EE Ö0RL0&.
HlSM'S &AG8UD
Een wonderlijke Zaak
TWEEDE BLAD
Dondgrdag 31 December 1914
Verspreid Nieuws
van da oorlog^valde
M'lbUDES UIT DEN STUUD.
Do „ooggetuige" in het liritsche
hoofdkwartier heeft weer eens een
verslag gezonden, loopend.tot 24 Dec.
Veel nieuws omtrent de krijgsverrich-
tingen kan hij niet vertellen, maar
hij deelt eenige bijzonderheden mede
over den strijd in de lucht. Hoewel,
zegt hij, het weer voor de luchtvaart
ou niet zoo heel gunstig was, worden
toch tul van verkenningen gedaan en
herhaaldelijk kwam het tot botsingen,
■waarbij echter steeds de Duitschers
gedwongen wei-den achter hun liniën
te landen. Bij een dezer gelegenheden
had een vlieger een onaangenaam
avontuur. Toon hij een bom liet val
len kwam die terecht in de strik van
een touw, dat van het vliegtuig af
hing. Het was niet mogelijk de bom
to toereiken, en evenmin was het mo
gelijk te landen. Eindelijk echter
slaagde de waarnemer, die met den
bestuurder was opgestegen, er in met
zijn voet het touw te bereiken en hij
slingerde dat nu zoo lang heen en
weer tot de bom omlaag viel.
Verder maakt de „ooggetuige" mel
ding van het verhaal, van 'n Fransch
soldaat, die bij vergissing toen hij als
ordonnans dienst deed, een vijandelij
ke loopgraaf met vijftig Duitschers be
mand, naderde. De man verloor zijn
tegenwoordigheid van geest niet en
sommeerde met krachtige stem de vij
anden tot overgave. De Duitschers
mecnena dat deze enkele rnan onge
twijfeld de aanvoerder moest zijn van
een groote macht, staken de handen
in de hoogte. Toen riep de Franscb-
man eenige kameraden, in een op
korten afstand gelegen loopgraaf, en
iillo Duitschers werden gevomren ge
nomen.
DIT WEST-VLAANDEREN.
In de -..Kö'nische Zeitung" vindt
men de volgende schetsen van het oor
logsveld in West-Vlaanderen
Het modderbad.
„Om 6 uur vanavond moet de
compagnie ten Westen van S... met
hot front naar... staan, gereed om
naar de voorste linie op te rukken 1"
zoo luidde het bevel van den batal
jons commandant.
-- De lucht was grijs en langzaam
vielen kleëne, koude regendruppels
neer In de schemering van den De-
een ber-dag stond de compagnie ge
reed voor den marsch. Toen kwam
hc commando .Voorwaarts De
weg was modderigdaar de onder
groei". echter hard was, kwam de
modder «leclvts tot over de schoenen.
Spoedig echter verlieten wij den
weg. Het gf.ng dwars over het ve'd,
over greppels, door in elkaar gescho
ten boerderijen, en langs 'ijken van
dieren. De grond was vol gaten van
gro' aten. met water en modder ge
vuld Populieren staken met hun tak
ken tegen den nacht el ij-keri hemel af
Het is moeilijk dezen marsch te
beschrijven. Het oriönteeren is in dat
land. dat er overal eender uitziet, het
moeiltkste. Elke granaat vernielt een
punt waarmee men zich zou kunnen
oriënt eeren z«o gebeurde het, dat
onze commandant verdwaalde, en hij
an.i het hoofd van de compagnie uit
den cenen greppel in den anderen
liep. en uit het eene granaat-gat in
het andere viel. En allen volgden ge-
t'rorweliik zijn voorbeeld. In hot be
gin volgde op eiken val in een kuil
'n mén of meer krachtige vloek Maar
tomi de modder ons tot aan de borst
reikte en bij eenigen van ons zelfs
txmrehen de kraag van de jas drong,
vatte men at'es van den humoristi
sche"'. kant op Het duurde niet lang
of onze compagnies-commandant
moest ons het zwijgen opleggen en
alD vrooihklieid verbieden want wij
waren slechts 500 Meter van den vij
and verwijderd, die ons zijn groeten
sissend en huilend over het hoofd
zond
TV weg naar de loopgraaf is ge
woonlijk 11/2 uur lang Door het vuur
van den vijand werden wii echter ge
dwongen, een omweg te maken, zoo-
dat wij vier uur onderweg warc-n,
voor wij onze plaats van bestemming
bereikten.
Dc pen is niet in 6taat te besobrij-
Feuilleton
door GUY BOOTH BY.
28)
Ten 6lo-le kwamen zij aan The
Strand en was Lavtngton op het punt
om één van de daar stationncerende
cabs a ut te roepen toen de inspecteur
eensklaivs, blijkbaar zeer voldaan,
zei:
Np weet ik het.
Wat weet O? vroeg Lavington,
Waar ik dien man het laatst ge
zien heb en hoo hij hees Hot is An
tonio Murilla. Hij komt uit Chili en is
onarclust. Een jaar geleden zond
men ons zijn portret wanneer hij naar
Enge:and zou komen. Hij beeft in
Valparaiso eer. jong meisje vermoord
en in lladrid een boni geworpen. We
heblwn dus van avond ecu mooie
vangst gedaan.
Ton slotte vonden ze een cab en re
den ze somen naar Scotland Yard
waar du inspecteur verslag moest go
ven van hetgeen hij dien avond ver
richt had en daarna keerde Laving-
ton naar zïïn kamers terug waar hij
ven. hoe de compagnie er <oen uit'
zag. Meer dan een vinger dik lag de
modder op ons geplakt, ons .,veid-|
grijs" was van de voeten tot de pa-
iroontasschen in een gele kleikleuri
veranderd. De jassen dropen van den
regen.
Toch was de stemming der „Rijn
landers" goed gebleven. A's er met
stilte gecommandeerd was, dan zou
den wij zingend door het modderbad
getrokken zijn. Acht-en-veerti'g uur
moesten wij in de voorste loopgraaf
bléven, door gTannatvuru bestookt.
Ook hier stonden wij tot aan de knie
ën in de modder of in hol water..
Acht-en-veertig uur kregen wij rust,
om daarna weer dezelfde steM'ing in
te tuitten Dat deze rusttijd niet vol
doende was om ons slechts oppervlak
kig schoon te maken, is te begrijpen.
Wte weten wil, hoe wij er uitzagen,
toen wij <in Stbinnenrukten, moet
uit klei soldaten-figuren maken, maar
mag ze niet verven, anders lijken zij
niet
Het waarnemen van
a r t. li l '1' e r 1 e-u 11 w e r k i n g.
Wij lagen eenige uren op hel natte
gtroo uit te rusten, toen de telefoon
klonk.
Bericht van het bataljon Er komt
vandaag geen artiillprie-waarnemer
De compagnie, die X. bezet hoeft,
moet pro bee ren waarnemingen te
verrichten en de geschikte doelpun
ten aangeven."
De luitenant zeide tot mij, dat ik
moest „waarnemen".
Ik kwam gapend uit mijn deken
deed mijn natte jas aan, sloeg een
etuk tent-doek om mijn beenen. nam
vekHcnker en compos en ging naar
de ruïne, om een gesohikt waarne-
mingnpuni te vinden. Een half inge
storte muur gaf een voldoend uit
zicht. maar bood intusschen ook den
vitand de gelegenheid mij uit zijn stel
ling. 150 Meter, eenvoudig weg te
9Cbfeten.
5~echts aan het feit dat cfe Frans
sehen druk bezig waren met htm
kookgoreodschap, -heb Ik het te dan
ken, dat ik deze regels nog kan schrij
ven.
Het doel, dat wij moesten beschie
ten. lag rechts en bestond uit een
'hufs. waaruit wij steeds flankvuur
kregen.
Mc behulp van het com pas werd
het doe! voor de artillerie aangegeven
en het duurde niet lang, of door de
telefoon klonk „Vuur" en boem
do gtranaat suisde voorbij „50 me
ter vorder naar links, en even zooveel
metei korter inzeilen" „vuur"
boem! „Nog 25 meter verder "inks,
'hoopte goed"' „vuur" bcem!
„Rechter hoek getroffen! 5 meter
noa' Jinks". Doemt Toen sloeg de
granaat in het dak. pannen en bal
ken vlogen door de lucht Een tref
fer". Boem! Boom! Boomt
S'ag op slag sloegen de granaten «n
het geljotrw. tot de vlammen er uit
oo'nnlden. „Het doel brandt", meld
de ik, „met vuren zal opgebonden
worden", was het antwoord, dat ik
kreeg.
Tevreden gfing ik naar den kelder,
om mli met een kon koffie wat te ver
kwikken Nauwelijks had ik echter
don eersten slok genomen, of daar
ging de telefoon
Do zware artillerie zal don oo-rie-
liikfti rand van I.. onder vuur nemen.
Wil; u verder waarnemen?"
7i:©Mend klom :k op mijn waarne
mingspoet en daar klonk weer
Schot onderweg".
Eenlpe spconden later was er in de
lucht een eesti's waar ten men, dat
spoedig In heviphM'd toenam.
Daarop kwam er in de aangegeven
rieltling een witte rookwolk, een dof
fe knal volgde Knal op knal volgde
Sommige in de verte, andere wat dich
terbij maar de meeste schoten waren
treffers.
Toen na 1 f2 uur bet bericht.:
„viuir-pauzo" kwam. had 'k mijn
middageten zeker verdiend Het vuur
werd den geheel^n dag ternauwer
nood beantwoord bowi's voor de
trefers van onze kanonnen.
Toeri wij 24 uur later in een an
dere stelüng kwompn, werd ik door
den majoor wegens „nét steken de
waarnemers-diensten" geprezen en
tot onderofficier bevorderd..
DE OCSTE> RTTKFBS TEGEN DE
SïïRVIëRS.
De „Daily Telegraph" bevat thans,
van de hand van haren oorrespondent
in Servië, een uit Vuljevo verzonden,
breedvoerig verslag over de kr.jgs-
vcrriohlingei! in Servië, die onto id-le
lijk voorafgingen aan dc vucht der
Oostenrijke!s, met als eindresultaat
het bulletin van liet Servische hoofd
kwartier van 19 December: „Er zijn
geen vijandelijke soldaten meer op
Servisch grondgebied".
De Telegraaf vertaalt:
De Oostenrijkers werden totaal
overrompeld. Zij rekenden in 't geheel
niet meer op een krachtig offensief
der Serviërs. Opgesteld op heuvels en
in dalen, wisieu de Oosten rijkers niet
no« lang zat te denken over al wat
hij dien avond bijgewoond had.
NEGENDE HOOFDSTUK.
De eerstvolgende dagen waren voor
Laving ton zeer druk. Nu Lady Bal-
tower zich zoo edelmoedig jegens hern
betoonde, was het noodig dat hij zijn.
zaken regelde en zooveel mogelijk alle
schulden afdeed. Terwijl hij dat deed
zag hij hoe langer hoe meer in hoe
dwaas bij vroeger was geweest en be
sloot hij. vooral icr wille van Beatri
ce voortaan bedachtzamer en ver
standiger te handelen.
Ln ook moest hij nu lakens met
zijn vader beraadslagen hoe zijn cuu-
diihvluur voor het parlement het best
bevorderd zou kunnen wormen. Wel
wist hij (Lat verscheiden hooggeplaat
ste personen hem goed gezind waren,
maar toch moest hij zich nog bij som
mige pairs aanmelden en de verkie
zingen waren al spoedig op handen.
Up andere dagen had Ivij weer infor
matica te nfcinen aanguuede Antonio
Murilla van wien.meu nog niet vol
doende op de hoogte kon komen. Wel
Wist men nu zeer beslist dat hij anar-
oliist was, dat hij zooals wij reeds
zeiden In Valparaiso een meisje had
vermoord en in Madrid een bom had
geworpsn. maar in Engeland was hij
nog nooit veroordeeld geworden. Do
waar zij hun artilllerie het best en'
het snelst zouden opstellen, en ge
bruikten haar zonder veel nut.
De Oostenrijkeis werden op het
front en op de vleugels zeer krachtig
aangevallen, terwijl de Servische ar
tillerie tegelijkertijd hun vuurlinie
en hun achterhoede beschoot, en een
zoo schrikkelijke verwoesting aan
richtte, dal de Oostenrijkers met an--
ders duchten of de getalsterkte van
de Serviërs was verbenvoudigd. Niet
tegenstaande hun overweldigend aan
tal geraakten hunne gelederen o-an
het wankelen en na tien uren wariho-
pigen tegenstand te hebben geboden,
begonnen zij terug te trekken, in de
hoop. dat zij den volgenden dag ge
lukkiger zouden zijn. Maar de. Ser
viërs wisten van geen respijt, aange
vuurd ais ii] waren door "huu lang
verwacht succes. Den volgenden dag
vielen zij zoo allerhevigst, zoo vol
strekt onweerstaanbaar aan, dat con
Oostenrijkers zelfs geen schijn van
een kans op succes overbleef. Zij trok
ken, 11 iet achterlating van ruim 1000
dooden en gewonden, haastig op dn
linie SuMoborRay atz— Proost ru ga
terug, waar zij zware artillerie had
den staan. Alles was tevergeefs. I)a
Servische inf&nterie, gesteund door
de met doodolijke juistheid schietende
artillerie, nam deze uiterst sterke
verdedigingslinie na een paar uren
veohtens. Het 15de en het lGe Oosten-
rijkscho 'egerkorps waren verslagen
en geheel en al ontwricht Deze eer
ste drie dagen namen de Serviërs
meeir dan 5000 Oostenrijkers gevangen
en vele duizenden Oostenrijkers lagen
dood of gewond op het slapveld.
Als door een wonder tot nieuw le
ven gewekt, streed het Servische le
ger, alsof het den veldtocht zoo j"ist
was begonnen. Iedere officier, ie hu
so klont verrichtte weerga'oozo heiden
daden, on allen werkten zoo voor
treffelijk met elkander samen, dat
niet aheon de Oostenrijkers to*aal
verslagen weiden, maar ook de Ser
vische verlieosn verbluffend gering
waren.
Generaal Mishitch wist ten volle
partij van zijn overwinning te trek
ken. Tevergeefs trachtte de Oorton-
rijksche achterhoede nog tegenstond
te bieden. Zij went onder den voet
ge'oopen. Het was niet langer vech
ten V«t was het doodjager. van een
baas. Natuurlijk hervatten ook de
andere Servische legers, in het Noor
den en het Zuiden het offensief, en
het geheel e, 250 K.M. lange front wan
do Oostenrijkers werd ingedrukt
In hun panische vlucht lieten do
Oostenrijkers hun transportwagen,'?
en gewonden achter, wier pon, hun se-
weren en art munitie weg schoten
hun paarden neer en lieten auto's en
complete batterijen zwaar geschut in
den steelt. In enkele gevallen haddon
zij nog juist ti'd gevonden, de vracht
en gewone auto's te verbranden en
de kanonnen van het affuit te 'ioh'.c-o
e® te begraven.
Valjevo viel na twee uren strijd met
©enige Jlongaarsche regimenten we
der in handen der Serviërs. Alleen
ten Noorden der stad organiseerden
do Oo-tenrijkers iets, dat op een go-
regelden tegenstand geleek, door in
allerijl drie Hongaarsche reserve-bri
gades uit Obreuovaza te doen aan
rukken. Deze stuitten b!j Klitcbevat/
op de Seri iërs en streden dapper met
drie Servische regimenten, di© zij
echter slechts korten lijd konden "»p-
houden. Eeat der Servische regimen
ten. die in 't centrum, veinsde te wij
ken. De Hongaren liepen in den vaL
De Servische vleugels knepen dicht
als de bek van een nijptang en liet
lot der Hongaren wan bezegeld. De
drie brigades werden letterlijk ver
nietigd
Dj Oostenrijkers konden nu aan te
genstand zelfs met meer denken. Zij
vluchtten ©verbaast naar de Save en
de Drina, zonder zich tijd tot rusten
te gever.
Binn*tn tien dagen hadden de Ser
viërs ©en oJgeheele overwinning over
de Oostenrijkers bevochten, die voor
een groot deel te danken is aan het
veldheerstalent, het heldere verstand,
do energie en zeker niet het minst bet
rotsvaste optimisme van generaal
Mishitch, die tot veldmaarschalk werd
bevorderd, Hij was de man, die bet
gunstige oogenbiik wist te kiezen en
toen zoo geniaal opereerde en zoo
flink toesloeg, dat het machtige Oos
tenrijkse lio leger beefde en kraakte
als een oud huis, door eon aardbeving
heen en weer geschud.
Door deze daad wellicht eenig in de
krijg.--geschiedeni6. hebben de Servi
sche b<x-r-soldaten zich anverganke
tijken roem verworven. Zij hebben na
ongehoorde vermoeienissen en aller
hande bezwaren te hebben doorstaan,
na in aantal te zijn verminderd, en
hunne hulpbronnen to hebben zien op
drogen de kracht gevonden, het druk
kend gewicht van da wanhoop van
zich af te wentelen en de overweldi
gende legermacht van een goed uit
gerust en gedisciplineerd leger to ver.
pletteren!
kastelein te Dulwich moest nu echter
verklaard hebben dat hij den avond
van den moord van kapitein Webster
bij hem aan was gekomen en in een'
overspannen gemoedstoestand had
verkeerd. Bovendien scheen hij ge
zegd te hebben dat hij naar Peckham
ging en dat als hij dien avond geen
geid van iemand ontving men van een j
moord zou hooreu. Andere getuigen
verklaarden hetzelfde. Ook luul rnen
hem dten avond iu do voorstad go-
zien, hoewel niet in de buurt van
estmoro Terrace, maar dat maakte
niets uit, hoo licht kon daar toen ie
mand anders geloopen hebben. In
ieder geval weid hij voorioopig voor
drie weken in verzekerd© bewaring
gehouden,
Lavingieri gevoelde nu dat hij eens
eenige dagen ontspanning moest, heb
ben en het stof van l-onden van de
voeten schudde®, van daar dat hij
't plan vormde om naar Bournemouth
te gaan, wat voor het oogenbiik in
zijn oogen het begeerlijkste plekje op
den geneden aardbodem was. Na zijn
vader gezegd t© hebben dat hij een
paar dagen van huis wilde gaan,
ging hij dus naar het Waterloo-sta
tion in denzelfden toestand als een
schooljongen die een week va can tie
krijgt. Voor de eerste nuial in zijn le
ven genoot hij van do schoonheid van
het prachtige station en nooit had hij
GENERAAL VON MACKENSF.N.
De aanvoerder van het 9e Duilsche
legerkorps, generaal von Mackensen,
ontving, naar aanleiding van de over
winning bij Lowicz. den 17en Decem
ber, de volgende telegrammen van
keizer Wilhelm en keizer Frans Jo
zef:
Vol dank jegens God, die u en uw
heldhaftigcn troepen de heerlijke
overwinning verleende, verzoek ik u
mijn warmsten gelukwensch daarmee
te ontvangen en mijn gelukwensch en
die van het Duilsche vaderland aan
de schitterende troepen over te bren
gen. Thans niet meer loslaten, voor
dat de vijand verslagen is. Ik benoem
u tot „Generaloberst".
WILHELM I. R.
Met oprechte vreugde maak ik er
gewag van, dat uw buitengewone ver
richtingen aan het hoofd van het door
u zegevierend aangevoerde 9e leger
van de zijde van uw allerhoogsten
krijgsheer, mijn trouwen vriend cn
bondgenoot, door uw bevordering tot
„GeneraloJierst" de ten volle verdien
de erkenning gevonden hebben. Ter
wijl ik u, waarde „Generaloberst" von
Maekensen, uit geheel mijn hart mijn
hartelijk geineenden gelukwensch uit
druk, zend ik u mijn wapenbroeders-
groet in d© vaste hoop, dat het u be
schoren moge zijn, ook verder in
roemrijke actie aan de reeds bevoch
ten onvergankelijke lauweren steeds
meerdere toe te voeger»-.
w. g. FRANZ JOSEPH.
IN EEN DUITSCH LAZARET.
Aai een brief van een Rotterdamsch
arts die in een Duïtsch lazaret werk
zaam is, ontleent dc ,N. R. CL" de
volgende mededeetngen
De gewonde Qjidaten zijn dank
bare patiëntenieder van het perso
neel is er op uit zijn uiterste best t©
doen aoodat de verpleging, ondankd
de bezwaren van een noodhulp-zie
kenhuis. een zeer goede is Het Rood©
Kruis heeft Ln den beginne overal
ziekenhuizen ingericht, wat veel kost
te Ook werden aan de te velde trek
kende troepen versnaperingen gege
ven maar nu de oorlog lang begint
te duren, zijn de geldmiddelen op.
De ziekenhuizen kloppen nu bij de
militaire overheid aan en het kost
veel vriendelijken tact al'es ïos te
krijgen wat men voor zijn patiënten
noodig heeft en zou wcnscheh. Ge
lukkig dat hier en daar een goede ge
ver te hulp komt, een paar flessche®
port, een waterkussen, allee is wel
kom. E'k windje wordt benut, en zoo
zeil», toch het schip, dat het een plei-
zier is We hebben zelfs onze bloe
men en Zondags komen uit de stad
schoolkinderen die den spldatcn een
liedje voorzingen. U zult zich kunnen
voorstellen -hoe moe en versuft de ge
wonden aankomen en hoe ze wasch-
water en oen b&d op prij® stellen. Na
een langen slaap komen ze langzaam
weet tol zichzelf, kijken eerst nog wat
vreemd om zich heen en zijn dan zoo
darkbaar en verheugd over de rust
en de heldere zmdelnkiieid en het
lekkere eten, en nier het minst ver
heugen ze zich, aan alle gevaren ont
komen te zijn, als ze zich weer her
inneren, hoe verschrikkelijk het waa
en hoevelen van de kameraden ze za-
g°n vallen. En dan dc eerste brief van
hu's .®n het eerste bezoek In zoo'n
z«iat met gewonden hec-rseht de eer
ste dagen een kalme, weldadige stem
ming. Dan komen de dagen van beter
schap, van opstaan en wandclmgen,
het worden weer jonge kerels, ze zin
gen weer hun soldatenliederen, ma
ken weer gekheid, en voeren allerlei
kattekwaad uit. De bedreiging naar
een garnizoenelazaret overgeplaatst te
worden, waar het streng en militair
toegaat, houdt hen in bedwang.
Wt hadden meest zwaar gewonden,
vooral gecompliceerde fracturen, ver
wondingen van gewrichten. De grar
naten vooral brengen zware venvon-
dingen teweeg.En wat er met al uit
de v.'onden te voorschijn komt.
De zwaar gewonden direct naar
meei naar binnen gelegen ziekenhui
zen over te brengen, heeft ook zijn be
zwaren. Ontegenzeggelijk lijden de
patiënten veel bij het transport, een
halven dag eerder of 'oter onder be
handeling lis vaak van doorslag ge
vonden invloed op het resultaat.
Daar we met zijn drieën zijn, de
leider van bot lazaret, dr. X., een me
disch student en ik, en nogal veel met
doktoren uit andere ztlekenhulzen (er
zijn er nu hier 45) omgaan, hebben
we gelegenheid genoeg over het vak
te praten
Interessant is ook het vraagstuk,
hoe men dc gewonden over het land
verdee'en zal. Men kan daarbij van
verschillend standpunt uitgaan. Voor
de hand ligt het, de meest nabij gele
gen ziekenhuizen het eerst te vullen,
en vandaar uit de herstellenden ver
der het binnenland in over te bren
gen, om piaate te krijgen voor nieu
we gewonden. Een nadeel is, dat het
bedriif in de meest nabij ge'egen zie
kenhuizen allicht te zwaar wordt be
iast en dat meer in hel binnenland
goede, zoo niest betere ziekenhuizen
braak liggen.
nog met zulk een blij gevoel een
kaartje genomen. Hij zocht een ledi
gen ooupé uit hulde zich in zijn plaid
want het was een koude morgen, en
toen wachtte hij met een sigaar en
©en boek rustig Let oogenbiik af waar
op de trein hom bij zijn Hove Beatrice
zou brengenD© eene stad na de an
dere vloog aan zipi oogen voorbij.
Surbeton met de aardig© villa's.
Brook nood niet het vreedzame kerk
hof en toen bijna vóór hij lu-t wist
stoomden zij het boscli van Basing
sioke door. Daarna een kort opont
houd te BraJ.enhurst en hij wist nu
dat de tocht ten eind© spoedde. Hij
borg hot boek in zijn city-bug op, keek
even in den spiegel of hij ©r fatsoen
lijk uitzo#, ©n ging toen weer zitten,
geduldig* wachtend lot de trein zou
suinouuen. Wie kent niet dat zalig
verlangen naar zuik een oogenb.ik,
als de locomotief het station voorbij
stoomt en men mot gretigu oogen uit
ziet naar een geheide gedaan to die op
het perron onze komst verbeidt? Zoo
als Laviugton wel vermoedde wacht
te Beatrice hem dan daar ook reeds,
en nog nooit, zoo lang hij haar ken
de. was znj hem zoo mooi voor geko
men. Zij was natuurlijk in zware®
rouw gekleed, een mooi tailor-made
costuum met ostrakan boa e® mof en
een klein© toque van liet zelfde bont
op het boofd.
A'ler'el
EEN DUITSCH OFFICIER OVER
DEN EEUWIGEN VREDE.
In de „Frifrdenswarte", een Weenseh
tï.'dsch.n.ft. komt een artikel voor van
b3ron MarschaU von Bieberstein,
Pruisisch landraad cn kapitein der
reserve bij het le garde-regiment,
waarin deze Pruisische officier toont,
dat ook onder den vij-andelijken ko
gelregen die ook aan zijn leven 'n
&:iide beeft gemaakt zijn geloof ia
blijven voortbestaan aan den eeuwi
ger. vrede. Het artikel werd op 18
October in de loopgraven gesohrevcn,
en zegt
„Wie in dezen strijd in de eerste
knie meevecht, en zich daarbij a'
het leed. al de ellende, al dc onuit
sprekelijke droefheid voorstelt, die
de moderne oorlog veroorzaakt, zoo
wel door de ontzettende uitwerking
van de modorne wapenen, a's door
den econonnschen ondergang van hon
derdduizenden, bij de zoo gecompli
ceerd in elkander grijpende betrek
kingen der volken onder en tegenover
elkaar, moet wel tot do overtuiging
komen, dat de men&chheid moet lee-
ren den oorlog te»overwinnen. en dat
het niet waar is. „dat de ertiwige vre
de een droom »s en niet eens een
mooie droom". De tijd moet en za'
komen, die de oorlog niet meer kent
en (üe zal m vergelijking met onzen
tijd een groote vooruitgang zijn."
Baron von Bieberstein meent, dat
die wereldvrede verzekerd zal zij® zoo
a'le volken van gomt arisch ras zich
aaneen sluiten.
Tlii noemt dit een historisch nood
zakelijke aaneensluiting, die komen
moet, en die slechts wacht op de da
gen, waarin de volken dat zuilen in
zien.
„Wat is het, vraagt hij, dat ons
scheidt behalve het oude natio
nale eigenschap der Germanen, hun
oneenifrho'd? Voor alles de groote on-
bemindheid der Duitschers, waarvoor
do thans woedende oorlog ons allen
de oogen moet hebben geopend. Ie
der dang heeft zijn oorzaak, en wij
moeten ook dezen algemeenen haat
wel gedeeltelijk hebben verdiend, in
elk geval veroorzaakt. Na den vrede
zs! liet tüd zijn over de oorzaken daar
van <e 6pn:kcn en niet de laatste
winste van dezen oorlog Z3l het zijn
oat de Duitscher in deze richting zich
zelf onderzorV.f zijn fouten erkent en
poont te verbeteren."
Kort nadat hii dit schreef is de of
ficier gesirouvc'd.
Ter Zee.
DE ENGELSCHE AANVAL OP DE
DUITSCHE KUST.
Over de® tocht van Engelsche oor-
logsichei>en Ln de rid' j vu® Cux-
haven, nveJdt de correspondent van
di Daily Mali te Harwich nog het vol
gende:
De Britsolie eskaders stoomden in
den avond vóór Kerstmis uit om zich
te verzamelen. Aan boord van de
„moederschepen" bevonden zich wa
tervliegtuigen. In eerste linie voeren
tij lichte kruisers Arethusu en Un
daunted; daarachter volgden torpedo-
bootjagers en onderzeetooicn. Bij kal
me zee en heider weer, als ware het
zomer, kwamen de schepen in de na
bijheid van Cuxbaven aan den Elbe-
mond, waar zij in een dichten nevel
bank terecht kwamen. Zeven water
vliegtuigen gingen toen de lucht ln en
wierpen bommen op de bekende lig
plaatsen van de Duilsdhc schepen en
op de stad. De vliegers zagen niets
dan een dwarrelende mist; zij geloof
den echter do gasfabriek geraakt te
hebben, en eveneens een schip. (Iu
d° Duilsche berichten wordt dri, ont
kend. Red. II.
Het geluid van de ontploffingen
dé Duitsdte luchtvloot ijlings te
voorschijn komen.
Twee Zeppelins stegen o.p, benovens
drie of vier watervliegtuigen. Zij
kwamen vlug opzetten en openden een
snelvuur met bommen.
„Een van de Zeppelins voer vlak
ov:r ons heen, vertelde een der opva
renden van een BritscSien kruiser, bet
luchtschip zag er uit als een groote
grijze walvfech en was veel groot er
dan ons schip. De bemanning strooi
de bommen om ons been, ntaar wij
win z© gelukkig te ontwijken".
De strijd werd geleverd onder, aan
en boven de oppervlakte van dc zee.
Aan belde zijden werden de strij
denden in hun bewegingen gehinderd
door den mist.
Een Zeppelin ma -k;© jacht op
een Engelschen torpedoboot jager,
kreeg het vaartuig tusschen twee
mistbanken onder vuur; maar, hoe*
Zoodra de trein stilstond, sprong
Laving ton er uit om haar to begroe
ten, terwijl hij zijn knecht opdroeg
voor de bagage te zorgen. Ik zal hier
niet zeggen, wat zij eikander influis
terden, oni do eenvoudige reilen dat
ik bet zelf niet weet maar ik geloot
wel dat verscheiden mc-nschen op het
perron vol bewondering naar het
mooie paar zagen. Het was beider
verbuigen om den weg van bet sta
tion naar de appartementen van me
vrouw Webster te voet af te leggen.
Nooit hadden zij meer genoten van
een wandeling dan op dit oogenbiik;
ze hadden elkander zooveel te vertel
len. Mevrouw Webster was lictor,
hoorde LuVihgixm tot zijn groote blijd
schap; zij waa nu met zoo troooleloos
niter ais_ m do eerst© dagen, hoewel
zij zei'Beau ic© nog lang met ue
oud2 was.
Ik ben wel bang, dut haar
sterk veranderd zult viuueu, ily.ton,
zei ze. .uijil aiiu moedertje heelt
heei wat dooi gemaakt, maar Juten we
nu liever over nxs anders prat.®. Ik
ben zoo blij dat je weer bij uuj zijL Ln
ben je nu werkelijk van plan om m
het parlement te kouieu? Wat zal ik
dan trotsch op je zijn, ofschoon ik het
feitelijk niot moer kan worden dan
ik het nu al ben. Wat zal jij mooie
redevoeringen houden.
Maar zoo ver zijn we nog niet.
'_L> 'de bommen dicht om bet vhlp
heen vielen, werd het niet tpdroffen;
VIjXals een rat writ de torcflojag-r
ten slotte in een andere misrbank te
omkomen.
OndertuRSoïicn was een gevecht ont
staan in den mist. als een sneeuwbal,
lencrevecht op een duistere vlakte, tus-
schen de Arethusa en de Duitschers
Duilsche onderzeebooten schoten tor
pedo's af op den Enge'scLman, doch'
zo»-"tor hem to raken. Telkens als vlj
een Zeppelin ln het vizier knew®,
vuurden Ensrelsche kruisers met bun
6 inch-kanonncn Maar het was
moeilijk can uitwerkinzrsvuur af ge-
vn met dit b«ytri»vre!ijke licht, de En
eel«chen vemwdden evenwel dat eet
Zeppelin geraakt is.
Daarmede lhv> het gevecht ten ein
de. De Duitschers keerden naar hun
basis 'ierug.
Drie uur lang stoomden do Engel-
sell© torpedobnotiagers om de vloot
heen om een aanval van onderzeeërs
te voorkomen. Vervolgens wachtten de
onderzeeboot en op een afvesuroken
plaats de temgkomei af van de vra-
tervliegftuigen.
Van de zeven vliegers kwamen er
drie omredeerd aan boord. Drie onde
ren werden drijvende gevonden. Zij
werden aan boord gehaald en hun
machines in den grond geecbotf-n, ten
einde ze niet ln 'b vip" - 's handen t«
laten vallen.
Zoools men vreet, is één vlieger
waarschijnlijk omgekomen.
WATERVLIEGTUIGEN.
De mariiiemc medewerker van da
Time wijst op de z. i. geringe waarde
die de Zeppelins als strijdmiddel ge
toond hebben. De onm^ctiv der Zeppe
lins tegenover geschutvuur moot eens
en vooral de dreiging te niet dnvn. die
door de overdreven verbalen over de
ze luchtschepen hieraan werd ge
hecht. En ook de Dnih-chc hydropla
nes, hoewel beter ageerer"' dan do
Duilsche lustschepen hadden geen
succes. „Tn scherpe tegenstelling met
de hulpeloosheid der vevdediedn-g was
echfar de kracht we -uitwerking van
d'-n Britsohen onnval op, onder en bo
ven water. Men weet niet wal hel
meest te bewonderen, hc-t behendig
manoeuvTeeren der kruisers tor on
dersteuning hunner kameraden, ile
Ibpu^ice besturing der onderzeeën? bij
bot oppakken der vlïezrers op bet wa
ter of den moed en do volharding
der vliecers bij hun gewaande onder
neming.
Hot stemt tot voMr-';^- dat da
hydremia® ln honden der Britsch©
zeelieden zi'n n°f nis oWensk' wapen
he'-f*. bewezen. Minister CfwtrehMl zei-
de In Maart: zoovre-1 in aantal, hoe
danigheid en ervaring staan wii (En-
sre'soben) wat bel cehnrk van wa'ier-
vltoriitti.gen betreft aan dc spits. Wat
het laatste nnnvna'i beeft de raid van
den Kerstdnsr de be Wring van den
Eersten Lord volkome® >Wcs?tgd, zoo
b^'uit het Engelsche Wad.
EEN FRANSCHE AANVAL OP DE
HAVEN VAN POLA.
Een ReuterteJecrarn maakve dezer
dagen melding van een aanval door
een Fransohe ondenveeltoof op ,eeu
vijandelijke haven", waarbij het vaar-
tu;? in stalen kabels verward geraak
te ternauwernood aan vernietiging
ontkomen was.
Ti de Daily Chxon. vindt men een
telegram van den Milar.ees.-ben cor
respondent van dat blad. dat b!ijk-
betrekking heeft op dit voorval.
Volgens dit bericht zouden eenige
Fransche onderzeebooten een aanval
op de OoSienrliksche oorlopshaven
Pö!a, waar dc Oos'en'riikscbo vloot
ligt, in den zin hebben gehad.
Daartoe kreeg d© Curie order een
poging te doen cm in de haven dooi
to dringen en zoo mofoHik vijande
lijk© schepen te torpedeeren.
De Curie slaagde er in den haven
ingang le bereiken, doch stootte daar
oi' een stale® net, dat dwars voor den
incang was gespannen.
Terwijl men poogde teruc te gaan,
ontdekt© een Ooetenrijksche koop
vaarder de Curie ©n maak?© onmid
dellijk alarm. De kuslbatterijen u)
forten openden het vuur; twee pro
jectielen troffen den onderzeeër, die
lanc7.aam zonk. De kapitein en de
bemanning één matroos u'igezon-
derd, konden zich al zwemmende red
de maar werden krijcscevangen
gemaakt.
lieveling, hernam Lij glimlachend,
lang niet iedereen die zich candidaat
stelt wordt gekozen e® het kan best
zijn dat het ook aan mijn neus voor
bij gaat
Kom. daar kan geen sprake van
zijn, jij konn er zeker in, beweerde
Beatrice, vol vertrouwen. Er is nic'.s
wat de üdelheid van een jongmensch
zoo zeer streelt, als hel bewustzijn,
dat de vrouw, die hij bemin; onvoor
woarclelijk in hem gelooft.
I©rington logeerde in een hotc-l
aan de oostzijde van de klippen en de
appartementen van mevrouw Web
ster waren aan de westzijde daarvan
gelegen- Aan de deur daarvan nam
hij voorioopig afscheid van Beatrice,
want hij wilde zich eerst een weinig
van het reisstof ontdoe® vóór hij zich
aan zijn aanstaande schoonmoeder
vertoonde.Zoodra hij zich afgeborsteld
had ging hij naar haar toe en hij be
merkte nu al spoedig dat mevrouw
Webster inderdaad veel kalmer was
geworden, hoewel men het haar nog
aanzag dat z< j haar man diep be
treurde.
(Wordt vervolgd).
