, .-vileo sp.ong op met uitroepen
van goed gespt ©ld© verrassing en in
genomenuoid.
Ha!
U, hoe lief!
llecht aangenaam!
Welk een onverwacht genoegen!
Men schudt do banden, de dames
kussen mekaar; verzoek oin plaats t©
nemen.
We hebben u toch niet gestoord?
Wel neen 't idee! U heeft in 't
minst ons niet gestoord integen
deel....
Een Titiaaa.
De heer Valentijn Zijdemans had
©en hoofd- en een bijberoep. In zijn
hoofdberoep fungeerde hij als leid ar
van een goed rendeerend manufactu
ren-magazijn, dat hij nu al drie jaar
lang hij had het den dag van zijn
huwelijk overgenomen naar bohoo-
ren bestuurde; wat de bijzaak betrof
echter, was hij kunstbeschermer. TT ij j
verzamelde van a'iev postzegels, man-
chetknoopcn oude kopergravures, Jn-
pansche, Egyptisch© en Chinoesche
vazen, en het was bloot een toeval,
da-t do heer Valentijn Z'ijdemans niet
eene collectie diamanten aanlegde.
Doch hiertoe waren de inkomsten van
de^ confectiezaak nog niet voldoende.
Zijn grootste leed wa», dat zijne ver
zameling schilderijen nog geen enkel
work van ©en beroemden meester tel
de. Wat zou hij niet voor oen echten
Rubens of Van Dijk hebben gegeven!
En eens was hij dank zij d;t harts-
tochtelijk verlangen naar hot klassie
ke, er haast leelijk ïngeJoopen. Op
eene reis naar hét buïten'.and voor
zijne zaak had li ij kennis gemaakt met
e©u ©ieganten jongen Amerikaan, die
bij nader© relatie z.cn ontpopte ais de
golukkig© bezilter van een echten itu-
bens: een niet te groot, Ikkoo.lijk en
gelenkopje, dat hij kort te voren in
ïtulie gekocht had.
D© heer Zijden.ans, door deze mede
deel tng ten diepste bewogen, \si-t ten
slotte, met dan na veel moeite en
overreding, den Amerikaan zoover te
brengen dat deze hem do klc ne, man.
zeldzame schilderij tegen den prijs
van 2U00 gulden afstond.
Doch op de vreugdevolle genoegdoe
ning, nu eindelijk iets klassiek*"
zijn eigendom to mogen noemen, zou
bij den heer Zijdemans eene zeer groo-
te ontnuchtering volgen. Toen hij na
melijk later een zijner vrienden, een
schilder van beroep, het kostbare doek
toonde, barstte (leze heet in een har
telijk lachen uil. Met den eers' n b!ik
had hij de imitatie ontdekt. Het was
eene van die copieën, waarmede kunst
handelaars van t wij leiachtig gehalte,
en behendige bedriegers, goed© zaken
maken. En toon de goede Zijdemans
nog maar altijd niet kon gc'ooven, dat
hij met de 20)0 gulden er 1075 te véél
betaald had. toon wees de vriend h'-m
op een nauw leesbaar klein merktee-
ken in den linkerhoek van dezen „ech
ten Rubens"; hij mo st erkennen, dat
daar stond: A W. fee 1905.
In het eerst troosteloos over die ge-
m&ene oplichterij nam de heer Zijde-
mans een oogenblik later b-t, in zijn
toestand waarlijk verstandig besluit,
den echten Bul ens voor 15 gulden te
verkennen aan een ..kunrihandeiaa'-".
waardoor zijn velles tot clits 1985
gulden werd gereduceerd. Voor zijne
vrouw verzweeg hij natuurlijk de fa
tale affaire; tï eer de d hij dit angstig
omdat zij overigens niet gaarne zag,
dat haar man zich te zeer met die
kostbare nevenzaken bozig hield.
Omstreeks dienzeMden tijd dacht
Helen©, zijne jonge vrou die veel
van hem hield, er over na, hoe zij
wel haren Valentijn op zijn aansiaan-
den jaardag eens een bijzondere ver-
rassing bereiden kon. Zijn vurigste
wensch sinds jaren was het origineel
van een beroemd meester.
Helen© overlegde. Goedkoop zou
7.0011 cadeautje wel niet wezen; maar
Valentijn zou er meer dan gelukkig
mede zijn. Nu dan, 'ibehoefde geen
kolossaal doek. geen wereldvermaard
portret te zijn ©en kleine bescheiden
schilderij zou immers ook aan het
doel beantwoorden.
En dat zou misschien wel voor Nn
paair honderd g-uLden t© krijgen 7.ijn.
Van dien dag af begon zij te sparen.
Zij bespaard© op de melk, op het
vleescli, op den wijn, de anthraciet,
zelfs op liet electriseh licht op al,
wat maar even in aanmerking kwam,
werd bezuinigd. Naar oomedie of ope
ra ging zij niet meer; voor het winner-
toilet werd ongelooflijk goedkoop in
gekocht, zelfs op de train werd wat
bespaard. Mooi zoo; txien de blijde dag
aanslaande was en vier maanden
waren s er.loopen, had zij meer dan
driehonderd gulden bijeen, die anders
door de Vingers w aren gegleden.
Nu was het zaak, een origin col doek
to koopen. In den eersten kunsthan
del, we Jee de jonge vrouw voor
dioel bezocht, was haar succes niet
groot. Men. inad daar nócli een Ru
bens, noch een Van Dijk, noch een Ra
fael, noch een Titiaan of Goya, of Mi-
ouol-Angoio; geen enkelen ouden mees-
Eerst de vierde kunsthandel had,
wat zij zocht: een Goya!
Toen Holen© echter schuchter naar
den prijs vroeg, deinsde zij verschrikt
terug: voor dut klein©, onaanzienlijke
ding vroeg men liefst 6000 gulden!
Zc6r ontmoedigd ging de dam© weer
heen, om liare toumée voort te zetten;
©nveivjoeds u jong, elogaut man,
di© gelijktijdig met liaar iu den win
kel geweest was, haar aansprak:
Mevrouw zoekt eeue sclidlderij
m ©en ouden meester'?
Heien© knikte toestemmend.
Ja, maar dat is alles zoo peper
duur!
Ik zou u m sssoh.en wel aan oen
koopje kunnen helpen, mevrouw, giing
de jong© man voort: in d© nalaten-
schap van een mijner bekenden t>e-
indt zich onder anderen een echte
Titiaan.
Eon ©elite Ti tiaan? herhaalde He
len© belangstellend.
on daar de familie van den
overledene tegenwoordig in orgen
geldnood verkeert, zoo zou zij het Joek
gaarne verkoopen A tout prix!
Zij sclieen nu Welt haar dioel nabij.
En ik zou het voor 300 gulden
ongeveer kunnen krijgen?
Nu, en do jonge man haalde d©
schouders op, de kunsUiandolaar, dien
ik aoooven er over sprak, biedt
guldon dat is het dubbele.
Maar Ilelcne liet niet meer af. Zij
droeg hem op, te vragen of men
schilderij voor 550 gulden zou willen
afstaan en de jonge man verklaarde
zich bereid,, zijn best to zullen doen.
Maar dan moest ze het aan hém over
laten; als ze zoo lang in hot Wueosa-
Ion, niet ver van daar, wild© wachten,
zou hij liet resultuaJt van zijne be
moeiingen haar komen mededeel en.
Genoemd bedrog was al wat zij bij
een had kunnen schrapen en, op hoop
van succes, bij ziich gestoken 'had.
Nog geen half uur had zij gewacht,
toen de Jonkman kwam opdagen; hij
overhandigde den Titiaan, ©en aller
liefst klein kopje, en zij voldeed, nu
bij-zonder in haar schik, den overeen
gekomen prijs.
Verrukt ging de jonge vrouw met
haar. kostbaren sohat naar huis; dit
maal van een huurrijtuig gebruik ma
kende, opdat liet kou bore doek niet
zou beschadigen. Wat zou haar Va
lentijn wol zeggen, als zij hom op zijn
jaardag kwam verrassen.
De morgen van den feestdag brak
aan.
Trillend van agitatie zet to zij het
scJiildensuik tegen de leuning van een
stoel goed in hot licht. Ilij komt bin
nen, gaat regelrecht naar liet vunster,
werpt een enkelen l>:..k op liet doek
en met een luiden schreeuw tuimelt
hij terug.
Leentje, waar ilwb je dat lor van
daan?
Roerlous staart de jonge vrouw haar
eoh1.vriend aan.
Dal maar dal is toch een echte
Titiaan!
Nu wijst ile lieer Zijdemans in den
linkerhoek van het bdkoorlijke kleine
engelenkopje en Helena leest, sprake
loos van ontzciting:
A. W. fee. 1905,
En daarvoor nu luid zij vier maan
den lang opgespaard...
EEN REALISTISCHE
SCHILDERIJ.
Dit hier, zei de schilder, is
een veldslag in de toekomst, zoo on
geveer iu liet jaar 2000. De aangeval
len troepenmacht bevindt zich heel
rechts op het doek.
Maar ik zie geen soldaten,
merkte zijn begunstiger aan.
Natuurlijk nietzij liggen achter
aaiden wallen verdekt opgesteld.
Ja, nniar ik zie geen aarden wal
len.
Neen, aai is zoo die zijn zorg
zaam verscholen.
Mij dunkt, go hadt toch een paar
groot© Mnonucn of zoo iets kunnen
schilderen.
Uuzm tn den tegenwoordigen
tijd beuieui men zich van geschut, dat
onzichtbaar is.
Onzichtbaar?.... Waar is do aan
valler
Heel links volgens de moderne
taktiek evenzeer verdekt opgesteld! U
begrijpt toch wel, dat men daar niet
méér van zien mag dan van den
vijand
Maar de kruitdamp dan
toch
Rookvrij kruit bezigt men.
Nu, dan stelt je schilderij alzoo
eenvoudig een landschap voor I
Ik ontwierp het, zooals ik mij
anno 2000 een veldslag voorstelde.
DAMRÜBRIEK.
HAARI EMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te rlchtei
aan den heer J. Meyer, Kruisstraat öi. ielephoon 15-43.
Probleem no. 554,
- van MAR1US CHARLY.
(Le Damier.)
1
ri'.
16
g
86
ill
SS
36
li
si
Ha
A
iri
is Sb
46
Zwart 11 schijven, op: 7, 8, 9, 10, 12, 13, 14, 15, 17, 18, 21, 22, 26 en 40.
Wit 13 schijven, op - 23, 24. 28. 29, 30, 32, 33, 36, 3?, 39, 4?, 48 en 4».
Probleem no. 555,
van GEORGES DEFOY.
(Le Damier.)
i *Ü„JÊ"
Jfe fi
e
47 48
Zwart 10 schijven, op4. 9. 10, 12,13,17, 18, 22. 27 en 35.
Wit 10 schijven, up: 15, 16, 20, 25,31, 34, 36, 37, 39 en 44.
Oplossingen van deze porbletnon
worden gaaruo ingewacht aan boven
genoemd adres u.terlijk Dinsdag 21
April a.s.
Oplossing van probleem no. 550, van
den auteur Wit 40-35, 34-29, 35-30,
43—39, 49 - 9, 36-31, 41:251
De stand is;
Zwart 10 schijven, op12, 13, 14, 17,
19, 20, 22, 23, 28 en 32.
Wit 10 schijven, op: 21, 30, 34, 36,
40. 41, 43, 46, 48 en 49.
Oplossing van probleem no. 551,
van don auteur- Wil 29—23, 39 - 83,
46—41, 38-32, 34:5!
De stand is:
Zwart 10 schijven, op: 1, 7, 8, 9,
10, 11, 17, 19, 27 eu 37.
Wit 10 schijven, op - 25, 29, 30, 34,
38. 39, 40, 43. 46 en 48.
Beide problemen zijn goed opgelost
door de hceren: R. Bouw, M. ten
Brink, P. Gcldorp, E. Gabriels, J. Ja-
cobsou Azn., A. A_ Jacobson, P. Jon
gens, J. Klerk, W. J. A. Malta, C. L.
V. Nagel.
Een mooie damslag van den heer
J. ROSELAAR.
t
B
9
s
S
SI
y
ri a
46
47
48
50
Stands
Zwart 18 echijven, op: 3, 4, 6, 7, 8, 9. 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18. 19, 21,
23 en 24.
Wit 18 schijven op 27, 28, 30, 32, 33, 35, 36, 37, 38, 39, 40. 4'. 4 i. ió. 47.
48 en 49.
