Voor Eer en Recht.
Aïb'nniër?, or.'dcr leiding van den lira-1
nlgen, eyiüpathickcn majoor Roelfro-
ina. Op hetzelfde oogenblik was luite
nant-kolonel Thomson, met een tien
tal ingezetenen en twee gendarmen,
aar de Jieuyei achter het Zigeuner
kamp getrokken, waar de snelvuur-I
Skoiin-kanonnen opgesteld waren.
Vandaar werd over een afstand van
•4000-6000 meter de vlakte, beschoten
tot dc eerste heuvelrijen. De kanon
nen bulderden, de mitrailleurs knet
terden en op weg togen de laatste
heldhaftige burgers en weerbare man
nen van Durazzo!
Doch ook dit troepje ongeoefenden
kon tegen de overmacht der Geeghen
niets uitrichten. Van overal, uit alle
hoeken en gaten werd geschoten. Een
kogel trof den Albaneeschen officier
Mclek in hel been. Anderen werden
gedood of gewond en de rest moest
of terugkeeren öf zich overgeven.
Nu was de weg vrij voor de opstan
delingen om Durazzo to bezetten.
Hadden de kanonnen daarboven niet
meegesproken, dan zouden de insur-
genten ongetwijfeld binnengerukt zijn.
't Was dus nog niet zoo heel mal, dat
de koning zijn vrouw en kindereu
naar het oorlogsschip had gebracht.
Majoor Roclfsema bleef met een
handjevol menschen doorvechten en
hield Iegelijk post bij den gewonden
officier Melek. Hoewel hij goed en wel
had kunnen ontkomen, verdedigde hij
zich met twee Albaniërs, die den ge
wonde wilden meenemen. Plots werd
hij omsingeld en met Melek en ande
re nationalistische Albaniërs gevan
gengenomen.
Na deze tweede overwinning, vlak
voor Durazzo, echeen het den over
winnaars toch aan den noodigen moed j
en doortastendheid te ontbreken, om
van de kritieke situatie partij te trek
kenafgaande op het vuren van de
kanonnen meenden zij misschien, dat
de oorlogsschepen in de baai 'n woord
meespraken. In ieder geval Irokkén
zij, de gewonden en gevangenen mee-:
nemend, naar Schiak terug en be
raadslaagden daar wat te doen.
Vier hoofden verschenen bij kapi
tein Sar. Men verzocht hem op eere
woord „Bossa" terug te koeren naar
Schiak, wanneer hij zijn missie vol
bracht zou hebben.
Kapitein Sar vertelde mij persoon
lijk, dat hij absoluut geen schriftelijke
eikchen van de opstandelingen aan
den koning had meegekregen. Hij zou
op zijn tocht naar Durazzo door twee
hoofden begeleid worden. De vragen,
die gesteld werden, waren:
1. Waarom de koning zijn onderda
nen liet beschieten, terwijl zij toch
niets kwaads (I) in hun «-child voer
den.
2 Of de koning geneigd was hun
parlementairen te ontvangen.
3. Hun absolute vrijheid tc garan-
deeren, enz.
Kapitein Sar kwam onderweg ma
joor Roelfsema tegen met de gewon
den en gevangenen. „Ik dacht, dat
ziet er buitengewoon slecht uit."' Ik
salueerde den majoor, die ine „goed
succes'' toewensehteEr vlogen nog
eeu paar shrapnell'e van onze kanon
nen over mijn hoofd en ik dacht:
Stop nou as je blieft, anders kan ik
mijn „Bessa" niet houden! De stad
was betrekkelijk kalm. Leek mij uit
gestorven toe Do bazaar gesloten.
Eerst meldde ik mij bij generaal De
Veer, die zéér gelukkig was, dat ik
den dans heelhuids ontsprongen was.
Bracht hem rapport uit over het ge
beurde, Daarna ging ik den inwen
dige» mensch versterken. Want ik
had een paardenhonger en een
dorst!... Ik zag er uit als een koelie,
maakte snel toilet en word toen bij
den koning toegelaten. Daar was een
hoop menschen bijeen, zeg ik u, mi
nisters, gezanten, bey's... Nu werd
een stevig protocol opgesteld, als ant-
woord op de eischen der opstandelin
gen. Daarin werd uitdrukkelijk ge
zegd, dat de revolutlönnairen onge
straft zouden blijven, wanneer zij de
wapens neerlegden en vreedzaam
naar hun woningen weerkeerden.
Dat zij hun hoofden konden sturen
voor verdere beraadslagingen en de
vrijheid van godsdienst, enz., hen,
zooals vanzelf sprak, werd toege
staan, daar niemand een seconde
aan het tegendeel gedacht had.
Met dit groote papier, voorzien van
het koninklijke zegel, in 't Turksch
gesetireven, gewapend, vertrok ik 's
avonds laat naar Schiak in de brik
van den koning met de twee afge
zanten der opstandelingen. De hoof
den waren 's nachts om twaalf uur
niet meer te spreken. Zoo werd de
conferentie tot 's morgens 9 uur uit
gesteld.
Ik kan niet zeggen, dal. ik met een
erg rustig gemoed op den vloer van
het z.g. gouvernementsgebouw sla
pen ging.
's Morgens tegen half negen werd
ik geroepen. Vlak voor het bewuste
gebouw ligt een open plein. Dit stond
stikvol met opstandelingen, tot de
tanden gewapend, en met gezichten,
dio weinig goeds voorspelden. Mid
denin zaten de leiders (tribuis) op
den grónd. Rondom de fnmirggnten.l
Er hoerschle ccn ©ogenblik stilte
toen mijn dragoman het groote vel
papier, met het zege! des koning?,
begor voor te lezen.
„Bij enkel© passages ging een dof.
afkeurend gemompel uit de schare op.
Daarna Jiïeld ik een korte, te Du
razzo opgestelde, redevoering, die
weer door den dragoman vertaald
werd. Ik riep tot slot: „J.ang leve Al
banië!'' Een twintig mannen betoon
den slechts hun bijval. Niemand
scheen zich van den staat Albanië
ook maar 't minst wat aan te trekken.
Daarop riep ik nog wat luider:
„Tüngzet jet a M'breU, leve de ko
ning." Geen sterveling antwoordde!
Nu werden mij allerlei vragen ge
steld, die ik zoo goed en zoo kwaad
als 't ging beantwoordde. Ik lichtte
zooveel mogelijk het schrijven des
konings toe, probeerde de opgewon
den gemoederen le kalmecren. riep
nog eens: „Rcnofft M'bretmaar
bemerkte, dat dc toehoorders onvat
baar waren voor eenige logica. Een
troep kinderen gelijk lieten ze de ou
de Turkscho vlag op drie plaatsen
hijschen, schreeuwden als gekken en
schenen him vroegere uitzuigers met
alle macht terug te verlangen. Ik
kreog het idee dot de opstandelingen
persoonlijk geen flauw begrip had
den van de gansche situatie. Blijkbaar
hielden de opstokrrs of de Jong-Tuik-
eche leider zich achterwege. (Men
beweert hier, dat'Azif Hikmet, de op
ruier, doodgeschoten zou zijn. Uit
Skoetori verneem ik, dat Ali Fehmi
en enkele Albaneesche officieren zich
bij de opstandelingen hebben aange
sloten). Wanneer men verder hoort
hoe de leider der Mobamemdanen te
Skoetari met den commandant der
internationale bezetting over den
M'bret, koning van Albanië, gespro
ken heeft, verwondert het niemand,
dat er van die zijde sterk ten voordeo-
le der insürgentcn in 't geheim gea
geerd wordt. Dit, ter verklaring over
het doel van dezen opstand.
,,Na afloop van deze opcniuch'mce-
ling word ik naai de gevangenis te
ruggebracht. De in.surgo.nten erken
den geen koning van Abanië, zij wil
den alleen met Europa, d w.z. de in
ternationale controle-commissie, on
derhandelen. Ik zou opnieuw, ditmaal
voor 'i laatst, naar Durazzo terugkee
ren. Als non-conïbattanten konden
prins Sturdza (Roemenië) en de
Franeche auteur Pimodan heengaan.
Onze stemming was onder nulpunt
gedaald. De stroeve houding der lei
ders, de opgewondenheid der wraak
zuchtige menigte voorspelden weinig
goeds. Majoor Roelfsema nam in een
schrijven afscheid van de zijnen, de
Albaneesche officieren vertrouwden
mij hun hebben toe voor vrouw en
kinderenik keerde zeer terneer-
geslagen naar Durazzo terug. In over
leg met mijn hoofdofficieren, bezocht
ik onmiddellijk het Engelsche lid. der
I. C. C. (intern, contr. commissie), mr.
Lam. Toen deze vernam, dat de op
standelingen alléén met zijn com
missie, d. w. z. Europaw enschten
te onderhandelen, ontstak hij in woe
de. „Ze kunnen alien tegelijk...!1' was
zijn eerste antwoord. Eenige leden
der I. C. C. bevonden zich te Valona.
anderen te Skoetari. Ten slotte werd
de heer Kral, de Oostenrijker lie gede
legeerde, .er bij geroepen. Na veel ge
redeneer werd besloten, dut de heer
Nadoldy (do Legationsrat van
Duitschland) de missie zou vergezel
len. Van Italië zou baron Aliotti mee
gaan. Om 3 uur terug naar Schiak
met twee auto's.
„Er waren zoo mogelijk nog meer
opstandelingen bijeen gestroomd.
Hodja's spreken met de opgewonden
menigte. Daar majoor Roelfsema hon
ger in rang was, werd die lot de con
ferentie toegelaten.
De afgevaardigde van Oostenrijk,
consul-generaal Kral, die jarenlang te
Skoetari was, Albanië door en door
keilt, sprak onmiddellijk de menigte
toe. „Wat willen jullie?" vroeg hij.
„Geen Albaniërs zijn met een eigen
vlag, een eigen vaderland? Geen el-
gen staat? Met een eigen opperhoofd?
Geen geregelde toestanden, waarin
jullie allen tevreden leven kunt? Wat
dan we!? Willen juliie bij Servië in
gelijfd worden? (Dof gemompel
Neen!) „Bij Montenegro'/'' (Neen!.
„Bij Griekenland?' (Nooit!) Schuch
ter riepen, enkelen: „Turkije 1' Zij
eiscliten vrijheid van godsdienst,
slaatsondersteuning voor de hodja's,
enz. enz.
De lieer Kral v, ;j<ic voorioopxg niets
ineor toeslaan. Jlij eischte daarente
gen dc onmiddellijk© invrijheidsstel-
ling van aiie gevangenen en gewon
den.
Met een zware zucht van verlich
ting hoorden, de gevangenen de blijde
lijding. Om 7 uur 's avonds keerden
zij terug. Daarmee was deze tocht en
dit mijns inziens ondoordachte avon
tuur ten einde I"
W'e leven in een volkomen belegerde
stad. Van. de voorposten z,el men op
den weg naar Schiak de geweren en
twee tenten. Aan deze zijde te Duraz-
TWEEDE BLAD
Vrljdao 12 Juni 1914
Buitenlandsch Overzicht
Se Balkanvulkaatt
Dit Albanië,
Verdceling van Albanië?
De „Jeune Tore" komt met het be
licht, dat twee mogendheden der
Triple Entente het denkbeeld propa-
geeren, om Albanië te verdoelen tus
schen Servië en Griekenland. In dat
geval zou door een schadeloosstelling
aan Bulgarije het evenwicht op den
Balkan worden hersteld.
In Turksche kringen wordt dit
denkbeeld ook overwogen. Bulgarije
zou dan Kawala. Iatip en ICotschana
krijgen, Turkije de eilanden Chios,
Mytilene en Lemnos.
Maar zoover is 't nog niet met Al
banië I
De toestand.
Uit Durazzo wordt geseind
In het kamp der opstandelingen te
Sjiak bevinden zich thans slechts ben
den met him leiders, die In afwach
ting van de komende gebeurtenissen
tegen geldelijke belooning onder de
wapens gebleven zijn. De overige be
volking Is grootendeels naar de dor
pen en den veldarbeid teruggekeerd.
Te Tirana bevinden zich nog onge
veer 360 man onder de wapens, met
wie de overig© bevolking, die even
eens tot den veldarbeid teruggekeerd
is, geen geineene zaak maakt.
De oneenigheid die onder de op
standelingen is uitgebroken, komt ook
daar aan den dag. De hoop op over
eenkomst met de opstandelingen is
bij de regeering dan ook nog steeds
aanwezig.
Aan den Albaneeschen luitenant
Melik-bey, die in den strijd tegen de
opstandelingen in de beup gewond
werd, is door dep vorst de witte ster
van de orde van Skanderbeg toege
kend.
Ameriltdanschc bemiddeling?
De gezant der Vereenigde Staten in
Athene, Williams, heelt eeu reis naar
Noord-Épirus aanvaard, om daar den
toestand to leeren kennen. Vandaar
zal hij naar Albanië vertrekken. Voor
zijn vertrek uit Athene schreef hij
(naar bet blad „Hellas' meedeelt) een
brief aan de gezanten der mogendhe
den te Athene, waarin hij te hunner
kennis brengt, dat de Vereenigde
Staten bemiddeling in de Albaneesche
quaestïe aanbieden, daar zij het spoe
dig herstel der orde in het nieuwe vor
stendom gaarne zouden zien en zich
gelukkig zouden achten, zoo zij kon
den bijdragen tot consolidecring der
toestanden in Albanië.
Dit schrijven van Williams beeft
In diplomatieke kringen groot op
zien gebaard, zegt „Hellas".
Toch is de houding van de Ver.
Staten begrijpelijk, wantde Eu-
ropeesciie mogendheden doen niets!
Men beweert evenwel in Washing
ton niets van die bemiddelmgeplan-
nen te weten.
Generaal Dc Veer en majoor
'Thomson.
De briefschrijver van 't Handels
blad meldt uit Valona
Uit hetgeen de heer De Veer mij
vertelde, meende ik op te merken,
dat hij t niet in alle deelen eens was
met de opvatting van den heer
Thomson. Toen ik daarop nader in
ging, bleek mij inderdaad dat er, he
laas, een soort van wrijving tusschen
die twee hoofden der gendarmerie
ontstaan was. Hoewel ik thans, door
de mij toegezonden Hollaudsche bla
den weet, dat men daarvan in Hol
land reeds niet meer onkundig is, wil
ik het door mij, namens het „Han
delsblad", gegeven woord aan den ge
neraal, om niets wat hij mij over die
betreurenswaardig© gevallen vertelde
le pubheeeren, natuurlijk houden en
dus niets ineedeelen van zijn voorne
mens, noch van zijn onderhoud met
den Koning, noch van diens hartelijk
schrijven aan den generaal. De heer
De Veer was echter diep onder den
indruk, maar vooral zeer gegriefd
door de diverse onbescheiden en on
ware publicaties te dier zake.
Het is dan ook voor iemand als de
ze hoofdofficier, die nieLs onbeproefd
liet om zijn opdracht, die zoo Verba-:
«end moeilijk is, uit te voeren, die le
ven, gezondheid, ontbering over ge
had heeft pin te slagen in dc eervoile
taak aan Nederland aangeboden, zeer
grievend en geweldig teleurstel
lend moeten ondervinden wai
FEUILLETON
Roman van O. Bister.
Hier is hel geld als je dus
wilt....
Natuurlijk wil ik. Hier hebt u
ilcn wissel, geef mij nu liet geld.
Fritz nam den wissel aan en legde
net geld op lofel, dal Rother begeerig
opstreek.
Dat was een gemakkelijk© ma
nier van zaken doen, meneer Born, ik
dank u zeer. Wilt u misschien den
anderen wissel ook nog koopen? Dat
■zou mij moeite en tijd bespanen hij
vervalt overmorgen reeds eu ik zou
direct naar Hamburg kunnen reizen.
Dan moet ik den wissel toch eerst
zien. Ik kan niet gclooven, dat de ba
ron een wissel heeft afgegeven.
Nu, overtuig u dan
En wederom kreeg llothcr een wis
sel uit zijn brievenuisch en reikte hem
Fritz toe.
Fritz onderzocht het papier. De wis
sel was goed, trekker was Krumma
cherEach baron van Ilatubach—
Woldstütler had horn geaccepteerd
de datum van afgifte was J December
van hel afgeloe-pcn jaar.
bij ondervonden hécft. De toekomU
zal he mechtor, ongetwijfeld, toch ein
delijk de hem toekomende voldoening
schenken. Toen wij hem ontmoetten,
was hij volstrekt niet van plan om
naar Holland terug te kceren. Hij
vvenscht© slechts een korten tijd fris-
eche lucht to genieten aan hel. strand
van Valona en vrij te zijn van alle
intriges en boosaardigheid.
De Koning wenscht heni ten spoe
digste weer terug te zien.
De expeditie van kapitein Sar.
Na de vele fantastische en leugen
achtige berichten, die over den mis
lukten tocht naar Tirana en Schiak
in do buitenlandsche pers de ronde
gedaan hebben, zullen de lezers met
belangstelling kennis nemen van het
verhaal der gebeurtenissen, zooals
dit door den leider der expeditie, ka
pitein Sar. aan onzen correspondent
is medegedeeld zoo schrijft de „Te
legraaf'.
De bewoners en de bey'e van Tira
na vroegen aan Durazzo om onder
sleuning, wijl zij door oproerige ben
den werden aangevallen. Een expedi
tie naar Kavaja was eigenlijk alreeds
beraamd. Zonder lange pourparlers
gaf generaal De Veer het bevel, een
kleine expeditie te forméeren. Hier
aan namen deel 50 gendarmes en mi
litie-soldaden uit het Zuiden, met 2
mitrailleurs, 10 man bediening, een
kanon mot. een gehuurde bespanning
en 4 paarden met munitie, alsmede 3
kerels, die de paarden zouden begelei
den. In het geheel slechts 60 z.g. mi
litairen. Daarop werd besloten om
130 aanwezige Maliesoren onder 5 tri
buis (hoofden) mee te geven. Als hoofd
\an deze colonne werd commandant
Simon Doda gekozen, een eerlijk en
vooral dapper soldaat, pur sang Al
baniër. Om 11 uur '«avonds was de
expeditie gereed.
Deze moest geheel en al het karak
ter dragen van een machtsvertoon. De
idee, dat er ernstig gevochten zou
worden, schijnt slechts bij enkelen
post te hebben gevat Als bewijs kan.
dienen, dat prins Sturdza (de Roc-
rneensche legatie-secretaris) en Comle
Pierre de Pimodan, een Fransch au
teur, de „reifi" le paard wilden mee
maken I
De tocht ging dwars door bet moe
ras, dat ten Noordwesten van de baai
ligt. Voorop do 8 man cavalerie ter
verkenning, dan de infanteristen,
middenin de mitrailleurs, geflankeerd
door Malissoren, daarna het kanon
de stoet werd gesloten door gendar
mes en infanterie. Zonder eenige
moeite, zonder één schot te lossen,
kwam de expeditie 's morgens kwart
voor 2 te Schiak aan, ongeveer li
K M. van Durazzo. De berichten, die
hier door kapitein Sar ingewonnen
werden, luidden gunstig. Met verdub
belde waakzaamheid zou de tocht ver
volgd worden, toen plotseling de Ma
liesoren weigerden verder te gaan. Do
commandanten werden geraadpleegd.
Zij antwoordden: „Zij waren wel
naar Durazzo gekomen om hel paleis
van den M'bret (koning) te bewaken,
maar niet om zoo ver te loopen. 36
K M. (afstand Durazzo—Tirana) was
hun te ver!"
Hierop vloekte kapitein Sar harte
lijk, maar dc kerels waren niet te be
wegen een voet te verzetten. De kapi
tein telegrafeerde onmiddellijk naar
generaal De Veer. Het telegram kwam
in handen van majoor Sluijs, die ge
neraal De Veer om orders verzocht.
Deze gaf trots alles bet bevel, dat de
troep verder kon rukken, zonder de
Malissoren I
Nu vroeg kapitein Sar den hoofden
der Malissoren uitdrukkelijk le Schiak
te blijven als dekking, opdat hij te
allen tijde terug kon trekken. Dit
werd heilig beloofd
De troep ging verder! hm! zestig
man sterk. Door al deze vertragingen
was het half vier 's morgens gewor
den. De dag was zonnig en licht
straalde over de vallei, die naar Ti
rana voert. De 8 man verkenning gin
gen vooruit, onderzochten voor zoover
doenlijk bet geaccidenteerde terrein.
De marschorde als boveu met dit ver
schil, dal de expeditie 130 man zwak
ker geworden was.
Nu kwam men bij het défilé. De weg
gaat hier in serpentme-vorm naar de
vallei. Rechts vooruit groote vlakte,
links heuvelrijen met enkele wonin
gen. De cavalerie berichtte, dat er
wel enkele mannen le zien waren,
doch dat die geen verdachte bewegin
gen maakten. Plotseling, op ongeveer
400 meter afstand werd heftig geweer
vuur geopend. (In tegenspraak met de
Italiaansche berichten, waarin ver
teld werd, dat de expeditie 't éérst
gevuurd had. Een leugenI 't Bevel
luidde: geen vuur! wanneer de op
standelingen niet begonnen). Kapitein
Sar gaf 't bevel dekking te zoeken te
gen den Oostelijken heuvel. Dit ge
schiedde, doch het duurde eenigen
tij.d vóór de paarden van het kanon
en die, welke de munitie droegen,
verdekt opgesteld konden worden. To-
gelijkertijd nam de infanterie den
vijand onder vuur. De mitrailleur»
Plotseling vielen den jongen man
als 't war© de schellen van de oogen.
Hij schrikte 1 December van hel
vorig© jaar was de baron reeds zwaar
ziek zeker had bij toen geen wissels
kunnen afgeven.
En nu belioek Fritz nog eens de
handteekenihg van den baron, die hij
van vroeger heel nauwkeurig kende.
Een groote gelijkenis had hem aan
vankelijk misleid, nu zag hij duide
lijk, dat d© wissel valsch was. D© ba
ron toekende nooit zijn vollen naam.
teekend© óf alleen Erich von ilam-
baoli of baron Hambaoh.
De wissel was valsch.
Wie kon deze vervalsching begaan
hebben? 11 ij moest dezen wissel in
zijn bezit hebben. Als zijn verdenking
juist was, dan had hij een vreeaelijk
wapen in handen.
Wanneer hij Rother echter zeide,
dat de wissel valsch was, zou dez©
hein zeker het zoo gewichtige docu
ment niet willen geven.
Daarom zeide Fritz op zoo rustig
mogelijken toon
De wissel is goed.... ik geef j© het
volle bedrag er voor....
Rothei\sprong op.
Meneer Born als ik niet bang
was u te beieedigen, zou ik u wel de
hand willen drukken....
Jo verkoopt mij dus den w.ssel
Natuurlijk...
Fritz stond reeds weer voor zijn
brandkast en kreeg ©en biljet van
werden door tamelijk bngeoe fer.de
handen afgegrspt. Het vuur verdub
belde. Eindelijk, na vee! moeite, ston
den do machine-geweren in positie en
het kanon werd tegen e-n heliir.g op
gesleept. Door het rèkketèkken van
bet snelvuur der machinegeweren
schrokken dc paarden. Twee „geleen
de" strengen sprongen kapot, tweo
paarden met munitie beladen, „smeer
den hem". Een oogenblik paniek! Ka
pitein Sar herstelde de orde, door
ze'.f bij het kanon tc gaan staan cn
hr-t met de hulp van eenige man
schappen en paarden in stelling to
brengen.
't Was nu volslagen dag geworden.
De nacht-expeditie tot machtsvertoon
was een dag-expedilie geworden, die
gevaar liep geheel in de pan gehakt
te worden. Enkele gewonden kreun
den erbarmelijk. De afdeelfog had tot
nog toe slechts één doodc te betreu
ren. Geen bewijs voor de scherpschut
ters-kwaliteiten der Albaniërs! Ein
delijk, na overmatige inspanning, kon
het eerste kanonschot gelost worden.
Dat trof een der kleine huizen, waar
het vuur van de insürgentcn een mo
ment gestaakt werd. De infanteristen
tobden erg met de Italiaansche gewe
ren. Die waren tevoren niet ingevet
cn het slot werkte stroef Het metaal
zette uit, niet het treurige gevolg, dat
reeds 8 geweren zoo vast zaten, dat ze
onbruikbaar geworden waren. Veel
begrip van de korrel van het vizier
hebben de moesten niet. Zoodat er
meestal in liet wild gescholen werd.
Plots werd de kleine colonne van 't
Westen aangevallen. Goede raad was
buitensporig goedkoopmaar 't hielp
niets! Het kanon wc-rd naar links,
dan naar rechts geplaatst. Maar de
machine-geweren konden niet zoo
vlug de andere richting uit. Bij de ver
plaatsing, die ongedekt geschieden
moest, werden twee man neergescho
ten, enkelen zwaar gewond. Kapitein
Sar, tusschen twee vuren geplaatst,
commandeerde twee cavaleristen
„\entre terre" naar Schiak te rij
den, om hulp te halen. Op 't allerlaat
ste oogenblik kwam Simon Doda met
één Ma lissooi'. Niets bleef het dap-
.peie troepje over dan op Schiak te
rug te trekken. Van alle kanten werd
gevuurd! De troep liet nu het kanon,
dat volkomen nutteloos was, in den
steek, en trok op Schiak terug. In
plaats van hier den vernachten steun
der Malissoren te vinden, vonden zij
het dorp leeg en uit eiken hoek vielen
schoten. Voorzeker was niemand van
de expeditie er levend afgekomen,
wanneer kapitein Sar niet besloten
had bet gevecht le staken. Tegen een
overmacht van ongeveer 1000 man
heeft het troepje zich 6 uren lang ver
dedigd. Voorw aar, een bew ijs dat ka
pitein Sar méér dan zijn plicht ge
daan heeft. Het grootste gedeelte der
expeditie werd gevangen genomen en
ailen opgesloten in het schoolgebouw.
De behandeling was in het algemeen
gcc-d. Men kleedde de paar overgeble
ven gendarmen uit, nam hun geld,
schoenen en geweren af. 'n Malïssoor
sta! de jas van kapitein Sar. waarin
zijn kaart, revolver etc zaten. Zijn
paard was reeds in besiag genomen
door een der leiders van deze „merk
waardige" opstandelingen.
Kapitein Sar kreeg verlof om brood
en kaas en sigaretten te Jaten balen,
die hij onder de gevangenen uitdeel
de. Met twee dooden en vier gewóu-
in hun midden, zaten de gevangenen
samengeperst in het kleine lokaal
Eindelijk kregen de officieren, prins
Sturdza, van de Roemeensche lego
tie. en graaf de Pimodan, verlof een
ander lokaal te betrekken, dat door
kogels geperforeerd was. Men be
grijpt, dat iedereen dood- en doodmoe
was. Re Geeghen (Noord-Albaniëre),
die de Tosken ten Zuiden van de
Skumbi-rivier hartgrondig baten,
kwamen naar hen kijken. Dreigend en
scheldend in hun eigen taal. waar
van slechts Albaneesche officieren het
pijnlijk© ondervonden, scholen zij voor
liet gebouw der gevangenen tc zaam.
Ze wezen naar kapitein Sar en maak
ten een geluid van: „boeml boem!
boeml" Het schieten met het kanon
hadden ze blijkbaar schandalig gevon
den. Geen wonder, dut de kapitein
dacht: „Nou Jan, rol je matten maai
bij elkaar. Die boel loopt gloeiend
mis."
Dr. Djaffcr, ©en Albaniër, die ie
Konstantinopel gestudeerd had. was
ua het bloedig© gevecht onmiddellijk
naar Schiak gereden, om verbandmid
delen en hulp vóór het transport der
gewonden te halen. Hier telegrafeer
de hij nog naar Durazz dat de po
si;ie der expeditie zéér kritiek was en
verzocht tot eiken prijs hulp.
Zooals men weet uit vorige berich
ten, werd te Durazzo alarm geslagen.
Eenige oogenblikken daarna keerden
de Maliesoren in de stad ierug en ver
spreidden bier het bericht, dat do
Geeghen de stad zouden innemen!
Groote paniek onder de bevolking, die
bij elk ongeval het hoofd verliest. Het
verlaten der stad door den koning,
hel saamstellen van een huip-expedi-
t;e, geformeerd door nationalistische
duizend mark. Feitelijk had hij iict
geld morgen zelf noodig, maar voor
dezen wissel liad hij zelfs liet dubbele
betaald.
Kunt u me liet geld soms ook
kleiner geven, meneer Bom vroeg
Rotiier. - - Zulk een hoog bankbiljet
wekt argwaan.
Ju, bier zijn tien bankjes van
honderd mark.
ik dank u duizend maal, zoo
gemakkelijk had ik mij do zaken mot
voorgesteld. Meneer Born, op uw'
welzijn.
Hij vulde zich nog een glas en
dronk liet ill één loug leeg.
Hoora, nu naar Amerikariep
hij. Ik vreesde al dat Krummacher,
dio oud© sahurk, mij bedrogen had
met dio papieren. Als hij van mijn
vlolt© wijze van handel doen hoort,
ergert hij zich geen klein beetje....
Wil je mij beloven, Krummacher
niets van onzen handel mee te deelen?
vroeg Fritz.
Waarom
Ja, zie je. liet is nu juist geen
eer, met jouw vriend Krummacher
zaken to hebben gedaan.
Rother laento.
Daar hebt u gelijk aan. Wees op
uw hoede voor dien sluwen schurk
dien goeden raad wil ik u nog geven.
Ik ben overtuigd, dat hij voor dezen
wissel maar de helft heeft geleend
zoo doet hij altijd. Nu, vaarwel, iue-
nëer Born nogmaals mijn bcu'tclu-
ken dank....
Wil je nog niet ©en glos wijn
Neen, dank u. Uw wijn is uitste
kend maar voor mijn uitgedroogde
keel t© zacht. In „Het Witte Paard
zal ik mij zelf ©en ander drankje voor
zetten.... Wat zullen de lui daar oógen
opzetten, als ik met bankbiljetten van
honderd mark betaal.
Wees maar voorzichtig...
Ju, ja ik zal wel oppassen, dut
men mij niet aan de kleuren komt.
Nogmaals hartelijk bedankt en vaar
wel, meneer Born....
Fritz hield hem niet langer tegen.
Hij zag hem vroolijk dooi den tui i
loopentoen hij uit het gezicht was
verdwenen, haalde Fritz diep adem.
Hij belde.
&pan direct den tentwagen in,
beval hij den bediende, die tevens
als koetsier dienst deed. Ik moet naai
de stad, j© kunt meerijden, daar ik
geruimen tijd bij dr. Fischer moet
zijn....
In „Het Witt© Paard" te Hanabacli
ging het deze dagen woest toe. De
vroegere houtvester Rother had duur
zijn intrek genomen en liet dc goud
stukken rollen, zoodat men zich niet
genoeg verbazen kon. Eerst had Ro
ther maar één nacht willen blijven,
doch hij vond den eersten avond zulk
vroolijk geoelschop, dat hij den gohec-
len nacht doorspêeldó en den volgen
den dag er bij. liet trof, dat er juist
d© groote jaarmarkt word gehouden,
eon halve kermis mede. Rother vond
dus steeds lustig gezelschap, te meer
uaar bij zijn geld niet spaarde. Toen
echter deze feestroes voorbij was en
do gewone gang van zaken weer in
trad, toen was voor Rother de tijd
gekomen om 1© verdwijnen. Boven
dien was de politie opmerkzaam op
hem geworden, daar hij zoo met gold
om zich heen smeet.
Hij voelde, dat hij bespied werd en
op ©en goeden morgen verklaarde hij
den kastelein, dat hij 's middags wild©
vertrekken.
Geef me echter eerst nog een
flink ontbijt, Ut voel me nog licht in
liet hoofd van gisteravond. En ook een
flefich brandewijn.
Dc waard bracht het verlangde.
Er is juist een heer, die naar u
vraugt, zeide hij
Een heer Soms meneer Born
van Nenhof
Neen. roenoor Ven Prokowski,
van het slot HamLach. Hij zei over
een linlf uur terug te zullen komen.
Dat moet hij weten dan ben ik
al weg. Ik heb niets met hem t© ma
ken, bromde Rotiier, en zette zich
flink aan zijn ontbijt
Van den brandewijn kon hij echter
niet zoo spoedig scheiden en half be
schonken zat hij er nog, toen Stanis
laus binnen trad.
Rother zag hem niet, voor hij vlak
voor hem stond.
só r.tjn felle YOorzorgsnHFnfregêlen ge
romen. Kanonnen, machinegeweren
etc. in stelling gebracht. De patrouil
les doorkruiden <je s'ad en op cike
hoogte staan gendarmes. Wanneer zal
de zaak ni beginnen? Ik verneem,
dat commandant Thomson of een an
der Nedsriandrch officier naar Vaio
na trekt met een torpe&obout. Het
plan Is blijkbaar dc opstandelingen
tusschen twee vuren te plratsen. De
Malissoren brandden z.g. van verlan
gen om den vijand dood te riann. Wa
pens en munitie is onder hen uitge
deeld, De nieuwste Skoda-kunonncn
zijn uitgepakt. Maar wat doet men
met al het goede materiaal, van-neer
de kerels er met mee over weg kun
nen? Enlhusiaamc is heel goed. maar
cr moet ©ok orde en kornis van oor
logvoeren zi.in.
Dc dlrigeorcndc officer «zn gi.ro- d-
beid Reddingius heeft vliegensvlug
twee hospitalen te Durazzo tngencl t.
Zijn zieken maken het uitstekend.
Een Albaneescli geneesheer is naar
Rome, om allerlei materiaal voor de
gewonden, instrumenten etc. tc be
stellen..
De dokter zei mij, dat de DuitSChe
lijfarts van den koning absoluut niets
uitgevoerd had. ('t Schijnt, dat de
kwalijk beroemd geworden heer Lti-
bartz Berghausen, wiens uitspraken
de hilariteit van geheel Europa opge
wekt heeft, zich niet zeer T'utt'g ge
maakt heeft te Durazzo.)
De arrestatie der H'Voncn tc
Durazzo.
De bijzondere correspondent der
„Neue Freie Press©' tc Durazzo ver
neemt van authentieke zijde pvcr de
geheime relaties tusschen de Tteiia-
r.en en de opstandelingen in Albanië
de volgene. bijzonderheden
Eenigo te, Durazzo wonende Duit-
schors hadden reed* sedert eenige da
gen opgemerkt, dat van den heuvel
bij Raslbul, tfelke door de voorposten
en rebellen bezet wordt, lichtsignalen
mei Dur3zzó gewisseld worden, welke
signalen werden beantwoord uit
een huis in a© ét ad, d.-t dc Italiaan-
sclie vlag droeg.
Na verhaald te hebben, dat kapitein
Fabius deze lichtseinen ook had ge
zien en hoe de arrestatie der verdach
te Italianen daarop plaats had. gaaf
de correspondent van het Weciur
blad aldus voort:
Het Italiaansche gezantschap necinc
ten opzichte van dit incident, een
merkwaardige houding aan. Het
heeft ook twee andere Italiaansche
officieren onder zijn bescherming ge
nomen en dreigde eik verder ingrij
pen tegen de verdachte Italiaanse!
onderdanen met de landing van af-
deehngen matrozen te zuilen beant
woorden, die de door de commissie
van onderzoek voorgenomen huiszoe
kingen zouden verhinderen.
De bevolking, en vooral het iutcl-
lectuocle deel daarvan, de nationalis
ten, kan zich dit optreden der Ualt-
aansche autoriteiten niet verklaren.
Men vraagt zich af, welk belang Ita
lië er bij heeft, om de Albaneesche re
geering te dwarsboomen ia haar plan
nen tot handhaving der orde, en om
c-en rechtmatig onderzoek te bemoei
lijken.
Uit het binnenland komcu bench
ten, volgens welke een uls agent voor
een vermouth fabriek reizend Ilalt-
aausch officier, Coro geheoten, onder
de Albaneezen werkzaam Is, ten ein
de den her'.eg der Abruzzen op den
troon te brengen Coro zou met ko
lonel Murïcchio in verbinding gestaan
hebben.
Mexico.
De bemiddeling.
Uit Niagara Falls wordt aan de
„Times' geseind, dat president Wil
son het plan van de bemiddelaars
voor oen oplossing der Mexicaausche
moeilijkheden heeft aanvaard, maar
dat hij enkele kleine wijzigingen heeft
voorgesteld.
Generaal Carranza's antwoord op
den eiseh, dat hij in een wapenstil
stand zou bewilligen, en aan de con
ferentie zou deelnemen was tegen gis-
teren beloofd. Nu 't weer niet geko
men is, schakelt de commissie Car-
ranza geheel uit.
Allerlei
Ooslenrijk-liongarijc_cn Duilsch*
land.
Naar aanleiding van het bezoek van
keizer Wilhelm aan aartshertog Frank
Ferdinand ie Konopischt zegt het
„Ficiüdenblatl", dat <le hartelijke be
trekkingen en de oprechte trouwe
vriendschap van beide monarchen cu
hun families de aanvulling en vcr-
brecding zijn van dc bondgenoot
schappelijke verhouding waarin de
beide volken onverbrekelijk vei bon
den zijn. De volken van Oostenrijk be
groeten den vriend en bondgenoot
hartelijk.
De „Reichspost" spreekt zich in
denzelfden geest uit.
Wat wilt u sliet hij uit.
Mijn naam is Stanislaus von Pro-
kovvsky en wanneer u meneer llother
bent, dan zult u wel weten wat ik wil,
antwoordde Stanislaus trotsch.
Ik weet van niets. Ik keu u niet
en wil met u niets te maken hebben.
Maar do heer Krummacher hoeft
u toch naar inii verwezen, om mij eeu
zeker popier to overhandigen Ten
minste, Krunimaoher heeft mij dat
geschreven.
Wat gaat mij dat aan Ik heb
geen papieren voor u.
U zoudt toch een wissel van bo
xen Hambach incasseercn
Zekc-r maar is u baron llam-
bach
Neon, maar ik kom hier om den
wiseol te betalen.
Wio heeft u dat opgedragen
Dat gaat u mets aan. Do wissel
bedraagt duizend mark hier is het
geld geef mij dus hei papier.
Ik heb geen wissel. zoide Ro-
tlier mopperend, cn nu toch oenigs-
zins verlegen.
Maar meneer Rother Kram-
macher heeft u den wissel toch gege
ven, om hem bij mij te incasseercn.
Maak dus met langer praatjes en
kom er me© voor den dag hier is
het geld.
(Wordt vervolgd)
