De Europeesehe Oorlog.
[en wonderlijke Zeek
TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 22 DECEMBER 1914
OP het Westelijk
Oorlogsveld.
OFFICIEEL NIEUWS.
De Duitsche staf maakt bekend:
..Ook Zondag wei-den aanvallen der
Franschexi bij Nicuwpoort afgesla
gen.
Tusschen Richebourg L'Avonne, 't
kanaal van Aire en La Bassée, deden
troepen een aantal op de stelling der
Engelse hen en Indiërs. Hun loopgra
ven werden bestormd en zij werden
niet zware verliezen uit hunne stellin
gen verdreven. De 1) ui tochers maak
ten een kanon en vijf machinegewe
ren buit en namen 270 Engelschen en
In diéns, waarbij tien officieren, ge
vangen.
De op 18 December verloren loop
graaf bij Notr© Dame Lorette is door
de Duitschers heroverd.
In de streek van Souain en Massi-
ges ten noordoosten van Chülons de
llen de Fransclien Zondag een hevi-
gon aanval en drongen opéén plaats
zelfs door tot de voorste loopgraven
der Duitschers. Door 't Duitsche vuur
werden echter al de aanvallen afge
slagen en moesten l'ransohen vier
officieren en 310 minderen in Duit
sche handen laten. Een groot aantal
gesneuvelde Fnanschen ligt nog voor
de stellingen.
In Argonne veroverden de Duit-
eehers een belangrijken met bosch be
groeiden heuvel bij Le Tout de Pa
ris. maakten drie machinegeweren,
een rev-olverkanon buit en namen 275
Franschen gevangen.
De zeer hevige aanvallen van de
Franschen, ten noordwesten van Ver
dun mislukten alle
De groote activiteit der Franschen
over 't geheele front is te verklaren
uit het volgende legerbevel van gene
raal Joffi-e van 17 December, dat op
een gesneuvelden officier werd gevxm-
den Gedurende drie maanden heeft
de vijand, ondanks zijn taJJooze hevi
ge aanvallen, onze linie niet kunnen
doorbreken. Wij hebben hem overal
met succes het hoofd geboden. Thans
Is het oogenblik gekomen om gebruik
te maken van zijn zwakheid, nu wij
onze troepen en ons materiaal ver
sterkt hebben. Het uur van den aan
val is geslagen. Nadat wij tot dus
verre de Duitsche strijdmacht hebben
weerstaan, is liet thaDs zaak ze te
breken, en ana land definitief van de
Indringers te bevrijden.
So'daten, Frankrijk rekent Dians
meer dan ooit op uw moed, uwe ener
gie, uw vast besluit om tot eiken, prijs
le zegevieren. Gij hebt de overwin
ning reeds behaald aan de Manie,
aan de Yser, in Lotharingen en de Vo
gezen. Gij zult nu ook weten te over
winnen tol aan den definitieven tri
omf. Joffire."
In 't Franse li e communiqué
leest men:
,,In België is nic-ts bijzonders ge
schied, behalve dat door de geallieer
den eenige vorderingen gemaakt zijn
in de buurt van Lombaiertzijde, St.
Georges, ten zuidoosten van Bix-
eehoote en dat eenige huizen te Zwar-
lolen bezet zijn.
Tüsschem de Lys en de Aisne heb
ben de geallieerden een bosch geno
men bij dem weg Aix-Nou-lette-Lou
che?.. Zij hebben ook de eenste loop
graven-linie der Duitschers tusschen
dezen weg en N'otre-Danie de Lorelte,
ten Z.W.' van Loos genomen.
De Duitschers hebben Atrecht ge
bombardeerd.
De zware artillerie der Franschen
bracht verwarring in de Duitsche
loopgraven en wierp twee Duitsche
kanonnen omver bij Hem, ten Z.-O.
vhn Charaoy en len oosten van Al-
bert.
De geallieerden hebben ook voor-
dee'em beliaald in den sector Reims.
Ten noorden van Beau Séjour (Cham
pagne) hebben de geallieerden 1200
Meter Duitsche loopgraven genomen.
Tusschen Argonne en de Maas zijn
ilc geallieerden Langs liet geheele front
vooruitgegaan, speciaal in de buurt
van Varennes, Gercourt en Beltin-
court.
Aan den rechteroever van de Maas
hebben de geallieerden terrein ge
wonnen ien N.-W. van Brabant en in
het bosch van Conscnvoye."
MEEDEELINGEN VAN OORLOGS-
CORIIESPON DENTEN.
De Morning Post. verzekert, dat er
reden is om aan te nemen dat de druk
iler geallieerden op de linie van de
Duitschers nu zeer veel sterker ie dan
enkele dagen geleden. Het blad kro:g
berich'i, dat Xoyon nu in handen van
Fransdhen is, nadat het door de Duit
schers verbrand en verwoest was voor
de ontruiming.
De val van Noyon is voor de geal
lieerden ongetwijfeld goed nieuwe,
daar de Franschen nu krachtig op
dringen tegen de Duitsche stelling op
de heuvels boven Noyon. De tegenslag
voor de Duitsdlrars bij Noyon betee-
kent onvermijdelijk de verbrokkeling
van de Duitsche linie in Frankrijk.
Met den val van Noyon en Tracy le
Val worden de vooruitzichten in het
centrum voor de geallieerden meer be
moedigend.
De correspondent van 't EngelscJxe
biad voegt hieraan toe, dat door de
geallieerden aanzienlijke vorderingen
zijn gemaakt bij Reims en een zeer
belangrijk succes was de verovering
van het fort Bunvant, de eonige hooge
stelling aan de overzijde van het
Aisne-kanaal, die den toegang verde
digde 'tot de wijde vlakte ten noorden
van Reims. De Duitsche kanonnen in
de nabijheid van Bumont kunnen nu
niet langer bet centrum bij Reims be-
sohieten.
De Daily O!tromele ontvangt uit
Frankrijk een lange beschrijving
de succesvolle offensieve beweging der
Franscixen voor Atrech., waarbij hun
artiltorie-vuur zeer veel uitwerking
had. Gedurende den nacht verwijder
den do Fransdie genie-soldaten de
prikkelt!raad-versperringen en plaat
sten mijnen op vijftig meter van de
Duitsche loopgraven. Den volgenden
dag schoven de Franschen hun front
twee kilometer vooruit door de modde
rige velden. Dc Duitschers gebruikten
bij hun verdediging looipgraafmortLe-
rem De Duitsche vliegmachines wier-
pen bommen. Een doodelijtk vuur
werd geopend op de Fiansclxen, die
de Duitsche verschansingen bestorm
den en iedeien Duitscher er ui'i ver
joegen. Een reusachtige Fransche ku
rassier sabelde alle Duitschiers rondom
een machine-geweer neer, en iiep
toen: „Vive la patrie!'
Een groot aantal gevangenen werd
gemaakt Onder het buitgemaakte
oorlogsmateriaal bevonden zich ver
scheidene loopgraaf-mortieren, ma
chinegeweren en bagagestufcken, bij
welke enkele gemerkt waren met bet
wapen van den Beiersdhen kroon
prins.
De correspondent van de Times
meldt uit het Noordien van Frankrijk:
Over het geheele front van Nieiuw-
poort tot Rijssel zijn de geallieerden
tot een vastberaden offensief overge
gaan en berichten van verschillende
punten der lirxte 'toonen, dot. de op-
rukkende beweging algemeen voor
spoedig is.
De Duitschers werden ui.t een aan
tal loopgraven aan den rechteroever
van de Yser gedreven. De geallieerden
braken door de Duitsche linie, even
beneden de grens dar overstrooming
te Dl smukten.
De Belgen hadden het voordeel van
de juiste positie te kennen dor dijken
en sloolen, die, verborgen onder een
uit gestrektheid modderig water, mui
zenvallen bleken voor de Duitschers,
zoo dikwijls zij tot den aanval over
gingen. Op een aantal pnn'ien zijn
de strijd era der geallieerden gewaad
dmer de overatixxxming. Zij kozen de
plaatsen, waar het water meestal tot
aan de knieën, hoogstens 'tot aan de
heupen reikte. Na aldus de Diuiteohe
loopgraven te hebben bereikt, oliar-
geerden zij met de bajonet De Duit
schers boden slechts zwakken tegen
stond. Een groot aantai krijgsgevan
genen werd door de geallieerden ge
maakt.
De meest effectieve van de front aan
vallen der geallieerden had nabij
Lombartzijde plaats. Verklaard
wordt, dat de Duitsche verliezen in
derdaad zieer gjroot zijn.
't Alg. Handelsblad meldt:
Een hevig bombardement der* Bel
gische zeekust werd Maandagmorgen
om 2.43 waargenomen. Het waren En-
gelscho schepen, die opnieuw Zeebnxg-
ge en Heyst bombardeerden. Een der
tigtal sclxoten werd gegeven, doch
door de Duitschers niet beantwoord.
Het werken met de zoeklichten vras
hier duidelijk waai- te nemen
Een Engelsch eskader ls in slag
orde, Zondagmiddag buiten beieik
van liet Duitsche geschut t© Zeebmg-
ge, voórbijgevari-n.
Van 't Oostelijk
Oorloasiooneel.
Een Russisch legerbei'icht
meldt:
,,ln de streek van Mlava zijn de
Duitscliers tenirigelrokkax naar het
front Landenhiuri'-Neidéburg.
Van den linkeroever van dm Weiclx-
sri valt niets belangrijks mede te dee
len.
In Galicië is liet Ooetenrijksche o'
fensiof voor goed verhinderd door <le
Russische troepen wict laatste opera
ties een volkomen gunstig verloop
hebben.
Een der Oo-tenrijkschc div .sies, die
ageert in de buurt van Doekla, (tem
noorden van Lartfeld, Kurpathen),
werd op do vlucht gedreven door een
bajonet-aanval. De Oostenrijkers lie
ten 500 dooden op het slagveld achter
en bovendien werden door de Russen
10 officieren en meer dan 1000 solda
ten krijgsgevangen gemaakt.
De pogingen van het garnizoen, van
Przemysl 'om door het front der blok-
keere-nde troepen 1© breken werd de
finitief verijdeld. Het garnizoen weixl
met groote verliezen teruggedrongen
binnen de fortenbnie".
De Oosten rijkache staf deelt
mede
„In d© Karpa.tliein vorderen de Oos
tenrijkers flink in hun aanval op het
gebied van den bovenloop van den
Latoréza.
Teax noordoosten van den Lupkovv-
pas, aan liet front ten noorden van
Krosno en Tuchow en aan do bene-
dan-Doenajec, wordt nog hevig ge-
strelen.
De toestand in Zuid-Polen is onge
wijzigd gebleven.
Uit 't Duitsche lioofdk war tier
wordt gemeld:
„In Polen neemt d© aanval op do
stellingen, waar de Russen front heb
ben gemaakt, voortgang".
De militaire deskundige van 't Alg.
Handelsblad betoogt:
Over de gebeurtenissen in liet Oos
ten zijn de berichten nog altoos niet
duidelijk.
Do Russen schrijven do Duitsche
overwinninigsbericliten toe aari do
zuclit om het publiek in liet eigen
land en in dq neutrale staten op een
dwaalspoor té brengen.
Maai- zij erkennen, dat do strijd
thans gevoerd wordt aan, de rivier de
Doebran en aani de Bzoera. De Duit
sche berichten precisecrcn d.t en zeg
gen dat do Ru.ssen teruggetrokken
zijn in de richting van Warschau, in
gereed gemankte stellingen aan do
Rafka en Niddade eerste een zijri
vier van de Bwx-ra, de tweede van den
Weielxsel.
Hieruit blijkt dus, dat HLndenbürg's
leger de Russische troepen heeft te-
riiggos'agcri en <lat detze gelegenheid
hebben gevonden, zich terug te trek-
ken m goed gekozen en met zorg voor
bereide <gevechl)spicisitti6s achter ile
Rafka en de Nidda. Een stolling, die
ongeveer 60 K.M. westelijk van War
8chau ligt.
Het is dus waarschijnlijk, dat de
groote ovorwiimiug, die door de Duit
sche bladen eenigszins overdreven is
voorgesteld, zich precies bepaald heeft
tot hetgeen H.rdmhurg seinde. „Het
offensief van de Russen is mislukt,
hun troepen zijn teruggeworpen, on
worden achtervolgd. De re-sultuten
van deze operaties zijn nog niet te-
overzien".
Niets meer maai- ook niets min
der. Dat men in Duitschland in deze
sober© en hoel juiste mededeeling veel
meer heeft gelezen, is begrijpelijk.
Maar de feiten toonen, dut er ver
wachtingen aan werden geknoopt, d e
niet verwezenlijkt zijn. Zooals de
„Vorwa/rtsf terecht opmerkte: „Een
mjll.ornenlöger, als 't Russische, dut
weliswaar vier weken lang zware ver
liezen heeft gelcdrn, docli stellig ook
in den loop van dezen tijd in staat
was de ontstane lecgten aan te vullen
is niet te vernietigen in een gevecht
over een front van honderden kilome
tersDe Russen konden terugtrek
ken, en hadden, alles voor de opne
ming in een goed aangelegde stelling
in gereedheid gebracht.
En de strijd begint opnieuw. Slechts
wat meer oostelijk. Maar onder niet
veel andere omstandigheden.
Van het resultaat van dien nieuwen
strijd zuilen wij wellicht eerst in het
nieuwe jaar iets
Verspreid Nieuwe
van de oorlogsvelden
VAN -T STRIJDTOONEBL IN BtLGle
De oorlogscorrespondent van t Alg.
Handelsblad schrijft o a:
„Zoo langzaam uun toch vorderen
de boiidcenoote*!.
Merkwaardige dingen speten zich
intnsschcn af op en bij hi-t oorlogs-
vofd. Soms ziet men nog tusschen de
vuurlijn in, hier en daar een boer
op zTi land. En dun moet men zien
de aandoening, die de mensci.en aan
den dag leggen in IJelgie, als de sol
daten \au hun leger hun vlek of dorp
weer bet red en-
Zoo teen <Le geallieerden weder St
Georges gelegen tusschen Lombard
zijde en Nieuwpoort weer betra
den. Dit dorpje dat nog maar weinig
lxad geleden, tehio onder zijn inwo
ners eenige gezinnen, welke ook leden
in het Belgische leger hebben. D.t
liad ten gevolge dut ik de ontmoeting
tusschen een moeder en haar zoon
van nabij kon bijwonen. Allioewel de
zoon al 35 jcren telde en reeds vier
kinderen luxd, knuffelde de moeder
hem alsof Ixij nog een bakerkindje
was. Zoo kon ik in>g vele dergelijke
uitingen van vreugde over onver
wacht weerzien waarnemen, o.a. eene
zuster die liaai biv.eder omving en
hem naar het ouderlijke tehuis \oei -
de. 't Aandoariijkste was evemvel de
aanval dit een vijftal kleuters deden
op hun verloren gewaande vader.
Deze. die reeds ruim vier maandeai
aan den strijd deel neemt, had hoewel
ducht bij de zijnen zijnde, al d.on tijd
niets van z'n familie vernomen. De
man had z:er geleden onder de ge
dachte, dut ook de zijnen hadden
moeten vluchten, als duizenden an
deren Nu kon hij zich voorloopig bij
zijn gezin opüiouden, daar de bondge-
nooteu wel weer voorwaarts zullen
rukken, en hij" dan garnizoensdienst
zal krijgen.
HET ONDERMIJNEN VAN LOOP
GRAVEN.
In een soldatenbrief in de „Ham
burger Nachrichten" leest men het
volgende, omtrent het ondermijnen
van loopgraven in de Argonnen:
Den eersten December hadden wij
ons vijfde groote gevecht. De twee
compagnieën van onzen rechtervleu
gel lagen eedart vijf dagen over hon
derd zeventig meter afstand nog
slechts van drie tot vijf meter van
den vijand af. De linker compagnie
was nog door een dal gescheiden
van de Franschen, die op de tegen
over geste'de helling drie rijen loop
graven over elkaar hadden aange
legd. Dit front gold algemeen als on
neembaar. Wij lieten nu de bij ons
ingedeelde genie de loopgraven, die
van drie tot vijf meter van ons afla
gen, ondermijnen. De ontploffing zou
eigenlijk op den verjaardag van
Champigny, 30 November 1870, plaats
vinden, maar de genie-soldaten ver
klaarden, dat zij nog niet genoeg
„niespoeder" in de gaten hadden. Er
bestond vrees, dat de Franschen
eveneens aan het boren waren en
ons het eerst de lucht in zouden zen
den. Einde'ijk, den eersten Decem
ber, wns alles klaar. Om half elf
's morgens werden alle voorat e 'oop-
graven ontruimd. De bezetting was
slechts gemarkeerd. Om kwart over;
elf kwamen alle mannen uit onze
loopgraven. Om 11.1!) zette de Juite-
nant van de genie zijn du-im op de i
electriselie knop. Om 11.21 een ontzet
tende knal, alsof de wereld inviel.
Ik zag een wolk van modder wel
twee honderd meter de lucht invlie
gen. Een minuut later kwam "een
stormwind door het bosch. Ik wist
eerst niet, wat dit nu weer was, tot
ik merkte, dat het een hagel van
moddoikluiten was. „Goeden mor
gen" daciit ik en ik verdween twee
minuten 'ang met mijn hoofd onder
een dekking der loopgraaf. Jntus-
sclien drongen onze welige Compag
nieën door de gaten van de ontplof
fing in de Fransche loopgraven. De
eerste lag vol dooden en begraven
soldaten. In de tweede en derde wa
ren zij zoo verbluft, dat zij zich zon
der veel strijd overgaven. In een
half uur tijd hadden vrij de beman
ning uit a!'e drie do looiigraven ge
vangen genomen. Daarbij waren 8
officieren en 378 man ongedeerd. De
rest, waaronder 2 officieren lag dood
in de loopgraven onder den modder.
Wij veroverden drie mij'nwerpers.
Ons verli.s bedroeg elechts drie doo
den en zeven gewonden.
Geluk heefi een soldaat noodig.
Want de Fransche genie-soldaten,
die wij gevangen genomen hadden,
vertelden ons dat zij ons op acht plaat
een ondermijnd hadden, maar nog
niet klaar waren geweest niet iaden
en dat zij de ontploffende stoffen
eerst om zes uur 's avonds hadden
wilLen aansteken. Bij de bezichtiging
bleek dit ook juist. Dat was de groot
ste slag, dit tot nu toe in de Argon
nen gedaan is Dit werd ook in het
oppercommando erkend. De kroon-
ptins zond ons een liter wijn voor
eiken man en voorts nog twee hon
derd woHen dekens voor onze afdee-
'ing.
VOOR GOEDE BEHANDELING
AANBEVOLEN.
Uit Boulogne wordt door Reuter
gemeld:
Een Fransche ambulance-trein
bracht dezer dagen te Galais aan een
jorigmensch van 18 jaar, <tee tot ie
ders verbazing eeri Duitscher I/eek
te zijn, behoorende tot het 35s:e Prui
sische regiment infanterie. Op zijn
jas was een kaait gespeld, waarop
in het Fransch te lezen stond: „een
Duitsch soldaat, die wegens zijn
moed in alle opzichten goed behan
deld moe: worden. Hij redde 12 Bel
gische so'daten, die door de Duit
schers zouden doodgeschoten wor
den."
De authenticiteit van deze verkla
ring was gewaarborgd door den
stempel van den Belgischen gene
raal en de onderteekening van een
officier van gezondheid.
De jonge Duitscln r vertelde dat
hij, na gedurende 14 dagen geoefend
te zijn in den wapenhandel, naar
het front werd gezonden. Te Dïxmui-
den werd hij ingedeeld bij een exe
cutie-peloton, dat 12 Belgische sol
daten, die gevangen genomen wa
ren, zou fusil'eeren.
De jongeman, die overtuigd was
van hun onschuld, liep, toen het
commando „vuur weid gegeven
uit: „Onschuldige menschen dood
schieten is geen oorlog F' Toen
schoot hij den officier, die het pelo
ton commandeerde, dood. Na de
daarop volgende verwarring snelden
de veroordeelde Belgen en de jonge
Duitscher naar de loopgraven der
gea'Meerden. Het pe'oton loste hun
verscheidene salvo's na, de Duit
scher viel, met een schot in arm en
been, dicht bij den spoorweg neer.
De soldaten der geallieerden brach
ten hem en de Belgen in veiligheid.
DORPELINGEN IN DEN OORLOG.
De oorlogscorrespondent in het wes
ten der „Vossische Zeitung" vertelt:
„Onze wandeling naar de loopgra
ven begon in het dorp Fr. Vroeger
zal het een knap plaatsje niet een ge
goede bevolking, zooals zoovele dor
pen in deze door de natuur zoo rijk
gezegende streek geweest zijn.
Nu is de verwoesting er over lieen
gegaan en van het flinke dorp is
slechts een woeste puinhoop over ge
bleven. Waar nog eeu stuk gevel is
blijven staan, een stompe kerktoren,
een schoorsteen of eenig ander stuk
omhoog stekend muurwerk, dat mis
schien voor waarneming zou kunnen
dienen, daar slaan nu dagelijks de
EngelsChe granaten in, om ook nog
dezo laatste overblijfselen met deu
grond gelijk te maken. En merkwaar
dig, in deze hel is nog menschelijk le
ven. Reeds op onzen rit naar do loop
graven zag ik tot mijn levendige ver
bazing velo boeren op de bietenvelden
en in de moestuinen bezig met liet bin-
halen van de veldvruchten, En men
vertelde mij dat zij zich door het En
gelsche artillerievuur niet in het
minst lieten storen. Dat echter nog
rnensohen konden wonen op eeri
plaats, waarop zich het vijandelijk
artillerievuur met alle macht con een
treerde, dat had ik in mijn leven niet
voor mogelijk gelioudeu. Tusschen de
bergen van puin, die van het dorp
over gebleven zijn, staat bijna onbe
schadigd een armzalig huisje en daar-
wonen overgrootmoeder, grootmoe
der, moeder en kind. De moeder ver
telde ons, waarom zij hel hier onder
voortdurend levensgevaar uit hield
Zij hadden alles verloren, wat zij be
zaten. En daar zij niet over de midde
len beschikten om in Rijssel of ergens
anders zich oen onderkomen te ver
schaffen, moesten zij hier blijven.
Hier hadden zij ook wel reeds in vele
dagen geen stukje brood of vleeseh
meer gegeten, maar in hun kelder
hadden ze nog wat aardappels. Daar
van leefden zij, en zij wachtten af wat
de hemel over hen beschikken zou
ROODE KRUIS HONDEN.
De „Norddeutsche Allgemeine Zei
tung" deelt eenige bijzonderheden
mee over de Roode Kruis honden. De
practijk heeft geleerd, dat in een door
deze honden afgezocht gebied geen en
kele gewonde meer ligt. Het is geen
bijzonder ras, dat daarvoor- gecischt
wordt Bruikbaar zijn echter alleen
de politie-bond©», waarvoor men vier
rassen gehrnikte d© Dohcrmatm, <ie
Duiteche herdersliond, de Airedale
terrier» on de Rottweiler. Slechts een
tot volkome» gehoorzaamheid afge
richte, door stelselmatige zorgvuldige
oefening voorbereide politiehond knu
gebruikt worden bij hef reddingswerk
op het slagveld. Als het dier zos maan
den oud is. hegint de oefening, die
voorlaepig geen ander doel heeft dan
den hond to leeren zijn meester on-
vooxw aardel Ijk te gehoorzamen. Na
het eerste levensjaar begint dan de
eigenlijke dressuur. Het gclxeim daar
van heet: liefde en geduld. Belang,
wekkend© bijzonderheden daarover
vindt men in do handleiding van di
retour Gersbach t© Berlijn. De hond
moet het gebied, waarin lx ij gebracht
wordt in zeer scherphoekige, ziczag
liewegingen afzoeken. Hun mee-vters
die niet de Roode Knus Compagnie
uitrukken, zoo mogelijk vier vim hen,
brengen de honden aan ©en korte lijn
op de bepaalde plaats en laten ze dan
met een zachte aansporing los. Slechte
waar liet gevaarlijk is door do onmid
dellijke nabijheid van den vijand en
waar het dus, het gebied dat afgezocht
moet worden, zeer klein is, wordt de
hond aan een lange lijn genomen. H<!
meester van den hond loopt dan recht
uit, daarbij de zigzaglijnen van den
hond kruisend. Als de hond een ge
wonde vindt, mag hij niet blaffen,
zooals hij bij een misdadiger zou
doen, maar hij keert zoo «nel mogelijk
naai- zijn meester terug, die zich dan
naar den gewonde laat brengen.
VERWILDERDE HONDEN.
Niet enkel liet lot van de bewoners
van streken waar de ooriog woedt is
te beklagen; ook dat van de huisdie
ren. Onbeheerd, zonder onderdak en
voedsel, zwerven ze rond ln den ont
trek van de plaats waar ze tot dusver
liefderijk werden verzorgd. Sommige
streken zijn vol rondzwervend© hon
den, die, genoodzaakt hun eigen voed
sel zoeken, het sinds lang ingeelui-
ine.d, maar nu weer ontwokend in
stinct van hun ras volgen. Ze keeren
tot den oer-toestand terug, rotten in
'troepen samen en gaan op buit uit. Ze
vallen hoenders, ganzen, zelfs geiten
schapen aan en he* was niet moor
mogelijk ze met gewoon voedsel t©
lokken. De dieren hadden bloed ge
proefd, waren verwilderd. Om de
streek van hen te bevrijden moest er
jacht op gemaakt worden, aoo ver,elt
het N. v. d. D.
DE LICHTING 1915 IN FRANKRIJK.
De „Daily Express' verneemt uit Pa
rijs. dat tooneelen van groote geest
drift waren waar te nemen bij het
vertrek van de lotelingon der lichting
1915.
TN DIXMUIDEN.
De oorlogscorrespondent van het
Berliner Tagoblatt" vertelt van een
bezoek, dat hij en andere journalisten
aan Dixmuiden hebben gebracht.
,Drie, vier malen is om Dixmuiden
gevochten. Tlians i6 de reusachtig©
puiiiJioop in ons bezit en onze stellin
gen zijn vooruit geschoven tot aan het
Yser-luxnoal, dat in hot westen der
stad voorbij de laatste huizen loopt.
Nu gaan wij naar de loopgraven. Do
weg éi' heen gaat door een toegaixgs-
loojigraaf van ongeëvenaarde wiJde
romantiek. We gaan door ln elkaar
gesclioten huizen, donkere aardliolen
en kelders, door paardenstallen, reek
van kamera waarin nog al de nteiu
belen^uit gelukkige tijden staan. Een
snelle sprong breaig-x ons dan in een
naaiwe steeg, die in de vuurlijn van
den vijand ligt. Dan gaan we weer
door kamers en over binnenplaatecn
tot we in een lang© onderoardsche,
kletsnatte gang komen, aan het eind
waarvan, evenais in een tunnel, ein
delijk het licht ons begroet. In de
>te loopgraven! Ex- mag niet ge
sproken worden, want ginds, on ge-
eer honderd nieter venter, ligt de
ijand. Nauwelijks vertoont zich de
punt van een helm, nauwelijks wil
men zijn stijve ledematen, stiif van
het eeuwige bukken, iets uitrekken, of
een hagel van kogels klettert neer op
de schans.
In de loopgraven, waar natte, gele
modder naar beneden druipt, staan
onze soldaten. Acht uren Wijven zij
zoo staan. Dan komt de aflossing aan
geslopen. In gebukte 1 «onding gaat
het dan terug naar de muWige maar
beschermende kelders, 's Nachts wij
zen witte banden en stukken papier
soldaten den weg. Licht mogen zij
nie; aansteken en ook geen woord
spreken. Op vele plaatsen van den ee-
Feuilleton
GUY BOOTHBY.
22)
Dat bewijst all&cn. dat je nog
weinig van de wereld afweet, zeide
zo, -- do menschen mogen zeggen wat
zo willen, maar geld is de eenig©
macht Maar door al dat gepraat ver
liezen wij maar tijd. Hoeveel heb je
noodig
Lavington kon nauwelijks zijn ver
wondering verbergen, toen ze hem
dit zoo onverwacht vroeg.
Je moet geenszins verbaasd zijn,
ging de oude dame voort. Ik besef wel
dat je schulden hebt. Als ik
je al niet zoo lang kende zou je dit
een brutale vraag van mij kunnen
inden, maar nu kun je mij best rond
uit zeggen, hoeveel je noodig hebt.
Hij noemde haar de som, wel we
tende dat zij toch op de hoogte van
zijn schulden was.
Goed. ik zal je morgen het gc'd
zenden om alles af te doen, zei ze zoo
eenvoudig mogelijk.
O, maar lady Beltower, dat had
lk niet kunnen droomen, riep hij nu
uit, en ik kan zulk een offer niet van
u aannemen. U is de edelmoedigheid
zelve en ik ben u dankbaarder dan ik
wel in woorden kan weergeven.
Doe wat ik je vraag, antwoord
de zij, ik wil van geen weigering hoo-
ren. lk ben je petemoei en waar
schijnlijk ook je oudste vriendin en ik
zal je nu bovendien ook nog een ge
heim vertellen. Behalve enkele lega
ten aan liefdadige instellingen, ei'f jij
ah es van mij en als je een verstandi
ge jongen bent, zul je iederen mor
gen en iederen avond bidden dat je
gauw in hot bezit van dat geld komt
Lavington kon zijn ooren nauwe-
lijlcs geloovenin zijn stoutste droo
men had hij zich nooit iets dergelijks
voorgesteld. Hij wilde haar bedan
ken, maar zijn gevoel overmeesterde
hem zoozeer dat hij geen woord kon
uitbrengen.
Dat was één van de redenen, die
mij noopten om je vandaag bij mij te
laten komen, zei ze, ik haïd het je a'
een poos geleden wil'en mededetden,
maar ik had toen redenen om het nog
yvat uit te stellen. Onthoud echter dat
je het te voren niet moogt opnemen,
want als ik dat mocht hooren zou ik
mijn testament nog veranderen.
Maar, mevrouw, wat denkt u wel
van mij? Ik verdien het immers niet
eens dat u zoo goed voor mij ie, gaf
hij nederig ten antwoord, want haar
goedheid trof hem meer dan hij zeg
gen kon.
Ik ben het feitelijk met je eens,
luidde nu haar openhartig antwoord,
maar misschien zal dat piepkuiken je
wel wat hervormen En nu je dit weet
moet je maar gauw naar je vader
gaan en schrijf tnij dan morgen hoe
dit bezoek afgeloopen is.
Dat zal ik zeker doen, antwoord
de hij, maar eerst moet ik u tooh nog
maals hartelijk bedanken voor het
geen u voor mij hebt gedaan.
En eensk'aps, g«ho<>r gevende
aan een plotselinge opwelling, kuste
hij haar op het gerimpelde voorhoofd
Zij nam zijn hand daarop in de hure,
en zag hem doordringend aan. Hij zag
dat er tranen opwelden in haar oogon,
misschien d© eerste in vele jaren.
God zegen je, mijn jongen, zei
ze, ik hoop dat je inij goed nieuws te
vertellen zult hebben, ©n daarop voeg
de zij er weer op haar gewone, ruwe
manier aan toe, ga nu in hemels
naam toch weg Ik krijg con lord
op de thee en als ik te vor. r.
nog niet ©en uurtje kan rusten, za'
ik zoo slecht gehumeurd zijn, dat hij
dadelijk wegloopt.
Lavington nam dus afscheid. Hij
kon nog nauwelijks gelooven in zijn
geluk. Het scheen hem te mooi tóe
om waar te kunnen zijn en hij was nu
één en al dankbaarheid voor zijn
edelmoedige weldoenster. Hij had nu
niets meer te duchten van zijn schutd-
eischers en als zijn vader hem nu
ook weer goed gezind was, zou zijn
ge'uk vobuaakt zijn. Hij zou boven
dien ziin best gaan doen om ©en werk
zaam leven te gaan leiden nam hij
zich voor, en alles te zamen genomen
was hij vervuld met de beste voorne
mens toen hij aan do woning van den
graaf van Rippingd xie kwam Niette
min beefde zijn hand toen hij aan de
bel trok.
De dienstboden daar in huis staar
den hem verbaasd aan men zag wel
dat zij op de hoogte van den toestand
waren en niet begrepen hoe hij het
durfde wagen wederom bij den ouden
heer te komen. De oude knecht vroeg
licin echter, wat er vmn zijn verlan
gen was.
Vraag aan je meester of hij mij
ontvangen wil. Sonxes? zei Lavington
nu too eenvoudig als het hem s'echts
moge'ijk was.
Goed. inylord, komt u dan Ln het
anten, luidde hot antwoord van den
outtgediende.
Neen, danrk je, ik blijf hier in de
vestibule het antwoord van je mees
ter afwachten, hernam Lavington.
De kncchi ging been en kwam al
spoedig terug met de boodschap dat
de oude heer lord Lavington wilde
ontvangen. Hij zat a!s naar gewoon
te uan zijn schrijftafel in zijn studeer
kamer en stond op toen zijn zoon bin
nenkwam
Het is vriedelijk van u, mij t©
wil'en ontvangen na de wijze waar
op ik u behandeld heb, vader, zei La
vington, en ik kom u daarvoor mijn
excuses aanbieden.
Je hebt zeker lady Beltower ge
sproken, gaf de oude man hejix droog
weg ten antwoord.
Ja, vader, ik kom juist van haar
af.
Zij kwam gister bij mij. ging de
oude graaf voort, en zei dat zij) hoop
te, dat de zaak tusschen ons bijgelegd
zou worden. Men niag een dame mets
weigeren, laten we «Jan elkaar de
hand geven en trachten liet verleden
te vergeten.
U is zeer edelmoedig, sir, en u
zult zien dat ik zulks wee: te waar-
deeren.
Zij gaven elkaar nu de hand en de
oude heer verzocht zijn zoon plaats
te nemen. Het was een opvallend iets
dat de jonge man ditmaal niet ver
zocht om te mogen rooken. Hij was
nu veel diplomatieker dan ooit te vo-
Mag ik je vragen of lady Belto
wer je heeft gesproken van nnjn edel
moedige plannen ten opzichte van
jou zelve? vroeg de oxide heer nu
weer.
Ja, vader, en ook van haar eigen
goedheid, antwoordde zijn zoon.
Daar sprak ze mij ook van, her
nam d© oude graaf, en ik heb ei haar
ook mijn dank voor betuigd. Dat aa
een onverwachte uitkomst voor je cn
ik hoop dat je zuit bewijzen dat je
een dergelijke gunst waardig benL
Je zu't nu nog een schatrijk man
worden.
Spreek d iar niet over. vader, lk
hoop dat u a'hans, nog lang uw ei
gen fortuin zu't a dm 111 islra tec re n
En wat zijn je plannen voor de
toekomst? Ben je voornemens hetzelf
de leven dat je nu leidt voort te zeh
ten?
Dat weet ik nog niet, vader. Ik
zou graag genoeg meer werkzaam
zijn. antwoordde de jonge man. Denkt
u dat ik ln lu:t politieke leven car
rière zou kunnen maken?
Jawel, en het zou mij ook een
groote voldoening zijn al© je daarin
s'aagde, betuigde zijn vader. Je hcW
gezonde principe© en j« sjireokt ook
niet kwaad. Als ik zie dat je ernstig
voornemens bent om te gaan werken,
zal ik je toelage van n op tvve©
duizend pond 'sjaars brengen.
U is hoogst edelmoedig, sxr. en
ik hoop u te toonen dat ik uw goed»
held waardig ben.
.Als je geen afspraken hebt, biqf
dan vanmiddag bij mij diinecren. Ik
ben alleen en nu kunnen we al'e*
nog wat nauwkeuriger eauxen l> >pr©
ken.
(Wordt vervo'gdl
