De Europeesche Oorlog.
Weinig nieuws uit Frankrijk tn België. Rog altijd Is geen
vallen, al stellen de Franseke en Engelsebe bertebten den loep der
krjjgsverriehtlngen voor de Bondgenooten gunstig voor.
De Russische opmarsch.
De Duitschers verliezen twee kruisers, o.a. de
Vtrspreld nieuws van de oorlogsvelden.
DE BOOSDOENERS.
TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 11 NOVEMBER 1914
Op het Westelijk
Oorlogsveld
Nog aXijSS duren de gevechten tn
Noord-Frankrijk en Z.-W. België
voort.
Dc beslissing haat zich nog wach
ten.
Ike berichten uit Parijs en Londen
in de laatste dagen gepubliceerd,
etel'cn 't voor alsof dp Duitschers,
vooral ln België, langzaam maar ze
ker achteruiiged'jeven worden. Bo
vendien wordt verzekerd, dat troepen
uit België raar Pruisen, gezonden
zijn, waar 't geducht gaat spannen.
De „Tinnes" oordeelt ,,Zoo wij den
toestand goed inaien, is het te betwij
felen of wij in <ke plaat» «in Duitse li
la i;d nog langer zouden dobbelen om
een onzekere overwinning in Frank
rijk dc kozakken staan voor de gren
zen van Silezii!, en liet zou dwaasheid
zijn voor Duitsch'and in hot westen
nog kanger te strijden om een beslis
sing, die met goede reden met inoer
le verwachten ie."
Maarde Duiteche bevelhebbers
zullen wei niet naar Engelscheu raad
Juieteren I
OFF1CIEELE BERICHTEN.
De Duitsche staf deelt mede:
„Met do aanvallen bij Yperen vor
derden de Duitschers ook Maandag
langzaanL Meer dan 500 Fransche
kleurlingen en Engelsclven werden ge
vangen genomen. Verscheidene ma
chinegeweren zijn buit gemaakt.
Ook verder zuidelijk hebben Duit
sche troepen terrein gewonnen en zijn
lievige tegenaanvallen van do Engel
se hen afgeslagen.
In het Argonnenwoud hebben de
Duitschers goede vorderingen ge
maakt. Fransche aanvallen zijn zon
der moeite afgeweerd
Het Fransche communiqué
luidt. Het geveclvt tusschen de zee en
Armentiëres werd Maandag krachtig
voortgezet. Aan beide zijden trad
men offensief op.
Do voornaamste resultaten op' het
einde van den dag waren, dat eén
drachtige aanval der Duitschers ten
zuiden van Yperen was afgeslagen'en.
dat de Fransche troepen flink waren
vooruitgekomen uussohen Ypëren en
Armcnliërea.
Van 't Oostelijk
Oorlogstooneel
Hoe (liane precies de toestand! op 't
oostelijk oorlogsterrcin is valt niet te
zeggen. Do officieel® berichten der
laatsle dagen sproken elkaar le veel
tegen om een oordeel te kunnen, vor
men. Wel is waarschijnlijk, dat de
Russen er tn geslaagd zijn de Duit
sche en Oostenirijksche troepen te
scheiden, en tusschen do beide legers
door lo dringen. Vooral wanneer 't
Lericht juist blijkt, dat Russische ca
valerie bij Ptaechen de grens van Po
sen is o v org et rokkendan bevinden
zich op Duitsch gebied reeds Russi
sche troepen tusschen de stellingen
der lijn Ku'ischCzenstocha» en de
Duitsche uMeclingcn bij Lyck—Au
gust o wo.
De Russen komen dus weer in Oost-
Pruusen. Onder de Pruisische land-
heeren is. do Keizer wet dogeen, die
hot meest van den inval heeft te lij
den. Zijn landgoed RomLntcn is reeds
twee malen liet tooneel van den strijd
geweest en odk nu bivakkeeren de ko
zakken weer in de koninklijke stallen
van Tra kennen.
OFFICIEEL NIEUWS.
Do Duitsche staf maakt be
kend:
,,In Russisch Polen, bij Konin (a. d.
WaTta, westelijk van Kolo), heeft
Duitsche cavalerie een Russisch ba
taljon ui't elkaar geslagen, 500 Bus
sen gevangen genomen e.u 8 machine
geweren buit gemookt
De R u s s i s ch e legatie te 's-Gra-
venhage heeft de volgende berichten
over de krijgsverrichtingen der Rus
sische legers ontvangen:
„In Oost-Pruisen worden de ge
vechten voortgezet. De Russische troe
pen hebben zich meester gemankt van
de stad Goldap. In de streek van
Mlawa wordt de Russische opmarsch
voortgezet. De Russische artillerie
heef; dö beweging van de militaire
treinen van Duitschers in de 'richting
van het station Soldau onderbroken.
In West-Polen bereikt de linie der
terugtrekkende Dui «sellers de streek
van Ncchava (op 20 kilometer ten
Zuiden van Tliorn), zoomede Sloupzy,
op de grens van Posen".
DE RUSSISCHE OPMARSCH.
Dc correspondent wan de Times",
die zich bij de Russische legers be
vindt en die de operaties van het
leger dus van nabij meemaakte
is van oordeel, dat binnen oen maand
de Russen met groote strijdmachten
het Duitsche gebied zul'en binnen
dringen, of dat de Duitschers om dit
te beletten genoopt zullen zijn aan
zienlijke strijdkrachten van het wes
telijk front terug te roepen.
Rusland beschikt over reusachtige
legermachten, die met buitengewone
snelheid oprukken en het transport
wezen blijft bij diien snellen opmarsch
niet achter. Het front rukt zoo snel
voorwaarts, dat liet moeilijk is de
troepen bij te houden, behalve in een
auto. „Al zijn tic jongste gevechten
slechts achterhoedegevechten en al
moet men zich voorbereiden dat de
Duitschers en Oostenrijkers weldra
op meer kraclrtdhdigfe wijze zullen
standhouden, het moreel der Russi
sche troepen is zóó gestegen, dat zij
dien te wachten geweldigen strijd ze
ker in buitengewoon gunstige omstan
digheden zullen aanvaarden. Officie
ren en soldaten beiden willen winnen,
ten koete van welke offers ook" zoo
besluit - de correspond ent,
Ook d'e correspondenten van, Reu
ter bevestigen de berichten over den
©nellen ltuissisehen opmarsch en dea
len mede- „Voor een deel.beschikken
de Bussen voor het transport reeds
over sleden, daar de wegen diep on
der de sneeuw Hggen."
Uit den Balkan.
Het officieele bericht van. den Rus-
siechen generalen staf van het leger
in den Kauasus meldt
Bij het aanbreken van dien dag werd
bij Koeprikoei hot gevecht hervat met
nieuwe krachten, toen de Turken te
gen de Russen de troepen afzonden
in het gebied van Erzeroem sa am ge
trokken, die nog versterkt waren door
het garnizoen van die plaats.
Uit het karakter van den aanval en
uit de ingewonnen inlichtingen bleek
dat Duitsche officieren de Turken
aanvoerden In den namiddag nam
het gevecht een bijzonder heftig ka
rakter aan, toen de Tinken hun
voorhoeden steunden en met frisse he
divisies versterkten; maar hun po
ging om een der Russische vleugels
om te trekken mislukte, dank zij de
dapperheid der Russische troepen.
Toen tegen den avond het gevecht in
hevigheid afnam konden de Russen
alle ©teUingen, die zij veroverd had
den behouden.
De pers ontvangt van het Turksch
gezantschap te 's-Gravenhage de vol
gende medeeling: Nan het hoofd
kwartier is den 8sten November nog
deze mededeel irig gekomen: Terwijl
Turksche cavalerie tegen de Russen
optrok in den omtrek van Kaglvny-
vvan werd het gïos van het Russisch
leger in het centrum door 't Turksche
leger aangevallen. Na een twee-
daagsch gevecht werd het Russisch
leger verslagen en werden zijn stel
lingen door Turksche treepen bezet.
Niettegenstaande den mist en de
sneeuw wordt do aanvallende bewe
ging van het Turksche leger in den
Kaukasrus voortgezet»
WAT RUSLAND IN DEN
TURKSCHEN OORLOG .WIL BE
REIKEN.
Uit de proclamatie, waarmede
Tfeuur Nlcolaas den oorlogstoestand
tusschen Rusland en Turkije bekend
maakt (men zio one Overaicht van
Dinsdag) blijkt, dat ook de Tsaar
thans wlI overgaan tot de „oplossing1
der historische, hem door zijn .voor
ouders nagelaten problemen, aan de
koeten der Zwarte Zee". Dat wil zeg
gen zoo mcikt 't Alg. Handelsblad
op dut de Russische regeering de
ii.hezifncttning van Konstantinopel
als het doel van dezen strijd met Tur-
kijo aanariet.
Geheel in overeenstemming met de
bepalingen van het al of niet-apo-
cryfe testament ven Peter den Groo
te en met de staatkunde, <Ke sedert
Catharine II door Rusland is ge
volgd.
Op hei Zuidelijk
Oorlogstooneel.
Van het zuidelijk oorlogstooneel
wordt uit Weetoen officieel bericht:
De verbitterde gevechten aan den voet
der bergen op de linie Schaba'lz
Ljesnicu werden ook Maandag tot in
den nacht voortgezet. Eenige sterk
verschanste Servische stellingen wer
den stormenderhand genomen.
Teln zuiden van de Cer Plonina
rukten Oostenrijkse!» zegevierende
troepen verder in het daags te voren
bereikte gebied ten oosten van Losni-
ca, Kreopanj en Ljoebovlja. Ook hier
werden hevige gevechten geleverd
mot de achterhoede van dè Serviërs,,
die na koriiêa tijd teruggeworpen
word.
Tot de talrijke gevangenen behoort
ook kolonel Radakovic en bij bel buit
gemaakte gesolrut is ook een modern
zwaar kanon.
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelden
DE S'i'RI.lD OM EEN DORP.
Een paar dagen geleden heeft ko
ning Albert von België ten einde een
speciale onderscheiding te geven aan
de Fransche koloniale troepen een
aantal „tirailleurs algériens" de re
vue doem posseeren en. hun bij bij
zondere dagorder zijn buitengewone
tevredenheid betuigd. Eerst nu geeft
de „Petit Parisian" bijzonderheden
over het wapenfeit dat daartoe ae
aanleiding was. de strijd om Rams-
cape.le. Een oorlogscorrespondent
vertelt daarvan het volgende, dat op
nieuw oen dei-kleeld geeft van de epi
sche gevechten die daar in Wcstr
Vlaanderen geleverd zijn.
„Rainscapelle, een groot dorp, hal-
vnrwoge tuiix-hen Nieuwpoort en
Vourne gelegen, moest tot eiken prijs
veidedigd worden. Werd het door de
Duitschers bezel, dan be-toekende uit
eei-st het bombardement van, en «laar-
na de opmarsch naar Ne urne.
Een nacht van do vorige week wer
den do Belgische linies, die de onmid
dellijke bescherming van Ramscaped-
le vormden, plotseling van twee kan
ten door oen overweldigende strijd
macht aangevallen. Gedecimeerd door
een verschrikkelijk vuur, overwel
digd door het aantal moesten de Bel
gische soldaten hun loopgraven in
dun steek laten en in allerijl terug
trekken op de Fransche troepen, duo
onvoorbereid als ze waren geen tijd
hadden turtefcen beiden te komen. lïe
Duitschers verloren geen minuut,
's Morgens zat hun infanterie, ver
sterkt mot mitrailleuse®, stevig in
het derp genesteld. Hun artillerie dio
nu voortkwamen, vormde een bedrei
ging dio in elk geval moest worden
gepareerd. Het bezetten von Rams
capelle. waarschijnlijk spoedig ge
volgd door dut van Vourne, kon voor
do geallieerden, noodlottige gevolgen
hebben. Daarom werd bevel gegeven
or ten kosto van albe-s de Duitschers
uit te verdrijven en de stelling te nor-
nemen. De daaropvolgende nacht ver
liep kaïn., en de Duitschers konden
de Illusie hebben dat ze hun opmarsch
zouden kunnen voortzetten zonder
verderen ernstige» tegenstand te ont
moeten).
Toen het echter dag werd vielen de
tirailleurs en de jagers te voet Rams-
ca pell o van alle kanten tegelijk aan.
Na een geforccerden marsch van
verscheidene kilometers waren do ja
gers er in geslaagd met eon langen
omweg om de stad heen te trekken
en zonder gezoen te zijn <V> Duitsche
posten van den anderen kant te na
deren.
Na de schildw achten gedood te heb
ben, wierpen de turco's van don oenen
kant, de jagers van den anderen zich
in de straten met gevelde bajonet. Ge
durende het uur dat volgde had er
een verschrikkelijk bloedbad plaats.
De Du.tschers wier aantal greoter
was dan nlen eerst gedacht had, her
stelden zich zeer spoeddg en brachten
hun mitrailleuses in actie. In weerwil
van den regen van projectielen bleven
de bondstroep?» steed© vooruitgaan.
Jedere straathoek werd een hinder
laag, ieder huis een citadel, die met
groote verliezen genomen worden
moeet.
Heel den «Lag duurde het woedende
gevecht. Drie maal weanden de Duit
©chore» uil do stad verdurven, drie
maal kwamen ze er weer in.
De avond viel. De uitslag van deze
verschrikkelijke worsteling zou Mis
schien ncq onzeker blijven. Achter
een heuveltje vei zamelde do comman
dant van de tirailleurs zijn manschap
pen, en hij bevnl, wijzende op Rams-
capeüe: „Dat moet daar genomen
worden, er moet een eind aan komen.
Morgen zou het te Iaat zijn..."
Met de revolver in de vuist stormde
hij vooruit Achter liem sprongen met
het hoofd omlaag <le tirailleurs naar
voren, brullend, drenken van kruit
damp, geë'ettrisoerd door do woorden
vant hun chef en dror zijn voorbeeld.
De aanval was onweerstaanbaar. Te
genover deze demons werden de Duit
schers door een paniek bevangen en
vluchtten of wierpen hun wapens weg
om niet doorstoken te worden. Rams-
capelle was heroverd en de terugge
worpen Duitschers zagen zich genood
zaakt terug te trekken, over dïn Yser,
waarvan do groote bocht thans na
genoeg ontruimd is.
Van Ramscapelie tot Porvyae en
vonPervyse tot Djmuidon liggen oven*
al tanigs den weg de lijken van de
Duitschers. In de velden smelten hun
grijze uniformen, bevlekt door mod
der en regen, samen met den zwarten,
vetten grond, waarin ze wegzinken".
IIOE VREESELIJK 'T GEVECHT BIJ
YPEREN IS.
De Daily Chronicle schrijft dat de
slag rondom Yperen de vreesolijkste
"strijd der geheolo historie zal blijken
te zijn. liet i9 hoofdzakelijk een slach
ting op groote schaal en hoewei dik
wijls bewijzen van heldenmoed wor
den gegeven, is pei-soonlijke djnpper-
heid niet opgewassen tegen de vernie
tigende kracht der artillerie. Een Bel
gisch officier verklaarde: Wij wach
ten slechts den dood af, niet wetend
hoe er aan to ontkomen. De oorlog ia
zonder eenig avontuur. In liet begin
van den veldtocht, toen wij het land
afreden rnet een troep motor-verken
ners, was er eCüigc sportieve verme
telheid en list noodig. Maar verken
ners zijn nu mets moer waard, ka
nonnen alles. De granaten versprei
den zonder genade dood en verder f
einder do mannen, dio machteloos te
genover de kanonnen staan.
Aan geen der- zijden is een beslis-
aande overwinning behaald. Een ver
schrikkelijke taak had een dokter, die
tusschen de duizenden gewonden
werkte; hij ze.de: „Het granoatvuur
maakt menschen tot wrakken. Wat
kunnen wij doen tegen zoon slach
ting?
EEN ONTMOETING OP HET
SLAGVELD.
In het Engelsch partijblad „Justi
ce" deelt, naar „Het Volk" meld, kor
poraal S. Heyhurst van de lichte in
fanterie te Shropshire, thans te Chel
tenham, mede:
„Eenige jaren geleden was ik als ge
delegeerde voor de Onafhankelijke
Arbeiderspartij op het internationaal
socialistisch congres le Stuttgart en
woonde daar ten huize van een Duit-
scher, genaamd Huns W. Na den slag
aan de Marne was ik met een strijd
macht bij de vervolging «Ier Duit
sclsers en stond op zekeren dag in een
bajonetgevecht tegenover een Duit-
sciieu cavalerist. Hein nader beschou-
wend, herkende ik'mijn gastheer uit
gelukkiger dagen, llij herkende mij
ook en wij hadden niet het hart om
verder te vechten. Hij redde den toe
stand door zich over te geven en werd
inet een bezending gevangenen naar
Engeland gevoerd."
't LEVEN IN DE LOOPGRAVEN.
„Do Corrière Delia Sera" ontving
uit Parijs de volgende kleine vertel
ling over het leven in de Joopgraven
der Fransche krijgers. Een officier
schrijft, dat zijn soldaten achter de
sterke verschansingen een soort bad
kamer hadden ingericht. De geheele
compagnie kon eiken morgen een dou
che nemen. Alle generaals, zoo ver-
lelt hij, brachten ons een bezoek en
bewonderden het comfort in onzo stel
ling en bewonderden ook een barbiers
winkel en op een andere plaats rich
ten we nu een soort variété in. Een
onzer is kunstemaker en een ander
geeft voorstellingen met een gedres-
scerden hond.
Het wild, dat dikwijls tn radeloozen
angst tusschen de vijandelijke stel
lingen voortjaagt, veroorzaakt soms
de malste situaties. Op een oogenblik
werd door vriend en vijand op een
haas geschoten. Het dier viel, moest
nu echter binnengehaald worden.
Plotseling riep men in de Duitsche
verschansingen met bulderende stem
men: „Tabak! Tabakl" Toen staakte
men het geweervuur. Een Fransch-
man haalde toen doodkalm 't aange
schoten dier en legde een pak tabak
op zijn plaats, dat onmiddellijk daar
na door een Duitscher gehaald werd.
Een minuut later durfde echter geen
sterveling zijn hoofd boven de .er-
schansingen uitsteken.
Voor tijdverdrijf wordt soms schijf
schieten geïmproviseerd. Een Fransch
mar. steekt op een stok een kepi I-o
ven de loopgraven uit, dan vallen or.
middellijk schoten van de leirenpnr'ij.
Heeft een der kogels doel getroffen,
dan wordt met schoppen «-n «fkkjr.
het signaal gegeven: „raak!"
De volgende krijgslist heeft men ver
zonnen om zich tegen nachtelijke uit
vallen te verdedigen. Over vele kilo
meters terrein zijn duizenden en «ui-
zenden leege blikjes ingemaakte le
vensmiddelen gesmeten, die do r hun
geratel bij 't loopen der aanvallers
hun geheime plannen moeten verra
den.
DE DUITSCHE JAGERS IN 11ET
VELD.
De jagers etuipen 'e nachts zoo
dicht mogelijk naar den vijand toe,
zoo, dat zij in de loopgraven kunnen
kijken en den vijand kunnen beluis
teren, zoo leest men in. een brief van
een der Duitsche oorlogscorrespon
denten op.,het Oostelijk oorlogstoo
neel. Dergelijke brutale stukjes kun
nen slechts enkele soldaten uithalen.
Maar ook groote patrouilles komen
'e nachts soms den vijand onver-
yvachts-zoo nabij, dat er groote tegen--
woordigheid van geest noodig is. om
niet gevangen 'genomen, of doodge
schoten te wordc-n.
Een compagnie van een jager-ba
taljon, die achter Spittk-flhmen 'ag,
mot«t twee dagen voor een grooien
slag de stellingen van de Russen ver
kennen en zond 'savonds een pa
trouille ui't, waarvan de deelnemers
dezen tocht niet gauw zullen vergo
ten. De patrouille bestond uit een lui-
tenant, een 6ergeant, een „Oberja
ger" en e>f jagere. Eerst moesten zij
400 Meter over het open veld, daarop
700 M. door een boscb, en ten slotte
weer over het open veld gaan. Daar
tegenover. nauwelijks een halven ki
lometer verder, begon het dichte
woud.
liet was g6heel donker; met ge
spannen aandacht, zacht loopend,
trekken zij over den akker. Zij zijn
reeds bij het woud, toen zij in bet
Duitsch „Halt! Werdaï" hooren. Zon
der bang to zijn klinkt het antwoord:
„Een patrouille, kapitein zoo-ou-zoo,
3e compagnie, voor verkenning naar
voren getrokken". Op hetzelfde
oogenblik klinken twee ©chello fluiu
jes, en dadelijk barsten de schoten
los.
Het aanroepen in het Duitsch was
een krijgslist der Russen. De veer
tien mannen der patrouille hebben
zich ter aarde geworpen. Dicht te
gen den grond gedrukt, kruipen zij
achteruit en vergrooten daardoor
zooveel mogelijk den afstand. Ieder
doet instinctief de juiste bewegingen.
Op deze wijze kruipen zij ongeveer
50 meter achteruit. Dan geven zij
vuur, steeds achteruit kruipend, tot
zij op een afstand van ongeveer 200
Meter van het bosch zijn verwijderd.
Links hurken donkere gedaanten De
Russen trachten dit troepje te omsin
gelen; maar de jagers vuren, richten
tijdlaag ©nelvuur op het bosch en
kken in sprongen terug. Nu wordt
een rnachine-gewe<*r opgeeteld,
dat dc kogels den bedreigden van
9 kanten om de ooren vliegen, en
r bun voelen neerelaamie in den
;ergrond, hen met aarde overspot-
De eerste gewonde kreunt Hij heeft
eert echot in de borst gekregen
„Neemt me mee. kameraden Laat
mij niet alleen hier liggen, lliei
ben ik."
Twee mannen zetten hem op de g&-
wercrv, hij slaat zijn armen om hun
hals en dan wordt zoo snel moge'ijk
de terugtocht aanvaard. De tweede
kogel treft den „Oberjager" en door
boort een van zijn hielen. De laars
moet den gewonde van het been wor
den gesneden.
Ook hij. wordt door twee kamera
den op de geweren gezet. De man
maakt nog grapjes
„Geef dien schoen hier. Een Prui
sische laars mag niet in Rusissche
huilden vallen."
En hij neemt het stuk schoeisel in
derdaad mede Nog twee Russische
kogels treffen doel.
Een der jagers vuurt al liggende;
hij heeft dc hcun hinderende sabel
weggelegd, de veldflesch afgedaan en
naast zich neer gezet, opdat hij deze
niet zal verliezen. Plotseling klinkt
een luide knal. De veldflesch is doo*
een kogel doorboord en weggeslin
gerd.
Een andere kogel vliegt dwars door
een der sjako's, scheert een breede
scheiding ln het haar van den sol
daat, zonder dat er een druppel bloed
vloeit. Als de rami van bet bosch ia
bereikt, zegt de jager met de borst
wond, dat het hein al wat beter gaat,
©tapt van do „draagbaar", haalt diep
adem en gaat vol nieuwen moed te
voet verder.
n nu vlug door het bosch, en luid
roepen, opdat «te onzen ophouden met
ïren „Wij zijn hetl"
Een poo© later komt de patrouille
ln haar dekking terug. Den volgen
den dag tijden© het verder oprukken,
hoursn wij van de bewoners, dat d«
Russen meer dan 80 man bij het
nachtelijk gevecht verloren hebben.
EF.S DUITSCH OFFICIER OVER
DE ENGELSCHE SOLDATEN.
Een redacteur van het „Beniner
Tageblatt". die deel neemt aan den
strijd ln Vlaanderen a'.g reserve-lui
tenant, zendt aan zijn blad een brief,
waarin hij waarschuwt tegen hetere
derschatten van den Engelschen sol
daat Hij vertelt:
Vol strijdlust en zeker van een ge
makkelijke overwinning marcheer
den al die jonge regimenten tegen
den vijand, om F.ngelschsn te van
gen, zooals zij zeiden.
Sneller dan wij dachten kwamen
wij met den vijand in aanraking Op
een morgen, toen wij op marsch wa
ren, zeide men plotseling: de eerste
doode Engelschman. Wij galoppeer
den h-et veld in naar een plaats, waar
een van onze patrouilles sti' hield.
Daar lag hij, de eerste Engelschman,
dien wij in dezen veldtocht te zien
kregen. Dood, op de rechterzijde uit
gestrekt Het doodelijke projectiel
as hein midden door het hart ge-
aan. Een piepjong, slank, gespierd
Chaam, dat het khaki zeer goed
stond» Sneeuwwit was zijn jong,
baardeloos gezicht en do linkerhand
was krampachtig ©amen gebald op
de borst.
Kort daarop vonden wij m een huig
twee zwaar gewonde Engeleche offi
cieren, wicn wij hun dagboeken met
belangrijke notities afnamen en een
uur later werd de eerste-Enge'sch-
mart als gevangene door een patrouil
le langs ons heen gebracht. Als een
chauffeur ziet de kerel er uit, zeiden
onze mannen, „Of die schieten kan
hij ziet er meer uit naar voetbal en
cricket." Weer een uur later hebben
de kameraden van den gevallen En
gelschman or.s antwoord gegeven op
de vraag of zij schieten kondpn. En
zij hebben dit voor de duide'iikheid
onmiddellijk pracüscb gedemon
streerd en zoo duidelijk, dat bijvoor
beeld ons bataljon reeds in de een
ete gevechten tot de helft samenge
smolten was. Wij hadden aan den
lijve ondervonden, dat de gladgescho
ren gentlemen hun lange beenen niet
£tet,<ls tot de vlucht, maar af en to<
voer heel gevaarlijke aanvallen ge
biuiken. In eenige uren hadden wij
geloerd, dat we een geenszins onge
vaarlijken vijand tegenover ons had
den.
De Engelsche Infanterie, die daai
Ui de buurt van Yperen tegenovei
ons stond, moet men een van de beett
troepen noemen. Onmiddellijk reed<
in liet oog loopend was de grooti
energie, waarmee de Engelsche in-
fanterie haar gebied tegen ons ver
dedigde en als zij teruggedreven
werd, steeds weer en vooral 'enacbti
pogingen deed om het verloren terv
FEUILLETON
(Naar liet Engelsch).
Inderdaad maakte hij bij zijn doch
ter hoegenaamd) geen voortgang Tóen
hij haar gesproken had over een hu
welijk met George, hud Angela rond
weg geweigerd en er bijgevoegd, dai
zij nu begreep waarom Arthur had
moeten heengaan.
Met vastberadenheid en koele be
daardheid hadi zij haar vader verze
kerd, dat zij nooit of nimmer zou toe
stemmen ln een huwelijk rnet een
man, diio haar zoo hatelijk was als
George en dat zij nooit een ander zou
trouwen dan Arthur, dten zij trouw
had beloofd
Philip had hierop geen verstaan
baar antwoord gegeven, maar iets
tuaschen de tanden gemompeld, dat
zij turecht voor een bedreiging hield.
Vandnen dag af was zijn humeur nog
meer vehbittend don tevoren. Inder
daad was zijn toestand zeer onaau-
genaam. George, dio ongeduldig werd
en in do tegenwoordigheid van
Ueigham in den omtrek een voort
durend gevaar zag voor zijn kans
ten opzichte van Angela, schreef brief
op brief aan zijn neef, om hem te
verzoeken zijn vaderlijk gezag to
genover zijn dochter te doen gelden
en haar te noodzaken, zich te be
schouwen als de verloofde van hem,
George Caresfoot. Soms ook, en dat
was voor Philip het ergste, zond hij
lady Bellamy op hem af, die met haar
scherpe tong en haar herinneringen
uit vroeger dagen, al de oude wonden
bij PhiLip weer openscheurde en hem
somberder en naargeestiger maakte,
dan ooit.
Ihtusschen was George zeer onte
vreden, omdat hij d)uidelfjk genoeg
bespeurde, dat zijn zaaflc volstrekt
geen voortgang maakte. In- weerwil
van de beloften, door lady Bellamy en
Phil'ip gedaan, dat hij epoedig met
succes zijn- verklaring aan Angela
zou kunnen doen, begreep hij nog
mlets gevorderd te zijn sedert den dag,
waarop hij vergeefs gepoogd had,
haar een 'kus te ontstelen. In do we
ken verloopen gedert Arthur's vertrek,
had hij een loeor of vier een bezoek
bij Philip afgelegd, maar drie maal
was Angel a., die hein had zien aan
komen, naar ha air kaïn-er gevlucht tn
kreeg bij haar dus met te zien en de
vierde maal verraste hij haar in de
huiskamer, omdat hij zich niet had
laten aandienen. Onmiddellijk was
zij opgestaan, had met een flauwe
neiging gezegd„Heeft men u niet
aangediend? Ik zal papa roepen!" en
was, nog voordat hij iets zeggen kon,
de kamer uitgesneld en niet weer te
ruggekomen,
Op zekeren dag was lady Bellamy
weer bij George om over de zaak te
sproken. Hij zag er gemelijk en knor
rig uit en keck met een hate'ijken
blik naar lady Bellamy, die sierlijk
gekleed, die voile voor het gezicht,
aan den anderen kant
tafel
Gij zijt vvorkelijdc een kostbare
helpster, bromde George. Nu zijt ge
zoogenaamd al weken voor mij bezig
en wat zijn, wo gevorderd? Het meisje
is zoo fichuiw als een duif voor mij en
loopt weg als zo mij ziet,'alsof lk de
pest was. Er moet iets gedaan wor
den, want dio melkmuil, die Heig-
ham, zwerft hier voortdurend in den
omtrek ronkt en, vandaag of morgen
zal hij Angela nog éehalken!
Weee daarvoor onbezorgd, ant
woordde lady Bellamy. Heigh am zou
haar dat niet voorstellen en deed hij
hel al, dan zou Angela weigeren. Ge
moet denken, ging zij voort met oen
bijtend lachje,, dut er nog wel eerlijke
menschen ln de wereld zijn en dat
niet Iedereen langs kronkelwegen
gaat. zooala gijen ik.
George keek liaar toornig aan.
Wat beduidt dat gebazel? Geef
mij liever een goeden raad, hoe ik
mij-n doel bereiken moet. Op mijn
woord, het 6Chijnt aleof gij een aan
val van rechtschapenheid hdbt ge
kregen.
Hij lachte bitter, en zij kleurde,
zoodat hij het onder haar vuile kon
zien.
Ja, George Caresfoot, somtijds
heb ik een tegenzin in de ellendige
taak, die g« mij hebt opgedragen. Af
echuwoüjk werk., ecu meisje zooals
zij, Hef, goed, edel cn onberispelijk in
de armen te voeren van oen man zoo-
al» gij.
Een man zooals lik? grijnsde Ca
resfoot en in zijn woedo toonde hij
zijn witte tanden al© een grimmig
roofdier.
Ja, een ntan als gij, een man
zonder hort, dfle altijd Ticaft geleefd
voor zijn eigen genoegen en vnojvlcel
eu er nooit om heeft gedacht, dat er
ook andere menschen zijn om u heen.
Ik ril, a!» ik er aan, denk welk een
leyen dat arme meisje zul hebben bij
u; gij zult haar niet een echtgenoot
wezen, maar een üran. Gij zult haar
leeren eidderen voor uw ©tem, als
een egoïst, en een dwingeland die ge
zijt; En tot dio ©Choone toekomst
moet ik meewerken, ik, d'ie behoor
tot hetzelfde geslacht al© zij en die
•haar dus moeet helpen en bescher
men, inplaatovan haar in het verderf
te storten.
George's toclijke groene oogon flik
kerden van toorn, maar hij bedwong
zich en antwoordde nieL Toen boog
hij zich over de tafel heen en haar
in de oog-en starende met een zoo
duivelsche uitdrukking, dat zij zelfs
achteruitschoof, wees hij met de
rechterhand naar de brandkast in
den hoek en glimlachte toen met een
lach, die nog akeliger was dan zijn
woede.
Ik weet het, ik weet hel wel, dui
vel, mompelde lady Bellamy, ik ben
ln uw macht en gij maakt er mis
bruik van ais een echte echelin. Be
veel, ik ben. gereed I
Ik wil niet langer wachten! zei
George, koi" en scherp. Binnen een
maand moet Angela mijn verloofde
zijn. Ga dus aan het werk, ik reken
op uw hulp I
Ileighain moet allereerst don
omtrëlk verlaten, ziei lady Bellamy
niet minder snerpend dan hij. Zoo
lang hij hier b'ijft e»n Angela dage
lijks brieven van hem ontvangt en
aan hoin zendit, ls er niets aan te
vangen.
George sprong woedend op.
Schrijven zij elkander? riep hij
en barstte daarop uit in een stroom
van verwenschongen, dat zij hum dit
niet vroeger bad gezegd.
Lad'y Bellamy haalde dschoudert
op en antwoordde Ge ziet, dat Ik
wel gelijk had met u er niet over le
©preken, ik word niet graag zoo uiL
goecholder en bovendien, gij kond
da', tich ook niet verhinderen. II
heb er mot Philip over gesproken ei
hij heeft mij beioofd, er over te zulle*
©Pivkeu met Angela, maar klaarbüj
keltjk heeft hi< niet durven of kun
non dwingen, aan die correspondeu
tic ceri einde te maken.
Zet hem de duimschroeven da^
aan, riep George, gij kunt dat ha
b«ic, die zooveel van zijn verteder
wee tl
Het »ai niet veel baten, an$
vvoordde zij. P'hïlip zal het mij wa
beloven, maar hij heeft de kracht nw(
om zijn belofte gestand le doen er
legenoveir Angela'6 wt'l moet de zijn*,
huigen Maar wees gerust, ik za'
dioen wot lk kan en. eer een weak veij
loojren is, hoop ik, dat we met dt
zaak wat gevorderd zullen zijn.
George liep driftig in de karna
liecii cn weer. O, die verwenschB
Heigluini, Had iik hem hier onder mij;
karwats, ik zou hem kunnen dooc
slaan als een hond. Ilij is mijn bo<
ze ger.iusl
Wellicht krijgt hij een© een or
geluk ols hij in den omtrek ron(
rijdt, zei zijn bezoekster op scherpe
toon, en met zooveel beteekeuis da
Caresfoot zich naar haar omkeerd
cn op haar gezicht hare bedoeiio
trachtte te lezen.
(Wordt vervolgd).
