Volgens de „Lokai Anzeigèr" wor-
rfen d» verliezen der Belgen In de ge
vechten van Woensdag op G000 doo-
den en 8000 gewonden geschat. De
B' 'gische so'daten streden met ware
doodsverachting; de koning zelf, in
do velduniform van een luitenant ge
kleed. stond midden in de vuurlinie,
en achter de gcvechtslijn was ko
ningin Elisabeth bezig met het orga-
n tec eren van de eerste hulp voor de
gewonden. Van de beste Belgische re
gimenten no. 11 en 12 is öechts een
klein hoopje overgebleven. De verhe
ien aan offioieren zijp ontzettend, er;
buef koning Alben mets anders over
dan de gapingen ia zijn leger door
Fransche luitenants te doen aanvul
len
Van 't Oostelijk
Ooriogsiooneel
In een Duit 3 ch legerbcricht
leest men: In het oosten wierp Duit
echo Cavalerie oostelijk van ha'isj
de opnieuw oprukkende overmachtige
Russische cavalerie terug.
Een Oostenrijksch. legerbcrioht
meldt: Behalve een voor dé Oosten
rijkers gunstig afgeloopen ruiterge
vecht bij Ivosminek tegen een Rus
sisch cuvalerie-korps, hebben Woens
dag op het noord-oostelijk oorlogs-
tooncel geen, groote gevechten plaats
gehad.
Russische verkenjnLngisdetachemen-
tcii, die Oostenjijksche bewegingen
wikten nagaan, warden teruggesla
gen.
Do OofStonrijksche legatie meldt:
Ter aanvulling van de mededeel mg
van het Oosteixrijksch-Hon.gaarsche
hoofdkwartier met betrekking tot de
gebeurtenissen op liet Zuidelijk on
Oostelijk oorlogsterrein, is de Oos'sn-
rijksch-Hongaarsche legatie in staat,
vast te stellen dat het bericht, uit Rus
sische bron door Central News ver
spreid, volgens hetwelk de Oosten-
rijksch-Hongaarsche troepen aan de
San 200 kanonnen, 40.000 geweren tn
SO.tttO krijgsgevangenen zouden neb
ben verloren, louter een verzinsel ia.
Uil Petersburg wordt aan de ..Dal
ly Chronicle" gemeld: De Oosterv
rijksch-Duitache legers zetten tuin te
rugtocht over de geheele linie voort,
daartoe genoopt door den druk der
Ruselsche strijdmacht.
Von Hindenburg'© noordelijk leger
trok terug van Hupce, ten noorden
van Kaiisclu Het Zuidelijke leger, on
der bevel van den kroonprins, con
centreert zich klaarblijkelijk bij Cren-
siochowa en de Oostenrijkers worden
teruggedrongen tot achter Krakau.
De Duitsche campagne tegen War
schau wordt als een groote neder
laag beschouwd Zij was zoowel nood
lottig voor de Duitschers als voor de
Oostenrijkers. Men schat hun verlie
zen op 100.000 man.
Op het Zuidelijk
OorloflKtaoneel.
Aan de „Times" werd uit Waljewo
geseind
„Do Oostenrijkers doen nu voor de
derde maal een inval in Servië en
hebben de geheele lichting van dit
jaar in het veld gebracht met een
landstorm en troepen van binnen-
landoche garnizoenen. Velen zijn
nog niet genoeg geoefend, doch het
numerieke overwicht van de Oosten-
ri kers is nu verzekerd.
Het offensief was uitsluitend ge
richt op Matsjwa (N. W. Servië) en
de bergen van Goetejewo. De Oosten-
rakere voerden zware kanonnen aan
en overstelpten de Servische verschan
singen in de Bosnische bergen. Zij
rukten daarna van de Drin op en him
infanterie bestormde de Servische
verschansingen bij Goetsjewo. Eerst
bij* den zevenden aanval werden de
Serviërs gedwongen te wijken.
Goetsjc-wo was een belangrijke slag
boom op den weg van den vijand,
doch daar achter liggen andere.
In Matsjwa werd de vlakte voor de
Serviërs onhoudbaar, toen het vuur
van de Oostenrijksche batterijen ge
steund werd door dat van de moni
tors. De Serviërs trokken terug naar
de heuvels in het zuiden en zuidoos
ten en de geheele streek ten noorden
van den weg van Losnitsa naar Sja-
bats ging in de macht van de Oosten-
ri kers over.
De Oostenrijkers richtten vervol-
gene hun hoofdaanval op de heuvels
ten zuidoosten van Sjabats, waar zij
weer van het vuur der monitors par-'
tij trekken. Eenige aanvallen werden
met groote verliezen voor de
Oostenrijkers afgeslagen. Deze
groote verliezen werden veroor
zaakt door de toepassing van het
Duitsche beginsel om dicht aaneen-
gesloten afdeeiingen infanterie tegen
de versterkte stellingen te laten op
rukken.
liet eerste doel van den hernieuw
den inval der Oostenrijkere is natuur
lijk de belangrijke strategische posi
tie van Waljewo."
Volgens een bericht van het Ooa-
tenrijksche hoofdkwartier (in ons vo
rig nummer opgenomen) hebben de
Oostenrijkers thans de ten zuiden van
Sjabats gelegen heuvels van Misar
stormenderhand veroverd.
Officieel wordt van Oostenrijkeche
zijde gemeld ..Onder voortdurende
gevechten met de Serviërs die zich in
vooraf gereed gemaakte stellingen
hadden genesteld, werd Woensdag de
vervolging over het geheele front
voortgezet
In het algemeen werd de linie aan
d hoogten ten ooslen van Osetsjina,
Nnfcoetejani en Novo Se1© aan de
Save bereikt
De Serviërs trekken terug op Kot-
Bjuljevo en Waljewo, waar volgena
berichten van Ooslenrijksche vliegers
door <Lc groote menigte wagens van
den legertrein de communicatie wordt
belemmerd.
Behalve de reedis vermelde 09rlogs-
buit zijn ook vier kanonnen, veertien
munitiewagens, een aantal munitie-
c-n verplegiiigsdepóts, treinen, ten
ten en ander uorlogsmiAerieel door de
Oosten rij kere buitgemaakt.
liet juiste aantal der krijgsgevan-
genen, dat zeer groot moet zijn. kan
nog niet wordien vastgesteld."
Eon officieel Servisch Bericht uil'
Nisj meldt, dat 6000 Oostenrijkers te
Semendrla werdon teruggedreven
door oen kleinere macht van Serviërs;1
1000 man van de Oostenrijkera wer
den gedood of verdronken; 2000 man
worden krijgsgevangen gemaakt. Ook
zijn velo kanonnen genomen.
Verspreid n;9uws
van deoorlogsvelden
DE STRIJD OM EEN' DUITSCIIE
VLIEGMACHINE.
Uit Bordeaux wordt aan de Temps"
hot vo'gend spannend re'aas van een
gevecht tusschen twee Duitsche vlie
ger-luitenants en een Fransche pa
trouille medegedeeld.
Een paar dagen geleden, tegen ne
gen uur in den avond, meldden de
wachtposten bij Argues <>e daling van
een tweedekker in de moerassen ten
Ooslen van het kasteel. Onmiddellijk
trok een patrouille op de aangewezen
plek af, en deze vindt inderdaad-een
Duitsche vliegmachine, die zich vrij
diep in den modder had vastgewerkt
Van den bestuurder en den waarne
mor echtor geen spoor. Men moe.st
dus een drijfjacht ondernemen, want
da vluchtelingen konden onmogelijk
ver weg zijn, In deze duisternis en
een hun onbekende landstreek.
De patrouille, samengesteld uit 5
soldaten, begon zorgvuldig de omstre
ken to doorzoeken. Plotse'ing hoorde
oen. hunner op den straatweg een ver
ducht geluld nat den greppel komen;
•hij naderde zachtjes en zag hoe een
vage gedaante zich plat op den buik
wierp. Hij bracht dadelijk zijn ge
weer in den aanslag en uitte een
krachtig: „Qui vlve?" Als door een
veer bewogen, sprongen twee mannen
op, die riepen: ,,Niet schieten, wij
geven ons over!"
Het bleken de twee verongelukte,
vHogers te zijn. „Steek je handen
opl" beval een Fransch soldaat. De
■Duitschers gehoorzaamden.
Twee eo'daten, bajonet op 't ge
weer, plaatsten zich nu aan weerszij
den van de gevangenen, en een achter
hen. De andere twee volgden op een
20 pas afstand, waarna het troepje
den weg naar de wachtpost insloeg.
Nauwelijks had men een zestigtal
meter gemarcheerd, of de twee Duit
schers keerden zich plotseling om, op
een vooruit afgesproken teeken gre
pen de twee soldaten naast zich bij de
keel en rolden spoedig met hen over
den grond.
Een Franschman, aldus overrom
peld, vied languit op zijn rug. Hij liet
echter ziin geweer los, kromde zich
vliegensvlug, wiern zich op den buik
richtte zich op de knieën op en smeet
den Duitschen vlieger hardhandig op
den grond en trachtte hem vast te
honden.
De Duitse her, inziende dat hij het
onderspit zou delven, trok zijn revol
ver uit de ceintuurtasch, maar de
Franselvman had het gebaar gezien
en wrikte de pol9 van zijn aanvaller
om, terwijl hij mot d'e. rechterhand
diens hoofd Jieerhiej-d. Op dat oogen
ic ilk. naderde een ander soldaat, die
nog- niet had durven schieten uit
vrees van zijn ma'kker te zullen ra-1
ken, en joeg den Duitsche luitenant
ft bout portaal oen kogel dioor de her
sens.
Irmisschen had de andere aangeval
len ecldual zich van zijn aanvaller
weten te bevrijden en hem met een
kolfslag tegen het hoofd neergesla
gen Maar de zeer sterke Duitscher
stond dadelijk woer op de been en
kwam mei eon ïaiig óoikmes in de
hand weer op zijn tegenstander los.
toen een kogel in het rechteroog en
een bajonetsteek in <ten buik hem le
venloos op eon hoop keten langs den
wegberm deden neerstorten.
VERLIEZEN.
Volgons de „Times" bedragen do
totalen der verliezen van da Duitsche
legers in Augustus en September en
van enkele lijsten in October, aan
dooden, gewonden en vermisten, offi
cieren en manschappen, 509.000 man
(Een enkele lijst bevatte 29.281 na
men).
Juist id het midden en in 't laatste
deel van October en nog meer in dew
eerste November-week heeft veel bloed
gevloeid. Hoeveel nu het totaal wel
zal zijn t
Belangrijk zou ook wezen, als dc
geallieerden eens opgaven, hoe groot
hun verliezen zijn.
Zonden we er ver af zijn door nu
het getal der verliezen van ajle oorlog
voerenden op meer dan 1500.000 te
stellen
HET BELGISCHE KONINGSPAAR.
15 November zal het de verja-ardag
des Koning3 zijn. Zoo vertelt de
VI na macho correspondent van de „Te-
logrnnf", dio daarover schrijft
„De Koning was roods populair. Als
kroonprins reeds toonde hij één te
willen worden mei zijn volk. Altijd
3telde hij belang in den toestand en
do bestaansmiddelen van 't land. tn
mijnwenkerspak bezocht hij de kool
groeven van Luik' en de Borinage. In
cognito reed hij met machinist en sto
ker op locomotieven mee. Onderzoe
kend zwierf hij langs Antwerpen's
dokken. Te Ostende stichtte hij het
werk van de „Ibis", tot opleiding van
Yisschersweezen. Hij had eerbied
voor den werkenden man en sprak er
gaarne mede. Aan de kust zag men
hem vroege wandelingen doen en dan
maakte hij gaarne een praatje met
eenvoudige lieden, 't Liefst nog, als
dezen hem met keuden. Urn Belgiè's
kolonie te onderzoeken, reisde do
kroonprins door Congo. En toen Al-
bertus den troon besteeg, had hij
reeds het vertrouwen en de genegen
heid der Belgen gewonnen.
't Is nu de tijd niet, van die regee
ring tiicr een overzicht te geven.
Dankbaar herinneren wij ons Belg:é
die jaren. En nu blikken wij hoopvol
de toekomst in I
Koning Albertus zal zijn naamdag
gedenken in dat kleine strookje land,
het nog onbezette België. Hot volk
vertrouwt, dat hij het oen volgend
mnal weer iri zijn paleis zal doen.
Ik denk ook aan onze geëerbiedigd©
vorstin, Koningin Elisabeth. Zij,
.dochter van hertog Theo door, die
meer hechtte aan zijn bekwaamheid
als oogarts, dan aan titel en rang,
hielp zoo menigmaal haar vader, wan
neer deze arme lijders bijstond.
Zij heeft thuis zooveel liefde gezien
en diezelfde liefde toonde ze aan
lïnar volk*. Dé voFslfn was Sïëe'ds een
weldoenster der armen. Een blind
vrouwtje, dat zoo gaarne muziek
hoordo, vergastte ze menigmaal op
vioolspel. Hoe troostte en bemoedigde
ze den Wind-wordenden schilder
Laormuns en met diens moeder
weende ze mee om de vreeselijke
ramp. O, hoe menig treffend feit kon
ik hier aanhalen, bewijzend hoe ge-
voeltg van hart ltelgië's vorstinne is.
Koningin Elisabeth en do gewonde
soldaten, ik heb er hier al menigmaal
over geschreven. Nog vertoeft ze bij
haar gemaal, ondor haar volk, het
voorbeeld gevend ook hierin van
moei.
't Zijn voor haar zware dagen. Mam-
een troost zal het zijn, te weten, dat
het Belgische volk haar en haar ge
maal trouwe blijft, ook in dit lijden,
cn vast op betere dagen hoopt."
BEHANDELING VAN GEWONDEN.
Uit Berlijn wordt gemeld:
De veldarts dr. Schiller van de 2a
sanitaire compagnie van het 12e le
gercorps was 10 November bij Len-
kurres in gevangenschap geraakt. De
Frun.»che officieren en manschappen
in wier macht hij zich bevond, heb
ben hem een alleszins voorbeeldige
bch tui do ling doen wedervaren, die
zelfs den vorm van Kameraadschappe-
lijkiheid. aannam.
Ook tegenover Duitsche gewonden
gedroegen do Fransehen zich tege
moetkomend. Voor dit optreden der
Fi'ftiisdxo troe-pon toonden zich de
Duitsche autoriteiten erkentelijk door
het personeel der Fransche ambulan
ce onmiddellijk over Gent naar
Frankrijk terug to zendon, met uit
drukkelijke verwijzing naar de goede
behandeling van Duitsche gewonden
door deze ambulance te Vertus.
DE „KONIJNENSLAG".
De oixdevgroi dsche „konijnons-lag",
met een afsuu.-d van een paar h'cm
dord meters tusscl en belde linies,
heeft, volgens een correspondent van
de Dully Mail in Noord-Frankrijk,
tusechun A tracht en Rijssel 'n vreesc-
lijk karakter aangenomen. Er zijn
tweegevechten op do bajonet, bij ge-
ievenl ia kamers en kelders; en als
do s-Maten uit een huis waren ver
dreven werd de strijd in een ander
huis woer voortgezet, en zx>o voort
Na zulke gevochten bleek bot dikwijls
noodiig, dut de huizen door eon van
beide partijen «koor granaten vernield
werden, vooral do reeksen huisjes van
mijnwerkers, d© dan de dooueii ou
der bun puin bedolven. Gevo.g hier
van is, dat n.on de lijken dikwijls
niét begraven lioeft en do gezond
heidstoestand. slecht is. Vele van do
dichtbevolkte wijken ton N. van.
Ativx ht zijn niet te genaken.
Bij Yperen en Armentieres draagt
de strijd nog veelal het karakter van
een vestmgoor.og.
Do westenwinn is voor de troepen
bij At recht eon woldaad. geweest. In
sommige schansen, waar hst wegens
den pesfcniard.((ön slank ntet uiH te.
houden vvüs, is het nu woer draaglijk
geworden. En men hoopte, dat die
westen wind ook den negen mee zou
brengén, die vele ongerechtigheden
zou kunnen wegspoelen.
LOOPGRAAFSTEMMING.,
Re lx oorlogscorrespondent van de
„Daily News" in Noord-Frankrijk
doet hst volgend© verhaal:
„Tommy zat op een munitiewagen
en liet zijn. beenen. slingeren. Hij was
gewoond, maar naet ernstig genoeg
om zijn ven voer, met don langen, grij
zen hospitaal trein te verzekeren, -lie
op do dichtstbijzijnd© wissejpuaats
stond te wachten op eon volgend ge
vecht om dan dichter bij t© komen.
Over het dul rommekle het geluid
van oen s.ag uoor den mist een dof
geluid, dut van verren afstand kwam,
niet nu t-.n don ben krakend© donder
slag er tuaschen door, zooafs de zee
maakt, die tegen eon vilde graniet-
kust beukt.
Hoor eens, zeide de soldaat, met
zijn verbonden duim in de richting
wijzende vanwaar het geluid kwam.
hei gaat er daar weer op los. Het lijkt
wel of zo vandaag in een tondeu
se hen rook vechten... Wat zullen zo
elkaar weer toetakelen.
Ik lxm acht dagen in do loopgraven.
geweest, en vve-beschouwd is het er
nog niet aoo sfteebt. Ons hoi was zoo
dficht bij de Duitsche loopgraven, dat
je er wel een prop papier in kon
gooien. We zaten er zoo goed wegge
doken en hadden liet er zoo goed, dut
wo ai gauw bekend stonden als
„Hotel Cecil'. De wanden, waren er
nu wel met van marmer, maar ik
heb toch wel in heel wat slechtere
loopgraven gezeten. ün«© oojnman-
diant, oen onder-luitenant, was een
beste kerel. Een van do aLierbesten,
en zoo koud als een plak zalm in eea
vl&chwinkel. Hij wilde alles netjes en
gezelI ig om zich heen hebben, juist
alsof hij thuis was. Daar was een
'soort von greppel van ons hotel naar
do veldkeukens achter do linies je
zoudt hot een overdekten wêg kun
nen noemen en daarlangs kregen
w© regelmatig ons voedsel En Mr.
Jone;, onze officier, zorgde er voor,
dat hij liet zijne kreeg, zonder dat er
iets aan mocht -ontbreken. Zijn oppas-;
ser kwam niet allerlei dingen aandra^
gen; soms watertandde je er van.
Dat ging eiken dag ongeveer zoo:
„Scheerwater voor Mr. Jones', of
„koffie voor mr. Jones", of „sigaret
ten voor Mr. Jones" of .afternoon-
tea voor Mr. Jones", enz.
Tommy's witte tanden blikkeivien
tua.-ch-.n zijn lippen.
„Zëg, als Je me nu wat wijsmaken
wilt, zeide de correspondent, .after
noon-tea in de loopgraven...! Da's mo
een beetje te bar".
,.lk vertel de zuivere waarheid, ver
klaard» do sVxiaat. En niet. aJüoen
Mr. Jones kreeg or van, maar de
moesten van ons ook. Het was wel
niet kokend heet, wanneer we hel
van achter de Linie aangevoerd kre-
gén., maar het dééd ons machtig veel
goed.
Nou, zooals ik al zei, dat ging zoo
dug na dag, Mr. Jonas d.it en Mr.
Jorics dat, totdat eir een kink m don
kabel kwam.
Zoon!» ik al verteld heb, zaten we
vlak bij de Duitschers, en een hun-
nor stak oen spaalt in het wiel. Hij
kroop uit zijn konijnenhol en kwam
een beetje dichter naar ons toe, waar
hij zich verborg achter een aardiioon.
maar oen paar yards van ons ai; 'daar
wachtte hij zijn kans af.
Het was een beestachtig regenach
tige avond, en Mr. Jones zat naast
me neergehurkt, mopperende omdat
zljnon Wlenerechitzel niet op tijd
gebracht was. Hij hief rich wat öp
z'n knieën en keek achter rich naar
Jack Williams^ die hem zijn maal
moest brengen. Driemaal deed hij dat
„Pas op. meneer'zed ik. Er zit
een kerel achter dat heuveltje. Wan
neer u weer op zoo'n monter kijkt,
zal hij u nog .snappen.
En waarachtig, op datzelfde tjgen
blik Mr. Jones keek juist weer utt
daar komt een pang van den over
kant, Mr. Jonocs viel dwars over nxe
boon.
„Hm, hm, zeido hij, daar heeft de
schurk me te pakken, en goed ook
Ik kroop onder hein uit, en met zijn
tweoën, oen andero soldaat en, in
brachten wo hom naar het hotéTT
Hij was in dc-n schouder getroffen,
een leoiijke wond, maar ntet gevaar
lijk, en toen wo hem wegbrachten
pófte dio vent fichtor het heuveltje
ik« eons, en blies mijn duim weg. Ik
isit het lichaamsdeel, dat ik van Mr.
Jones droeg, va ben gelukkig voor
hem wtuj hot zijn been maai-, en
maakte mijn verontschuldigingen.
„O, dat duet er mets toe", zeido Mr.
Jones met zijn gewone beleefdheid.
„Als jo Williams, soms mocht zten,
vraag liom dan eens uit mijn na-ani, 1
waarom hij 'MO laat was". Twin viel
hij flauw. Nou is hij Sn den ho-spi'aal-
trein, en heeft het er best.
Hij gal mij een pruimpje. „I-Iot ga;
je goed, Thomson", zeido h»J, „tot
ziens". Ik hoop, diat ik hem nog tie-
ruig zal zien'
EEN KNGELSCHE PRINS GE
SNEUVELD.
William Dar Low, oen soldaat van
het late regiment King's Royal Riffes,
heeft, uit het hospitaal komende, da
volgende bijzondorheden medegedeeld
over bet sneuvelen van Prins Maurita
van Batten berg:
Prins Maurits had bevel ontvan
gen oen Duitsche stelling te bestor
m.Ji en eenigo kanonnen te vermees
teren, dv2 voel kwaad deden. Bij hel
voort ruk kon kwamen do Engelschen
aan oen bosch, dat te dicht was om
door te trekken, ©u daarom moesten
zij door hot open veld. Prins Manrits
gmg over duo open ruimte zijn man
schappen voor, toen oen granaat in
sloeg en vlok voor hem sprong. Hij
wist <kxt zijn wonden doodelijk wa
ren en zeido zijn fold aten vaarwel. Hij
werd naar een ambulance gebracht,
maar bezweek \oor hi j daar aan
kwam. Darlow, die ook gewond was
■an dadelijk na dan prins in de am
bulance opgenomen werd, zeido dat
het regiment don prins die.p betreur
de. Hij was lu alilo opzichten een
Hink ea bekwaam officier en altijd
goed voor zijn manschappen. Voor zij
dien ochtend ton strijde trokken, h,ud
de prins hun sigaretten en bouffantes
gegeven.
BEHANDELING VAN KRIJGSGE
VANGENEN.
Generaal Lorna n, de da-ppero ver de-
diiger van Luik, zoo lezen wij in „Do
Tijd", had verzocht, dat aan zijn
dochter toegestaan, zo-u wOi-den Ixem
in ltrijgsgovangenscl.'iap te Maagden
burg gezelschap to komen houden.
Hierop ontving hij namens het Duit
sche mini-tori» van oorlog een ant
woord van deu volgenden inhoud:
„Het ligt in do traditie van het
Duitsche leger dei- dapperen vijand
te eereu eu liera zijn kxt van krijgsge
vangenschap zooveel mogo-ijk te ver
lichten. Het ministerie van oorlog
zou, voor zooverre het den aard van
hat verzoek betreft, gaarne bereid zijn
voQr dun coiiUL-si.c'iuit van Luik een
uitzondering te ma keu op den regel,
en zujji verzoek toe te staan. Wanneer
int desoixmnks niet ge^chxedeu kun,
Ixseft gdu-J-aol Letnan <bl enkel en ui
teen te wijten aan het geurag zijjoer
iandsliedon en oat van hun bondge-
nooteu. .\'ict ai teen, dat de Belgische
bevo.king zioh in tal van gev&-ien
schuldig lieeft gen aakt aan wreed
heden cn misdrijven tegenover weer
looste Duitsche gewonden, zooals die
tot dusverre bij cb> volken van Europa
ixiei mogol ijk sclienen; doch uit de
verklaringen van onverdachte getui
gen is ook ontegensprekelijk geble
ken, dat de behaj.deling van Duitscha
krijgS(gewangenon,, bepaaldelijk van
.gewonden in België en Frankrijk, op
tal van plaatsen, niet s.oohts slnj-d.g
te niet de internationale overeenkom
sten, maar ook met elk menschel ijk
gevooL Daar het diiensvolgens eon
ernstige boieediiging zou zijn van de
imatmiatige gevoelieos van het Duit
sche volk, im'ien van Duitschen kant
aan dio krijgsgevangenen eenige var-
lichtinig weid toegestaan, kan het
gedane verzoek niet worden ingewil
ligd.
HET ARGON'NENWOUD.
Do „Kölnische Zcitun-g" geeft een
beschrijving van het Argonnenwoud,
dal ten noordhvesten van Verdun ligt
eu dat thans een van de hoofdtoonee-
len is van den strijd tusschen Frank
rijk en Duitschland. Het bosch is in
noordelijke richting ongeveer acht en
dertig kilometer 'ang, de grootste
breedto er van bedraagt twaalf kilo
meter. Het ligt op een. golvend heu
velland, tusschen de dalen van de
Aire en de Aisne. Het bosch bestaat
bijna geheoi uit kreupelhout, omdat
men de stammen boven den wortel
afhakt, waardoor uit de wortels vide;
spruiten opschieten, die men dan
laat groeien tot zij zoo dik zijn als een
arm. De bork en de eik komen er het
meeel voor onder dit kreupelhout.
Slechts hier en daar ziet men eenige
hooge eiken en beuken. De vette leem
grond schijnt zeer gunstig te zijn, voor
de houtcuLtuur, want uit één wortel
ontspringen vaak tien tot vijftien
stammen, waardoor een zeer dicht
kreupelbosch ontslaat, to meer omdat
do wortels dicht bij ei'kaar liggen.
Slingerplanten, varens en ander wild
gewas vüJlen ieder vrij plekje. Daar
door wordt liet bosch zoo dicht, dat
zeik. een geoefend oog niet door dezen
warwinkel van takken, twijgen en
planton kan doordringen. Door het
bosch loepen wegen van" ongeveer
tien meter breedte en dan heeft men
ook tegen brandgevaar vrije strooken
van vijf of zes meter breedlte aange
legd on ook talrijke boschpaden van
'eoft meter, die In alle richtingen 'door
het woud gaan. Overal zijn kleine
vestigingen voor jagers en kolenbran-
dershutton. Bepaalde versterkingen,
die aangelegd waren voor men nog
aan dezen oorlog «lacht, heb ik ner
gens gezien. Onze troepen hadden
ook vóór de tegenwoordige strijd be
gon het Argonnenwoud reeds in alle'
richtingen doorkruist zonder een
spoor van den vijand te vinden. Eerst
toen onze troepen een zwenking maak
ten, drongen de Franschen met een
groote troepenmacht het bosch bin
nen, naar het schijnt onx on3 te over
rompelen, werden echter door ons
vastgehouden, waardoor het mogelijk
verd te beletten, dal deze troepen er
gens anders gebruikt werden.
Het «laat buiten twijfel, dat de
Franschen meesterlijk do kunet ver
staan hebben om zich in de Argonnen
te verschansen en a'le omstandighe
den tot hun voordeel te gebruiken, die
men in een zoo groot bosch vindt.
Daarbij kwam nog, dat het bosch in
het zuiden op de vesting Verdun
steunde en dat het gunstige achter
land In het westen van hel bosch te
gen het kamp van Chalons ligt Door
het hoelc bosch liepen loopgraven,
wolfskuilen en prikJecldaadJversper
ringen. I>o vrije strooken en wegen
werden bost reken door machinegewe
ren, die gedeeltelijk op hooge eiken
stonden, of dOor kanonnen. Vooral de
•omtrek van Wou t. veste rswoni n gen
blokhuizen en vestigingen hadden de
Franschen zeer versterkt. Het bosch
kon men door het vellen van heit kreu
pelhout en door het verbinden van
het geve'de hout met prikkeldraad
vrij snel onbegaanbaar maken Ach
ter deze versperringen lagen dan op,
dertig of veertig meter afistand. da
Fransche loopgraven, waaruit onze
troepen, dio zich door den warwinkel
moesten heenwerken,- gemakkelijk
neergeschoten konden worden. Het
voorwaarts komen door deze versper
ringen was clan ook een moeilijk
werk, dat vooral zware verliezen ge-
'knst heeft
De Franschen, die zich in het bosch
genesteld hadden, kon rnen met een
stormaanval nlot bereiken, omdat de
hoofdvoorwaarde voor een stormaan
val. een krachtig en aaneengesloten
voorwaartskomen, onmogelijk was.
Bovondien waa in het kreupelhout
eei. handgemeen ook zeer moeilijk en
evenoens oen beschieting van den
vijand met artillerie en geweervuur.
De troepen konden do posities van
den vijand niet verkennen, daar men
uit de lucht onder het geboomte'niets
kon zien. Bovendien moesten wij eerst
eenige kilometers over het vlakke
ve'd eer wij aan het bosch kwamen,
aan welks zoom de voorhoede der
Franschen lag. Ate wij echter den
rami van hel busclx hadden bereikt,
konden wij bij den eersten aanval de
voorhoede van do Franschen geheel
overhoop werpen. Dan kwam het er
echter op aan zich tegenover de hoofd
macht van den vijand in te graven
en onder den grond de vijandelijke
loopgraven te maken In den beginne
hebben de Franschen en voorat de
regimonten van Alpenjagers hevige
aanvallen gedaan. De aanvallers wer
den daarbij grondig verslagen en ge
woonlijk drongen onze troepen tege
lijk met de terugtrekkende Franschen.
in hun loopgraven. Spoedig hield dan
Ook al'e neiging tot aanvallen bij den
vijand, eenige kleinere pogingen daar
gelaten, geheel op, ondanks de over
macht, die hij in den beginne had.
Met elfkeri etap, dien wij' in het bosch
verder kwamen, werd onze positie
gunstiger en nu zijn wij er de baas.
Als wij den laolsten Franschman
nog niet uit het bosch verwijderd
hebben, dan ligt dit hieraan, dat wij
niet al te heftig willen optreden, om
ncode'oozc verhezen te vermijden,
vooral orndat het eindresultaat niet
meer twijfelachtig is.
EEN GETEISTERDE FAMILIE.
Dezer dagen verschoen in een bank
te Landau oon boer van tegen de zes
tig jaar, die met den directeur spre
ken wilde over het aanleggen van
zijn spaarpenningen. De man verlei-
<ie hieibij: Een gedeelte van mijn ver
mogen moet'komen aan de kinderen
van mijn vier zoons, die in den oor
log gevallen zijn. De rest moet aan
iiujn beide dochters komen, wier man
nen eveneens op het veld van eer ge
sneuveld zijn. Mijn vrouw heeft het
geld niet meer. noodig, want zij is ten
gevolge van al deze s'agen krankzin
nig geworden. Ik heb nu dienst ge
nomen ute vrijwilliger onder de voor
waarde, dat ik naar het front kom,
om ons ongeluk te wreken.
(Deutsche Tageszeitung.)
T®r i£.ee.
DE „ÈMDEN".
De „Kölnische Zeitung" schrijft
I-Let zou nlot in den geest der dap
peren zijn nu een luide klacht te uiten,
inaar een patriottisch wee schrijnt
ons liet gemoed zoo lief was ons
juist die kleine kruiser, deze dappere,
die zicii toch zoo mouschlievend ge
droeg jegens den vijand. De „Einden"
heeft het bestaan den pochenden En-
gelschen schrik en ontsteltenis aan ie
jagen en hun zelfs eerbied afgedwon
gen.
Met den dood en den ondergang in
het vooruitzicht heeft de kleine „Ein
den" tot het laatste too dapper en edel
gehandeld. Ongeveer 100.000 ton telde
de inhoud der schepen, die Engeland
en Japan door dezen kruiser verloren
heeft. In de haven van Madras wer
den door tiet schip millioenen aan
waarde vernietigd en de Russische
vloot op dcu Stillen Oceaan verloor
door hem <le groote schepen, die zij
nog over had uit den oorlog met Ja
pan de „Askold" en de „Schenxt-
schug".
De dag, waarop wij de „Emclen"
verloren hebben, is een zwarte dag
voor ons, en het treft ons des te
zwaarder, omdat, volgens de Engcl-
sche beriohtcn, ook een anderen koe
nen kruiser de levensader werd afge
sneden den „Königsberg", die de
wacht hield aan de Afrikoansche kust.
Ook deze was de schrik der vijande
lijke koopvaardijvloot.
In Engeland zal men jubelen en
ruimer ademhalen. Tegelijkertijd
twee zec-Ubinnen met lamheid te
slaan, dat durfden ze niet droomen.
Uit Londen wordt nog gemold:
Da ..Einden" hoeft, door zich maar
de Gocos-eilundon te begeven met het
doel Groot-Brittnixnie te benadoelen
door een!go zeer belangrijke kabels
door te snijden, zijn eigen val bèreWL
Toen het schip aankwam, verzon
den do ambtenaren van do kabel,
maatsohftppij onmiddellijk berichten
daarover naar hot ooste© en liet weo-
ten, hot noorden on liet zuiden, kort
om naar elk punt, van waar signa
len de BritöClie schepen konden bo-
reiken, dio onder leiding ran de Ad
miraliteit een kring vormden orn den
Duitschesx kruiser.
Het landingsdotachement van
de Duitschers slaagde er toch nog in
twee kabels door to snijden dis
reeds voorioopjg hersteld zijn maar
het kon zijn doel niet volj.-dig moor
bere.ken. Het bericht,-dat een zoo
noodlottig einde maakte aan het op'
treden van de „Einden", was de dra
den reeds gciMxsieei-d.
HET GEVECHT AAN DE CIllLEEN-
SCIIE KUST.
De Engelschc Admiraliteit be
richt, dat bij het uitblijven van na
dere berichten omtrent de Engelsche
kruisers „Good Hope" en „Mon
mouth", deze schepen als verloren
moeten worden beschouwd.
Uit den Balkan.
llE'L' SUEZ-KANAAL.
Do Deutsche Volk.swirteohaftüche
Korresixondeniz schrijft:
De inmenging van Turkije in den
wereldoorlog stolt Engeland een
nieuw en ernstig gevaar voor oogen,
de sluiting van het Suiea-kanaal. Tus-
sdlxeix het Suoa-kanaal en Aziatisch
Turkije Ligt slechts een strook land,
bestaande uit. het schiereiland Sinal
en de woestijn, die geografisch tot
Syrië, politiek echter tot Egypte be
hoort. Het Land ia ongeveer twen
maal zoo groot als Beioren en heeft
ten hoogst© twintig du.izend inwoners.
De afstand van het Suet kanaal tot
aan de daarineo evenwijdig loopeude
Turksclx» grens bedraagt ongeveer
150 kilometer en vandaar naar Jeru
zalem wederom 150. De spoorweg van
Dunxoscus naar Mekka nadert hot
Suez-kanaal tot op ïmm ziA) kilome
ter. Daar de iurkscho landmacht da
in Egypte staande Engeteche troepen
ongetwijfe.d verre de baas is, is tiet
van militair standpunt volkomen be
grijpelijk, dat Turkije zich meester
maakt vau liot landgebied langs bet
kanaal eu dat bot dit dan onbruik
baar maakt
De technische moge-yxneid van een
tijdelijke vormeling bestaat. Ook „na.
de jongste verbeteringen. <Le in 1890
Ixjgouueii zijn, is de vaargou. waar
schijnlijk nergens broeder don 50 me
ter. terwijl de breedte van den water-
spiegel afwisselt tusschen 80 en 120
meter. Do diojTto van 10 meter is nog
niet overal norakt. voor tteze ver-
brooding, toon de vaargeul slechts 20
meter breed was, was vaak een kleine
afschuivjitg aan den rand, door »en
onvoorzichtig vaiona scaip veroor
zaakt, vokKKMido om net Kanaal uron
oi dagen lang oubru ikbaiu tü maken.
Ais de afsnuitiiiig dus opzettal yk to
weeg gebracht wordt, zijn eenige
uren voldoend» om maanden van her
stellingswerk notdii'g t» maken. De
moeilijkheid van de onxterukjiniug lagt
alleen m de uitrusting van een groo
te militaire expeditie over een groo
ien afstand cn door een ongastvrij
gebieu. De slag voor het c>Con„itu.seLas
loven van Engeland zou echter ook
zeer ingrijpend zijn. In de laatste ja
ren kwamen er jaarlijks 4500 tot 5 00
scliopen door liet kanaal v«.n 16.5 tot
18 miitioen ton. Daarvan is twee der
den van Engeland. I)e 2.5 niib.oeix
ton, die het aandeel van DuiLcblaj*d
vormen, zijn thans natuurlijk reeds
volkomen uerdv c-nen. Als Engeland
voor de reis Bon bay-Londeu den weg
om de Kaap moet nemen, die naar de
snelheid van de schopen van 25 tot 30
dagen duurt, dan zou dit geheele tak,
ken van nijverheid verlammen.
De N. R. Cu morkt op:
Men zul rich herinneren dat op het
ooganihk een firma van Nedenand-
sche aannemers baggérwerk ter ver-
brceding van het kanaal uitvoert.
Uit het verre Oosten
DE VAL VAN TSINGTAIJ.
Door beuiHLujUiig van den Japan-
schon gezant Ln Peking is te Berlijn,
hot volgende rapport van den gou-
voniour van Tsingtau ontvangen.
„Do vesting is na uitputting van
alle verdedig)tigsn'ibdölen en door Ivo-
tormipg en doorbreking vun liet cen
trum gevallen Werken en stad wer
den beschoten met zwaar geschut, lot
28 c.M. mortieren toe; door een en
ander, gepaard gaande met heftige
beschieting; van zoo uit; is Tsingtau
zwaar beschadigd. Do artilloristischo
vuurkracht, werd tem-lotto geheel ge
broken.
De verliezen, nog niet geheel to
overzien, zijn niettegenstaande het
voortdurende vuur :tls door ©cn won-
dof' veel geringer don te verwachten
was".
UK Zu.d-Afriks.
„Uit den oproep vau de Zuid-Afri-
kaansche regeering san de rebellen,
om zich vrijwillig over te gev en, in
welk geval hun amnestie zal worden
verleend, blijkt, dat do regeerixxg
verder bloedvergieten zooveel moge
lijk- wil voorkomen. Maar daaruit
schijnt ook afgeleid te kunnen wor
den, dat de regeorlng gevoelt, de be
weging te beheersclten" zoo schrijft
het „Alg. Handelsblad" en vervolgt
dan
„Met Maritz eu Beyers schijnt men
het vrij spoedig klaar gespeeld te
hebben, alleen Do Wet hetgeen te
verwachten was van dezen niet alleen
zoo invloedrijken, maar ook waarlijk
genialen aanvoerder houdt nog
stand, verslaat do tegen hem afge
zonden commando's, en is in hei
noordon van den Vrijstaat nog <1«
baas. Van do bemiddelingspogingen,
die generaal Hertzog zou ondernemen,
hoort men niets meer. ZooaLs men
trouwens eigenlijk zeer weinig ver
neemt van den waren toestand. Uit
de telegrammen omtrent de actie
tegen do rebéllen blijkt alleen, dat do
beweging van voel meer beteelcenis is,
dan men van officieel© zijde wilde er
kennen.
Onder do aanhangers van De Wet
en Beyers vinden we tal van bekende
Afrikaner namen en ook bet aantal
