BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
ABMKISrimiE GROOTE HOUTSTRAAT SS.
DRUKKERIJ ZUIDËR BUITBNSPAARNE 6.
31e f AMgfcBg
ZATERDAG 16 MEI 1814.
No 9 80
DE ZATERDAGAVON
HA^UEWS DA63LA0 KO&T
fi.20 PER 8 BAANDEN
CF 10 CENT PER WEEK.
IN HAARLET.'. 3 DAGBLAD ZÜJfJ
ADVERTEMTIÊW DOELTREFFEND.
ONZE ANNONOea
WORDEN OPGEMEROT
[lei Rijke Natuurleven
VOGELNESTEN.
Do n-eetbouw der vogels is in voile»
gong en 'keel wal zangertjes en zan
gers zijn al klaar, enkele soorten
hebben al volwassen jongen.
Tegenover me kijken de jonge
spreeuwen bijna den heel en dag on
der hun dakpan uit.
Do oude voge's zitten zoo nn en
dan nog eons even op den 110k to
tvvetteren. Ze nemen do allures aan,
ol ze op den uitkijk zitten naar den
zomer, die volgens sp reeuwen bere
kening toch zoo ongeveer moet ko
nion. De jongen storen zich aan geen
regen of wind. De torenhaan tuurt
naai' het noorden, de oxide spreexi-
wen kijken naar het wanne jaargetij
de uit, wij bestudeeren liet weerbo-
rioiit, maar de jonge spreeuwen heb
ben maar één niet voorgoed te bevre
digen verlangen; een kronkelenden
worm, een kever of een rups.
Wijd openen ze hun bekken, straten
ver weerklinkt hun eigenaardig ge
schreeuw, ze worden gevoerd, van dat
het licht aan den morgenhenie! komt,
maar ze blijven hongerig
Een paar niusschen zijn ai enkele
dagen geleden met hun kroost in den
tuin verstuicnen. liet is een werkje
voor de oude dieren, om die vijf of
zeven bekjes open te houden en dan
bovendien nog to waken voor allerlei
aanvallen.
Katten, roofvogels, ja zelfs oms
trachten zo vrees aan te jagen, door
luid gepiep, zoodra we maar in de
nabijheid komen.
Voor de jongen zijn ile mus;elien
exen zorgzaam a!s de fijnste zanger.
De mensch beschouwt deze vogels a!s
vrijbuiters. Mijn buren kunuen geen
erwten in hun land houden, als ze
geen tien klosjes garen er aan wagon,
0111 een draadversperring aan to
brengen. Ze verjagen zo dus, maar ik
voel me verplicht, iets op bum credit
to schrijven.
Mijn struikrozen worden gerego'd
door ben liezocht en niet een voor
zichtigheid, diè wo niet van een
muscli zonden verwachten, pikken ze
alle bladluizen weg, dio maar even
onder hun bereik zijn.
Al gauw beginnen zo nu met een
nieuw broedsel en dan blijft er geen
veertje in i'.et kippenlmk. Atfes kun
nen ze voor hun woning gebruiken.
Ju April plantte ik een groote groep
anjelieren in den tuin. De stengeltjes
waren aan de onderzijde wat bruin
en verdroogd. Dat hadden een paar
uiussclien ai heel gauw opgemerkt en
wanneer ik er geen eind aan h;ul ge
maakt, haddon ze het heele anjerbod
onder do dakpannen gesleept. Als zo
overvloed van materiaal hebben,
ton zo van geen eindigen.
Toen do loodgieters laatst
sthnoklak nakeken, haalden 2e vior
imiirrschennesten onder de pannen
weg.
Ik heb alle bouwstof opgestapeld
en toon gemeten. Zes sigarenkistjes
waren tot boven toe gevuld.
Dan doen de vinken het meer archi
tectonisch. Die werken wat beter vol
gons een bepaald plan. Een muscli
kan, na een laatste veertje, altijd nog
een kleine handvol gebruiken, die
stopt maar toe, zoolang er wat is. Ecai
vuil. maakt eerst zijn uit ruwere \e-
ze.s gubouwde buitenste nestomfbul-
ling. Deze wordt zoolang gevlochten
en bijgewerkt, tot ze ongeveer cirkel
vorm.g is. Dan worden daarin lange
haren en fijne sprietjes gelegd en nu
draait do vogel er zieJi nel zoolang
ju om en om, tot de gcwcnschte uit
holling is vorkregen. Dan wordt nog
fijner materiaal verzameld en op de
zelfde wijze langs de binnenwanden
gelegd en pas, als ook de buitenkujï/t
is bckioed an doorweven met het mos,
dat ook op den boom groeit, waarop
liet nest i-s geplaatst, pas dus, als de
kleine woning de kleur dor omgeving
heeft, worden de met roestvlekjes ge-
teokcr.de, bh.uwachtigo eitjes in 'lx',
zachte «ionswiegje gelegd.
De zanglijster maakt juist den bin
nen wand zoo hard, als hem ebt maar
mogelijk Zyn nest heeft van bin
nen den vorm van een lui h en cocos-
noou Do vogel weet van meststoffen
zoo'n prachtig kommetje te maken,
dat we aan menschenvverk zonden
gaan deuken.
Onder de kleinere vogels is liet
aantal bouwkunstenaars legio. Bij
de grootere soorten maken de moeste
weinig drukte van de wieg voor (het
jonge volkje.
Heel kalm neemt do duif liet op.
Dio legt maar een paar takjes over
elkaar en maakt de laag nog zoo
dun, dat we de eieren vaak kunnen
liggen.
Geheel in tegenstelling daarmee
werkt do ekster. Die maakte zoon
dichten bodem in het nest, dut er
geen doorstooten aan is. Men be
weert zelfs, dat do vogel vaak blik
en ijzer tusschen de takjes door
werkt, om het nest nog meer on
doordringbaar te maken. Hot is hooi
goed mogelijk, maar dat lang niet
alle eksters zoo vernuftig zijn, weet
ik bij ondervinding
licet ounoozri bouwen de kauwtjes,
do kleine kraaien, die zoo graag hl
een boorsteen nosn-lon en die steeds
minder in de gelegenheid zijn. thun
verlangen in dit opzicht te bevredi
gen.
lil een woning uit mijn jongens
tijd, een ouderwetscli gebouw, kwa
men ieder voorjaar eittelijko jong©
vogels door den schoorsteen omlaag.
Vtiak heb ik de dieren van den ver
stikkingsdood gered, door ze uit de
roetmussa te halen. Het nest kwam
dan soms gedeeltelijk mee omlaag en
den lieden dag zaten dan de ouden
op den schoorsteen te kijken, of er
een aardbeving had plaats go ad.
Toch werden ze niet afgeschrikt. Ik
voerde de jongen op en zij bouwden
na een paar dagen in dezelfde ver
raderlijke pijp een nieuw neet.
Een beschrijving van wat er ge
beurd zou zijn, als in. de kamer plot
seling was gestookt, zal ik u maar
besparen.
II. PEUSENS.
VRAGEN BUS.
Dili inzender van een vraag over
een rozenziekte.
Uw rozen zijn aangetast door het
wit. Een bestuiving met zwave'.poe-
der Is een beproefd middel, om de
schimmelplant, die de ziekte veroor-
zi ikt, te bestrijden. Het geecliiedt
bet l>cst, des morgens, als de blade
ren vochtig zijn en men een drogen
dag verwac/hL. Bij regen helpt het
wemig, daar de zwavel wegspoelt.
Den Hoer C. V. tc H. Een genis
ta of bremplantje kun het, evenals een
azalea, best in de kamer uithouden,
mits ze goed is uangevvorteld. Veel
van deze planten komen uit Bélgie,
waar ze in den vollen grond worden
gek w-.ekt. Ze zijn dan, als ze in de
potten worden vcrkoch*. niet altijd
zoo op dreef, dal zo de kameraünos-
plicer kunnen verdragen.
Als het weer wat beter wordt, moet
do plant naai- den tuin, xvaar de pot
wordt ingegraven. In het najaar
moet ze dan geleidelijk aan do kamer
worden gewend. Den winter oxer
moeten ze vorstvrij, maar niet bij de
kachel staan. Geef gedurende den
zomer af en toe wat verdunde koe
mest, of een heel zwakke kunstmest
«Utlosshit'. Op liet oogenbïik is de
bloei niet meer te redden.
II. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
De mode voor de vrouw op
leeftijd. Mantels. Blou
ses. Hoeden.
Gelukkig beloven wo in «le motie
thans een tijdperk, waarvan we zog
gen kunnen, dat niet alles doo'r één
onkel model behoerecht wordt! De
mode, zi/oals dio thans is, kunnen xve
al zeer toegevend noemen; daar ze
allerlei wijzigingen toestaat, al naar
gelang van het figuur on den leeftijd
der draagster. Als we maar eens oven
terug deuken aan do verlegenheid,
waarin de Vrouw op leeftijd zich be
vond, toen de mode slechts den ,,four-
reau" en de „robe princess©' dócre-
teerde! Voor beide modellen toeft» is
een onberispelijk figuur noodig; want
de minste afwijking valt daarbij on
middellijk in liet oogl
Thans echter is er van goen uni
form sproke; men brengt nauwe rok
ken met korte of lange tuuiques, met
volont-gameeriifcg, verbreed of ver-
leaigd. xvaar zulks noodig is; drape
rieën, plooien-groepen eu niet to ver
geten de basque-tailles in verschil
lende lengten, geplooid of glad, rond
of vierkant weggesneden, al naarma
te het figuur dor draagster er voor-
decliger doo'r uitkomt.
Zim.iIs ik reeds in een mijner vo
rige verstegen meldde, is hot oos-
tuuin-tailleur min of meer op dien
achtergrond geraakt on verwacht
men, dat er in den a.s. zomer moer
„en taille" zal worden uitgegaan,
doch het laat ziah gemakkelijk be
grijpen, dat d© vrouw dio haar eer
ste jeugd reeds lang achter zich hoeft,
niet gemakkelijk to bewegen zal zijn
zich aan deze nieuwe modegril te
onderwerpen en zoo brengt men
thans oen groote keuzo in zijden-
moiré mantels in de meest verschil
lende vormen en kleuren, waardoor
in een bepaalde behoefte voorzien
wordt Meer eenvoudige genres wor
den van serge, cötelé ein laken ver
vaardigd en kunnen naar verkiezing
met ol zonder voering worden inge
richt. Deze mantels moeten \'an onb©-1
rispelijke coupe en afwerking zijn
om aan üuo doe! le beantwoorden,
daar deze modellen voor min of meer
gekleed benut worden.
Voor de morgenuren brengt men
de praktische cover-coat jas niet rag-
lanmouwen on in drie kwart lengte,
die "ook voor de 'reis uitstekend ge
schikt is, want de raglanmouw belem
inert ons niet in onze bewegingen,
hetgeen we bekras van de gekleed©
mantels mest kimonomouwen niet
zeggen kunnen!
Onwillekeurig rijst nu bij sommig©
lezeressen de vraag of het dan nu
toch met de blouses gedaan isl De
blouse was" immers een onmisbaar
kleeiUngstuk bij de taü'leur-costuruws,
doch nu w© gelieele japonnen dragen
en groote mantels, kunnen w© de
blouses gevoegelijk missen.
Zij, die zich gebeel aan Madame
Mode onderwerpen, kunnen dat ook,
■naar de modem© Vrouw volgt de mo
de zonder haar slavin te zijn en
daarom wijzigt zij de mode-voor
schriften naar eigen inzicht en vol
gens haa'r eigen behoefte. Voegen wo
hier nog aan toe, dat de complet©
toiletten onwillekeurig iets monotoons
krij-gen en ons niet in staat stellen
door een klein© verandering ons ui
terlijk een weinig te voriee'ren en mem
zal begrijpen, dat de geliefkoosde en
praotische blouse vooreerst niet uit
onze garderobe zal verdwijnen en
vooral niet in de komende zomer
maanden, ais de mooie kanten- en
frisse he lingerie-blouses ons een
ware uitkomst zijn. Een gekleede blou
se voor in ibuis en een eenvoudige
soort om onder de co wetr-coat jassen te
dragen is derhalve onmisbaar.
Men zal er verstandig aaii doem de
bovenbedoelde lilousce zooveel moge
lijk in de confectie te koppen, want «1e
fabrieken leveren inderdaad bijzonile'r
mooi werk op liet 'gebied van bor-1
duxu'kunst en ander fijn kunstnaald- j
work. Bijna alle modellen zijn met j
kimonomouwen ingericht terwijl de.
halzen „en coeur' zijn uitgesneden
cn afgewerkt met staande ruche© of
kragen, die door leton of uitneemba-
iv baleintjes gesteund zijn.
Ten slotte nog een enkel woord
over de zomerhoeden. In het begin
van dit seizoen vroeg men zich af oi
de klein© modellen zich zouden hnmd-1
haivcn of dat de groote breedgeranden
hoed onze huid tegen de brandend©
zonnestralen zou komen beschermen. t
Maar hé Ui as, de groot© hoed ver-
heugt zich niet in d© gunsi der mo
de, dodh de kleine en middelmatig©
modellen zijn „up to date". In liet
vroege voorjaar- werden er women
van tugalstroo gedragen, doch nu
ziet men fijn en soepel zijden stroo,
manilla, Engelsch eai Itaiiaansch
stroo. Nieuw zijn de platte hoeden,
die op een bandeau rusten en waar
van de achterwaarts opgeslagen
rand met een groot© touffe bloemen,
liefst rozen, is ingevuld; dwars over
den bol garneert men zwart of cerise-
'rood bandifluw eeL
Behalve aigrettes, paradijsvoeren
of fijne fantasies, worden er zeer veel
bloem garneering en gebracht, terwijl
ook Vruchten en diverse groenten op
verschillende dameshoedjes zullen
prijken! Een jonge dameshoed mei
kersen-garnituur ie lang niet onaar
dig, dou'a weinig smaakvol noch
flatteus lijkt mij een bosje prei, sel
derij of wortelen, zooals ik dezer da
gen in een hoedenmagazijn geëtaleerd
zag.
MARIE VAN AMSTEL.
Parijsche Brieven
CCCCXX1I.
liet „Comité Central d'Etude et de
Defense fiscales" tracht op verschil
lende xvijzen sehnk te verw ekken voor
de inkomstenbelasting. Onder meer
stalt het afgrijselijke affiches uit,
waarop de Fransche burger door een
reusachtig© pers xvordt platgedrukt
en goud spuwt. Drie wezens, op wier
gelaat een lach grijnst, hunteeren de
pers met opgestroopt© hemdsmouwen.
En om aan den druk nog meer kracht
bij t© zetten, staat op de pers ©en
vierde individu, zwaar en dikbuikig
Bovenaan staat met groot© letters
„Personeel© cn inquisitoriale belas
ting" boneden „Komt de Staat geld
te kort? Een schroeven draai en ga je
gang maar
Verschrikkelijk
Toch beeft over het algemeen bet
Fransclie volk met bij de gedachte
aan de inkomstenbelasting, die, nu
CflillnnY hfli-l-AYan fl ftarln r>-r \J.-£j ViOttY.
beslag zal krijgen. Kunt g© u niet
«len arme vooistellen, die ironisch
heldhaftig uitroept „Pers maar zoo
veel je wilt ik kun geen goud spu
wen, want ik heb niets in mijn maag"?
Uit den aard der zaak denken de
financiers en de groote zukehmen-
sclien er anders over. Alen komt aan
hun kapitaal en dat is h. i. onbehoor
lijk. En het is niet te verwonderen,
dat Calmette, die. onder meer buiten
kansjes, L' 1,2 millioen francs van
Chaucliard, wijlen den eigenaar der
Magasins óu Louvre, had geërfd,
zoo'n heftige campagne voerde tegen
Caillaux, «len promotor der inkom
stenbelasting. Voor doodeenvoudige
en ondeskundig© rncnschen du aren te
gen is het onbegrijpelijk en onbillijk,
dat, om maar wat te noemen, een
mijner kennissen, die minstens twin
tig maal zooveel inkomen heeft als
ik, toch minder belasting betaalt, om
dat hij de man heeft geen groot ge
zin te bergen minder verwoont.
WèJ afs-21 rik wekkend is, vind ik, i
hel feit, dat het verkeer te Parijs ge
stadig toeneemt, en wel dermate, «Int
het oversteken van èen straat langza
merhand zelfs vooreen kalme© Parij-j
zenaar levensgevaarlijk xvordt. De
agenten van de brigade der rijtuigen,
die blijkbaar tijd in overvloed hebben
om ook statistisch werkzaam te zijn,
hebben geconstateerd, dat het ver
keer op de voornaamste viersprongen
en kruispunten in een jaar is toege
nomen met 30.088 rijtuigen. Gaat men
na dat, uit den aard «Ier zaak. de ver
breed ing van straten daaraan ui de
verst© verte niet geüvenredigd is, dan
begrijpt men, dat het voetgunger-
schap allengs een soort van gevaar
lijk© sport xvordt. liet merkwaardige
daarbij is dat, aangezien in ons poo-
xer inens-helijk brein de ideeën zich
wijzigen naar de oiustandiglieden in
Ho verhoudingen, ton slotte niet liet
vehikel, doch «Ie x-oetgauger de steen
des aanstoots dreigt té worden.
Dit werd, ter verruiming van i
blik, onlangs een vreemdeling ge
waar, die de Champs-Elynwilde
oversteken.. De stumper werd door
-een automobiel eigen equipage I
aangereden, met het gevolg, dut een
zijner voeten verbrijzeld werd en het
vehikel een wiel verloor. De eigenaar
der auto haastte zich, den vreemde
ling bij het gerecht aan te klagen we
gens „onwettig loopeu'. En Themis
veroordeeld© den voetganger tot een
betrekkelijk groote schadevergoeding
en de kosten van Jiet geding! Hij
mocht zich nog gelukkig rekenen,
geen gevangenisstraf op te loopen.
Wie, te drommel, loopt er ook onwet
tig! Speciaal mijn lundgenoolen, die
Parijs willen bezoeken en d:e, uit
vrijheidszin en onafhankelijkheiilsge-
yoel, bij voorbeeld in de Kalverstraat j
juist niét „rechts houden', ómdat het
voorgschrevn staat, wijs ik op dit
schokkende feit.
Even verrast als die vreemde voet
ganger over de rechterlijke uitspraak,
waren onlangs de bewoners vuil het
huis no. 79 in de Rue Erlang er al
hier, toen bij het krieken van d-.n dag
een granaat met het gebruikelijke ge-i
weid haar onverwachte intrede in
een der slaapkamers deed. Gelukkig
vielen er geen dooden, doch de be
woners deden bij het commissariaat
van politio hun beklag over die
vreemdsoortige en ongexvenschte in-
vssic. Dit deed den iiec-r Voisan, die
van het hout schijnt te zijn, waaruit
men xrereluveroveraars snijdt, iu
toorn ontsteken en zoo schreef hij in
„Excelsior' onder meer: „Ik wil cn
kan niets zeggen. Er xvas ten deze
een geheim, dat betrekking had op
'elands verdediging, en degenen, die
er toevallig achter gekomen zijn, zou
den het bewijs van d© beste vader
landsliefde hebben gegeven, indien
zij het eenvoudig voor zicli hadden
gehoudenHet is een ongeval,
waarbij geen slachtoffers zijn ges al
len. Alles is dus in orde, en men kan
niets belangwekkendere wcuschen
dan ons m vrede te laten werken.'
Zie, dat is ccu echte mannentaal!
J« moet x\ at voor je vaderland over
hebben. Ais het leger interessante
schietoefeningen houdt en een vage-
bondeerende granaat je in alle vroeg
te haar diensten als xvckker aanbiedt,
moet je met bezieling uilroepen
„Merci! Vivo l'armóet Vive la Fran
ce l' Monsieur Voisiu heeft ongetwij
feld verhevea ideeën. Alleen zou ik
toch ook wel zijn meening willen hoo-
ren, indien de granaat bij hem zélf
thuis op visite ware gekomen. Je
troost je zoo gemakkelijk over onge
vallen bij je ..voisin' oftiwel buur
man
OTTO KNAAP.
De witte en de roode roos
In den laatsten tijd rezen in de voor
stad do hulzen als paddestoelen uit
den grondde eene villa na de ande
re, eindelijk tamelijk ver van het mid
den der stad. In afwachting van een
electrische tram voerde een oud
omnibusje, aan zekeren Leeman be-
hoorende, de menschen naar do stad;
bot oenigo verbindingsmiddel daar
mee.
Da volksmond bad dien armzaligen
omnibus „Leeginan" gedooptxxant
meestal ratelde hij ledig naar «ie s'ati,
en wel langs twee meisjes-pensiona
ten, zonder dat de eigenaar-koetsier
vermoedde, dal hij reeds lang d© tan-
dacht der bewoonsters getrokken had.
Jaren geleden, toen de beide dames,
die thans aan het hoofd stonden, in
do stad waren aangekomen, hadden
zij samen ©en dameskostschool ge
opend. Mevrouw Wentiand, een ion-
ge weduwe, huurde het huis en be
lastte zich niet de huishouding, 1er-
xviji juffrouw Jaspers, har© v r endin,
als beproefde "onderwijskracht, het
verdere op zich nam. Ongelukkig re
zen er op een ongelukzaligen dag
moeilijkheden, welke leidden lot hoog
gaande onaangenaamheden een
scheiding.
Mevrouw Wentiand zette liet pen
sionaat met behulp van een deugde
lijk© hoofdonderwijzeres voort cn juf
frouw Jaspers kocht een andere >il!a,
waarheen zij „hare meisjes", d. i die,
welke door hare bemiddeling aan de
inrichting van onderwijs gekomen
waren, meenam. Met kussen en tra
nen namen de meisjc-s nu afscheid
van elkaar.
Het ergste xvas, dat beide villa's
schuin tegenover elkander gelegen
waren, terwijl de dames Wentiand en
Jaspere op voel van oorlog bleven,
en de meisjes, die met vrucht de Al
gemeen© geschiedenis beoefend had
den ondeugend als ze waren
hadden den scherpen krijg betiteld:
De oorlog van de Witte en de Roode
Roos; naar aanleiding van de hoog-
roode koonen van de weduwe en de
bleekheid van de juffrouw.
De meisjes nu namen niet deel aan
den scherpen krijg; ol volgden ze
dien met belangstelling. Carolien van
mev rouw Wentiand moert steeds alles
vertellen wat er bij juffrouw Jas
pers gebeurde, hetgeen ze vernam
van hare vriendin, en omgekeerd.
Men zou geducht hebben, dat beide
inrichtingen van onderwijs tclepho-
nisch verbonden waren.
De winter kwam weer en «ie weg
naar de stad was smerig, soms onbe
gaanbaar De oude, gepensionneerde
generaal, die een woning niet ver
van mevrouw Wentiand gehuurd had.
kon na zijn dienstjaren in do tropen
maar niet aan het guje klimaat ge
wennen, cn dit zou op zekeren dag
Leemans geluk worden. De geueraal
ree«l namelijk geregeld in den omni
bus naar de stad en had den man ein
delijk er toe weten te krijgen, dat de
ze op een bepaald uur, als mei een ge
wone vlgeluiitvoor zijn deur kwam.
Mevrouw Wentland's bakvschjes.
uit alle oorden bijeengebracht, ook
uit het buitenland, hadden den grij
zen veteraan al lang opgemerkt; zij
vonden zijn inval met den omnibus
„leuk". En op dringend verlangen
van de meisjes xverd Leeman besteld,
toen ze zekeren avond naar de come-
die mochten.
Leeman, hoe heet jo paard? vroeg
de overmoedige Mien, terwijl ze een
poging aanwendde om den magercr.
knol te streden.
Die lu-it geen naam.
Maar de wagen heeft zoo'n moei
en naam, dun moeten we ook deu ros
sinant er een geven!
Leeman bromde, sloeg hel portier
dicht eu reed x\-eg. Het oude vehikel
rammelde ontzettend, maar dit ver
stoorde de vroolijkheid van hel jonge
volkje niet.
Wat dunkt jelui van Pegasus'
vroeg Micn.
O, yes, very well! zei Jane Ha
milton, uit een kleine plaat© in En
geland afkomstig, xvant zij kende «lat
woord niet.
Zie je, ging Micn als woord-
voerdster voort, een ros. dat zulke ge
niale menschen als ons vervoert, nag
niet anders heeten. Het blijft dus- Pe-
ga-eus. Wie het woord niet goed kar.
uitspreken, mag voor mijn part al
leen Zus zeggen; dat klinkt heel lief.
Nu rammelden zij juffrouw Jaspers
en hare meisjesschaar voorbij, die
met de rokken hoog opgenomen, naar
een klassiek concert togen.
Juffrouw, die daar mogen rijden
©n wij moeten loopen, zei er een
De juffrouw ergerde zich hetgeen
allicht het geval was. Haar g< laat
xverd nog witter dan anders.
Voortaan inoogl ge ook rijden,
kinderen; laat dat. maar aan mij
over! sprak zij. Waar zouden ie heen
gaan; weet jelui het?
ti ja, o ja. Naar de cuuiedie!
We eet maar blij, dat ik je daar
niet breng. Heden hoor jelui de ne
gende van Beethoven en den volgen
den keer gaan xv ii in den omnibus
naar de Opera1
Den volgenden morgen wist de par
tij van „de Witte Roos"! zooals Mien,
de kleine schelm, de ..tegenpartij
noemde, door middel van «ie levende
telephoon, dat Leeman s oude knol se
dert den vorigen avond Zus heette.
'n Malle naam! zei LI esje, voor
'n paard1
De meisjes van mevrouw Wentiand
noemden zich natuurlijk, zoo had
Mien geordonneerd, „de Roode Ït006".
Door Carolien vernam Leeman aen
nieuwen naam van zijn klepper
Zus, zijn ze niet wijs?
Met heel veel inspanning sleepte
Zus den volgenden keer acht personen
naar den schouwburg en weer terug.
Die avondtochten behaagden zijn
r stOi.d hij
oude beericn niet; vnx
dan al rustig op stal.
Bij liet uitstappen bestelde juffrouw
Jaspers Leeman weer voor een Svoi.d;
de meisjes zouden een voordracht van
een docent over de Fransche Revolu
tie bijwonen. Toevallig zou „de Rocu©
Roos dienzelfden avond naar een
i muziekuitvoering gaan en dus be-
j sloot ook mevrouw Wentiand om Ixe-
j inan. Leeginan en Zus tc engageer
I Eerstgenoemde mocht >!e k:e:nc,
vriendelijke, opgevvek:, vod uw© guur-
j ne lijden; terwijl hij de zure juf niet
kon uitstaan. Dus kwam hij voor bij
«Ie Roode Roos. en „zeven man wer
den ingeladen ten v.in de meisjes
der hoogste klasse had kou gevat en
moest thuis blijven.
Rij het voorbijrijden stond d» gene
raal voor zijn woning.
Is er nog plaats, Leeman?
Deze knikte en xvees met hel achter
einde van de zweep naar binnen. Zus
hinnikt© verlegen alweer n vrachtj
IIij verontschuldigde zich hoffelijk
tegenover mevrouw Wentiand over
zijn indringen en knoopte een gesprok
niet haar aan, «lat door de bakviscii»
jes met gespannen aandacht gevolgd
werd Zij waren er niet weinig trotsch
op, dat de generaal zijn naam wis
ten ze nog geen van oücii meedeel
de dat hij ook naar het concert ging.
en bij mevrouw Wentiand kwam zit
ten Nu hadden ze allemaal een ca
valier op wien ze, trots zijn grijze Tu
ren, trotsch waren.
lntusschen had „de Witte Roos
Zus met den volgepropten wagen zien
voorbijdraven. Geen roepen nielp
Leeman hoorde niet en het gezelschap
moest te voet naar de Fransche Revu-
lutie. Juffrouw Jaspers kookte in- t-
uitwendig.
Toen zij den volgenden morgen
door de bekende telephoon vernam,
dat de generaal kennis gemaakt had
met ,.<le Roode Roos", nam ze een
krachtig besluit Vooreer-: kreeg Lee
man de welverdiende schrobbtering
daarna schreef ze een briefje aaa den
generaal, niet uitnoodifjjng voor een
soiree musical©, die hare discipelen
zouden geven.
Als die aan de overzij denkt, dat
zij 'ra alleen kan hebben, dan vcrgi.-r
zij zich. Misschien loopt ze wel ind
trouwplannen rond daar zulien xve
een stokje voor steken.
Dat stokje zou zij zelve zijn. Maar
de eerste aanslag mislukte, xvart de
generaal antwoordde, «lat hij geen
soiréts ineer bijwoonde.
De zoogenaamde soin'-e. waarop
het klavier mishandeld xverd. fehio
geer. andere mannelijke gaster. da:i «o
muziek- en de teekenntec-sUr
Eenigen tijd daarna had mevrou
Wentiand xveer oen aanslag op d; af
gebeulde Zus gedaan Heden ;at „de
Roode Roos" compleet acht perso
nen in den omnibu-de generaal
en <lo tegenpartij badhui geen bo-
slclling gedaan; 't was dan ook af
schuwelijk weer.
Toen de jonge dames met haar c..
voedster en hoedster nu ln hel voer
tuig zolen en Zus z« eoi poar au;*- u
ver had voortgezeuld, kwam ne; on
heil het arme dier gleed ui: viel n
geen moeite van Leeman vermocht
het meer op de been tc helpen
meisjes schreeuwden «L >rect.. ais..' in
krijg xvas uitgebarsten, en ware
straat niet eenzaam cn verlaten ge
weest, dan zou er ©en vdlvSoploop zi o
ontstaan.
De generaal hoorde het laxvoat
daar juist voor zijn huis het ot.setuk
geschied xvas; snel kwam hij tmor
buiten en hielp het arme beest over
eind brengen.
't Is te glad, bet paard zo! we* r
uitglijden en vallen, zu hij tot do we
duwe Ik verzoek de dames, uit te
stappen cn even l>ij mij wat op h;.:>r
verhaal te Konien.
Mevrouw gaf mot haar dun ge
schoeide discipelen snel borader. ,m
de lieve invitatie gehoor: de in-:-js
vonden dit avontuur veel amusa; ter
nog dan de opera.
Wat zal de Witte Ra©? daan-i
zeggen! fluisterde Mier. dc and::.-»
toe.
Zij werden in een gezellig salon ge
voerd en dc oude heer sprak
De dames moeten perst z'Cli beter
equipeeren, voordat ze naar hui- te-
rugkeeren. Naar den schouwburg
kunt ge onmogelijk gaan te vort, ui
Leeman is al voortgcscharreld'i zóu
ook tc lont worden. Ik mag dc dam s
zeker wel een kleine har:verst
aanlxulen
Verrukt groepeerden «Ie.
zich oin de tafel; een bejaarde dienst
bod© kwam nu met heerlijken Spaai.--
schcsi wijn en delicieus© gccanfijte
vruchten.
AMeui mevrouw Wu/iand was s
geworden onafgebroken bleef h» r
blik gevestigd op een portret in oli :-
verf boven de schrijftafel, dat -en
jonge dame met blond haar en h:
we oogen voorstelde; de snit vu.
robe was wel 50 jaar m de mode
achter.
Eerst nadat de huishoudster v,-.u
den generaal de uoo-.ü.^ -. k! edingsluk-
ken uit «Ic villa gehaald had, ra u
men afscheid van tiou vriendelijken
gastheer; het jonge vc'.kjc had rog
wel wat willen blijven.
Toen de partij dc-r Witte Roos den
