BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
ABBre'-HSW GROOTE HOUTSTRAAT SS.
DRUKKERU ZtüDER BUmftSPAARNB 6.
32e iaargfing
ZA.TBRDAG 29 AUGUSTUS 1»14;
«o 9f69
DE ZATERDAGAVOND
hamum* Mmo kost
f 1.20 PIR 8 BAANDEN
Of 10 CENT PEIS WEEK.
IN HAARLEM S DAQBLAD KUN
ADVETTENTIêN doeltreffend.
OUZE AMNONOEB
worden opasMefucp-
Haarlemsche
Hantlelsvereeniging
Coed gekeurd bij Koninklijk Besluit
van 12 Nov. 1892 No. 29 en gewij
zigd bij KoninkL beoluit van 21
Mei 1897 No. 58 en van 13 Juli
1909, Np. 52.
Bureau: Jansweg II, geopend alle
werkdagen van 9—5 uur.
Telepboon No. *03.
Op 10 Mei 1892 wórd bovengenoem
de Vereeniging bier ter stede opge
richt met het doel de belangen der le
den op allerlei gebied te behartigen,
doch allereerst de belangen hunner
aan del of bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
van information en het in casseer en
van dubieuse vorderingen.
Voor posten welke men de vereeni
ging ter invordering in handen stelt
op buiten de stad woonachtige pe'r-
sonen moet 10 ct. porto worden be
taald. terwijl van alle vorderingen
doof de vereeniging geïnd 3 pet pro
visie wordt geheven.
In Januari en Februari 1914 zijn 32
vorderingen tot een bedrag
I 1203.81 betaald; 32 vorderingen v
'len afbetaald, 17 vorderingen zijn
uitgesteld.
Bovendien hebben de leden het
reebt op het hun gratis te verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeniging, de heeren
Mrs. Th. de Haan Hugemholtz en A.
H. J. Merens, Spaarno 94 alhier, die
desgewenscht ook in procedural en
faillissementen, gratis voor hun op
treden, natuurlijk echter alleen voor
zaken betreffende den handel of het
bedrijf der leden.
Bij eike vordering der rechtsgeleer
den in handen gesteld moet 10 cent
voor porto worden gevoegd, terwijl
van de bedragen der langs dezen
weg ingevorderde posten 5 pCt. moet
worden betaald. H.H. rechtsgeleer
den hebben het-recht in geval van ge
rechtelijke vervolging het doof bun
noodig geoordeelde voorschot te vra-
gen aan den inzender dor vordering.
Ov.'èr 1n de stad woonachtige per
sonen geeft de vereeniging gratis
mondelinge of telephonische inlich
ting; verlangt men de info'rmatie
schriftelijk dan wordt 25 ct. berekend
terwijl voor information op buiten de
stad wonende personen f 0.60 pl.m.
5 ct. portovergoediug moet worden
betaald.
Aan bet kantoor Jansweg 11 zijn
coupons it 10 ct. verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stond op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adres
sen van hier ter stede op het bevoi-
üngsregister ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legitimatiekaarten, waarop zij
persoonlijk Information kunnen vra
gen, in andere plaatsen bij de daar
gevestigde en bij den Ned. Bond van
.Onderl. Infor. en Sebuldmvorderiiig-
Jureaux en Handelsvereenigingen
aangesloten vereeniglngen.
Deze information worden gratis ver
strekt indien ze onmiddellijk zonder
verder onderzoek kunnen worden ge
geven. Is een nader onderzoek noo
dig, dan bedragen de kosten daar
van 20 cent.
Nieuwe leden voor 1914/15 kunnen
nu reeds tot de vereeniging toetre
den en genieten alsdan tot 1 Mei
e.k. alle voorrechten als een gewoon
lid.
Hot is noodg er nog eens nadruk
kelijk op te wijzen dat goed infor-
meoren, vooral naar nieuwe cliën
ten eeno bepaalde noodzakelijkheid is
geworden, waar zoovele geheel onbe
kende personen zich in onze stad ein
aangrenzende gemeenten komen ves
tigen. Onder alle koren Is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij 18
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten geeft uit eeno tweemaan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen te vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on
geschonden moet blijven en die als
waarsc h u wi ngsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging, die haren le
ien al deze voordeelen ecu gemakken
raiiibiedt, slechts f 3.50 jaarlijksche
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, te
meer daar al het opgenoemde niet
het eenige is wat de llaarlemsohe
Ilandelveveeniging doet; steeds heeft
2ij een open oog gehad voo'r alle za
ken, die hare leden in 't bijzonder en
onze gemeente in 't algemeen betrof
fen on altijd heeft zij daarvoor go-
sproken.
Het zou te ver voeren alles op to
noemen, waalrvoor zij opkwam, al
leen dient nog vermeld, dat het hare
bedoeling is, in deze richting kraah-
tig voort (o gaan.
Di verband hiermede zijn in het be
stuur drie commissiën gevormd en is
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commissiën bemoeit eene zich
met het Informatie- en Incaseowezen,
eene met algemeens Middenstandsbe-
langen en is er eene voor Gemeente-
belamgen.-
Alles te zamen genomen 'roepen wij
al'en toe, handelaar of particulier:
Steunt deze onze vereeniging door lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
lot stand brengt verdient uw sym
pathie en de contributie, f 3.50 per
jaar, kan geen bezwaar zijn. Hoe
sterker zij is in ledental, des te meer
kan de Haarlamsohe Handelsver-
een iging doen.
Sluit u bij haar aan ten bate van
aller belang, dus ook In uw eigen be
lang.
HET BESTUUR.
liet Rijke Natuurleven
DE TUIN NOG EENMAAL IN
ZOMERPRACHT.
De natuur heeft zich met hel laat
ste kleurenkleed van den zomer om
hangen. Als daarvan de gloed ©n de
schoonheid zijn verdwenen, komen
de herfsttinten.
Dan leeft.alleys nog eenmaal op in
volle tinten weelde, dan genieten we
nog eenmaal van een gfootsohe, een
machtige kleurensymphonie en daar
na komt de rusttijd, de periode,
waarin somberheid en weemoed zul
len heerschen in de ontbladerde wou
den, waarin do droefgeestigheid
rondwaart over de naakte volden.
Maar nog is die tijd niet, gekoute.i.
De gouden .harten dor zonnebloemen
spreken nog van groote levenskracht,
hun bladeren getuigen nog van iro
pischo weelde in de gematigd© zóne
en dagelijks ontplooien zich nog
nieuwe bloemknoppen.
Dat ziju planten, die steeds meer
de waardeering gaan krijgen, die
haar toekomt. Bijna ieder, die eon
stukje tuin heeft, vertrouwt in iiei
voorjaar een paar kleine zaadjes ïc.c
aan de veelbelovende aarda.
Daar moet een wonderkracht schui
len in die zwarte korrels. Naast, do
zonne,pitten logt men tegelijkertijd
wat zaden van kleinere planten in
den grond.
Dezelfde zonnestralen vallen op hol
plekje, waar de zaden werden gelegd,
dezelfde bodemwa'rmle koestert hen,
maar, terwijl het eene zaadje een
plant voortbrengt, nauwelijks een
voel hoog, verrijzen er naast zware
reuzen, die bovendien nog gekroond
worden met de stralende gouden zon
Ieder zaadje behelst een wonder
kracht, maar die van do eenjarige-
reuzen in de eerste plaats.
Maar het zijn niet alleen de zon
nebloemen, die kleur en leven bren
gen in dezen tijd, defliórfst asters doen
vlijtig mee.
Hun paarse tinten ito/ssclten het
fijne groen zijn zacht voor het oog,
fijner en edeler dan de spontaan om
hoog komende zonnebloemen. Tor-
wijl deze zich een weg zoeken en het
zonlicht voor zich: opeischen, ten kos
te van heel wat kleine're planten in
hun nabijheid, ontwikkelen zich de
herfstseringon langzaam. Geheel den
zomer hebben zij moedig, om een
meter boog te komen en toch hebben
zij heel wat reservevoedsol iu de n-
deratu'dsche deel en. Maar hun ste.i
gels zijn teer en fijne, smalle blaad
jes ontwikkelen zich over de geheel©
lengte.
Dun zien we eindelijk de kleine
knopjes verschijnen in de eerste helft
van Augustus. Nu ontwikkelen deze
zich en weldra zijn de 'liie'rfstasters
met een paarsen sluier omhangen.
In het najaar sterft de plant af.
Slechts een klein© -vefi-hevëjnhei 1
wijst de plaats aan, waar nu duizen
den bloempjes prijken, maar met de
eiersto lentestralen ontwikkelen zich
do groene blaadjes weer en frissche
stem gels schieten omhoog- Maanden
achtereen eischen z© hun plaatsje en
hun verzorging, weinig anders ge-
end, dan wat vulling, maar plotse
ling beloonen ze ons dan met haar
bloentenschal, die weken duurt.
Het record voorden langen bloei
tijd moet jnlusschen wc! op naam
van do Agapantus worden ge-zet, r.e
plant, die men in den re-gel in potten
of kuipen kweekt, die men 9 iv 30
maanden van het jaar niet anders
kent dan met de vrij breed© lintvor
mige bladeren, op de manier van de
clivia's, maar die dan plotseling baar
mooie blauwe en soms witte blocm-
schermen gaat ontplooien.
In Juli verschijnt fcussohen dc blo.
deren een groene knop, die (ie eerste
dagen voor een bladpunt wordt ge
houden. Al heel gauw groeit deze
knop boven de bladeren uit.
De stee), ter dikt© van e©n pinK,
blijkt een verbazende groeikracht t©
bezitten. Bij sommige soorten is ze
in een paar weken tijd een meter
lang en als zij haar volle ontwikke
ling heeft bereikt, is de knop, lien ze
draagt, nog steeds gesloten. Plotse
ling breekt deze open en uit liet groe
ne. blaasvormige schutblad Komen
een paar dozijn knoppen Ie voor
schijn, in alle stadia van ontwikke
ling.
Enkele zijn bijna aan bet openen
loegekomen, andere zijn nog maar
in het eórst© stadium ai dnartus-
schen vindt men allerlei overgangen.
Als de eerste blauwe bloemen zich
openen, valt het schutblad ver&cha'oni-
peld omlaag. De beschutting js dan
niet langer noodig. In de veelsoor
tigheid der bloemknoppen ligt juist
het geheim van den langen bloei
Als de eerste bloemen al* zijn ver
welkt en afgevallen, zijn de laatste
nog maar in opkomst, en zoo geven
de Agapan tussen weken achtereen
haar kleuren aan liet laatste zome'r-
klezd.
Ook de rozen mengen, zich nog
eenmaal in het kleurenspel.
De nieuwe stengels, die zich vooral
na den glorietijd van den voorzomer
ontwikkelen, zijn nu ook getooid met
do prachtigste bloeomjuweelen, die
nog ln geen enkel opzicht aan het
najaar doen denken.
Zij zijn bijna de eenige, die met
een tintenweelde ook de zoete geuren
verspreiden. Dat hebben zij voor op
de meeste bloemen, die nu den tuin
sieVen. Als over eenige weken ook
'baar blaadjes neerdwarivlen wordt
de herfst ingeluid door de laatste
dahlia's.
II. PEUSENS.
Rubriek voor Vrouwen
„VOOR VRIJHEID EN ONAF
HANKELIJKHEID.
Dit is de leus van de tegenwoordige
jonge dames. Zij wenschen vrij en
onafhankelijk te zijn en willen wat
van de wereld zien. Zij staat er op
ih'aar eigen brood te verdienen, omdat
het bezit van geld beteekent: te kun
nen doen wat men verkiest, iets
wat anders nog al wat te wenschen
overlaat. Maar heeft z© nu eenmaal
een positie veroverd en werk gevon
den, dan is ze dus onafhankelijk en
kan in ieder geval doen wat zij zelve
verkiest.
Maar die „vrijheid" heeft ze toch
nog niet bepaald gevonden, want,
och, dat blijft een illusie, waardoor
overigons ieder sterveling gekweld
wordt, hetzij dan man. of Vrouw!
Vroeger was liet een groote zeld
zaamheid, dat de vrouw ln het open
haar ©en betrekking bekleedde, maar
nu leidt zij vergaderingen, houdt re
devoeringen en lezingen.
Maar hoe dit ook zij, laat toch blaar
eerste streven zijn om vrouw te
blijven. Daarom hoeft men nog niet.
sentimenteel te zijn of de oudemet-
sclie meening toegedaan, dat „geli-
verdienen" voor de vrouw eenige ver
dediging behoeft. Het ontvangen van
geld, in ruil voor bewezen diensten,
onverschillig of wij dat geld nu; loon,
salaris, honorarium of prijs noemen,
maakt zoon onbetwistbaar deel uit
r an de gezonde maatschappij, dat bei
wel overbodig mag schijnen er in on
ze dagen nog van te spreken. Helaas
doen nog altijd veel te veel vrouwen
work voor niets, omdat z© het niet
„fair"' vinden geld aan te nemen,
vooral als ze hoi niet beslist noodig
hebben.
Maar waar loopt dit dan op uil?
Dat ze afhankelijk blijven van vader
of b'roer, die haar moeten onderhou
den. Op die manier ontvangen zij dus
geld waar zij niét voor werken!
Want zóó praatten, immers de oa-
derwetsdhie ouders: ,,J© moet er altijd
aan denken kind, dat je een jonge
dame bent! Ga j© zelve een broodwin
ning zoeken, dan zullen de menscben
•ergelen, dat j© tot een deftig© familie
behóórt... Of wel ze deden een beroep
op de edelmoedigheid dier meisjes en
op haar sympathie voor minder be
deelde zusters. Ze houden do jonge
vrouw, die zelve werken wil voor den
kost, voor oogen, dat ze nèt kon rond
komen, als ze kalm en rustig thuis
blijft. Waarom dan betaalden arbeid
verrichten?..
Is flkot niet inhalig meer dan het
noodig© te verlangen? Bovendien: ze
moot onvermijdelijk anderen van loon
berooven, dat dezen méér noodig heb
ben, dan zij! Consequent, geredeneerd
zou men een betrekking dus altijd aan
den armsten candidaat moeten geven
eri zou een huisvrouw, om maar iets
te noemen, bijvoorbeeld nooit haai*
eigen schilderstukjes mogen ophan
gen, of haar eigen japonnen maken,
haar eigen groenten sterilise eren,
haar vruchtenjam maken, enz.,
enz., onulat ze daardoor sommige
menschen in hun broodwinning be
nadeelt!
Vroeger was ae dochter dan ook de
schaduw dór moeder: na de schoolja
ren werd zij doo'r moeder opgeleid in
de huishouding, ging \s middags met
haar moeder uit., legde visites af, of
ontving bezoek meestal in gezelschap
van moeder! Maar nu...? Als de doch
ter de school beeft nfgeloopcn is ze
een zelfstandig wezen. Ze is een
persoonlijkheid, ze weet wat ze wil,
heeft haar oordeel, heeft, studieplan
nen voor de toekomst, of zal zictlü aan
het een 'of andór maatschappeijk werK
wijden, kortom: honderden zijn de
wegen, die zij bewandelen, als ze uit
de school in de maatschappij treden
als zelfstandige, zelfdenkende we
zens. Tegenwoordig is hét jonge
meisje vrij en iedere toenadering, ie
dere vertrouwelijkheid tusschen ou
ders en kinderen is dus vrijwillig en
daardoor natuurlijk.
Als ze nu maar niet. t© veel et
vrouw-zijn vergeet en altijd tracht te
blijven: een persoon die men gaarne
ontmoet, waar roen gaa.'ijne mets
spreekt. Ze dient zich goed, netjes en
smaakvol te blijven klecden, juist als
ze daartoe dooi- haar inkomsten be
ter in staal is. Ze mag volstrekt niet-
onverschillig zijn voor haar uiterlijk.
want het uiterlijk is en blijft do'
spiegel van hel innerlijk en goed-
geklëed hoe eenvo-udig dan ook
beschaafd in handel en wande), be
scheiden in haar optreden, zal zij
zich weten te respecteeren, overal
waar zij is of komt.
Zelfstandig zijn wil feitelijk zeggen:
goed-mensch durven zijn. zelf dur
ven gevoelen en die gedachten en
gevoelens ook durven zeggen, al is
Iemand het niet met ons eens. Laten
we toch geen afdvukjes, geen copieën
zijn van anderen. Onze tijd heeft ba-
Dioeft© aan groot-voclcnd© m«nschen 1
met onafhankelijk oordeel en stoere
principes; aan persoonlijkheden met
eigen meening, niet gewijzigd door
allerlei invloeden, of deinende op al
lerlei opinies, als liet wier op de gol
ven. Wat we te doen hebben, moet
voor ons de eenige vraag zijn, niet
wat de menschen er van zeggen, en
juisl dL© fiere zelfbewustheid maakt
onafhankelijk! Als men slechts angst
vallig luistert naar de stemmen van
sleur en conventie, dan bereikt men
waarlijk niets D© zudht naar onaf
hankelijkheid zit nu. eenmaal in de
lucht en als sleutel daartoe dient: de
dorst naar kennis,
MARIE VAN AMSTEL.
Bij den Landgraaf.
De majoor is woedend! fluisterde
de oude Peter in het voorbijgaan de
kcvikenmeid toe.
En de majoor Sturm was woedend-
Niet dat hij .hieraan lucht gaf op
een wijze, zooals vaak oud-gedienden
eigen is, door vloeken of chicaneeren
van de bedienden neen, daartoe
was bij eigenlijk te gemoedelijk. Hij
liep maar de kamer op en neer en
rookte.
En dit deed hij met een virtuositeit,
welke hij door jarenlange oefening
zich eigen- gemaakt had.
Zijn gemoedsbewegingen drukten,
zich uit in de wijze, waarop hij de
rookwolken uitb'ies en daar Peter al
dei Hg jaar in dienst van den majoor
was. zoo was niets natuurlijker dan
dat hij verstand had van dic-n etem-
mingsbaromc-ter zijns gebieders,
En Peter, die 's morgens de brieven
gehaald had en daarbij een schrijven
van den neef des majoors had aange
troffen, wist wel, waar de wind van
daan kwam. Die neef was een zoon
der zuster van den majoor; zijn lie
veling, die als aankomend Raphael
de schildersacademie der hoofd- en
residentiestad Kassei bezocht.
De heer Maurits Busch, genre
schilder, was als wees door den toen-
mallgen kapitein aangenomen en tot
dusverre had deze vreugde aan hem
beleefd. Illj had een allergunstigst
voorkomen, de schrandere jongen, en
reeds op twaalfjarigen leeftijd had
zijn bijzondere aanleg voor de toeken
kunst zich geopenbaard. Jammer
maar,, dat oom de middelen ontbra
ken om den jongen op te leiden voor
de schoone kunst.
Maar zie, zekeren dag behaagde bet
Fortuna, dc grilligste van alle oude
dames, den majoor oon erfenis voor
tiA voeUn la vcrnfiiij Aon zijner
bloedverwanten, een zonderling, be
noemde hem tot universeel erfge
naam, omdat zoo stond er in het
testament, „majoor Frans de eeni
ge zijner bloedverwanten was ge
weest, die hein niet had nageloopen
c-n nooit met bedelbrieven vervolgd
of met bezoeken lastig gevallen had".
Zoo had Inj Maurits naar Kassei
kin nen zenden en dc-ze mocht zijn lic-
vehngsweneeh vervullen; bij was bij
een officiersweduwe ondergebracht,
hiul het Gymnasium afgeloopen en
was toen naar de Academie voor
Beeldende Kunsten gezonden. De jon
geling maakte uitstekende vorderin
gen cn was de trot© zijner professo
ren.
Met vreugdevo'le verbazing bekeek
de majoor de kleine schetsen in olie
verf, welke Maurits van tijd tot tijd
naar huis zond of in de vaeantie
meebracht, en alles zou geheel naar
genoegen geweest zijn. wanneer die
studiën niet zoo heidensch veel geld
kostten. Op financieel gebied had
Mac rits een echte kunstenaarsnatuur.
Hij had een eigen atelier nu, had
geen begrip van geldswaarde en liet
do beren brullen zoo's ng tot de ma
joor er zich over ontfermde. Nu
was de oude heer wel niet gierig,
maar zijn leven lang eenvoudig en
spaarzaam geweest; ©en beslist vij-,
and van allé mogelijke verkwisting.
Hij leefde er goed van, dronk zijn
glas wijn en rookte zijn pijp, maar...
Waar laat hij 'I geld toch. de
bengel? had hij al eens zijn factotum
toegevoegd, toen ongeveer zes weken
vóór het begin dezer kleine geschiede
nis weer een van de bekende brieven
out tangen was.
Peter, die veel van den jeugdigen
pleegzoon hield, haalde de schouders
op en antwoordde; A! die verf,
majoor dat 'innen
Onzin 1 barstte deze uit. Verf,
linnenl Met het. geld dat dc- jongen in
de laatste jaren gebruikt heelt, kan
men ecji linnenzak om 'de heele aarde
naaien en dien in alle kleuren van
den regenboog beschilderen, Maar ik
weet wel beter! D© heeren collega's
allemaal windbuilen. Zij weten, dat
er geld is en laten den ouden majoor
er voor opdraaien. Geen rooden duit
krijgt hij ditmaal I
Och, majoorhij is nog jong...,
dus trachtte Peter hem te kamieeren.
Dan wordt het tijd. dat hij de
kinderschoenen eens uittrapt! riep
de majoor ©n blies den ander een
rookwolk in l gezicht, zoodat hij drie
pas achteruit stool'. Dezen keer wordt
eens niet betaald, en hiermee
basta
Nu, d© majoor had wel eens meer
„■basta" gezegd en tóch betaald. Zoo
ook toen. Eu Peter had gemompeld,
toen hij den aangeteekenden brief
wegbracht: Maakt 't wel 'n beetje
bont, mesjeu Maurits! Maar "t is tocli
'n aardige bengel heeft de bataiüe
weer gewonnen t
Dn was nu zes weken geleden ge
schied. Hoe 't echter thans zou af'oo-
pen, nu „de aardige bengel" weer
eeu aanval op don geldbuidel van
oom gewaagd had, dit durfde de goe
de Peter niét voorspellen.
En hij wist nog niet. alles en de ma
joor dampte niet zonder reden zoo
verwoed. Niet alleen dat zijn bemin
nelijke neef weder om 200 tha'er
schreef, die hij „dringend noodig
had", met dezelfd© post was ook een
missive van zekeren heer Gold
stein gearriveerd, waarin gevraagd
werd om 150 thaler, die hem ver
schuldigd waren en waarom hij
vruchteloos gevraagd had.
Oom wierp dezo missive nijdig in
een hoek van zijn schrijftafel en ver
volgd© zijn eentonige wandeling,
waarbij hij zich in wolken tabaksrook
hu'de.
De duivel mag den jongen ha
len dat Joopt de spuigaten uit
paf! paf! Maar 't is nu wél geweest,
paft Niet genoeg dat hij telkens
brandbrieven schrijft, maar nu moet
oompje zich ook met woekertuig
gaan inlaten, paf, paf! Go'd-
etein nette firma! Ken dat canaille
--- rekent honderd procent I Maar
wacht Peter! Peter! Daar moet 'n
eind aan gemaakt worden Peter
de jongen moet naar buis "t is uit
met dat geschilder. Moet maar aan
t werk hier op t 'and. Peter,
zeg,waar b'ijf je?
Present, majoor 1 En hij jiro
beerde door den dichten nevel heen
het. gelaat van zijn heer te bcstudc©-
Pak mijn koffer en houd je ge
reed we gaan naar Kassei.
U zegt? Naar Kassei! Er ie den
jongen heer toch niet© overkomen?
Neen, maar hem zal iets overko
men! Reken daar maar opt riep da
majoor en hij sloot zich in zijn slaap
kamer op.
Peter keek bedremmeld en mom-
pelde
1 De majoor schijnt tot stormen-
derhondschen aanval over te gaan
ben benieuwd, hoe dat zal nfloopen.
Tegen den middag reisden ze bei
den af naar Kassei,
Maurits Busch, die geen vermoeden
had van het onweer, dat zich boven
zijn hoofd samenpakte, was juist be
naar het llabichtKwnliL
waarheen hij met eenige kunstbroe
ders gaan zou. en bij pakte zijn
■schetsboek in, toen zware voetstap
pen zeer verneembaar naderden, do
deur van zijn atelier opengeworpen
wei'd en tot zijn groote verrassing de
welbekende gcsta'te van Peter voor
hem stond.
Peter 1 ouwe jongen, riep da
schilder en hij Het zijn tasch op den
vloer glijden, wat kom jij hier doen?
Daarbij reikte li ij den trouwen die
naar van zijn oom beide handen, die
Peter hartelijk drukte, waarna deze
op een stoel neerviel en uitriep:
Niet© goeds, jongeheer; maar ik
moet eens eventjes uitblazen. Ik bet»
geloopen a's een koetspaard. De ou
de kan zoo dadelijk me op de hielen
zitten!
Wie? Mijn oom? klonk het ver
schrikt.
Jawel, de majoor, 't Is ingesla
gen, hoor! Goldstein heeft den
ouwe, 'k wil zeggen den majoor, 'tl
brandbrief geschreven.
Goldstein? Die schobbejak.
Ja, 150 thaler, behalve de mati
ge intrest. de. majoor heeft me on
derweg alles verteld is woedend
wil u mc-e naar hui6 nemen moet.
hcerenboer worden weet ik 't!
Die is mooi 1 zei Maurits, die door
de openbaringen van Peter uit den
zevenden hemel viel, mijn oom i6 dos
hier?
Dat is hij, en zoo dadelijk zat
hij komen opdagen. Hij trof voor liet
hotel kolonel Von Schorr aan, een
van zijn oud© wapenbroeders, en van
die aandoenlijke ontmoeting heb ik
gebruik gemaakt, om vooruit te loo-
pen en u even te komen waarschu
wen voor dreigend gevaar.
Dank-jemaar wat te beginnen!
Voor alles moeten w© tijd zien te
winnen hij mag me hier niet. aan
treffen
Niet kwaad bedacht! zei Peter
toestemmend, maar dan mag u je wol
haasten.
Hassan! Hassan! riep de schil
der en hij rukte een deur open, kom
ga.uw kier!
De geroepene verscheen onverwijld
op den drempel; nu wei niet. zooa's
d© naam zou ^oen vermoeden, een
Oostersch type, was het toch een zeer
origineele figuur. Een kleine gestal
te, met een opmerkelijk slim gelaat
en een trek van eigenaardigen hu
mor om den iets breeden mond het
wollige haar bedekt met een oude,
smerige fez en gehuld in een, vroeger
eens wit geweest, maar thans met aHe
mogelijke kleuren opgevrooHikte
blouse, zoo presenteerde zich de heer
Nepomuk Stubs, ir. de wandeling ge
naamd Hassan, sedert vele jaren aan
de schilders-academie nauw verbon
den daar hij reeds als knaap de
aankomende beroemdheden a's loop
jongen. model etc., gediend had en
zich tot academieknecht had welen
op te werken.
Dit was zijn officieele positie; daar
enboven was hij factotum van ond<-r-
scheide discipelen, ingewijd in al bun
kleine en grooiore geheimenissen,
schulden, miimarijcn en m»."i van
dien aard kortom, een tmüntbeerlfjk
meube', door dc schilders sinds on
denkbare lilden met. den bijnam „Mu-
ley Hassan" vereerd, ecnigermatc nIs
erkenning van zekere eigenaardighe
den, die hij met den. bedrieglijken
Moor van Fiesco gemeen had.
Hassan wierp een vluchtigen blik
op Peter en keek daarna den schil
der vragend aan.
Mijn. oom is hier, Hassan, be
gon deze.
Weet allee, antwoordde de on
misbare, Goldstein eer
vergeten schavuit de majoor wil
ons aan de ooren trekken en meo
naar buiten nemen we zijn even
wel voor 't oogenblik met te spre
ken weet alles heb eventjes aan
de deur geluisterd.
Dat Ls sterk! flapte Peter eruit.
Daar heb jij geen begrip van,
vriendje, 6prnk Hassan met een licht
schouderophalen, op neerbuigenden
toon, en hij ging, tot Maurits zich
wendende, voort;
Moet subiet verdwijnen zal
den majoor voor u ontvangen en
aaji de praat houden morgenoch
tend u'oeg is aües in orde vreugde
des wederziene omhelzing schul
den betalen ontroering en groot
slottubleau adieu, meneer Buschr
Daarmee drukte tiij den schilder
een slappen hoed op het hoofd en
schoof hem de deur uit.
Met groot© oogen beschouwde Pe
ter den duivelstoejager, die zoo zon
der veel complimenten met zijn heer
omsprong. Deze laatste c-chtei- wist
heel goed, dat zijn zaak aan veilige
handen was toevertrouwd. In intie
me kringen had Hassan een werke
lijke vermaardheid, dank zij de leuke
wijze, waarop hij Gordiaaneche knop
pen in ziju kleine wereld wist te ont
warren zoo noodig door te hakken.
Maurits had zich nog even omge
keerd.
Ik vertrouw dan maar op je slim
heid, liaasan, zeicle hij nog en hij
ging de gang door, om met c©n wan
hoopskreet terug te keerenDaar
komt hij al aan!
Titiaan! riep Hassan, is dat ook
treuzelen! Gauw daar achter de groo
te kast en als hij hierbinnen geloodst
