De Europeesche Oorlog.
DE BOOSDOENERS.
TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 17 SEPTEMBER 1914
De Duitschers staakten hnn terugtocht en namen nienwe stellingen in.
Grootc gevechten zijn in vollen gang. Over 't verloop van dien strijd
komen tegenstrijdige berichten nlt Parijs en Berlijn. Trekken de Belgen
op naar Luik?
Van 't Oostelijk oorlogsfront. Een Oostenrijksehe debacle? Dit Petrograd
wordt gemeld, dat de Oostenrijkers 250.000 dooden en gewenden
hebben, 100.000 man aan gevangenen verloren en 400 kanonnen achter
lieten. De Dnltschers verjaagden alle Rassen uit Oost-Prnisen.
Een kijkje in een Dnitsch hospitaal.
Duitschland wil alleen vrede slnlten wanneer het de voor zijn toekomst
in de wereld noodzakelijke zekerheid heeit bevochten.
Een Dnitsch oordeel over de Nedirlandsche troonrede.
Een Europeesche statenbond als oplossing van de moeilijkheden ln Europa.
Van hei Westelijk
Oorlogsterrein
De Duitschers zijn zoo wordt in
een telegiam uil Londen toegegeven
zeer snel en in goeclo orde over
huil geheele linie teruggetrokken. De
gelieele Duitsche linie kan nog als in
tact worden beschouwd. De linker
vleugel der geallieerden is voortdu
rend in contact geweest niet de Duit-
eclie achterhoede.
Uit de laatste telegrammen is liet
wel duidelijk, dat de Duitsche troe
pen op hun terugtocht een nieuwe
verdedigende stelling hebben ingeno
men, die in de Engelsche berichten
ais een zeer sterke stelling wordt l>o-
Bchreven.
Die stelling ligt benoorden Reims.
In die stelling hebben de Duitsche
troepen den weerstand hervat, zoodat
daar een nieuwe strijd te wachten is.
Het is duidelijk, dat de Duitsche
troepen, na versterkingen te hebben
ontvangen, en rust te hebben geno
men, den strijd weer zullen aanvaar
den. en dat in dit noordelijk deel van
Frankrijk de volgende dagen nieuwe,
ernstige en bloedige gevechten zullen
plaats hebben.
Daar staan in Noord-Frankrijk
twee legers tegenover elkaar, die vast
overtuigd zijn, dat in hun handen hel
lot van hun vaderland niet alleen,
maar dat van Europa berust. Krach
tig, volhardend, met grooten moed
wordt gestreden. En die strijd kan
niet uit zijn, voordat een den- beiden
vernietigd, omsingeld en gevangen ge
nomen, of tot een onordelijke vlucht
gedwongen is.
Do s t r ij d is in vollen
g a n gl
Over 't verloop van de gevechten
zijn meedeelingen uat Parijs, Londen
en Berlijn.
Deze berichten zijn evenwel ver van
gelijkluidend.
Een Fransch communiqué is uitge
geven va-n den volgenden inhoud:
„In do achter ons liggende dagen
(l i en 15 September) hebben de achter
hoeden van de Duitschers achterhaald
door onze achtervolgers, zich te weer
moeten stellen, versterkt door troepen
van de hoofdmacht.
De vijand levert defensief slag over
het geheele front, waarvan sommige
gedeelten buitengewoon zijn versterkt.
Dit front wordt aangegeven door do
streek om Noyon, de hoogvlakte bo
noorden Vic-sux-Aisne eai Soissons,
het massief van Laon, de hoogten ten
Noorden en ten Westen van Reims,
en een lijn, loopende naar een puilt
ten N. van Ville-sur-Tourbe (in het
Westen van de Argomnen), verder ver
lengd voorbij d© Argomnen door een
andere lijn die Noordelijk langs Va
rennes om gaat (dit punt is door den
vijand opgegeven) en do Maas be'reikt
nabij het bosch van Forges ten Noor
den van Verdun.
In den loop der vervolgingen die
wij hebben uitgevoerd na den slag
aan de Marne hebben do Duitschers
ons talrijke gevangenen in handen
gelaten, waarbij gevoegd worden een
menigte achterblijvers, verscholen in
de bosschen. Een telling van deze
gevangenen en van het buitgemaakte
materiaal is nog niet goed kunnen
volbracht worden. Om die redeu
wacht het ministerie van oorlog met
liet bekend maken van een cijfer, daar
het geen fantasieën in de wereld zen
den wil."
Uit Londen wordt geseind:
„De algemeen© positie van onze
macht langs de Aïsne is bij voortdu
ring gunstig. De vijand deed herhaal
de tegenaanvallen, vooral tegen liet
eerste Engelsche legercorps, doch
werd teruggeslagen. Zelfs hebben de
Duitschers eendg terrein verloren te
genover onze troepen en de Fransch©
legercorpsen aan. onze rechter- en
linkerflank. D© verliezen van den
vijand zijn groot. Wij maakten 200
krijgsgevangenen."
Daarentegen verzoekt de Duitsche
consul-generaal te Amsterdam opne
ming in do pers van t volgend© tele
gram van 't Duitsche ministerie van 1
buitenlandsohe zaken-.
16 September des middags. Gelijk
bericht, was de stormachtige op
m&rsch van den rechtervleugel van
ons Westelijk leger, waarvan de
spits reeds binnen schotlengte van de
Parijscli© forten stond, door de te-
gemoetrukkende geweldige vijandelij
ke overmacht tijdelijk tot staan ge-
bracJut Nadat een met groot© kracht
ondernomen Fransch© poging tot
doorbraak is mislukt, grijpen thans
ook reeds de langs Verdun voorwaarts
dringende decleu van het Duitsche
centrum in den slag in, die reeds ge
durende eenige dagen woedt over een
front van meer dan 100 kilometer.
Gedeeltelijke successen der Duitsclie
wapenen worden reeds gemeld.
Van d© Duitsche voorhoede voor den
rechtervleugel op het westelijk oor-
logstooneel wordt gemeld:
Vijf Frans die afdeeJingen zijn
noord-oostelijk van Parijs door twee
legers afgesneden. D© Engelsche en
Fransch© troepen zijn over do Mar
ne teruggeslagen. De gard© Leeft ten
zuiden van SL Quentin heldendaden
verricht; de eerst© compagnie heeft
32 stukken geschut veroverd. Het aan
tal Fransch© gewonden en dooden
is buitengewoon groot.
Officieel meldt, het groot Duitsch
hoofdkwartier 16 September "s avonds-
De toestand op liet westelijk oor-
logstoonoel is sinds Dinsdag onver
anderd. Op enkele plaatsen van het
slagfront zijn de aanvallen der Fran-
öclie troepen in den nacht van den
lSden op den 16den en in den loop
van den 16den afgewezen. Enkele ma
len had de tegenaanval der Duit
schers succes.
Tot zoover deze officioele berichten.
We wezen reeds 0-p d© tegenspraak.
D© naast© toekomst zal wel leer en
welke berichten juist zijn geweest.
Was 't eerste terugtrekken der Fran
sch© en Engelsche legers inderdaad
zooals reeds verondersteld is
tactiek?
Een correspondent van de „Corrie-
re della Sera" schrijft, dat een
Fransch officier die aan d© gevechten
deelnam, hem verklaarde, dat d© te
rugtocht van het leger een strategi
sche manoeuvre was geweest: „Wij
boden slechts schijnbaar tegenstand
en verloren in die schermutselingen
slechts 300 dooden en gewonden, want
do Duitsche veldartillerie schiet zeer
slecht. Wij moesten terugtrekken, om
een overvleugeling te voorkomen,
maar op tactisch gebied waren wij
steeds m hot voordeel en de verliezen
van de Duitschers waren veel grootcr
dan do onze. Het was een pijnlijke
gedachte, dat wij den vijand een zoo
rijke streek moésten overlaten en juist
nu, nu de rijke oogst overal te volde
staat."
IIOE DE TERUGTOCHT DER DUIT
SCHERS PLAATS HAD.
Een oorlogscorrespondent schrijft
in de „Daily Telegraph" over den te
rugtocht der Duitschers in Noord
oost-Frankrijk:
D© Duitschers hebben de Oise-vallei
in grooter haastnyerlaten dan zij ©r
waren gekomen, en reeds zijn zij (het
relaas is van Maandag) halverwege
do Aisne-vallei gedreven. Van Cha
teau-Thierry, waar zij nog slechts
vijf dagen geleden waren, zijn zij in
drie dagen tijds op La Fère en Laon
teruggejaagd, waarbij zij 60 KM.
moesten afleggen over drie rivieren
en een dozijn spoorlijnen, zonder dat
hun een oogenblik van verademing
vergund werd. De licht© Fransche
veldbatiterijen Reten hun geen rust;
en zij werden uit stelling na stelling
verdreven, zonder kans om het vuur
van den vijand le kunnen beantwoor
den of hun terugtocht te dekken.
Lieden, die juist van Villers-Cotte-
rets zijn teruggekeerd deeien mij mee,
dat overal langs de wegen achtergela
ten arninunitiewagens, caissons en
voorraadwagens staan. Op sommige
plaatsen zijn de velden bedekt met
Duitsch oorlogsmatierieel, daar op
liet. laa tste oogenbRk in den steek ge
laten; kogels voor d© vuurmonden lig
gen dooreen, blijkbaar zouden zij
juist worden gebruikt, toen zij over
haast moesten worden achtergelaten.
De Fransche en Britsche troepen
hebben ternauwernood den tijd ge
had zicli van de voorraden meester
te maken, die door den vijand waren
achtergelaten, wiens Vegers naar
men mij verzekert op liet punt staat
van gedemoraliseerd te raken.
Uit allerlei plaatsen komt bericht,
dat er verdwaald© Duitsche troepen
rondzwerven, die niets liever vragen,
dan krijgsgevangen te worden ge
maakt. Zoo was een troepje van 50
Utilanen heel naar Monter eau. aan
ilen spoorweg Panjs—Lyon afge
dwaald. Zij gaven zich óver aan de
troepen, die het station bewaakten,
bekennende „dat zij met meer voort
konden.'' Zij waren 160 K.M. van de
hoofdmacht afgeraakt.
Er is een groot aantal Duitsch©
vaandels buitgemaakt; vier zijn er
doorgezonden naar Troyes, waar d©
troepen, die hen overbrachten, wer
den toegejuicht door d© inwoners.
Duitsclie gewonden en gevangenen
worden met zooveel spoed als maar
mogelijk is doorgezonden. Een tiein
vervoerde er 700 in de richting Brien-
ne-Ie-Chaleau. Er komen gevangenen
binnen van heel uit Lotharingen. En
onder il© 563 gevangenen die enkele
dagen geleden door Gray werden ge
bracht was een Duitsche generaal,
wiens naam echter wordt geheim ge
houden."
DE ACTIE VAN T BELGISCHE
LEGER.
Over Maastricht seint- een Alg.
Handelsblad-correspondent'
Is reeds uit de aanvallen op Leuven
en Thienen gebleken, dat de Belgen
niet stil zitten, nog duidelijker (dijkt
dit uit de omstandigheid, dat binnen
kort. een ernstige poging verwacht
wordt om Luik te hernemen. Gene
raal Bertrand schijnt alles in het
werk te willen stellen om zich van
Luik meester te maken.
Geruchten gaan, dat zelfs door het
Duitsche gouvernement aan de inwo
ners van Luik is aangezegd, de stad
te verlaten en als juist mag aangeno
men worden, dat Be'gisehe officie
ren uit Antwerpen aan hun familie
te Luik hebben laten weten, dat het
raadzaam zou zijn uit de stad te ver
trekken.
Afgescheiden van de vraag, of het
den Belgen gelukken zal, Luik le her
nemen, staat het tocli wel vast, dat
zij het er op toeleggen, de verbin
ding tusschen Aken en het front van
de Duitsche troepen te verbreken.
D© stemming onder de Duitschers
in die verbindingslinie is zeer geprik
keld en iedere reiziger wordt nauw
keurig gefouilleerd en aan een ver
hoor onderworpen.
De passagiers op de booten tus
schen Luik en Maastricht worden
streng aan den lijve onderzocht, en
de Etappen-commando's tusschen
Aken en Brussel leggen een buiten
gewonen achterdocht aan den dag.
In ieder geval zijn dezer dagen al
lerlei gebeurtelijkherlen te verwach
ten op de groote Duitsche verbiu-
dingsliine door Belgiö,
Van 't Oostelijk
Ooriogstooneef.
OOSTEXIUIKSCHE DEBACLE?
Uit Petrograd wordt geseind: D©
hardnekkige vervolging der versla
gen Oostenrijksehe troepen wordt
voortgezet. Sommig© legercorpsen zijn
bijna vernietigd. D© Russische troe
pen trekken de rivier d© San over.
D© Oostelijk© voorposten der Russi
sch© strijdmacht naderen Premyszl.
D© snelheid der militaire operaties
sluit iedere mogelijkheid uit de ver-
Rezen van den vijand t© bepalen, die
kolossale afmetingen aannamen.
Volgen© ontvangen inlichtingen ver
loren de Oostenrijkers ongeveer
250.000 dooden en gewonden, meer
dan 100.000 krijgsgevangenen, meer
dan 400 vuurmonden, een groot© hoe
veelheid vaandels. Overal zijn de we
gen bezaaid met ve'rlaten artillerie
parken, transporten, wapen- en mu
nitievoor raden, achtergelaten in don
overhaasten terugtocht.
Aan d© Weichsel hebben d© Russi
sche troepen zich meester gemaakt
van groote voorraden materieel voor
het bouwen van bruggen. Zij verniel
den c©n aantal stoomboolën, waaron
der een gepantserde.
Geconstateerd moet worden, dat de
Duitschers wanhopige pogingen doen
om de Oostenrijkscho debiele tegen
te houden. Actieve deelneming van
Duitsch© legercorpsen in den strijd
werd. op verschillende punten van liet
Oostenrijksehe front opgemerkt. -Zoo
werden iu de positie te Tourobin© 36
Duitsch© vèrdragende kanonnen ge
nomen met 5000 Duitsche krijgsgevan
genen. Op het front der andere le
gers svorden oneens tLenïaUen groo
te Duitsclie kanonnen buit gemaakt.
Velen daarvan hadden zelfs geen ge
legenheid aan den strijd deel te ne
men.
De hulp der Duitschers redde de
Oostenrijkers niet van een verplette
rende nederlaag, doch verhoogde den
roem van de Russische overwinnaars.
'T SUCCES VAN T DUITSCHE
LEGER IN PRUISEN.
Officieus wordt uit. Berlijn gemeld:
Generaal Von Ilimleuhurz heeft
zijn laak scliiUeremi volvoerd. Hij
hoeft nog niet te paard gezeten, Wijl
hij door galsteenen veiiünderd wordt
te lijden: hij heeft zijn operaties ge
leid u.t de spoorwegcoupé of uit zijn
kanier, en volgt do bewegingen van
het leger in een automobiel. Heni
was do zware laak opgedragen de
Russen, die von twee zijden in Oosi-
P ruisen waren binnengedrongen, te
rug te slaan.
Ten zuiden van do Masurische mie
ren stond het Russische Nareflegea-,
vijf legerkorpsen en dne cavalerie
divisies en noordelijk daarvan het
Wilna-ltwer, vier legerkorpsen, twee
•rese rv o-<R v i si esvijf cavaleriedivi
sie-, te zomen 200.000 man.
Het Naref-leger werd op 29 Augus
tus bij Tannenherg beslissend versla-
gen. Het verloor de geheel© artillerie
na meer dan 50d stukken geschut en
92.000, gevangenen.
Toen greep IRndenburg het Wilna-
legor aan, eerst den linkervleugel,
dien hij versloeg, zoodat hem de w©g
naar den rag van het Russische le
ger open stond. Rusland zag dit ge
vaar in, en zond het Grodnoresei v e-
leger, uit drie legerkorpsen bestaan-
do. hier tegen de Duitschers af.
Dit Grodno-leger werd bij Lyck ge
slagen en de aanval op het na-
leger voortgezet. Meer dan 150 ka
nonnen werden genomen en 30 000
gevangenen werden gemaakt, zoodat
nagenoeg t.wee legerkorpsen en de
geheele artillerie der Russen was ge
nomen.
Dit werd volvoerd over een front
van 1(W KM., waarbij de Duitsch© in
fanterie in vier op elkaar volgend©
dagen 150 K.M. moest afleggen.
Huidenburg sloeg 12 Russisch© ar-
meekorpsen en 8 cavalerie-divisies,
ongeveer 1/4 van het geheele Russi
sche veldleger.
En desondanks wordt nor? st6eds
verklaard, dat do Russen voor Ko
ningsbergen staan, hoewel geen Rus
sisch soldaat zich meer gewapend op
Duitsch grondgebied bevindt.
Servië-Oostonrijk.
Dc Oostenrijksch-Hongaarsche le
gatie in den Haag deelt mede-:
In tegenstelling met berichten
onderscheidenlijk uit Servische en
Engelsche bron openbaar gemaakt
meldend, dat een groot aantal Ser
vische troepen op Budapest aanrukt
en dat ,,de Oostenrijkers, die den 8en
dezer de Drinn poogden over te trek
ken met 90 000 man, teruggedreven
(zouden) zijn in den hoek tusschen de
Save en de Drina met een verlies van
10.000 man", is de legatie door hare
Regeering gemachtigd vaal te stellen,
dat deze berichten zuivere verzinsels
zijn, aangezien t
lo. de Serviërs reeds uit Sem'in
verjaagd zijn geworden en 2o. de
Oostenrijksch-Hongaarsche aanval
aan dc overzijde van de beneden-
Drina, dus op Servisch grondgebied,
met succes wordt voortgezet.
Een soldaat, die bij den aanval op
Sjabats werd gewond, vertelde tnaar
aan do N. R. CL geschreven wordt)
daaromtrent aan een journalist, die
hem in 't ziekenhuis bezocht, dat zijn
egimont 's nachts het bevel^had ge
kregen naar do Servische zijd© over
t© zetten. In roeibooten werden wij
naai- den vijandelijkem oever ge
bracht Ons was streng verboden te
GREEPJES.
(UIT HET MILITAIRE LEVEN).
Niet in de llaariemschc-, maar in
©en andere kazerne geschiedde het,
dat do manschappen geregeld des
Zaterdags onthaald werden op haché.
Heerlijke haché! Toen oen der luite
nants ©en zeer jong© en een zeer
onervarene was 't, zooals uit de resl
van t verhaal blijkt op een goeden
dag zijn appreciatie van dez© spijs
te kennen gaf, was er dan ook alge-
ineene instemming. D'r was maar
één bezwaar tegen het kostelijk ge
recht het werd juist altijd op Za
terdag voorgezel!
Wat is daar nou tegen? vroeg
de luit' verbaasd.
Ja, ziet u, luit', 't is vlAk vooi
den Zondag, en de meisjes houwen
niet van de uienlucht...
Do superieur lachte zich tranen,
maar was tot schikking bereid. Hij
sleld© t haché gerecht voortaan op
Woensdag, en dacht daar me© het eu
vel verholpen te hebben.
Maai- 't was een onervaren luite
nant
"t Middel hielp niets! Want Donder
dags hadden de meisjes haar uit
gaansavond...!
ERPAY.
schieten zoolang d« vijand ons daar
toe niet noopte. Het was een warme
zomernacht, de maan scheen prach
tig, en liet was volkomen windstil.
Nauwelijks hadden wij het midden
van de rivier bereikt, of wij werden
door den vijand onder vuur genomen,
die ons met een kogelregen ontving.
Gelukkig schoten de Serviërs te hoog,
zoodat de kogels over 0113 hoofd been
vlogen en ook w ij van onzen kant het
vuur openden. Richten konden wij
niet, daar wij den vijand niet zagen,
wij vuurden slechts in de richting,
waar wij telkens t vuur van de vij
andelijke geweren waarnamen. Na
de landing legden wij ons plat op
den grond en vordedigden ons zoo
lang totdat het heele regiment ver
zameld was. Toen werd het bevel ge
geven tot een aanval met de bajonet,
en. begon al spoedig een gevecht van
man tegen man om den vijand uit
zijn stelling te verdrijven. Eerst na
dat ori3 dit was gelukt en alle omlig
gende hoogten door ons waren bezet,
begonnen d© pioniers een schipbrug
te leggen, waarna artillerie en cava
lerie onze bezetting kwam versterken.
Bij den. sto'rmloop op d© vijandelijke
verschansingen werd ik gewond, en
eerst in 't ziekeuhuis hoorde ik van
mijne kameraden, dat Sjabats was
genomen. De stemming onder onz©
troepen was uitstekend; wij hunker
den allen eindelijk den strijd te kun
nen beginnen, en hopen spoedig her
steld te zijn, om in ons regiment weer
dienst te kunnen doen.
Ter zee.
Zooals men weet is de Engelsche
kruiser „Pathfinder" door een Duit
sche onderzeeër lot zinken gebracht
Volgens d© to Edinburgh verschij
nende „Scotsman" zou deze onder
zeeër thans hetzelfde lot hebben on
dergaan. Het blad meldt rd., dat een
deel der Engelsche vloot, dio thans
meer dan ooit op haar hoed© is voor
de verraderlijke aanvallen, de tegen
woordigheid in haar wateren van
een dezer vijandelijke booten ge-
ir werd. De boot kwam nu eu
dan even boven water, doch plotse
ling verscheen zij vlak voor de .Brit
sche schepen. Zeven schoten brand
den van de verschillende booten los
en d© onderzeeër verdween in de
diepte.
Uit d© omstandigheden en de
plaats waar do boot tot zinken werd
gebracht, maakt men op, dat het de
zelfde was, die de „Pathfinder" mei
het bekende gevolg heeft aangevallen.
DE „HELAIN DEN GROND
GEBOORD.
De Engelsche admiraliteit bericht,
dal d© pnderzeecr E 9 veilig is terug
gekeerd na den Duitschen kruiser
„Ilela" te hebben getroffen mot een
torpedo zes mijl ten zuiden van Hel
goland.
Officieel wordt uit Berlijn gemeld,
FEUILLETON
(Naar het 11 g e 1 s c h).
12)
Zij gaf ©en oogenblik geen ant
woord, maar bloosde lievig; ten laat
ste sloeg zij ©ven haar oogen op.
Gij hebt 111 ij zeer gelukkig ge
maakt, Philip. Dat was alles wat zij
zeule.
Het verheugt mij, hesfte, dat gij
iels in rnij kunt vinden, dat u be
haagt, maar als ik u niet onverschil
lig beu, en Ret u waard is op mij le
wachten, dan wil ik iets van uw ge
negenheid vragen, en verzoek u dan
blij niet alleen lief t© hebben, maar
ook le vertrouwen. Om redenen, die
ik niet wil noemen, maar die ik u
verzoek ais zeer gegrond te beschou
wen, vvenschtc ik gaaiue, dat door
u nu nog niet over onz© verloving
.werd gesproken, zelfs niet tegen uwe
Vriendin llilda. Vertrouwt gij mij
Voldoende 0111 mij dat toe te staan?
Philip, ik vertrouw u evenals
ik u liefheb, en reeds jaren lang heb
ik u met geheel mijn hurt liefgehad.
Ea nu, lieviahng, ga heen; ik vvilüe
nog eens over het een eu ander na-
deuken.
In den gang gaf een dienst boa©
hem een briefje; het was van Hilda
en luidda aldus:
„Ik l»ni van gedachte veranderd,
en zal u vanavond ln den koepol
ontvangen. Ik heb u iets te zeggen".
Philip liet een langgerekt gefluit
hooien, toen hij dot la.=
Drommels lastig, dacht hij bij
zichzelf: als -ik met Mary trouw,
moet Hilda van hier.
HOOFDSTUK VL
A r 111 e Mary!
Het duurde ©enigen tijd alvorens
Philip ©en besluit 'had genomen ol
hij zijn afsjjiaak met Hilua zou hou
den of niet. In do eerste plaats be
greep hij, dat het oen nogal gevaar
lijke handelwijze was, want als è©ne
samenkomst bij maanlicht met zulk
een bekoorlijk meisje miss Le© ter
oore zou komen, dan kon dit tot vo -
wikkeüngen aanleiding gewen.
Het is evenwel regel, dat als menschen
innerlijk iets wen&cheii te doen, liet
al zeer eleolil moet zijn, als zij or
geen voldoende verontschuldiging
voor vinden; too was liet ook met
Philip. Nu, zoo dacht hij bij zichzelf,
zal dit een geschikte gelegenheid zijn
om Hilda in kennis te stellen met zijn
verhouding tot Mary Lee, en aldus
een einde te maken aan zijne flirta
tion met haar; want hoe in het oog
loopend ook, het was niet veel 111e©"
dan een ernstige flirtation dat is
te zeggeu ofschoon er woorden van
liefde waren gewisseld, en zelfs van
liaar kant eeno hartstochtelijke be
kentenis barer liefde was uitgespro
ken, haar in een onbewaakt oogen
blik ontlokt uit het diepst van haar
trotsch gemoed, was er nog geen for
meel© verklaring gevolgd. Het moest
dus gedaan worden, en nu vva© br?t
geschikte oogenblik gekomen. Hij be
sloot dus om te gaan.
Toen hij zicli evenwol 's avonds op
de afgesproken plaats bevond, wach
tende op de komst van het meisje, dat
hij van zich wilde stoot en, hoewel hij
haar liefhad met al den gloed van
zijn krachtige natuur, begon hij de
zaak uit een ender oogpunt te be
schouwen, en gevoride hij zijn vast
beradenheid zwakker worden. Of het
de doodsche stilte om hem heen was,
die invloed oefende op zijn zenuwen
gespannen als zij waren door zijne
verwachtingen want stilte, en voor
al stilte des avonds ontsluiert zeer
duidelijk de werkelijkheid of de
vrees voor biltere woorden, of liet
voorgevoel van het pijnlyke van het
afscheid want hij kende Hilda ge
noeg om te weten, dat, wanneer liij
hetgeen hij haai- wilde zeggen, een
maal was uitgesproken zij hem niet
meer lastig zou vallen of het al
dec© dingen waren, of dat iets anders
hem omroerde, hij gevoeld© een on-
verklaarharen angst en een© gedrukt
heid mi zijn sten uiing. In dezen ge
moedstoestand kwamen al d© don
kere en verborgen trekken van zijn
karakter heider aan den dag. Bijge
loof en voorgevoelens kwelden hem.
Hij bevolkt© zijn omgeving met d©
schaduw en van ontastbare daden, die
nog t© doen overbleven, en hij werd
bang voor zijne eigen gedachten. Hij
had deze plek willen ontvluchten,
maar hij kon niet; hij zag slechts de
weerspiegeling van luet maanlicht in
den vreedzamen vijver naast hein,
en wachtte.
Eindelijk kwam ïliida met vlugge,
angstige schreden, ofschoon hij cvni-
ge minuten geleden Daar kont-t had
gevreesd, bogroètts hij ze nu met
blijdschap.
Eindelijk, zeide Ifij met een
zucht van veriichting. Wat zijl gij
iaut, llilda.
Ik kon niet wegkomen. Er was
beaock bij liet diner, en vervolgens
op zachteren toon. Wat ziet gij
bleek? Scheelt u tets?
Neen, alleen een weinig ver
moeid.
Nu heerscht© een oogenblik van
stilzwijgen en zij stonden elkaar aan
t© zien, ieder met zijn eigen gedach
ten bezig, en beiden v roezende ze in
woorden to brengen.
Een keer begon Philip nog het ge
sprek, maar zijn stem ontbrak hem;
het kloppen van zijn hart scheen het
hem onmogelijk te maken.
Ten laatst© ging zij als om steun te
zoeken tegen den 6tam van een pijn
boom geleund staan, in wiens blade
ren de avondkoelte suisde, en zeide
met koele, helder© stem:
Gij hebt mij gevraagd 0111 u hte>-
hedenavond te ontmoeten. Hebt gij
mij iets te zeggen? Neen, spreek niet.
wellicht is het beter, dat ik eerst
spreek. Ik heb u iets te zeggen, ©n
dat kan wellicht van invloed zijn op
hetgeen gij mij hadt te vertellen.
Luister; gij herinnert u wat ik tot u
gezegd heb een maand geleden, toen
ik zoo zwak was om u ta laten blij
ken. hoezeer ik u liefhad.
Philip boog hut hoofd bij wijze van
instemming.
Zeer goed. Jk ben hier vanavond
gekomen 0111 u mede te deeien,
dat zulke woorden niet meer moeten
worden uitgesproken, en dat ik van
plan ben om het zoowel u als mij
onmogelijk te maken ze ooit weer uit
to spreken. Ik ga van hier, om naar
ik hoop, nooit terug te koeren.
Van hie.- gaan! stamelde hij.
Wanneer?
Dit was juist wat hij hoopte, dat
zou gebeuren, en toch vielen de woor
den, die hem tot troost hadden moe
ten verstrekker., koud als ijs op hem,
en maakten hem diep rampzalig.
Wanneer! morgenochtend. Een
bloedverwant van mij 'in Duitsch-
land, do eenige dien ik heb, is ziek.
Ik li eb hem nooit gezien, en geef niets
om hem, maar het zal een voorwend
sel zijn; wanneer ik eeimiaai wou
ben, zal ik niet terugkecren. Ik heb
Mary gezegd, dat ik gaan moest. Zij
schreide, hot arme kind.
Bij deze woorden verdween de her
innering aan zijri doel geheel uil
Philips geheugen; hetgeen hij slecht;
besefte, was, dat als hij zijn besluip
niet veranderd©, hij het meisje moe-)
verliezen, dat hij zoo hartstochtelijk
liefhad, en wier fiere trots hein nojj
moer bekoorde, don de liefelijke mini
zatun huid van Mary.
Hilda, ga niet heen, zeide hij er
greep haar hand, die zij onmiddelüjl
terugtrok; verlaat mij niet GP
weet, hoe ik u liefheb.
(Wordt vervolgd)
