De Europeesehe Oorlog.
tweede blad.
haarletë's DAGBLAD
Liefdedroom
DONDERDAG 13 A«'GU*TUS 1914
Is voorbereidingen voor het groote gsvecht in België.
foorposien-geveGhten.
Gijzelaars.
Een koninklijk paleis als hospitaal,
loe de Fransehen over de ontwikkeling van den krijg denken.
Duitschiand-Selglë-
Frsnkrijk.
EEN GROOT GEVECHT
nordt verwacht in Noord-Belglé.
Óveral elders op de vete oorlogs-
ir'dtn zijn het nog slechts verken-
lagen, voorpostengevechten van den
kgïrnenden oorlog; in Noord-België
kaden de maatregelen voorbereid
i«r den eersten grooten slag in do-
kr wereldoorlog, de slag die voor
'jjsl beslissend zal kunnen zijn.
'Want groote troepenafdeel Lngen
'waden door Duitschland over Aken
raar Noord-België gezonden. De
bruggen over de Maas bij Lixhé
dreunden van de marcheerend© lnfan-
iHiECOlonnes, de aanrijdende artilje-
•;=-ba;terijen, de escadrons cavalerie.
Al die troepen werden gezonden
tiar het terrein tusschen Tongeren
<n Leuven, waar de eerste groote ont-
Eoeting verwacht werd.
Ln Leuven was het hoofdkwartier
mi den Belgischen generalen staf.
Daar bevonden zich waarschijnlijk in
de nabijheid de division van het Bel-
he veldleger, tlvans versterkt door
nsche Icgerafdeelingen.
't ,.Atg. Handelsblad" tracht een
«n'sbeeUt te geven van
DE BEWEGINGEN DER OORLOG
VOERENDE PARTIJEN IN
BELGIü.
De Duitsehe troepen, die België
rinneivrukten en poogden een over
gang over de Maas te vindon, hadden
tniet alleen ten doel door België naar
Frankrijk te trekken, maar moesten
nu ook zorgen, dat zij bij dien tocht
naar Frankrijk niet in den rug kor.-
worden aangevallen door het Bel
gische leger.
Had België den doormarsch der
Duitsehe troepen toegestaan, dan wa
ls dit onuoodig geweest. Dan haddei.
i> Duitschcrs zich er toe kunnen be-
pjien, de spoorwegverbindingen tus-
Klien hun land en Noord-Frankrijk
ie bewaken.
Da weigering der Belgen die
Duitschland had kunnen verwachten
- maakte niet alleen de gevechten
hij Visê en Luik noodig, doch ver
plichtte de Duitschere nu, terwijl een
gedeelte hunner troepen over Hoey
mr Namen oprukt, belangrijke troe-
jfeniwassa's in het Noorden van Bel
gië te'Werpen, en daar het Belgische
veldleger tegen te treden.
Zoolang 't Belgische leger nog ge
heel of bijna geheel intact is, zou het
voortrukken naar Frankrijk, met een
iiissche, niet verslagen vijandelijke
troepenmacht in deu rug, den Duit
schors te gevaarlijk zijn. Daarom
raoet allereerst de troepenmacht wor
den onschadelijk gemaakt, en vooral
vrggedrongen van zijn ceritraal-re-
duit, de vesting Antwerpen.
Vandaar deze beweging der Duit-
Khers in de lijn Tongeren, St.
Troyen, Leuven, Brussel.
Hun strategisch dool is: het veld
leger der Bolgisch-Fransche troepen
macht te verslaan, een afdeeling ach
ter te laten, om Antwerpen te mas
keren. en een uitval uit die vesting
ui den rug van het oprukkende Duit
sehe leger te beletten en zich zoo mo
gelijk van Brussel meester te ma
ken!
De Bcigisch-Fransche troepen moe
ien dit pogen te beletten. Zij moeten
das trachten dien opmarsch der Duit-
tcho troepen tegen te houden, deze
terug: te werpen op de Maas, en zoo
zij daarin niet kunnen slagen, een zoo
fc-.'Ooi mogelijk ongeschokte troepen-
macht binnen de vesting en de stel
ling van Antwerpen te brengen, zich
Cos van deze stelling niet door ecu
omtrekkende beweging der Duit-
Khers te laten afdringen. Is een groo-
!c, ongeschokte, strijdbare en van al-
Is voorziene legerafdeeling in Ant
werpen, dan vormt deze een voort
durende bedreiging in den rug der
Duitsche troepen en wordt het Duit-
eche legerbestuur genoodzaakt een
zeer groote macht aan haar offensie-
I ve legers te onttrekken, om de zeer
I uitgebreide steUiug van Antwerpen
k oinsiiige'en, of in elk geval te be
letten, dat de daann opgesloten troe-
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch, van
EFFIE ADELAIDE ROWLANDS.
Toen de heer Screed een oogenblik
zweeg om adem te scheppen, wissel
en <Le twee jong© mannen snelle blik
ken, „Wat moet er gedaan worden
tv as de stomm© vraag van elk paar
angstige oogen, en er werd hetzelfde
domme antwoord teruggeseind, een
wanhopig schudden met het hoofd,
hetgeen, welsprekend genoeg, beduid
de („Ik weet het werkelijk niet I".
Dit iusschenspel ontging den detec
tive in 't geheel nietmaar er niet op
«tWnd, nam hij den draad van zijn
verhaal w eer op.
Het eerste gebruik, dat ik maak
te van do op deze manier verkregen
<eniiis, was om speurhonden naar
het spoor van Dr. Aram Knlfian te
'aten zoeken, met inlichtingen aan
huitenlandsche agenten, om een vol
macht voor huiszoeking te verkrijgen,
y's hen, in geval zij hein arresteerden,
ffij staat zou stellen, een nauwkeurig
fuderzoek te doen in zijn bezittingen.
eQ 'ver zijn verblijfplaats, want het
1 pen eon „retour-offensif" maken en
den Duitsciien opmarsch pogen te
verstoren. -
Dit is in het kort de positie der
beide in Noord-Belgié tegenover elk
ander staande legermachten, zooals
die uit de ontvangen berichten is op
te maken. Reeds zijn de vooruitge
schoven cavalerie-afdeelingen. wier
taak het is, de positie en de sterkte
van do vijandelijke troepenmacht te
verkennen, op elkaar gestooten. Zij
ontmoetten elkander in do nabijheid
van Thienen en St., Truyen, bij Ofs-
iriaol-Gussenhoven. En zooals wij in
ons vorig Overzicht mededee'den heb
ben zij daar een gevecht geleverd,
eeret met de karabijn, een vuurge
vecht dus op eenigen afstand, ge
volgd door een charge van de Belgi
sche lanciers op de Duitsehe cavale
rie.
De cavalerie heeft in den oorlog
eon dubbele taakverkennen wat de
vijand doet en de eigen beweging
voor het spiedende oog van de vijan
den te beschermen. Daar vandaan,
dat de cavalerie vaak vergeleken
wordt rnet een gordijn, dat voor de
bewegingen der daarachter volgende
colonnes wordt uitgospreid. Het is
niet haar taak om groote gevechten
te leveren Verkenner., voe'ing hou
den met den vijand, diens posities
trachten waar te nemen, dat is het
©enige doel; een gevecht kan daarvan
het gevolg zijn, maar slechts om
daardoor wellicht het hoofddoel te eer
of te gemakkelijker te kunnen berei
ken. Is dit doel bereikt, of wordt het
bereiken ervan door overmacht van
vijandelijke cavalerie onmogelijk ge
maakt, dan moet de cavalerie terug
trekken. om straks op een ander
punt, of versterkt, den verkennings-
dienst te hervatten.
Somtijds kan zulk een cavalerie-
gevecht ook dienen, als inleiding voor
een infanteriestrijd. Heet een der par
tijen groote infanlerie-af deelingen,
rnet artillerie, beschikbaar in d9 na
bijheid van de plaats waar do cava
lerie bezig is te strijden, dan zul'en
deze allicht in het gevecht ingrijpen
en daardoor ook de vijandelijke in
fanterie in den strijd betrekken. Maar
gewoonlijk zal dit niet hét geval zijn,
'daar de cavalerie zich op zeer groo-
teu afstand voor de aunmarcheerenae
infanterie-colonnes moet bevinden,
opdat deze een ruim gebied hebben
waar zij zich kunnen ontplooien.
DE STRIJD BEGONNEN
Uit Maastricht wordt geseind: Den
gehee'.en Woensdagmorgen is hier 'n
ontzettende kanonuude gehoord, ook
het geschut van Pontisse nam aan
het urtillerieg©vecht deel.
Voor zoover vernomen werd, is de
brug bij Lixhe niet geraakt. D=ze
bestaat op het oogenblik nog slechts
voor een klein gedeelte uit pontons.
Men is nog voortdurend bezig, deze
brug te versterken. Bij Haccourt
wordt een nieuwe brug over het ka
naal gcs'agen.
De Duitschcrs bombardeerden de
forten rond Luik weer. Daarvoor is
huu pas aangevoerd zwaar geschut
m actie gekomen.
Over dit Duitsehe geschut moe', men
niet licht denken. Eik kanon wordt
door '*2 paarden voortgetrokken.
VOORPOSTEN-GEVECHT.
Dinsdagavond heeft een eskadron
Duitsehe dragonders, komend© uit de
richting Luik, beproefd de Belgen te
Aineffe te verrassen. Na een gevecht
van drie uren zijn de Duitschcrs te
ruggeworpen, met achterlating van
15Ü doodeh en 102 gevangenen. Aan
den BelgLscl»en kant bedroegen de
verliezen 6 dooden en 15 gewonden.
De „Derniere Heure" deelt mede,
dat leden van Kamer en Senaat op
het ministerie van oorlog ontvangen
zijn en daar Loorden, dat in Bel
gisch Limburg een treffen had plaats
gehad en dat do Duitschcrs terug
geslagen waren.
Volgens de „Peuple" heeft Dinsdag'
was bekend, dat er een bewijzend ge
tuigenis in zijn bezit was, dat hij
uiterst moeilijk zou kunnen weg-
redenoeren. Welnu, met een korten
zucht, u, heeren, kunt zeggen, dat
u mijn spel bedorven heeft u heeft
den schurk, dien ik wilde vangen,
beroofd van datgene, wat het grootste
bewijs van zijn misdaad was. Hoe u
net klaarspeelde, weet ik nietde
tusschenkoinst van mijnbeer Bevan
in dit geval heeft mijn agenten schijn
baar in de war gebracht. Zij lieten
hem onopgemerkt weggaan, terwijl
zij u, mijnheer Ernberson, en den Ar
meniër, op den voet volgden. U kunt
mij tenminste wel dankbaar zijn,
want door mijn tusschenkomst werd
u weer van mishandeling gered in
dit geval waarschijnlijk van den
doocl.
Richard Frnberson schrok op.
Dus was Purvis uw agent
A an Scotland Yard in ieder ge
val, antwoordde de detective,
die voor een tijdje onder mijn bevelen
werkte. Hierdoor ziet u, mijnheer
Ernberson, dat ik u, door vertegen
woordiging, op den voet gevolg heb.
F.mherson lachte kort.
Ja, ik bemerk, dat u mij te vlug
af is geweest.
Scroed glimlachte.
Kom, mijn wanrde heer, zeide
hij vriendelijk, ik doe nu een be
roep op uw gezond verstand. Is het
van uw kant niet vergeefscho moeite.
een gevecht plaats gehad op den lin
kervleugel van het Dmtsclio leger,
waaraan cavalerie, infanterie en ar
tillerie, beiderzijds ter sterkte van
6000 man, deelnamen. De Duitschers
werden op do vlucht gedreven rnet
achterlating van een groot aantal
manschappen.
Deze tijding beeft aan het Belgi
sche front groote geestdrift gewekt.
Een ander telegram van Belgische
zijde meldt
Na den Dinsdagnacht in de na den
terugtocht verkregen stellingen door
gebracht te hebben, zijn de Duitschcrs
Woensdag met een groote macht op
gerukt naar dat punt van de Belgi
sch© stelling, dat zij het meest zwak
ke oordeelden. De Belgische generale
staf, uitstekend op de hoogte gehou
den door cavalerièveikenningen, wist
de noodige orders te geven - om den
vijand le ontvangen. Een gevecht
ontstond, dat gunstig voor de Belgi
sch© troepen afliep. Tienduizend man
namen er aan deel. Het was voor de
Belgen het eerste gevecht in het open
veld. Zij streden met voordeel, Het
geen een goed teeken voor de toe
komst is. Sindsdien is de situatie niet
gewijzigd. Bij de geallieerden (Bel
gié—FrankrijkEngeland) wordt hel
gemeenschappelijk vooruit opgemaak
te pion punt voor punt gevolgd.
DE TROEPEN-BEWEGINGEN VAN
WOENSDAG.
De „Soir" meldt, dat Woensdag de
strijd om de forten van Luik hervat
is. Zij worden gebombardeerd en .be
antwoordden dit vuur heftig. De Duit
sehe troepen rukken voort, om over
de Maas te trekken bij Lixhe. Duit
sehe convooien zijn gesignaleerd in de
richting van Engis, zij schijnen de
Maas boven Luik to willen overtrek
ken. De opmarsch dor Duitschers
wordt zeer vertraagd, daar d© forten
om Luik de wegen bestrijken.
De toestand is als volgtDe Duit
sehe cavalerie trok overal terug, be-
balve op een punt, waar ze met de
Belgische voeling hield. De Duitschers
schijnen een nieuwe phase van den
oorlog te beginnen de „attaque brus
que" door midden België mislukte, en
nu schijnen ze zic-h te versterken
langs do lijn van de Nederlandsehe
grens naar Luik, alsof ze voorloopig
afzien van de offensieve beweging
togen het centrum. Zij gebruiken tal
\an boeren en arbeiders voor liet
work aan do wegen in het zuiden van
de provinciën Luik en Luxemburg,
waarheen, naar zij weten, de Fran-
sclio strijdkrachten optrekken. De
maatregelen schijnen aan to duiden,
dat het offensief zal plaats hebben
zuidelijk van de Ourthe naar de Bo
ven Maas en Frankrijk.
Do Duitschers versterken zich ook
in de straten van de stad I.uik tegen
ecu offensieve beweging der Belgen
uit de richting van Ans
De Duitschers voeren zelfs groote.
hoeveelheden voedsel in de stad. Den
kon zo aan een belegering
De Brusselsche „HanclclsbIad"-cor-
respondent meldt
Dinsdagavond mocht men reels ver
moeden dat, ondanks de vel© scher
mutselingen, geen ware oprukkende
beweging der Duitsehe strijdmacht
ophanden was. Dit vermoeden schijnt
AYoensdag sterker geworden t© zijn.
Officieel luidt het inderdaad, dat de
Duitschers weer achteruit trekken.
Men begrijpt moeilijk dit talmen der
Duitsehe legermachten, als men be
denkt dat het eerst© plan toch was in
usee ft. drie dagen de noordelijke
Fransche grens t© bereiken, vóór de
mobilisatie in Frankrijk was vol
tooid, en thans na acht dagen zijn de
forten van Luik nog steeds inde han
den der Belgen en zijn d© Duitschers
nog niet verder dan enkele uren bo
noorden de Maas. Het lijdt geen twij
fel. of de oorspronkelijk© plannen van
tien Duitschen staf zijn verijdeld, ©n
zelfs mag men de vraag stellen, welk
ander clan moreel belang Duitschland
er nog bij hebben kan door België te
willen trekken.
Wat er ook van zij, de Duitsehe
voorposten en cuvalerio keeren dus
terug.
om cjeze poging tot verberging tegen-
over mij vol I© houden Zou het niet
\erstandiger van u zijn, mij met vol
komen openhartigheid te behandelen?
Indien ik u, in den afgeloopen tijd,
lielec-digd heb door ongegrond© ver
denkingen, moet u bedenken, dat uw
eigen gedrag daartoe aanleiding gaf.
Wat mij zelf betreft, het lijkt mis
schien wonderlijk (maar de menscho-
lijke natuur is wonderlijk), dat u mij
beviel cn dat ik in u geloofde, sedert
u mij op den grond gooide, voor wat
u een doodelijk© beleediging tegen
over uw vader vond. Ik voelde, dat de
man, die zooiets deed, zelf niet tot een
misdadige handelwijze in staat zou
zijn. Nu heb ik genoeg gezegd, vindt
u niet, om mijn recht te bewijzen, ik
wil niet zeggen op uw dankbaarheid,
maar op uw verdraagzaamheid? Ten
minste, voeèd© hij er overredend
aun toe, u zult niet langer beproe
ven mij te hinderen in de uitoefening
van wat ik ©en noodzakelijken plicht
acht
Hij wachtte op een antwoord, den
man. tot wien hij sprak, vriendelijk
in het sombere, peinzend© gelaat zien
de. En werkelijkAlbert Screed had
diep in zijn hnrt een gevoelig plekje-
Alle omstandigheden van het geval
•wetend, speet het hem oprecht voor
dezen jongen man, in wiens leven
plotseling een droeve tragedie was
binnengeslopen, met haar sombere
schaduwen dreigend, zijn geheel© be-
Anderzijds heel het, dat de Duit
schers langs de linie Luik-Maastricht
defensiewerken bouwen en graven
Naar mijn oordeel wijst een en ander
er niet volstrekt op, dat tl© Duitsehe
staf a!riet van een verdere Invasie
van België, want misschien worden
nog grootere machten verbeid gelet
erliter op het mislukken van het eer
ste strijdplan is dit nochtans wel mo
gelijk. Het Duitsehe voornemen zou
dan kunnen zijn, met ontzaglijke troe
penmachten de provincie. Luxemburg
en liet groot-hertogdom bezuiden de
Ourthe-linie door te trekken, om
iaiuzs de boven-Maas Frankrijk te be
reiken. AA'an! de tijd begint toch ook
te nijpen, wil Duitschland Frankrijk
vernederd krijgen vóór de Russen
tot den strijd klaar zijn dan mag niet
veel tijd meer verloren gaan.
DE RETEEKENTS VAN DE VESTING
LUIK.
Een medewerker aan ,,La Dernier©
Heure" heeft een Belgisch hoofdoffi
cier ondervraagd aangaande de. taak
der forten van de vesting Luik.
De Telegraaf vertaalt:
Kunt gii ons uitleggen, generaal,
aldus informeerde de journalist, hoe
het komt, dat de stad Luik bezet is
door de Duitsehe troepen, terwijl d©
forten nog in ons bezit zijn? Het pu
bliek begrijpt dien toestand niet ©n
vindt hem paradoxaal.
Het is Leel eenvoudig, antwoord
de de generaal. De forten, di© Luik
in een kring van 50 ft 60 kilometer om
trek omringen, zijn slechts forts d'-ar-
rêt, sperforten.
Deze forten hebben twe© bijzonder©
eigenschappen. De eerste is. dat zij
uitnemend zijn uitgedacht, gebouwd
en gepantserd, opdat zij niet gewa
penderhand zullen worden genomen.
De tweede, dat zij over machtige ar-
tilleri©middelen beschikken. Maar zij
bezitten geen garnizoen: zij kunnen
geen offensieve uitvallen ondernemen.
Men kan ze niet berennen, en zij kun
nen alleen maar schieten.
Opdat de verdediging dezer forten
volledig zij, beschikt men in de tus-
schenruimten over bewegelijk© troe
pen. Deze troepen treden gezamenlijk
met do artillerie der forten op, ten
einde het vijandelijk legeer op te hou
den. Gedurende vier dagen heef! de
mobiele divisie van Luik dit gedaan
met een moed en een oorlogskunde,
die boven allen lof verheven is. Zij
moest zich in dezen strijd verdedigen
en tegelijkertijd verplaatsen. A:ier da
gen lang, dag en nacht, was zij in
ndrte.
En daarop was haar laak en dio
der forten volbracht. Men had .het
Duitsehe Leger tot slaan gebracht.
Men had het bovendien ontzaglijk©
verliezen toegebracht. Maar dit. is
toch niet. het grootste belang: het
voornaamst© is. dat de sperforten
hebben versperd.
Na deze vier dogen heldiiaftigen
strijd heeft men de troepen dor mo
biele verdediging tóruggelrokken. Zij
zijn de Maas weder overgegaan het
doel was bereikt.
Hoe wordt nu d© toestand? Da for
ten bieden nog steeds tegenstand. Als
er weder een legergros kwam opaa
pen, zouden de forten weer in actie
kunnen komen. Maar zij zijn niet bij
machte, troepen in verspreide marsch-
orde tegen te houden.
Ziedaar, hoe de vijand d© stad Luik
ihecft kunnen bezetten, zonder mees
ter te zijn over de foi'ten, wier actie
dadelijk weer zou beginnen, iederen
keer nis d© vijand er compacte troe-
penmassa's op afstuurt.
Mijn conclusie is, dat d© operatie,
hierin bestaande, dat de vijand de
Maas met een aanzienlijk© troepen
macht tracht over te steken, uiterst
gevaarlijk, zoo niet onmogelijk, is.
Hot is dus waarschijnlijk, dat, indien
de Duitschers d© Maas overgaan, zij
dit zullen doen ten noorden of ten
zuiden van Luik, d. w. z. buiten het
bereik der forten.
Het publiek heeft zich vergist aan
gaande de taak dezer forten. Zij had
den niet ten doel, Luik te beschermen,
maar den overgang van d© Maas 'n
hunne straal van actie te verdedigen.
En dat hebben zij gedaan. Zij hebben
den geforceerden aanval der Duit
schers gebroken.
A'oor Namen geldt hetzelfde, met dit
onderscheid, dat deze vesting ons zou
moeten beschermen tegen een gefor
ceerden aanval van de zijde van
Frankrijk. België, dat zioli natuurlijk
niet op zoodanig© wijze militair kan
staan te verduisteren; en hij was be
reid alles te doen, wat-in zijn macht
stond, om liet hem zoo gemakkelijk
mogelijk te maken.
Maar Ernberson, gekweld door één
gedachte, luisterde niet naar rede,
zelfs niet naar dankbaarheid. A'an
welk belang was het leven, dat bij
aan de zorgen van dezen man scheen
te danken t© hebben, zeide hij bitter
tot zichzelf, in vergelijking met het
geheim, dat hij hem ontfutseld had.
met de onwaardigheid, waaraan hij
nu blootgesteld was
U heeft mij verslagen, mijnheer
Screed, antwoordde hij gemelijk.
Ik zwicht voor de kracht der omstan
digheden ik kan u niet tegenhouden
t© handelen, zooals u dit wenscht.
Dat is verstandig, antwoordde
Screed vroolijk, terwijl Edward Bevan
een diepen zucht van verlichting
slaakte. Hij was bereid zijn vriend bij
te staan; d© moeilijkheden van de
zen ook zijn eigen te doen zijn, met
recht of ien onrechte maar hij be
merkte van het begin af de nutteloos
heid van weerstand de onzinnig
heid van te vechten tegen den wil van
dit schijnbaar onboteekenend© man
netje. die een groote macht vertegen
woordigde cle macht der wet.
Vlug begon Screed, op zijn knieën
liggend, de losse aarde met zijn hand
weg te vegen, en tilde de xwart-Japan-
sch© doos op.
Ik moet u om den sleutel vragen,
organiseeren, dat het zijn eersten
aanvaller kan overwinnen, heeft het
I-eter geacht, sperforten t© bouwc-,
bestenul om den vijand eenig© dagen
op te houden, en zoo een naburig
volk t© veroorloven, het ter halp te
snellen.
GIJZELAARS.
Te Luik is de volgende proclama
tie uitgevaardigd:
Aan do bevolking.
Het Gemeentebestuur herinnert
aan zijn medeburgers en aan al die
genen, die zich op het grondgebied
van Luik bevinden, dat heF ten streng
ste verboden is, door d© Krijgswet,
dat een burger zich overgave aan
vijandelijk© handelingen, welke ze
ook wezen, tegen Duitsehe soldaten,
die het land bezetten.
Elk© aanslag tegen do Duitsehe
troepen, door anderen dan Soldaten
in uniform, kan als gevolg hebben,
dat niet alleen «te plichtige dadelijk
doodgeschoten worde, maar zou ook
de verschrikkelijke wraaknemingen
veroorzaken teg-.n al de inwoners en
bijzonder tegen de Luikenaars, die
ate gijzelaars opgesloten werden in
tie Ci' .oel t© Luik, door den bevel
hebber der Duitsch© troepen.
Die gijzelaars ziin:
1. Mgr. Rutten, bisschop van Luik;
2. Kleyer, burgemeester van Luik;
M. Grögoire, bost. afgevaardig
de;
't. M. Armand Fléchet, senator;
5. M. van Zuylen, senator;
6. M. Edouard Peltzer, senator;
7. M. Colieau, senator;
8. M. De- Ponthière, volksvertegen
woordiger;
9. M. van Hoegaerden, volksverto-
genwoordiger
10. M. Falloise, schepen.
Aan mgr. Butten en M. Kleyer
werd voorloopig de toelating verleend
om de Citadel te verlaten, doch zij
blijven als gijzelaars ter beschikking
van den Duit-chcn bevelhebber.
Wij bezweren al degenen, die co
ons grondgebied verblijven, te waken
in het opperst© belang \an a! de in
woners en van degenen, die de gijze
laars van het Duitsehe leger zijn,
dut geen enkele aanslag op de solda
ten van dit leger gepleegd worde.
Wij hcriniieren, dat, naar bevel
van den geiïeranl-bevelheblrer van de
Duitsehe troepen, al de burgers, die
wapens en kardoezen bezitten, deze
dade-ijk aan de Overheid moeten
overieveren in het Provinciaal Pa
leis. op straf doodgeschoten te wor
den.
Do dd. burgemeester,
A'. HëXALLT.
Luik, 8 Augustus 1914.
EEN BANK GEPLUNDEPiD.
Volgens een bericht van dè „Soir"
zijn uhlanen Hasselt binnengetrok
ken. Na op het postkantoor een som
van 17000 frank weggenomen te heb
ben, begaven zij zich mar de Natio
nal© Bank, waar zij zich meester
maakten van 2.017.000 frank. Belgi
sche cavalerie joeg ze op de vlucht,
doodde er velen en maakte eenfgeu
gevangen.
KONING ALBERT.
De president van de Fransche re
publiek heeft koning Albert de „hoog
ste onderscheiding, welke in Frank
rijk een generaal kan ontvangen", de
Médaille Militaire, toegekend.
Belgische bladen deelen enkele bij
zonderheden mede over de wijze,
waarop de jonge vorst omgaat niet
zijn soldaten en zich te midden van
lien beweegt.
Van vorstelijke eerbewijzen wil bij
in deze dagen niets weten wij zijn
kameraden, zegt hij, die elkaar moe
ten helpen. Bij een tocht door het
kampement ziet hij een soldaat, die
een brie! in de hand heeft. „Zoo jong.
zegt hij, hebt ge aan uw ouders ge
schreven? Geef maar hier, ik zal hem
wei posten", en een oogenblik 'ater
rijdt de koninklijke postbode verder,
zijn auto vol brieven van zijn „jon
gens" aan hun verwanten thuis.
De jeugdige opperbevelhebber heefi
immers zelf daar in Brussel zijn
vrouw en kinderen achtergelaten, hij
voelt dus zoo goed, wat er iu het hart
van zijn „jongens" moet omgaan.
KRIJGSGEVANGENEN DER
BELGEN.
D© Koning heeft in zijn laatste dag
order het leger meegedeeld, dat de
derde divisie en de 15© brigade bij
Luik 8000 krijgsgevangenen hebben
gemaakt.
DE GEEST ONDER DE STRIJ
DENDE BELGEN.
Aangaande de „Terugkeer van
troepen uit Luik", 'eest. men in „de
Nieuwe Gazette" o a. het volgende:
Zondag, iets voor middernacht,
kwamen in onze ©tad 1200 kanonniers
mijnheer Ernberson, zeide hij vrien
delijk.
Ik heb dien niet, was het nor-
sche antwoord.
L" dan, mijnheer Bevan
Ik stal de doos, maar niet den
sleutel, antwoordde Bevan vlug.
li zult u daarvoor tot Aram Kalfian
moeten wenden.
Ik geloof, dat we daar niet op he
hoev^-i te wachten gaf Screed ten
antwoord, nog steeds even goed ge
humeurd, en terwijl hij sprak c-eti
sterk penneines uit zijn zak halend.
Met een vlugge beweging van zijn
hand duwde Hij liet deksel van de
doos naar boven. Het voorwerp, dat
er in lag, was bedekt door een witten
doek, en toen de detective, met ecu
hand, dio toch trilde, zorgvuldig en
eerbiedig de hoeken oplichtte, lag een
menscheüjk hoofd daaronder verbor
gen, in volkomen ongeschonden toe
stand dat van den heer Ernberson.
Ofschoon zij allen wisten, wat er
te veo.'schijn zou komen, zond deze
aanblik eva rilling van schrik door
d© leden van de drie mannen; en toch
was er op zichzelf niets griezeligs
aan. Een volkomen vredig© uitdruk
king lag over liet gelaat, dat er uitzag
als een masker van was, en de geslo
ten oogen schenen te slapen.
Een sterke, welriekende geur,
waarneembaar zoo gauw de doos ge
opend word, verried het feit, dat het
hoofd van den doode gebalsemd was.
«an c: bezetting van Luik, waar z|
door versclie troepen vervangen wa
ren. Deze moedige jongens, die va»
de forten van het if dood ea
vernieiing hebben gezaaid o::dcr net
Duitsehe Ugcr. waren, hoewel afge
mat, tech nog vol vuur en geestdrift
Nad3t zij Luik vertaler, hadden, zijil
zij nog te voet naar Thienen getrok-
ken, waar een trein gereed stond, om
hen naar Antwerpen over te oren'
gen. De meesten zijn Walen eu dezcri
drukken hun spijt uit, omdat zij ven
ginder moesten vertrekken, zor.der
dat hun de gelegenheid gegeven werd
om hun ouders te gaan geruststellen.
Toen op de Oud© Leeuwen rui., «oor
i et Zeemanshuis, waar z:; den nacht
rnoesier. doorbrengen, werd halt ge
maakt, lieten velen zich op het voet
pad neervallen en hegornen ir, te
slapen
Daar al de herbergen gesloten wa
ren, konden zij, die verschroeiden
van dors', niets meer bekomen. Uit
burgerhuizen bracht men rnet kuipen
eu emmers, frtech water, waarvan d©
mani^n ruimschoots gcl r. .k maak
ten. Wij hadden de gcl.-g.-nheid met
een der soldaten ecDipe weerden l©
W'iselen en eenige «niiciita.gois ever
den toestand te vragen.
Hii verhaalde ons het volgende
,.Toen wij ui Luik vertrokken wae
dr stad Donderdag n g niet door
Duüschers bc-zet, want wij nrbben
«♦rioer moeite onze forten kunuep
verlaten. Dat er nochtans (ja-den :r
do buurt waren, bewij.-t dat. bij ne
oitfrekken van het fort een wacht
rneesior orzer batterij uan-U n.i: wt'
doodgeschoten.
0»ze commandant had er •tor. 'ruc
van «veg. om de Du'tschers de les t©
spellen Op zeker oogenblik, deed hij
h?t vuur staken en wachtte dan. tot
de vijand in dichte drommen kwam
aanrukken. Toen zij binnen schot wa
ren, deed hij al de vuurmonden tege
lijk werken. Onze meeste kanonnen
werkten met schroot op den dicht ge-
r.aderden vijand en eiken cainuut
braakte elk kanon 300 kogels ui!, di©
onder de Duitschcrs een verschrikke
lijke slachting aanrichtten, Slc-chts
enkelen bleven er nog over, die in
aile richtingen de vlucht namen.
Meermalen werd deze truc bemaald,
tot ten laatste de vijand terugschrik
te en geen mannen legen ons meer af
zond.
Ook langs onze zijde zijn er velen
gesneuveld, want vruchteloos zoek ik
naar kameraden, die ik gedurende
den strijd aan mijn zijde heb gezien,
doch dit is niets tegenover de ver
schrikkelijke verliezen der Duitschers
Wij aoeu verlangen, wanneer wij
wat uitgerust zijn. naar den strijd
te mogen terugkeeren.
EEN SPION.
Naar eon Belgisch blad meldt
heeft de vrouw van een Belgisch ge-
nie-offici&r, te Ostc-.nd© een liefd©
zuster later, aanhouden, die door
haar vreen de houding de aandacht
getrokken had. Bij onderzoek bleek
de zuster ©en Duitsehe spion te zijn
cn wel een reserve-otfici&r v-aa het
Duitsehe Itger.
HET BELGISCHE KONINKLIJKE
PALEIS TOT ZIEKENHUIS IN
GERICHT.
Het Hbld. van Antwerpen meldt:
In October 1910, vlotte boven den
rechtervleugel van het koninklijk pa
leis te Brussel, de fier© vlag van kei
zer AVillem, alsdan op bezoek bij den
koning en do koningin der Beigen.
Thans v.appert aan «ienzelfden vlag-
gestok Het vaandel van het P.oode
Kruis, en liet paleis is in hospitaal
herschapen; op de gesloten vensters,
gansch den voorgevel Langs, bemerkt
men hot Roodo Kruis op witten grond
alsook op de vensters uitzicht geven
de op de groote binnenkoeren. Het is
onze edelmoedige koningin. d;e be
slist heeft, het koninklijk verblijf t©
herscheppen in een toevluchtsoord
voor de slachtoffers van den oorlog,
om het even dewelke, want het ia
een internationaal hospitaal.
Wanneer men de prachtige zalen
doorloopt waar weleer de luisterrij
ke ontvangsten ter eer© van AYilhelm
II plaats hadden, krimpt het onver
schilligste hart meen en wordt bevan
gen met een diepgevoeld en einde
loos wee. II. M. de Koningin heeft
zelf de inrichtingswerken bestuurd.
Terwijl de Koning, gir.der verre met
zijne generaals de zege voorbereid
de, bereidde Han© Majesteit d-; teo-
derst© zorgen voor aan dezen die ge
kwetst, van de ijseiijke slagvelden
zouden ten gkeeren. En dit hospitaal
ts ruimschoots van alle kenoodig-
heden voorzien. Is koningin Elisa
beth immers niet do dochter van
©enen geneesheer?... Ganscli de eerst©
verdieping en ©en groot deel van de
tweed© weiden benuttigd.
Het koninklijk hospitaal zal drie
HOOFDSTUK XY1IL
Dick's verhaak
In oogenhlikken van groot© aandoe
ning, in de tegenwoordigheid van
Leven en Dood, vallen alle kleinig
heden in onze gedachten weg. Het
zien van het gelaal van zijn vader
deed Richard Ernberson zijn geheel©
woed© tegen den detective vergeten,
en beroofde hem tei zelfdertijd van
de Stoïcijnsche kalmte, <ii© hij in den
laatste» tijd aan den dag had gelegd.
Hij had reeds te lang een ijzeren band
om zijn gevoelens gelegd nu liet
de natuur haar rechten gelden.
Op zijn knieën naast het arme, ver
minkt© overblijfsel van menschelijk-
heid neervallend, bedekte hij bet go-
laat met d© handen eu snikte als een
kind. Een ongewone mist kwam voor
de oogen van den heer Screed, toen
hij, mei groote fijngevoeligheid, terug
trad, om door zijn tegêuwoordiglieid
de droefheid van den zoon niet t©
storen d© jonge Bevan, geen poging
a&nwende.id om de tranen, die hem
langs de wangen stroomden, te ver
bergen, boog zich over zijn vriend,
zijn arm op echt© jongensmanier om
de schouders van den laatsten slaand,
door deze aanraking pogend, hem d©
sympathie, die hij onmogelijk in woor
den kon uitdrukken, mee te deelen.
