Vetsier»dal do Du)(solie offlcfer ge-
dood was door luin mannen en ze
hadden bevel gegeven aan den bur
gemeester van Leuven den Duitschen
officier 'o begraven, liet onderzoek
Lep speciaal over deze quaeetle. Het
beeft op de meest besliste manter uit
gewezen, dat de inwonetre van Lins-
;neau zie Lzorgvuldig van elke daad
van vijandschap hebben onthouden.
De burgemeester van de gemeente
heeft, naar hij herhaaldelijk ver
klaarde, zich. borg gesteld tegenover
den commandant der Duitscho troe
pen.
Het was te vergeefs. liet dorp sverd
in den avond van 10 Augustus door
een zeer talrijken troep uhlanen over
stroomd, gevolgd door artillerie en
mitrailleuses.
Zo verwoestten en verbrandden net
kanonschoten twee hoeven en zes
huizen.
Ze dwongen alle mannelijke inwo
ners van het dorp hun woningen to
verlaten en hun wapenen in te leveren
Desniettegenstaande verdeelden ze
de mannen in drie groepen. De man
nen van een dezer groepen werden
met touwen gebonden. F.If van deze
boeYen werden in een kuil geplaatst,
waar men ze heeft gevonden, den
schedel stukgeslagen met den kolf van
het geweer.
Allen zijn overledeik
De anderen werden tusschen de
paarden geplaatst en naar het veld
meegevoerd, elk Oögenblik bedreigd
gefusilleerd te worden. Eindelijk wer
den zij losgelaten onder bedreiging,
dot de dorpen totaal verwoest zou
den worden, wanneer iemand des
nachts zijn huis zou verlaten.
In den nacht van Maandag 10 op!
Dinsdag 11 Augustus zijn de uhlanen
in grooten getale te Velm gekomen,
■waar de bewoners sliepen. Zonder ee-
nige uittarting schoten de Duitschers
in liet huis van den heer Deglime-
Gevers, drongen er vervolgens naar
binnen, terwijl zij het huisraad stuk
sloegen en het geld stalen.
Zij staken do schuur in brand,
waarbij de oogst, de landbouwgereed
schappen, zes ossen en het gevogelte
verbrandden. Zij brachten de vrouw
op een halve mijl afstands van het
huis, waarna zij op haar schoten zon
der haar te raken. Den echtgenoot
voerden zij mede in een andere rich
ting, vuurden ook op hem en door
schoten hem met drie kogels. Hij is
stervend.
Dezelfde uhlanen hebben evenzoo
het huis van den spoorwae! ter ge
plunderd en verbrand.
De Dyitsche troepen hebben bij het
agentschap van de Nationale Dunk te
l uik voor frs, 400.000 aan 5 francs-
biljetten, die nog niet gestempeld wa
llen (hetgeen eerst op order van hot
b'wikbestuur te Brussel moest gebeu-
r. n) weggenomen. Het stempel was
hij den drukker. De Duitsche overheid
li e-..-ft bevel gegeven tot stempeling en
gebruikt ze nu.
Nota van inlichtingen, ingewonnen
loml'rent het gedrag van de Duitsche
Lruitcrij te Orsmael en Neerhesper op
10, 11 en 12 Augustus:
lo. Feiten, vastgesteld door den
boe ,- Jef Dierlckx van Weerhespen.
F.en grijsaard uit de gemeente we'rd
'de arm op drie plaatsen boven ie
Landen gebroken, waarna hij aan de
voeten werd opgehangen en levend!
•verbrei ncL
2o. Verschillende personen uit Ors-
mal werden op niet nader aan te dui
den wijze mishandeld; jonge meisjes
en kinderen eveneens.
3o. Een carabinier, gewond en ge
n-vingen genomen, werd opgei nngenen
do Belgische soldaat, die hem ver
borgde, werd gefusilleerd tegen ten
t ei ra afpaal aan den weg van St.-
T rond.
TEGEN ROOF EN PLUNDERING.
Een vluchteling uit een dorpje na
bij Tongeren te Maastricht aangeko
men vertelde dat op last van een
Duitsch generaal, tien Duitsche col-
daten gefusilecrd werden, die geroofd
er. geplunderd hadden.
IIOF. 'T ENGELSCHE LEGER
ONTVANGEN WORDT.
De Month. Guardian" geeft de
Volgende uittreksels uit brieven van
mannen, die dienst doen in het expe
ditieleider:
..Wij zijn allen welgemoed, onze
©enige begeerte is slechts met de
Duit-chers slaags te raken. Do Fran-
sche troepen, die we ontmoeten, zijn
(linke kerels.
..De warmte waarmee we begroet
zijn iieefi ons allen verbaasd. Zoo
ook do belangstell.ng in ons leger en
on'o officieren van de Fransche sol-
dalen en het volk.
„Ik heb nooit zulk een geestdrift
gezien. Oude mannen, vrouwen on
kinderen vechten lette-lijk in do
straten om dicht genoeg bij to ko
men, om ons de hand te drukken of
om een lapje of een knoop van onze
uniformen als een herinnering aan
<1- ..Entente", zooals zij zeggen. In
oen dorp vroeg een vrouw haarlok
ken van ons, en ze heeft zo gekregen
ook. Zelfs de zieken worden buiten
gebracht om ons te zien".
„Onze jongens trekken nu met
grooter geestdrift op dan in Znid-
Afrika De Fiunaehen leeren ons de
„Marseillaise", en wij leeren hun
«God save the King".
IN MAASTRICHT.
De Duitsche gewonden ontvangen
zoo meldt de N. R. Ct. allengs
meer bezoek van bloedverwanten uit
Lun vaderland. Een vrouwtje uit
Rostock reisde meer dan twee etma
len. ook des nachts, om haar zoon
hior to ontmoeten. Zij venman g'cbe
haar jongen mee to nomen. Men heeft
Laar duidelijk gemaakt, dat, nog af
gezien van den toestand der patiën
ten, krachtens ooi-logs nacht voorloo-
pig geen vervoer naar Duitschland
mag plaats hebben.
DE VLIEGER PéGÖUD
is te Parijs aangekomen om zich een
nieuw vliegtuig te verschaffen. Zijn
toestel is onbruikbaar gemaakt door
22 geweerkogels en 2 granaten.
Hij verklaart, naar de N. R. Ft.
meldt vergezeld van een officier,
boven den Rijn gevlogen te hebben en
bommen te hebben laten springen te
midden van twee Duitsche couvooien.
ALCOHOLVERKOOP VERBODEN.
De verkoop van alcohol is verboden
binnen de versterkte stelling van
Antwerpen.
Duitschlend-Frankrijk,
DE EERSTE STRIJD OM
MüHLHAUSEN.
In de ,,Köln. Zeitung" vindt men
een gedeelte uit een particulieren
brief overgedrukt, waar belangwek
kende bijzonderheden vermeld staan
over do tot nu toe vrij duistere ge
schiedenis van den eersten strijd om
Mühlhausen, welke stad eerst door de
Duilschers ontruimd, vervolgens door
do Franschen he zet werd, waarna
dezen er weer uit werden geworpen.
Volgens de laatste telegrammen is de
stad thans weer in Franscho handen
gevallen).
Wat deze telkens hernieuwde strijd
betcekent voor de bevolking van het
ongelukkige Mühlhausen, blijkt uit
het relaas der verschrikkingen van
dat oerste gevecht.
De brief is gedateerd Mühlhausen,
12 Aug.
Wij hebben hier groote en vreeselij-
k«3 dingen beleefd, aldus vangt de
schrijver aan. Het heette hier, dat do
Boven-Elzas zou worden prijsgegeven,
maar anderen vertelden weer, dat
den Franschen oen hinderlaag werd
gelegd. Donderdag marcheerden onze
troepen naar de grens af de beide
volgende dagen werd gevochten bij
Altkirch, men streed zelfs tot voor do
poorten van Mühlhausen. Den gehee-
len dag donderde Let geschut, het
geknetter van het geweervuur ver
mengde zich met het helsche getik
van do mitrailleurs. Maar de beide
Duitscho regimenten konden het toch
jiiet houden tegen de Fransche over
macht en moesten na een krnehtigen
weerstand het veld ruimen. Zaterdag
avond trokken de Fransche bataljons
met slaande trom de stad binnen.
Maar reeds den vorigen avond wa
ren de locomotieven, het treinmaterl-
aal c-nz. naar het oosten in veiligheid
gebracht, waarna de spoorlijnen ver
nield waren.
Den volgenden morgen lagen overal
om de stad Fransche troepen* terwijl
de domineeronde punten bezet waren
door de Fransche artillerie naar
schatting een heel legerkorps. Een af-
deeling Fransche huzaren kwam
langs onze woning in de voorstad. Ik
sprak hen aan en daarbij ontwikkelde
zich het volgende gesprek
„Waar gaat. go heen
En onmiddellijk klonk 't antwoord
,,;'i Berlin."
„Daar behoort moed toe."
,,0, maak je niet bezorgd. Wij heb
ben de stad en wij houden haar. Leve
Frankrijk, leve de Elzas. Mijnbeer
Wilhelm zal zijn koffers moeten pak
ken I"
Zoo spraken zo.
Zondagmiddag tusschen vier en
vijf uur kwam er weer beweging. Ten
noorden van de stad werd weer ge
schoten blijkbaar was daar Duit
sche artillerie opgetreden. Wij zagen
van ons hoog gelegen huis, hoe de
eerste granaten in de stad vielen, de
Franschen schoten terug en weldra
was de strijd in vollen gang. Wij
vluchtten in den kelder en hoorden
hoe de granaten in ons huis sloegen.
Het was eed ontzetlende toestand.
Blijkbaar namen de Duitschers de
hooggelegen voorstad onder vuur, in
de meening, dat deze bezet zou zijn
dour de Franschen. Te middernacht
hoorden wij plotseling het geluid van
een razenden galop, het gebulder van
het geschut overstemmende Fran
sche batterijen renden voorbij. West
waarts. En heviger werd de "slag,
steeds dichterbij kwam het geweer
vuur, de kogels suisden door de .boo-j
men, takken werden afgerukt, geen
ruit bleef heel. Het was om krankzin
nig te worden daar ïri dien donkeren
kelder, terwijl vlak in de nabijheid
een gevecht van man tegen man werd
geleverd. Want reeds klonken de Duit
sche commando's het bajonet-gc-
vecht was begonnen.
Eindelijk, tege.n vier uur in den
ochtend, werd het langzamerhand
rustiger, het gevaar scheen gewe
ken en wij durfden het te wagen
naar buiten te komen, hoewel nog nu
en dan kogels in de nabijheid insloe
gen.
Do eerste hanen kraaiden, de bleeke
muan stond nog aan den heinel, een
zwak licht uitwerpend over het slag
veld. Overal lagen, vaag omlijnd in
de morgenschemering, stapels lijken.
En reeds na enkele uien tuften de
Roode-Kruis-auto's door de straten,
om overal de gekwetsten op te halen
en weg te voeren. De hospitalen wa
ren in een oogwenk overvol en altijd
nog maar werden de slachtoffers aan
gevoerd.
De Duitsche troepen werden met
groote geestdrift, door de inwoners
ontvingen. Plotseling" werd weer he
vig geschoten in de straten het
bleek, dat eeuigo Franschen, die zich
in oen paar huizen hadden verborgen
gehouden, vuurden op do Duitsche
troepen. Een oogenblik hoorde men
bet getik van een paar mitrailleurs,
en toen was het weer stil.
Talrijk© verdachte lieden werden
gevangen genomen, in elke woning
werd huiszoeking gedaan door pa
trouilles met de bajonet op het ge
weer. Inwoners, in wier huizen Fran
sche soldaten werden gevonden, kre
gen onmiddellijk den kogel. Ook mij
werd door «en officier een revolver
voor het hoofd gehouden, toen ik ar
geloos voorbij ecu huis liep, waarvan
tie bewoners verdacht werden tie
Franschen to hebben geholj>en.
En thans, zoo eindigde de schrij
ver zijn brief, is alles weer rustig. Al
leen liggen op de buitenwegen nog
stapels lijken, toegedekt met dekens
en jassen men heeft nog geen tijd
kunnen vinden om alien een rust
plaats to geven in een der groote gra
ven, welke gedolven worden.
Een Elzasser, wien het gelukt is op
zijn fiet# het slagveld bij Mühlhausen
(o naderen, hoort aan de „"Nallönal-
Zeitung" to Bazel het volgende relaas
van zijn avonturen gedaan
„De Duitschers hadden de Fran
sehen bijna omsingeld Mühlhausen
was ongeveer hot middenpunt. Bij
Habsheim bad zich Fransclie infante
rie in den tuin van een villa ver
schanst het moet daar warm toege
gaan zijn, want ik vond er later niet
alleen lijken, maar ook een aantal
aan flarden gescheurde Fransche
uniformjassen, gebroken wapens enz.
Van Habsheim ben ik naar Napo
leonseiland gegaan. Verschrikkelijk
zag het er daar uit Het mooie,
trotsch in do hoogte liggende station
was verwoest vier kale muren zijn
er van overgebleven. Van do spoor
wagens, dio men vermoedelijk niet
meer in veiligheid had kunnen bren
gen, en die door de Franschen als
barricades gebruikt waren, was eigen
lijk niet voel meer over. En overal
lagen doodc paarden akelig om te
zien die arme dieren met dc pooten
stijf in de lucht on uitpuilende oogen.
Wat mij bijzonder trof was de rust
van de bewoners. Men ging daar weer
zijn gangetje, of ei niets gebeurd
was. Ik zag eon man bij zijn totaal
verwoest huis staan en op mijn vraag
of hij nog den moed had om verder te
levon, klonk rustig het antwoord
„Och, waarom niet, men went im
mers aan alles"......
Andere menschen waren goedsmoeds
bezig om den oogst binnen te halen
zij zongen er af en toe een liedje bij.
liven verder zijn reeds tal van alge-
meene graven in gereedheid gebracht,
waarin de dood en rusten zullen.
De tijd drong. Daarom heb ik
gauw nog een ritje gedaan naar 111-
zach en Ki.igersheim, plaatsjes, die
weinig geleaen bleken te ltebben, al
waren zij dan ook twee keer op een
dag van eigenaar veranderd 'smor-
gens waren do Franschen er heer en
meester en s avonds regeerden de
Duitschers er weer. Aldoor gingen er
maar trainen met dooden en gewon
den voorbij. Het is natuurlijk geheel
onmogelijk, om ook maar iets van de
verliezen te zeggen maar dat is ze
ker, dat zij aan beide zijden buiten
gewoon groot geweest zijn onder de
dooden moeten zich een divisie- en
een brigade-generaal bevinden"....
Aborts zegt de „Natïonal-Zeitung"
nog vernomen te hebben, dat de El-
zassers zich wel «iegelijk aan Duitsche
zijde scharen. Het kan wel voorgeko
men zijn, dut hier of daar iemand zijn
Fronsch-gezinde stemming gelucht
heeft, maar dat doet toch niets af aan
het feit, dat men zich bij Duitschland
aansluit. En uit Straatsburg ver
neemt het blad, dat de bevolking vol
komen rustig is alles wat het leger
in beslag neemt wordt door de Rijks
bank binnen het etmaal betaald. Zoo
wel te Straatsburg als te Mfllhausen
zijn overal telegrammen van den Kei
zer aangeplakt, waarin hij zijn vreug
de uitspreekt over het ordelijke ver
loop van de mobilisatie in den Elzas
en over liet feit, dat ook de Elzassers
willen behooren tot dat eene volk,
zonder onderscheid van partij en
godsdienst, waarvan hij to Berlijn
gesproken heeft.
DE TWEEDE STRIJD OM
MÜHLHAUSEN.
Een telegram uit Belfort naar Pa
rijs meldt, dat de strijd in de nabij
heid van Mühlhausen vernietigend
was voor de Duitschers. Een verwoes
tend infanterie- en artillerie-vuur
werd op de Duitschers gericht. De
slachting was ontzettend. De Fran
schen namen kanonnen met,caissons,
die r.og gevuld waren met ammuni
tie, en namen G00 man krijgsgevan
gen.
Een overwinning der
Duitsoiiürs.
Officieel wordt uit Berlijn geseind
Onder aanvoering van den kroon
prins van Beieren hebben de Duitsche
i roepen Vrijdag groote overwinnin
gen behaald tusschen Metz en de A'o-
gezin. Er hadden bloedige gevechten
plaats, waarbij de Franschen over do
goheele linie verslagen werden en
zware verliezen leden.
De Duitschers maakten eenige dui
zenden Franschen krijgsgevangen eu
veroverden veel geschut.
De Duitsche troepen rukken on
weerstaanbaar verder en zetten den
strijd voort.
„Het geheele resultaat is nog niet
te overzien, daar het slagveld van
grooteren omvang is dan in de ge
vechten van 1870'71 en ons geheele
leger er bij was betrokken."
DE FRANSCHEN ERKENNEN EEN
NEDERLAAG GELEDEN
TE HEBBEN.
Reuter seint uit Parijs
De gevechten in Lotharingen waren
Vrijdag minder gunstig voor de Fran
schen dan de vorige dagen. De Fran
sche voorhoede is op sterke Duitsche
posities gestooten en werd door een
tegen-aanval tot den terugtocht op
het hoofd'eger gedwongen.
liet Fransche hoofdleger is nu bij
liet MarneRijnkanaal.
Uit Parijs wordt nog geseind: Col-
mar en Mühlhausen zijudoor de bur
gers verlaten.
BETOOGINGEN TE MüNCHEN.
Te Münchcn werd het bericht van
de overwinning, door de Duitschers
behaald onder aanvoering van kroon
prins Rupprecht, door de bevolking
met groote geestdrift ontvangen. Een
duizend personen sterke menigte trok
naar het Wïttelsbachsche paleis, om
den koning te huldigen.
De koning verscheen om te bedan
ken voor do hem gebrachte ovaties.
„Ik ben er trotsch op", zeide hij, „dat
mijn zoon aan het hoofd zijner dap-
pere troepen zoo schoone overwinnin
gen bevocht. Dit is echter nog slechts
liet begin. Wij hebben nog een zwa
ren strijd voor ons. Ik vertrouw op de
deugdelijkheid van het Duitsche leger,
aat ocTR d'ezën keer overwinnen zal, al
zijn de vijanden nog zoo talrijk."
De menigte antwoordde met een
donderend „hoch" op liet koninklijk
paar, den kroonprins, den keizer van
Duitschland en den keizer van Oos
tenrijk.
VERMETELE SPIONNEN.
De Westminster Gazette heeft het
volgende relaas van een vermetele
spionnage-poging, ergens aan do
Fransoho Riviera. Er is daar een
kleine baai, die een landing uit kleine
vaartuigen mogelijk maakt. Iets van
de kust, te midden van wijngaarden,
ligt een spoorwegbrug, dio bewaakt
wordt. Op een avond zag een van de
soldaten der bewakingspatrouille be
weging in de wijngaarden. Daar dc
krijgswet was afgekondigd, en nie
mand na zes uur buiten zijn huis!
mocht zijn, riep de soldaat de lieden,
die hij in den wijngaard vermoedde,
aan. Er kwam geen antwoord en dus
schoot de soldaat en ging er vervol
gens met de bajonet op af. Drie man
nen sprongen op en schoten revolvers
af. De soldaat was niet getroffen eu
doodde één van de drie. Andere man
schappen van de bewakingspatrouilld
kwamen toeloopen en de beide spion
nen werden achtervolgd. Zij renden
naar de baai, waar een motorboot
lag. Op een waarschuwing van do
vluolstelingen, in het Duitsch gedaan,
verdween liet bootje. De beide spion
nen werden gegrepen. Men vond hen
in het bezit van plannen en geschre
ven inlichtingen van militair belaag.
Beiden werden op de plek neergescho
ten. Daar do soldaten reesden, lat
wellicht nog andere spionnen aan
land zouden zijn, werd ijverig gezocht.
Inderdaad vond men er twee, die juist
aanstalten maakten om de spoorweg
brug te ve'rnielen. Ook zij kregen den
kogel.
's KEIZERS AFSCHEIDSAVOORD.
Een telegram bracht ons reeds een
kort bericht aangaande do afscheids
woorden, door den keizer tot het iijf-
1'regiment der Hohenzollerns, het eer-
ste-garde-regiment te voet, gericht,
voor hij naar het front vertrok.
De Telegraaf geeft thans den volle
dige» tekst dezer toespraak:
„De vroegere geslachten, en ook al
degenen die hier thans slaan, hebben
de soldaten van het eerste garde-regi
ment en van mijne garde op deze i>lek
reeds vaker verzameld gezien. Anders
was het de vaandeleed, de gelofte die
wij voor den Heer zwoeren, die ons
hier vereenigde. Thans zijn allen hier
versohenep, den zegen nf te smeeken
voor de wapens, daa'r hot er thans op
aankomt, den vaandeleed na te ko
men, tot den laatste» druppel bloed s.
Het zwaard moet beslissen, dat ik
tientallen jaren in de scheede heb
laten rusten. Ik verwacht van mijn
eerste garde-regiment te voet en van
mijne garde, dat zij aan hun glorie
rijke geschiedenis een nieuwe, roem
rijke bladzijde zullen toevoegen.
De dag van heden vindt ons in vol
vertrouwen op den Allehboogsten God
en in de herinnering aan do roemrij
ke dagen van Leuthen, Chlum en St.
Privai. Onze oude roem is een beroep
op het Duitsche volk en zijn zvvaar.l.
Het gansche Duitsche vo!k tot den
laatsten man, heeft Hiel zwaard op
gevat. En zoo trek ik dan hel zwaard,
dat ik met God's hulp tientallen jaren
in de scheede heb gelaten. (Bij deze
woorden trok de keizer zijn degen en
zwaaide hem boven het hoofd). Het
zwaard is getrokken, dat ik, zonder
te zegevieren, niet met ee're weder in
de scheede kan steken.
En gij allen inoet en zult er voor
zorgen, dat het niet dan met eere we
der zal worden opgestoken. Aldus
waarborgt gij mij, dat ik mijnen vij
anden de vredesvoorwaarden kan
voorschrijven.
Op dan ten strijde met onze tegen
standers, en weg met de vijanden van
Brandenburg! Drie h-owa's voor ons
lege'rl"
De regiments-commandant zegde
den keizer hierop dank in een korte
redevoering, waarin hij namens bij
na 7000 grenadiers en fuseliers de
heilige belofte aflegde, te zullen over
winnen of sterven.
Duitschland en Oostenrijk
tegen Rusland.
HET GEVECHT BIJ STALLUPöNEN.
Aan een mcdedeeling in de „Köln.
Ztg.' over het gevecht bij StallupO-
nen aan de oostgrens ontleenen wij
het volgende:
Tot nog toe waren de gevechten te
gen de Russen slechts geleverd door
de dekkingslroepen, die tegen de Rus
sische cavalerie en de enkele com
pagnieën de'r militair georganiseerde
grenswacht optreden. Thans schijnt
echter bij Stallupöuen op 17 Augustus
voor het eerst een groote Duitscho
troepenmacht in gevecht te zijn ge
wikkeld. Daar toch heeft het le Prui
sische legerkorps de Russen volkomen
verslagen, waarbij meer dan 3000
Russen werden gevangen gemaakt,
zoodat ook van Russische zijde een
groote troepenmaoht op Duitsch ge
bied schijnt te zijn doorgedrongen. Uit
'e: an tal gevangenen, dc sterkte van
3 Russische infanteriebal-aljons, kan
worden opgemaakt, dat minstens een
geheele Russische divisie aan het ge
vecht moet hebben deelgenomen. Een
aantal Russische machinegeweren
werden buit gemaakt, die echter moei
lijk waren mee te nemen, zoodat zij
vernield of onbruikbaar gemaakt
moesten worden.
Aan hot blad ,,Az Est" wordt uit
Czernowitz bericht: De Russen heb
ben herhaaldelijk pogingen gedaan
om over de grens do Boekovvina bin
nen te dringen, maar werden te1-
kens door de Oostenrijksche troepen
krachtig terug geslagen. Tusschen
NovosieUea' eb Oïcna (aan de Dnjesler
in Bessarabië) vooral leden dc Rus
sen zware verliezen.
De Oostenrijksche troepen bezetten
het gebied tusschen Novocielica. Ba-
lamoetovvka en Rehavenzv en verniel
den te Okna de telegraafgeleidingen
en het Russische postkantoor.
De Russen trachtten op verschil
lende punten het voortdringem van de
Oostenrijksche troepen te verhinde
ren, maar werden steeds met verlie
zen teruggeslagen.
De te Krakau verschijnende „Czas"
bericht, dat in het militaire hospitaal
aldaar opgenomen gewonde soldaten
van het Olmutzer infanterie-regiment
hebber, meegedeeld, dat bij Krasnik
.niet ver van Kïelce, in Russisch Po
len) een veldslag heeft plaats gehad
en dat de driemaal talrijker vijand
door de Oostenrijksche troepen is ver
slagen.
Een telegram uit Rome aan „Cen-
tral News" maakt melding van Pe-
tersbiirgschc berichten volgens welke
het Russische leger de Pruisische
grens heeft overschreden en oprukt
naar Lotzen. Het twintigste legor-
lcorps, aangevoerd door grootvorst
Nicolaas, zal Pruisen binnendringen.
Oostenrijk-5®ï'vi©.
De Sctvische legatie te Londen
heeft liet bericht ontvangen, dat de
Serviërs Gorazda (in Bosnië aan de
Drina: hebben genomen en spoedig
hetzelfde hopen te kunnen melden
aangaande hei rneor N.-O. gelegen
Visegrad.
VERSTERKING VAN 'T OOSTEN
RIJKSCHE LEGER.
Bij uitgevaardigde bekendmaking
worden voor den dienst opgeroepen
alle reservisten, die voor het binnen
halen van den oogst waren, vrijgela
ten», alle a an v n 11 ingsreeer vistenen
alle landweermannen, om zich 24
Augustus aan te melden.
Voor Is zijn tegen dien dag opgeroe
pen allo resems-ten en aanvullings
reservisten der Hunguarsche land
weer, die reeds waren opgeroepen,
doch als overcompleet met verlof wa
ren gezonden, evenals alle in dit jaar
aangewezen, maar nog niet opgeroe
pen recruten, do eenjarige vrijwilli
gers en «ie aanv nltingsresen isten, en
teigen 25 Augustus all© 42-jarige en
jongere landstormplichtigcn van Oos
tenrijksche en Hongaarse.he nationa
liteit, die vroeger g®«tiend hebben.
D© Polen.
Een proclamatie van <i?n Russi
sche» opperbevelhebber, grootvorst
Nikolai N'ikolajevvitch, luidt aldus:
Polen' Het uur heeft geslagen, dat
de verwezenlijking van den heiligen
droom uwer vaderen en grootvade
ren brengen kan. Anderhalve eeuw
zijn. voorbijgegaan sinds het levende
lichaam van Polen in stukken ge
scheurd werd, doch dc ziel van dit
land is niet dood. Zij l/?eft verder,
bewaard door de hoop, dat voor het
PooJsche volk cen uur der opstan
ding en van broederlijke verzoening
met het groote Rusland geraken zou.
Het Russische leger brengt u de
plechtige boodschap van deze verzoe
ning, welke de tusschen de Poolscho
stammen liggende grenzen uitwischt
en hen vereenigt onder den scepter
des Rufï-'ischen Czanen. Onder dezen
scepter zal Polen nieuw geboren wor
den. vrij in zijn godsdienst en laai.
De Russische zelf regeering verwacht
van u nu dezelfde achting voor de
rechten der stammen, welke do ge
schiedenis met u verbonden heeft.
Met open hart en broederhand komt
Groot Rusland u tegemoet. Het is
overtuigd, dat het zwaard, waarme
de het zijn vijanden bij Grunwald
versloeg, ook ditmaal overwinnen
zaL Van de oevers van den Stillen
Oceaan tot de Noordzee zijn do Rus
sische legers op marsch. liet morgen
rood van een nieuw leven begint voor
u, en in dit glorievolle morgenrood
schouwt men het leeken des krulses,
zinnebeeld van het lijden en de op
standing der volkeren'
Hoe z«9 de kaart van
Europa er na den oorlog
uitzien?
De Eugeisoi>% pers bespreekt de ze
ker zeer belangrijke vraag, wat de
richting zou moeten zijn van de En-
gelsche politiek, indien de oorlog voor
Engeland en de bomlgenooten succes
zou hebben.
De „Morning Post" is van oordeel,
dat het verstandig zou zijn reeds van
te voren omtrent de door de overwin
naars te volgen politiek onder de
bondgenooten overleg te plegen en zoo
noodig de nieuwe territoriale rege
ling, die in geval van een overwin
ning noodig zou zijn, in een tractaat
vast te loggen.
De „Manch. Guardian" sluit zich
hierbij aan. „Het gevaar van cen oor
log, die in coalitie wordt geveerd, is,
dat, als de oorlog succes brengt, de
overwinnaars onderling gaan twis
ten". Het blad herinnert aan toet ge
beurde op den Bal-kan en al is nu wel
niet te verwachten, dat deze „misda
dig© dwaasheid" dacr de drie groot©
mogendheden, die thans in oorlog zijn
met Duitschland en Oostenrijk, zai
worden herhaald, toet is toch om ver
schillende redenen gewensch- reeds
nu te bedenken „wat wij eigenlijk
door den oorlog willen verkrijgen en
op welke voorwaarden wij bereid zul
len zijn er een einde aan te inaken.
Dat zijn we aan ons zeiven verschul
digd".
AVij zijn betrokken in een oorlog van
reusachtigen omvang, die de uiterste
krachtsinspanning en offers van dc
natie zal vragen en de natie beeft üus
een recht te w eten met welk doel de
oo'rlog gevoerd wordt en wanneer hij
kan eindigen.
Hoe hij gevoerd moet worden, is
buiten twijfel. AA'aar de veiligheid van
het land en zijn geheele toekomst op
het spel staan, is de eenige weg voor
ons den strijd te voeren met al onze
kracht en energie tot een gunstig
einde.
Maar het gaat niet alleen om do
dc overwinning, ook om d© vruchten
van de zege.
Na den oorlog, hoo do uitslag moge
zijn, zal er een nieuw Europa Ko
men. Hoe zouden wij Europa dan
willen zien? AA'elke zijn de winsten In
nationale vrijheid, in Europecscha
stabiliteit, in de opheffing van ou«l
onrecht, en de opening, als tiet kan,
van oen nieuw en beter tijdvak, dat
vergoeding zal gevon voor de eilende
en het bloedbad en ons in staat zal
stellen tenslotte te verklaren, dit w«
niet hebben gestreden voor zelfzuch
tige of onwaardige bedoelingen, en
dat de menschheid niet heefi verlo-
ren door het vreeselijke gericht lat
ze had te doorstaan?
Al zijn we dit ons zeiven verschul
digd, wij zijn het ook verschuldigd
aan hen, die thans onz© vijanden
zijn, maar die niet altijd onze ijan
den zullen behoeven te blijven, «en
groote natie, wie'r verrichtingen op
allo gebied van meuschelijke werk
zaamheid de wereld rijker maakten
en die de wereld nimmer zal kunnen
ontberen. Laht Duitschland weten
wat, hoeveel, wij van hem als prijs
voor den vrede ve'rlangen, indien cv
als wij in staat zijn de voorwaarden
hiervoor op te leggen.
En met dankbaarheid en volkomen
instemming begroeten wij in hel alge
meen de schikking, die de „Morning
Post sprekend jegens een geheel an
der publiek en van een geheel tegen
gesteld politiek standpunt voorstelt:
..Engeland" (aldus de „Mo'rnïiir
Post") „begeert niets voor zichzelf,
Helgoland zelfs niet. Het verlangt vnn
bestendig, vreedzaam Europa, levend
in vrijheid, overeenkomstig de wet.
Dat heteekent, dat de grenzen let
Europeescho staten zooveel mogelijk
moeten overeenkomen niet die der
nationaliteiten".
Dit zijn vèrreikende beginselen en
wij mcenen, dat ze even gezond als
dringend zijn.
Wat dit land betreft, tenminste vrat
den volksgeest aangaat, is deze oorlog
niet een oorlog van eigen voordeel en
het zal te gemakkelijker zijn onzf
bondgenooten in hun eisehen te ma
tigen, nu onze eigen bedoel in eren niet
zelfzuchtig zijn.
Deze oorlog i3 een oorlog van vrees.
Duitschland, geklutst tusschen den
hamer en toet aambeeld van Rusland
en Frankrijk, heeft meer «tan verlig
jaren op den uitkijk gestaan, steeds
bezorg'l. steeds geree«l en 'n1'»" nu
het volk instemt met den slag die ru
zeslagen zal worden, is dat, omdat
het ook een schikking zoekt, een
schikking, waarin ten slotte geen c rees
meer behoefde te bestaan.
Dit is de prijs geweest, dien het toni.
te betalen voor een groot onrecht, tlt
prijs voor de beide provincies die het
na zijn overwinningen v«m
losscheurde. Dat onrecht moet, indien
het in den nieuwen oorlog niet nirer
zegevierend is. worden ©oertgomaaKf.
Duitschland zal niets verliègeb. bet
zal alleen dat verliezen, wat et
nimmer had moeten nemen en waar
voor hel altijd te du UT beta«ld hoeft
Er is nog ander, nog -ouder onrecht,
dat hersteld moet worden e» dat zoo
lang het beslaat een bron moet blij
ven van gevaar en oneeluk Daar is
Polen, verschei/fd, ongelukk'" wach
tend en lijdend een eeuw lang. de
prooi van drie groote, despotse «o
staten. Elk heeft zijn buit wreed be
handeld. Rusland ontretwüfehl het. al
lerwreedst. Thans echter schijnt door
een zonderling spel van hef W. Rus
land, in zijn nood, het werktuig to
zullen worden van toet Poolsch her
stel, de stichter van een nieuw Po'en,
althans vereenigd en wellicht cen
maal verder vrij ook.
Het is ook mogelijk, dat de Servi
sche bevolking van Oostenrijk :>a
den oorlog, de handen ml willen :n-
eeuslaan, met de broederen van het
zelfde ras over de Drina en de Save.
De ineenstorting van de zuivert
kunstmatige eenheid van het Oosten
rijksoh-ÏIongaarsch© rijk is ianfe
reeds voorspeld als onvermijdelijk o'
den duur met het oog op de groeien
de kracht der nationaliteiten.
De „Manch. Guardian" meent, .'at
dit voor de menschheid en de volke
ren van het ongel ksoortiee ri»k geen
nadeel zou zijn en «lat de moselijk
nieuw© orde van zaken, meer waar
borg voor rust en Vrede zou bieden.
Het blad wijst op nog verdere mo
gelijkheden. Op de Italiaansche lis-
tricten van Oostenrijk, op de Roe-
meensche bevolking, westelijk van c.e
Karpat! en. Deze quaesties echter zijn
voorloopig niet aan de orde. omdat
geen de'r hierbij betrokken staten met
Oostenrijk in oorlog zijn. Maar in den
tegen woord igen algeineenen warboel
zal er weinig noodig zijn om ook hun
strijdkrachten in hot veld te brengen.
Hierop echter, jiieerit het Engelschc
blad, mogen we niet speculeeren.
Twee dingen zijn echter duidelijk:
„Indien aan toet eind van den oor
log de bondgenooten zegevierend zün.
zal DuiDchland zijn Fransche provin
cies en zij» Poolsche provincie moe
ten verhezen en wie weet mis
schien kan het vergoeding vinden
door de toevoeging van Duitsch Oos
tenrijk.
Frankrijk en Rusland moeten win
nen wat Duitschland verliest
Indien op deze voorwaarden, ge
paard met de stichting van een nieuw
en grooter Servië, de oorlog kon wor
den geemhigo. zou er geen vjnzcnh-iV
verlies zijn voor Duitsohe mach! ca
Duitsche beschaving. Zij kunnen ook
in toekomstige dagen bloeien
groeien. Maar wat moet verdwijnen,
en voor immer, is de eigendunkclijkt
trots en tyranniekc overheersching
van Pruisische autocratie en de groo
te militaire kaste. Indien het Duitscbt
volk ziöb zelf terugvindt, zal er inder
daad oen nieuw Duitschland en oen
nieuw Europa zijn.
